แชร์

บทที่ 810

เมื่อถึงเวลาเที่ยง อาการของหลิงอวี๋ก็แย่ลง ใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยน้ำค้างแข็งแล้ว

มีรอยน้ำค้างแข็งบนคิ้วของนาง

เซียวหลินเทียนกับหลิงเสี่ยงต่างก็ตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ พวกเขาไม่มีเวลาสนใจเรื่องความขัดแย้งของกันและกัน แล้วเฝ้าอยู่ข้างเตียงของหลิงอวี๋ด้วยกัน

“เหตุใดพวกของเสี่ยวหาวจึงยังมิพบยาแก้พิษอีก!”

หลิงเสี่ยงรู้สึกถึงความเจ็บปวดของหลิงอวี๋ พลางเดินไปรอบห้องอย่างกังวลใจ

“ข้าได้ส่งคนออกไปตามหาอีกกลุ่มแล้ว น่าจะยังทัน!”

เซียวหลินเทียนกังวลมากจนแทบบ้า เขามองดูท่าทางไร้ชีวิตของหลิงอวี๋ไม่ได้จึงเดินออกไปข้างนอก

“ท่านอ๋อง จู่ ๆ บ่าวก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้...”

หลิงซวนวิ่งไปพร้อมกับขวดยาเล็ก ๆ “เมื่อครู่บ่าวกำลังค้นล่วมยาของคุณหนูอยู่ เพื่อจะหายาที่สามารถแก้พิษได้ แล้วบ่าวก็เห็นสิ่งนี้เข้า...”

“นี่คือยาที่คุณหนูเตรียมไว้เพื่อแก้พิษท่านผู้เฒ่ากวนครั้งที่แล้ว บ่าวสงสัยว่าจะให้ยานี้กับคุณหนูก่อนได้หรือไม่ บางทีมันอาจจะบรรเทาอาการของพิษได้!”

“มันจะได้ผลหรือ?”

เซียวหลินเทียนมิกล้าลองอะไรง่าย ๆ ใครจะรู้ว่ากินมันไปแล้วจะเร่งการพัฒนาพิษของหลิงอวี๋หรือไม่!

“น่าจะได้ผลเพคะ! ตอนนั้นคุณหนูบอกว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Rawisuda Nobig
ติดตามอยู่ช่วยอัฟๆค่ะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status