บทที่ 813

“หมอเฝิง!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ก่อนหน้านี้เจ้าหมดปัญญาจะช่วยพระชายาที่ถูกวางยาพิษมิใช่หรือ? ไฉนตอนนี้เจ้าถึงรู้ว่าการต้มเหง้าในน้ำสามารถล้างพิษได้เช่นกันเล่า?”

จากนั้นหมอเฝิงก็ตระหนักได้ว่าตนพลาดแล้ว จึงเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก “กระหม่อม… กระหม่อมคิดว่าหากน้ำของมันสามารถล้างพิษได้ การต้มเหง้าในน้ำก็น่าจะล้างพิษได้เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ...”

“หมอเฝิง เจ้ามิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตากระมัง!” เซียวหลินเทียนตะคอกด้วยความโกรธ “บอกข้ามา ผู้ใดสั่งให้เจ้าวางยาพิษพระชายา?”

“ท่านอ๋อง กระหม่อมถูกใส่ความ! กระหม่อมมิได้วางยาพิษพระชายาจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ!”

หมอเฝิงเอ่ยอย่างกังวล “องค์หญิงหกเป็นคนทำพ่ะย่ะค่ะ พบยาพิษอยู่ในห่อสัมภาระขององค์หญิงหก หลักฐานเป็นที่แน่ชัดแล้ว! ท่านอ๋อง ท่านจะใส่ร้ายกระหม่อมเพียงเพื่อต้องการปกป้ององค์หญิงหกมิได้หนาพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวทงโกรธมากจนวิ่งเข้าไปตบหน้าหมอเฝิงแล้วก่นด่าอย่างดุเดือด

“สารเลว! เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนที่เจ้าสามารถใส่ร้ายได้จริง ๆ เยี่ยงนั้นรึ?”

“บอกข้ามา ฮองเฮาเว่ยให้เจ้าวางยาพิษใช่หรือไม่? ฮองเฮาเว่ยให้เจ้าใส่ร้ายข้าใช่หรือไม่!”

นางตบหมอเฝิงไปหลายครั้ง แ