บทที่ 1816

หลิงอวี๋มิรู้ตัวว่ามีอันตรายกำลังใกล้เข้ามา นางเอาแต่จ้องมองจ้าวหรุ่ยหรุ่ย และเมื่อเห็นว่านางเข้ามาใกล้ตน ก็ถอยหลังไปหลายก้าวตามสัญชาตญาณ จากนั้นก็เอ่ยถามออกไป

“คุณหนูจ้าว ท่านบอกข้ามาตามตรงเถิดว่าพวกเราไปถึงที่ภูเขาหิมะนั้นได้อย่างไร?”

หลิงอวี๋นึกถึงสิ่งที่หวงฝู่หลินพูดกับตนว่า ตันเถียนของตนถูกคนผนึกเอาไว้

หรือว่าคนผู้นั้นจะเป็นจ้าวหรุ่ยหรุ่ย?

ช่วงสองสามวันมานี้หลิงอวี๋เป็นกังวลว่า เด็กในท้องจะเจริญเติบโตได้อย่างราบรื่นหรือไม่ และจะเกิดมาพิการหรือไม่

หากพิสูจน์แล้วว่า จ้าวหรุ่ยหรุ่ยทำร้ายลูกของตน นางจะต้องสังหารจ้าวหรุ่ยหรุ่ยอย่างแน่นอน!

“ข้าก็บอกเจ้าไปแล้วมิใช่หรือ? พวกเราเจอพวกค้ามนุษย์ แล้วพวกเขาก็พาเราไปที่ภูเขาหิมะ!”

เมื่อจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเห็นว่าหลิงอวี๋กำลังระแวงตนอยู่ นางก็รู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย หรือว่าหลิงอวี๋จะจำบางเรื่องขึ้นมาได้แล้ว?

ตอนนั้นพลังที่ตันเถียนของนางกำลังจะสลายไป นางจึงมิแน่ใจว่าผนึกที่ตนทำไว้กับหลิงอวี๋นั้นตรงทุกตำแหน่งหรือไม่

“เจ้าโกหก ภูเขาหิมะมีการป้องกันหนาแน่นนัก อีกทั้งยังมีค่ายกลที่สามารถกักขังผู้คนไว้ได้เป็นจำนวนมาก พวกค้ามนุษย์ไม่มีทางที่จ