All Chapters of ยามอัสดงกับนายช่างหนุ่มตัวแสบ: Chapter 1 - Chapter 10

“ที่รัก รถที่บ้านเสียแล้ว ถ้าวันนี้คุณว่าง ช่วยเอาไปซ่อมที่อู่ซ่อมให้หน่อยสิ”ขณะที่ฉันกำลังทำงานบ้านอยู่ที่บ้าน ก็ได้รับข้อความวีแชทจากเจียงเป่ยสามีของฉัน“ได้ค่ะที่รัก งั้นคิดว่าฉันจะกลับบ้านสายหน่อยนะ”หลังจากหยิบกุญแจรถแล้ว ฉันจึงขับรถยนต์ไปอู่ซ่อมรถที่ใกล้บ้านที่สุด“ไม่ทราบว่ามีคนอยู่ไหมคะ?”“เครื่องยนต์ของรถฉันมีปัญหานิดหน่อย ต้องการตรวจเช็กและซ่อมค่ะ”ไม่มีคนตอบเนื่องจากอากาศร้อนมาก ฉันจึงรอจนเริ่มหมดความอดทน แอบบ่นเบา ๆ ว่า“ไม่มีคนแล้วจะเปิดอู่ซ่อมทำไม…”“ใครบอกว่าไม่มีคน แล้วผมไม่ใช่เหรอ?”ตอนที่ฉันกำลังจะออกจากร้าน เสียงทุ้มต่ำและมีพลังสายหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลังของฉันทว่าเมื่อฉันหันไปกลับมองไม่เห็นใครเลย“อยู่ตรงนี้ไง”เห็นเพียงผู้ชายที่ตัวสกปรกมอมแมม แต่รูปร่างล่ำสันคนหนึ่งมุดออกมาจากใต้ท้องรถยนต์อีกคันที่เกิดอุบัติเหตุฉันหน้าแดงทันทีไม่ใช่สาเหตุอื่นใด เป็นเพราะกลิ่นฮอร์โมนบนตัวช่างซ่อมตรงหน้าคนนี้มันแรงมากน่ะสิ!น่าจะเพื่อความสะดวกในการซ่อมรถยนต์ หนุ่มหล่อคนนี้จึงสวมเพียงเสื้อกล้ามสีขาว ซึ่งมันทำให้เห็นกล้ามเนื้อของเขาชัดเจนยิ่งขึ้นเม็ดเหงื่อไหลตาม

“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันแค่หยิบมาจากบนเตียงตัวหนึ่งให้นายแบบส่ง ๆ…”ฉันยอมรับว่าฉันหยิบมาจากบนเตียงแบบส่ง ๆ เท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยแน่นอน“พี่สาว ถึงเวลาช่วยทายาให้ผมแล้วมั้ง?”หลินจ้านนั่งแยกขาบนเก้าอี้ปรับนอนอย่างไม่ใส่ใจ เหมือนกับอาบน้ำเสร็จแล้วรอการมาเยือนของสาวสวยฉันหยิบครีมขึ้นมา เดินเข้าไปอย่างหน้าแดง“อาจจะเจ็บหน่อยนะ นายอดทนหน่อย”ฉันก้มลงใช้ช้อนเล็ก ๆ ตักครีมสีขาว จากนั้นก็ทาลงบนแขนที่บวมแดงของเขาเบา ๆ“พี่สาว หอมจังเลย”“หอมเหรอ?”ฉันขยับเข้าไปดมแล้วดมอีก ไม่ได้รู้สึกว่าหอมเป็นพิเศษอะไร “ผมหมายถึงคุณน่ะ พี่สาว”ฉันเพิ่งจะสังเกตเห็นตอนนี้ว่าสายตาที่หลินจ้านมองฉัน มันไม่ได้ไร้เดียงสา และถึงขั้นยังมีความรู้สึกล่วงล้ำอันร้อนแรงแบบหนึ่ง เหมือนกับว่าจะกลืนฉันลงไปในคำเดียวอีกทั้งสิ่งที่ร้ายแรงกว่านั้นคือ กระทั่งตอนนี้ฉันจึงจะพบว่าลืมติดตะขอเสื้อชั้นในบวกกับท่าโน้มตัวไปข้างหน้าของฉัน สายตาของหลินจ้านจึงเหมือนกับเป็นเปลวไฟ ที่ส่งตัณหาเข้าไปในร่างกายของฉันทีละนิดฉันเขินจนหน้าแดงแล้ว ตั้งใจว่าจะติดตะขออย่างลนลาน ทว่ายิ่งประหม่าก็ยิ่งเกิดข้อผิดพลาด ติดยังไงก็ติดไม่ได้

เขาเห็นฉันนั่งเงียบ ๆ อยู่บนโซฟา ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติ แต่ชิงถามฉันก่อนว่า“ไม่ได้ทำอาหารเหรอ?”เมื่อเห็นฉันเงียบ เขายิ่งเสียงดังมากขึ้น“กัวเจิน นี่คุณมันยังไง?”“วัน ๆ อยู่แต่บ้านไม่ทำอะไรเลย รู้จักแต่ใช้เงินของผมไม่ว่า ตอนนี้แม้แต่อาหารก็ไม่ทำแล้ว อยากให้ผมหิวตายเหรอ?”ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา“หิว? คุณจะหิวได้ยังไง?”“แอบกินกับบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยังไม่อิ่มอีกเหรอ?”“คุณหมายความว่ายังไง? เดี๋ยวนี้เวลาพูด รู้จักจริตจะก้านแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นเจียเป่ยยังเสแสร้งต่อหน้าฉัน ฉันเปิดภาพที่ถ่ายไว้ตรงหน้าต่างให้เขาดู“กระต่ายมันยังไม่กินหญ้าที่อยู่ข้างรังเลย ทำไมคุณถึงทนกับตัณหาไม่ได้ จนต้องไปกินผู้หญิงท้องแบบนี้ด้วย?”“เจียงเป่ย คุณมันหิวจริง ๆ อะไรก็กินลงหมด และไม่รู้สึกขยะแขยงด้วย!”เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้ เจียงเป่ยก็ตัดสินใจไม่เสแสร้งแล้ว“แค่นี้คุณก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ กัวเจิน? ผมจะบอกคุณให้นะ ผมกับหลิวเจี๋ยคบกันนานแล้ว”ในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่าเพราะอะไร เขามักจะไม่สามารถทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดได้ไม่แปลกใจที่ในติ๊กต็อกถึงมักจะบอกว่า สาเหตุที่เด็กกลับถึงบ้านไม่กิน

ฉันตั้งใจหย่ากับเจียงเป่ยโดยให้เขาออกจากบ้านตัวเปล่า เอาอสังหาริมทรัพย์กับรถยนต์ที่พ่อแม่ให้ฉันมาเป็นสินเดิม[1]ก่อนแต่งงานกลับคืนมาแต่ฉันยังไม่ได้ไปคุยเรื่องหย่ากับเจียงเป่ย เขากลับชิงมอบหมายให้ทนายส่งสัญญาหย่ามาให้ฉันก่อน ในสัญญาระบุอย่างชัดเจนว่าทรัพย์สินและอสังหาริมทรัพย์แบ่งเท่า ๆ กัน ส่วนรถยนต์เป็นของเขาฉันโมโหจนหัวเราะออกมา ต้องบอกก่อนว่าบ้านที่เขาอาศัยอยู่และรถยนต์ที่เขาขับในปัจจุบัน ล้วนเป็นสินเดิมที่พ่อแม่ให้ฉันก่อนแต่งงาน ในเมื่อตอนนี้หย่ากันแล้ว เขามีสิทธิ์อะไรมาแบ่งทรัพย์สินของฉัน? เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมเซ็นชื่อบนหนังสือสัญญาเสียที เขาพลิกกลับมายื่นฟ้องฉันที่ศาล โดยอ้างว่าความสัมพันธ์สามีภรรยาพังทลาย เพราะฉันไม่สามารถให้กำเนิดลูก บกพร่องในหน้าที่ของภรรยา โดยไม่พูดถึงเรื่องที่เขานอกใจเลยสักคำโชคดีที่ฉันมีการเตรียมตัวไว้ก่อนด้วยเหตุนี้ฉันจึงแสดงรูปถ่ายและวิดีโอของเขากับหลิวเจี๋ยกำลังมีเพศสัมพันธ์กัน ซึ่งฉันถ่ายได้ตรงหน้าต่างในวันนั้นบนศาล“เรียนท่านผู้พิพากษา ฉันมีหลักฐานที่เจียงเป่ยนอกใจค่ะ ถ้าหากเป็นความจริง ถือว่าเขาเป็นฝ่ายผิดใช่ไหม ฉันมีสิทธิ์ให้เขาสละทรัพย์สิน

หลังจากผ่านประสบการณ์ครั้งนี้ ในที่สุดฉันก็มองเห็นหัวใจของตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว ฉันตัดสินใจยอมรับรักของหลินจ้าน ต่อให้เขาเป็นแค่ช่างซ่อมรถยนต์ ต่อให้เขาไม่มีเงินห้าล้าน ฉันก็ยินดีลองคบกับเขาตอนที่ฉันขับรถไปถึงอู่ซ่อมของเขา พบว่าเขาไม่ได้กำลังซ่อมรถถ้าอย่างนั้นก็น่าจะกำลังพักผ่อนอยู่ที่ชั้นสองมั้ง?ฉันย่องขึ้นชั้นสองอย่างเงียบ ๆ ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์เขาสักหน่อยแต่สิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงคือ นอกจากหลินจ้านที่อยู่ในห้อง ยังมีเด็กผู้หญิงอีกหนึ่งคน!เด็กผู้หญิงสวมชุดชาแนลรุ่นล่าสุดทั้งตัว ร่างกายที่อวบอิ่มของเธอแนบอยู่ตรงหน้าหลินจ้านอย่างใกล้ชิดมองจากมุมของฉัน หลินจ้านไม่ได้ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธถึงว่าเก็บกวาดห้องได้สะอาดขนาดนั้น ที่แท้มีนายหญิงอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นทำไมหลินจ้านยังต้องมายุ่งกับฉันอีกล่ะ?ฉันไม่ทันได้คิดอย่างละเอียด ก็ได้ยินเสียงอ้อนวอนที่ทุ้มต่ำของหลินจ้าน“จิงจิง เธอให้เวลาฉันหน่อย ผมจะสารภาพกับที่บ้านแน่นอน”“นายยังจะให้ฉันให้เวลานายอีกเท่าไหร่? ทำให้ฉันเสียเวลามาสิบกว่าปียังไม่พออีกเหรอ?”“แล้วใครจะรับผิดชอบสิบกว่าปีที่ผ่านมาของฉัน?”อะไรนะ?หลินจ้านกับเด็กผู้