อยากรอก็รอไป

หลังจากที่ทานมื้อเย็นกันจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว อคิณก็ถือโอกาสขออนุญาตเจ้าสัวมีชัยพาบุรารีออกไปเที่ยว โดยอ้างว่าวันนี้พื่อนเขามีเปิดร้านอาหารกึ่งบาร์แถวๆนี้ จึงอยากขออนุญาตพาบุรารีออกไปด้วย

แน่นอนว่าท่านเจ้าสัวเองไม่ได้ขัด ส่วนบุรารีก็ดูเหมือนว่าจะเต็มอกเต็มใจที่อยากจะออกไปกับชายผู้นั้นเสียเหลือเกิน ส่วนคนที่ฟังแล้วดูเหมือนว่าจะไม่ชอบอกชอบใจเอาเสียเลยก็น่าจะเป็นดรัณภพเสียมากกว่า

จังหวะที่บุรารีขอกลับขึ้นไปแต่งตัวและอคิณเองก็ยังนั่งคุยกับท่านเจ้าสัวและบุรินทร์อยู่บนโต๊ะอาหาร คนที่กำลังร้อนอกร้อนใจไม่อยากให้บุรารีออกไปจึงทำทีว่าขอตัวเพื่อไปเข้าห้องน้ำ 

แน่นอนว่าเขาโกหก เป้าหมายของเขาคือห้องที่อยู่บนชั้นสองของคฤหาสน์หลังนี้ต่างหาก ดรัณภพแอบเดินย่องขึ้นบันไดไปอย่างเงียบเชียบ ก่อนที่ผ่ามือใหญ่จะบิดไปตรงลูกบิดประตูห้องที่เป็นเป้าหมายและมันก็ถูกเปิดออกอย่างง่ายดายและกดล็อก

สายตามองไปตามทางที่มีเสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ ก่อนต้นขายาวๆจะก้าวพาตัวเองไปนั่งลงบนเตียงขนาดใหญ่กลางห้องเพื่อรอจังหวะ 

ทันทีที่ประตูห้องน้ำเปิดออก ดรัณภพก็รีบลุกก้าวเดินไป แน่นอนว่าพอบุรารีเปิดประตูออกมาก็ได้แต่ตกใจและทำท่าว่าจะกรีดร้อง แต่ถูกฝ่ามือใหญ่ปิดประกบปากเอาไว้

"อื้อ อ่อยอ๊ะ"

บุรารีพยายามดิ้นสะบัดตัวอย่างแรง สองมือก็ทั้งแกะทึ้งพยายามจะดึงฝ่ามือใหญ่ที่ปิดปากของตัวเองออกให้จงได้ ดูเหมือนว่ามันชุลมุนขลุกขลักจนกระทั่งผ้าขนหนูผื่นที่เธอใช้พันกายเอาไว้นั้นหลุดร่วงลงไปกองที่พื้น

"แบมอย่าร้อง พี่ไม่ได้จะทำอะไร"

ดรัณภพพูดออกมาเสียงเบา พร้อมทั้งทอดมองมาด้วยแววตาที่ดูน่ากังวล จนในที่สุดเธอค่อยๆเริ่มท่จะหยุดดิ้น พอเห็นว่าบุรารีหยุดขยับฝ่ามือใหญ่จึงได้เปิดออกให้เธอเป็นอิสระ

"ไม่ได้จะทำอะไรแล้วพี่ดิมแอบเข้ามาในห้องแบมทำไม" ถึงแม้ว่าจะยอมคุยกับเขาดีๆแล้ว แต่สีหน้าท่าทางของเธอและแววตาที่มองมาทางเขาก็ยังคงเหวี่ยงเอาเรื่อง

"วันนี้ทั้งวันแบมยังไม่ยอมคุยกับพี่เลยนะ" 

"หึ แล้วพี่ดิมเเคร์ด้วยหรอคะ" บุรารีแค่นขำราวกับว่าเรื่องที่กำลังคุยกันอยู่นั้นตลกเสียเต็มที

"แล้วแบมคิดว่าที่พี่แอบขึ้นห้องแบมมาแบบนี้น่ะเพราะอะไรกันล่ะ" ดรัณภพไม่ขำ แต่ตอบกลับหน้าเครียด

"จะเพราะอะไรก็เรื่องของพี่ดิมเถอะค่ะ เพราะว่ายังไงเสียตอนนี้แบมไม่ได้มานั่งสนใจแล้ว หลบสิคะพี่อคิณรออยู่แบมจะรีบไปแต่งตัว"

"นี่แบมจะออกไปกับเขาจริงๆหรอ งั้นให้พี่ขับรถไปส่งก็แล้วกันนะ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นพี่จะได้ช่วยทัน"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ แบมไปกับพี่อคิณไม่มีอะไรที่ต้องน่าห่วง"

เมื่อเห็นว่าดรัณภพยังคงตื้อที่จะคุยด้วยไม่หยุดจังหวะที่พูดจบบุรารีก็รีบเดินหลบเขาไป แต่ดูเหมือนว่าดรัณภพนั้นพอใจที่ไหน คนตัวใหญ่รีบหันขวับกลับไปดึงแขนคนตัวเล็กเอาไว้จนเธอเซถลาเข้ามาในอ้อมอก แม้ว่าพึ่งจะถูกบุรารีตัดบทและพยายามโยนความหวังดีของเขาทิ้งไปหยกๆ แต่ดรัณภพก็ยังคงไม่ยอมแพ้อยู่ดี

"นั่นแหละที่ยิ่งต้องน่าเป็นห่วง ลืมไปหรือเปล่าว่าเขาน่ะเป็นผู้ชาย เกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไง" ดรัณภพต่อว่าคนรั้นออกไปเสียงเข้ม

"ก็ถ้าอะไรมันจะเกิด..ก็ให้มันเกิดสิคะ แบมกลัวที่ไหน ขนาดเราไปอยู่เกาะข้างคืนสองต่อสองด้วยกันมาแล้วด้วยซ้ำ แบมก็ยังไม่เห็นว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นเลยค่ะ พี่ดิมเองก็เห็นว่าแบมทั้งอ่อยทั้งยั่ว อย่างมากสุดระหว่างเรามันก็แค่เกือบ..เท่านั้นเอง"

"หรอ"

สิ้นสุดถ้อยคำน้ำเสียงท้าทายที่บวกด้วยแววตากวนประสาท ริมฝีปากเล็กก็ถูกดรัณภพดึงเข้าไปประกบและครอบริมฝีปากลงมาแทบจะทันที ร่างงามถูกเขาดันให้เดินถอยหลังจนกระทั่งทั้งสองร่างล้มลงไปยังบนเตียง

ดรัณภพได้จังหวะที่คนด้านล่างพยายามจะอ้าปากเพื่อต่อว่านั้นสอดแทรกลิ้นตัวเองสวนเข้าไปในโพรงปากหวาน แล้วเม็ดทับทิมสีงามที่ประดับอยู่บนเต้าก็ถูกเขาขย้ำบีบ

"อื้อ อี้อิม"

ฝ่ามือเล็กยังคงพยายามทั้งผลักทั้งดัน มีบางทีก็ทุบแรงๆด้วยความโกรธจนดังอึก แต่มีหรือที่มันจะทำให้เขาหยุดการกระทำลงได้ ริมฝีปากร้อนลากยาวดูดเม้มไปเรื่อยๆตั้งแต่ลำคอไล่ไปยังใบหูขาวสะอาดและดูดเลีย จนบุรารีเริ่มเกิดความเสียวสยิวและขนลุก

"ที่แบมอยากออกไปกับเขา จริงๆแล้วแค่อยากออกไปเที่ยวหรือว่าอยากออกไปทำอะไรกันแน่"

"แล้วพี่ดิมคิดว่าหนุ่มสาวที่เขาออกไปเที่ยวกลางคืนด้วยกัน เขาแค่ออกไปเที่ยวด้วยกันเฉยๆหรือเปล่าล่ะคะ หรือว่าที่จริงเขานัดกันออกไปทำอะไร แบมก็จะออกไปทำแบบนั้นล่ะค่ะ แบมอยากลอง" พอพูดจบแล้วตบด้วยยิ้มร้ายแบบนี้ แสดงว่าคุณหนูบุรารียังไม่เคยได้เห็นด้านมืดของเขาสินะ

"นี่ท้าทายพี่หรอ"จากนั้นเข็มขัดเส้นยาวที่อยู่บนเอวแกร่งก็ถูกปลดออกมาแล้วนำไปมัดไว้ที่ข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้ บุรารีเห็นก็ตกใจมาก ทั้งสะบัดพลิกกายต่อว่าด่าทอเสียเป็นการใหญ่

"พี่ดิมนี่พี่จะทำบ้าอะไร ปล่อยแบมเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างั้นแบมจะร้อง"

"ลองร้องสิ ถ้าแบมร้องพี่จะหาอะไรมายัดปาก"

บุรารีหน้าเครียดเมื่อเห็นท่าทีที่เอาจริงเอาจังของดรัณภพที่เปลี่ยนไป จากนั้นเขาจึงจับเรียวขาทั้งสองข้างของเธอให้แยกออกพร้อมทั้งใช้นิ้วโป้งหัวแม่มือคลึงลงมาที่บนเม็ดติ่งเกสรสีสด

"อ๊า พี่ดิม นะ..นี่พี่จะทำอะไร พี่อคิณกำลังรอแบมอยู่ข้างล่างนะ"

"อยากรอก็รอไป อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าแบมไม่ยอมลงไป แล้วพี่ก็หายออกมานานๆแบบนี้จะมีใครสงสัยอะไรหรือเปล่า"

จากนั้นนิ้วยาวก็เริ่มปาดป่ายขึ้นลงยามเมื่อสัมผัสได้ถึงหยาดน้ำหวานที่พากันไหลทะลักออกมาจนเยิ้ม ดรัณภพใช้จังหวะที่บุรารีกำลังซ่านสยิวก้มหน้ามุดลงไป แล้วก็ใช้ลิ้นร้ายตามเข้ามาทำหน้าที่อย่างรู้งาน 

"พะ พี่ดิม อ๊า อย่าเลียนะ"

"แบมแน่ใจหรอ"

จังหวะที่ถูกเลีย ร่างกายบุรารีก็ร้อนรุ่มไปหมด เสียงที่ดรัณภพดูดกินน้ำหวานจากเรือนร่างเธอดังก้องกังวานอยู่ภายในหู สะโพกงามเริ่มส่ายร่อนและเพิ่มการแบะกว้างของเรียวขาออกมากขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ ยิ่งยามใดที่เขาสะบัดเรียวลิ้น ยามนั้นสะโพกงามของเธอก็แอ่นเด้งขึ้นลงและเกร็งกระตุกตาม

"อ๊าพี่ดิม ดูดแรงขึ้นอีกค่ะ ดูดเม็ดให้แบมอีก"

เมื่อเห็นว่าบุรารีอ้อนขอเสียงสั่น มีหรือคนที่ต้องคอยรับฟังคำสั่งจากเธอตลอดมาจะขัดได้ ดรัณภพดูดเม้มมันแรงขึ้นอีก จนกระทั่งกลีบอวบสีชมพูนั้นขึ้นจ้ำจนเป็นสีแดงทั่วทั้งบริเวณ ซึ่งการกระทำนั้นดูเหมือนว่าบุรารีเองก็จะพอใจ เมื่อใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้ม ยิ่งพอถึงจังหวะที่ร่างกายเธอเกร็งกระตุกจากการที่ถูกนิ้วยาวๆนั่นกระแทกรัวเข้าใส่ ภายในเธอก็ยิ่งตอดรัดนิ้วเขาเอาไว้แน่น

"ไหนบอกว่าไม่ให้พี่ทำ ดูแบมตอดนิ้วพี่เข้าสิ"

ไม่นาน..จากนั้นก็เป็นเธอที่ถูกเขาจับลากแขนให้ลงมานั่งข้างเตียงทั้งๆที่ยังถูกมัดข้อมือเอาไว้อย่างนั้น โดยตัวเขาจัดการปลดกระดุมกางเกงออกอย่างไม่ชักช้าและนั่งลงไปด้านหน้า มีเธอนั่งลงบนส้นเท้าอยู่ตรงกลางระหว่างขา ปล่อยให้ความแข็งขืนที่ตั้งโด่เด่ชี้หน้า แล้วเขาก็จับศรีษะของเธอกดให้ก้มต่ำลงมาจนส่วนตรงปลายประชิดเข้าที่ริมปากงาม

"อมสิ ชอบไม่ใช่หรอ"

"เมื่อก่อนอาจจะชอบ แต่ตอนนี้แบมมีเป้าหมายใหม่แล้ว พี่ดิมอย่ามาบังคับเสียให้ยากเลย"

"ก็ได้นะ แต่ถ้าวันนี้พี่ไม่เสร็จแบมก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ลงไปหาหรือว่าได้ออกไปเจอใคร"

"พี่ดิม!"

บุรารีเงยหน้ามองคนบนเตียงอย่างเข่นเขี้ยว ไม่นึกเลยว่าดรัณภพที่เธอเคยคิดว่าเขาแสนจะอบอุ่นจะมีมุมที่ดิบเถื่อนแบบนี้ จนในที่สุดลิ้นเล็กจำต้องค่อยๆยื่นออกมาและเลียลงไปที่รอบหัวหยัก พอเห็นว่าคนตัวเล็กยอมทำตามคำสั่งดรัณภพก็เงยหน้าขึ้นมองเพดาน ครางซี๊ด และปิดตาลง

"อ่าส์แบม พี่เคยบอกหรือเปล่าว่าลิ้นแบมน่ะนุ่มมาก"