ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

 “ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกลัว” สิริเริ่มลูบไล้ขาสวยๆ ของผู้ช่วยเลขา

“ลาน ลานจอดรถนะคะคุณสิริ” พิณแก้วทักท้วงเสียงสั่นๆ ร่างกายเกิดอาการบางอย่างเมื่อมือของเจ้านายหนุ่มล้วงเข้ามาด้านใน แล้วก็ลูบไล้เนินเนื้อ

“ใช่ ลานจอดรถ” สิริตอบรับเสียงแหบพร่า สอดนิ้วเข้าขอบกางเกงชั้นในแล้วเข้าไปสัมผัสกับกลีบเนื้อ เขาคลึงนิ้วเบาๆ

“คุณสิริ อ่า” พิณแก้วครางออกมาอย่างซ่านเสียว

“ชอบมั้ย” คนถามกดนิ้วแทรกลึกลงไปในกลีบเนื้อแล้วขยับเบาๆ ก่อนจะเร็วขึ้นตามลำดับ

“อ่า คุณสิริขา อย่าทำพิณ”

“แล้วคุณจะชอบ พิณแก้ว” สิ้นเสียงแหบพร่าสิริก็ขยับนิ้วเร็วและแรงขึ้นจนผู้ช่วยเลขาคนสวยกรีดร้องออกมาลั่นรถ ด้านสิริก็โน้มหน้าลงไปตวัดลิ้นลงบนเนินเนื้อ ทำเอาผู้ช่วยเลขาถึงกับดิ้นพล่าน ปากก็ร้องให้หยุด แต่กลับเด้งสะโพกเข้าใส่ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายหนุ่ม

“ที่รัก” เมื่อส่งผู้ช่วยเลขาได้อีกครั้ง สิริก็หันมาประคองใบหน้าสวยแล้วประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม ทีแรกพิณแก้วก็ขัดขืนแต่สุดท้ายก็จูบตอบ สองหนุ่มแลกลิ้นกันนัวเนียจนสิริตัดสินใจเอ่ยชวนผู้ช่วยเลขาด้วยเสียงแหบพร่า “ไปคอนโดผมนะที่รัก”

“แต่เราจะไปทานอาหารกันไม่ใช่เหรอคะ” พิณแก้วทักท้วง

“ก็ไปทานอาหารที่คอนโดของผมไง”

“ไป...ไปก็ได้ค่ะ”

สิริมอบรางวัลให้กับคนว่านอนสอนง่ายด้วยจุมพิตแสนหวานเนิ่นนาน ก่อนจะยอมตัดใจถอนจูบออกมาแล้วขับรถพาผู้ช่วยเลขาคนสวยไปคอนโด กระทั่งมาถึงคอนโด สิริก็ทำอย่างที่ใจปรารถนาจนสุขล้น ไม่ต่างจากพิณแก้ว แต่พอนึกได้ว่าอีกไม่นานคนที่เธอนอนกอดอยู่จะหมั้นกับคนอื่น ใจก็เกิดความอิจฉา ความสุขก่อนหน้ามลายหายไปจนหมด

“เป็นอะไรหรือเปล่า” สิริเอ่ยถามเมื่อคนข้างกายนิ่งเงียบไป มือที่ลูบไล้ร่างกายของเขาก็หยุดไปเช่นกัน

“คุณสิริรักว่าที่คู่หมั้นของคุณหรือเปล่าคะ”

“ทำไมถามแบบนี้”

“พิณขอโทษค่ะที่ถามคำถามโง่ๆ ออกไป” พิณแก้วขยับลุกขึ้นมาไหว้ขอโทษ สิริเห็นแล้วก็รั้งเข้าไปกอด เขายอมรับเลยว่าหลงพิณแก้วมากๆ เพราะเธอว่านอนสอนง่าย ไม่เหมือนนิธารา เพราะรายนั้นห้ามเขาทุกอย่าง แม้แต่จะจับมือยังไม่ยอม

“ผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น แต่ที่ผมต้องหมั้นก็เพราะคำสั่งของคุณแม่ ผมไม่อยากขัดใจท่าน เลยยอมหมั้นให้มันจบๆ ไป”

“จริงเหรอคะ”

“คุณไม่เชื่อผม?”

“เปล่าค่ะ”

“คุณอย่าห่วงเลย ผมไม่มีวันทิ้งคุณ”

“จริงๆ นะคะ”

“ผมหลงคุณขนาดนี้ แล้วยังจะถามทำไมอีก” สิริพลิกร่างนุ่มลงไปนอนด้านล่าง แล้วพลิกตัวขึ้นคร่อม แล้วเริ่มร่ายเพลิงสวาทใส่ผู้ช่วยเลขาย้ำให้เธอรู้ว่าเขาหลงเธอจริงๆ

             ขณะที่อีกคนกำลังมีความสุขอยู่กับบนเตียงกับสาวสวย ด้านว่าที่คู่หมั้นสาวก็นั่งมองมือโทรศัพท์ราวกับเป็นของแปลกใหม่ เมื่อเธออยากโทรไปสารภาพความจริงกับคุณหญิงว่าเธอทำตัวเหลวแหลกแค่ไหนเมื่อครั้งที่ท่านส่งไปเรียนร่ำเรียนที่เมืองนอก แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่กล้ากดโทรออกซะที

             ‘คุณหญิง นิดขอโทษ นิดทำให้คุณหญิงผิดหวัง’

******

ช่วงค่ำของวัน คลินท์เดินทางกลับมาที่บ้านพักทันที หลังได้รับโทรศัพท์จากแม่บ้านว่าคุณย่าของเขามารอพบและยังบอกอีกว่าจะพาลูกชายของเขากลับไปด้วย

“คุณย่า มีธุระอะไรกับผมครับ” เมื่อเดินมาถึงห้องรับแขกแล้วคลินท์ก็เปิดฉากถามผู้เป็นย่าทันที

“ตาคลินท์ แกจะไปเมืองไทยทำไม” ผู้เป็นย่าถามกลับทันทีเมื่อได้พบหน้าหลานชายเพียงคนเดียว หลานชายที่ท่านตั้งความหวังเอาไว้มาก ทั้งเรื่องงานและเรื่องคู่ครอง แล้วคนที่เหมาะสมกับหลานชายก็มีเพียงแซนด้าคนเดียวเท่านั้น

“ผมต้องดูไปโรงงานครับ โรงงานที่นั่นใกล้เปิดแล้วผมเลยต้องไปดูด้วยตัวเอง ส่วนงานทางนี้คุณย่าไม่ต้องห่วง ผมจะให้คอนนี่คอยดูให้”

“แกแน่ใจว่าจะไปดูโรงงาน ไม่ใช่กลับไปหาผู้หญิงคนนั้น” ผู้เป็นย่าย้อนถามอย่างรู้ทันและท่านก็มั่นใจว่าหลานชายคงไม่ได้ไปดูโรงงานที่ประเทศไทยอย่างเดียว

“แล้วถ้าผมจะกลับไปเยี่ยมเมียเก่าของผมบ้าง จะเป็นไรไปครับคุณย่า”

“แต่ย่าไม่อยากให้แกกลับไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีก แล้วถ้าแกไม่เชื่อย่า แกกับย่าได้เห็นดี!” คนเป็นย่ายื่นคำขาด ฝ่ายหลานชายฟังแล้วก็ถอนใจเบาๆ

“คุณย่าครับ ผมว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่าครับ ผมเบื่อ”

“ถ้าแกเบื่อ งั้นแกก็ห้ามไปเมืองไทย”

“ผมต้องไปดูโรงงานครับ”

“ส่งคอนนี่ไปดูก็ได้”

“ผมจะไปเองครับ” คลินท์ยืนกรานจะไปให้ได้ แล้วก็นึกสงสัยเหมือนกันว่าเพราะอะไรทำไมคุณย่าถึงไม่อยากให้เขาไปเจอผู้หญิงหน้าเงินคนนั้น

‘หรือคุณย่ามีเรื่องปิดบังเขา’

“ถ้าแกยืนยันจะไป งั้นก็ไปคนเดียว ส่วนลูกของแกต้องอยู่กับย่า” คนเป็นย่าต่อรอง

“ผมจะพาลูกของผมไปด้วย”

“แต่ย่าไม่ให้แกพาไป” ผู้เป็นย่าตวาด พลางปรายตามองไปยังเด็กน้อยที่กำลังมองดูผู้ใหญ่โต้เถียงกันไปมาตาแป๋ว ก่อนที่คลินท์จะสั่งให้บารอนเข้าไปเอาตัวลูกชายขึ้นไปพัก

“บารอน! หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ห้ามเข้าใกล้หลานฉัน” คุณเซียล่าหันไปตวาดห้ามบอดี้การ์ดของหลานชาย ส่งผลให้เด็กน้อยทำหน้าเบ้แล้วร้องไห้ ปากจิ้มลิ้มน่ารักก็พร่ำเรียกหาแต่บิดา จูเลียเลยต้องปล่อยเด็กน้อยไปหาพ่อ