บทที่ 5

[ณ คลับหรูภายในคาสิโนของตระกูลเฮมสวอร์ธ]

บรรยากาศภายในคลับที่ตั้งอยู่ในคาสิโนขนาดใหญ่ซึ่งมีพื้นที่กว้างขวางหลายเอเคอร์นั้น เต็มไปด้วยผู้คนมากมายชายหญิง และนักท่องเที่ยวที่มองหาความหรูหราและความสำราญ ส่วนนักแสวงหาโชคก็เข้ามาเพื่อทำธุรกิจการค้าสีเทา ซึ่งผู้คนเหล่านั้นล้วนมาจากทั่วทุกมุมโลก เมืองลาสเวกัสจึงเป็นเหมือนเมืองแห่งสวรรค์ของใครหลายๆ คน ถึงแม้อดีตกาลเมืองนี้จะถูกขนานนามว่า เป็นเมืองคนบาปก็ตาม

“นายครับ...คุณชาร์ลอตต์มาครับ”

เดม่อนกระซิบบอกผู้เป็นนายที่กำลังนั่งเอนกายอยู่บนโซฟาใหญ่ วันนี้นายเบนจามินเข้ามาคุมงาน และกำลังนั่งพักผ่อนในคลับแห่งนี้ เหล่าบรรดาสาวๆ จึงเฝ้ามาตามติดผู้เป็นนายตลอดเวลา รวมถึงเธอผู้นี้ ลูกสาวมาเฟียมากอิทธิพลคนหนึ่งในลาสเวกัส

“มาบอกอะไรฉันตอนนี้ เธอเดินมาเกือบจะถึงตัวฉันอยู่แล้วเดม่อน นายนี่มันไม่ได้เรื่องเลย”

เบนจามินหันไปดุลูกน้องคนสนิทแต่เป็นแบบไม่จริงจัง เขากับเดม่อนมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ทำให้เดม่อนกับเขานั้น ไม่ใช่เป็นแค่บอร์ดี้การ์ดเท่านั้น แต่ยังมีความเป็นเพื่อนซ่อนอยู่

“ผมก็พึ่งจะเห็นเหมือนกันครับนาย ครั้งนี้ผมว่านายคงหนีเธอไม่พ้นหรอกครับ คุณชาร์ลอตต์ตั้งใจมาหานายโดยเฉพาะเลยนะครับ คุยกับเธอหน่อยจะเป็นไรไป”

“ทำไมนายไม่คุยเอง ทำเป็นรู้ทุกเรื่อง”

“ถ้าคุณชาร์ลอตต์เลือกผมก็ดีสิครับ ทั้งสวยและรวยขนาดนี้ หาได้ยากนะครับนาย”

ยังไม่ทันที่เจ้านายและลูกน้องจะโต้กันเสร็จ เสียงของสาวเจ้าของเรื่องก็เอ่ยทักขึ้นมาเสียก่อน

“เบนคะ”

‘ชาร์ลอตต์’ สาวสวยวัย 29 ปีลูกสาวของนายอัลเบิร์ดคู่แข่งหมายเลขหนึ่งของพี่ลูคัส ซึ่งเป็นมาเฟียทรงอิทธิพลอีกกลุ่มหนึ่งแห่งเมืองลาสเวกัสเช่นกัน

“...” วันนี้เบนจามินคงหนีไม่พ้นแม่สาวผมทองคนนี้แน่นอน ชาร์ลอตต์ไม่เคยอยู่ในลิสต์รายการของเขาเลย เบนจามินไม่เคยมองเธอเป็นอย่างอื่น นอกจากความเป็นเพื่อนเท่านั้น และทำไมเบนจามินถึงไม่ชอบสาวสวยคนนี้ ทั้งที่อย่างที่ลูกน้องเขาบอก เธอมีครบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความสวย รวย เซ็กซี่ และมีเสน่ห์น่าหลงใหล

“คิดถึงจังเลยค่ะเบน”

สาวสวยหุ่นเซ็กซี่ผมสีบลอนด์ทองยาวสลวยเป็นลอนก้มลงหอมแก้มใบหน้าคมคายหนึ่งฟอดใหญ่ โดยที่ไม่สนใจท่าทีของอีกฝ่ายเลย

“ชาร์ลอตต์”

เบนจามินเอี้ยวตัวพยายามหลบจมูกของเธอและมือไม้ของสาวเจ้าที่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างกำยำของเขา มือเรียวบางไล้ต่ำลงไปที่เบื้องล่าง จนเบนจามินรีบคว้ามือนั้นไว้ทันที

“ไม่คิดถึงชาร์ลอตต์บ้างเลยเหรอคะ นานแล้วนะคะที่เราไม่ได้เจอกันเลยค่ะ แชทก็ไม่ตอบ โทรก็ไม่รับ ชาร์ลอตต์น้อยใจแล้วนะคะเบน”

สาวสวยนัยน์ตาสีน้ำทะเลตัดพ้อชายหนุ่ม คนที่เธอนั้นหมายปองเขาอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ไม่เคยที่จะได้ผลตอบรับกลับ

“ผมต้องทำงาน คุณก็เห็นนี่ชาร์ลอตต์”

เบนจามินโต้กลับ เขาพยายามที่จะพูดถนอมน้ำใจเธอ แต่เป็นเธอเองต่างหากที่ยังคอยป้วนเปี้ยนเขาอยู่ตลอดเวลา ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะอัลเบิร์ดพ่อของเธอ ที่ระหว่างพี่ชายของเขากับพ่อของเธอ ยังคงต้องพึ่งพาอาศัยกันอยู่ ด้วยเหตุนี้เอง เบนจามินถึงไม่ได้เด็ดขาดกับเธอสักที

“คุณจะทำงานแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะเบน ไม่มีเวลาให้ชาร์ลอตต์เลย...งั้นไม่เป็นไรค่ะ...วันนี้ไหนๆ ชาร์ลอตต์ก็เจอคุณแล้วนี่คะ วันนี้ชาร์ลอตต์ขอนั่งดื่มกับเบนได้มั้ยคะ”

ชาร์ลอตต์จีบปากจีบคอกับมาเฟียหนุ่มรูปหล่อ เบนจามินตรงสเปคของชาร์ลอตต์ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างสูงใหญ่สไตล์ผู้ชายอเมริกันทั่วไป แต่ทว่าเบนจามินนั้นมีความหล่อแบบคมเข้มชนิดหาตัวจับยากมาก จมูกของเขาโด่งเป็นสัน ปากได้รูปสวย ผมสีบลอนด์เข้มนั้นหยักศกนิดๆ ตัดได้รูปกับใบหน้าคมคาย ดวงตาสีน้ำทะเลอันคมเข้มที่ถูกปกคลุมด้วยแพขนตาหนา เรือนร่างกำยำ กล้ามเนื้อแน่นเป็นมัดๆ อีกทั้งแผงอกกว้างยังมีขนหน้าอกขึ้นประปรายน่าสัมผัส มีเสน่ห์ดึงดูดสาวๆ เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะชาร์ลอตต์ ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่ได้ครอบครองชายผู้นี้ก็ตาม แต่ไม่ว่าใครหน้าไหน ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะจับจองมาเฟียรูปหล่อนี้ได้แน่นอน ผู้หญิงเหล่านั้นจะเจอชาร์ลอตต์จัดการหมดทุกคน

“นายไม่ควรปฏิเสธเธอนะครับ”

บอร์ดี้การ์ดคู่ใจรีบกระซิบข้างหูผู้เป็นนาย เมื่อเห็นท่าทีของนายหนุ่มที่เตรียมจะปฏิเสธสาวสวย

“เบนไม่ตอบ งั้นแสดงว่าอนุญาตชาร์ลอตต์แล้วใช่มั้ยคะ”

ร่างอวบอิ่มเซ็กซี่รีบขยับเข้าไปใกล้มาเฟียหนุ่มสุดหล่อของเธอแทบจะทันที ความปรารถนาในเรือนร่างกำยำของชายที่เธอหมายปองนั้นมีมากเสียจน อยากจะจับเขามาจัดการด้วยวิธีการของเธอเสียเหลือเกิน แต่ทว่าความเป็นจริงไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดเลยสักนิด เบนจามินมีความหวงตัวค่อนข้างสูง ชาร์ลอตต์ได้ยินกิตติศัพท์ในการเสพสมเฉพาะสาวบริสุทธิ์ของเขามาพอสมควร ซึ่งตัวชาร์ลอตต์เองก็ไม่มีคุณสมบัติตรงตามที่เขาต้องการ แต่ไม่ว่ายังไง ชาร์ลอตต์มีวิธีการที่รวบมาเฟียหนุ่มคนนี้ให้ได้แน่นอน

“ครับ ตามสบายเลยครับ”

“^<>^” คำตอบของเจ้านาย ทำให้เดม่อนยิ้มแฉ่งออกมาทันที การขัดใจคุณหนูชาร์ลอตต์นั้นไม่ใช่เรื่องดีแน่ หากว่านายลูคัสกับพ่อของเธอนั้นไม่มีผลประโยชน์ร่วมกัน ผู้ร่วมการค้าอนาคตข้างหน้าอาจต้องพึ่งพาซึ่งกันและกัน คบกันไว้ไม่เสียหาย เดม่อนเป็นทั้งบอร์ดี้การ์ดและผู้ฝึกสอนนายเบนจามินไปในตัว เพราะเขารู้ ว่าสุดท้ายแล้วนายเบนจามินก็จะต้องขึ้นผงาดแทนนายลูคัสในอนาคต ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะปฏิเสธและไม่ชอบการเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลก็ตาม

“งั้น วันนี้ชาร์ลอตต์ต้องเต็มที่แล้วค่ะ”

สาวสวยนัยน์ตาสีฟ้าหันไปยังบริกรเพื่อต้องการสั่งเครื่องดื่มสำหรับเธอในวันนี้ เธอไม่ได้บังเอิญมาเจอเขาหรอกนะ แต่ชาร์ลอตต์นั้นตั้งใจมาหาเขาโดยเฉพาะ เบนจามินเป็นผู้ชายที่เข้าถึงยากมากที่สุด แต่มันก็ไม่เกินกำลังของชาร์ลอตต์ไปได้หรอกนะ

.......................

[ถนนเดอะสตริป (The Strip) เมืองลาสเวกัส...ยามเย็น]

ดวงตากลมโตสีน้ำทะเลกำลังยืนจ้องมองไปยังตัวบ้านหลังเล็กสไตล์มินิมอลที่ถูกตกแต่งจนแล้วเสร็จในวันนี้อย่างภาคภูมิใจ สิ่งที่ไรลีย์ปรารถนากำลังจะมาถึง ร้านกาแฟและเบเกอรี่ กำลังจะเปิดในเร็วๆ นี้ ความฝันอันสูงสุดของไรลีย์คือการทำในสิ่งที่ตัวเองรัก เพราะสิ่งนี้มันคือธุรกิจเล็กๆ ที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเธอเอง

บรรยากาศด้านนอกเย็นสบาย เกร็ดสีขาวของหิมะแรกแห่งปีกำลังเริ่มที่จะโปรยปรายลงมา หญิงสาวแหงนหน้ามองไปบนท้องฟ้าเพื่อสูดรับกับอากาศบริสุทธิ์ในยามเย็น วันนี้เธอจะต้องกลับเข้าบ้านแล้วสินะ พี่เบนจามินรับปากว่าจะคุยกับพี่ลูคัส ไรลีย์เชื่อว่าพี่ชายของเธอคนนี้จะต้องทำสำเร็จแน่นอน

ตุ๊บ! เสียงบางอย่างคล้ายกับวัตถุตกลงกับพื้นเสียงดังสนั่น

“อุ้ย!!” ไรลีย์ตกใจกับเสียงที่เกิดขึ้น หญิงสาวรีบหันไปมองต้นเสียงนั้น ดวงตากลมโตสีฟ้าเบิกกว้างออกทันที

“พระเจ้า! นั่น!”

“ชะ-ช่วยด้วยครับ”

เสียงอันแหบแห้งของบุคคลนิรนามที่ล้มลงกับพื้น มือของเขากำลังไขว่คว้าบางอย่าง แต่แล้วไม่กี่วินาทีต่อจากนั้น ชายนิรนามคนดังกล่าวก็ฟุบหน้าลงกับพื้นที่มีหิมะปกคลุมอยู่

“นั่น ใครน่ะ”

ไรลีย์ร้องเรียกชายนิรนาม เขาสวมเสื้อผ้าสีดำทั้งชุด เธอไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปหาเขา ทำได้เพียงแต่หันมองซ้ายขวา เพื่อที่จะหากลุ่มคนที่พอจะเข้ามาช่วยเหลือเขาได้ ‘หรือไรลีย์จะโทรแจ้งตำรวจดีนะ’

“คุณ...” ไรลีย์ร้องเรียกร่างนั้นอีกครั้ง แต่ทว่าก็ไม่มีเสียงตอบกลับ ‘หรือว่าเขาจะเสียชีวิตแล้ว’ เท้าไวเท่าความคิด ไรลีย์รีบเดินเข้าไปยังร่างนั้นทันทีไม่รอช้า เสียววินาทีหนึ่งเธออาจจะช่วยเหลือเขาก็เป็นได้

“เฮ้! คุณ...คุณคะ”

ไรลีย์เอื้อมมือเข้าไปเขย่าตัวของชายนิรนามคนนั้น แต่ไม่มีทีท่าว่าเขาจะรู้สึกตัวแต่อย่างใด ไรลีย์เลยตัดสินใจพลิกตัวของเขาขึ้นมาจากกองหิมะ ทันทีที่ใบหน้าของชายนิรนามคนนั้นปรากฎมันก็ทำให้ไรลีย์ชะงักทันที ‘ชาวต่างชาตินี่’

“คุณคะ”

มือบางตบไปทีแก้มของเขาเบาๆ เพื่อปลุกให้เขาได้มีสติ ดูจากลักษณะแล้ว ชายคนนี้น่าจะไม่ได้เมามายอย่างที่ไรลีย์คิดในตอนแรก

“ชะ-ช่วยด้วย ดะ-ได้โปรด”

ความหนาวเย็นบวกกับร่างกายที่อ่อนล้าของศรากร ทำให้ร่างกายของเขาอ่อนแอลง ระยะเวลาเกือบห้าวัน เขาพยายามเอาตัวรอดและตามเรื่องกับตำรวจ การเดินทางขอความช่วยเหลือด้วยวิธีการต่างๆ จนทำให้ศรากรแทบหมดหวังกับผู้คนเมืองนี้

“เอ่อ งั้น...”

ไรลีย์มองหาบุคคล ใครก็ได้ที่พอจะช่วยเธอพยุงชายร่างใหญ่คนนี้เข้าไปยังร้านของเธอที่ยังไม่ได้เปิดทำการ แต่ก็มีทุกอย่างครบครันหมดแล้ว

“คุณ ช่วยฉันพาผู้ชายคนนี้เข้าไปในร้านหน่อยค่ะ”

ชายวัยรุ่นสองสามคนที่เดิมผ่านไรลีย์มา เข้าช่วยเหลือเธอทันที กลุ่มคนได้นำชายนิรนามคนนี้เข้าไปยังร้านของเธอ...

.....................

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ