ตอนที่ 3

ตอนที่ 3

หนึ่งเดือนต่อมา

ที่ร้านอาหารชื่อดัง สองหนุ่มสาวที่ตกลงจะหมั้นหมายกันเร็วๆ นี้ตามความเห็นชอบของคุณหญิงฤทัยรัตน์ที่เมตตาส่งเสียลูกสาวหัวหน้าแม่บ้านไปเรียนต่อถึงเมืองนอก เพื่อหวังจะให้มาช่วยงานลูกชาย

“นิด! นิด! เป็นอะไรหรือเปล่า” สิริ ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง แต่เจ้าตัวหันไปเปิดบริษัทในสายงานด้านการออกแบบสินค้า ที่ตัวเองถนัดเอ่ยถามว่าที่คู่หมั้นสาว เมื่อพูดคุยกันไปได้ครู่เดียวว่าที่คู่หมั้นก็เงียบไปซะดื้อๆ

 “เปล่าค่ะ” คนกำลังตกอยู่ในภวังค์รีบปฏิเสธ

“แต่ท่าทางนิดเหมือนมีอะไร หรือไม่ชอบอาหารที่พี่สั่งมาให้ ถ้างั้นนิดสั่งใหม่ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจพี่”

“ไม่ใช่ค่ะพี่สิริ อาหารอร่อยมาก แต่นิดคิดอะไรเพลินไปหน่อย นิดขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้พี่รำคาญ”

“พี่ไม่ได้รำคาญนิด ว่าแต่นิดมีเรื่องไม่สบายเหรอ บอกพี่ได้หรือเปล่า” สิริยื่นมือไปวางทาบบนหลังมือเล็กโดยที่ทั้งสองไม่รู้ว่าภาพนั้นได้ถูกบันทึกเอาไว้

“ไม่มีค่ะ” นิธาราตอบแล้วก็ต้องตกใจเมื่อว่าที่คู่หมั้นจับมือของเธอไปจูบ

“พี่สิริ ปล่อยมือนิดเถอะค่ะ” เธอพยายามดึงมือออก แต่ว่าที่คู่หมั้นไม่ยอมปล่อยอีกทั้งยังจับมือเธอจูบอีกหลายครั้ง

“อย่าทำแบบนี้ พี่สิริ” นิธาราเริ่มเสียงแข็ง

“ให้พี่ได้ชื่นใจแค่นี้ไม่ได้หรือไง” สิริโอดครวญด้วยสีหน้าไม่พอใจ พลางเลื่อนมือออกจากมือของว่าที่คู่หมั้นสาว เขายอมรับว่าเบื่อหน่ายเอามากๆ กับอาการหวงเนื้อหวงตัวของว่าที่คู่หมั้น

“แต่นิดเคยขอพี่สิริเรื่องนี้แล้วไว้แล้วนะคะว่าต้องหลังแต่งงาน แล้วพี่สิริก็ให้สัญญากับนิดแล้วด้วย” นิธาราทวงคำสัญญาในวันที่เธอตอบตกลงจะหมั้น ส่วนที่เธอยอมหมั้นก็เพราะถูกมารดาพูดย้ำเรื่องบุญคุณ แล้วยังสั่งห้ามไม่ให้เธอปฏิเสธการหมั้น ทำให้เธอได้แต่ยอมทำตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่

“ก็พี่รักนิด พี่เลยอยากแสดงความรักกับนิดบ้าง แต่นิดก็ห้ามพี่ตลอด ทำไมล่ะนิด แค่พี่จูบนิดหน่อยก็ไม่ได้เลยหรือไง”

“แต่เราคุยกันเรื่องนี้ไปหลายครั้งแล้วนะคะ แล้วนิดก็คิดว่าพี่เข้าใจแล้วด้วยว่านิดยังไม่พร้อมจริงๆ พี่สิริเห็นใจนิดบ้างเถอะค่ะ”

“ไม่ต้องพูดแล้ว พี่ไม่อยากฟัง” สิริบอกอย่างคนอารมณ์เสีย ก่อนจะหันไปเห็นสาวสวยคนหนึ่ง ที่รู้สึกคุ้นๆ

“นิดขอโทษค่ะที่ทำให้พี่สิริไม่พอใจ” นิธาราเอ่ยบอก แต่ดูเหมือนว่าที่คู่หมั้นหนุ่มจะไม่สนใจฟัง

             “นิดอิ่มหรือยัง” สิริหันกลับมาถามว่าที่คู่หมั้นสาวด้วยสีหน้าหงุดหงิด เมื่อสาวสวยคนนั้นหายไปแล้ว

“อิ่มแล้วค่ะ”

เมื่อได้รับคำตอบสิริก็หันไปจัดการค่าอาหารและพากันเดินออกจากร้านอาหารตรงไปยังลานจอดรถและที่นั่นทำให้เขาได้พบกับสาวสวยคนเดิมอีกครั้ง

“นิด พี่เพิ่งนึกได้ว่ามีธุระ นิดกลับเองได้หรือเปล่า แต่อย่าโทรไปฟ้องแม่พี่ล่ะว่าพี่ปล่อยให้นิดกลับเอง” สิริบอกแฟนสาว แต่สายตายังคงมองไปสาวสวยอีกคนหนึ่ง เพราะไม่อยากให้คลาดสายตา

“พี่สิริไปทำธุระเถอะค่ะ นิดกลับเองได้” นิธาราบอกอย่างโล่งใจ เพราะเธอไม่ได้อยากให้เขาไปส่งเช่นกัน ก่อนจะเดินไปเรียกแท็กซี่ที่เข้ามาจอดส่งลูกค้าพอดี

ทางด้านสิริพอรถแท็กซี่แล่นห่างออกไปแล้วเขาก็เดินเข้าไปหาสาวสวยคนนั้นทันที ส่วนสาวสวยเป้าหมายของสิริ ที่จำได้แม่นยำว่านั่นคือเจ้านายจึงบอกเพื่อนที่เพิ่งกลับจากประเทศ หลังจากได้สามีฝรั่งแล้วไปอยู่กับสามีหลายปีกลับไปก่อน ส่วนเธอก็เดินไปทักเจ้านายหนุ่ม

“สวัสดีค่ะคุณสิริ มาทานอาหารที่นี่เหมือนกันเหรอคะ”

“ครับ คุณ...” สิริตอบกลับ ก่อนจะมองสาวสวย มองแล้วก็ถูกใจ แล้วดูท่าผู้หญิงคนนี้ก็คงจะสนใจเขาไม่น้อย ไม่งั้นคงไม่เข้ามาทัก

“พิณแก้วค่ะ เป็นผู้ช่วยเลขาของพี่กมลวรรณ” เจ้าของชื่อยิ้มหวาน

“เหรอครับ ผมขอโทษที่จำไม่ได้ แต่ก็คุ้นๆ หน้าอยู่เหมือนกัน”

“พิณแก้วเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่กี่วัน คงไม่แปลกที่   คุณสิริจะจำหน้าไม่ได้ แต่เมื่อครู่พิณเห็นคุณสิริดูรีบๆ เชิญคุณสิริเถอะค่ะ”

“ผมไม่ได้รีบ ว่าแต่คุณกำลังจะไปไหน”

“กลับที่พักค่ะ” พิณแก้วตอบจบแล้วก็ยิ้มหวานๆ ให้กับเจ้านายหนุ่ม

“แล้วจะกลับยังไงครับ” คนอยากสานสัมพันธ์ถามรุกต่อในทันที

“พิณจะไปเรียกแท็กซี่ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”  หญิงสาวเตรียมจะยกมือไว้ลาตามมารยาท แต่อีกฝ่ายกลับยื่นมือออกไปกุมมือไว้เป็นเหตุให้เจ้าของมือใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“คุณสิริ”

“เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”

“เอ่อ...”

“ห้ามปฏิเสธ” สิริแสร้งทำเสียงเข้มใส่หญิงสาว

“พิณให้คุณสิริไปส่งก็ได้ค่ะ” สาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มที่เป็นที่ถูกตาต้องใจชายหนุ่มตอบกลับเสียงอ้อมแอ้ม

“งั้นไปที่รถผม” สิริชวนสาวสวยให้เดินไปที่รถ กระทั่งเดินมาถึงรถสิริก็ทำหน้าที่สุภาพบุรุษด้วยการเปิดปิดประตูให้กับสาวสวย เมื่อส่งสาวสวยเข้าไปในรถเรียบร้อยแล้ว สิริก็เหลียวมองรอบๆ ตัวเมื่อรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ แต่เมื่อไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ เขาจึงเข้าไปนั่งประจำที่คนขับรถ ไม่นานรถก็เคลื่อนตัวออกไปส่งผู้ช่วยเลขาคนสวย และเมื่อมีการไปส่งครั้งแรก ครั้งที่สอง...สามก็ตามมา จนเกิดเป็นความสนิทสนม

******