ตอนที่ 9

ตอนที่ 9

          “พี่ทำนิดตกใจเหรอ ขอโทษทีนะ” กมลวรรณเอ่ยขอโทษเมื่อเห็นชัดๆ ว่านิธาราดูตกใจมากทีเดียว

          “ไม่ ไม่เป็นไรพี่มล”

          “แล้วตกลงนิดเอาเอกสารไปให้คุณสิริหรือยัง ถ้ายังฝากพี่ได้นะ”

          “ยะ...ยังเลยพี่มล พอดีนิด...นิดลืมเอกสารอีกชุดหนึ่งเลยกลับมาเอา พี่มล เอ่อ...” นิธาราไม่รู้จะพูดอะไรดีเพื่อจะรั้งให้เลขาของว่าที่คู่หมั้นอยู่ต่อ เพราะกลัวอีกฝ่ายจะกลับไปเจอ เหมือนที่เธอเพิ่งเจอมากับตัว

“มีอะไรเหรอ แล้วนิดไม่สบายหรือเปล่า หน้าตาซีดๆ นะ พี่ว่าไปนั่งพักก่อนดีกว่านะ”

“ได้พักสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน พี่มล” นิธาราตอบเสียงแผ่วๆ

กมลวรรณพาคนหน้าซีดไปนั่งพักที่มุมพักผ่อนของพนักงานที่ตอนนี้ไม่มีใครใช้ จากนั้นเธอก็เดินไปชงโกโก้ร้อนๆ มาให้

“โกโก้ร้อนๆ สักหน่อยนะนิด จะได้ดีขึ้น”

“นิดนี่แย่จัง ให้คนท้องมาดูแล”

“อย่าคิดมากเลย พี่เต็มใจดูแลนิด แต่เมื่อครู่นิดไปถึงหน้าห้องทำงานคุณสิริหรือยัง แล้วเห็นพิณแก้วนั่งทำงานอยู่หรือเปล่า พอดีว่าก่อนหน้าที่พี่จะมาหานิด คุณสิริเรียกเข้าไปพบ ไม่รู้เด็กนั้นออกมาหรือยัง เพราะช่วงนี้พิณแก้วชอบหายเข้าไปนานๆ ตาย! พี่นี่พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้นิดอย่าไปสนใจเลยนะ” กมลวรรณหยุดพูดก่อนที่จะพลั้งปากบอกความลับของสองหนุ่มสาวออกไปได้ทัน

“พี่มล” นิธาราเรียกแล้วก็หันมามองกมลวรรณ เพราะเธอคิดว่าอีกฝ่ายคงรู้

“นิดเรียกพี่ทำไมเหรอ” เมื่อถูกจ้องมากๆ เข้ากมลวรรณก็เริ่มวางตัวไม่ถูก

“พี่มล ถ้าพี่มลเคยเห็นอะไร พี่ก็บอกนิดมาเถอะค่ะ” แล้วเธอจะได้ตัดสินใจอีกครั้ง ก่อนที่งานหมั้นจะเกิดขึ้น ซึ่งก็เหลือเวลาอีกไม่นาน

“พี่ไม่เคยเห็นอะไรเลยนะนิด”

“แต่นิดเชื่อว่าพี่เคยเห็น ไม่งั้นพี่ไม่มาถามนิดหรอก”    นิธาราคาดคั้น เธอยอมรับว่าโกรธมากที่พี่สิริทำแบบนั้นแต่ความโกรธที่มีไม่ได้เกิดจากความหึงหวง แต่เธอโกรธเพราะกำลังถูกสองคนนั้นทำเหมือนกับว่าเธอไร้ตัวตน หากรักชอบกันจริงทำไมพี่สิริถึงไม่มาพูดกับเธอตรงๆ ที่เธอก็พร้อมจะหลีกทางให้คนทั้งสองด้วยความเต็มใจอยู่แล้ว ในเมื่อเธอไม่เคยรักพี่สิริ แต่ที่ต้องหมั้นกันก็เพราะเธอไม่อาจขัดคุณหญิงฤทัยรัตน์ได้

“นิดอย่ามาคาดคั้นพี่แบบนี้สิ พี่...” กมลวรรณอึกอัก ใจก็อยากบอกแต่ก็กลัวจะตกงานอยู่เหมือนกัน เพราะงานสมัยนี้ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ แล้วยิ่งเธอกำลังจะมีลูกอยู่ด้วย ทำให้เธอต้องคิดให้มาก ที่สำคัญเธอก็ไม่เคยเห็นกับตาสักครั้งว่าคุณสิริกับพิณแก้วเกินเลยกันไปแล้วหรือยัง

“พี่มล บอกนิดมาเถอะ” นิธาราทำหน้าขอร้อง

“คือพี่...”

“นิดขอร้องนะคะพี่มล ช่วยบอกนิดทีถ้าพี่รู้เห็นอะไรมา”

“แล้วนิดจะรู้ไปทำไมล่ะ แล้วพี่พูดตรงๆ นะว่านิดเป็นต่อผู้หญิงพวกนั้นมากๆ นิดไม่ต้องไปใส่หรอกนะ”

“แต่นิดอยากรู้ว่าเขาสองคนทำกับนิดแบบนี้นานแค่ไหนแล้ว” แล้วเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าผู้หญิงของพี่สิริเลย เธอผ่านการมีลูกแล้ว แต่ไม่ได้บอกใคร เพราะความขี้ขลาดที่ทำให้เธอไม่กล้าสารภาพความจริงกับมารดาและผู้มีพระคุณ

“โธ่นิด เห็นใจพี่เถอะ พี่กลัวตกงาน” กมลวรรณเริ่มเครียด คิดช่างใจอยู่ว่าจะบอกหรือไม่บอกดี

“นิดสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน”

“ก็ได้ๆ พี่จะบอกเท่าที่พี่เห็น เพราะพี่ก็ทนเก็บเอาไว้ไม่ได้แล้วเหมือนกัน แต่พี่ต้องขอโทษนิดด้วยนะที่รู้เห็นมาสักพักแล้วแต่ก็ไม่ได้บอกนิด แต่พี่ก็เคยเปรยๆ กับเด็กคนนั้นแล้วนะ แต่เด็กคนนั้นก็ยังทำ พี่ล่ะไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพิณแก้วถึงได้ทำตัวแบบนี้ ทั้งที่ก็รู้อยู่เต็มอกว่าคุณสิริกำลังจะหมั้น” กมลวรรณยื่นมือไปกุมมืออีกฝ่ายไว้แล้วบีบเบาๆ

“แต่บ้างทีก็อาจจะเป็นที่ผู้ชายก็ได้นะคะพี่มลที่ไปหลอกจนพิณแก้วหลงเชื่อ”

“พี่ว่าคงเลวๆ พอกันนั่นแหละ ไม่งั้นไม่กล้าทำอะไรแบบนี้หรอก ว่าแต่นิดพร้อมจะฟังจริงเหรอ พี่ไม่อยากให้นิดไม่สบายใจกับเรื่องนี้ เพราะอีกไม่กี่วันนิดกับคุณสิริก็จะหมั้นกันแล้ว แล้วพี่ก็คิดว่าเด็กคนนั้นคงจะยอมถอยตอนนั้นแหละ” พูดไปแล้วก็ได้แต่ภาวนาขอให้ผู้ช่วยเลขายอมตัดใจจากคุณสิริ เพราะเธอไม่อยากเห็นเพื่อนรุ่นน้องต้องช้ำใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว

“แต่นิดว่าพี่สิริคงไม่ยอมเลิก”

“นิดรู้ได้ยังไง”

“นิดก็เดาๆ เอาค่ะ แต่นิดค่อนข้างมั่นใจว่าพี่สิริไม่ยอมเลิกกับพิณแก้วแน่ๆ” แต่ปัญหาคือเธอจะบอกคุณหญิงอย่างไรดีว่าให้ยกเลิกงานหมั้น เพราะลูกชายของท่านมีคนรักอยู่แล้ว

“ถ้านิดมั่นใจ  แล้วไม่อยากช้ำใจ พี่ขอแนะนำให้นิดยกเลิกงานหมั้นไปเลย เพราะขืนให้หมั้นให้แต่งกันไป ยังไงก็ต้องเลิกกันอยู่ดี แล้วสองคนนี้ก็ดูมีอะไรกันแปลกๆ มาสักพักแล้วด้วย เกือบจะเดือนแล้วนะนิด ตอนนี้คงกำลังหลงกันทีเดียวแหละ แล้วพี่ก็ต้องขอโทษอีกครั้ง ที่เห็นแต่ไม่ได้มาเตือนนิด”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ พี่มลไม่ต้องคิดมาก”

“แล้วตกลงนิดจะไปบอกคุณหญิงหรือเปล่า”

“นิดจะขอปรึกษากับแม่ก่อน แต่ถ้านิดไปบอกคุณหญิง ไม่รู้คุณหญิงจะยอมหรือเปล่า เพราะตอนนี้คนก็รู้กันหมดแล้วด้วยว่าลูกชายของท่านกำลังจะหมั้น ถ้าจะให้มายกเลิกก่อนถึงวันหมั้นไม่กี่วัน ไม่รู้ท่านจะยอมหรือเปล่า” พูดจบก็ถอนใจด้วยความหนักใจ แล้วหากท่านไม่ยอมให้ยกเลิกงานหมั้นจริงๆ เธอจะทำอย่างไร