ตัวตนของพี่ดิม

ทันทีที่บานประตูถูกปิดล็อกลง ร่างทั้งร่างของบุรารีก็ถูกดรัณภพดึงเข้ามาประกบปิดปาก ตัวเธอถูกเขาดันจนแนบชิดติดไปกับฝาผนังและพยายามตะบี้ตะบันจูบ

บุรารีตกใจมากกับการกระทำนี้ นึกไม่ถึงว่าอยู่ๆดรัณภพที่เธอเคยรู้จัก คนที่ตั้งมั่นในปณิธานอันแน่วแน่ของตัวเองว่าจะไม่มีทางล่วงเกินเธอ เวลานี้กลับกำลังพยายามปล้ำจูบเธออย่างดุเดือด

"อี้อิม อ่อยๆ ปละปล่อยแบมก่อนค่ะ นี่พี่เป็นอะไรไป"

"พี่ก็กำลังทำหน้าที่ตอบสนองความต้องการให้แบมไง ถึงขนาดว่าเดินมาขอถุงยางกับพี่ขนาดนี้ แสดงว่าคงต้องการมาก หรือว่าเมื่อตอนเย็นที่พี่ทำให้เสร็จไปจะยังไม่เต็มอิ่ม เห็นว่าที่ผ่านมาแบมอยากกินพี่นักไม่ใช่หรอ ตอนนี้พี่ยอมทำแบบนั้นให้แบมแล้วไง จะมัวมาร้องค้านไปทำไม"

อะไรนะ..เมื่อกี้ดรัณภพใช้คำว่าอะไรบ้าง 'ยอมทำ' บางแหละ 'ทำหน้าที่' บ้างแหละ 'สนองความต้องการ' อีกต่างหาก เเสดงว่าเมื่อก่อนนี้เขาเคยจำใจยังไง ตอนนี้ก็คงจะยังไม่แตกต่าง ยิ่งพาให้ความรู้สึกน้อยใจพากันประดังประเดเข้ามา ถมเข้ามาจนใจเธอปวด มันจะเคยมีสักครั้งบ้างไหมนะที่ดรัณภพจะรู้สึกดีกับเธอจากใจจริง เคยมีบ้างไหมที่เขารู้สึกอยากที่จะใกล้ชิดสัมผัสเธอแบบที่ผู้ชายกับผู้หญิงที่รักกันเขาทำกัน ไม่ใช่อะไรๆก็อ้างแต่ว่าถูกเธอบังคับอยู่อย่างนี้

"ไม่ค่ะพี่ดิมหยุดก่อน จริงอยู่ที่เมื่อก่อนแบมอยากจะได้พี่ แต่ตอนนี้ ไม่ แล้วค่ะ แบมไม่อยากได้พี่ดิมแล้ว เพราะฉะนั้นพี่ต้องหยุด"

"อะไรนะ" ดรัณภพถามออกมาอย่างแผ่วเบาราวกับแทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเอง มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันถึงสิ่งที่บุรารีกำลังบอก เธอไม่ต้องการเขาแล้วอย่างนั้นหรอ ไม่จริงน่า.. ผ่านมาแค่ไม่ถึงสองอาทิตย์แท้ๆ บุรารีตัดขาดกับความรู้สึกที่มีต่อเขาได้เร็วถึงเพียงนี้เลยเชียวหรือไง ไม่อ่ะ เขาไม่เชื่อ แต่ถึงแม้มันจะเป็นความจริงเขาก็จะไม่ยอมรับมันเด็ดขาด

"แบมบอกว่า แบม ไม่ ได้ อยาก ได้ พี่ แล้ว ชัดพอไหมคะ"

"ชัด แต่ขอถามหน่อยว่าทำไม"

"ไม่ทำไม ก็แค่ไม่อยากได้แล้วเฉยๆ"

"หรือเป็นเพราะว่าเจอเป้าหมายใหม่แล้ว ก็เลยคิดจะเขี่ยพี่ทิ้ง แต่เสียใจด้วยนะ ถึงแม้ว่าตอนนี้แบมจะไม่ได้อยากได้พี่ แต่พี่ อยาก ได้ แบม"

"อ๊า พี่ดิม"

พูดจบร่างของบุรารีก็ถูกจับหันหน้าเข้าใส่กำแพง จากนั้นฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งก็ตรึงข้อมือเล็กของเธอเอาไว้ ส่วนข้างที่เหลือก็ฟอนเฟ้นไปทางด้านหน้าหาเต้าอวบใหญ่อย่างมันมือ 

ดรัณภพจัดการกระชากชุดที่บุรารีใส่ไว้ให้หลุดออกไปจากกายงามอย่างรวดเร็ว ในเมื่อยิ่งไม่ได้มีอะไรขวางกั้นอยู่แล้ว มือหนวดปลาหมึกก็เริ่มทำหน้าที่ลวนลาม

"อ๊า พี่ดิมปล่อย"

"พี่ปล่อยแบมมานานแล้ว คราวนี้แบมจะได้รู้สักทีว่าถ้าโดนพี่เอาน่ะมันจะขนาดไหน"

จมูกใหญ่โด่งคมทำการสำรวจและฝังซุกเข้าไปตามเนื้อตัวเปล่าเปลือยแทบจะทุกระเบียดนิ้ว เมื่อถูกดรัณภพรุกหนักเข้าบุรารีก็ได้แต่ย่นคอหนีเป็นพัลวัน ก่อนจะปล่อยเนื้อตัวเปลือยเปล่าขาวเนียนถูกดรัณภพที่กำลังหน้ามืดตามัวสำรวจตรวจทานไปอย่างทั่วถึง

"อ๊า พี่ดิม"

บุรารีไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่าเขาเอาเวลาที่ไหนไปถอดกางเกง พอรู้ตัวอีกทีก็รู้สึกได้ถึงท่อนเอ็นแข็งๆเสียบทิ่มถูเข้ามาทางร่องก้นแล้ว

"รู้ตัวหรือเปล่าว่าท่านี้น่ะแบมเซ็กซี่มากขนาดไหน"

"พะ..พี่ดิมนี่หยุดนะ รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่ พี่เป็นบ้าไปแล้วหรือไง อ๊า"

"รู้ตัวสิพี่รู้ตัวดี พี่ก็แค่กำลังจะเอาเอ็นแข็งโป้กของพี่ใส่เข้าไปในรูที่กำลังเยิ้มของแบมไง ดูสิ เยิ้มออกมาขนาดนี้สงสัยว่าคงจะแฉะตั้งแต่ตอนอยู่ที่บ้านใช่หรือเปล่า"

"ไอ้พี่ดิมบ้า เกิดจะมาอยากเอาเขาทำไมตอนนี้ ทีเมื่อก่อนแบมอ้าให้เอาแทบตายกลับไม่เคยชายตาแล อ๊า พี่ดิม แบมเสียว พี่ถูโดนเม็ด"

"งั้นคืนนี้แบมก็ยอมให้พี่แก้มือสิ พี่ไม่อยากทนต่อไปอีกแล้ว พี่อยากเอาแบม นะครับ" ในขณะที่สะโพกแกร่งนั้นขยับสอดถูท่อนเอ็นไปตามร่องเปียก ดรัณภพก็ซุกใบหน้าแนบลงไปกระซิบใกล้ข้างใบหูเล็ก จนบุรารีเองทั้งเสียวทั้งจั๊กกะจี้ แต่ก็มิวายแอ่นก้นโค้งงอนขึ้นให้เขาได้ถูตามใจใหญ่

"อื้ม สุดยอดเลยครับ ก้นแบมเอ็กซ์มาก"

"แล้วเมื่อกี้ที่บอกว่าไม่อยากทนต่อไปแล้ว พี่ดิมหมายความว่ายังไง"

"แบมยังไม่เข้าใจอีกจริงๆหรอว่าคำว่า 'ทน' ของพี่หมายถึงทำยังไงก็ได้ที่จะไม่เอาเอ็นของพี่ใส่เข้าไปในตัวแบมเวลาที่โดนแบมอ่อย อย่างเช่น..ที่บนเกาะ"

ดรัณภพยิ่งพูดบุรารีก็ยิ่งไม่เข้าใจ สิ่งที่ดรัณภพกำลังพูดมันเหมือนกับว่าที่ผ่านมาเขาเองก็อยากเอาเธอแทบตายแต่ก็จำเป็นต้องอดทนไว้อะไรอย่างนั้น

"ก็แบมไม่เข้าใจจริงๆ พี่ดิมกำลังหมายถึงอะไรคะ"

"ตอนนี้แบมอย่างพึ่งเข้าใจอะไรเลยนะครับ ขอพี่ได้เอาแบมก่อน ให้มันสาสมกับที่พี่ต้องอดทนมา แล้วแบมก็ต้องยอมให้พี่ลงโทษที่ริอาจจะทำตัวร้ายๆแอบหนีออกไปแรดกับผู้ชายคนอื่น"

พอพูดจบดรัณภพก็จับเรียวขาเธอให้แหวกกว้างออกอีกสักเล็กน้อยเพื่อเปิดทางสะดวก นิ้วร้ายปาดไล่ลงไปแหวกสัมผัสกลีบดอกที่กำลังเอ่อเยิ้มไปด้วยน้ำหวาน ก่อนจะจับส่วนหัวหยักบานของตัวเองกดใส่

"อ๊ะ พี่ดิม"

"ซื้ด รู้สึกดีจัง"

สะโพกแกร่งยังคงพยายามสอดกดส่วนหัวให้ขยับแทรกมุดเข้าไปทีละน้อย สองมือใหญ่จับช่วงบริเวณสะโพกของบุรารีเอาไว้แน่น แล้วจึงค่อยๆลูบเลื่อนขึ้นไปบีบเต้าอวบที่กระเพื้อมน้อยๆตามแรงขยับ

"แบมเจ็บ เจ็บจังเลยค่ะพี่ดิม"

"ทนอีกนิดนะครับ เดี๋ยวเดียวแบมก็จะไม่เจ็บแล้ว"

พอเห็นว่าคนตัวเล็กร้องครางด้วยความเจ็บปวดดรัณภพก็เอื้อมมือไปประครองแก้มนวลให้หันเอี้ยวมา เขาโน้มใบหน้าไปจูบเธอช้าๆและบุรารีเองก็จูบตอบเขาเช่นกัน

สองเรียวลิ้นดูดกระหวัดเข้าหากันอย่างเร่าร้อน ดรัณภพใช้จังหวะที่บุรารีกำลังเพลิดเพลินไปกับจูบที่ตัวเองปรนเปรอให้บีบคลึงเต้านมใหญ่อีกเล็กน้อย ก่อนจะดันตัวตนของตัวเองให้มุดจนลึกสุดเข้าไป

"กรี๊ด พี่ดิม!"

"เข้าแล้วครับที่รัก พี่เข้าไปจนสุดแล้ว ซี๊ด รูแบมแม่งโคตรแน่นมากๆเลย รับรองว่าคืนนี้พี่จะชดเชยให้แบมจนแบมพอใจเลยนะครับ" จากนั้นดรัณภพก็ขยับซอย เขาเริ่มจากโยกตัวตนช้าเพื่อรอให้เธอได้ปรับจังหวะ

"อ๊า ทำไมถึงยังเจ็บอยู่ล่ะคะ ไหนว่าแป๊บเดียว"

"ครั้งแรกแล้วเข้าท่านี้แบมก็อาจจะเจ็บมากหน่อย"

"งั้นแล้วทำไมพี่ดิมถึงทำแบมท่านี้ล่ะ ก็รู้อยู่ว่านี่มันครั้งแรก" บุรารีเสียงแข็งขึ้นมาทันทีเมื่อทราบถึงสาเหตุที่ตัวเองยังคงเจ็บ

"ก็เพราะว่าพี่ต้องการทำโทษเด็กดื้อไง กล้ามากที่เดินมาขอถุงยางอนามัยกับพี่ แต่กลับจะเอาไปใช้กับคนอื่น ต้องโดนเอาท่านี้ในครั้งแรกนี่แหละถือว่าเป็นการลงโทษ"

"ถึงแบมจะขอ แต่แล้วพี่ดิมให้ไหมล่ะคะ ก็ไม่ได้ให้นี่"

"จะให้ทำไมล่ะ กับแบมๆก็เห็นว่าพี่ไม่ได้ใช้ ให้ไปก็มีแต่จะเสียของเปล่าๆ"

"งั้นแปลว่าพี่จะเก็บไว้ใช้กับคนอื่นงั้นสิ"

"ไม่ได้จะเก็บไว้ใช้กับคนอื่น แต่พี่ไม่มีถุงยางเลยต่างหาก กี่เดือนมาแล้วก็ไม่รู้ที่ไม่ได้มีอะไรกับใครเลย แค่นั้นก็เงี่ยนจะตายละ ไหนจะต้องมาเจอคนยั่วบนเกาะอีก เกือบตะบะหลุดไปหลายรอบแล้วพี่"

"หมายความว่ายังไงที่บอกว่าไม่มีอะไรกับใครมาหลายเดือน แฟนตัวเองก็มีแท้ๆยังจะมากล้าโกหกอีก"

"แบมครับ รอให้พี่เอาเสร็จก่อนแล้วจะอธิบายทุกอย่างให้ฟังก็แล้วกันนะครับ ตอนนี้ขอ เด้า ก่อนพี่ไม่ไหวแล้ว"

"อ๊าๆพี่ดิม แบมเริ่มเสียวแล้วค่ะ เด้าแบมแรงๆอีกสิคะแบมชอบ อ๊าๆ"