แชร์

บทที่ 507

“ความตายมาอยู่ตรงหน้าแล้ว เจ้ายังปากแข็งอยู่อีกรึ?”

ชิวเหวินอิงโน้มตัวไปจ้องมองจูเผิง พลางเอ่ยอย่างดุร้าย

“หากเจ้าตอบข้ามาดี ๆ ข้าจักปล่อยให้เจ้าตายแบบสบาย ๆ มิเช่นนั้น… เจ้าคงต้องทนทุกข์ยิ่งกว่าตกนรก!”

เท้าทั้งสองข้างของจูเผิงเลือดออก เขารู้สึกได้ว่าตนนอนจมกองเลือดอยู่ แต่เขาก็ไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด

“ชิวเหวินอิง หากข้าตกนรก เจ้าก็คงตกนรกขุมที่สิบแปด ต้องเจ็บปวดยิ่งกว่าข้าหลายร้อยหลายพันเท่าแน่นอน!”

จูเผิงจ้องชิวเหวินอิงอย่างดุเดือด “จะทุบตีหรือฆ่าก็มาเลย! หากข้าจูเผิงขมวดคิ้วแม้สักนิด ข้าก็เป็นเดรัจฉานแล้ว!”

ชิวเหวินอิงยิ้มเหยียด “ได้ อยากเป็นบุรุษผู้แข็งแกร่งใช่หรือไม่? เช่นนั้นข้าจักช่วยสงเคราะห์เจ้าเอง!”

นางหยิบผงยาออกมาจากแขนแล้วโรยลงบนเลือดของจูเผิง

หลังจากนั้นไม่นาน ฝูงมดก็คลานมาจากทุกทิศทุกทาง เข้าไปในบาดแผลและเสื้อผ้าของจูเผิงอย่างรวดเร็ว

“เจ้าใช้วิธีนี้ มันต่างอะไรกับการจักจี้ข้าเล่า?”

จูเผิงที่ในตอนแรกยังเหยียดหยัน รู้สึกคันอย่างรุนแรงไปทั้งตัวแล้ว!

แล้วบาดแผลก็เริ่มรู้สึกเจ็บแปลก ๆ

ความเจ็บปวดเช่นนี้เป็นสิ่งที่เขามิเคยพบมาก่อน มันกัดกินกระดูก เจ็บปวดอย่างแสนสาหั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
Chaiwong Chaiwong
ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนหลินเทียนโง่มาก......
goodnovel comment avatar
Piyapatta Samungkun
หลินเทียนทำไมใช้คนใจร้อนวู่วามและโง่เขลาอย่างจูเผิงให้ตามดูชิวเฮ่าจะทำงานใหญ่ยังจะห่วงชีวิตคนแค่คนเดียวสุดท้ายก็ทำร้ายตัวเองและเพื่ิอนๆองคลักษ์5ชีวิตคนที่เขาอยากช่วยชีวิตก็ช่วยไม่ได้ได้ไม่คุ้มเสียถ้าเขายอมทนดูคนตายไป1คนตัวเขาและเพื่ิอนอีก4คนก็จะรอดแต่เพราะหุนหันพันแล่นของเขาเอาชีวิตมาทิ้งอย่างไร้ค่า
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status