แชร์

หากย้อนเวลาได้

ผู้เขียน: จันทร์ส่องแสง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-22 07:26:07

คนขับแมคโคร เลิกคิ้วสูง

“ผมรับ เท่านี้ประจำ”ยืนยันหนักแน่น

“แต่นี่ยังไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำไป เอาน่า เรายังไม่แน่ใจว่าจะต้องขุดอีกมากเท่าไหร่ ถ้ายอมลดให้ ต่อไปเราสัญญาว่าจะใช้บริการของคุณทุกครั้งแต่ถ้าไม่ยอมลดให้ คราวหลังเราคงต้องใช้บริการของ บริษัทอื่น”

ลุงคนดูแลบ้านยิ้มขำกับการต่อรองแบบนี้ลูกล่อลูกชนของพริมมี่

“ก็ได้ แต่คราวหน้าคุณต้องเรียกใช้พวกเรานะ”

พริมมี่ยิ้ม หักเงินออกจากจำนวนเต็มยื่นส่งให้ คนขับแมคโคร

“แน่นอน เราไม่มีทางมองบริการของคนอื่นในเมื่อคุณดีกับเราขนาดนี้”

โรยยาหอม คนขับแมคโครยิ้ม สมศักดิ์ส่ายหน้าไปมา เมื่อคนขับแมคโครจากไป

“พี่พริม นี่เขี้ยวจริงๆ ”

“นี่ พูดดีดีหน่อยฉันช่วยประหยัดเงินให้คุณซุนก็ดีแค่ไหนแล้ว ทำงานแบบนี้บางที่ต้องมีโอนอ่อนกันบ้าง ดินก็ไม่ได้แข็งอะไร แล้วอีกอย่างทำไม่ถึงชั่วโมงเพราะใต้ต้นแปะก๊วยดินดีไม่น้อยขุดง่ายนิดเดียว”

“ขอบคุณคุณหนูมากๆ ครับ ถ้าไม่ได้คุณหนู เราอาจต้องจ่ายแพงๆ ”

ลุงคนดูแลบ้านเอ่ยปากขอบคุณ

พริมมี่ยิ้ม

“มันคือผลประโยชน์ของเราจะปล่อยให้เขาเอาเปรียบไม่ดีนัก เซฟเงินไว้มาเลี้ยงขนมพวกเรากันเองดีกว่า”

ลุงดูแลบ้านเคราขาวยิ้มบางๆ

"คุณพริมมี่ครับ เจออะไรบางอย่างแล้วครับ"

พริมมี่วิ่งไปยังด้านข้างของต้นแปะก๊วยมองเห็นทีมขุดกำลังมุงดูอะไรบางอย่าง แทรกตัวเข้าไปมองเห็นกล่องทองเหลืองที่โผล่ขึ้นมาจากดิน

“สมศักดิ์หินสีจริงๆ ด้วย”

แปรงขนอ่อนถูกส่งไว้ในมือพริมมี่ใช้แปลงปัดเศษดินที่ เกาะติดออกช้าๆ

ใจเต้นรัว นี่แหละคือสิ่งที่พริมมี่ชื่นชอบ มันคือความตื่นเต้นในยามที่พบโบราณวัตถุไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ เกียงอันเล็กในมือแซะเข้าไปรอบๆ กล่องทองเหลืองท่ามกลางสายตาจับจ้องของทีมขุดและลุงพ่อบ้าน กล่องถูกยกขึ้นมา สายตาทุกคู่จับจ้องพริมมี่ เปิดสลักของกล่องทองเหลืองออกช้าๆ

หยิบเอาสายสร้อยสีทองขึ้นมากำไว้ปลายด้านหนึ่งเป็นนาฬิกาพกมันคือนาฬิกาพกที่ลวดลาย และลักษณะไม่ต่างจากที่ พริมมี่มีอยู่

“พี่พริม”

สมศักดิ์เองก็คงคิดเหมือนกันกับพริมมี่มีใครเล่นตลกอะไรหรือเปล่า ในเมื่อของสองอย่างที่เหมือนกันราวกับเป็นชิ้นเดียวกันจะมาอยู่ที่นี่เวลานี้ และคนที่มาขุดมันก็มีของที่เหมือนกันติดตัว

“คุณลุง พูดความจริงมามีใครเล่นตลกอะไรหรือเปล่า”

ลุงพ่อบ้านทำสีหน้าจริงจัง

“คุณพูดแบบนี้เท่ากับไม่ให้เกียรติคุณซุน เป็นความจริงยิ่งกว่าสิ่งใดนั่นคือไม่มีใคร ลงทุนทำเรื่องนี้เพราะไม่ว่ามองมุมไหนเราก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร”

พริมมี่คิดตามจะปฏิเสธไม่ได้ว่าที่ลุงพ่อบ้านพูดมาเป็นเรื่องจริง คุณซุนร่ำรวยขนาดนี้ ถ้าจะทำแค่สนุกหรือแก้เบื่อก็ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้

“ลงมือขุดรอบๆ กันต่อได้เลย”

พริมมี่วางนาฬิกาพกที่ส่องประกายเแวววาวต้องแสงอาทิตย์พร้อมกับกล่องทองเหลืองไว้บนกระบะไม้

“คงต้องส่งให้เขาพิสูจน์อายุของมันว่าเก่าจริงหรือเปล่า ถึงเวลานั้นค่อยคุยกัน”สมศักดิ์พยักหน้า

“หากจะเป็นเรื่องบังเอิญก็คงเป็นเรื่องที่เหนือธรรมชาติที่เราไม่อาจพิสูจน์ได้ พี่พริมเราทำงานพวกนี้มาเยอะ เอาเข้าจริงๆ เราก็ไม่เคยเจอเรื่องเหนือธรรมชาติมาก่อนไม่ว่าผีหรือสิ่งลี้ลับ”

พริมมี่พยักหน้ายกเอากระบะไม้เดินไปที่ร่มไม้ข้างๆ

“พี่พริม ความจริงที่ลุงพ่อบ้านพูดมาก็น่าเชื่อเขาจะทำเพื่ออะไรพี่ก็หน้าตาบ้านๆ ไม่ได้สวยเสียหน่อยหรือเราก็ไม่ใช่คนรวยที่ใครจะมาหลอกเขาจะจัดฉากไปทำไมกัน”

สมศักดิ์พูดเบาๆ พอได้ยินกันสองคน

“คงต้องส่งพิสูจน์จริงๆ หากเป็นของใหม่ ก็คงต้องบายกันละงานนี้ แต่ถ้าเป็นของเก่า นั่นคงต้องงมกันไปอีกนานเย็นนี้พี่จะลองโทรคุยกับแม่อรดูว่า นาฬิกาของพี่ได้มาอย่างไงเอาให้ลงรายละเอียดมากที่สุด”

การตรวจสอบวัตถุโบราณนั้นทำได้ไม่ยากแล้ว เพราะมีบริการตรวจสอบงานศิลปะและวัตถุโบราณที่ทั้งง่าย สะดวก แถมไม่ทำลายตัวอย่างชิ้นงานด้วย ศูนย์บริการวิเคราะห์ทดสอบ สวทช. เปิดให้บริการตรวจสอบงานศิลปะและวัตถุโบราณ ด้วยเครื่องไมโคร อีดีเอ็กซ์อาร์เอฟ (Micro Energy Dispersive X-Ray Fluorescence Spectrometer) เป็นเครื่องมือวิเคราะห์ หาองค์ประกอบของธาตุจากตัวอย่าง โดยใช้รังสีเอกซ์แบบการกระจาย จุดเด่นของเครื่องมือชิ้นนี้ คือ ใช้วิเคราะห์ธาตุหรือสารประกอบในตัวอย่างได้ โดยไม่ทำลายชิ้นงาน ทำให้นำมาประยุกต์ใช้ตรวจสอบวัตถุโบราณได้ โดยสามารถตรวจชิ้นงานได้ทั้งขนาดเล็กเป็นผง จนถึงชิ้นงานขนาดใหญ่ รับหนักได้สูงสุดถึง 4 กิโลกรัม และยังสามารถถ่ายภาพด้วยกำลังขยาย 10 และ 70 เท่าด้วย

ถ้าเป็นในประเทศไทยส่งตรวจได้ที่กรมศิลปากร แต่ในเมืองจีนคงต้องให้คุณลุงพ่อบ้านกับสมศักดิ์ช่วยกันประสานงานคงใช้เวลาอย่างน้อยสองหรือสามวันเป็นอย่างต่ำ

พริมมี่ใช้เวลาทำความสะอาด นาฬิกาพกเรือนนั้นอย่างประณีต รู้สึกผูกพันไม่น้อยหากจะเป็นความบังเอิญ พริมมี่ก็คงถูกแรงดึงดูดของของสิ่งนี้ พามาที่นี่ใจอยากให้ของชิ้นนี้มีอายุหลายร้อยปีจะได้มีเรื่องราวให้ค้นหาเชื่อมโยงหรือนาฬิกาพกของพริมมี่จะเป็นของที่ทำเลียนแบบแต่ดันไปเหมือนของชิ้นนี้ ที่รู้สึกว่ามันขลังจริงๆ

จนบ่ายจนเย็นทีมขุดก็ไม่พบสิ่งใดเพิ่มเติม สมศักดิ์หอบเอา จอบเสียมมาวางไว้รวมกัน

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ขอเพียงเจ้าหันกลับมามองและย้อนคืน

    “กลับกันเถอะ ผมจะแจ้งคุณซุนอย่างเป็นทางการอีกทีว่าพบกล่องทองเหลืองที่ข้างในมีนาฬิกาพกถึงลุงพ่อบ้านจะบอกว่าแจ้งแล้วก็เถอะ พรุ่งนี้เราตั้งใจขยายวงกว้างออกไปกว่านี้ ทีมงานบอกว่า ดินชั้นล่าง ลงไปความหนาแน่นของชั้นดินลดลง พูดกันตามจริงคงต้องมีใครเคยขุดและฝังอะไรไว้ที่นี่จริงๆ ทีมขุดบอกว่า มันกว้าง กว้างมากจนน่าจะเป็นสุสานหรือหลุมฝังศพเลยก็ได้” พริมมี่พยักหน้า“กลับกันก่อนพรุ่งนี้ค่อยมาสำรวจใหม่บางทีอาจพบขุมสมบัติเข้าจริงๆ ก็ได้"พริมมี่พูดไปยิ้มไป สมศักดิ์ยกมือท่วมหัว“สาธุขอให้ได้ขอให้โดน”ทานข้าวเย็นกันเสร็จแล้ว พริมมี่หยิบเอากล่องทองเหลืองที่ทำความสะอาดจนสวยพร้อมกับนาฬิกาพกมาวางไว้ บนโต๊ะหินอ่อน สมศักดิ์กับทีมขุดคงเหนื่อยวันนี้ต่างแยกย้ายกันนอนทั้งๆ ที่เพิ่งจะสองทุ่ม ดวงจันทร์ดวงกลมโตเพิ่งจะโผล่พ้นขอบฟ้าสีแดงสด จนน่าประหลาดใจฟูลมูนหรือไรคืนนี้ถอดสายสร้อยที่ห้อยคอมาวางเทียบกันพริมมี่ไม่เห็นความแตกต่างแม้แต่น้อยพยายาม มองและจ้องไปที่ลวดลายที่สวยงาม หน้าฝาปิดนาฬิกาพกทั้งสอง ตรงกลางห่วงสร้อยที่บอกเวลาเที่ยงวันหรือเที่ยงคืน เหมือนจะเป็นอักขระที่เหมือนตัวอักษร แต่ว่าเป็นอักษรของ ประเทศไหนหร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22
  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   หวน

    เจี้ยนเหวินพยุงร่าง ที่นอนฟุบหน้าอยู่กับพื้น“องครัชทายาททำไมเป็นท่าน” จิ้งเหอชักลูกดอกที่ปักคาที่แผ่นหลังออกในทันที“อั๊กกก เจ้าสี่เจ้าสี่เจ้า ยิงข้าทำไมกัน”พูดได้เพียงเท่านั้นองค์รัชทายาทจูเปียวก็สิ้นสติไปในทันที เจี้ยนเหวินคุกเข่าลงจับชีพจรของ บิดา“ท่านอาแย่แล้ว ท่านพ่อ…”“พี่ใหญ่อดทนไว้ ข้าจะพาท่านกลับไปที่ประทับ เจี้ยนเหวินล่วงหน้าไปก่อนตามหมอหลวงให้มารับองค์รัชทายาททันทีที่ไปถึง จิ้งเหอช่วยข้าพยุงองค์รัชทายาท” เสียงฝีเท้าม้าของเจี้ยนเหวินควบตะบึงออกจากตรงนั้น พริมมี่อ้าปากค้างไม่มีใครสนใจเธอแม้แต่คนเดียว ก็น่าอยู่หรอกองครัชทายาทถูกลูกดอกนี่ อ้าปากค้างเหมือนจะเพิ่งนึกขึ้นได้ องค์รัชทายาท อ๋อง ขันที และม้า หันมองรอบตัว นี่ไม่ธรรมดาแล้วพริมมี่มาที่นี่ได้อย่างไร ฝันจะต้องเป็นฝันหรือว่าตายไปแล้ว ก้มลงกัดแขนตัวเองอย่างแรง“โอ๊ย เจ็บจัง”ไม่ใช่ฝัน ไม่ใช่ฝันแล้วนี่คือเรื่องจริงความจริงนี่มันอะไรกันเกิดอะไรขึ้น ละละแล้วพริมมี่อยู่ที่ไหนกันไหนบอกว่านิยายดีดีจะต้องมีไม่ใครข้ามมิติมาอย่างไรเล่า เอี้ยนอ๋องจูตี้พยุงร่างสูงขององค์รัชทายาทจูเปียวให้ขึ้นไปบนม้าอย่างทุลักทุเลด้วยการช่วยเหลือ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23
  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   หวนคืน2

    เอี้ยนอ๋องจูตี้ นั่งคุ่กเข่าก้มหน้า องค์ชายเจี้ยนเหวินยืนอยู่ข้างๆ“เอี้ยนอ๋องจูตี้ เสียแรงที่ข้าเมตตารักใคร่ ด้วยเป็นองค์ชายอันดับสี่ใครๆก็ต่างคิดว่าเป็นลำดับอัปมงคล แต่ข้าไม่เคยโดดเดี่ยว รักใคร่เลี้ยงดูมากับองค์รัชทายาทแต่งตั้งในตำแหน่งอ๋องสูงส่งกว่าองค์ชายทั้งปวง แต่ดูสิ่งที่เจ้าทำ”น้ำเสียงเข้มดุ และเต็มไปด้วยโทสะ“เสด็จปู่ โปรดถนอมพรวรกาย โมโหมากไปจะทำให้อาการป่วยไข้ทรุดโทรม การมาครั้งนี้ เพื่อหย่อนใจท่านอาเอี้ยนอ๋องไม่ได้ตั้งใจแค่เพียงพลาดไปก็เท่านั้นลุกดอกหาถูกจุดสำคัญไม่อีกอย่างการรักษาก็ทันท่วงที”“เจี้ยน…เหวิน….บิดาเจ้าเป็นตายเท่ากันเจ้ายังเอาแต่ออกโรงปกป้องเอี้ยนอ๋องโง่งมสิ้นดี”เจี้ยนเหวินก้มหน้า ทรุดกายลงคุกเข่าเคียงข้างเอี้ยนอ๋อง“เสด็จปู่เป็นเพราะเจี้ยนเหวินที่มองเห็นกวางจึงบอกท่านอายิงมัน ทว่ากลับกลายเป็นท่านพ่อไปได้ นั่นย่อมนับว่าเป็นเจี้ยนเหวินที่มีความผิดไม่ต่างจากท่านอา”“เจ้าไม่จำเป็นต้องยอมรับผิด ข้าเป็นคนพลั้งมือเหนี่ยวคันธนูเจ้าอย่าทำให้ฝ่าบาททรงกริ้วมากไปกว่านี้”เอี้ยนอ๋องกระซิบเบาๆ เจี้ยนเหวินถอนหายใจ“แต่ท่านอา ข้าจะไม่ยอมให้ท่านอารับโทษเพียงลำพัง”เอี้ยนอ๋อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23
  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   หวนคืน3

    “เจ้า”เดินเข็นรถเข็นไม้ที่ใส่ผ้าคิดอะไรเพลินๆ ร่างสูงของเอี้ยนอ๋องจูตี้ กล่าวทักในทันที พริมมมี่ปล่อยมือจากรถเข็นเงอะงะย่อตัวลงตามที่พวกนางในคนเก่าสั่งสอนร่างเล็กง้อนแง้นจะล้มไม่ล้มแหล่ เอี้ยนอ๋องคว้าข้อมือไว้“ข้าจำเจ้าได้ เจ้าทำงานในหอซักล้างหรือไร”เอื้อมมือมาคว้ามือบางไปดูมือแดงด้วยต้องไอเย็นของน้ำ ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความหนาวจากการที่เพิ่งจะแช่น้ำเย็นมา“มีมี่ คารวะท่านอ๋องไม่ไม่ ไม่ คารวะเอี้ยนอ๋องจูตี้”เอี้ยนอ๋องถอนหายใจ“บังอาจเอ่ยนาม ท่านอ๋องเจ้าไร้การอบรมเพียงนี้เชียวหรือ”จิ้งเหอโบกมือห้ามองครักษ์ประจำตัวของเอี้ยนอ๋อง“จิ้งเหอเจ้าจัดการให้นางเลื่อนขั้นมาเป็นนางในห้องเครื่องได้ไหม”เอี้ยนอ๋องเอ่ยปากกับจิ้งเหอที่มองมายังพริมมี่ด้วยสายตาเย็นชา“พะย่ะค่ะ หากเป็นพระประสงค์ของท่านอ๋อง” พริมมี่ยิ้มกว้างคนอะไรใจดีที่สุด ทีมเอี้ยนอ๋องมาแล้ว แม้จะรู้ว่า อนาคตจะเป็นแบบไหน ก็อดที่จะปลื้มเอี้ยนอ๋องที่หล่อเหลาไม่ได้ เอี้ยนอ๋องเองก็ยิ้มอ่อนโยนเมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสของพริมมี่“ท่านอ๋องขุนนางรอที่ท้องพระโรงเสียเวลากับนางมากไปแล้ว”จิ้งเหอเอ่ยปากเตือนและตำหนิกลายๆ เอี้ยนอ๋องเอื้อมมือคว้าม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23
  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ชาติก่อนเคยพบเจอ

    “ ข้าอยากให้นางเป็นนางกำนัลข้างกาย ข้าจะไปพบท่านอาสี่เดี๋ยวนี้ ขอนางด้วยตัวเอง”“องค์ชาย เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้อาจเป็นเรื่องใหญ่ได้ องค์ชายยังทรงชันษาน้อย เอี้ยนอ๋องตอนนี้มีอำนาจสูงส่ง แค่นางในหอซักล้างเพียงคนเดียวไยจึงต้องแย่งชิง”สุ่ยหลีเอ่ยปากเตือน“อย่างไรข้าก็จะไปพบท่านอาสี่”สุ่ยหลีส่ายหน้าไปมา“ตอนนี้อยู่ในช่วงไว้ทุกข์อีกทั้งฝ่าบาททรงพระประชวร องค์ชาย ยิ่งจะทำให้ฝ่าบาททรง ไม่สบายพระทัย”เจี้ยนเหวินก้มหน้านิ่ง พริมมี่ทำตัวเล็กลีบ ก้าวขากำลังจะพ้นประตูห้อง“เจี้ยนเหวิน มีเรื่องจะพูดกับข้าหรือไร”ดวงตาคมกริบของเอี้ยนอ๋องจูตี้จ้องมองมาที่พริมมี่ที่ชะงักกึกตัวแข็งทื่อเจี้ยนเหวินประสานมือ“ท่านอาสี่”เจี้ยนเหวินยิ้ม“หลังจากพิธีศพข้าหาเวลาส่วนตัวได้ยาก แต่เดิมแวะเวียนถามไถ่เจ้าไม่เคยห่างวันนี้จึงได้มาพบมีเรื่องใด ให้ช่วย…พูดมาเถอะ”น้ำเสียงอ่อนโยนจน พริมมี่รู้สึกได้“ท่านอา ท่านพ่อ โชคร้าย จากไปเร็วกว่าที่คิดไว้ ข้ารู้ว่ามันคืออุบัติเหตุไม่เคยคิดว่าเป็นความผิดของท่านอาสี่ หากมีเรื่องเล่าว่าข้าแค้นเคืองหรือเจ็บแค้นท่านอา นั่นไม่ใช่ข้า นั่นเป็นเพียงคนที่ยุยงปลุกปั่นให้เราสองคนอาหลานให้บา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25
  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ไม่เคยลืม

    “น้อมบัญชา เสด็จปู่”สุ่ยหลีก้าวขาตามเจี้ยนเหวินแทบจะไม่ทันเมื่ออีกคน รีบเร่งร้อนรน“องค์ชายรอข้าน้อยด้วย จะรีบไปไหน”เจี้ยนเหวินไม่แม้แต่จะหันมามอง สาวเท้ายาวๆพริมมี่ ที่กำลังลูบคลำกระบี่ด้ามสีทองงดงามในห้องของเจี้ยนเหวินหลังจากที่เช็ดทำความสะอาดรอบๆ ห้อง“ทรงคุณค่า ทรงคุณค่าถ้าเป็นปี2024นะอือหือคงขายได้หลายตังค์”ดึงกระบี่ออกจากฝักลองทำท่าร่ายรำไปมา“ เช้งๆๆๆๆๆ ฮ่าาาา เก่งแฮะ พลิ้วเชียว ”ชมตัวเองก็เมื่อก่อนพริมมี่เรียนศิลปากรเคยไปยืนส่งเพื่อนสนิทซ้อมรำออกบ่อยไปแล้วยังไปแอบรำอยู่ข้างๆร่ายรำท่าพิสดารราวกับเป็นจอมยุทธ์มือหนึ่ง เสียบคมกระบี่เข้าใส่ขอบหน้าต่างที่ทำจากไม้เนื้อแข็งชั้นดี“เคร้งงงงงง แป๊ก”กระบี่คมกริบหักลงอย่างช่วยไม่ได้ พริมมี่หัวใจแทบหยุดเต้น“ซวยแล้ว”วางกระบี่ไว้ หาทางเอาตัวรอด ไม่น่าเลยไม่รู้ว่ากระบี่เล่มนี้สำคัญเพียงใดคงสำคัญแหละไม่งั้นคงไม่อยู่ในห้องบรรทมแล้วยังนำมาเก็บไว้ข้างกายกำลังจะหาที่ซ่อนกระบี่หักแต่ถ้าซ่อนองค์ชายคนนั้นเขาก็ต้องคิดว่ามันหายนั่นยิ่งเป็นเรื่องใหญ่“เจ้า”พริมมี่ รีบซ่อนกระบี่หักไว้ด้านหลังเสีย“ซ่อนอะไรไว้เอาออกมาให้ข้าดูเดี๋ยวนี้”ใบหน้าหล่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25
  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ยังจดจำเรื่องราวของเราได้หรือไม่

    จวน เอี้ยนอ๋อง“ฮ่าาาาา ดื่มๆๆๆๆ องค์ชายทั้งสี่ร่วมวงสนทนา สุราอาหารพร้อมสรรพ เจี้ยนเหวินก้าวขาเข้าไปในจวนเอี้ยนอ๋อง“ท่านอา ประสานมือตรงหน้าด้วยท่าทีนอบน้อมกับท่านอาทั้งสี่ที่ต่างหันมามองบางคนถึงกับวางจอกสุราลงในทันที แสดงสีหน้าหมดสนุก พริมมี่สังเกตคนนั้นคนนี้ ที่แต่ละคนล้วนมีใบหน้าละม้ายเอี้ยนอ๋องจูตี้เสียทั้งหมดผิดก็แต่เอี้ยนอ๋องจูตี้นั้นองอาจกว่ามีภาษีเหนือกว่า“เจี้ยนเหวินมาพอดี พวกเรา แวะเวียนมาเสวยเย็นเสียพร้อมกัน ห้องเครื่องจึงยกเครื่องเสวยไม่ลำบากตำหนักนั้นทีนี้ที เจ้าก็มาเสวยเสียด้วยกัน”เอี้ยนอ๋องจูจี้เอ่ยปากทักทาย คล้ายๆ ออกตัวเมื่อเห็นว่ายังไม่หมดช่วงไว้ทุกข์ของเจี้ยนเหวินแต่พวกเขากลับร่ำสุราสนุกสนาน จะน่าเกลียดไปหน่อย“เชิญท่านอาทั้งสี่ เจี้ยนเหวินแค่มาหารือคิดว่าท่านอาสี่ว่างจึงแวะมา ไม่ได้ตั้งใจมารบกวนพวกท่าน วันนี้ไม่ว่างวันหน้าเจี้ยนเหวินมาใหม่”“หืมมม สำหรับเจี้ยนเหวินอาสี่ มีรึจะไม่ว่าง”ลุกขึ้นผายมือไปยังห้องหนังสือ องค์ชายที่เหลืออีกสามคนมองหน้ากันเลิ่กลัก“พวกท่านดื่มกินกันไปก่อนข้ามีเรื่องหารือกับเจี้ยนเหวิน คงไม่นาน อย่าให้หมดสนุก เราพี่น้องสามัคคีจึงดียิ่งนัก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25
  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ยังจดจำเรื่องราวของเราได้หรือไม่2

    “นี่เจ้า”น้ำเสียงดุดันจริงจัง ชี้มือมาที่พริมมี่กัดฟันสกดความโกรธ“มีมี่จริงใจเพียงนี้ องค์ชายท่านกำลังจะเทข้าใช่ไหมใจร้ายที่สุดฮืออออออออๆ ข้ารุ้แล้วข้ามันก้แค่นางกำนัลฮือออแล้วยังมาจากตระกูลต่ำต้อยใครกันจะสนใจได้แล้วก็ทิ้ง อุ่นเตียงแล้วก็ยังกล้าบอกกับคนอื่นว่าไม่มีอะไรกันฮือออออข้าเสียใจจริงๆข้าไม่น่าใฝ่สูงเกินเอื้อม ” วิ่งออกจากตรงนั้นไปทันที ด้วยความอาย555555อายจริงจริ้งงงง“เจี้ยนเหวิน จำต้องพูดเรื่องนี้กับนางให้ชัดเจนเรื่องสู่ขอหรานหราน เสด็จปู่ทรงพระประชวรไม่สะดวก อาสี่คงต้องเป็นธุระแทน แต่กับนางก็สำคัญไม่น้อยหากเจ้าไม่มีใจให้นางเหตุใดต้องขอนางไว้ข้างกาย ไปปรับความเข้าใจกับนางเสีย ให้นางเป็นรองเจ้าก็ต้องมีของกำนัล หากเจ้าคิดกับนางแค่ของเล่นก็ควรจะให้นางยอมรับให้ได้มิใช่ให้นางคิดไปเองแล้วเก็บเอาเรื่องนี้ไปพูดให้เจ้าเสื่อมเสีย แต่จากที่ดูนางมีใจให้เจ้าจริงจัวเจี้ยนหวินเผลอพูดคำหวานกับนางบนแท่นนอน จำไว้ผู้หญิงนางมักจะจดจำคำหวานของเราเสมอ”เอี้ยนอ๋องพูดยิ้มๆฟ่านลู่ ยิ้มหยัน“ท่านอา หลานกับนางเรา เราไม่เคยมี อะไรกันจริงๆ นะ”สีหน้าสลดลงด้วยเห็นน้ำตาของพริมมี่ และรู้สึกผิด“อาสี่เข้า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27

บทล่าสุด

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ไม่พรากจากกันจนแก่ชรา

    ปี2004“คุณ พงษ์ปรีดาค่ะภรรยาคุณคลอดแล้วค่ะคุณได้ลูกสาวหน้าตาน่าชังเชียวค่ะ”พ่อของพริมมี่ รีบสาวเท้าเข้าไปยังห้องคลอด อรอุมา อุ้มทารกเพศหญิงให้ดื่มนมจากอก“โอ้ลูกพ่อ ให้ผมดูหน้าเขาหน่อย พริมมี่ของพ่อ”“คุณพงษ์ยังไม่เห็นหน้าลูกอีกหรือ อรคิดว่าคุณเข้ามาก่อนแล้ว”สีหน้าแสดงความสงสัย พงษ์ปรีดารับเอาร่างกระจ้อย“เปล่านี่”“แล้วนี่คืออะไร”คุณอรอุมาวางนาฬิกาพกลงบนเตียงสีขาวสะอาดตา“นาฬิกา”“ค่ะ อรเห็นมันวางอยู่ข้างๆ ลูกของเรา”คุณพงษ์ปรีดาหันหน้าหันหลัง“อาจเป็นใครสักคน” คว้านาฬิกาขึ้นมาดูเสียงนาฬิกายังเดินปกติ“ผมจะลองเอาออกไปไกลๆ ไม่แน่อาจเป็นระเบิดเวลาหรือมีอะไรซุกซ่อนอยู่”"ดีเลยค่ะให้พยาบาลประกาศตามหาเจ้าของดีไหม”คุณพงษ์ปรีดาพยักหน้าก่อนจะรวบนาฬิกาออกห่างจากพริมมี่น้อย“อุ๊แว อุ๊แวๆๆๆๆๆๆๆ”อยู่ๆพริมมี่ก็ร้องไห้จ้า“คุณค่ะ”คุณอรอุมาให้พริมมี่กินนม เห่กล่อมก็ไม่ยอมหยุด คุณพงษ์ปรีดาวางนาฬิกาพกลงข้างๆร่างกระจ้อย ก่อนที่ร่างเล็กจะมีรอยยิ้มทั้งๆที่เพิ่งจะคลอดออกมา“อย่าเลยคุณ บางทีนี่อาจเป็นของยายหนูก็ได้แกจึงหวงมากขนาดนี้”คุณพงษ์ปรีดาถอนหายใจ จูซุนก้าวขายาวๆ ออกจากโรงพยาบาล“ฉันรอเธออย

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   แล้วภพหน้ามาพบกันอีกครา

    คุณหมอหย่งก้าวขามายืนหน้าห้องพิเศษSuper vipที่พริมมี่ นอนไม่ได้สติอยู่ที่นั่น จูซุน เอนกายลงบนเตียงนอนคู่ด้านข้าง อีกฝั่งเป็นกระจกกว้างที่มองเห็นท้องฟ้าสีฟ้าสวย และทิวทัศน์จากมุมสูง“ก็อกๆ”เคาะประตูไปสองครั้งเบาๆ“เชิญเข้ามา” จูซุน ขยับกายนั่งห้อยขาที่เตียงนอน“คุณจูซุนขอรับ กระผมมาตรวจดูอาการของ..ของคู่รักของคุณจูซุนครับ”ร่างสูงในวัยแก่กว่าจูซุนไม่กี่ปี ก้าวขามายังเตียงคนไข้ที่พริมมี่นอนอยู่แต่กลับตะลึงจังงัง กับใบหน้าคุ้นตาของพริมมี่“อืมมมยินดีที่ได้พบกัน..อีกครั้ง”หมอหย่งไม่ได้สะดุดหูกับคำพูดของจูซันทว่าสะดุดใจกับใบหน้าของพริมมี่ที่เขาเอาแต่เฝ้าฝันถึง“เอ่อ คะครับผมคุณผู้หญิงท่านนี้ นอนหลับไม่ได้สติมาสามคืน แล้วตามที่ผมวินิจฉัยอาการเบื้องต้นจากข้อมูลและประวัติของคนไข้ทำให้รู้ว่าร่างกายของเธอไม่ได้มีความผิดปกติอะไรสมองยังคงสมบูรณ์ไม่ได้เกิดการกระทบกระเทือนทางสมอง หรือบาดเจ็บที่ศีรษะหรือภาษาบ้านๆ คือล้มหัวฟาดหรืออะไร….”จูซุนมองหมอหย่งที่บรรยายเนิบๆ สายตาจับจ้องที่ใบหน้าของพริมมี่ มือก็สารวนกับการ ใช้เครื่องเสตทโตสโคปวางลงที่อกข้างซ้าย“แล้วทำไมเธอถึงไม่ฟื้นขึ้นมาทันที”หมอหย่งถอ

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ให้พบกันท่ามกลางผู้คนนับพัน

    "อะอะนายท่านเกรงใจไปแล้วนายท่านสูงส่งรินสุราให้สุ่ยหลีไม่เหมาะนัก""ข้าเต็มใจเจ้าดื่มหมดจอกแทนคำขอบคุณข้า"สุ่ยหลียิ้มทั้งน้ำตายกจอกสุรารินลงคออย่างไม่ลังเลเพียงพริบตาสุ่ยหลีก็คอพับลงไปกับพื้นหลับใหลไปในทันที"นายท่านโธ่นายท่าน"ตะวันบ่ายสุ่ยหลีคร่ำครวญกับกองสัมภาระน้ำตาเต็มสองตาดึงยกเป้สัมภาระไม้ไผ่ขึ้นทาบแผ่นหลัง"ข้าจะตามนายท่านขึ้นไปเดี๋ยวนี้""ตุ๊บ"บางอย่างล่วงลงพื้นสุยหลีทรุดกายลงพิงต้นไม้ใหญ่คลี่ก้อนผ้าที่มีตัวอักษรอยู่บนนั้น"สุ่ยหลีฟังข้าที่เป่ยจิง มีโรงเตี๊ยมชื่อว่า…สุ่ยหลีที่นั่นข้าใช้เงินสร้างมันเพื่อเจ้ากลับไปรอข้าที่นั่น หากตามขึ้นมาวันไหนที่ข้ากลับไปจึงไม่พบเจ้า ฝากดูแลตำหนักชมดาว..แทนข้า แล้วเราจึงจะได้พบกัน..อย่าฝืนบัญชาหากยังตามข้าขึ้นไปพบข้าเราจึงตัดขาดกัน"ปาดน้ำตาที่ไหลรินสะอื้นอย่างหนัก"ข้าเช่นไรจะกล้าฝืนบัญชาฝ่าบาท กล้าให้ฝ่าบาทตัดขาดกับข้า"ปาดน้ำตาแห้งเหือดหันมองเทือกเขาเหลียงซานยิ้มเศร้าๆ ก้าวขาบ่ายหน้ากลับไปยังเป่ยจิงรอวันพบกันกับจูเหวินหน้าผาสูงสลับซับซ้อน มือเรียวราวลำเทียนยึดเกาะปีนป่าย"เหลือเพียงที่แห่งนี้ที่ขายังไม่เคยเสาะแสวงหาน้ำพุกาลเวลาหวังว่

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ต่อไป

    สุ่ยหลียิ้ม“เช่นนั้นเขาเหลียงซานเบื้องหน้าเหมาะที่จะปีนป่ายต่อเติมความหวังในเมื่อเราเดินทางไปมาจนทั่วยังไม่พบน้ำพุแห่งกาลเวลา บางทีควรจะลองปีนเขาดูบ้าง”เจี้ยนเหวินยิ้มกว้างเป่ยจิง"จักรพรรดิหย่งเล่อทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี"เสียงถวายพระพรดังกึกก้องเมื่อจักรพรรดิหย่งเล่อหรือเอี้ยนอ๋องจูตี้ในอดีตเสด็จขึ้นนั่งบัลลังก์มังกร หย่งเล่ออมยิ้มอดคิดถึงพริมมี่กับคำว่าหย่งเล่อหรือหยกเลอค่ายกกำไลหยกสีแดงขึ้นมามองดู"ยังคงคิดถึงเจ้าเหมือนเดิมมีมี่"พึมพำเบาๆ ยิ้มเศร้าๆ"ฝ่าบาท เมืองหลวงเป่ยจิงและพระราชวังต้องห้ามบัดนี้ได้เริ่มก่อสร้างแล้ว ตามพระบัญชา""ดีมาก จิ้งเหอท่านควรจะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงเรื่องนี้""พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทเป่ยจิงของเรารุ่งเรืองร่มเย็น ต่างชาติล้วนต้องการผูกมิตร""ดียิ่งแล้วข้าน้อมนำดำรัสของไท่หวงซางหมิงไท่จูสืบต่อมาหวังว่าบรรพบุรุษจะชื่นชม ครั้งนี้ตั้งใจส่งสินค้าและราชทูตยังต่างชาติต่างภาษาเพื่อเจริญสัมพันธ์ทางการทูต"จิ้งเหอประสานมือตรงหน้า"ข้าน้อยยินดีเป็นตัวแทนเดินเรือยังต่างแคว้น"จักรพรรดิหย่งเล่อยิ้มกว้าง"ดีแล้วจิ้งเหอท่านไม่เคยทำให้ข้าผิดหวัง"จักรพรรดิหย่งเล่อเดินเอามื

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   เมื่อพานพบกลับไร้วาสนาจำต้องแยกจากกัน

    แม้จะเจ็บปวดเพียงใดขอแค่ให้ได้ลอง พริมมี่ลมหายใจขาดเป็นห้วงๆ เลือดไหลซึมออกจากอกข้างซ้าย“ฉันกำลังจะตายใช่ไหม ฉันจะตายจริงๆ ใช่ไหม”บนเนินเขา นั่นแสงทองสุดท้ายสาดส่องไปที่ต้นไป๋กว่อ เหลืองอร่ามใบสีเขียวเปลี่ยนเป็นสีเหลืองงดงามราวกับภาพฝัน สุ่ยหลีหยุดเกี้ยว เจี้ยนเหวินอ้าปากค้างเมื่อเห็น สีเหลืองอร่ามตานั้น“พริมมี่ ดูนั่น”พยุงพริมมี่ให้ลงไปยังต้นไป๋กว่อพริมมี่ยิ้มเศร้าๆ เสียงหายใจรวยรินหอบเหนื่อยใกล้เข้ามาแล้วสินะใกล้ถึงเวลาแล้ว“ต้องอย่างนี้สิสำหรับพริมมี่ต้องงดงามแบบนี้ พาข้าไปที่นั่นเถิด”เจี้ยนเหวินช้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขน พาพริมมี่ไปยังต้นไป๋กว่อเหลืองอร่ามตา“จะต้องทำอย่างไร”เจี้ยนเหวินเอ่ยปากเสียแหบแห้ง ไม่อยากให้พริมมี่ต้องจากไปถึงตอนนี้คำพูดของพริมมี่ ที่เขาคิดว่าเป็นเพียงการคาดเดากลับเกิดขึ้นจริงทุกอย่าง เช่นไรจึงไม่เชื่อว่านางมาจากอนาคตแล้วหากนางจะกลับไปเช่นไรเขาจึงจะไม่เชื่อว่ามันจะเกิดขึ้น“พริมมี่แค่หวังว่า จะได้กลับไปจริงๆ ขอแค่ได้ลองนาฬิกาสองเรือนนั้นพาพริมมี่มาที่นี่จะต้องพากลับไปได้แน่ ภายใต้อักษรง่ายๆ แค่กดมันลงไป พริมมี่ก็จะข้ามภพกลับไปยังที่เดิม”ยิ้มบางๆ ในใจหว

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   รอ3

    เจี้ยนเหวินยิ้มเศร้าๆ“ไม่มีนาง ไม่มีข้า ไม่พบนางไม่มีข้า เพราะหัวใจข้าแหลกสลายไปเสียแล้ว มีนางจึงมีข้า”เอี้ยนอ๋องถอนหายใจ“หวังว่าฝ่าบาทจะยังไม่ทิ้งหนานจิง”“หนานจิงกับข้า บอบช้ำพอกัน เพียงแค่ข้าไม่อาจปกป้องสิ่งใดได้แม้แต่คนที่รัก ก็ไม่ควรจะลอยหน้าอยู่ได้อีก เอี้ยนอ๋องหวังว่าราชวงค์หมิงจะรุ่งเรืองดังที่เสด็จปู่ต้องการ ข้าตั้งใจเร้นกายไปกับนางตั้งแต่แรกแล้ว ทุกอย่างจึงมอบให้อาสี่จึงดี”เอี้ยนอ๋องจูตี้หลับตาลงช้าๆ สะกดกลั้นความเจ็บปวดในใจเขาก็อยากจะเลือกพริมมี่เช่นเดียวกับเจี้ยนเหวินแต่นางไม่เลือกเขา“เคลื่อนเกี้ยว”สุายหลี ตวัดแส้ลงบนหลังม้าทั้งหกให้พุ่งทะยานไปยังเป่ยจิงที่อยู่ห่างออกไป1,022กิโลเมตร หรือ2,044ลี้ปี2024ซุนจูยืนยิ้มมองร่างไร้สติของพริมมี่ที่ใบหน้ากลับมีสีเลือดขึ้นมากว่าเมื่อวาน“ข้าใจแทบสลายในวันนั้นวันที่ต้องพาเจ้าเดินทางรอนแรมสองพันลี้เพื่อพาเจ้ากลับมาที่นี่ แต่จนแล้วจนรอด ก็ต้องมารอเจ้าถึงหกร้อยปีอยู่ที่นี่รอเจ้านานเหลือเกินพริมมี่ เรากำลังจะได้พบกันอีกครั้ง”“ฝ่าบาท ระยะทางยาวไกลเช่นไรจะพาพระสนมไปถึงที่นั่นได้”สุ่ยหลีแสดงความกังวลเจี้ยนเหวินประคองร่างเล็กที่หายใจ

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   รอ2

    “เจ้ารักเขาใช่ไหม เจ้าไม่เคยมีข้าในหัวใจเลยใช่ไหม”“ใช่ข้ารักเขา ข้ารักฝ่าบาท ข้าไม่อยากให้เขาตาย ข้าจึงกลับมา ข้าไม่อยากให้เขาตายข้าจึง ข้าจึงไม่ยอมจากไป…รอที่จะทวงสัญญากับท่านทวงสัญญาที่ท่านเคยให้กับข้าไว้ว่าจะไม่ฆ่าเขา ในเมื่อเขาไม่อยู่แล้วข้าก็ไม่ควรจะอยู่เช่นกัน ข้าควรจะตายเสีย”เอี้ยนอ๋องกอดรวบร่างบางแนบแน่น“ให้ข้าได้กอดลาเจ้า ได้กอดลาเจ้าได้ไหม”พริมมี่นิ่งงัน ไม่เข้าใจความหมาย เมื่อร่างสูงของเจี้ยนเหวินในอาภรณ์สีทึมดึงร่างบางจากอ้อมแขนของเอี้ยนอ๋องมากอดไว้แนบกายพริมมี่ตะลึงยิ้มทั้งน้ำตา“เจ้าห่วงข้าเพียงนี้เชียวหรือ เจ้ารักข้าเพียงนี้เชียวหรือ” เจี้ยนเหวินจูบซับน้ำตาให้กับพริมมี่อย่างอ่อนโยน เอี้ยนอ๋องยิ้มเศร้าๆหันหลังจากลา“ปัง”แสงสว่างวาบจากปืนไฟในมือของหรานหรานลูกกระสุนพุ่งเป็นเส้นตรงยังแผ่นหลังของพริมมี่ในอาภรณ์สีขาวสะอาดตา เลือดสีแดงไหลซึมอาภรณ์สีขาวพริมมี่เจ็บแปลบที่หัวใจ ร่างเล็กทรุดลงในอ้อมแขนของเจี้ยนเหวินที่ประคองกอดไว้แน่น“ม่ายยยยยย มีมี่ม่ายยยยย”เอี้ยนอ๋องตะโกนลั่น เจี้ยนเหวินตะลึงตาค้าง หรานหรานปล่อยปืนในมือล่วงลงบนพื้น ถอยหลังกรูดเมื่อจิ้งเหอถลาเข้าใส่เอี้ย

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   รอ

    “ปัง ปัง ปัง”เสียงองครักษ์ปืนไฟ ใช้ปืนไฟในมือยิงเข้าใส่ทหารของเอี้ยนอ๋องที่ยอมพลีชีพวิ่งสวนเข้าใสไม่กลัวตาย เมื่อกระสุนหมดความตายจึงมาเยือน ทัพปืนไฟที่ไร้อาวุธจะห้ำหั่นศัตรูต้องถูกคมดาบและคมกระบี่ สังหารและทำร้ายจนบาดเจ็บร้องโอดโอย“เฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ทัพของเอี้ยนอ๋องได้ใจวิ่งเข้าใส่ราวกับพายุฝนที่ซาดซัดไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย ทัพของหรานหรานได้แต่ถอยร่น“อารักขาฮองเฮา อารักขาฝ่าบาท”เสียงหัวหน้าองครักษ์เกราะทองตะโกนขึ้นดังๆ เจี้ยนเหวินในอาภรณ์เร้นกายกับผ้าแพร ชักกระบี่เข้าฟาดฟันกับเหล่าองครักษ์ของวังหลวงจนบาดเจ็บไม้น้อย“บุกเข้าไปจับตัวขุนนางชั่วเสีย”เสียงสั่งการของเอี้ยนอ๋องจูตี้ที่ดังระงม“แย่แล้วเพคะ ทัพของเอี้ยนอ๋องบุกเข้ามาในวังหลวงแล้ว พระนางท่านหนีไปก่อนเถิด”หรานหรานคว้าปืนไฟมาถือไว้ในมือ“ฝ่าบาทเล่าฝ่าบาทอยู่ที่ไหนปลอดภัยหรือไม่”“ฝ่าบาท เร้นกายไปยังตำหนักเหมยฮวา เพคะ ฮองเฮาอย่าได้ห่วงฝ่าบาทรีบหนีเอาตัวรอดก่อน”นางกำนัลข้างกายรีบอุ้มเอาองค์ชายน้อยไว้ในอ้อมแขนมืออีกข้างดึงมือหรานหราน“จะหนีไปไหนทัพของเราเหนือกว่าทัพปืนไฟที่อารักขาข้า แข็งแกร่งยิ่งแล้ว”“บิดาท่านให้คนมารอรับท่านไปย

  • ย้อนรักตำหนักชมดาว   ไม่อาจเปลี่ยนแปลง

    2024ซุนจูกำนาฬิกาพกสองเรือนไว้ในมือ สสารชนิดเดียวกันอยู่ในทีเดียวกันได้อย่างไร มีหลายอย่างที่ยังเป็นปริศนาเช่นดียวกับเขาที่เขาจำได้แม่นยำคืนหอมหวานก่อนที่ทุกอย่างจะจบลงเขากอดประคองร่างบางของพริมมี่ข้างกายเขายังอยู่ที่นี่และเขาก็ยังอยู่ที่นี่รอคอยการกลับมาของพริมมี่พรุ่งนี้แล้วสินะพริมมี่จะกลับมาสู่อ้อมแขนเขาอีกครั้งเวลาเดียวกันนี้พริมมี่นั่งมองนาฬิกาพกไว้ในมือราวกับว่าไม่เคยเห็นมันมาก่อนหากลองกดมันจะพาพริมมี่ ข้ามผ่านกาลเวลากลับไปยังปี2024ไดไหมตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา รอจนกว่า จนกว่าจะช่วยหรานหรานสำเร็จ รอจนกว่าทุกอย่างจะลงตัวก็พร้อมจะจากไปแขวนนาฬิกาหนึ่งเรือนที่ลำคอ อีกเรือนกำไว้ในมือพรุ่งนี้แล้วสินะพรุ่งนี้แล้ว ทุกอย่างกำลังจะมาถึงทุกอย่างใกล้เข้ามาแล้ว เจี้ยนเหวินไม่เคยแวะมาอีกเลยตั้งแต่วันนั้น พริมมี่ได้แต่เหม่อมองออกไปที่วังหลวงกว้างใหญ่ ต่อไปวังหลวงที่ยิ่งใหญ่จะถูกสร้างขึ้นที่เป่ยจิงหรือปักกิ่งโดยเอี้ยนอ๋องคำสัญญาที่ว่าจะไม่สังหารเจี้ยนเหวิน พริมมี่หวังว่าเอี้ยนอ๋องจะไม่ลืมมัน แต่นั่นก็ต้องเป็นพริมมี่ที่อยู่ตรงนั้นคอยดูว่า เอี้ยนอ๋องจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพริมมี่แสงจันทร์อำไพลอ

DMCA.com Protection Status