LOGINShare
บทที่ 1812
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1813
คนรับใช้ที่ได้รับคำสั่งให้ไปนำยามา ได้พบกับป้าวเฉิงและลูกชายทั้งสองของเขาระหว่างทาง เมื่อป้าวเฉิงได้ยินว่าหลิงอวี๋ต้องการยาหมาฝู่ส่าน เขาก็ระวังตัวขึ้นมาในทันทีจากนั้นเขาก็รีบพาลูกชายทั้งสองคนวิ่งมาป้าวเฉิงมองไปทางหลิงอวี๋ด้วยสายตาเฉียบคม และยังมิทันที่เขาจะได้เอ่ยปาก หลิงอวี๋ก็ชิงบอกเขาถึงเรื่องที่ว่าจะแก้ไขให้ท่านผู้เฒ่าป้าวอย่างไรขึ้นมาเสียก่อนและสุดท้ายหลิงอวี๋ก็เอ่ยออกมา “ความเจ็บปวดนี้มิใช่ความเจ็บปวดในแบบที่คนธรรมดาจะทนได้ ดังนั้น ข้าจึงแนะนำให้ท่านผู้เฒ่าป้าวกินยาหมาฝู่ส่านเสียก่อน!”“เมื่อครู่ข้ายังเสนอไปอีกว่า ให้ท่านผู้เฒ่าป้าวหาผู้ช่วยที่มีความสามารถสักสองคน เพื่อมาช่วยข้าแก้ไขในกระบวนการนี้ ในเมื่อท่านมาแล้ว เช่นนั้นก็มิต้องหาใครแล้ว!”ป้าวเฉิงเชื่อครึ่งมิเชื่อครึ่งในคำพูดของหลิงอวี๋ แต่เมื่อนึกถึงตอนที่โรคนี้กำเริบ พ่อของเขาเจ็บปวดมากจริง ๆ ในเมื่อหลิงอวี๋รักษาอยู่ภายใต้การดูแลของตนเช่นนี้แล้ว ก็คงจะมิสามารถวางกลอุบายใด ๆ ได้ ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงกระทั่งนำหมาฝู่ส่านมา หลิงอวี๋ก็มิได้ดำเนินการใด ๆ นางให้ป้าวฮุยลูกชายคนเล็กของป้าวเฉิงให้ยาท่านผู้เฒ่าป้าวกินตามปริ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1814
คราวนี้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมิได้ตามตระกูลเฉียวเข้าไปที่ภูเขาหิมะด้วย นางเคยประสบกับความน่ากลัวของภูเขาหิมะแห่งนั้นมาครั้งหนึ่งแล้ว และนางก็มิอยากจะหาเรื่องใส่ตัวอีกยิ่งไปกว่านั้น เมื่อตระกูลเฉียวตามหาหลิงอวี๋เจอก็จะต้องพาตัวกลับไป นางก็อ้างว่าตนบาดเจ็บยังมิหาย จึงจะรอพวกเขาลงจากภูเขาอยู่ในเมืองนี้อีกทั้งที่เมืองเล็กแห่งนี้ก็มิได้มีสถานที่ใดที่น่าสนุกด้วย ในตอนที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยรู้ว่าเผยอวี้ประจำการอยู่ที่เมืองนี้ นางจึงเล็งเป้าไปที่ตระกูลป้าวตระกูลป้าวมีอำนาจแข็งแกร่ง และสามารถเป็นที่พักพิงชั่วคราวของตนได้ดังนั้นจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อทำความรู้จักกับป้าวซวน ซึ่งเป็นบุตรสาวคนที่สามของป้าวเฉิงบุตรสาวคนโตของป้าวเฉิงสองคนแต่งงานไปแล้ว และในปีนี้ ป้าวซวนผู้นี้ก็อายุสิบเจ็ดปี ว่ากันตามเหตุผลแล้วด้วยอำนาจของตระกูลป้าวผู้ที่จะมาสู่ขอก็น่าจะมีจำนวนมากจนสามารถเข้าแถวได้แล้วแต่เรื่องการแต่งงานของป้าวซวนกลับยังคงล่องลอยอยู่ในอากาศมาโดยตลอดซึ่งสาเหตุก็คือ ป้าวซวนมีปานแดงขนาดใหญ่ที่แก้มซ้ายของนาง ซึ่งทำให้คนที่ได้เห็นต่างก็รู้สึกหวาดกลัวแต่ป้าวเฉิงกลับปฏิบัติต่อบุตรสาวของเขาผ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1815
กระทั่งพวกนางมาถึงเรือนเล็กที่หลิงอวี๋ถูกคุมขังอยู่ จ้าวหรุ่ยหรุ่ยก็มองเห็นแต่ไกลแล้วว่าที่หน้าประตูมีคนรับใช้อยู่กันหลายคน พวกนางกำลังต่อแถวรอให้หมอชั้นเซียนตรวจรักษาให้อยู่“ซวนซวน พวกเราอย่าเพิ่งเข้าไปเลย รอดูอยู่ข้างนอกก่อนดีกว่าว่านางเป็นหมอชั้นเซียนจริงหรือไม่!”จ้าวหรุ่ยหรุ่ยดึงป้าวซวนเอาไว้ แล้วเสนอออกไปเช่นนั้นป้าวซวนคิดว่าสมเหตุสมผลดี ดังนั้นนางจึงยืนดูอยู่ที่หน้าประตูกับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจ้าวหรุ่ยหรุ่ยมองข้ามหัวของฝูงชนเข้าไปแล้วก็เห็นว่าข้างในนั้นมีโต๊ะอยู่ตัวหนึ่ง และสตรีคนหนึ่งก็กำลังนั่งตรวจชีพจรของผู้ป่วยอยู่ที่โต๊ะตัวนั้นรอยแผลเป็นที่แน่นขนัดอยู่บนใบหน้าด้านข้างนั้นทำให้จ้าวหรุ่ยหรุ่ยมีความสุขขึ้นมาทันทีหลิงอวี๋!ฮ่า ๆ ตระกูลเฉียว ตระกูลเก๋อและเซียวหลินเทียนต่างก็วิ่งวุ่นไปจนถึงที่วังเทพเพื่อตามหาหลิงอวี๋ แต่ไหนเลยจะคิดว่าหลิงอวี๋กลับมาอยู่ที่นี่นี่คือของกำนัลที่ดีที่สุดที่สวรรค์ประทานให้ตนเลยทีเดียว!หากไม่มีตระกูลเฉียวและตระกูลเก๋อมาแย่งชิงหลิงอวี๋กับนาง นางก็จะสามารถนำหยกหล้าสุขาวดีออกจากตัวหลิงอวี๋ได้อย่างราบรื่นในหัวของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยกำลังครุ่นคิดอย่างร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1816
หลิงอวี๋มิรู้ตัวว่ามีอันตรายกำลังใกล้เข้ามา นางเอาแต่จ้องมองจ้าวหรุ่ยหรุ่ย และเมื่อเห็นว่านางเข้ามาใกล้ตน ก็ถอยหลังไปหลายก้าวตามสัญชาตญาณ จากนั้นก็เอ่ยถามออกไป“คุณหนูจ้าว ท่านบอกข้ามาตามตรงเถิดว่าพวกเราไปถึงที่ภูเขาหิมะนั้นได้อย่างไร?”หลิงอวี๋นึกถึงสิ่งที่หวงฝู่หลินพูดกับตนว่า ตันเถียนของตนถูกคนผนึกเอาไว้หรือว่าคนผู้นั้นจะเป็นจ้าวหรุ่ยหรุ่ย?ช่วงสองสามวันมานี้หลิงอวี๋เป็นกังวลว่า เด็กในท้องจะเจริญเติบโตได้อย่างราบรื่นหรือไม่ และจะเกิดมาพิการหรือไม่หากพิสูจน์แล้วว่า จ้าวหรุ่ยหรุ่ยทำร้ายลูกของตน นางจะต้องสังหารจ้าวหรุ่ยหรุ่ยอย่างแน่นอน!“ข้าก็บอกเจ้าไปแล้วมิใช่หรือ? พวกเราเจอพวกค้ามนุษย์ แล้วพวกเขาก็พาเราไปที่ภูเขาหิมะ!”เมื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเห็นว่าหลิงอวี๋กำลังระแวงตนอยู่ นางก็รู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย หรือว่าหลิงอวี๋จะจำบางเรื่องขึ้นมาได้แล้ว?ตอนนั้นพลังที่ตันเถียนของนางกำลังจะสลายไป นางจึงมิแน่ใจว่าผนึกที่ตนทำไว้กับหลิงอวี๋นั้นตรงทุกตำแหน่งหรือไม่“เจ้าโกหก ภูเขาหิมะมีการป้องกันหนาแน่นนัก อีกทั้งยังมีค่ายกลที่สามารถกักขังผู้คนไว้ได้เป็นจำนวนมาก พวกค้ามนุษย์ไม่มีทางที่จ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1817
แม้ว่าจะเป็นเวลากลางคืนแล้ว แต่ความเคลื่อนไหวที่คฤหาสน์ตระกูลป้าวนั้นก็ทำให้เผยอวี้ที่จับตาดูตระกูลป้าวอยู่ตลอดรู้ข่าวในทันทีเมื่อเขาได้ยินว่าหลิงอวี๋หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หัวใจของเขาก็เต้นรัว และมิสนใจอะไรแล้ว เขาเรียกตัวผู้ว่าการอำเภอหยางมาทันที แล้วนำกลุ่มคนมุ่งไปที่คฤหาสน์ตระกูลป้าวในขณะที่ป้าวเฉิงกำลังรู้สึกเป็นกังวลเรื่องที่หลิงอวี๋กับบุตรีสุดที่รักของตนหายตัวไป เมื่อได้ยินว่าเผยอวี้นำกำลังทหารมาถึงหน้าประตู เขาก็ยิ่งโกรธเกรี้ยวขึ้นกว่าเดิม จากนั้นเขาก็ถือกระบี่หมายจะพุ่งออกไปสังหารเผยอวี้ในทันใดแต่ป้าวฮุยบุตรชายของป้าวเฉิงกลับรีบมาขวางทางพ่อของเขาเอาไว้ แล้วเอ่ยเตือนออกไป “ท่านพ่อ อย่าได้หุนหันพลันแล่น!”“จุดประสงค์ที่แม่ทัพเผยกับคนของทางการมาที่นี่ก็เพราะหลิงอวี๋ แต่น้องสามก็หายตัวไปเช่นกัน หากคิดจะไปสู้กับพวกเขาจนตัวตายในเวลานี้มันมิคุ้มหรอกขอรับ!”“จากที่ลูกมอง ลูกคิดว่าสู้บอกความจริงกับพวกเขาไปเลยดีกว่า เราก็จะได้อาศัยกำลังความช่วยเหลือของพวกเขาในการตามหาน้องสามด้วย!”ป้าวเฉิงก็เอ่ยขึ้นมาอย่างโกรธ ๆ “พวกเขาจะต้องมาช่วยหลิงอวี๋ออกไปเป็นแน่ พวกเขาแค่แสร้งทำเป็นมาตาม
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1818
ป้าวฮุยจึงอธิบายออกไป “แม่นมเฝิงบอกว่า น้องสามของข้าไปหาหลิงอวี๋ให้ตรวจรักษา นอกจากนางแล้ว ก็ยังมีคุณหนูสกุลจ้าวอีกคนด้วย!”“คุณหนูจ้าวเข้าไปตรวจก่อน จากนั้นเมื่อน้องสามคุยกับแม่นมเฝิงเสร็จแล้วนางก็ตามไปแล้วเห็นแสงในห้องดูแปลกประหลาดจึงเข้าไปตรวจดู ผลก็คือนางหายตัวไปในวงแหวนหลากสีนั้นด้วย!”“สกุลจ้าว?”“นางชื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยใช่หรือไม่?”เผยอวี้เอ่ยถามออกไปด้วยความกังวล“ดูเหมือนว่าจะชื่อนี้นะ!”ป้าวฮุยจำได้ราง ๆ ว่าป้าวซวนเรียกคุณหนูจ้าวเช่นนี้เผยอวี้รู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก จ้าวหรุ่ยหรุ่ยอีกแล้ว!วงแหวนหลากสีนั้นจะต้องเกิดจากลูกแก้ววิญญาณอีกแน่ ๆ แต่หานเหมยบอกว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยสูญเสียพลังไปแล้วมิใช่หรือ?เหตุใดนางยังเปิดใช้งานลูกแก้ววิญญาณได้อยู่?“จ้าวหรุ่ยหรุ่ยผู้นี้คือใครหรือ?”ป้าวฮุยเห็นว่าสีหน้าของเผยอวี้ที่เปลี่ยนแปลงไปมา จึงขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถามออกไปหลังจากที่เขาบอกตนมามากมายถึงเพียงนั้นแล้ว หากตนมิบอกข้อมูลให้เขาฟังสักหน่อยก็คงจะมิถูกต้อง ดังนั้นเผยอวี้จึงอธิบายเรื่องบุญคุณความแค้นระหว่างจ้าวหรุ่ยหรุ่ยกับหลิงอวี๋ไปอย่างง่าย ๆสุดท้ายเผยอวี้ก็ยิ้มขมขื่นออกมา “สิ่งท
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1819
ตอนนั้นหวงฝู่หลินยังมิรู้ว่าหวงฝู่หมิงจูไปแล้ว ตอนที่เขาได้ยินนางกำนัลของตำหนักรุ่ยจูบอกว่าหวงฝู่หมิงจูมิได้กินข้าวเย็นและหาตัวมิพบ เขาก็ยังอยู่ว่านางคงโกรธแล้วไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในตอนแรกหวงฝู่หลินก็มิได้ใส่ใจ และให้พวกนางกำนัลตามหาเจ้าวังน้อยให้ทั่ว แต่จนถึงเวลาเข้านอนแล้วก็ยังคงหาตัวพบเลยหวงฝู่หลินจึงให้ความสนใจในทันที เพราะแม้ว่าหวงฝู่หมิงจูจะเอาแต่ใจ แต่ก็มิเคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อนเขารีบไปที่ตำหนักรุ่ยจูทันที และทำการซักถามนางกำนัลที่รับใช้หวงฝู่หมิงจูเหล่านั้น จึงได้รู้ว่าเสวี่ยเหมยก็หายตัวไปด้วยกัน“ท่านเจ้าวังเพคะ พี่หญิงเสวี่ยเหมยรับใช้เจ้าวังน้อยมาโดยตลอด หลังจากที่อาอวี๋ไปแล้ว นางก็ยิ่งตัวติดกับเจ้าวังน้อยมิห่างไปไหน บ่าวได้ยินนางกับเจ้าวังน้อยก่นด่าอาอวี๋ด้วยกันเพคะ ทั้งยังบอกอีกด้วยว่าหากมีโอกาสลงจากภูเขาไป นางจะช่วยเจ้าวังน้อยระบายโทสะ!”ลิ่งหูหลินก็ตามหวงฝู่หลินมาเช่นกัน เมื่อได้ยินเช่นนี้จึงเอ่ยขึ้นมาอย่างร้อนใจ “ท่านพี่หลิน หรือว่าทาสชั้นต่ำเสวี่ยเหมยนั่นยุยงให้หมิงจูออกไปตามแก้แค้นอาอวี๋?”“แล้วจะทำอย่างไรกันดี? ตั้งแต่เกิดมาหมิงจูก็มิเคยออกไปจากวังเท
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1820
แต่เพราะลิ่งหูหลินดูแลวังเทพมาหลายปี ภายใต้วิธีการข่มขู่และล่อใจของนาง จึงสามารถดึงข้อมูลเกี่ยวกับเสวี่ยเหมยออกมาจากปากนางกำนัลหลายคนได้ได้ข้อมูลจากทางนั้นนิดทางนี้หน่อย จากนั้นก็นำมารวมกันจนได้ประวัติของเสวี่ยเหมยออกมาเสวี่ยเหมยถูกพวกค้ามนุษย์ลักพาตัวมาขายตั้งแต่นางยังเด็ก ลักพาตัวไปลักพาตัวมาจนมิอาจหาที่มาเริ่มแรกสุดของนางได้แล้ว กระทั่งถูกตระกูลลิ่งหูซื้อเสวี่ยเหมยให้มาติดตามภรรยาของหวงฝู่หลินไปที่วังเทพ ตอนนั้นเสวี่ยเหมยอายุสิบห้าปี แล้วก็ยังมีบ่าวชายอีกหลายคนที่มาวังเทพพร้อมกับพวกนางหนึ่งในบ่าวชายเหล่านั้นมีเฝิงเจี๋ยที่ได้ใช้เวลาร่วมกันกับเสวี่ยเหมยในระหว่างนั้น และได้เกิดความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน แต่เนื่องจากกฎของวังเทพ ทั้งสองคนจึงมิกล้าที่จะเปิดเผย และทำได้เพียงนัดพบกันลับหลังคนอื่น ๆ เท่านั้นไป ๆ มา ๆ ความสัมพันธ์ส่วนตัวของทั้งสองคนก็ถูกเสวี่ยหลานพบเข้าในวังเทพนั้นมีสตรีมากมีบุรุษน้อย อีกทั้งเฝิงเจี๋ยก็รูปงาม ดังนั้นเสวี่ยหลานจึงตกหลุมรักเขาเช่นกันเสวี่ยหลานแอบยั่วยวนเฝิงเจี๋ยลับหลังเสวี่ยเหมย แต่เฝิงเจี๋ยมิได้ชอบนางจึงปฏิเสธไปเมื่อเป็นเช่นนั้นหลายครั้งเข้า เสวี่ยห
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2006
“เย่หรง จ้าวหรุ่ยหรุ่ยอ้างว่าเคยจับตัวหลิงอวี๋ได้มิใช่หรือ? เหตุใดนางมิสังหารหลิงอวี๋แล้วชิงหยกหล้าสุขาวดีไปเล่า?”หลิงอวี๋ถามคำถามที่ตนคิดมิตกออกไปเย่หรงจึงหัวเราะเยาะออกมา “ข้ารู้เหตุผลในเรื่องนี้!”“ข้าได้ยินมาว่า หยกหล้าสุขาวดีเป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่มีวิญญาณ ต้องใช้ยาสลายเลือดเนื้อของผู้ครอบครองในขณะที่คนผู้นั้นยังมีชีวิตอยู่จึงจะนำมันไปได้ มิเช่นนั้นหยกหล้าสุขาวดีจะตายไปพร้อมกับความตายของผู้ครอบครอง!”“เครื่องยาสมุนไพรที่พิเศษนี้ก็มีเพียงที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น และเมื่อขุดเครื่องยาสมุนไพรนี้ออกมาแล้วจะต้องใช้ภายในครึ่งชั่วยาม มิเช่นนั้นก็จะเฉาตายไป!”“ดังนั้น จ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงทำได้เพียงต้องพาหลิงอวี๋กลับมาที่เมืองหลวงแดนเทพ และเข้าสู่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อหาเครื่องยาสมุนไพรนั้น จึงจะสามารถนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาจากตัวหลิงอวี๋ได้!”หลิงอวี๋ฟังแล้วก็ขนลุกซู่ เข้าใจเหตุผลแล้วว่าเหตุใดจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจึงมิสังหารตน!จริงสิ หรือว่านี่จะเป็นสาเหตุที่เซียวหลินเทียนมิสังหารนางเช่นกัน?เขาเองก็อยากได้หยกหล้าสุขาวดีที่ตัวนางด้วยใช่หรือไม่?แต่เมื่อคิดอีกแง่หนึ่ง หลิงอวี๋ก็รู้ส
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2005
เย่หรงแสดงสีหน้าสับสนออกมา “ภรรยาของแม่ทัพเฉิงมีเนื้องอกในสมอง สองปีมานี้นางกินยาไปมิน้อยแต่ก็มิดีขึ้น!”“ได้ยินว่าอาการป่วยของฮูหยินเฉิงแย่ลงเรื่อย ๆ แม้แต่คนรอบตัวนางก็จำมิได้แล้ว...”“ใต้หล้านี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถรักษาโรคนี้ได้!”“แม่ทัพเฉิงกับภรรยาของเขามีความสัมพันธ์ที่ดีมาก หากข้าสามารถหาคนผู้นี้ แล้วช่วยภรรยาของแม่ทัพเฉิงให้หายจากโรคนี้ได้ แม่ทัพเฉิงก็จะเป็นสายลับที่ดีที่สุด!”หลิงอวี๋กลอกตาใส่เย่หรง “สรุปแล้วเป็นผู้ใดกันที่สามารถรักษาโรคเช่นนี้ได้? เหตุใดท่านทำราวกับเป็นนักเล่าเรื่อง เอาแต่ทำให้รอฟังอยู่นั่น!”เย่หรงมองหลิงอวี๋ แล้วเอ่ยด้วยเสียงทุ้ม “เจ้ารู้จักสตรีคนหนึ่งที่ตระกูลเฉียวเสนอรางวัลค่าหัวหรือไม่?”“หลิงอวี๋! นางคือคนเดียวในใต้หล้าที่สามารถรักษาโรคของฮูหยินเฉิงได้!”หลิงอวี๋!หลิงอวี๋ตะลึงไปทันที ที่แท้คนที่เย่หรงพูดถึงก็คือตน!“หลิงอวี๋มีทักษะการแพทย์ยอดเยี่ยม นางผ่าท้องมารดาของข้าหลวงเก๋อรักษาโรคประหลาดท้องโตของนางจนหายได้!”“มีเพียงหลิงอวี๋เท่านั้นที่จะสามารถทำการผ่าตัดเนื้องอกในสมองของฮูหยินเฉิงได้!”เย่หรงยิ้มอย่างขมขื่นแล้วเอ่ย “แต่ขนาดต
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2004
หลิงอวี๋มองไปทางเย่หรงอย่างสงสัย “สระเก้ามังกรมีรายละเอียดอะไรหรือ?”เย่หรงยิ้มเยาะแล้วเอ่ยออกมา “เจ้าลองคิดดู หากเป็นเพียงการคุมขังนักโทษจำนวนหนึ่ง จำเป็นต้องส่งแม่ทัพเฉิงที่สำคัญเช่นนี้ไปด้วยหรือ?”“ราชวงศ์มิอนุญาตให้ผู้ใดเข้าไปที่ภูเขาด้านหลัง ก็เพื่อจะปิดบังความลับเอาไว้!”“ในสระมังกรที่ภูเขาด้านหลังมีสัตว์เทพอยู่… และมีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นมังกรฟ้าที่เป็นพาหนะของหลงอี้ในตอนนั้น!”“ข้าไปสืบจากคนมามากมาย แต่คนที่รู้เรื่องราวภายในมีอยู่น้อยนัก นี่คือสิ่งที่ข้าอนุมานได้จากเบาะแสบางส่วน!”เย่หรงยิ่งพูดก็ยิ่งสนุก “ข้าถึงขนาดสงสัยว่าแผ่นดินไหวเมื่อสองร้อยปีก่อนมิใช่ภัยธรรมชาติ แต่เกิดจากมังกรฟ้าต่างหาก!”“ก่อนหน้านี้สระเก้ามังกรก็มีเครื่องยาสมุนไพรอยู่มากเช่นกัน และราชวงศ์ก็มิได้ห้ามให้ผู้บำเพ็ญตนไปเก็บสมุนไพร แต่นับตั้งแต่เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่นั้น ราชวงศ์ก็มิอนุญาตให้ใครไปเก็บสมุนไพรที่ภูเขาด้านหลังของสระเก้ามังกรมาเป็นเวลาเกือบสองร้อยปีแล้ว!”“ข้าไปถามชาวบ้านที่อาศัยอยู่ที่เชิงเขามา ผู้สูงอายุคนหนึ่งในกลุ่มพวกเขาบอกว่า เมื่อนานมาแล้วจะได้ยินเสียงร้องประหลาดอยู่เป็นบางครั้ง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2003
ขณะที่เย่ซื่อฝานกำลังพูดอยู่นั้น จู่ ๆ เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แล้ววิ่งไปหาที่โต๊ะตำรา จากนั้นก็หยิบจดหมายเชิญส่งให้หลิงอวี๋“วันนี้อย่าเพิ่งไปที่หอธุวดารา ช่วงปลายเดือนนี้พวกเขาจะจัดงานประมูลพิเศษขึ้นมา ถึงเวลานั้นจะมีคนรวยมากหลายไปเข้าร่วมงานประมูลนี้!”“หอธุวดาราส่งจดหมายเชิญมาให้ข้าสองสามฉบับ ถึงเวลานั้นพวกเราไปด้วยกัน จะได้ช่วยเจ้าขายให้ได้ราคาดี”“เจ้าค่ะ!” หลิงอวี๋รับจดหมายเชิญมาแล้วขอลากลับก่อนเมื่อนางมาถึงที่ประตูก็พบกับเย่หรงที่กลับมาพอดีเมื่อหลิงอวี๋เห็นว่าเขาปลอดภัยดี จึงเอ่ยออกไป “ข้ากังวลว่าท่านจะมิได้กลับมาอย่างปลอดภัย ท่านมิเป็นอะไรก็ดีแล้ว!”เย่หรงยิ้มอย่างเก้อเขิน “ตอนนั้นเสือไล่ตามพวกเราจนวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง กระทั่งเสือหายไป ข้าก็กลับไปหาพวกเจ้า แต่ก็ไม่มีใครอยู่แล้ว!”“หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องบางอย่างขึ้น ข้าจึงได้ออกไปก่อน!”“เฮ้อ หากข้ามิออกไปก่อนก็คงดี จะได้เห็นเสือปีกกาฬ!”เย่หรงมิได้บอกหลิงอวี๋ว่า เขาได้ยินจ้าวหรุ่ยหรุ่ยรวบรวมกำลังคนเพื่อจับตัวเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ เขาต้องการให้หลิงอวี๋ช่วยอยู่พอดี จึงตามหาหลิงอวี๋ไปทั่ว“เจ้าพบสมบัติอะไร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2002
หลังจากคุยเรื่องไป่หลี่ไห่จบแล้ว หลิงอวี๋ก็หยิบเครื่องยาสมุนไพรบางส่วนที่ตนมิรู้จักออกมาแล้วเอ่ย “ท่านอาจารย์ นี่คือเครื่องยาสมุนไพรที่ข้าเก็บมาจากภูเขาหมางหลิ่ง ท่านช่วยข้าดูทีว่าคืออะไร?”เย่ซื่อฝานเห็นดังนั้นก็สนใจขึ้นมาทันที แล้วอธิบายให้หลิงอวี๋ฟังทีละอย่างสุดท้ายเย่ซื่อฝานก็เอ่ยขึ้นมา “ข้าสามารถซื้อเครื่องยาสมุนไพรที่เจ้านำมาเหล่านี้ในราคาตลาดได้ แต่นอกจากพวกนี้แล้วหอโอสถซ่างกู่ของเรามิต้องการ หากเจ้าอยากจะขายในราคาดี ให้ไปที่ตลาดเครื่องยาสมุนไพร...”“เดี๋ยวนะ นี่คืออะไร?”เย่ซื่อฝานดูไปก็คัดแยกเครื่องยาสมุนไพรไปด้วย และเมื่อเขาเห็นเครื่องยาสมุนไพรที่ดูคล้ายโสมแต่ก็มิคล้าย เขาก็หยิบขึ้นมาดูอย่างละเอียด“ท่านอาจารย์ ข้าเองก็มิแน่ใจเช่นกันว่าสิ่งนี้คืออะไร!”หลิงอวี๋เห็นว่าเย่ซื่อฝานพิจารณาเครื่องยาสมุนไพรที่ดูแปลกประหลาดนี้จึงเอ่ยขึ้นมา“ข้าได้กลิ่นโสม แต่กลับดูมีพิษ!”ในตอนที่เย่ซื่อฝานคัดแยกเครื่องยาสมุนไพร เขาจะสวมถุงมือพิเศษไว้ เมื่อได้ยินคำพูดของหลิงอวี๋ เขาก็พยักหน้า “ความรู้สึกของเจ้ามิผิด เครื่องยาสมุนไพรนี้มีพิษจริง ๆ!”“เจ้ารอประเดี๋ยว ข้าจำได้ว่าในตำราโบราณเคย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2001
หลิงอวี๋จัดการเครื่องยาสมุนไพรที่เก็บมาจากภูเขาหมางหลิ่งครั้งนี้ วางแผนว่าจะนำไปขายบางส่วนก่อนจากนั้นค่อยไปซื้อโอสถกลับมานางนึกขึ้นได้ว่า เมื่อวานนางและเย่หรงแยกทางกันที่ภูเขาหมางหลิ่งเพื่อหนีเสือ หลังจากนั้นก็มิได้เจอเย่หรงอีก มิรู้ว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัยหรือไม่หลิงอวี๋จึงไปที่บ้านตระกูลเย่ก่อนเมื่อมาถึงบ้านตระกูลเย่ นางก็ถามคนเฝ้ายามว่าเย่หรงกลับมาแล้วหรือไม่คนเฝ้ายามยิ้มแล้วเอ่ยตอบ “กลับมาแล้วขอรับ แต่ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว บอกว่าจะไปหาสหาย! จริงสิ แม่นางสิง เขาบอกว่าหากท่านมา ให้ท่านรอเขากลับมาด้วย!”“ได้ ข้าจะไปที่ห้องปรุงโอสถของอาจารย์ข้าก่อนก็แล้วกัน!”หลิงอวี๋ได้รู้ว่าเย่หรงมิเป็นอะไรก็สบายใจแล้วนางมาที่ห้องปรุงโอสถของเย่ซื่อฝาน เย่ซื่อฝานกำลังกลั่นโอสถอยู่ เมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋มา เขาก็เอ่ยถามออกไป “เมื่อวานพวกเจ้าพบเสือปีกกาฬหรือ?”“เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ก็รู้ด้วยหรือ?”หลิงอวี๋ทอดถอนใจที่ข่าวกระจายเร็วเกินไป แม้แต่คนที่มิออกจากบ้านเช่นเย่ซื่อฝานก็ยังรู้เรื่อง!“ท่านผู้อาวุโสของเจ้าถูกผู้นำตระกูลเก๋อ ตระกูลเฉียวและตระกูลจงเจิ้งเชิญไปตั้งแต่เช้าเพื่อหารือเรื่องการจับเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2000
สีหน้าของหลงอิงเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก นางมิอาจปฏิเสธได้เพราะสิ่งที่หลิงอวี๋พูดมานั้นเป็นความจริง หากเป็นนาง ใครกล้ามาทำลายบ้านของนาง นางก็จะมิยอมปล่อยเขาไปง่าย ๆ แน่!และท่าทางมิยี่หระต่อความตายของหลิงอวี๋ ก็ทำให้หลงอิงมองเห็นความมุ่งมั่นของนางหากคิดจะใช้วิธีการข่มขู่ให้หลิงอวี๋มอบยาแก้พิษให้นั้นคงเป็นไปมิได้แน่!ทว่าหากปล่อยให้เหมียวหยางถูกพิษจนตาย เช่นนี้ก็จะเป็นการพิสูจน์ว่าวิชาพิษของหอโอสถไป๋เป่าด้อยกว่าสิงอวี๋!แต่หากให้เหมียวหยางยอมรับต่อหน้าธารกำนัลว่าเขาทำลายเรือนของหลิงอวี๋ ก็จะทำให้ไป่หลี่ไห่และหอโอสถไป๋เป่าอับอายขายหน้าเช่นกันฝีมือมิสู้เขาแต่คิดจะไปแก้แค้นเขา จะทางไหนก็ล้วนอับอายทั้งนั้น!ไป่หลี่ไห่รู้อยู่แล้วว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้จึงได้ส่งหลงอิงไป เขาอยากจะอาศัยการข่มขู่ของตระกูลหลง และความสัมพันธ์ส่วนตัวของหลงอิงกับสิงอวี๋ ใช้ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็งมาบีบให้สิงอวี๋มอบยาแก้พิษให้ตอนนี้หากไม้อ่อนใช้กับหลิงอวี๋มิได้ผล ภารกิจของหลงอิงก็มิสามารถสำเร็จได้“เสี่ยวอวี๋ เช่นนั้นถอยกันคนละก้าวดีหรือไม่ ข้าจะให้เหมียวหยางชดเชยเงินสร้างเรือนใหม่ให้เจ้า เจ้าก็มิต้องให้เขาขอโทษต
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1999
วันรุ่งขึ้น ขณะที่หลิงอวี๋กับผู้รอบรู้กำลังกินอาหารเช้ากันอยู่ ก็มีเสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้นมาหลิงอวี๋กับผู้รอบรู้มองหน้ากันแล้วระวังตัวขึ้นมาทันที“ผู้ใด?”ผู้รอบรู้เอ่ยถามเสียงดัง“สิงอวี๋ ข้าเอง หลงอิง!”เสียงของหลงอิงเอ่ยขึ้นมาผู้รอบรู้จึงมองหลิงอวี๋แล้วหลิงอวี๋ก็นึกเรื่องที่ตนวางยาพิษเหมียวหยางขึ้นมาได้เหมียวหยางถูกพิษกำเริบขึ้นมาแล้ว ตอนนี้หลงอิงก็นับว่าเป็นศิษย์น้องหญิงของเหมียวหยาง นางคงมาขอยาแก้พิษให้เหมียวหยางกระมัง?“พี่ใหญ่ เปิดประตูเถิด!”เมื่อผู้รอบรู้ได้รับอนุญาตจากหลิงอวี๋แล้วก็เปิดประตูออกหลงอิงเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม นางพานางรับใช้มาด้วยหนึ่งคนผู้รอบรู้โบกมือให้หลิงอวี๋อยู่ด้านหลังหลงอิง เป็นการบอกหลิงอวี๋ว่าข้างนอกไม่มีใครแล้ว“สิงอวี๋ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าไปที่ภูเขาหมางหลิ่งมา พบสมบัติอะไรหรือไม่?”หลงอิงมีท่าทางอยากรู้อยากเห็น “ข้าได้ยินมาด้วยว่ามีเสือปีกกาฬสัตว์อสูรพันปีปรากฏตัวที่ภูเขาหมางหลิ่ง เป็นความจริงหรือ?”เมื่อหลิงอวี๋เห็นว่านางมิได้เอ่ยถึงเรื่องเหมียวหยาง นางก็มิได้เอ่ยถึงเช่นกัน จากนั้นก็พยักหน้าแล้วเอ่ยออกมา “เป็นความจริง มันกัดคนตายไปมา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1998
“สตรีที่กล่าวหาว่าเจ้าช่วยเซียวหลินเทียนที่ภูเขาหมางหลิ่งวันนี้นั่นน่ะหรือ?”ผู้รอบรู้นึกขึ้นมาได้ ว่ากันว่าใบหน้าของสตรีผู้นั้นก็ถูกเซียวหลินเทียนกรีดเช่นกัน จึงคลุมผ้าคลุมไว้“พี่ใหญ่ เป็นนาง! ข้าลืมเรื่องราวในอดีตไป ตอนที่ข้ารู้สึกตัวนางบอกว่าข้าเป็นนางรับใช้ของนาง ข้ายังเชื่อคิดว่าเป็นความจริง!”เมื่อหลิงอวี๋นึกถึงสิ่งที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยทำกับตน ก็ตื่นเต้นจนตัวสั่นไปหมด“ข้านึกมิออกว่าตนเองเป็นใคร แต่บางครั้งในหัวของข้าก็จะมีบางช่วงบางตอนแวบเข้ามา… หลังจากที่หน้ากากผิวหนังมนุษย์ของเซียวหลินเทียนถูกทำลายไป แล้วข้าก็ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาอย่างชัดเจน เขาก็คือคนที่ปรากฏขึ้นมาในภาพที่ข้าเห็น!”“พี่ใหญ่ จ้าวหรุ่ยหรุ่ยบอกข้าว่า เซียวหลินเทียนเตะลูกชายของข้าจนตาย ข้าเห็นลูกชายของข้าในภาพเหล่านั้น ทั้งยังเห็นว่าเซียวหลินเทียนให้คนเฆี่ยนตีข้าด้วย!”“จ้าวหรุ่ยหรุ่ยบอกว่า ที่เซียวหลินเทียนไล่ล่าข้าก็เพราะว่าข้าสังหารสตรีที่เขารักที่สุดไป! แต่ข้ามิรู้เรื่องเหล่านี้เลย ข้านึกอะไรมิออกทั้งนั้น!”“พี่ใหญ่ ข้ามิเชื่อคำพูดของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย แต่ดูจากการแสดงออกของเซียวหลินเทียนในวันนี้แล้ว ก
