ตอนที่ 2
“ไม่บอกค่ะ แต่ตอนสองทุ่มพี่คลินท์ไปรับแซนด้าที่บ้านด้วยนะ” พูดจบแซนด้าก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปโอบรอบลำคอ แนบริมฝีปากลงบนแก้มสากอย่างเอาใจพร้อมเสียงออดอ้อน “นะคะพี่คลินท์ พี่คลินท์ไปรับแซนด้านะคะ แล้วเราจะไปงานปาร์ตี้ด้วยกัน งานนี้เพื่อนๆ ของแซนด้าอยากเจอพี่กันหลายคนเลย พี่อย่าให้เพื่อนของแซนด้ารอเก้อเลยนะคะ นะคะพี่คลินท์”
“แล้วจะไปรับ” คลินท์ยอมตกลงในที่สุด ด้านแซนด้าก็ยิ้มกว้างดีใจ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ หวังจะมอบจูบปากหวานๆ ให้ แต่อีกคนเบี่ยงหลบแล้วสั่งให้เธอกลับไป หากไม่กลับ คืนนี้เขาจะไม่ปาร์ตี้ แซนด้าเลยจำใจทำตามคำสั่ง พร้อมกับหมายมั่นว่ายังไงคืนนี้เธอกับเขาจะต้องไปจบกันที่เตียงให้ได้ !
******
ประเทศไทย
“นิด! ทางนี้” ศุภิสรา เจ้าของร้านผ้าไหมกวักมือเรียกเพื่อน เมื่อเห็นเดินเข้ามาในร้านแล้วกำลังมองหาเธออยู่
“เอย รอนานหรือเปล่า พอดีรถติด นิดเลยมาช้า” นิธารา สุวันทนา หรือ นิด เอ่ยถามเพื่อนแล้วก็มองหาคนรักของเพื่อนที่เจ้าตัวนัดให้มา แล้วบอกว่าจะแนะนำคนรักให้รู้จัก ที่เธอก็พอรู้ว่าเพื่อนรักคบหามาสักพักแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากัน เพราะเธอก็ยุ่งกับงานที่บริษัท แล้วก็เรื่องส่วนตัว เธอที่เธอไม่อยากให้วันนั้นมาถึง
“อย่าคิดมากเลยนิด เอยรอได้”
“แล้วทำไมเอยมานั่งรอคนเดียวล่ะ”
“ถ้านิดหมายถึงแฟนฝรั่งของเรา เพิ่งเลิกกันน่ะ” สีหน้าของศุภิสราไม่มีวี่แววเศร้าเลยสักนิดทำเอาคนฟังได้แต่แปลกใจ ผิดกับเธอที่กว่าจะกลับมาใช้ชีวิตปกติได้ก็ใช้เวลาอยู่เป็นปีๆ จนทุกคนพากันสงสัยว่าเธอเป็นอะไร
“ทำไมท่าทางเอยดูไม่เสียใจเลย” นิธาราเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ แต่ก็ดีใจที่เพื่อนไม่ฟูมฟายเหมือนเธอ ตอนที่กลับมาจากอังกฤษแล้วก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟังทั้งน้ำตา
“ก็ไม่รู้จะเศร้าไปทำไมไง แต่ก็ดีแล้วที่จับได้ว่ามีคนอื่นตอนนี้ ดีกว่าไปรู้ตอนแต่งงานกัน เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเอยคงได้เป็นฆาตกรแน่ๆ”
“พูดน่ากลัวจัง แต่นิดว่าเรามาสั่งอาหารกันเถอะ หิวแล้ว” นิธาราชวนเปลี่ยนเรื่อง จากนั้นก็พากันสั่งอาหาร รอไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ สองสาวที่โสดสนิทเหมือนกันพูดคุยกันสนุกสนาน
“นิด ถามไรหน่อยสิ” หลังทานอาหารคาวจนเกลี้ยงแล้วต่อด้วยอาหารหวานจนใกล้หมดถ้วย ศุภิสราก็นึกขึ้นได้ว่าเพิ่งจะอ่านข่าวซุบซิบมาว่าทายาทเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดังกำลังจะหมั้นกับแฟนสาวทำให้เธอสงสัยว่าเขามีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่
“ถามมาสิ ถ้านิดรู้ นิดตอบได้หมด”
“ถามเรื่องเจ้านายของนิดไง พอดีเอยได้ข่าวมาว่าเขาจะหมั้น แล้วหมั้นกับใครเหรอ”
“เอ่อ...” นิธาราอ้ำอึ้ง เพราะเรื่องนี้เธอเองก็ยังไม่ได้บอกเพื่อน
“อย่าบอกนะว่าหมั้นกับนิด” ศุภิสราเดาไปเรื่อย แต่หารู้ไหมว่าการเดาของตัวเองถูกต้อง
“กับนิดนี่แหละ” ตอบแบบไม่ค่อยแน่ใจนักเพราะเรื่องนี้คุณหญิงฤทัยรัตน์ได้พูดคุยกับแม่ของเธอแล้วว่าอยากได้เธอเป็นลูกสะใภ้ ทั้งที่เธอเป็นแค่ลูกสาวของแม่บ้านที่รับใช้คุณหญิงมานาน จนท่านเมตตาส่งเสียเธอไปเรียนไกลถึงอังกฤษ
“จริงเหรอเนี่ย!” ศุภิสราทำหน้าประหลาดใจ
“อืม แต่นิดขอเวลาคุณหญิงคิดสักพัก แล้วค่อยตัดสินใจอีกทีว่าจะหมั้นหรือเปล่า” เพราะเธอคิดไว้แล้วว่าจะไม่แต่งงานกับใคร แต่แม่ของเธอกลับพูดถึงเรื่องบุญคุณที่คุณหญิงมีต่อเธอและแม่ ทำให้เธอต้องกลับมาคิดจนหัวแทบระเบิด
“แล้วนิดได้คำตอบหรือยัง” ศุภิสราเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เพราะได้ข่าวมาจากหนังสือซุบซิบว่าลูกชายของคุณหญิงฤทัยรัตน์เจ้าชู้ใช่เล่น แล้วถ้าเพื่อนรักของเธอตกลงหมั้นจนไปถึงขั้นแต่งงานกัน เพื่อนของเธอได้น้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ๆ
“ยัง แต่บอกตรงๆ ว่านิดไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งงานกับใครเลย”
“ถ้างั้นก็ไม่ต้องหมั้นไม่ต้องแต่งสิ นิดก็รู้จักนิสัยลูกชายคุณหญิงดีไม่ใช่เหรอว่าเขาเจ้าชู้ขนาดไหน เอยว่านิดไม่ควรเอาชีวิตไปเสี่ยงกับคนแบบนี้นะ” ศุภิสราเอ่ยเตือนอย่างเป็นห่วง
“นิดรู้ แต่แม่บอกว่าเราต้องตอบแทนบุญคุณ”
“วิธีตอบแทนมีอีกเยอะนะนิด แล้วเอยก็ไม่เห็นด้วยที่คุณหญิงจะให้นิดตอบแทนบุญคุณด้วยการแต่งงานกับลูกชายของท่าน ที่ท่านก็คงจะรู้ว่าลูกชายตัวเองเจ้าชู้” ศุภิสรารู้สึกหนักใจแทนเพื่อนรัก พลางจ้องมองเพื่อนรักอย่างเห็นใจ
“นิดก็คิดว่าคุณหญิงคงรู้แหละ แต่เรื่องนี้นิดยังไม่ตัดสินใจเร็วๆ นี้หรอก เอยอย่าเพิ่งกังวลไปเลย นิดว่าจะขอคิดอีกสักพัก แล้วค่อยให้คำตอบกับคุณหญิง”
“งั้นก็คิดให้ดีๆ นะ อย่าไปเอาเรื่องบุญคุณมาตัดสินใจ เดี๋ยวชีวิตของนิดจะยุ่งยากหากไปตกลงแต่งงานกับคนเจ้าชู้ แล้วถ้ามีอะไรก็มาหาเอยได้ตลอดเลยนะ เอยยินดีช่วย”
“ขอบใจนะเอย” จบคำของนิธารา สองสาวก็ยิ้มกัน ก่อนจะพากันทานของหวานเมื่ออิ่มแล้วก็แยกย้ายกันกลับ โดยที่ศุภิสราก็อาสาขับรถไปส่งเพื่อนรัก
ตอนที่ 3หนึ่งเดือนต่อมาที่ร้านอาหารชื่อดัง สองหนุ่มสาวที่ตกลงจะหมั้นหมายกันเร็วๆ นี้ตามความเห็นชอบของคุณหญิงฤทัยรัตน์ที่เมตตาส่งเสียลูกสาวหัวหน้าแม่บ้านไปเรียนต่อถึงเมืองนอก เพื่อหวังจะให้มาช่วยงานลูกชาย“นิด! นิด! เป็นอะไรหรือเปล่า” สิริ ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง แต่เจ้าตัวหันไปเปิดบริษัทในสายงานด้านการออกแบบสินค้า ที่ตัวเองถนัดเอ่ยถามว่าที่คู่หมั้นสาว เมื่อพูดคุยกันไปได้ครู่เดียวว่าที่คู่หมั้นก็เงียบไปซะดื้อๆ“เปล่าค่ะ” คนกำลังตกอยู่ในภวังค์รีบปฏิเสธ“แต่ท่าทางนิดเหมือนมีอะไร หรือไม่ชอบอาหารที่พี่สั่งมาให้ ถ้างั้นนิดสั่งใหม่ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจพี่”“ไม่ใช่ค่ะพี่สิริ อาหารอร่อยมาก แต่นิดคิดอะไรเพลินไปหน่อย นิดขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้พี่รำคาญ”“พี่ไม่ได้รำคาญนิด ว่าแต่นิดมีเรื่องไม่สบายเหรอ บอกพี่ได้หรือเปล่า” สิริยื่นมือไปวางทาบบนหลังมือเล็กโดยที่ทั้งสองไม่รู้ว่าภาพนั้นได้ถูกบ
ตอนที่ 4 ที่ห้องทำงานคลินท์นั่งมองภาพของสองหนุ่มสาวคู่หนึ่งผ่านหน้าจอโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะยิ้มนิดๆ เมื่อรับฟังคำรายงานจากลูกน้องว่าเดือนหน้า หนุ่มสาวในภาพจะเข้าพิธีหมั้นหมายกันตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่“อย่าฝันว่าจะได้มีความสุข นิธารา” คลินท์พูดขึ้นด้วยแววตาแข็งกร้าว เพราะมันถึงเวลาแล้วที่เขาจะไปเอาคืนผู้หญิงหน้าเงิน หลังจากเขาต้องทุ่มเทเวลาให้กับลูกชายและงานที่บริษัทแทนผู้เป็นย่าที่วางมือไปหลายปี“คุณคลินท์จะไปหรือเปล่าครับ” บารอน บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบ คาดเดาว่างานนี้เจ้านายไปแน่“เมียฉันจะหมั้นทั้งที ยังไงฉันก็ต้องไปแสดงความยินดีอยู่แล้ว”“แล้วผมจะให้คุณคอนนี่จัดการเรื่องการเดินทางให้เจ้านายเลยนะครับ”“จัดการได้เลย เพราะงานทางนี้ก็ลงตัวแล้ว แล้วระหว่างที่ฉันอยู่เมืองไทย ฉันจะฝากให้คอนนี่ดูแลงานแทน”“แล้วคุณฟล
ตอนที่ 5“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกลัว” สิริเริ่มลูบไล้ขาสวยๆ ของผู้ช่วยเลขา“ลาน ลานจอดรถนะคะคุณสิริ” พิณแก้วทักท้วงเสียงสั่นๆ ร่างกายเกิดอาการบางอย่างเมื่อมือของเจ้านายหนุ่มล้วงเข้ามาด้านใน แล้วก็ลูบไล้เนินเนื้อ“ใช่ ลานจอดรถ” สิริตอบรับเสียงแหบพร่า สอดนิ้วเข้าขอบกางเกงชั้นในแล้วเข้าไปสัมผัสกับกลีบเนื้อ เขาคลึงนิ้วเบาๆ“คุณสิริ อ่า” พิณแก้วครางออกมาอย่างซ่านเสียว“ชอบมั้ย” คนถามกดนิ้วแทรกลึกลงไปในกลีบเนื้อแล้วขยับเบาๆ ก่อนจะเร็วขึ้นตามลำดับ“อ่า คุณสิริขา อย่าทำพิณ”“แล้วคุณจะชอบ พิณแก้ว” สิ้นเสียงแหบพร่าสิริก็ขยับนิ้วเร็วและแรงขึ้นจนผู้ช่วยเลขาคนสวยกรีดร้องออกมาลั่นรถ ด้านสิริก็โน้มหน้าลงไปตวัดลิ้นลงบนเนินเนื้อ ทำเอาผู้ช่วยเลขาถึงกับดิ้นพล่าน ปากก็ร้องให้หยุด แต่กลับเด้งสะโพกเข้าใส่ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายหนุ่ม“ที่รัก” เมื่อส่งผู้ช่วยเลขาได้อีกครั้ง สิริก็หันมาประคองใบหน้าสวยแล้วประกบปากจูบอย่างดูดด
ตอนที่ 6“ฟลินท์! มาหาย่า” ผู้เป็นย่าตวาดสั่งเด็กน้อยเสียงดัง“คุณย่า อย่าตวาดลูกผม”“งั้นแกก็ให้ลูกแกอยู่กับย่าสิ”“ไม่ครับ ผมก็จะพาลูกผมไปด้วย ส่วนเรื่องที่คุณย่าคิดจะรั้งลูกของผมเอาไว้เพื่อใช้เป็นข้อต่อรองกับผม ผมว่าคุณย่าเลิกใช้วิธีนี้เถอะครับ ส่วนเรื่องผู้หญิงคนนั้นผมกลับไปหาแน่ แต่ผมไม่ได้คิดจะกลับไปคืนดี” คลินท์บอกเสียงแข็ง พลางโอ๋ลูกชายตัวน้อยไปด้วยและเพียงไม่กี่นาทีลูกชายก็หยุดร้อง“ตาคลินท์! นี่แกกล้าขัดคำสั่งย่าเหรอ” คุณเซียล่าตวาดกลับด้วยความไม่พอใจเมื่อหลานชายเริ่มแข็งข้อใส่“ผมไม่ได้อยากขัดคำสั่งคุณย่า แต่ผมเบื่อกับเรื่องนี้เต็มทนแล้ว แล้วผมขอร้อง คุณย่าอย่าตวาดใส่ลูกผมอีก” คลินท์ปรับโทนเสียงให้อ่อนลง แต่ความไม่พอใจก็ยังฉายชัดบนใบหน้าหล่อเหลา“แกมันหลงลูกของแกมากไปแล้วนะตาคลินท์ แล้วอย่าให้ฉันรู้ว่าแกกลับไปหลงนังแม่มันอีกก็แล้วกัน ไม่งั้นทรัพย์สมบัติทุกอย่างของพ่อแม่แก ฉันจะยกให้คนอื่น” ผู้เ
ตอนที่ 7เช้าวันต่อมา“นิดมาแต่เช้าเชียวนะ” กมลวรรณที่เพิ่งมาถึงบริษัทเอ่ยทักว่าที่คู่หมั้นของเจ้านายหนุ่มอย่างอารมณ์ดี ผิดกลับคนถูกทักที่หน้าตาไม่ค่อยสดใส“สวัสดีค่ะพี่มล มาแต่เช้าเหมือนกันเลยนะคะ”“แต่ก็ช้ากว่านิดแหละ ว่าแต่ใกล้วันหมั้นแล้ว ทำไมนิดไม่ลาพักร้อนล่ะ จะได้มีเวลาเตรียมตัว หรือพอใกล้ๆ วันหมั้น นิดจะลาออกไปเลย” “นิดคงไม่ลาออกหรอกพี่มล” พูดจบก็เหลียวมองโต๊ะทำงานเล็กน้อยเพราะตอนนี้เธอระแวงมากจริงๆ นับตั้งแต่ได้รับจดหมายลึกลับเมื่อหลายวันก่อน ที่ข้างในนั้นมีภาพถ่ายของพี่สิริกับพิณแก้ว ท่าทางสนิทสนมกันมาก ก่อนที่เธอจะหยิบซองจดหมายเก็บเข้าลิ้นชัก กมลวรรณสงสัยแต่ก็ไม่คิดถาม“แล้วถ้าคุณสิริขอให้ลาออกเตรียมตัวเป็นแม่บ้าน นิดจะไม่ยอมลาออกเหรอ แต่พี่ว่ามาทำงานก็ดีเหมือนนะ จะได้มีเพื่อนคุย แล้วจะได้รู้ได้เห็นอะไรดีๆ ด้วย จริ
ตอนที่ 8สักพักกมลวรรณก็เดินมาที่โต๊ะทำงานของนิธารา หลังได้เห็นสีหน้าของเจ้านายหนุ่มที่ดูไม่ดีเลย แล้วก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานยังหันมาสั่งให้พิณแก้วเข้าไปพบในห้องทำงาน“นิด”“พี่มล มีอะไรเหรอคะ” นิธาราวางมือจากงานเงยหน้าขึ้น“ทะเลาะกับคุณสิริเหรอ เมื่อครู่พี่เห็นคุณสิริทำหน้าตาราวกับไปโกรธใครมางั้นแหละ” กมลวรรณเอ่ยถามอย่างไม่อ้อมค้อม“ค่ะ แต่ก็ปกตินะคะ เพราะช่วงนี้นิดกับพี่สิริทะเลาะกันเกือบทุกวัน นิดเริ่มชินแล้ว” นิธาราบอกแบบไม่ปิดบัง“พี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านิดกับคุณสิริจะทะเลาะกันเกือบทุกวัน คนกำลังจะหมั้นกันแท้ๆ” พูดแล้วก็อยากจะบอกเรื่องที่ตัวเองไปเห็นมากับตา เมื่อครั้งไปร้านอาหารแล้วได้เห็นเต็มตาว่าเจ้านายหนุ่มกับพิณแก้วขึ้นรถไปด้วยกัน“เชื่อเถอะพี่มล”“นิด...” กมลวรรณหยุดพูดแล้วก็มองซ้ายมองขวาจนแน่ใจว่าพนักงานคนอื่นๆ เพราะไม่อยากให้ใครมาได้ยิน“มี
ตอนที่ 9 “พี่ทำนิดตกใจเหรอ ขอโทษทีนะ” กมลวรรณเอ่ยขอโทษเมื่อเห็นชัดๆ ว่านิธาราดูตกใจมากทีเดียว “ไม่ ไม่เป็นไรพี่มล” “แล้วตกลงนิดเอาเอกสารไปให้คุณสิริหรือยัง ถ้ายังฝากพี่ได้นะ” “ยะ...ยังเลยพี่มล พอดีนิด...นิดลืมเอกสารอีกชุดหนึ่งเลยกลับมาเอา พี่มล เอ่อ...” นิธาราไม่รู้จะพูดอะไรดีเพื่อจะรั้งให้เลขาของว่าที่คู่หมั้นอยู่ต่อ เพราะกลัวอีกฝ่ายจะกลับไปเจอ เหมือนที่เธอเพิ่งเจอมากับตัว“มีอะไรเหรอ แล้วนิดไม่สบายหรือเปล่า หน้าตาซีดๆ นะ พี่ว่าไปนั่งพักก่อนดีกว่านะ”“ได้พักสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน พี่มล” นิธาราตอบเสียงแผ่วๆกมลวรรณพาคนหน้าซีดไปนั่งพักที่มุมพักผ่อนของพนักงานที่ตอนนี้ไม่มีใครใช้ จากนั้นเธอก็เดินไปชงโกโก้ร้อ
ตอนที่ 10“นิดก็บอกไปตรงๆ เลยว่าคุณสิริมีคนอื่น พี่ว่าคุณหญิงคงเข้าใจ” กมลวรรณเอ่ยแนะนำ“นิดก็ภาวนาขอให้คุณหญิงเข้าใจเหมือนกันพี่มล”“งั้นพี่จะช่วยภาวนาอีกคนนะ แต่ถ้านิดถอนหมั้นกับ คุณสิริจริงๆ นิดไม่เสียใจเหรอ”“นิดไม่เสียใจเลยพี่มล”“นิดนี่ก็พูดแปลกๆ พูดเหมือนตัวนิดไม่ได้รักคุณสิริ”“นิด...”“อย่าบอกนะว่านิดไม่ได้รักคุณสิริ” เห็นทีทางอ้ำๆ อึ้งๆ แล้วกมลวรรณก็พูดขึ้นเสียงดัง“พี่มล เบาๆ ค่ะ”“โทษที พี่ลืมตัวไป ว่าแต่นิดไม่ได้รักคุณสิริจริงเหรอ”นิธาราพยักหน้าแทนการพูดตอบ ทำเอากมลวรรณถึงกับถอนใจ แล้วก็คิดไม่ตกกับเรื่องนี้ ถ้าหากทางคุณหญิงไม่ยอมให้ยกเลิกงานหมั้น“พี่มล ตอนเที่ยงเราไปหาทานด้วยกันนะ” นิธาราเปลี่ยนเรื่อง เพราะยิ่งพูดเธอก็ยิ่งเครียด“จะเที่ยงแล้วเหรอ”“ยังหรอกพี่มล นิดแค่ชวนไว้ก่อน”
ตอนอวสาน สามทุ่มตามเวลานัดหมาย คลินท์ก็เดินทางมาถึงตึกร้างตามเวลานัด จากนั้นเขาก็เดินถือกระเป๋าเงินเข้าไปในด้านใน เดินไปได้สักพักก็มีคนออกมารับพร้อมอาวุธในมือ “เงินอยู่ไหน!” หนึ่งในคนร้ายเอ่ยถามพร้อมกับมองไปที่กระเป๋า “นี่ไง” คลินท์โยนกระเป๋าเงินให้สองคนร้าย แล้วมองหาผู้เป็นย่าด้วยความเป็นห่วง ส่วนคนร้ายก็เปิดกระเป๋าดูเงิน เห็นแล้วพากันตาโต ไม่คิดว่าจะหาเงินได้ง่ายขนาดนี้ “ครบหรือเปล่าว่ะ” หนึ่งในคนร้ายเอ่ยถาม “ถ้าพวกแกกลัวฉันให้ไม่ครบ ก็นับดู แต่ปล่อยคุณย่าของฉันมาก่อน” คลิน
ก่อนอวสาน ช่วงเย็นของวันคลินท์เดินทางมาถึงบ้านของคุณหญิงฤทัยรัตน์และขอเข้าพบเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้คนในบ้านกำลังนั่งเล่นอยู่กับหนุ่มน้อยช่างพูด นิธาราเองก็มองลูกชายอย่างรักใคร่ แต่ดูเหมือนความสุขจะหยุดชะงัก เมื่อสาวใช้เข้ามาแจ้งว่ามีผู้ชายชื่อ คลินท์ อธิวัตน์ คาร์เตอร์ มาขอพบคุณหญิงฤทัยรัตน์ “ไปเรียกเข้ามาเลย” จบคำเจ้าของบ้าน คลินท์ก็เดินเข้ามาและทันทีที่น้องฟลินท์เห็นพ่อก็วางของเล่นแล้ววิ่งเข้าไปหา สองพ่อลูกกอดหอมกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่คลินท์จะปล่อย หนุ่มน้อยลงแล้วเข้าไปทักทายเจ้าของบ้าน ที่นั่งอยู่กับแม่สาย “นี่แม่สาย แม่ของยัยนิด” คุณหญิงฤทัยรัตน์เอ่ยแนะนำ
ตอนที่ 51บ้านคุณหญิงฤทัยรัตน์ที่ห้องรับแขกเวลานี้เจ้าของบ้านและแม่บ้านคนสนิทกำลังพากันมองหนุ่มน้อยที่มากับนิธาราเป็นตาเดียว แล้วก็สงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน “นิด มีอะไรก็บอกคุณหญิงไปสิ จะมัวนั่งเงียบอยู่ทำไม แล้วเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน เราไปเก็บมาได้หรือไง” คนเป็นแม่สะกิดบอกลูกสาวเสียงเครียด ใจก็ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่ใจกำลังคิดเลย นิธารามองหน้าลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ยกมือลูกศีรษะเล็กอย่างรักใคร่ ก่อนจะหันมาก้มลงกราบขอโทษมารดาและคุณหญิงฤทัยรัตน์ ที่ท่านเมตตาส่งเสียเงินทองให้เธอไปเรียนแต่เธอกลับทำให้ท่านผิดหวัง แล้วยังปิดบังเรื่องนี้มาหลายปี “ยัยนิด เป็นอะไรนะเรา จู่ๆ ก็มากราบแม่กับคุณหญิง” คนเป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวเสียงสั่น
ตอนที่ 50 วันต่อมานิธาราขับรถไปยังบ้านของราชันแต่เช้าตรู่ หลังจากเมื่อคืนอีกคนกลับเข้ามาบอกว่าต้องอยู่เฝ้าผู้เป็นย่า เพราะท่านไม่ค่อยสบาย ที่เธอก็อยากจะเข้าไปเยี่ยมเหมือนกัน แต่กลัวไปแล้วจะยิ่งทำให้ท่านเครียด เธอจึงตัดสินใจไม่ไปและเช้ามืดวันนี้เธอก็ตั้งใจจะพาลูกชายไปกราบขอโทษผู้มีพระคุณและมารดา หลังจากเธอปิดบังเรื่องมีครอบครัวเอาไว้ เกือบสี่ปี ที่เธอเก็บเงียบ ไม่ยอมบอกใครแม้กระทั่งเพื่อน ที่วันนี้เธอตัดสินใจมาที่ร้านของเพื่อนก่อนไปบ้านผู้มีพระคุณ“นิด! ไปอุ้มลูกใครมาเนี่ย” ศุภิสราที่ไม่ได้เจอหน้าเพื่อนนานเอ่ยทัก และดีใจมากๆ ที่เพื่อนโทรมาหาว่าจะมาหาที่ร้าน แต่เมื่อเห็นหน้าเพื่อนแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเพื่อนรักมาพร้อมเด็กฝรั่ง หน้าตาน่ารัก“เข้าไปคุยในร้านนะ แล้วในร้านมีคนเยอะหรือเปล่า”“ไม่มีเลย”“งั้นเข้าไปในร้านก่อนนะแล
ตอนที่ 49 “แล้วผู้หญิงคนนั้นก็จะมาอยู่กับตาคลินท์หลานของย่า” คนอยากชังหน้าเมียของหลานชายพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็พอให้แซนด้าได้ยิน “เอ่อ...” แซนด้าถึงกับพูดไม่ออก เพราะรู้ดีว่าผู้อาวุโสไม่ชอบเมียของหลานชายจนถึงกับเอาชีวิตเด็กตัวเล็กๆ มาข่มขู่ จนอีกฝ่ายต้องเผ่นกลับประเทศ “หนูไม่ต้องพูดหรอก เพราะถ้าย่ายังอยู่ ย่าไม่มีวันให้ตาคลินท์ได้อยู่กับผู้หญิงคนนั้น” “โธ่...คุณย่า” “นี่ก็ดึกแล้ว ย่าว่าหนูไปพักผ่อนเถอะ” 
ตอนที่ 48นิธาราเดินกลับห้องพักไปอย่างคนใจลอย หลังจากมาถึงบ้านพักแล้วเธอกับคุณคลินท์ก็พากันไปเดินเล่นรับลมสักครู่ก็พากันกลับเข้าบ้าน แล้วก็เจอกับแซนด้าที่เข้ามาขอคุยธุระกับคุณคลินท์แบบส่วนตัว เธอเลยเดินกลับห้องพักตามลำพัง แต่ขณะที่กำลังจะถึงห้องพักท่อนแขนก็ถูกกระชากอย่างแรง“นิด!”“พี่สิริ!”“ใช่! พี่เอง”“พี่...พี่มีธุระอะไรกับนิดเหรอคะ” ถามไปก็พยายามปลดมือของอีกคนไปด้วย“เธอแอบมีลูกมีผัวอยู่แล้วทำไมต้องปิดบังพี่”“พี่สิริ!”“ตกใจมากหรือไงที่พี่รู้ความจริง”“นิด...นิดขอโทษค่ะ”“คิดว่าขอโทษแล้วจะจบง่ายๆ หรือไง” สิริบีบแขนเล็กจนเจ้าของแขนหน้าเบ้ด้วยความเจ็บ“พี่สิริ นิดเจ็บ” นิธาราพยายามดึงแขนออกจากมือของคู่หมั้นหนุ่ม“แล้วทีเธอหลอกพี่ล่ะ แล้วไหนจะทำเป็นเล่นตัวกับ พี่อีก สะใจเธอมากใ
ตอนที่ 47 “ผมไม่ยอม ผมต้องการคุณกับลูก แล้วผมไม่มีวันให้เราสามคนต้องแยกกันอีกแล้ว” เขาให้คำมั่น แม้ยังมีอุปสรรคขวางอยู่ก็ตาม “แต่คุณย่าของคุณพรากน้องฟลินท์ไปจากฉันนานแล้ว คุณเห็นใจฉันบ้างเถอะ ขอให้น้องฟลินท์ไปอยู่กับฉัน แล้วฉันสัญญาว่าจะไม่พาน้องฟลินท์หนีไปไหน หากคุณอยากเจอ ก็มาเจอได้เลย” “ไม่ได้นิด” คลินท์ยืนกรานปฏิเสธ “คุณจะใจร้ายกับฉันไปถึงไหน คุณคลินท์” เธอถามอย่างตัดพ้อ “ผมไม่ได้ใจร้าย ทั้งที่ผมอยากใจร้ายกับคุณให้มากกว่านี้ตั้งแต่กลับมาหาคุณ แต่ผมก็ทำไม่ได้ เพราะผมยังรักคุณ ได้ยินไหมนิด ผ
ตอนที่ 46ช่วงเย็นของวัน“คลินท์!” ราชันที่เพิ่งกลับจากการทำงานแล้วแม่บอกว่าเพื่อนมาหา ตอนนี้นั่งอยู่ที่ศาลาหลังบ้านท่าทางเหมือนคนมีเรื่องไม่สบายใจ เขาเลยรีบเดินมาหาเพื่อน แต่เรียกเพื่อนไปแล้ว เพื่อนก็นิ่งราวกับโดนสาป “คลินท์!!” ราชันเรียกดังกว่าเดิมแล้วเดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนรัก“ราชัน แกทำงานเสร็จแล้วเหรอ”“อืม แล้วแกเป็นอะไร นั่งเหม่อใจลอยคิดถึงใคร”“เปล่า” คนบอกเปล่าหน้าตาเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด“หน้าตาแกชัดขนาดนี้ อย่าปิดเลยเพื่อน บอกมาเถอะ เผื่อแกจะสบายใจขึ้น” ราชันคาดคั้น ส่วนอีกคนก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะให้เพื่อนได้ฟังเสียงสนทนาของผู้เป็นย่าและนิธารา ที่เขาได้บันทึกลงในโทรศัพท์ หลังจากเมื่อวานได้โทรสั่งให้ลูกน้องติดเครื่องดักฟังและกล้องจับภาพรอบบ้าน เพราะเขามั่นใจว่าเมื่อคุณย่าเจอกับนิธารา ทั้งสองคนจะต้องพูดอะไรกันแน่ๆ แล้วก็พูดจริงๆ“แล้วแกจะเอาไงต่อ” หลังจากได้ฟั
ตอนที่ 45 “แล้วหล่อนคิดว่าตาคลินท์จะยอมให้หล่อนพาลูกไปง่ายๆ งั้นเหรอ” “คุณคลินท์ต้องยอมค่ะ” “หลานฉันไม่มีวันยอม หล่อนอย่าฝันไปเลย” “แต่ถ้าคุณคลินท์รู้ความจริงว่าคุณเป็นคนยัดเยียดเงินให้นิด แล้วก็เอาชีวิตน้องฟลินท์มาขู่ให้นิดไปจากคุณคลินท์ คุณคลินท์ต้องยอมให้ลูกกับนิด” “ตาคลินท์จะไม่มีวันได้รู้ความจริงเรื่องนี้!” “ความลับไม่มีในโลกนี้ค่ะ คุณเซียล่า” นิธาราบอกอย