Short
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ

ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ

Oleh:  เสียเอ้อเซี่ยเหล่าป่านTamat
Bahasa: Thai
goodnovel4goodnovel
Belum ada penilaian
11Bab
364Dibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

สามีทำได้แค่หนึ่งนาทีทุกครั้ง ในฐานะที่เป็นผู้หญิงผู้ใหญ่วัยสามสิบ ในยามราตรีอันเงียบสงบ ก็มักจะรู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรไปบางอย่าง กระทั่งได้พบกับช่างซ่อมรถที่รูปร่างล่ำสันคนหนึ่งขณะซ่อมรถยนต์ เมื่อเห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรงใต้เสื้อกล้าม ราวกับฉันได้มองเห็นความกระหายในใจ การใกล้ชิดกับเขาอย่างสนิทสนม ทำให้ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเอง ตอนที่มาถึงขั้นสุดท้าย ฉันกลับผลักเขาออก ด้วยไม่อยากให้ตัวเองทำสิ่งที่ผิดพลาด แต่กลับพบว่าสามีไปมั่วกับผู้หญิงข้างบ้านซึ่งตั้งครรภ์นานแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นฉันก็…

Lihat lebih banyak

Bab terbaru

Pratinjau Gratis

บทที่ 1

“ที่รัก รถที่บ้านเสียแล้ว ถ้าวันนี้คุณว่าง ช่วยเอาไปซ่อมที่อู่ซ่อมให้หน่อยสิ”ขณะที่ฉันกำลังทำงานบ้านอยู่ที่บ้าน ก็ได้รับข้อความวีแชทจากเจียงเป่ยสามีของฉัน“ได้ค่ะที่รัก งั้นคิดว่าฉันจะกลับบ้านสายหน่อยนะ”หลังจากหยิบกุญแจรถแล้ว ฉันจึงขับรถยนต์ไปอู่ซ่อมรถที่ใกล้บ้านที่สุด“ไม่ทราบว่ามีคนอยู่ไหมคะ?”“เครื่องยนต์ของรถฉันมีปัญหานิดหน่อย ต้องการตรวจเช็กและซ่อมค่ะ”ไม่มีคนตอบเนื่องจากอากาศร้อนมาก ฉันจึงรอจนเริ่มหมดความอดทน แอบบ่นเบา ๆ ว่า“ไม่มีคนแล้วจะเปิดอู่ซ่อมทำไม…”“ใครบอกว่าไม่มีคน แล้วผมไม่ใช่เหรอ?”ตอนที่ฉันกำลังจะออกจากร้าน เสียงทุ้มต่ำและมีพลังสายหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลังของฉันทว่าเมื่อฉันหันไปกลับมองไม่เห็นใครเลย“อยู่ตรงนี้ไง”เห็นเพียงผู้ชายที่ตัวสกปรกมอมแมม แต่รูปร่างล่ำสันคนหนึ่งมุดออกมาจากใต้ท้องรถยนต์อีกคันที่เกิดอุบัติเหตุฉันหน้าแดงทันทีไม่ใช่สาเหตุอื่นใด เป็นเพราะกลิ่นฮอร์โมนบนตัวช่างซ่อมตรงหน้าคนนี้มันแรงมากน่ะสิ!น่าจะเพื่อความสะดวกในการซ่อมรถยนต์ หนุ่มหล่อคนนี้จึงสวมเพียงเสื้อกล้ามสีขาว ซึ่งมันทำให้เห็นกล้ามเนื้อของเขาชัดเจนยิ่งขึ้นเม็ดเหงื่อไหลตาม...

Buku bagus disaat bersamaan

Komen

Tidak ada komentar
11 Bab
บทที่ 1
“ที่รัก รถที่บ้านเสียแล้ว ถ้าวันนี้คุณว่าง ช่วยเอาไปซ่อมที่อู่ซ่อมให้หน่อยสิ”ขณะที่ฉันกำลังทำงานบ้านอยู่ที่บ้าน ก็ได้รับข้อความวีแชทจากเจียงเป่ยสามีของฉัน“ได้ค่ะที่รัก งั้นคิดว่าฉันจะกลับบ้านสายหน่อยนะ”หลังจากหยิบกุญแจรถแล้ว ฉันจึงขับรถยนต์ไปอู่ซ่อมรถที่ใกล้บ้านที่สุด“ไม่ทราบว่ามีคนอยู่ไหมคะ?”“เครื่องยนต์ของรถฉันมีปัญหานิดหน่อย ต้องการตรวจเช็กและซ่อมค่ะ”ไม่มีคนตอบเนื่องจากอากาศร้อนมาก ฉันจึงรอจนเริ่มหมดความอดทน แอบบ่นเบา ๆ ว่า“ไม่มีคนแล้วจะเปิดอู่ซ่อมทำไม…”“ใครบอกว่าไม่มีคน แล้วผมไม่ใช่เหรอ?”ตอนที่ฉันกำลังจะออกจากร้าน เสียงทุ้มต่ำและมีพลังสายหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลังของฉันทว่าเมื่อฉันหันไปกลับมองไม่เห็นใครเลย“อยู่ตรงนี้ไง”เห็นเพียงผู้ชายที่ตัวสกปรกมอมแมม แต่รูปร่างล่ำสันคนหนึ่งมุดออกมาจากใต้ท้องรถยนต์อีกคันที่เกิดอุบัติเหตุฉันหน้าแดงทันทีไม่ใช่สาเหตุอื่นใด เป็นเพราะกลิ่นฮอร์โมนบนตัวช่างซ่อมตรงหน้าคนนี้มันแรงมากน่ะสิ!น่าจะเพื่อความสะดวกในการซ่อมรถยนต์ หนุ่มหล่อคนนี้จึงสวมเพียงเสื้อกล้ามสีขาว ซึ่งมันทำให้เห็นกล้ามเนื้อของเขาชัดเจนยิ่งขึ้นเม็ดเหงื่อไหลตาม
Baca selengkapnya
บทที่ 2
หลังจากเปิดฝากระโปรงหน้ารถ ช่างซ่อมก็ไปหยิบเครื่องมือตรวจสภาพที่ห้องด้านในแล้วในตอนที่รู้สึกเบื่อหน่าย ฉันมองหม้อน้ำสีขาวที่อยู่ข้างเครื่องยนต์ มันกำลังพ่นไอร้อนออกมาข้างนอก และดันฝาจนแทบจะหลุดอยู่แล้วเพื่อระบายความร้อน ฉันจึงเดินไปเปิดฝ่าเล็ก ๆ นั่น“ระวัง!”แทบจะในพริบตานั้นเอง เงาสีดำสายหนึ่งได้พุ่งเข้ามาผลักฉันล้มลงพื้นอย่างตาว่องมือไวทันใดนั้นมีกระแสความร้อนที่เดือดพล่านสายหนึ่งพุ่งออกมาจากหม้อน้ำ กินเวลาเกือบจะหนึ่งนาทีจึงสิ้นสุดลงฉันตกใจกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกะทันหันจนเหม่อลอย กระทั่งช่างซ่อมประคองฉันลุกขึ้นจากพื้นจึงตั้งสติได้เพื่อปกป้องฉัน น้ำยาหล่อเย็นที่ร้อนระอุจึงสาดใส่บนแขนของเขาทั้งหมดเมื่อมองผิวหนังที่ทั้งแดงทั้งบวมและลอกเพราะถูกลวก ฉันขอโทษอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่สะอื้น “ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่เห็นว่าฝาอันนั้นมีควันออกตลอด…”คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายดูไม่ใส่ใจเลย“แผลเล็กไม่ถอนตัวจากแนวหน้า[1] แผลแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอกครับ”“แต่ต้องรบกวนพี่สาวช่วยทายาให้ผมหน่อยนะ”ผู้ชายตรงหน้ายิ้มแบบร้าย ๆ ที่แอบมีเสน่ห์ให้ฉันทีหนึ่งดูแล้วเขาน่าจะแค่อายุยี่สิบต้น
Baca selengkapnya
บทที่ 3
“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันแค่หยิบมาจากบนเตียงตัวหนึ่งให้นายแบบส่ง ๆ…”ฉันยอมรับว่าฉันหยิบมาจากบนเตียงแบบส่ง ๆ เท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยแน่นอน“พี่สาว ถึงเวลาช่วยทายาให้ผมแล้วมั้ง?”หลินจ้านนั่งแยกขาบนเก้าอี้ปรับนอนอย่างไม่ใส่ใจ เหมือนกับอาบน้ำเสร็จแล้วรอการมาเยือนของสาวสวยฉันหยิบครีมขึ้นมา เดินเข้าไปอย่างหน้าแดง“อาจจะเจ็บหน่อยนะ นายอดทนหน่อย”ฉันก้มลงใช้ช้อนเล็ก ๆ ตักครีมสีขาว จากนั้นก็ทาลงบนแขนที่บวมแดงของเขาเบา ๆ“พี่สาว หอมจังเลย”“หอมเหรอ?”ฉันขยับเข้าไปดมแล้วดมอีก ไม่ได้รู้สึกว่าหอมเป็นพิเศษอะไร “ผมหมายถึงคุณน่ะ พี่สาว”ฉันเพิ่งจะสังเกตเห็นตอนนี้ว่าสายตาที่หลินจ้านมองฉัน มันไม่ได้ไร้เดียงสา และถึงขั้นยังมีความรู้สึกล่วงล้ำอันร้อนแรงแบบหนึ่ง เหมือนกับว่าจะกลืนฉันลงไปในคำเดียวอีกทั้งสิ่งที่ร้ายแรงกว่านั้นคือ กระทั่งตอนนี้ฉันจึงจะพบว่าลืมติดตะขอเสื้อชั้นในบวกกับท่าโน้มตัวไปข้างหน้าของฉัน สายตาของหลินจ้านจึงเหมือนกับเป็นเปลวไฟ ที่ส่งตัณหาเข้าไปในร่างกายของฉันทีละนิดฉันเขินจนหน้าแดงแล้ว ตั้งใจว่าจะติดตะขออย่างลนลาน ทว่ายิ่งประหม่าก็ยิ่งเกิดข้อผิดพลาด ติดยังไงก็ติดไม่ได้
Baca selengkapnya
บทที่ 4
แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันปฏิเสธหลินจ้านฉันยังรักสามีของตัวเองหลังจากนึกถึงเจียงเป่ย ฉันก็มีสติขึ้นมาทันที และในที่สุดก็ถอนตัวออกมาจากวังวนอันสับสนครั้งนี้เพราะยังต้องรออีกสักพักกว่ารถจะซ่อมเสร็จ หลังจากคุยกับหลินจ้านแล้ว ฉันก็เลยฝากกุญแจรถไว้ที่อู่ซ่อม แล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้านตอนกลับถึงบ้าน เจียงเป่ยยังไม่กลับมาขณะที่ฉันกำลังจะไปทำอาหาร กลับมองเห็นภาพที่ทำให้หน้าแดงใจสั่นจากผู้อยู่อาศัยฝั่งตรงข้ามผ่านหน้าต่างที่สูงจรดพื้นไม่รู้ว่าเพื่อหาความตื่นเต้นหรือลืมรูดม่านหน้าต่างกันแน่ผู้หญิงผมยาวฝั่งตรงข้ามนอนเปลือยกายอยู่บนเก้าอี้ปรับนอน และกำลังบิดเอวส่ายสะโพกให้ฝ่ายตรงข้ามรอฉันล้างผักเสร็จแล้วมองไปใหม่อีกครั้ง ทั้งสองก็ได้กอดกันแล้วภาพอันหอมหวนนี้ทำให้ฉันหน้าแดงไม่หยุดสิ่งที่ทำให้ม่านตาฉันสั่นระริกที่สุดคือ เมื่อมองจากมุมมองของฉัน ท้องของผู้หญิงคนนั้นนูนเล็กน้อย น่าจะตั้งครรภ์อย่างน้อยก็ห้าเดือนแล้วคิดไม่ถึงว่าคู่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามจะชอบอะไรแปลก ๆแต่ไม่รู้เพราะอะไร จู่ ๆ ในหัวก็มีคำพูดของเจียงเป่ยโผล่ขึ้นมาเจินเจิน ถ้าคุณท้องคงจะดี ผมอยากลองกับผู้หญิงท้อง ไม่รู้ว่าข้างล่าง
Baca selengkapnya
บทที่ 5
เขาเห็นฉันนั่งเงียบ ๆ อยู่บนโซฟา ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติ แต่ชิงถามฉันก่อนว่า“ไม่ได้ทำอาหารเหรอ?”เมื่อเห็นฉันเงียบ เขายิ่งเสียงดังมากขึ้น“กัวเจิน นี่คุณมันยังไง?”“วัน ๆ อยู่แต่บ้านไม่ทำอะไรเลย รู้จักแต่ใช้เงินของผมไม่ว่า ตอนนี้แม้แต่อาหารก็ไม่ทำแล้ว อยากให้ผมหิวตายเหรอ?”ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา“หิว? คุณจะหิวได้ยังไง?”“แอบกินกับบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยังไม่อิ่มอีกเหรอ?”“คุณหมายความว่ายังไง? เดี๋ยวนี้เวลาพูด รู้จักจริตจะก้านแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นเจียเป่ยยังเสแสร้งต่อหน้าฉัน ฉันเปิดภาพที่ถ่ายไว้ตรงหน้าต่างให้เขาดู“กระต่ายมันยังไม่กินหญ้าที่อยู่ข้างรังเลย ทำไมคุณถึงทนกับตัณหาไม่ได้ จนต้องไปกินผู้หญิงท้องแบบนี้ด้วย?”“เจียงเป่ย คุณมันหิวจริง ๆ อะไรก็กินลงหมด และไม่รู้สึกขยะแขยงด้วย!”เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ เจียงเป่ยก็ตัดสินใจไม่เสแสร้งแล้ว“แค่นี้คุณก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ กัวเจิน? ผมจะบอกคุณให้นะ ผมกับหลิวเจี๋ยคบกันนานแล้ว”ในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่าเพราะอะไร เขามักจะไม่สามารถทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดได้ไม่แปลกใจที่ในติ๊กต็อกถึงมักจะบอกว่า สาเหตุที่เด็กกลับถึงบ้านไม่กิน
Baca selengkapnya
บทที่ 6  
“พี่สาวอยู่บ้านหรือเปล่า? ผมคือเสี่ยวหลิน คนที่ซ่อมรถให้คุณ”ฉันเปิดประตูคิดไม่ถึงว่าหลินจ้านเข้าไปแล้วจะล็อกประตู และดันฉันไปติดที่หลังประตูโดยตรง“ถ้าหากไม่มาหาถึงบ้าน พี่สาวคงลืมรถกับผมแล้วใช่ไหม?”นับตั้งแต่จับได้ว่าเจียงเป่ยนอกใจ ฉันก็หมกตัวอยู่ในบ้านเอาแต่คิดเรื่องหย่า มันก็ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่นจริง ๆ นั่นแหละ“ใช่ ขอโทษนะเสี่ยวหลิน ฉันลืมเรื่องซ่อมรถจริง ๆ ทั้งหมดเท่าไหร่ ฉันจะโอนให้นายเดี๋ยวนี้เลย”คิดไม่ถึงว่าหลินจ้านกลับยิ่งกดฉันแน่นขึ้น“พี่สาว คุณรู้อยู่ว่าผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้”ยังไม่ทันเข้าใจอะไร มือทั้งสองข้างของฉันก็ถูกหลินจ้านกดเอาไว้ตรงเหนือศีรษะแล้วลิ้นอันยืดหยุ่นของเขาเลื้อยสอดฟันที่ปิดสนิทของฉันให้เปิดเหมือนกับงูตัวน้อยวินาทีนี้ จู่ ๆ ฉันก็อยากตามใจตัวเองสักครั้งด้วยเหตุนี้ฉันจึงเขย่งเท้า แลบลิ้นออกมาตอบสนองจูบอันลึกซึ้งของหลินจ้านมือของเขาพันอยู่รอบเอวของฉันเหมือนงูน้ำ และแหวกว่ายไปตามแผ่นหลัง ซึ่งจุดประกายเปลวไฟอันร้อนแรงขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าความรู้สึกตื่นเต้นสุดขีดถาโถมเข้ามาราวกับกระแสน้ำเชี่ยว ฉันบิดเอวเร่าด้วยเสน่หาหลินจ้านเผชิญหน้
Baca selengkapnya
บทที่ 7 
ฉันตั้งใจหย่ากับเจียงเป่ยโดยให้เขาออกจากบ้านตัวเปล่า เอาอสังหาริมทรัพย์กับรถยนต์ที่พ่อแม่ให้ฉันมาเป็นสินเดิม[1]ก่อนแต่งงานกลับคืนมาแต่ฉันยังไม่ได้ไปคุยเรื่องหย่ากับเจียงเป่ย เขากลับชิงมอบหมายให้ทนายส่งสัญญาหย่ามาให้ฉันก่อน ในสัญญาระบุอย่างชัดเจนว่าทรัพย์สินและอสังหาริมทรัพย์แบ่งเท่า ๆ กัน ส่วนรถยนต์เป็นของเขาฉันโมโหจนหัวเราะออกมา ต้องบอกก่อนว่าบ้านที่เขาอาศัยอยู่และรถยนต์ที่เขาขับในปัจจุบัน ล้วนเป็นสินเดิมที่พ่อแม่ให้ฉันก่อนแต่งงาน ในเมื่อตอนนี้หย่ากันแล้ว เขามีสิทธิ์อะไรมาแบ่งทรัพย์สินของฉัน? เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมเซ็นชื่อบนหนังสือสัญญาเสียที เขาพลิกกลับมายื่นฟ้องฉันที่ศาล โดยอ้างว่าความสัมพันธ์สามีภรรยาพังทลาย เพราะฉันไม่สามารถให้กำเนิดลูก บกพร่องในหน้าที่ของภรรยา โดยไม่พูดถึงเรื่องที่เขานอกใจเลยสักคำโชคดีที่ฉันมีการเตรียมตัวไว้ก่อนด้วยเหตุนี้ฉันจึงแสดงรูปถ่ายและวิดีโอของเขากับหลิวเจี๋ยกำลังมีเพศสัมพันธ์กัน ซึ่งฉันถ่ายได้ตรงหน้าต่างในวันนั้นบนศาล“เรียนท่านผู้พิพากษา ฉันมีหลักฐานที่เจียงเป่ยนอกใจค่ะ ถ้าหากเป็นความจริง ถือว่าเขาเป็นฝ่ายผิดใช่ไหม ฉันมีสิทธิ์ให้เขาสละทรัพย์สิน
Baca selengkapnya
บทที่ 8
วิดีโอนี้ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว ไม่เพียงเปิดเผยชื่อของทุกคนอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ยังเปิดเผยรถของฉันด้วยฉันอดไม่ได้ที่จะแอบยกนิ้วโป้งให้หลินจ้านที่อยู่ข้าง ๆอาจเป็นเพราะเนื้อหาในวิดีโอร้อนแรงเกินไป แม้แต่เจียงเป่ยเองก็เริ่มทนดูไม่ได้“คุณ คุณเป็นใคร? ทำไมถึงมีวิดีโอนี้?”หลินจ้านแสร้งทำหน้าไร้เดียงสา แต่สายตากลับเจ้าเล่ห์มาก“ช่วงก่อนคุณกัวขับรถมาซ่อมบำรุงที่อู่ของเรา ผมเห็นว่าหน่วยความจำในกล้องหน้ารถของคุณเต็มแล้ว ก็เลยใจดีปรับให้คุณสักหน่อยครับ”“ส่วนคลิปวิดีโอที่อยู่ข้างในน่ะเหรอ ผมได้คัดลอกเก็บไว้เป็นไฟล์สำรองตามคำขอของคุณกัว เผื่อกรณีฉุกเฉิน”“นี่ วันนี้ก็ได้ใช้แล้วไง ใช่ไหม คุณกัว?”“ใช่แล้ว ต้องขอบคุณเสี่ยวหลินจริง ๆ ไม่งั้นฉันก็คงไม่ได้ชมการแสดงของผู้หญิงท้องที่ยอดเยี่ยมแบบนี้”ฉันคล้อยตามหลินจ้านทันที และได้ขยิบตาให้เขาเพื่อแสดงความขอบคุณ“เจียงเป่ย คราวนี้น่าจะไม่ต้องพิสูจน์ว่าคนในคลิปวิดีโอเป็นคุณหรือเปล่าแล้วมั้ง?”“คุณมันหน้าไม่อายจริง ๆ ถึงขั้นขับรถของฉันออกไปเล่นชู้!”ฉันกล่าวกับเจียงเป่ยด้วยรอยยิ้มเย็นชา“แล้วไอ้ช่างซ่อมโง่ ๆ คนนี้ไม่มีความผิดเลยเหรอไง?”“เขาฉว
Baca selengkapnya
บทที่ 9
หลังจากผ่านประสบการณ์ครั้งนี้ ในที่สุดฉันก็มองเห็นหัวใจของตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว ฉันตัดสินใจยอมรับรักของหลินจ้าน ต่อให้เขาเป็นแค่ช่างซ่อมรถยนต์ ต่อให้เขาไม่มีเงินห้าล้าน ฉันก็ยินดีลองคบกับเขาตอนที่ฉันขับรถไปถึงอู่ซ่อมของเขา พบว่าเขาไม่ได้กำลังซ่อมรถถ้าอย่างนั้นก็น่าจะกำลังพักผ่อนอยู่ที่ชั้นสองมั้ง?ฉันย่องขึ้นชั้นสองอย่างเงียบ ๆ ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์เขาสักหน่อยแต่สิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงคือ นอกจากหลินจ้านที่อยู่ในห้อง ยังมีเด็กผู้หญิงอีกหนึ่งคน!เด็กผู้หญิงสวมชุดชาแนลรุ่นล่าสุดทั้งตัว ร่างกายที่อวบอิ่มของเธอแนบอยู่ตรงหน้าหลินจ้านอย่างใกล้ชิดมองจากมุมของฉัน หลินจ้านไม่ได้ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธถึงว่าเก็บกวาดห้องได้สะอาดขนาดนั้น ที่แท้มีนายหญิงอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นทำไมหลินจ้านยังต้องมายุ่งกับฉันอีกล่ะ?ฉันไม่ทันได้คิดอย่างละเอียด ก็ได้ยินเสียงอ้อนวอนที่ทุ้มต่ำของหลินจ้าน“จิงจิง เธอให้เวลาฉันหน่อย ผมจะสารภาพกับที่บ้านแน่นอน”“นายยังจะให้ฉันให้เวลานายอีกเท่าไหร่? ทำให้ฉันเสียเวลามาสิบกว่าปียังไม่พออีกเหรอ?”“แล้วใครจะรับผิดชอบสิบกว่าปีที่ผ่านมาของฉัน?”อะไรนะ?หลินจ้านกับเด็กผู้
Baca selengkapnya
บทที่ 10
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เจอหลินจ้านอยู่กับเด็กผู้หญิงคนนั้น ฉันก็ไม่เคยไปอู่ซ่อมของเขาอีกเลยเพียงแต่ตอนที่รู้สึกอ้างว้างเวลานอนคนเดียวหรือใช้ของเล่น สิ่งที่เข้ามาในหัวมักจะเป็นใบหน้าหล่อผิวสีแทน ซึ่งเปี่ยมล้นด้วยฮอร์โมนเพศชายของหลินจ้านหลังจากนั้นสามเดือนฉันเพิ่งกลับมาจากการซื้อผักจากข้างนอก เมื่อเข้าไปในลิฟต์แล้ว ก็ถูกผู้ชายกำยำที่สวมหมวกแก๊ปกับแมสก์สีดำคนหนึ่งปิดปากและจมูกไว้พริบตาที่ประตูลิฟต์ปิดลง กลิ่นที่คุ้นเคยก็ค่อย ๆ กระจายออกมาพลันฉันหันไปมอง ก็พบว่าเขาคือหลินจ้าน!“นาย นายกำลังซ่อมรถไม่ใช่เหรอ? มาที่นี่ทำไม…”“พี่สาว วันนี้ผมไม่ซ่อมรถ แต่จะซ่อมคุณ”ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อได้ยินเสียงของหลินจ้าน ฉันจึงรู้สึกเข่าอ่อนเล็กน้อยเขาในตอนนี้ไม่ได้สวมชุดทำงานที่สกปรกมอมแมม แต่สวมชุดแบรนด์หรูสั่งตัดพิเศษประจำฤดูกาลที่เหมือนกับเป็นของปลอม และบนข้อมือยังสวมปาเต็ก ฟิลิปป์ก๊อปเกรดเอหนึ่งเรือนฉันคิดว่าต่อให้ไม่เจอกันนานขนาดไหน ก็ไม่จำเป็นต้องเฟคขนาดนี้มั้ง?ด้วยเหตุนี้ฉันจึงเอื้อมมือไปถอดแว่นกันแดดปราด้าของเขาออก แล้วสั่งสอนว่า“น้องชาย เกิดเป็นมนุษย์ต้องอยู่กับความเป็นจริงซะบ
Baca selengkapnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status