LOGINShare
บทที่ 9
Related chapters
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 10
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เจอหลินจ้านอยู่กับเด็กผู้หญิงคนนั้น ฉันก็ไม่เคยไปอู่ซ่อมของเขาอีกเลยเพียงแต่ตอนที่รู้สึกอ้างว้างเวลานอนคนเดียวหรือใช้ของเล่น สิ่งที่เข้ามาในหัวมักจะเป็นใบหน้าหล่อผิวสีแทน ซึ่งเปี่ยมล้นด้วยฮอร์โมนเพศชายของหลินจ้านหลังจากนั้นสามเดือนฉันเพิ่งกลับมาจากการซื้อผักจากข้างนอก เมื่อเข้าไปในลิฟต์แล้ว ก็ถูกผู้ชายกำยำที่สวมหมวกแก๊ปกับแมสก์สีดำคนหนึ่งปิดปากและจมูกไว้พริบตาที่ประตูลิฟต์ปิดลง กลิ่นที่คุ้นเคยก็ค่อย ๆ กระจายออกมาพลันฉันหันไปมอง ก็พบว่าเขาคือหลินจ้าน!“นาย นายกำลังซ่อมรถไม่ใช่เหรอ? มาที่นี่ทำไม…”“พี่สาว วันนี้ผมไม่ซ่อมรถ แต่จะซ่อมคุณ”ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อได้ยินเสียงของหลินจ้าน ฉันจึงรู้สึกเข่าอ่อนเล็กน้อยเขาในตอนนี้ไม่ได้สวมชุดทำงานที่สกปรกมอมแมม แต่สวมชุดแบรนด์หรูสั่งตัดพิเศษประจำฤดูกาลที่เหมือนกับเป็นของปลอม และบนข้อมือยังสวมปาเต็ก ฟิลิปป์ก๊อปเกรดเอหนึ่งเรือนฉันคิดว่าต่อให้ไม่เจอกันนานขนาดไหน ก็ไม่จำเป็นต้องเฟคขนาดนี้มั้ง?ด้วยเหตุนี้ฉันจึงเอื้อมมือไปถอดแว่นกันแดดปราด้าของเขาออก แล้วสั่งสอนว่า“น้องชาย เกิดเป็นมนุษย์ต้องอยู่กับความเป็นจริงซะบ
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 11
หลินซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทครอบครัวที่เข้าตลาดหลักทรัพย์ ธุรกิจของพวกเขามีทั้งอสังหาริมทรัพย์ ร้านอาหาร รถยนต์ อินเตอร์เน็ตและอื่น ๆ รวมมากกว่าสิบอุตสาหกรรมสิ่งที่ยิ่งทำให้ฉันยิ่งคิดไม่ถึงคือ หลินจ้านผู้สืบทอดของหลินซื่อกรุ๊ปกำลังสารภาพรักกับฉัน!“พี่สาว ข้างกายผมมีตำแหน่งว่าที่ภรรยาผู้สืบทอดหลินซื่อกรุ๊ปว่างอยู่ ไม่ทราบว่าคุณจะรังเกียจไหม?”จู่ ๆ หลินจ้านก็คุกเข่าลงพื้น ยื่นแหวนเพชรที่ใหญ่และแวววาวกว่าไข่นกพิราบให้ฉันหนึ่งวงในแวบแรกร่างกายของฉันยอมรับแหวนวงนี้ทันทีแต่สติและจิตใจของฉันยังแจ่มชัด หลินจ้านกับเด็กผู้หญิงที่ฉันเจอในวันนั้นคบกันมาสิบกว่าปีแล้วไม่ใช่เหรอ?ถ้าหากฉันคบกับเขาตอนนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็เป็นมือที่สามระหว่างความรักของพวกเขา? ถ้าอย่างนั้นฉันต่างอะไรกับหลิวเจี๋ยที่เสียสติไปแล้ว?สติสัมปชัญญะและศีลธรรมไม่อนุญาตให้ฉันทำแบบนี้“หลินจ้าน ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถยอมรับความหวังดีของนาย”“ตำแหน่งนี้ควรจะเป็นของเด็กผู้หญิงที่คบกับนายมาสิบกว่าปี พวกนายอยู่ด้วยกันถึงจะเป็นคู่ที่ฟ้าดินสร้างมาให้คู่กัน”“ส่วนฉันเป็นแค่ผู้หญิงอายุเยอะที่เคยหย่า ระหว่างพวกเรามันไม่เหมาะสม!”ค
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 1
“ที่รัก รถที่บ้านเสียแล้ว ถ้าวันนี้คุณว่าง ช่วยเอาไปซ่อมที่อู่ซ่อมให้หน่อยสิ”ขณะที่ฉันกำลังทำงานบ้านอยู่ที่บ้าน ก็ได้รับข้อความวีแชทจากเจียงเป่ยสามีของฉัน“ได้ค่ะที่รัก งั้นคิดว่าฉันจะกลับบ้านสายหน่อยนะ”หลังจากหยิบกุญแจรถแล้ว ฉันจึงขับรถยนต์ไปอู่ซ่อมรถที่ใกล้บ้านที่สุด“ไม่ทราบว่ามีคนอยู่ไหมคะ?”“เครื่องยนต์ของรถฉันมีปัญหานิดหน่อย ต้องการตรวจเช็กและซ่อมค่ะ”ไม่มีคนตอบเนื่องจากอากาศร้อนมาก ฉันจึงรอจนเริ่มหมดความอดทน แอบบ่นเบา ๆ ว่า“ไม่มีคนแล้วจะเปิดอู่ซ่อมทำไม…”“ใครบอกว่าไม่มีคน แล้วผมไม่ใช่เหรอ?”ตอนที่ฉันกำลังจะออกจากร้าน เสียงทุ้มต่ำและมีพลังสายหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลังของฉันทว่าเมื่อฉันหันไปกลับมองไม่เห็นใครเลย“อยู่ตรงนี้ไง”เห็นเพียงผู้ชายที่ตัวสกปรกมอมแมม แต่รูปร่างล่ำสันคนหนึ่งมุดออกมาจากใต้ท้องรถยนต์อีกคันที่เกิดอุบัติเหตุฉันหน้าแดงทันทีไม่ใช่สาเหตุอื่นใด เป็นเพราะกลิ่นฮอร์โมนบนตัวช่างซ่อมตรงหน้าคนนี้มันแรงมากน่ะสิ!น่าจะเพื่อความสะดวกในการซ่อมรถยนต์ หนุ่มหล่อคนนี้จึงสวมเพียงเสื้อกล้ามสีขาว ซึ่งมันทำให้เห็นกล้ามเนื้อของเขาชัดเจนยิ่งขึ้นเม็ดเหงื่อไหลตาม
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 2
หลังจากเปิดฝากระโปรงหน้ารถ ช่างซ่อมก็ไปหยิบเครื่องมือตรวจสภาพที่ห้องด้านในแล้วในตอนที่รู้สึกเบื่อหน่าย ฉันมองหม้อน้ำสีขาวที่อยู่ข้างเครื่องยนต์ มันกำลังพ่นไอร้อนออกมาข้างนอก และดันฝาจนแทบจะหลุดอยู่แล้วเพื่อระบายความร้อน ฉันจึงเดินไปเปิดฝ่าเล็ก ๆ นั่น“ระวัง!”แทบจะในพริบตานั้นเอง เงาสีดำสายหนึ่งได้พุ่งเข้ามาผลักฉันล้มลงพื้นอย่างตาว่องมือไวทันใดนั้นมีกระแสความร้อนที่เดือดพล่านสายหนึ่งพุ่งออกมาจากหม้อน้ำ กินเวลาเกือบจะหนึ่งนาทีจึงสิ้นสุดลงฉันตกใจกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกะทันหันจนเหม่อลอย กระทั่งช่างซ่อมประคองฉันลุกขึ้นจากพื้นจึงตั้งสติได้เพื่อปกป้องฉัน น้ำยาหล่อเย็นที่ร้อนระอุจึงสาดใส่บนแขนของเขาทั้งหมดเมื่อมองผิวหนังที่ทั้งแดงทั้งบวมและลอกเพราะถูกลวก ฉันขอโทษอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่สะอื้น “ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่เห็นว่าฝาอันนั้นมีควันออกตลอด…”คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายดูไม่ใส่ใจเลย“แผลเล็กไม่ถอนตัวจากแนวหน้า[1] แผลแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอกครับ”“แต่ต้องรบกวนพี่สาวช่วยทายาให้ผมหน่อยนะ”ผู้ชายตรงหน้ายิ้มแบบร้าย ๆ ที่แอบมีเสน่ห์ให้ฉันทีหนึ่งดูแล้วเขาน่าจะแค่อายุยี่สิบต้น
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 3
“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันแค่หยิบมาจากบนเตียงตัวหนึ่งให้นายแบบส่ง ๆ…”ฉันยอมรับว่าฉันหยิบมาจากบนเตียงแบบส่ง ๆ เท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยแน่นอน“พี่สาว ถึงเวลาช่วยทายาให้ผมแล้วมั้ง?”หลินจ้านนั่งแยกขาบนเก้าอี้ปรับนอนอย่างไม่ใส่ใจ เหมือนกับอาบน้ำเสร็จแล้วรอการมาเยือนของสาวสวยฉันหยิบครีมขึ้นมา เดินเข้าไปอย่างหน้าแดง“อาจจะเจ็บหน่อยนะ นายอดทนหน่อย”ฉันก้มลงใช้ช้อนเล็ก ๆ ตักครีมสีขาว จากนั้นก็ทาลงบนแขนที่บวมแดงของเขาเบา ๆ“พี่สาว หอมจังเลย”“หอมเหรอ?”ฉันขยับเข้าไปดมแล้วดมอีก ไม่ได้รู้สึกว่าหอมเป็นพิเศษอะไร “ผมหมายถึงคุณน่ะ พี่สาว”ฉันเพิ่งจะสังเกตเห็นตอนนี้ว่าสายตาที่หลินจ้านมองฉัน มันไม่ได้ไร้เดียงสา และถึงขั้นยังมีความรู้สึกล่วงล้ำอันร้อนแรงแบบหนึ่ง เหมือนกับว่าจะกลืนฉันลงไปในคำเดียวอีกทั้งสิ่งที่ร้ายแรงกว่านั้นคือ กระทั่งตอนนี้ฉันจึงจะพบว่าลืมติดตะขอเสื้อชั้นในบวกกับท่าโน้มตัวไปข้างหน้าของฉัน สายตาของหลินจ้านจึงเหมือนกับเป็นเปลวไฟ ที่ส่งตัณหาเข้าไปในร่างกายของฉันทีละนิดฉันเขินจนหน้าแดงแล้ว ตั้งใจว่าจะติดตะขออย่างลนลาน ทว่ายิ่งประหม่าก็ยิ่งเกิดข้อผิดพลาด ติดยังไงก็ติดไม่ได้
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 4
แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันปฏิเสธหลินจ้านฉันยังรักสามีของตัวเองหลังจากนึกถึงเจียงเป่ย ฉันก็มีสติขึ้นมาทันที และในที่สุดก็ถอนตัวออกมาจากวังวนอันสับสนครั้งนี้เพราะยังต้องรออีกสักพักกว่ารถจะซ่อมเสร็จ หลังจากคุยกับหลินจ้านแล้ว ฉันก็เลยฝากกุญแจรถไว้ที่อู่ซ่อม แล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้านตอนกลับถึงบ้าน เจียงเป่ยยังไม่กลับมาขณะที่ฉันกำลังจะไปทำอาหาร กลับมองเห็นภาพที่ทำให้หน้าแดงใจสั่นจากผู้อยู่อาศัยฝั่งตรงข้ามผ่านหน้าต่างที่สูงจรดพื้นไม่รู้ว่าเพื่อหาความตื่นเต้นหรือลืมรูดม่านหน้าต่างกันแน่ผู้หญิงผมยาวฝั่งตรงข้ามนอนเปลือยกายอยู่บนเก้าอี้ปรับนอน และกำลังบิดเอวส่ายสะโพกให้ฝ่ายตรงข้ามรอฉันล้างผักเสร็จแล้วมองไปใหม่อีกครั้ง ทั้งสองก็ได้กอดกันแล้วภาพอันหอมหวนนี้ทำให้ฉันหน้าแดงไม่หยุดสิ่งที่ทำให้ม่านตาฉันสั่นระริกที่สุดคือ เมื่อมองจากมุมมองของฉัน ท้องของผู้หญิงคนนั้นนูนเล็กน้อย น่าจะตั้งครรภ์อย่างน้อยก็ห้าเดือนแล้วคิดไม่ถึงว่าคู่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามจะชอบอะไรแปลก ๆแต่ไม่รู้เพราะอะไร จู่ ๆ ในหัวก็มีคำพูดของเจียงเป่ยโผล่ขึ้นมาเจินเจิน ถ้าคุณท้องคงจะดี ผมอยากลองกับผู้หญิงท้อง ไม่รู้ว่าข้างล่าง
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 5
เขาเห็นฉันนั่งเงียบ ๆ อยู่บนโซฟา ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติ แต่ชิงถามฉันก่อนว่า“ไม่ได้ทำอาหารเหรอ?”เมื่อเห็นฉันเงียบ เขายิ่งเสียงดังมากขึ้น“กัวเจิน นี่คุณมันยังไง?”“วัน ๆ อยู่แต่บ้านไม่ทำอะไรเลย รู้จักแต่ใช้เงินของผมไม่ว่า ตอนนี้แม้แต่อาหารก็ไม่ทำแล้ว อยากให้ผมหิวตายเหรอ?”ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา“หิว? คุณจะหิวได้ยังไง?”“แอบกินกับบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยังไม่อิ่มอีกเหรอ?”“คุณหมายความว่ายังไง? เดี๋ยวนี้เวลาพูด รู้จักจริตจะก้านแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นเจียเป่ยยังเสแสร้งต่อหน้าฉัน ฉันเปิดภาพที่ถ่ายไว้ตรงหน้าต่างให้เขาดู“กระต่ายมันยังไม่กินหญ้าที่อยู่ข้างรังเลย ทำไมคุณถึงทนกับตัณหาไม่ได้ จนต้องไปกินผู้หญิงท้องแบบนี้ด้วย?”“เจียงเป่ย คุณมันหิวจริง ๆ อะไรก็กินลงหมด และไม่รู้สึกขยะแขยงด้วย!”เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ เจียงเป่ยก็ตัดสินใจไม่เสแสร้งแล้ว“แค่นี้คุณก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ กัวเจิน? ผมจะบอกคุณให้นะ ผมกับหลิวเจี๋ยคบกันนานแล้ว”ในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่าเพราะอะไร เขามักจะไม่สามารถทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดได้ไม่แปลกใจที่ในติ๊กต็อกถึงมักจะบอกว่า สาเหตุที่เด็กกลับถึงบ้านไม่กิน
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 6
“พี่สาวอยู่บ้านหรือเปล่า? ผมคือเสี่ยวหลิน คนที่ซ่อมรถให้คุณ”ฉันเปิดประตูคิดไม่ถึงว่าหลินจ้านเข้าไปแล้วจะล็อกประตู และดันฉันไปติดที่หลังประตูโดยตรง“ถ้าหากไม่มาหาถึงบ้าน พี่สาวคงลืมรถกับผมแล้วใช่ไหม?”นับตั้งแต่จับได้ว่าเจียงเป่ยนอกใจ ฉันก็หมกตัวอยู่ในบ้านเอาแต่คิดเรื่องหย่า มันก็ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่นจริง ๆ นั่นแหละ“ใช่ ขอโทษนะเสี่ยวหลิน ฉันลืมเรื่องซ่อมรถจริง ๆ ทั้งหมดเท่าไหร่ ฉันจะโอนให้นายเดี๋ยวนี้เลย”คิดไม่ถึงว่าหลินจ้านกลับยิ่งกดฉันแน่นขึ้น“พี่สาว คุณรู้อยู่ว่าผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้”ยังไม่ทันเข้าใจอะไร มือทั้งสองข้างของฉันก็ถูกหลินจ้านกดเอาไว้ตรงเหนือศีรษะแล้วลิ้นอันยืดหยุ่นของเขาเลื้อยสอดฟันที่ปิดสนิทของฉันให้เปิดเหมือนกับงูตัวน้อยวินาทีนี้ จู่ ๆ ฉันก็อยากตามใจตัวเองสักครั้งด้วยเหตุนี้ฉันจึงเขย่งเท้า แลบลิ้นออกมาตอบสนองจูบอันลึกซึ้งของหลินจ้านมือของเขาพันอยู่รอบเอวของฉันเหมือนงูน้ำ และแหวกว่ายไปตามแผ่นหลัง ซึ่งจุดประกายเปลวไฟอันร้อนแรงขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าความรู้สึกตื่นเต้นสุดขีดถาโถมเข้ามาราวกับกระแสน้ำเชี่ยว ฉันบิดเอวเร่าด้วยเสน่หาหลินจ้านเผชิญหน้
Latest chapter
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 11
หลินซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทครอบครัวที่เข้าตลาดหลักทรัพย์ ธุรกิจของพวกเขามีทั้งอสังหาริมทรัพย์ ร้านอาหาร รถยนต์ อินเตอร์เน็ตและอื่น ๆ รวมมากกว่าสิบอุตสาหกรรมสิ่งที่ยิ่งทำให้ฉันยิ่งคิดไม่ถึงคือ หลินจ้านผู้สืบทอดของหลินซื่อกรุ๊ปกำลังสารภาพรักกับฉัน!“พี่สาว ข้างกายผมมีตำแหน่งว่าที่ภรรยาผู้สืบทอดหลินซื่อกรุ๊ปว่างอยู่ ไม่ทราบว่าคุณจะรังเกียจไหม?”จู่ ๆ หลินจ้านก็คุกเข่าลงพื้น ยื่นแหวนเพชรที่ใหญ่และแวววาวกว่าไข่นกพิราบให้ฉันหนึ่งวงในแวบแรกร่างกายของฉันยอมรับแหวนวงนี้ทันทีแต่สติและจิตใจของฉันยังแจ่มชัด หลินจ้านกับเด็กผู้หญิงที่ฉันเจอในวันนั้นคบกันมาสิบกว่าปีแล้วไม่ใช่เหรอ?ถ้าหากฉันคบกับเขาตอนนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็เป็นมือที่สามระหว่างความรักของพวกเขา? ถ้าอย่างนั้นฉันต่างอะไรกับหลิวเจี๋ยที่เสียสติไปแล้ว?สติสัมปชัญญะและศีลธรรมไม่อนุญาตให้ฉันทำแบบนี้“หลินจ้าน ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถยอมรับความหวังดีของนาย”“ตำแหน่งนี้ควรจะเป็นของเด็กผู้หญิงที่คบกับนายมาสิบกว่าปี พวกนายอยู่ด้วยกันถึงจะเป็นคู่ที่ฟ้าดินสร้างมาให้คู่กัน”“ส่วนฉันเป็นแค่ผู้หญิงอายุเยอะที่เคยหย่า ระหว่างพวกเรามันไม่เหมาะสม!”ค
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 10
ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เจอหลินจ้านอยู่กับเด็กผู้หญิงคนนั้น ฉันก็ไม่เคยไปอู่ซ่อมของเขาอีกเลยเพียงแต่ตอนที่รู้สึกอ้างว้างเวลานอนคนเดียวหรือใช้ของเล่น สิ่งที่เข้ามาในหัวมักจะเป็นใบหน้าหล่อผิวสีแทน ซึ่งเปี่ยมล้นด้วยฮอร์โมนเพศชายของหลินจ้านหลังจากนั้นสามเดือนฉันเพิ่งกลับมาจากการซื้อผักจากข้างนอก เมื่อเข้าไปในลิฟต์แล้ว ก็ถูกผู้ชายกำยำที่สวมหมวกแก๊ปกับแมสก์สีดำคนหนึ่งปิดปากและจมูกไว้พริบตาที่ประตูลิฟต์ปิดลง กลิ่นที่คุ้นเคยก็ค่อย ๆ กระจายออกมาพลันฉันหันไปมอง ก็พบว่าเขาคือหลินจ้าน!“นาย นายกำลังซ่อมรถไม่ใช่เหรอ? มาที่นี่ทำไม…”“พี่สาว วันนี้ผมไม่ซ่อมรถ แต่จะซ่อมคุณ”ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อได้ยินเสียงของหลินจ้าน ฉันจึงรู้สึกเข่าอ่อนเล็กน้อยเขาในตอนนี้ไม่ได้สวมชุดทำงานที่สกปรกมอมแมม แต่สวมชุดแบรนด์หรูสั่งตัดพิเศษประจำฤดูกาลที่เหมือนกับเป็นของปลอม และบนข้อมือยังสวมปาเต็ก ฟิลิปป์ก๊อปเกรดเอหนึ่งเรือนฉันคิดว่าต่อให้ไม่เจอกันนานขนาดไหน ก็ไม่จำเป็นต้องเฟคขนาดนี้มั้ง?ด้วยเหตุนี้ฉันจึงเอื้อมมือไปถอดแว่นกันแดดปราด้าของเขาออก แล้วสั่งสอนว่า“น้องชาย เกิดเป็นมนุษย์ต้องอยู่กับความเป็นจริงซะบ
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 9
หลังจากผ่านประสบการณ์ครั้งนี้ ในที่สุดฉันก็มองเห็นหัวใจของตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว ฉันตัดสินใจยอมรับรักของหลินจ้าน ต่อให้เขาเป็นแค่ช่างซ่อมรถยนต์ ต่อให้เขาไม่มีเงินห้าล้าน ฉันก็ยินดีลองคบกับเขาตอนที่ฉันขับรถไปถึงอู่ซ่อมของเขา พบว่าเขาไม่ได้กำลังซ่อมรถถ้าอย่างนั้นก็น่าจะกำลังพักผ่อนอยู่ที่ชั้นสองมั้ง?ฉันย่องขึ้นชั้นสองอย่างเงียบ ๆ ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์เขาสักหน่อยแต่สิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงคือ นอกจากหลินจ้านที่อยู่ในห้อง ยังมีเด็กผู้หญิงอีกหนึ่งคน!เด็กผู้หญิงสวมชุดชาแนลรุ่นล่าสุดทั้งตัว ร่างกายที่อวบอิ่มของเธอแนบอยู่ตรงหน้าหลินจ้านอย่างใกล้ชิดมองจากมุมของฉัน หลินจ้านไม่ได้ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธถึงว่าเก็บกวาดห้องได้สะอาดขนาดนั้น ที่แท้มีนายหญิงอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นทำไมหลินจ้านยังต้องมายุ่งกับฉันอีกล่ะ?ฉันไม่ทันได้คิดอย่างละเอียด ก็ได้ยินเสียงอ้อนวอนที่ทุ้มต่ำของหลินจ้าน“จิงจิง เธอให้เวลาฉันหน่อย ผมจะสารภาพกับที่บ้านแน่นอน”“นายยังจะให้ฉันให้เวลานายอีกเท่าไหร่? ทำให้ฉันเสียเวลามาสิบกว่าปียังไม่พออีกเหรอ?”“แล้วใครจะรับผิดชอบสิบกว่าปีที่ผ่านมาของฉัน?”อะไรนะ?หลินจ้านกับเด็กผู้
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 8
วิดีโอนี้ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว ไม่เพียงเปิดเผยชื่อของทุกคนอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ยังเปิดเผยรถของฉันด้วยฉันอดไม่ได้ที่จะแอบยกนิ้วโป้งให้หลินจ้านที่อยู่ข้าง ๆอาจเป็นเพราะเนื้อหาในวิดีโอร้อนแรงเกินไป แม้แต่เจียงเป่ยเองก็เริ่มทนดูไม่ได้“คุณ คุณเป็นใคร? ทำไมถึงมีวิดีโอนี้?”หลินจ้านแสร้งทำหน้าไร้เดียงสา แต่สายตากลับเจ้าเล่ห์มาก“ช่วงก่อนคุณกัวขับรถมาซ่อมบำรุงที่อู่ของเรา ผมเห็นว่าหน่วยความจำในกล้องหน้ารถของคุณเต็มแล้ว ก็เลยใจดีปรับให้คุณสักหน่อยครับ”“ส่วนคลิปวิดีโอที่อยู่ข้างในน่ะเหรอ ผมได้คัดลอกเก็บไว้เป็นไฟล์สำรองตามคำขอของคุณกัว เผื่อกรณีฉุกเฉิน”“นี่ วันนี้ก็ได้ใช้แล้วไง ใช่ไหม คุณกัว?”“ใช่แล้ว ต้องขอบคุณเสี่ยวหลินจริง ๆ ไม่งั้นฉันก็คงไม่ได้ชมการแสดงของผู้หญิงท้องที่ยอดเยี่ยมแบบนี้”ฉันคล้อยตามหลินจ้านทันที และได้ขยิบตาให้เขาเพื่อแสดงความขอบคุณ“เจียงเป่ย คราวนี้น่าจะไม่ต้องพิสูจน์ว่าคนในคลิปวิดีโอเป็นคุณหรือเปล่าแล้วมั้ง?”“คุณมันหน้าไม่อายจริง ๆ ถึงขั้นขับรถของฉันออกไปเล่นชู้!”ฉันกล่าวกับเจียงเป่ยด้วยรอยยิ้มเย็นชา“แล้วไอ้ช่างซ่อมโง่ ๆ คนนี้ไม่มีความผิดเลยเหรอไง?”“เขาฉว
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 7
ฉันตั้งใจหย่ากับเจียงเป่ยโดยให้เขาออกจากบ้านตัวเปล่า เอาอสังหาริมทรัพย์กับรถยนต์ที่พ่อแม่ให้ฉันมาเป็นสินเดิม[1]ก่อนแต่งงานกลับคืนมาแต่ฉันยังไม่ได้ไปคุยเรื่องหย่ากับเจียงเป่ย เขากลับชิงมอบหมายให้ทนายส่งสัญญาหย่ามาให้ฉันก่อน ในสัญญาระบุอย่างชัดเจนว่าทรัพย์สินและอสังหาริมทรัพย์แบ่งเท่า ๆ กัน ส่วนรถยนต์เป็นของเขาฉันโมโหจนหัวเราะออกมา ต้องบอกก่อนว่าบ้านที่เขาอาศัยอยู่และรถยนต์ที่เขาขับในปัจจุบัน ล้วนเป็นสินเดิมที่พ่อแม่ให้ฉันก่อนแต่งงาน ในเมื่อตอนนี้หย่ากันแล้ว เขามีสิทธิ์อะไรมาแบ่งทรัพย์สินของฉัน? เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมเซ็นชื่อบนหนังสือสัญญาเสียที เขาพลิกกลับมายื่นฟ้องฉันที่ศาล โดยอ้างว่าความสัมพันธ์สามีภรรยาพังทลาย เพราะฉันไม่สามารถให้กำเนิดลูก บกพร่องในหน้าที่ของภรรยา โดยไม่พูดถึงเรื่องที่เขานอกใจเลยสักคำโชคดีที่ฉันมีการเตรียมตัวไว้ก่อนด้วยเหตุนี้ฉันจึงแสดงรูปถ่ายและวิดีโอของเขากับหลิวเจี๋ยกำลังมีเพศสัมพันธ์กัน ซึ่งฉันถ่ายได้ตรงหน้าต่างในวันนั้นบนศาล“เรียนท่านผู้พิพากษา ฉันมีหลักฐานที่เจียงเป่ยนอกใจค่ะ ถ้าหากเป็นความจริง ถือว่าเขาเป็นฝ่ายผิดใช่ไหม ฉันมีสิทธิ์ให้เขาสละทรัพย์สิน
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 6
“พี่สาวอยู่บ้านหรือเปล่า? ผมคือเสี่ยวหลิน คนที่ซ่อมรถให้คุณ”ฉันเปิดประตูคิดไม่ถึงว่าหลินจ้านเข้าไปแล้วจะล็อกประตู และดันฉันไปติดที่หลังประตูโดยตรง“ถ้าหากไม่มาหาถึงบ้าน พี่สาวคงลืมรถกับผมแล้วใช่ไหม?”นับตั้งแต่จับได้ว่าเจียงเป่ยนอกใจ ฉันก็หมกตัวอยู่ในบ้านเอาแต่คิดเรื่องหย่า มันก็ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่นจริง ๆ นั่นแหละ“ใช่ ขอโทษนะเสี่ยวหลิน ฉันลืมเรื่องซ่อมรถจริง ๆ ทั้งหมดเท่าไหร่ ฉันจะโอนให้นายเดี๋ยวนี้เลย”คิดไม่ถึงว่าหลินจ้านกลับยิ่งกดฉันแน่นขึ้น“พี่สาว คุณรู้อยู่ว่าผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้”ยังไม่ทันเข้าใจอะไร มือทั้งสองข้างของฉันก็ถูกหลินจ้านกดเอาไว้ตรงเหนือศีรษะแล้วลิ้นอันยืดหยุ่นของเขาเลื้อยสอดฟันที่ปิดสนิทของฉันให้เปิดเหมือนกับงูตัวน้อยวินาทีนี้ จู่ ๆ ฉันก็อยากตามใจตัวเองสักครั้งด้วยเหตุนี้ฉันจึงเขย่งเท้า แลบลิ้นออกมาตอบสนองจูบอันลึกซึ้งของหลินจ้านมือของเขาพันอยู่รอบเอวของฉันเหมือนงูน้ำ และแหวกว่ายไปตามแผ่นหลัง ซึ่งจุดประกายเปลวไฟอันร้อนแรงขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าความรู้สึกตื่นเต้นสุดขีดถาโถมเข้ามาราวกับกระแสน้ำเชี่ยว ฉันบิดเอวเร่าด้วยเสน่หาหลินจ้านเผชิญหน้
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 5
เขาเห็นฉันนั่งเงียบ ๆ อยู่บนโซฟา ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติ แต่ชิงถามฉันก่อนว่า“ไม่ได้ทำอาหารเหรอ?”เมื่อเห็นฉันเงียบ เขายิ่งเสียงดังมากขึ้น“กัวเจิน นี่คุณมันยังไง?”“วัน ๆ อยู่แต่บ้านไม่ทำอะไรเลย รู้จักแต่ใช้เงินของผมไม่ว่า ตอนนี้แม้แต่อาหารก็ไม่ทำแล้ว อยากให้ผมหิวตายเหรอ?”ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา“หิว? คุณจะหิวได้ยังไง?”“แอบกินกับบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยังไม่อิ่มอีกเหรอ?”“คุณหมายความว่ายังไง? เดี๋ยวนี้เวลาพูด รู้จักจริตจะก้านแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นเจียเป่ยยังเสแสร้งต่อหน้าฉัน ฉันเปิดภาพที่ถ่ายไว้ตรงหน้าต่างให้เขาดู“กระต่ายมันยังไม่กินหญ้าที่อยู่ข้างรังเลย ทำไมคุณถึงทนกับตัณหาไม่ได้ จนต้องไปกินผู้หญิงท้องแบบนี้ด้วย?”“เจียงเป่ย คุณมันหิวจริง ๆ อะไรก็กินลงหมด และไม่รู้สึกขยะแขยงด้วย!”เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ เจียงเป่ยก็ตัดสินใจไม่เสแสร้งแล้ว“แค่นี้คุณก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ กัวเจิน? ผมจะบอกคุณให้นะ ผมกับหลิวเจี๋ยคบกันนานแล้ว”ในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่าเพราะอะไร เขามักจะไม่สามารถทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดได้ไม่แปลกใจที่ในติ๊กต็อกถึงมักจะบอกว่า สาเหตุที่เด็กกลับถึงบ้านไม่กิน
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 4
แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันปฏิเสธหลินจ้านฉันยังรักสามีของตัวเองหลังจากนึกถึงเจียงเป่ย ฉันก็มีสติขึ้นมาทันที และในที่สุดก็ถอนตัวออกมาจากวังวนอันสับสนครั้งนี้เพราะยังต้องรออีกสักพักกว่ารถจะซ่อมเสร็จ หลังจากคุยกับหลินจ้านแล้ว ฉันก็เลยฝากกุญแจรถไว้ที่อู่ซ่อม แล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้านตอนกลับถึงบ้าน เจียงเป่ยยังไม่กลับมาขณะที่ฉันกำลังจะไปทำอาหาร กลับมองเห็นภาพที่ทำให้หน้าแดงใจสั่นจากผู้อยู่อาศัยฝั่งตรงข้ามผ่านหน้าต่างที่สูงจรดพื้นไม่รู้ว่าเพื่อหาความตื่นเต้นหรือลืมรูดม่านหน้าต่างกันแน่ผู้หญิงผมยาวฝั่งตรงข้ามนอนเปลือยกายอยู่บนเก้าอี้ปรับนอน และกำลังบิดเอวส่ายสะโพกให้ฝ่ายตรงข้ามรอฉันล้างผักเสร็จแล้วมองไปใหม่อีกครั้ง ทั้งสองก็ได้กอดกันแล้วภาพอันหอมหวนนี้ทำให้ฉันหน้าแดงไม่หยุดสิ่งที่ทำให้ม่านตาฉันสั่นระริกที่สุดคือ เมื่อมองจากมุมมองของฉัน ท้องของผู้หญิงคนนั้นนูนเล็กน้อย น่าจะตั้งครรภ์อย่างน้อยก็ห้าเดือนแล้วคิดไม่ถึงว่าคู่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามจะชอบอะไรแปลก ๆแต่ไม่รู้เพราะอะไร จู่ ๆ ในหัวก็มีคำพูดของเจียงเป่ยโผล่ขึ้นมาเจินเจิน ถ้าคุณท้องคงจะดี ผมอยากลองกับผู้หญิงท้อง ไม่รู้ว่าข้างล่าง
ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ บทที่ 3
“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันแค่หยิบมาจากบนเตียงตัวหนึ่งให้นายแบบส่ง ๆ…”ฉันยอมรับว่าฉันหยิบมาจากบนเตียงแบบส่ง ๆ เท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยแน่นอน“พี่สาว ถึงเวลาช่วยทายาให้ผมแล้วมั้ง?”หลินจ้านนั่งแยกขาบนเก้าอี้ปรับนอนอย่างไม่ใส่ใจ เหมือนกับอาบน้ำเสร็จแล้วรอการมาเยือนของสาวสวยฉันหยิบครีมขึ้นมา เดินเข้าไปอย่างหน้าแดง“อาจจะเจ็บหน่อยนะ นายอดทนหน่อย”ฉันก้มลงใช้ช้อนเล็ก ๆ ตักครีมสีขาว จากนั้นก็ทาลงบนแขนที่บวมแดงของเขาเบา ๆ“พี่สาว หอมจังเลย”“หอมเหรอ?”ฉันขยับเข้าไปดมแล้วดมอีก ไม่ได้รู้สึกว่าหอมเป็นพิเศษอะไร “ผมหมายถึงคุณน่ะ พี่สาว”ฉันเพิ่งจะสังเกตเห็นตอนนี้ว่าสายตาที่หลินจ้านมองฉัน มันไม่ได้ไร้เดียงสา และถึงขั้นยังมีความรู้สึกล่วงล้ำอันร้อนแรงแบบหนึ่ง เหมือนกับว่าจะกลืนฉันลงไปในคำเดียวอีกทั้งสิ่งที่ร้ายแรงกว่านั้นคือ กระทั่งตอนนี้ฉันจึงจะพบว่าลืมติดตะขอเสื้อชั้นในบวกกับท่าโน้มตัวไปข้างหน้าของฉัน สายตาของหลินจ้านจึงเหมือนกับเป็นเปลวไฟ ที่ส่งตัณหาเข้าไปในร่างกายของฉันทีละนิดฉันเขินจนหน้าแดงแล้ว ตั้งใจว่าจะติดตะขออย่างลนลาน ทว่ายิ่งประหม่าก็ยิ่งเกิดข้อผิดพลาด ติดยังไงก็ติดไม่ได้
