บทที่ 771

หยางจื้อฟางยังมิทันได้พูดอะไร เซียวทงก็ทนมิไหว ก้าวไปตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว

“ไอ้ทาสเลว… เรารู้แล้วว่าเสด็จพี่ของข้าติดโรคระบาด… แล้วหลิงอวี๋ก็สมรู้ร่วมคิดกับหลิงเสี่ยงพี่ชายของนางสมคบคิดกับแคว้นศัตรู นางอยากยึดอำนาจทางทหารในขณะที่เสด็จพี่ของข้าป่วย!"

“พวกเจ้าอย่าไปหลงกลนาง รีบจับตัวหลิงอวี๋กับหลิงเสี่ยงเร็วเข้า! ข้าจะให้อภัยพวกเจ้าที่ถูกหลอก แล้วปล่อยผ่านความผิดของพวกเจ้าไป!”

ลู่หนานจ้องมองเซียวทงด้วยความโกรธ พลางตะโกน “องค์หญิงหก คนที่ถูกหลอกคือองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ! หยางจื้อฟางสมรู้ร่วมคิดกับหยางต้าหู่ขายข้าวปลาอาหารกับเครื่องยาสมุนไพรให้กับฉีตะวันออก!”

“เขาต่างหากที่เป็นคนสมคบคิดกับแคว้นศัตรู องค์หญิงอย่าได้ไปหลงกลเขา ให้คนขององค์หญิงจับหยางจื้อฟางไว้พ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวทงมิเชื่อ แล้วมองลู่หนานอย่างดูถูก พลางตะโกนออกไป “ทาสเยี่ยงเจ้า ถูกหลิงอวี๋ติดสินบนไว้ใช่หรือไม่?”

“หรือว่าเจ้าเคยนอนกับหลิงอวี๋แล้ว? ถึงได้ช่วยนางอย่างสุดจิตสุดใจเช่นนี้!”

“เสด็จพี่ของข้าเล่า? เหตุใดมิออกมา? เขาถูกพวกเจ้าฆ่าไปแล้วใช่หรือไม่?”

เมื่อลู่หนานเห็นว่าเซียวทงยังหลงงมงายอยู่ก็พูดไม่ออก เขากัดฟันมองไปทางหลิ