ยั่วรักร้ายนายมาเฟีย(จบเรื่อง)

บทนำ

[ลาสเวกัส รัฐเนวาด้า สหรัฐอเมริกา]

ลาสเวกัส ฉายา ‘เมืองคนบาป (Sin City)’ การได้ชื่อนี้มาก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด เพราะลาสเวกัสนั้นเป็นแหล่งรวมความบันเทิงของผู้ใหญ่อย่างถูกกฎหมาย ไม่ว่าจะเป็น บ่อน คาสิโน สล็อต แม้กระทั่งการค้าประเวณีก็เป็นเรื่องถูกกฎหมาย แต่ผู้หญิงคนไหนอยากจะประกอบอาชีพนี้ก็ต้องมีใบอนุญาตถึงจะทำงานนี้ได้ นอกจากความเป็นเมืองคนบาปแล้ว ลาสเวกัสก็ยังเป็นเมืองที่นักท่องเที่ยวกว่าครึ่งค่อนโลกก็ต้องการมาหาความสำราญ ความหรูหรา เมืองที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ของแสงสีเสียงสุดตระการตา และที่หลายคนรู้จักเมืองๆ นี้ก็เพราะคาสิโน หากจะบอกว่าลาสเวกัสว่าเป็นแหล่งบันเทิงระดับโลกก็คงไม่ผิด อีกทั้งยังเป็นเมืองที่มีโรงแรมสวยๆ ที่เลียนแบบแลนด์มาร์คสำคัญของโลกตั้งอยู่เป็นจำนวนมาก ภายในโรงแรมก็มีที่เที่ยวตั้งอยู่ในโรงแรมเลย ดังนั้นหากใครชอบย่ำราตรี ชอบความหรูหรา ชอบชมโชว์ และสนุกไปกับการเล่นเกมส์ลุ้นรางวัล การมาเที่ยวลาสเวกัสในรัฐเนวาดา ประเทศสหรัฐอเมริกานั้นช่างตอบโจทย์อย่างที่สุด

ตระกูลเฮมสวอร์ธ ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นตระกูลที่เก่าแก่และมีอำนาจมากที่สุดในแถบย่านธุรกิจสีเทาแห่งเมืองลาสเวกัส รัฐเน-เวด้า ประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งธุรกิจของตระกูลเฮมสวอร์ธนั้นเป็นบ่อนคาสิโนขนาดใหญ่และเป็นเจ้าแรกของเมืองลาสเวกัส สืบทอดมากันตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ ตระกูลเฮมสวอร์ธได้ขยายธุรกิจออกไปยังประเทศต่างๆ มากมาย อาทิเช่น ธุรกิจค้าอาวุธและน้ำมันเถื่อน และอีกหนึ่งธุรกิจที่เป็นภาพสีขาวเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือธุรกิจโรงแรมซึ่งมีสาขาทั่วโลก ภายใต้เครื่องหมายการค้าที่ชื่อว่า HW

ทายาทของตระกูลเฮมสวอร์ธมีทั้งหมดสามคน โดยเริ่มที่ ‘ลูคัส’ คือบุตรชายคนโต ปัจจุบันอายุ 37 ปี ผู้ที่เป็นเสาหลักของวงค์ตระกูล และสืบทอดความเป็นสายเลือดอันเข้มข้นของเฮมสวอร์ธ เด่นชัดที่สุด คือความโหด ดิบ เถื่อน ฉายาเขาคนนี้ก็คือ เพชฌฆาตเสือร้าย!

คนต่อมาเขาคือทายาทหนุ่มคนที่สอง ‘เบนจามิน’ หรือ ‘เบน’ วัย 30 ปี ถึงแม้อายุของเขาจะต่างจากพี่ชายถึง 7 ปี แต่เขาก็เปรียบเสมือนมือขวาของพี่ชายเช่นกัน ดังนั้นกิจการต่างๆ จะถูกแบ่งมาให้เบนจามินเป็นผู้ดูแลครึ่งหนึ่ง ส่วนใหญ่ก็เป็นธุรกิจโรงแรม และคลับบาร์

คนสุดท้ายทายาทสาวสวยเพียงหนึ่งเดียวคือ ‘ไรลีย์’ วัย 24 ปี ผู้ที่มีความฝันแตกต่างจากผู้เป็นพี่ทั้งสอง เธอมีความปรารถนาที่อยากจะสร้างธุรกิจของตัวเอง ‘ร้านเบเกอรี่’ ซึ่งแน่นอนว่าพี่ชายของเธอไม่เห็นด้วยกับสิ่งนี้

[คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ...ลาสเวกัส รัฐเนวาด้า]

เสียงร้องครวญครางสุขสมอย่างรัญจวนใจ บนเตียงกว้างใหญ่ขนาดคิงไซส์ที่มีสองร่างชายหญิงกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างดุเดือด โดยไม่สนว่าเสียงร้องนั้นจะดังกึกก้องเพียงใด

เพี๊ยะ! ฝ่ามือหนาฟาดลงบนสะโพกงามงอนดังสนั่น!

“ร้องสิ! ร้องดังดัง! อ่าส์!”

เพี้ยะ! เพี้ยะ! เพี้ยะ! เสียงฝ่ามือยังคงเทกระหน่ำมาอีกรัวๆ

“นะ-นายคะ! อ๊ะ!” หญิงสาวคนหนึ่งกำลังส่งเสียงกรีดร้องลั่นอย่างโหยหวนถึงความสุขสมที่ร้อนแรงและดุเดือดอย่างที่สุด ร่างของเธอสะท้านสะเทือนตามแรงการกระแทกอันมหาศาลจนร่างของเธอแทบจะกระเด็นกระดอนไปข้างหน้า ดีที่ยังจับยึดขอบเตียงเอาไว้แน่น

เพี๊ยะ! เสียงฝ่ามือกระหน่ำลงบนสะโพกสวยเพื่อกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของบุรุษเพศให้ผุดขึ้นมาท่ามกลางความเร่าร้อนของร่างงามอวบอิ่ม

“ร้องสิ ฉันบอกให้ร้อง!”

เสียงของ ‘ลูคัส’ มาเฟียหนุ่มแห่งดินแดนลาสเวกัสกำลังหอบหายใจครางกระเส่า ในขณะที่แก่นกายใหญ่ยังคงเร่งความเร็ว กระแทกเจ้ามังกรใหญ่เข้าออกถี่ยิบ ตามแรงอารมณ์ของคนทั้งคู่

“นายคะ! ฮันน่าห์ อ๊ะ!”

เสียงร้องครวญครางดังระงมอย่างทรมานของหญิงสาวชาวอเมริกันตอบกลับในขณะที่ช่วงล่างของเธอนั้นถูกกระทำอย่างหนัก! เสียงเนื้อที่กระทบกันเพื่อเร่งความเร็วสุดขีดเจ้าแท่งเหล็กใหญ่ระรัว แบบไม่ยั้ง

“โอ๊ะ!” เอวหนาเร่งจังหวะรัวเร็วแล้วกระเด้งกระแทกกระตุกสะโพกหนาจนตัวลอย ลูคัสใช้เวลานี้นานนับชั่วโมง การร่วมรักที่แสนจะดุเดือดนี้ เป็นกิจกรรมยามว่างที่ลูคัสนั้นไม่อาจขาดเจ้าสิ่งนี้ได้เลย

“อ๊ะ!!” เสียงกรีดของเธอดังจนแทบจะทะลุเพดานห้องใหญ่ออกไปด้านนอก เสียงที่บ่งบอกถึงความสุขสมหรรษาอย่างที่สุด ฮันน่าห์ได้รับทั้งความสุขและเงินตราจากเขา ไม่มีใครเลยที่จะเข้าถึงมาเฟียคนนี้ได้สักคน นอกจากเธอเท่านั้น

“อึ้มมม์!!!”

ลูคัสเด้งตัวเองไปข้างหน้า เมื่อขอบสวรรค์รออยู่เบื้องหน้า ก่อนที่ลาวาจากภูเขาไฟจะระเบิดมาเฟียหนุ่มก็ถอดถอนเจ้าแท่งเหล็กใหญ่ออกมาฉีดน้ำรักลงบนเรือนร่างอันเซ็กซี่ของสาวสวยที่เป็นคู่ขาของเขามานานนับปี

พรึ่บ! ร่างสูงใหญ่หยัดกายลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับหยิบเงินจำนวนปึกหนึ่งโยนลงบนเตียงกว้าง

“ออกไปได้แล้ว!”

เสียงของลูคัสกระชากออกมาแบบไร้เยื่อใยเมื่อเสร็จกิจสมอารมณ์หมาย

“ค่ะนาย ถ้าคิดถึงฮันน่าห์อีกเมื่อไหร่ อย่าลืมเรียกนะคะ”

ฮันน่าห์คว้าเงินก้อนโต ที่เธอมักได้จากเขาอยู่เป็นประจำ ซึ่งเงินที่เขาให้เธอแต่ละครั้งนั้นทำให้เธออยู่ได้เป็นเดือนๆ เลยทีเดียว ร่างอันเซ็กซี่กำลังพยุงกายลุกออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว เธอรู้ดีว่ามาเฟียหนุ่มคนนี้มีอารมณ์เช่นไร ถ้าหากเธอยังงอแงกับเขาล่ะก็ เงินก้อนโตในอนาคตของเธออาจจะหายมลายไปเลยก็เป็นได้

ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนแผดร้องดังขึ้น

“ว่าไง โรมัน”

“นายครับ ตอนนี้พวกผมได้ตัวมันมาแล้วนะครับ มันอยู่กับผมที่เพนท์เฮ้าส์ครับนาย”

“ดี! จัดมันไปสักชุดใหญ่ เอามันให้หมอบไปเลย บังอาจมาเล่นตุกติกกับคนอย่างฉัน เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงฉันจะไป นายเฝ้ามันไว้ให้ดี อย่าให้มันหนีไปได้เด็ดขาด”

เสียงทุ้มเข้มขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ลูคัสตามลูกหนี้รายใหญ่คนนี้มานานเกือบเดือน กว่าจะได้ตัวมันมาเขาต้องเสียเวลามากแค่ไหน

“ครับนาย” เสียงลูกน้องคนสนิทตอบกลับ

“อืม”

เวลาต่อมา...

“ไรลีย์ กลับมาหรือยังอดัม”

ลูคัสเดินลงจากห้องหลังเสร็จกิจ เขาทักพ่อบ้านประจำคฤหาสน์ เพื่อถามไถ่ถึงน้องสาวอันเป็นที่รักของเขา สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ นั่นก็เป็นเพราะเขากับน้องสาวได้ทะเลาะกันในค่ำคืนที่ผ่านมา ซึ่ง ‘ไรลีย์’ น้องสาวที่ลูคัสรักดั่งแก้วตาดวงใจนั้น เธอมีความคิดที่ไม่เห็นด้วยกับธุรกิจของเขาสักเท่าไหร่ กลับต้องการที่จะเปิดร้านขายขนมเป็นของตัวเอง ความจริงไรลีย์แค่นั่งๆ นอนๆ ก็สบายไปหลายชาติ แต่นี่ยังไง อยากจะสร้างความลำบากให้กับตัวเอง

“ยังครับคุณลูคัส”

ชายวัยกลางคนตอบกลับ อดัมอยู่กับตระกูลสามพี่น้องนี้มานานเกือบสามทศวรรษ หลังจากที่คุณท่านทั้งสองเสียชีวิตลงเมื่อสิบปีที่แล้ว อดัมก็คอยดูแลตระกูลนี้เสมอมา ความที่สองพี่น้องนี้อารมณ์แรงทั้งคู่ ทำให้เกิดการทะเลาะกันอย่างที่เห็น ตัวพี่ชายทำธุรกิจสีเทา แต่ตัวน้องสาวกลับทำสวนทางกันกับพี่ชาย คือธุรกิจสีขาวนั่นเอง คุณหนูไรลีย์ต้องการจะเปิดร้านกาแฟและเบเกอรี่ในสิ่งที่ตัวเองชอบทำ แต่พี่ชายไม่เห็นด้วย ความที่รักน้องสาวมาก ลูคัสไม่อยากให้น้องของตัวเองต้องลำบาก ซึ่งไม่ทำงานน้องสาวของเขาก็มีกินมีใช้ไปตลอดชาติ

“ส่งคนไปตามดูว่าไรลีย์อยู่ที่ไหน แล้วรายงานผมด้วยละกัน...เอ่อ...แล้วเบนจามินกลับจากอิตาลีมาหรือยัง”

ลูคัสถามถึงน้องชายอีกคนหนึ่งของเขา ‘เบนจามิน’ คือน้องชายคนที่ลูคัสรักมากที่สุดอีกคน และเขาก็หวังไว้ให้น้องชายตัวเองนั้น จะเป็นคนที่จะสืบทอดธุรกิจในรุ่นต่อไปจากเขา ลูคัสกับน้องชายห่างกัน 7 ปี ตอนนี้เขาอายุ 37 น้องชายเขาก็คงจะ 30 เหมาะที่จะแต่งงานและหาทายาทสืบสกุลแล้ว ส่วนตัวเขาไม่คิดที่จะมี เหตุผลก็คงจะเป็นเพราะเขาไม่ต้องการนั่นเอง

“กลับมาแล้วครับ ตอนนี้คุณเบนจามินออกไปดูแลคาสิโนอยู่ครับ ไปได้สักสองชั่วโมงแล้วครับคุณลูคัส”

ความเหมือนที่แตกต่างระหว่างน้องชายกับพี่ชายก็คือ พี่ชายจะพยายามทำให้น้องชายของตัวเองเป็นเหมือนเขา แต่ทว่า เบนจามิน เป็นชายหนุ่มที่ค่อนข้างจะมีความอ่อนโยนกว่าพี่ชายนัก ด้วยเหตุนี้ ลูคัสถึงพยายามสอนน้องชายให้เข้มแข็งและต้องเด็ดขาด ถึงจะยืนอยู่ในวงการมาเฟียที่มากอิทธิพลนี้ได้

“โอเค”

[อีกด้านหนึ่ง...เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองลาสเวกัส]

“ฉะ-ฉันขอโทษ นายปล่อยฉันไปเถอะ”

เสียงอันแหบแห้งของชายวัยกลางคนเอ่ยขอร้องชายฉกรรจ์ทั้งห้าที่กำลังรายล้อมเขาอยู่นี้ ‘ก้องภพ’ หมดหนทางแล้ว เขาทำมันพลาดอีกครั้ง

“แกไปขอร้องนายลูคัสดีกว่า พวกฉันเป็นแค่ลูกน้อง ตัดสินอะไรแทนนายไม่ได้ แต่ความเป็นจริงมันก็สมควรแล้วนี่ ที่แกจะโดนแบบนี้ การหักหลังนายลูคัสไม่ใช่เรื่องดีแน่ ฉันไม่เข้าใจแกเลย ว่าทำไมแกถึงไม่รู้ว่า การหักหลังเท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ”

โรมันมองชายวัยกลางคนที่เขาไปตามจับตัวมาได้ ชายคนนี้เป็นคนไทย ที่เข้ามาทำธุรกิจกับนายของเขาหลายปี สุดท้ายก็แอบยักยอกเงินของนาย และกำลังจะเตรียมหนีออกนอกประเทศ

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ให้อภัยฉันเถอะนะ”

ก้องภพยกมือไหว้เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับการโดนสุนัขรุมทึ้ง ความเจ็บปวดร้าวระบมไปทั่วทั้งร่างกายของเขา ทั้งน้ำและอาหารไม่เคยจะตกถึงท้องเขาเลยตั้งแต่เมื่อคืน

“อภัยงั้นเหรอ!” เสียงเข้มแทรกเข้ามาทันควัน!

“ลูคัส! นาย ไว้ชีวิตฉันเถอะนะ ฉันสัญญาว่าจะหาเงินมาใช้หนี้นายให้เร็วที่สุด”

ก้องภพเอ่ยขอร้องนายใหญ่สุดของที่นี่ ลูคัสกับเขาทำธุรกิจมาด้วยกัน ความเป็นจริงเป็นเพราะเขาเอง ที่ละโมบโลภมากอยากได้เงิน ลูคัสเสนอเงินให้ก้องภพลงทุนในบ่อน เขาเอาไปหมุน สุดท้ายหมุนไปหมุนมา เขากลับเอาไปทุ่มกับบ่อนจนหมดสิ้น ป่านนี้ลูกเมียที่อยู่ประเทศไทยของเขาจะต้องเป็นห่วงเขาแน่ๆ ที่ขาดการติดต่อนานขนาดนี้

ผัวะ! หมัดหนักๆ เสยเข้าปลายคางคนทรยศทันที!

“อึก! โอ้ย! ได้โปรดเถอะลูคัส อย่าทำฉันเลย โอย...ฉันไม่ไหวแล้ว ถ้าฉันตายไป นายก็สูญเงินเปล่าๆนะ”

ก้องภพหาวิธีเอาตัวรอด เขาต้องตายแน่ๆ มาเฟียอย่างลูคัสโหดที่สุดในลาสเวกัสใครๆ ก็รู้

“นายเข้าใจต่อรองฉันนะก้องภพ”

สำเนียงการเอ่ยชื่อของเขาค่อนข้างแปร่งหู เพราะก้องภพเป็นคนที่มาจากประเทศไทย ซึ่งลูคัสไม่รู้จัก รู้เพียงแต่ว่ามาจากโซนเอเชีย

“ฉันไม่ได้ต่อรอง ถ้าฉันตายไป เงินนายก็ไม่ได้”

“เงิน 1 ล้านเหรียญเนี่ยนะ ที่นายบอกว่าจะเอามาคืนฉัน ลองคิดเป็นเงินไทยสิเท่าไหร่ นายไม่มีทางหาได้หรอก”

“แต่ฉันมีเงินที่อยู่ประเทศไทย มีบ้าน ที่ดิน รวมแล้วพอใช้หนี้นายแน่นอนลูคัส แต่นายต้องให้โอกาสกับฉันกลับไปไทยก่อน”

“ฉันจะเชื่อใจนายได้ยังไง นายกลับประเทศไทยแล้ว นายอาจจะหายตัวไปก็ได้ ฉันไม่ได้โง่นะ ก้องภพ”

“นายครับ ไอ่นี่มันมีลูกสาวและลูกชายครับ”

โรมันกระซิบข้างหูผู้เป็นนาย จากการสืบข้อมูลของเขา เพื่อประกอบการตัดสินใจของนาย

“โอเค งั้น ฉันจะให้โอกาสนาย ติดต่อครอบครัวของนายมาเป็นตัวประกัน ฉันขอ เป็นลูกของนายทั้งสองคนก็แล้วกัน แล้วฉันจะปล่อยนายกลับประเทศ เพื่อหาเงินมาคืนฉัน”

อย่างน้อยลูกสาวลูกชายก็พอจะเอามาใช้เป็นแรงงานได้

“แต่...”

“นายไม่มีทางเลือกแล้ว เอาไง จะตามลูกของนายมา หรือจะตายดีล่ะ เงินแค่นี้ฉันก็ถือว่ามันหล่นหายไปก็แล้วกัน”

“คะ-ครับ โอเคครับ เดี๋ยวฉันจะตามลูกฉันมาเอง”

ก้องภพไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เขาไม่อยากตายในตอนนี้ ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆที่ต้องทำแบบนี้ ลูกสาวและลูกชายอันเป็นที่รักของเขา กำลังอยู่ในวัยหนุ่มสาว ต้องมาลำบากเพราะเขา ‘พ่อขอโทษนะ’

....................

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ