ตอนที่ 17
สิริเห็นแล้วก็กัดฟันลุกขึ้นยืนแล้วเข้าไปกระชากคู่หมั้นออกจากหนุ่มฝรั่งด้วยความโกรธ
“พี่สิริ! นิดเจ็บนะ” นิธาราฟาดมือลงบนแขนคู่หมั้นหนุ่มไม่ยั้งเพื่อให้เขาปล่อย
“พี่จะทำให้เธอเจ็บกว่านี้อีก ถ้าเธอยังให้ท่าไอ้ฝรั่ง!”
“หยุดดูถูกนิดซะทีพี่สิริ” พูดจบก็จะสะบัดตัวออกจากคู่หมั้นหนุ่ม ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงเรียกของสิริ
“นิด! กลับมา” สิริตะโกนสั่งเสียงดังลั่น ทว่าคู่หมั้นสาวไม่คิดจะสนใจ
“เรียกให้ตาย คู่หมั้นของคุณก็ไม่กลับมา” คลินท์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ
“แกหุบปากไปเลยไอ้ฝรั่ง แล้วอย่าคิดว่าแกจะได้นอนกับคู่หมั้นของฉัน ถ้าฉันไม่อนุญาต!” สิริหันมาตอบเสียงกร้าว เพราะเขาถือไพ่เหนือกว่าอีกฝ่ายเห็นๆ ในเมื่อเขาเป็นคู่หมั้น
“ผู้ชายอย่างคุณนี้น่า...” คลินท์หยุดหายใจแล้วพูดต่อ “น่าจะไปส่องกระจกดูตัวเองบ้างว่ามีอะไรเหนือกว่าผม” พูดจบก็กดยิ้มนิดๆ บนมุมปาก แล้วเขาก็แ
ตอนที่ 18“ผมก็ไม่แน่ใจครับเจ้านาย เพราะเท่าที่ผมสังเกตท่าทีของคุณนิด เหมือนคุณนิดไม่อยากเจอใคร ผมคิดว่าคุณนิดน่าจะไปที่อื่นมากกว่าครับ” บารอนคาดเดาพร้อมกับเฝ้ามองรถแท็กซี่ไม่ให้คาดสายตา“ถ้างั้นจับตาดูไว้ให้ดี” เจ้านายหนุ่มสั่งเสียงก่อนวางสาย แล้วเดินไปบอกลาเจ้าของงานโดยไม่ลืมถามหาสองหนุ่มสาว จนเมื่อได้รับคำตอบจากเจ้าของงานว่าสองหนุ่มสาวขึ้นไปพักผ่อนบนห้องพักคลินท์ยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อยกับคำโกหกนั่นแล้วเดินออกจากงาน******นิธาราเดินทางกลับคอนโดในช่วงค่ำๆ หลังจากเธอไปนั่งคิดเรื่องราวๆ ต่างอยู่ที่สวนสาธารณะ แต่นั่งได้ไม่นานมารดาก็โทรต่อว่าเรื่องที่หนีออกจากงาน แล้วก่อนวางสายก็สั่งให้เธอเข้าไปกราบขอโทษคุณหญิงในวันพรุ่งนี้ เธอก็คิดว่าจะเข้าไปอยู่แล้วเมื่อเข้ามาในห้องพักแล้วนิธารารู้สึกว่าบรรยากาศในห้องดูแปลกๆ เธอจึงเดินไปในครัวแล้วหยิบมีดไว้ป้องกันตัว แล้วเดิ
ตอนที่ 19“พี่สิริ ปล่อยนิดไปเถอะ นิดขอร้อง” นิธาราเอ่ยขอร้องเสียงแหบแห้ง พยายามขยับตัวลงจากโซฟา แต่ก็ยากเย็นเต็มที เมื่ออาการเจ็บยังไม่ทุเลา“ปล่อยให้เธอออกไปนอนกับไอ้ฝรั่งน่ะเหรอ อย่าฝันไปเลย!”“พี่...พี่กำลังเข้าใจผิด นิดไม่เคยคิดจะทำแบบนั้น”“ไม่เคยคิด แล้วเธอนัดไอ้ฝรั่งขึ้นไปหาบนห้องทำไม” สิริตะคอกกลับเสียงดังลั่น ก่อนจะระบายความโมโหด้วยการหันไปถีบโต๊ะเล็กๆ ที่วางใกล้ๆ โซฟา“นิดไม่ได้นัดเขา”“โกหก!” สิริตวาดใส่ ก่อนจะจัดการปลดเข็มขัดออก นิธาราอาศัยจังหวะนั่นกัดฟันลุกหนี แต่ก็หนีไปได้ไม่กี่ก้าว ร่างก็ถูกเหวี่ยงกับมาที่เดิม“โอ๊ย!” คนถูกเหวี่ยงร้องสุดเสียงเมื่อตัวไปกระแทกกับพื้นอย่างแรง ขณะที่สิริก็เดินตามเข้ามาติดๆ ไม่คิดจะปล่อยให้คู่หมั้นสาวหนีรอดไปได้“อย่าคิดหนี ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี
ตอนที่ 20“แล้วคุณคิดว่าผมจะทำร้ายคุณแบบไหน”“ฉันไม่รู้” ตอบไปแล้วก็หันรีหันขวางเพื่อหาทางหนีคลินท์ยิ้มให้กับท่าทีตื่นกลัวนั่น ก่อนจะขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ ยื่นมือไปยึดคางมนบังคับให้เธอหันมาสบตา“คุณคลินท์! คุณจะทำอะไร” เอ่ยถามด้วยเสียงตื่นตระหนก พลางปัดมือหนาออกไปแต่ก็ไม่สำเร็จ“ผมอยากทบทวนความหลังกับคุณ” คลินท์ตอบกลับเสียงทุ้มติดจะแหบพร่า ทั้งที่ความตั้งใจในการมาครั้งนี้ มาเพื่อเอาคำตอบเรื่องไปทำงาน แต่ไม่รู้ทำไมพอได้อยู่ใกล้ๆ เขาก็อยากสัมผัสเธอ“คุณ!” นิธาราร้องเสียงหลง ก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบเมื่ออีกคนโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ“ได้ไหมนิด ถ้าผมจะทบทวนความหลังกับคุณ” คลินท์กระซิบถาม พลางปัดมือเล็กออกไปแล้วโน้มหน้าลงจูบริมฝีปากอิ่มนิธารานิ่งราวกับถูกสาปเมื่อถูกจู่โจมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ปล่อยให้เจ้าของริมฝีปากหยักจูบอ้อยอิ่งอยู่นานจนหายใจติดขัด“อื้อ!” คนถูกปล้ำจูบอยู่นานประท้วงเสียงดังอื้ออึ้งอยู่ในลำคอ มือเล็กทุบตีกายใหญ่พัลวัน แต่เขากลับไม่สะทกส
ตอนที่ 21ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังระรัวทำให้เจ้าของห้องที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จและเตรียมตัวเข้านอนรีบเดินมาที่ประตู ส่องตาแมวแล้วก็รีบเปิดประตูเมื่อคนที่มาหาคือคนที่เธอกำลังคิดถึง “ทำไมเปิดช้า” เจอหน้าผู้ช่วยเลขาแล้วสิริก็ยิงคำถามใส่ไปทันที “พิณขอโทษค่ะ แล้ว...แล้วคุณสิริมีธุระอะไรกับพิณเหรอคะ” “ไม่มี!” สิริตอบเสียงห้วน แล้วแทรกตัวเดินเข้าไปในห้องพักที่เขาได้ซื้อเอาไว้ให้ผู้ช่วยเลขาสาว “พิณขอโทษค่ะ” คนถูกตวาดซ้ำสอง
ตอนที่ 22“ถ้าแกไม่อยากให้ฉันยุ่ง ก็เลิกกับผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นซะ นายสม! กลับ” คุณหญิงฤทัยรัตน์ยื่นคำขาด ก่อนจะหันไปสั่งคนขับรถแล้วพากันเดินจากไปสิริได้แต่มองตามหลังมารดาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด จะให้เขาเลิกกับพิณแก้วน่ะเหรอ ไม่มีทาง!“คุณสิริ” คนที่ถูกตราหน้าว่าไร้ยางอายเอ่ยเรียกเจ้านายหนุ่มด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะเธอได้ยินทุกคำ“พิณแก้ว คุณไม่ต้องคิดมากหรอก ยังไงผมก็ไม่ทิ้งคุณ” พูดจบก็รั้งร่างบางเข้ามากอด ซุกหน้าเข้ากับซอกคอ ใจครุ่นคิดว่าจะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไรดี ในเมื่อเขาต้องการเก็บผู้หญิงทั้งสองคนไว้ข้างกาย“แต่คุณหญิงสั่งให้คุณเลิกกับพิณ คุณกล้าขัดใจท่านเหรอคะ” พิณแก้วเอ่ยถาม พร้อมกับบีบน้ำตา เพราะเธอไม่มีวันปล่อยบ่อเงินบ่อทองไปแน่ๆ“พิณแก้ว ผมโตแล้วไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งใคร แม้กระทั่งคุณแม่ของผม” สิริเอ่ยตอบเสียงแข็ง ก่อนจะกระแทกลมหายใจออกมาพร้อมกับคลายอ้อมกอด
ตอนที่ 23นิธาราเดินทางมาลาออกที่บริษัทในช่วงสายๆ ของวัน โชคดีที่วันนี้พี่สิริไม่เข้าบริษัท เธอจึงอยู่เคลียร์ที่ค้างให้เสร็จ จากนั้นก็เก็บข้าวของส่วนตัวเดินทางกลับที่พัก และทันทีที่มาถึงหน้าห้องพัก เธอก็เหลียวมองรอบๆ ตัว เพราะรู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม แต่พอหันไปก็ไม่พบใคร เธอจึงรีบเปิดห้อง แต่จังหวะกำลังเปิดห้องก็มือของใครบางคนมาจับมือเอาไว้“คุณคลินท์!” นิธาราขานเรียกด้วยความตกใจ“เห็นหน้าผัวเก่าแค่นี้ ทำไมต้องทำท่าตกใจขนาดนี้ด้วย”“ก็ฉันไม่คิดว่าคุณจะมา” หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงสั่นๆ พยายามจะดันประตูปิดให้ได้แต่ก็ไม่สำเร็จ หนำซ้ำคนที่เธอไม่อยากเห็นหน้าก็แทรกตัวเข้ามาในห้องเธอเสียอย่างนั้น“คุณคลินท์! ออกไปจากห้องของฉัน” เจ้าของห้องออกคำสั่งเสียงเขียว ดันประตูให้เปิดกว้าง เพื่อให้แขกไม่ได้รับเชิญออกไปจากห้อง“กลัวคู่หมั้นจะมาเห็นหรือไงว่าคุณอยู่กับผัวเก่า” “หยุดพูดบ้าๆ แล
ตอนที่ 24ภายในห้องพัก“คุณคลินท์! คุณต้องการคุยอะไรก็พูดมาสิค่ะ” นิธาราเอ่ยบอกอย่างคนที่ใกล้หมดความอดทนต่อคนที่นั่งอยู่บนโซฟา เพราะเขาไม่ยอมพูดธุระ แล้วก็เอาแต่จ้องมองเธอราวกับไม่เคยเห็น“ขอกาแฟผมแก้ว ผมง่วง” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างไม่สนใจกับท่าทีอยากจะกินเลือดกินเนื้อของอีกฝ่าย“ง่วงก็กลับไปนอนที่โรงแรมของคุณสิ แล้วที่ห้องของฉันก็ไม่มีกาแฟด้วย” นิธาราปั้นเรื่องโกหก เพราะอยากให้เขาไปให้พ้นๆ“แน่ใจว่าไม่มี” คลินท์มองด้วยสายตาจับผิด“ไม่มี” นิธาราตอบกลับเสียงดังฟังชัด ใจก็ภาวนาขอให้คนที่นั่งบนโซฟายอมกลับไปเพราะถ้าหากเขาลุกขึ้นไปค้นในครัวเจอกาแฟเข้าเธอซวยแน่“แน่ใจ” คลินท์ลากเสียงย้ำ ตาคมมีเสน่ห์เหลือล้นหรี่มองเจ้าของห้องอย่างจับผิด“ก็...แน่สิ” เธอตอบเสียงไม่ค่อยมั่นใจนัก ก่อนจะถอยหนี เมื่อร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง“ถ้าผมหากาแฟเจอ ผมจะจูบคุณ” คลินท์ยิ้มเจ้าเล่ห์
ตอนที่ 25“อย่าเข้ามานะ!” นิธาราร้องห้ามเสียงสั่นๆ หันซ้ายแลขวาหาทางรอด แต่ไม่มีทางหนีทางไหนเลย นอกจากโดดระเบียงลงไป“โดดลงไปเลย” คลินท์พูดขึ้น เพราะรู้ดีว่าอดีตคนรักไม่กล้าโดดลงไป“ฉัน...ไม่โดด”“งั้นก็เดินมาหาผม” คลินท์อ้าแขนรอรับ“ฉันไม่ไป ส่วนคุณออกไปจากห้องฉันได้แล้ว”“ผมบอกแล้วไงว่าอยากสนุกกับคุณก่อนกลับ” น้ำเสียงของเขายียวนกวนโมโหคนฟังเป็นที่สุด“ฉันไม่มีวันยอมให้คุณมาทำอะไรฉัน” เธอประกาศกร้าว“แน่ใจว่าไม่ยอม” คลินท์ย้อนถามเสียงกลั้วหัวเราะ“ฉันแน่ใจ” นิธาราตอบกลับอย่างมั่นใจ ก่อนที่เธอจะถูกคนตรงหน้ายื่นไปรวบเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ทำเอาเธอร้องเสียงหลง “กรี๊ด!! ปล่อยฉันนะ คนเลว ปล่อย”“ไม่ปล่อย” พูดจบจมูกโด่งก็ซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นอย่างไม่สนใจแรงขัดขืนของคนในอ้อมกอด“คุณ
ตอนอวสาน สามทุ่มตามเวลานัดหมาย คลินท์ก็เดินทางมาถึงตึกร้างตามเวลานัด จากนั้นเขาก็เดินถือกระเป๋าเงินเข้าไปในด้านใน เดินไปได้สักพักก็มีคนออกมารับพร้อมอาวุธในมือ “เงินอยู่ไหน!” หนึ่งในคนร้ายเอ่ยถามพร้อมกับมองไปที่กระเป๋า “นี่ไง” คลินท์โยนกระเป๋าเงินให้สองคนร้าย แล้วมองหาผู้เป็นย่าด้วยความเป็นห่วง ส่วนคนร้ายก็เปิดกระเป๋าดูเงิน เห็นแล้วพากันตาโต ไม่คิดว่าจะหาเงินได้ง่ายขนาดนี้ “ครบหรือเปล่าว่ะ” หนึ่งในคนร้ายเอ่ยถาม “ถ้าพวกแกกลัวฉันให้ไม่ครบ ก็นับดู แต่ปล่อยคุณย่าของฉันมาก่อน” คลิน
ก่อนอวสาน ช่วงเย็นของวันคลินท์เดินทางมาถึงบ้านของคุณหญิงฤทัยรัตน์และขอเข้าพบเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้คนในบ้านกำลังนั่งเล่นอยู่กับหนุ่มน้อยช่างพูด นิธาราเองก็มองลูกชายอย่างรักใคร่ แต่ดูเหมือนความสุขจะหยุดชะงัก เมื่อสาวใช้เข้ามาแจ้งว่ามีผู้ชายชื่อ คลินท์ อธิวัตน์ คาร์เตอร์ มาขอพบคุณหญิงฤทัยรัตน์ “ไปเรียกเข้ามาเลย” จบคำเจ้าของบ้าน คลินท์ก็เดินเข้ามาและทันทีที่น้องฟลินท์เห็นพ่อก็วางของเล่นแล้ววิ่งเข้าไปหา สองพ่อลูกกอดหอมกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่คลินท์จะปล่อย หนุ่มน้อยลงแล้วเข้าไปทักทายเจ้าของบ้าน ที่นั่งอยู่กับแม่สาย “นี่แม่สาย แม่ของยัยนิด” คุณหญิงฤทัยรัตน์เอ่ยแนะนำ
ตอนที่ 51บ้านคุณหญิงฤทัยรัตน์ที่ห้องรับแขกเวลานี้เจ้าของบ้านและแม่บ้านคนสนิทกำลังพากันมองหนุ่มน้อยที่มากับนิธาราเป็นตาเดียว แล้วก็สงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน “นิด มีอะไรก็บอกคุณหญิงไปสิ จะมัวนั่งเงียบอยู่ทำไม แล้วเด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหน เราไปเก็บมาได้หรือไง” คนเป็นแม่สะกิดบอกลูกสาวเสียงเครียด ใจก็ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่ใจกำลังคิดเลย นิธารามองหน้าลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ยกมือลูกศีรษะเล็กอย่างรักใคร่ ก่อนจะหันมาก้มลงกราบขอโทษมารดาและคุณหญิงฤทัยรัตน์ ที่ท่านเมตตาส่งเสียเงินทองให้เธอไปเรียนแต่เธอกลับทำให้ท่านผิดหวัง แล้วยังปิดบังเรื่องนี้มาหลายปี “ยัยนิด เป็นอะไรนะเรา จู่ๆ ก็มากราบแม่กับคุณหญิง” คนเป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวเสียงสั่น
ตอนที่ 50 วันต่อมานิธาราขับรถไปยังบ้านของราชันแต่เช้าตรู่ หลังจากเมื่อคืนอีกคนกลับเข้ามาบอกว่าต้องอยู่เฝ้าผู้เป็นย่า เพราะท่านไม่ค่อยสบาย ที่เธอก็อยากจะเข้าไปเยี่ยมเหมือนกัน แต่กลัวไปแล้วจะยิ่งทำให้ท่านเครียด เธอจึงตัดสินใจไม่ไปและเช้ามืดวันนี้เธอก็ตั้งใจจะพาลูกชายไปกราบขอโทษผู้มีพระคุณและมารดา หลังจากเธอปิดบังเรื่องมีครอบครัวเอาไว้ เกือบสี่ปี ที่เธอเก็บเงียบ ไม่ยอมบอกใครแม้กระทั่งเพื่อน ที่วันนี้เธอตัดสินใจมาที่ร้านของเพื่อนก่อนไปบ้านผู้มีพระคุณ“นิด! ไปอุ้มลูกใครมาเนี่ย” ศุภิสราที่ไม่ได้เจอหน้าเพื่อนนานเอ่ยทัก และดีใจมากๆ ที่เพื่อนโทรมาหาว่าจะมาหาที่ร้าน แต่เมื่อเห็นหน้าเพื่อนแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเพื่อนรักมาพร้อมเด็กฝรั่ง หน้าตาน่ารัก“เข้าไปคุยในร้านนะ แล้วในร้านมีคนเยอะหรือเปล่า”“ไม่มีเลย”“งั้นเข้าไปในร้านก่อนนะแล
ตอนที่ 49 “แล้วผู้หญิงคนนั้นก็จะมาอยู่กับตาคลินท์หลานของย่า” คนอยากชังหน้าเมียของหลานชายพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็พอให้แซนด้าได้ยิน “เอ่อ...” แซนด้าถึงกับพูดไม่ออก เพราะรู้ดีว่าผู้อาวุโสไม่ชอบเมียของหลานชายจนถึงกับเอาชีวิตเด็กตัวเล็กๆ มาข่มขู่ จนอีกฝ่ายต้องเผ่นกลับประเทศ “หนูไม่ต้องพูดหรอก เพราะถ้าย่ายังอยู่ ย่าไม่มีวันให้ตาคลินท์ได้อยู่กับผู้หญิงคนนั้น” “โธ่...คุณย่า” “นี่ก็ดึกแล้ว ย่าว่าหนูไปพักผ่อนเถอะ” 
ตอนที่ 48นิธาราเดินกลับห้องพักไปอย่างคนใจลอย หลังจากมาถึงบ้านพักแล้วเธอกับคุณคลินท์ก็พากันไปเดินเล่นรับลมสักครู่ก็พากันกลับเข้าบ้าน แล้วก็เจอกับแซนด้าที่เข้ามาขอคุยธุระกับคุณคลินท์แบบส่วนตัว เธอเลยเดินกลับห้องพักตามลำพัง แต่ขณะที่กำลังจะถึงห้องพักท่อนแขนก็ถูกกระชากอย่างแรง“นิด!”“พี่สิริ!”“ใช่! พี่เอง”“พี่...พี่มีธุระอะไรกับนิดเหรอคะ” ถามไปก็พยายามปลดมือของอีกคนไปด้วย“เธอแอบมีลูกมีผัวอยู่แล้วทำไมต้องปิดบังพี่”“พี่สิริ!”“ตกใจมากหรือไงที่พี่รู้ความจริง”“นิด...นิดขอโทษค่ะ”“คิดว่าขอโทษแล้วจะจบง่ายๆ หรือไง” สิริบีบแขนเล็กจนเจ้าของแขนหน้าเบ้ด้วยความเจ็บ“พี่สิริ นิดเจ็บ” นิธาราพยายามดึงแขนออกจากมือของคู่หมั้นหนุ่ม“แล้วทีเธอหลอกพี่ล่ะ แล้วไหนจะทำเป็นเล่นตัวกับ พี่อีก สะใจเธอมากใ
ตอนที่ 47 “ผมไม่ยอม ผมต้องการคุณกับลูก แล้วผมไม่มีวันให้เราสามคนต้องแยกกันอีกแล้ว” เขาให้คำมั่น แม้ยังมีอุปสรรคขวางอยู่ก็ตาม “แต่คุณย่าของคุณพรากน้องฟลินท์ไปจากฉันนานแล้ว คุณเห็นใจฉันบ้างเถอะ ขอให้น้องฟลินท์ไปอยู่กับฉัน แล้วฉันสัญญาว่าจะไม่พาน้องฟลินท์หนีไปไหน หากคุณอยากเจอ ก็มาเจอได้เลย” “ไม่ได้นิด” คลินท์ยืนกรานปฏิเสธ “คุณจะใจร้ายกับฉันไปถึงไหน คุณคลินท์” เธอถามอย่างตัดพ้อ “ผมไม่ได้ใจร้าย ทั้งที่ผมอยากใจร้ายกับคุณให้มากกว่านี้ตั้งแต่กลับมาหาคุณ แต่ผมก็ทำไม่ได้ เพราะผมยังรักคุณ ได้ยินไหมนิด ผ
ตอนที่ 46ช่วงเย็นของวัน“คลินท์!” ราชันที่เพิ่งกลับจากการทำงานแล้วแม่บอกว่าเพื่อนมาหา ตอนนี้นั่งอยู่ที่ศาลาหลังบ้านท่าทางเหมือนคนมีเรื่องไม่สบายใจ เขาเลยรีบเดินมาหาเพื่อน แต่เรียกเพื่อนไปแล้ว เพื่อนก็นิ่งราวกับโดนสาป “คลินท์!!” ราชันเรียกดังกว่าเดิมแล้วเดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนรัก“ราชัน แกทำงานเสร็จแล้วเหรอ”“อืม แล้วแกเป็นอะไร นั่งเหม่อใจลอยคิดถึงใคร”“เปล่า” คนบอกเปล่าหน้าตาเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด“หน้าตาแกชัดขนาดนี้ อย่าปิดเลยเพื่อน บอกมาเถอะ เผื่อแกจะสบายใจขึ้น” ราชันคาดคั้น ส่วนอีกคนก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะให้เพื่อนได้ฟังเสียงสนทนาของผู้เป็นย่าและนิธารา ที่เขาได้บันทึกลงในโทรศัพท์ หลังจากเมื่อวานได้โทรสั่งให้ลูกน้องติดเครื่องดักฟังและกล้องจับภาพรอบบ้าน เพราะเขามั่นใจว่าเมื่อคุณย่าเจอกับนิธารา ทั้งสองคนจะต้องพูดอะไรกันแน่ๆ แล้วก็พูดจริงๆ“แล้วแกจะเอาไงต่อ” หลังจากได้ฟั
ตอนที่ 45 “แล้วหล่อนคิดว่าตาคลินท์จะยอมให้หล่อนพาลูกไปง่ายๆ งั้นเหรอ” “คุณคลินท์ต้องยอมค่ะ” “หลานฉันไม่มีวันยอม หล่อนอย่าฝันไปเลย” “แต่ถ้าคุณคลินท์รู้ความจริงว่าคุณเป็นคนยัดเยียดเงินให้นิด แล้วก็เอาชีวิตน้องฟลินท์มาขู่ให้นิดไปจากคุณคลินท์ คุณคลินท์ต้องยอมให้ลูกกับนิด” “ตาคลินท์จะไม่มีวันได้รู้ความจริงเรื่องนี้!” “ความลับไม่มีในโลกนี้ค่ะ คุณเซียล่า” นิธาราบอกอย