ตอนที่ 11
“ฉันจะเชื่อหล่อนสักครั้ง แต่ถ้าหล่อนไม่รักษาคำพูด ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของลูกชายหล่อน!” คุณเซียล่าวางสายทันทีเมื่อพูดจบทิ้งให้คนปลายสายได้แต่ร้องเรียกผ่านไปตามสาย ครั้นจะกดโทรกลับไปโทรศัพท์ก็ถูกแย่งคืนไปแล้ว
“ขอโทรศัพท์ให้ฉันเถอะ” นิธาราเอ่ยขอร้องชายหน้าตาเหี้ยมเสียงสั่น เพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกชาย
“อย่าเรื่องมาก!” ชายหน้าเหี้ยมตะคอกกลับพร้อมกับที่โทรศัพท์ก็ส่งเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง นิธาราจึงขอร้องให้เธอได้พูดคุยกับคุณเซียล่า แต่อีกฝ่ายกลับหันมองด้วยสายตาขุ่นขวางแล้วกดวางสาย นิธาราได้แต่นั่งนิ่งมาตลอดทางกระทั่งรถตู้ขับกลับมาที่เดิม
“ลงไป!” รถตู้ยังไม่ทันจอดสนิทชายหน้าเหี้ยมก็ตวาดไล่ เมื่อได้รับคำสั่งจากคนทางไกลว่าอย่าเพิ่งทำอะไรเหยื่อสาว ด้านนิธาราก็รีบพาตัวเองลงจากรถก่อนที่รถตู้คันดังกล่าวจะเคลื่อนออกไปสวนกลับรถอีกคันขับเข้ามา
“สวัสดีครับ คุณนิด” เจ้าของรถดกระจกลงแล้วกล่าวทักทายทำให้คนที่กำลังเครียดชะงัก ก่อนจะกล่าวทักทายสั้นๆ แล้วเดินกลับที่พักโดยไม่รู้เลยว่าภายในรถคันดังกล่าวไม่ได้มีแค่หนุ่มฝรั่งข้างห้อง
คลินท์ยิ้มมุมปากเมื่อได้พบกับอดีตคนรักอีกครั้ง เขายอมรับว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาใจเขายังรักและคิดถึงเธอ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำไว้ความโกรธก็แล่นพล่านไปทั่วหัวใจ
“เอาไงต่อครับเจ้านาย” โรเจอร์ บอดี้การ์ดหนุ่มรูปหล่อหันไปถามเจ้านายเสียงเรียบ
“กลับโรงแรม” เมื่อเจ้าของร่างบางหายเข้าไปในคอนโด คลินท์จึงละสายตาจากอดีตคนรักแล้วหันมาบอกกล่าวกับ บอดี้การ์ด
******
ภายในพัก นิธาราเดินวนรอบห้องด้วยสีหน้าวิตกกังวล เพราะเป็นห่วงลูกชาย พร้อมกับคิดว่าเพราะอะไร คุณเซียล่าถึงได้โทรมาข่มขู่เธอ ทั้งที่เธอไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวหรือติดต่อกับหลานชายของท่านเลยนับตั้งแต่วันที่เธอเดินทางกลับมาอยู่ประเทศบ้านเกิด
‘หรือคุณจะมาเมืองไทย’ เจ้าของเสียงพึมพำนิ่งงั้นเมื่อจู่ๆ ก็นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ ‘ต้องใช่แน่ๆ ไม่งั้นคุณเซียล่าคงไม่โทรมาข่มขู่เธอ แล้วคุณมาทำไม?’
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูขึ้นทำให้คนที่กำลังครุ่นคิดจนหน้าตาเคร่งเครียดเดินมาที่ประตู ส่องตาแมวดูก็เห็นว่าเป็นว่าที่คู่หมั้น
“พี่สิริ เคลียร์งานเสร็จแล้วเหรอคะ” เปิดประตูออกมาแล้วก็เอ่ยถามไปทันที เพราะก่อนหน้าว่าที่คู่หมั้นโทรบอกว่าจะอยู่เคลียร์งานที่บริษัท
“อืม” สิริตอบรับในลำคอ แล้วยื่นมือไปจะรั้งร่างเล็กเข้ามากอด แต่นิธาราเบี่ยงตัวออกอย่างเร็ว สร้างความไม่พอใจให้กับว่าที่คู่หมั้นหนุ่มเป็นอย่างมาก “นิด!! ทำไมต้องหนีพี่ตลอด”
“นิดเคยบอกไปแล้วว่าไม่ชอบ”
“แต่พี่อยากกอดนิด”
“อย่าค่ะ!” นิธาราเอ่ยห้ามเสียงแข็งเมื่อว่าที่คู่หมั้นจะคว้าตัวเธอ
“เล่นตัว!” สิริต่อว่าเสียงห้วนจัด
“นิดเคยบอกพี่สิริไปแล้วว่านิดไม่พร้อม” ว่าที่คู่หมั้นสาวแย้งเสียงแข็งเช่นเดิม ยิ่งนึกถึงภาพเร่าร้อนบนโต๊ะทำงานก็ยิ่งทำให้รังเกียจสัมผัสของพี่สิริอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“แต่อีกแค่สามวันเราก็จะหมั้นกันแล้ว ทำไมนิดไม่ยอมพี่บ้าง หรือนิดอยากให้พี่ไปหาความสุขจากคนอื่น” สิริยกมือขึ้นเสยผมด้วยความหงุดหงิด จากที่คิดว่าจะมารับว่าที่คู่หมั้นสาวไปทานอาหารตามคำชักชวนของมารดาคงต้องเป็นอันยกเลิกไป
“แล้วพี่แน่ใจเหรอพี่ว่ายังไม่ได้ไปหาความสุขจากคนอื่น” ว่าที่คู่หมั้นสาวตอบกลับเสียงเย็นเยียบ
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง”
“นิดก็หมายความตามที่พูด”
“อย่ายอกย้อนพี่นะนิด”
“พี่สิริกลับไปเถอะ นิดอยากพักผ่อน”
“ไล่พี่กลับ แล้วจะได้เรียกชู้มาหาหรือไง” สิริตะคอกใส่อย่างโมโห
“พี่สิริ! ถ้าพี่จะมาหาเรื่องนิด พี่ก็กลับไปซะ ไปสิ!”
“พี่ไม่กลับ” พูดจบสิริก็กระชากร่างบางเอาไว้ก่อนที่ว่าที่คู่หมั้นจะไปเปิดประตู
“พี่สิริ! ปล่อยนิดนะ”
“พี่ไม่ปล่อย” น้ำเสียงและท่าทางของสิริดูน่ากลัวจนนิธาราหวั่นจะเกิดเรื่องไม่ดีกับตัวเอง ขณะที่หน้าประตูห้องพักตอนนี้ก็มีหนุ่มฝรั่งที่ได้รับคำสั่งจากเจ้านายหนุ่มให้กลับมาดูแลอดีตคนรักเหมือนเดินก็กำลังเอาหน้าแนบกับประตูฟังเสียงด้านใน หลังจากได้ยินเสียงดังออกมา แต่ไม่แน่ใจว่าเสียงอะไรจนต้องมาแอบฟัง
“พี่สิริกลับไปซะ นิดไม่อยากเห็นหน้าพี่” นิธาราเอ่ยปากไล่พร้อมกับผลักร่างของว่าที่คู่หมั้นไปด้วย แต่เขาไม่ขยับเขยื้อนไปไหน
“จะอยากหรือไม่อยาก เธอก็ต้องทนเห็นหน้าพี่ไปจนกว่าพี่จะเบื่อเธอนั่นแหละ” สิริโต้กลับเสียงห้วนๆ มุมปากยกยิ้มร้ายอย่างที่อีกคนไม่เคยเห็น
“พี่สิริ พี่จะทำอะไร” เธอเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นๆ หน้าตาตื่นตระหนกเมื่อว่าที่คู่หมั้นหนุ่มลากตัวเธอที่โซฟา
“พี่ก็จะทำให้นิดเป็นเมียพี่ก่อนงานหมั้นไง” สิริโต้กลับเสียงแหบแห้ง สายตาเต็มไปด้วยความกระหาย
“ถ้าพี่ทำอะไรนิด นิดจะไม่หมั้นกับพี่” คนเสียเปรียบพยายามหาทางเอาตัวรอดสุดชีวิต แต่ดูเหมือนอีกคนจะหน้ามืดไปแล้ว
“แน่ใจ” สิริย้อนถามพร้อมยิ้มร้าย เพราะเขารู้ดีว่าคนอย่างนิธาราไม่มีวันหนีงานหมั้นได้ เพราะบุญคุณของครอบครัวเขาค้ำคอเธออยู่
ตอนที่ 12“นิดแน่ใจ”“พี่จะเชื่อก็แล้วกัน” พูดจบก็หันมาปลดเสื้อผ้าตัวเองออก นิธาราจึงใช้โอกาสนี้ผลักว่าที่คู่หมั้นหนุ่มสุดแรง ด้านสิริก็หัวเสียเมื่อว่าที่คู่หมั้นสาวหนีไปคว้ามีดปอกผลไม้มาขู่เขา“นิด! วางมีดลง”“พี่ก็ออกไปจากห้องนิดก่อนสิ แต่ถ้าพี่ไม่ออกไป นิดจะโทรเรียกตำรวจ” นิธาราแกว่งมีดในมือไปมาเพื่อข่มขู่“เรียกตำรวจงั้นเหรอ”“นิดจะโทรแจ้งตำรวจจริงๆ ถ้าพี่สิริยังไม่ออกไป”“นิด! พี่ไม่ทำอะไรนิดแล้ว นิดวางมีดลงเถอะ แล้วพี่ก็ขอโทษที่ล้อเล่นกับนิดแรงไป นิดวางมีดลงนะ” สิริหว่านล้อมและหาจังหวะไปคว้าตัวว่าที่คู่หมั้นสาว แล้วถ้าได้ตัวเขาจะลงโทษให้สาสม!“ออกไป!” นิธาราไม่ยอมทำตามคำร้องของ่ายๆ เพราะตอนนี้เธอไม่ไว้ใจเขา“นิด! พี่บอกว่าไม่ทำก็ไม่ทำ ทำไมไม่เชื่อกันบ้าง แล้วก็จำเอาไว้ด้วยว่านิดไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายพี่ เพราะครอบครัวของพี่มีบุญคุณกับนิด จำเอาไว้!” สิริตอบกลับเสียงห้วนจัด ก
ตอนที่ 13“แต่งงานกันไปก็รักกันเองนั่นแหละ นิดต้องจำเอาไว้ว่าคุณหญิงมีบุญคุณกับครอบครัวของเรา แล้วถ้าไม่ได้คุณหญิงจ่ายค่ารักษาให้แม่ครั้งนั้น แม่คงตายไปแล้ว”“นิดรู้ แต่นิดไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งงานกับพี่สิริจริงๆ นะแม่ แล้วผู้หญิงอย่างนิดก็ไม่คู่ควรกับพี่สิริด้วย นิด...นิดกลัวจะทำให้คุณหญิงผิดหวัง” คนมีอดีตบอกเสียงสั่นเครือ รู้สึกผิดทุกครั้งที่ปิดบังเรื่องมีลูกต่อมารดา รวมไปถึงครอบครัวของคุณหญิง ที่เมตตาส่งเสียเงินทองให้เธอไปเรียนต่างประเทศ แต่เธอกลับทำให้ท่านต้องผิดหวัง มิซ้ำหนำยังเธอยังปกปิดทุกคนเอาไว้อีก“นิดมีคนรักเหรอ” คนเป็นแม่ถามเสียงดุ“นิด...”“ไม่ต้องมาพูดอะไรแล้ว ยังไงแม่ก็ไม่ยอมให้นิดไปยกเลิกงานหมั้นแน่ๆ แล้วถ้านิดไม่เชื่อฟังแม่ จะได้เห็นดีกัน!”“แม่!” นิธาราร้องเรียกเมื่อโดนยื่นคำขาดมาแบบนี้ แต่แม่กลับไม่สนใจซ้ำยังวางสายใส่เธอ พอโทรไปหาอีกท่านก็ไม่รับสาย ทำเอาคนไม่อยากหมั้นได้แต่นั่งหน้าเครียด ปวดหัวจนแทบระเบิด
ตอนที่ 14“พิณไม่กลัวคุณหรอกค่ะ แต่ตอนนี้คุณลงไปได้แล้วนะคะ อย่าทำให้คุณหญิงโกรธเลย”“ผมไปก็ได้ แต่คุณอย่าโกรธคุณแม่ของผมได้ไหม”“พิณไม่โกรธท่านหรอกค่ะ”“ขอบคุณที่รัก” ขาดคำสิริก็จูบลา ก่อนจะยอมลงไปในงาน แล้วเดินไปหาผู้เป็นแม่“ทำไมแกลงมาช้า” คุณหญิงฤทัยรัตน์เอ็ดลูกชายเบาๆ เพราะกลัวคนอื่นจะได้ยิน“ถึงมาช้าแต่ผมก็มาทันฤกษ์นะครับคุณแม่” สิริตอบกลับหน้าทะเล้น“แกนี่จริงๆ เลย” คุณหญิงฤทัยรัตน์ส่ายหน้าอย่างระอาลูกชาย ขณะเดียวกันก็มีสายตาคู่หนึ่งคอยมองดูอยู่ และก็รู้ว่าคู่หมั้นหนุ่มหายไปไหน“นิด” คนเป็นแม่ขานเรียกเมื่อเห็นสีหน้าลูกสาวแล้วรู้สึกไม่สบายใจ“คะแม่” นิธาราเอ่ยถามด้วยสีหน้านิ่วคิ้วขมวด เพราะแม่ไม่ได้เพียงแค่สะกิด แต่ยังหยิกเธอจนเนื้อเขียว“จะอะไรอีกล่ะ ดูเราทำหน้า งานหมั้นตัวเองทั้งแท้ๆ แทนที่จะทำหน้าตาให้มันดีๆ นี่อะไรทำหน้าทำตาเหมือนโดนบังคับให้หมั
ตอนที่ 15“นิดไม่สนใจหรอกค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างไม่ใส่ใจ“นิด! ทำตามที่พี่บอกเดี๋ยวนี้” สิริตวาดใส่เสียงดังทำให้เอาคุณหญิงฤทัยรัตน์แทบจะลมจับไปเสียให้ได้ เมื่อจู่ๆ หนุ่มสาวที่กำลังจะสวมแหวนหมั้นเถียงกัน“สิริ ยัยนิด มีอะไรกันก็ค่อยเคลียร์กันทีหลังได้ไหม” คุณหญิงฤทัยรัตน์เอ็ดเบาๆ พร้อมกับทำหน้าตาดุใส่เพื่อเร่งให้ทั้งสองหยุดเถียงแล้วก็จัดการหมั้นกัน“ทำหน้าให้ดีๆ นิด” สิริรับปากมารดาแล้วหันมากระซิบสั่งคู่หมั้นสาว“ค่ะ” นิธารารับคำอย่างเลี่ยงไม่ได้“ดี” คู่หมั้นหนุ่มยิ้มอย่างผู้ชนะ“สิริ” คุณหญิงฤทัยรัตน์เอ่ยเรียกลูกชายเสียงต่ำเมื่อลูกชายยังไม่จัดการสวมแหวนหมั้นเสียที“เดี๋ยวนี้เลยครับคุณแม่”“งั้นก็สวมแหวนสิ แขกพากันสงสัยแล้ว” คุณหญิงฤทัยรัตน์เร่ง ก่อนที่สิริจะหยิบแหวนเพชรสวมให้คู่หมั้นสาว จากนั้นคู่หมั้นสาวก็หันไปหยิบแหวนมาสวมให้กับคู่หมั้น จังหวะนั้นเธอได้เห็นใครบางคนเข้
ตอนที่ 16“พี่สิริ ปล่อยนิด” นิธาราเอ่ยขอร้อง“ไม่ปล่อย!” สิริตะคอกใส่“พี่สิริ! ปล่อยนิดนะ” นิธาราขอร้องน้ำตาคลอ เพราะเจ็บที่แขนจากแรงบีบของคู่หมั้นหนุ่ม“พี่ไม่ปล่อยให้นิดไปเสนอตัวให้มัน! ในเมื่อพี่ยังไม่ได้นิด นิดก็อย่าหวังจะได้ไปจากพี่” สิริบอกเสียงกร้าว ทำเอาคนถูกจับไว้หยุดดิ้น เธอมองหน้าคนที่ตัวเองนับถือมาตลอดอย่างผิดหวัง“พี่สิริ ปล่อย!”“พี่ไม่ปล่อยให้เธอไปอ่อยไอ้ฝรั่งหรอก แต่ถ้าอยากจะไปนอนกับมันมาก ก็บอกมันไปว่าให้รอหลังจากพี่ได้เธอแล้ว!” สิริตะคอกกลับด้วยใบหน้าดุดัน ขณะเดียวกันคนที่ถูกกล่าวถึงก็ยืนกอดอกมองคนทั้งสองโต้เถียงกัน โดยไม่คิดจะห้าม เพราะเขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าอดีตคนรักจะเอาตัวรอดได้อย่างไร“พี่สิริ!” นิธาราตกใจไปกับคำพูดของคู่หมั้นหนุ่ม“ไม่ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นก็ได้นิด เพราะยังไงนิดก็ต้องเป็นของพี่” ขาดคำนั้น ฝ่ามือเล็กก็สะบัดใส่ใบหน้าของคู่หมั้นหนุ่ม&ld
ตอนที่ 17สิริเห็นแล้วก็กัดฟันลุกขึ้นยืนแล้วเข้าไปกระชากคู่หมั้นออกจากหนุ่มฝรั่งด้วยความโกรธ“พี่สิริ! นิดเจ็บนะ” นิธาราฟาดมือลงบนแขนคู่หมั้นหนุ่มไม่ยั้งเพื่อให้เขาปล่อย“พี่จะทำให้เธอเจ็บกว่านี้อีก ถ้าเธอยังให้ท่าไอ้ฝรั่ง!”“หยุดดูถูกนิดซะทีพี่สิริ” พูดจบก็จะสะบัดตัวออกจากคู่หมั้นหนุ่ม ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงเรียกของสิริ“นิด! กลับมา” สิริตะโกนสั่งเสียงดังลั่น ทว่าคู่หมั้นสาวไม่คิดจะสนใจ“เรียกให้ตาย คู่หมั้นของคุณก็ไม่กลับมา” คลินท์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ“แกหุบปากไปเลยไอ้ฝรั่ง แล้วอย่าคิดว่าแกจะได้นอนกับคู่หมั้นของฉัน ถ้าฉันไม่อนุญาต!” สิริหันมาตอบเสียงกร้าว เพราะเขาถือไพ่เหนือกว่าอีกฝ่ายเห็นๆ ในเมื่อเขาเป็นคู่หมั้น“ผู้ชายอย่างคุณนี้น่า...” คลินท์หยุดหายใจแล้วพูดต่อ “น่าจะไปส่องกระจกดูตัวเองบ้างว่ามีอะไรเหนือกว่าผม” พูดจบก็กดยิ้มนิดๆ บนมุมปาก แล้วเขาก็แ
ตอนที่ 18“ผมก็ไม่แน่ใจครับเจ้านาย เพราะเท่าที่ผมสังเกตท่าทีของคุณนิด เหมือนคุณนิดไม่อยากเจอใคร ผมคิดว่าคุณนิดน่าจะไปที่อื่นมากกว่าครับ” บารอนคาดเดาพร้อมกับเฝ้ามองรถแท็กซี่ไม่ให้คาดสายตา“ถ้างั้นจับตาดูไว้ให้ดี” เจ้านายหนุ่มสั่งเสียงก่อนวางสาย แล้วเดินไปบอกลาเจ้าของงานโดยไม่ลืมถามหาสองหนุ่มสาว จนเมื่อได้รับคำตอบจากเจ้าของงานว่าสองหนุ่มสาวขึ้นไปพักผ่อนบนห้องพักคลินท์ยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อยกับคำโกหกนั่นแล้วเดินออกจากงาน******นิธาราเดินทางกลับคอนโดในช่วงค่ำๆ หลังจากเธอไปนั่งคิดเรื่องราวๆ ต่างอยู่ที่สวนสาธารณะ แต่นั่งได้ไม่นานมารดาก็โทรต่อว่าเรื่องที่หนีออกจากงาน แล้วก่อนวางสายก็สั่งให้เธอเข้าไปกราบขอโทษคุณหญิงในวันพรุ่งนี้ เธอก็คิดว่าจะเข้าไปอยู่แล้วเมื่อเข้ามาในห้องพักแล้วนิธารารู้สึกว่าบรรยากาศในห้องดูแปลกๆ เธอจึงเดินไปในครัวแล้วหยิบมีดไว้ป้องกันตัว แล้วเดิ
ตอนที่ 19“พี่สิริ ปล่อยนิดไปเถอะ นิดขอร้อง” นิธาราเอ่ยขอร้องเสียงแหบแห้ง พยายามขยับตัวลงจากโซฟา แต่ก็ยากเย็นเต็มที เมื่ออาการเจ็บยังไม่ทุเลา“ปล่อยให้เธอออกไปนอนกับไอ้ฝรั่งน่ะเหรอ อย่าฝันไปเลย!”“พี่...พี่กำลังเข้าใจผิด นิดไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น”“ไม่เคยคิด แล้วเธอนัดไอ้ฝรั่งขึ้นไปหาบนห้องทำไม” สิริตะคอกกลับเสียงดังลั่น ก่อนจะระบายความโมโหด้วยการหันไปถีบโต๊ะเล็กๆ ที่วางใกล้ๆ โซฟา“นิดไม่ได้นัดเขา”“โกหก!” สิริตวาดใส่ ก่อนจะจัดการปลดเข็มขัดออก นิธาราอาศัยจังหวะนั่นกัดฟันลุกหนี แต่ก็หนีไปได้ไม่กี่ก้าว ร่างก็ถูกเหวี่ยงกับมาที่เดิม“โอ๊ย!” คนถูกเหวี่ยงร้องสุดเสียงเมื่อตัวไปกระแทกกับพื้นอย่างแรง ขณะที่สิริก็เดินตามเข้ามาติดๆ ไม่คิดจะปล่อยให้คู่หมั้นสาวหนีรอดไปได้“อย่าคิดหนี ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี
ตอนอวสาน สามทุ่มตามเวลานัดหมาย คลินท์ก็เดินทางมาถึงตึกร้างตามเวลานัด จากนั้นเขาก็เดินถือกระเป๋าเงินเข้าไปในด้านใน เดินไปได้สักพักก็มีคนออกมารับพร้อมอาวุธในมือ “เงินอยู่ไหน!” หนึ่งในคนร้ายเอ่ยถามพร้อมกับมองไปที่กระเป๋า “นี่ไง” คลินท์โยนกระเป๋าเงินให้สองคนร้าย แล้วมองหาผู้เป็นย่าด้วยความเป็นห่วง ส่วนคนร้ายก็เปิดกระเป๋าดูเงิน เห็นแล้วพากันตาโต ไม่คิดว่าจะหาเงินได้ง่ายขนาดนี้ “ครบหรือเปล่าว่ะ” หนึ่งในคนร้ายเอ่ยถาม “ถ้าพวกแกกลัวฉันให้ไม่ครบ ก็นับดู แต่ปล่อยคุณย่าของฉันมาก่อน” คลิน
ก่อนอวสาน ช่วงเย็นของวันคลินท์เดินทางมาถึงบ้านของคุณหญิงฤทัยรัตน์และขอเข้าพบเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้คนในบ้านกำลังนั่งเล่นอยู่กับหนุ่มน้อยช่างพูด นิธาราเองก็มองลูกชายอย่างรักใคร่ แต่ดูเหมือนความสุขจะหยุดชะงัก เมื่อสาวใช้เข้ามาแจ้งว่ามีผู้ชายชื่อ คลินท์ อธิวัตน์ คาร์เตอร์ มาขอพบคุณหญิงฤทัยรัตน์ “ไปเรียกเข้ามาเลย” จบคำเจ้าของบ้าน คลินท์ก็เดินเข้ามาและทันทีที่น้องฟลินท์เห็นพ่อก็วางของเล่นแล้ววิ่งเข้าไปหา สองพ่อลูกกอดหอมกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่คลินท์จะปล่อย หนุ่มน้อยลงแล้วเข้าไปทักทายเจ้าของบ้าน ที่นั่งอยู่กับแม่สาย “นี่แม่สาย แม่ของยัยนิด” คุณหญิงฤทัยรัตน์เอ่ยแนะนำ
ตอนที่ 51บ้านคุณหญิงฤทัยรัตน์ที่ห้องรับแขกเวลานี้เจ้าของบ้านและแม่บ้านคนสนิทกำลังพากันมองหนุ่มน้อยที่มากับนิธาราเป็นตาเดียว แล้วก็สงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน “นิด มีอะไรก็บอกคุณหญิงไปสิ จะมัวนั่งเงียบอยู่ทำไม แล้วเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน เราไปเก็บมาได้หรือไง” คนเป็นแม่สะกิดบอกลูกสาวเสียงเครียด ใจก็ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่ใจกำลังคิดเลย นิธารามองหน้าลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ยกมือลูกศีรษะเล็กอย่างรักใคร่ ก่อนจะหันมาก้มลงกราบขอโทษมารดาและคุณหญิงฤทัยรัตน์ ที่ท่านเมตตาส่งเสียเงินทองให้เธอไปเรียนแต่เธอกลับทำให้ท่านผิดหวัง แล้วยังปิดบังเรื่องนี้มาหลายปี “ยัยนิด เป็นอะไรนะเรา จู่ๆ ก็มากราบแม่กับคุณหญิง” คนเป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวเสียงสั่น
ตอนที่ 50 วันต่อมานิธาราขับรถไปยังบ้านของราชันแต่เช้าตรู่ หลังจากเมื่อคืนอีกคนกลับเข้ามาบอกว่าต้องอยู่เฝ้าผู้เป็นย่า เพราะท่านไม่ค่อยสบาย ที่เธอก็อยากจะเข้าไปเยี่ยมเหมือนกัน แต่กลัวไปแล้วจะยิ่งทำให้ท่านเครียด เธอจึงตัดสินใจไม่ไปและเช้ามืดวันนี้เธอก็ตั้งใจจะพาลูกชายไปกราบขอโทษผู้มีพระคุณและมารดา หลังจากเธอปิดบังเรื่องมีครอบครัวเอาไว้ เกือบสี่ปี ที่เธอเก็บเงียบ ไม่ยอมบอกใครแม้กระทั่งเพื่อน ที่วันนี้เธอตัดสินใจมาที่ร้านของเพื่อนก่อนไปบ้านผู้มีพระคุณ“นิด! ไปอุ้มลูกใครมาเนี่ย” ศุภิสราที่ไม่ได้เจอหน้าเพื่อนนานเอ่ยทัก และดีใจมากๆ ที่เพื่อนโทรมาหาว่าจะมาหาที่ร้าน แต่เมื่อเห็นหน้าเพื่อนแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเพื่อนรักมาพร้อมเด็กฝรั่ง หน้าตาน่ารัก“เข้าไปคุยในร้านนะ แล้วในร้านมีคนเยอะหรือเปล่า”“ไม่มีเลย”“งั้นเข้าไปในร้านก่อนนะแล
ตอนที่ 49 “แล้วผู้หญิงคนนั้นก็จะมาอยู่กับตาคลินท์หลานของย่า” คนอยากชังหน้าเมียของหลานชายพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็พอให้แซนด้าได้ยิน “เอ่อ...” แซนด้าถึงกับพูดไม่ออก เพราะรู้ดีว่าผู้อาวุโสไม่ชอบเมียของหลานชายจนถึงกับเอาชีวิตเด็กตัวเล็กๆ มาข่มขู่ จนอีกฝ่ายต้องเผ่นกลับประเทศ “หนูไม่ต้องพูดหรอก เพราะถ้าย่ายังอยู่ ย่าไม่มีวันให้ตาคลินท์ได้อยู่กับผู้หญิงคนนั้น” “โธ่...คุณย่า” “นี่ก็ดึกแล้ว ย่าว่าหนูไปพักผ่อนเถอะ” 
ตอนที่ 48นิธาราเดินกลับห้องพักไปอย่างคนใจลอย หลังจากมาถึงบ้านพักแล้วเธอกับคุณคลินท์ก็พากันไปเดินเล่นรับลมสักครู่ก็พากันกลับเข้าบ้าน แล้วก็เจอกับแซนด้าที่เข้ามาขอคุยธุระกับคุณคลินท์แบบส่วนตัว เธอเลยเดินกลับห้องพักตามลำพัง แต่ขณะที่กำลังจะถึงห้องพักท่อนแขนก็ถูกกระชากอย่างแรง“นิด!”“พี่สิริ!”“ใช่! พี่เอง”“พี่...พี่มีธุระอะไรกับนิดเหรอคะ” ถามไปก็พยายามปลดมือของอีกคนไปด้วย“เธอแอบมีลูกมีผัวอยู่แล้วทำไมต้องปิดบังพี่”“พี่สิริ!”“ตกใจมากหรือไงที่พี่รู้ความจริง”“นิด...นิดขอโทษค่ะ”“คิดว่าขอโทษแล้วจะจบง่ายๆ หรือไง” สิริบีบแขนเล็กจนเจ้าของแขนหน้าเบ้ด้วยความเจ็บ“พี่สิริ นิดเจ็บ” นิธาราพยายามดึงแขนออกจากมือของคู่หมั้นหนุ่ม“แล้วทีเธอหลอกพี่ล่ะ แล้วไหนจะทำเป็นเล่นตัวกับ พี่อีก สะใจเธอมากใ
ตอนที่ 47 “ผมไม่ยอม ผมต้องการคุณกับลูก แล้วผมไม่มีวันให้เราสามคนต้องแยกกันอีกแล้ว” เขาให้คำมั่น แม้ยังมีอุปสรรคขวางอยู่ก็ตาม “แต่คุณย่าของคุณพรากน้องฟลินท์ไปจากฉันนานแล้ว คุณเห็นใจฉันบ้างเถอะ ขอให้น้องฟลินท์ไปอยู่กับฉัน แล้วฉันสัญญาว่าจะไม่พาน้องฟลินท์หนีไปไหน หากคุณอยากเจอ ก็มาเจอได้เลย” “ไม่ได้นิด” คลินท์ยืนกรานปฏิเสธ “คุณจะใจร้ายกับฉันไปถึงไหน คุณคลินท์” เธอถามอย่างตัดพ้อ “ผมไม่ได้ใจร้าย ทั้งที่ผมอยากใจร้ายกับคุณให้มากกว่านี้ตั้งแต่กลับมาหาคุณ แต่ผมก็ทำไม่ได้ เพราะผมยังรักคุณ ได้ยินไหมนิด ผ
ตอนที่ 46ช่วงเย็นของวัน“คลินท์!” ราชันที่เพิ่งกลับจากการทำงานแล้วแม่บอกว่าเพื่อนมาหา ตอนนี้นั่งอยู่ที่ศาลาหลังบ้านท่าทางเหมือนคนมีเรื่องไม่สบายใจ เขาเลยรีบเดินมาหาเพื่อน แต่เรียกเพื่อนไปแล้ว เพื่อนก็นิ่งราวกับโดนสาป “คลินท์!!” ราชันเรียกดังกว่าเดิมแล้วเดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนรัก“ราชัน แกทำงานเสร็จแล้วเหรอ”“อืม แล้วแกเป็นอะไร นั่งเหม่อใจลอยคิดถึงใคร”“เปล่า” คนบอกเปล่าหน้าตาเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด“หน้าตาแกชัดขนาดนี้ อย่าปิดเลยเพื่อน บอกมาเถอะ เผื่อแกจะสบายใจขึ้น” ราชันคาดคั้น ส่วนอีกคนก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะให้เพื่อนได้ฟังเสียงสนทนาของผู้เป็นย่าและนิธารา ที่เขาได้บันทึกลงในโทรศัพท์ หลังจากเมื่อวานได้โทรสั่งให้ลูกน้องติดเครื่องดักฟังและกล้องจับภาพรอบบ้าน เพราะเขามั่นใจว่าเมื่อคุณย่าเจอกับนิธารา ทั้งสองคนจะต้องพูดอะไรกันแน่ๆ แล้วก็พูดจริงๆ“แล้วแกจะเอาไงต่อ” หลังจากได้ฟั
ตอนที่ 45 “แล้วหล่อนคิดว่าตาคลินท์จะยอมให้หล่อนพาลูกไปง่ายๆ งั้นเหรอ” “คุณคลินท์ต้องยอมค่ะ” “หลานฉันไม่มีวันยอม หล่อนอย่าฝันไปเลย” “แต่ถ้าคุณคลินท์รู้ความจริงว่าคุณเป็นคนยัดเยียดเงินให้นิด แล้วก็เอาชีวิตน้องฟลินท์มาขู่ให้นิดไปจากคุณคลินท์ คุณคลินท์ต้องยอมให้ลูกกับนิด” “ตาคลินท์จะไม่มีวันได้รู้ความจริงเรื่องนี้!” “ความลับไม่มีในโลกนี้ค่ะ คุณเซียล่า” นิธาราบอกอย