แชร์

บทที่ 261

จ้าวซวนมองเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนเอ่ยน้ำเสียงทุ้ม “ท่านอดีตเสนาบดีออกไปฝึกทหาร มิรู้ว่าไปทำเยี่ยงไรเข้าม้ามันตกใจ ก็เลยตกหลังม้า หมดสติไปหลายวันแล้ว!”

“แม่ทัพหยวนผู้เป็นรองแม่ทัพของเขาส่งเขากลับมาเมืองหลวง เพิ่งกลับมาถึงจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนเอง!”

หลิงอวี๋ได้ยินก็กังวล นึกถึงภาพที่ท่านอดีตเสนาบดีคุกเข่าลงต่อหน้าจักรพรรดิอู่อันเพื่อช่วยเหลือตนเองในวันนั้น

นางก็หันหลังแล้ววิ่งออกไป “หม่อมฉันต้องไปดู!”

“หลิงอวี๋ รอก่อน! ข้าไปกับเจ้าด้วย! ข้ายังมีเรื่องจักบอกเจ้าอีก!”

เซียวหลินเทียนรีบหยุดหลิงอวี๋ไว้

หลิงอวี๋หยุด พลางเอ่ยกับจ้าวซวน “เจ้าไปที่เรือนบุหงาแล้วเรียกหลิงซวนให้ไปกับข้า!”

จ้าวซวนพยักหน้า จากนั้นก็รีบไปเรียก

“หลิงอวี๋ เรื่องอาการบาดเจ็บของท่านอดีตเสนาบดีเกิดขึ้นก่อนที่เจ้าจะหายตัวไป… ข้ามีการคาดเดาไว้ แต่ยังมิได้รับการยืนยัน!”

เซียวหลินเทียนกลัวว่าหลิงอวี๋จะไม่รู้อะไร ไม่สามารถจัดการได้ จึงกระซิบ

“เจ้าเอาแต่ถามว่าใครคิดจะฆ่าเจ้ามิใช่หรือ? หากมิได้เป็นศัตรูคู่แค้นกัน ใครจะส่งมือวสังหารจากหอเหยี่ยวราตรีมาตามล่าเจ้ากันเล่า?”

หลิงอวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วพลางถาม

“ท
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status