บทที่ 515

ฮองเฮามองไปยังหมอหลวง แววตาแฝงไปด้วยความมืดมน

หมอหลวงรีบส่ายหัวให้นาง แสดงให้เห็นว่าเขาเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เห็นได้ชัดว่านางได้เตรียมการล่วงหน้าไว้ก่อนแล้ว และให้เย่อวิ๋นถูทาบางอย่างที่นิ้วไว้ล่วงหน้า เหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น!

นางไม่เข้าใจเลยสักนิด!

ในเวลานี้ ซูชิงอู่กำลังพันบาดแผลของเย่เสวียนถิงอย่างระมัดระวัง

แม้ว่าแผลที่นิ้วจะไม่ใหญ่มาก แต่ทั้งสิบนิ้วต่างเชื่อมถึงหัวใจ มันคงเป็นความเจ็บปวดแสนสาหัส

ในขณะที่ซูชิงอู่เป่าลงบนนิ้วของเขาอย่างระมัดระวัง นางก็กระซิบว่า "ท่านอ๋องใช้ยาผงที่ข้าให้หรือยัง?"

เย่เสวียนถิงพยักหน้า "ใช้แล้ว"

ซูชิงอู่ยกมุมริมฝีปากของนางขึ้นมา "ดีเลย เช่นนั้นพวกเรามาดูการแสดงกันต่อดีกว่า"

เย่เสวียนถิงรู้สึกอบอุ่นใจเมื่อเห็นซูชิงอู่คอยดูแลนิ้ว เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดที่มือเลย

ถึงขั้นเกิดความคิดขึ้นมาว่า หากตัวเองบาดเจ็บมากกว่านี้ นางจะเป็นห่วงเขามากกว่านี้ด้วยหรือไม่

เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้น รีบวางความคิดนั้นทิ้งไป

พวกเขาทั้งสองเงยหน้าขึ้นจากฝูงชน ชมการแสดงต่อไป

ตอนนี้ซูชิงอู่ตั้งครรภ์อยู่ ดังนั้นนางจึงให้ความช่วยเหลือและวางแผนเบื้องหลัง ส่วนเรื