LOGINShare
บทที่ 1259
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1260
องค์ชายเว่ยเห็นแล้วก็ยังมิเลิกรา เขาพุ่งเข้าไปจิกผมหลิงเยี่ยนแล้วตบนางไปอีก“สารเลว… ข้าจะตีพวกที่มิทำให้สำเร็จแล้วรังแต่จะทำให้แย่ลงเช่นเจ้าให้ตาย...”เพียงแต่มือขององค์ชายเว่ยยังมิทันได้ลงไปบนหน้าของหลิงเยี่ยนก็ถูกเซียวหลินเทียนห้ามไว้ก่อน“ถอยไป ข้าทุบตีสตรีของข้าเอง มิเกี่ยวอะไรกับเจ้า!”องค์ชายเว่ยเห็นว่าเป็นเซียวหลินเทียน ก็ด่าไปแล้วก็จะสะบัดมือเซียวหลินเทียนออกไปด้วย“สตรีของเจ้า?”หลิงอวี๋เห็นเลือดไหลออกมาจากร่างกายของหลิงเยี่ยนก็มิสามารถควบคุมความโกรธของตนเองได้อีกแล้ว จึงตะคอกเสียงแข็ง“ท่านได้มาสู่ขอหรือให้สินสอดน้องสาวหม่อมฉันหรือไม่?”“นางเข้าตำหนักองค์ชายเว่ยไปก็ถูกท่านส่งตัวไปที่ตระกูลเฮ่อ ท่านยังมีหน้ามากล้าพูดว่านางเป็นสตรีของท่านอีกหรือ?”หลิงอวี๋ก้าวเข้าไปใกล้ “เหตุใดเล่า เสด็จพ่อเฆี่ยนท่านไปสามสิบครั้งยังมิทำให้ท่านทบทวนตัวเองได้อีกหรือ?”“พวกเราต้องไปบอกเรื่องนี้กับเสด็จพ่ออีกหรือไม่ว่าท่านเกี่ยวข้องกับตระกูลเฮ่ออย่างไร เรื่องที่วางยาไทเฮาอีก?”“ท่านอย่าได้คิดว่าฮองเฮาเว่ยรับโทษแทนท่านแล้วเรื่องพวกนี้จะจบไปเช่นนี้ ยาพิษของฮองเฮาเว่ยมาจากที่ใดกันเล่า?”ย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1261
ระหว่างทางกลับไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน ในหัวของหลิงอวี๋ยังคงจดจำท่าทีมั่นใจตอนที่องค์หญิงใหญ่พูดได้แม่นนางจะส่งของตอบแทนอะไรกลับมาให้ตนกัน?ของตอบแทนนี้ต้องมิได้หมายถึงของกำนัลธรรมดาเป็นแน่ แต่คงจะเป็นการแก้แค้นที่วันนี้เฮ่อหรงถูกถอดตำแหน่งและสูญเสียทรัพย์สินไปมากมายถึงเพียงนั้นอย่างแน่นอน!ลอบสังหารหรือ?หลิงอวี๋รู้สึกว่า คนเช่นองค์หญิงใหญ่นี้คงจะมิใช้วิธีการเดียวกันซ้ำสองครั้งแน่ ๆ อีกอย่างในครั้งนี้หอเหยี่ยวราตรีก็เสียหายหนักมาก องค์หญิงใหญ่ก็คงจะไม่มีมือสังหารไว้ใช้งานมากมายนักในช่วงระยะนี้นางจะใช้วิธีการใดในการแก้แค้นตนกันนะ!“อาอวี๋ เจ้าไปโน้มน้าวหลิงเสียงเซิงให้ยอมรับว่าเจ้าเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขาได้อย่างไร?”ท่านอดีตเสนาบดีนั่งอยู่บนรถม้าคันเดียวกับหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียน เมื่อครู่เขาคิดอยู่สักพักแล้วก็ยังคิดมิออกว่า ลูกชายที่เห็นแก่ตัวของตนไปถูกหลิงอวี๋พูดอย่างไรเข้าถึงได้เปลี่ยนความคิดได้“ข้าบอกเขาไปว่า ฮองเฮาเว่ยอยู่ในตำหนักเย็นออกมามิได้ หากชีวิตนี้องค์ชายเว่ยอยากจะเป็นองค์รัชทายาทก็คงเป็นเรื่องที่เป็นไปมิได้!”หลิงอวี๋ยิ้มเยาะเย้ย “ข้ายังบอกไปอีกว่า หากมาทำ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1262
กระทั่งไปถึงที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน หลิงอวี๋ก็ไปดูหลิงเยี่ยนก่อนเลยหลิงเยี่ยนกินยาห้ามเลือดของหลิงอวี๋ไป ดังนั้นเลือดจึงหยุดไหลแล้วหลิงอวี๋จัดตำรับยาปรับสมดุลหลังแท้งให้หลิงเยี่ยน แล้วให้นางรับใช้ไปเอายาที่โรงเหยียนหลิงมาให้หลิงเยี่ยนหวางซือมองอยู่ด้านข้าง พลางเอ่ยถามอย่างมิสบายใจระคนปวดใจ “อาอวี๋ ในภายหน้าเยี่ยนเอ๋อร์จะยังมีลูกได้อีกหรือไม่? นางจะมีผลข้างเคียงใดหลงเหลืออยู่หรือไม่?”ตอนนี้หวางซือทั้งโกรธทั้งเคืองหลิงอวี๋ แต่ในใจก็มีบางอย่างอยู่ นางมิกล้ายั่วยุหลิงอวี๋ในเวลานี้ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ได้ดูละครมากมายถึงเพียงนั้นแล้ว นางเห็นมากับตาว่าหลิงอวี๋มิได้เกรงกลัวทั้งจักรพรรดิอู่อัน ทั้งไทเฮาและองค์หญิงใหญ่เลยนางรู้แก่ใจเลยว่า หลิงอวี๋ในตอนนี้มิใช่หลิงอวี๋ที่นางสามารถหลอกลวงและควบคุมได้ตามใจอีกต่อไปแล้ว!“ขอเพียงหลิงเยี่ยนทำตามตำรับของข้าก็จะไม่มีผลข้างเคียงแล้ว อีกหนึ่งปีครึ่งจะตั้งครรภ์อีกก็ได้!”หลิงอวี๋มิรู้ว่า ในหัวของหวางซือกำลังคิดอะไรอยู่ ยังคงมิยอมแพ้เรื่ององค์ชายเว่ย หรือว่าจะรีบร้อนให้หลิงเยี่ยนแต่งงานใหม่เสียแล้ว?“เราออกไปคุยข้างนอกกันเถิด ให้นางได้พักผ่อน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1263
ความผิดร่ายยาวที่ท่านอดีตเสนาบดีพูดออกมาทำให้หวางซือหน้าถอดสีไปเลย ในใจนางมีเพียงแค่สองคำเท่านั้น...แย่แล้ว!ใจของหลิงเสียงเซิงก็กระตุกไปเช่นกัน เขามองไปทางหลิงอวี๋อย่างเคร่งเครียดเขาเพิ่งจะวางแผนที่จะสานสัมพันธ์ที่ดีกับหลิงอวี๋ ทว่าหากหาไปถึงความตายของหลานฮุ่ยจวนแล้วหลิงอวี๋ยังจะยอมเอนเอียงมาหาตระกูลหลิงหรือ?“ท่านพ่อ อยู่ดี ๆ พูดเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาด้วยเหตุใดกัน! ใคร ๆ ก็รู้กันว่าหลานฮุ่ยจวนป่วยตาย...”ยังมิทันที่หลิงเสียงเซิงจะพูดจบ ท่านอดีตเสนาบดีก็เอ่ยขึ้นมาอย่างโมโห “เจ้าหุบปาก! แล้วไปยืนด้านข้างนั่นเสีย วันนี้เจ้าไม่มีสิทธิ์พูด!”“เหตุใดจะไม่มี! ข้าเป็นสามีของหลานฮุ่ยจวน เป็นพ่อของอาอวี๋ ข้า...”ท่านอดีตเสนาบดีหยิบกระดานไม้ขึ้นมาทันทีอย่างมิรีรอการกระทำนี้ทำเอาหลิงเสียงเซิงตกใจหุบปากไปทันที จากนั้นก็ไปนั่งนิ่ง ๆหวางซือคิดหามาตรการรับมืออย่างรวดเร็ว หลานฮุ่ยจวนตายไปตั้งหลายปีแล้ว คนที่ควรจะจัดการก็ถูกตนจัดการไปแล้ว ไม่มีทางมีหลักฐานใดหลงเหลืออยู่แน่นอน!ขอเพียงตนยืนกรานมิยอมรับ เช่นนั้นหลิงอวี๋จะทำอย่างไรกับตนได้เล่า ตอนนี้ตนเป็นฮูหยินหลิง และมีพระราชโองการแต่งตั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1264
“แม่ของข้าต้องเจ็บปวดทรมานเช่นนั้นอยู่ทั้งคืน เสียเลือดไปตั้งมากมาย...”“กระทั่งตอนเช้าตรู่เด็กทั้งสองถึงได้หลุดออกมา ส่วนแม่ของข้าก็แทบจะสิ้นลมหายใจแล้ว!”หลิงอวี๋นึกถึงหลานฮุ่ยจวนที่ต้องเจ็บปวดอยู่ตลอดทั้งคืนโดยไม่มีผู้ใดสนใจ นางจะรู้สึกสิ้นหวังเพียงใดหนอในยามนั้นที่นางไร้หนทางจะขอความช่วยเหลือ!นางพูดร้องเรียนออกไปโดยมิสามารถควบคุมน้ำตาอันแสนเจ็บปวดใจของตนได้เลย จากนั้นก็ตวาดหวางซือ “หวางซือ เป็นสตรีเช่นเดียวกันแท้ ๆ เหตุใดเจ้าถึงใจร้ายวางยาพิษกับสตรีนางหนึ่งอย่างใจร้ายได้ถึงเพียงนี้?”“เจ้าเห็นหลิงเยี่ยนต้องแท้งลูกเจ้ายังปวดใจกับสิ่งที่นางได้รับถึงเพียงนั้นเลย เช่นนั้นท่านแม่ของข้าเล่า? ในยามที่นางร้องขอความช่วยเหลืออย่างเจ็บปวดและสิ้นหวังนั้นเจ้าทำสิ่งใดอยู่รึ?”“ฟังเสียงร้องไห้ของนางด้วยความยินดีอยู่ใช่หรือไม่? หวางซือ หากพระชายาเว่ยทำกับหลิงเยี่ยนเช่นนี้ เจ้าจะทำเยี่ยงไร?”ป้าสะใภ้ใหญ่กับหลิงหว่านเพิ่งได้ยินสาเหตุการตายของหลานฮุ่ยจวนเป็นครั้งแรก เมื่อได้ยินว่าหวางซือทำเรื่องเหล่านี้ทั้งสองก็รู้สึกขนลุกระคนอกสั่นขวัญแขวนทันที พวกนางมิอาจจินตนาการได้เลยว่า สตรีเช่นหวางซือจ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1265
ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอย่างยิ่ง พร้อมทั้งความเยือกเย็นที่เสียดแทงไปถึงกระดูกและความโหดร้ายที่มิอาจอธิบายเป็นคำพูดได้...ทำเอาหวางซือฝันร้ายถึงดวงตาคู่นั้นทุกคืนอยู่ช่วงหนึ่งเสียด้วยซ้ำ!ส่วนผลที่ตามมาก็คือทำให้ลูกที่หวางซือตั้งครรภ์อยู่ในตอนนั้นหลุดออกมา แล้วจากนั้นมาก็มีลูกมิได้อีกเลยนั่นเป็นเด็กผู้ชายที่เป็นรูปเป็นร่างชัดเจนแล้วด้วย!หวางซือรู้ว่าเป็นเพราะถูกหลานฮุ่ยจวนสาปแช่งไว้จึงทำให้ตนสูญเสียลูกชายและโอกาสการตั้งครรภ์อีกไป!มีเพียงต้องทำให้หลานฮุ่ยจวนหายไปจากใต้หล้านี้เท่านั้นนางจึงจะหยุดฝันร้ายนี้ได้เสียที และนางจะได้นั่งในตำแหน่งฮูหยินหลิงอย่างมั่นคง!หวางซือกำลังครุ่นคิดตกอยู่ในภวังค์แล้วก็ได้ยินเสียงหลิงอวี๋ตวาด “หวางซือ เจ้าวางยาพิษท่านแม่ของข้า หลักฐานความผิดเป็นที่ประจักษ์ชัด เจ้ายังมีสิ่งใดจะพูดอีกหรือไม่?”หวางซือใจสั่นแล้วรีบปัดความคิดสับสนวุ่นวายออกไป จากนั้นก็เอ่ยโต้แย้ง “อาอวี๋ ข้ามิเคยทำเรื่องพวกนี้เลย! ตอนนั้นหลานฮุ่ยจวนลักลอบมีความสัมพันธ์กับผู้อื่นจริง ๆ ฮูหยินผู้เฒ่าต่างหากที่สั่งให้คนเอายาทำแท้งไปให้นาง...”“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้ายังก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1266
“เจ้าดูสิ่งนี้อีกที เจ้าจะบอกกับจวนขุนนางเยี่ยงไรว่า เหตุใดรายการสินสอดของหลิงเยี่ยนจึงมาปรากฎอยู่ในสินสอดของท่านแม่ข้าได้?”หลิงอวี๋เอารายการสินสอดของหลิงเยี่ยนที่ค้นหามาโยนไปที่ตัวหวางซือด้วยปัญหาที่เข้ามาติด ๆ กันนี้ทำให้หวางซือรับมือมิไหว มีหรือที่นางจะมิรู้ว่าตนเองยักยอกสินสอดของหลานฮุ่ยจวนไปเท่าใด สิ่งเหล่านี้มีอยู่ในสินสอดทั้งหมด หากนำไปให้จวนขุนนางเทียบดูก็มิอาจปฏิเสธได้เลย“หลิงอวี๋ เจ้าเนรคุณ ต่อให้ข้าจะนำสินสอดของแม่เจ้าไปสมทบให้หลิงเยี่ยนแล้วจะอย่างไรเล่า?”“หลังจากที่แม่เจ้าตาย ตระกูลหลิงของเราก็เลี้ยงดูพวกเจ้าสองพี่น้องจนเติบโตมา ที่ข้านำสินสอดของแม่เจ้ามาก็แค่นำมาชดเชยความเสียหายของตระกูลหลิงเท่านั้นเอง!”“เหลวไหล!”ท่านอดีตเสนาบดีอดมิได้ที่จะโพล่งขึ้นมา เขาโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัวแล้ว“ตอนนั้นที่ท่านอัครเสนาบดีหลานจากไป ก็ได้ให้เงินก้อนโตไว้ให้ฮูหยินของข้าแล้วบอกว่าเป็นค่าเลี้ยงดูหลิงอวี๋กับหลิงเสี่ยง เงินเหล่านี้มากพอที่จะเลี้ยงทุกคนในตระกูลหลิงด้วยซ้ำ ไหนเลยต้องเอาสินสอดของหลานฮุ่ยจวนไปเลี้ยงดูสองพี่น้องอีก!”“หวางซือ เจ้าช่างทำให้ตระกูลหลิงเสียหน้าจริง ๆ ช่างน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1267
หวางซือร้องไห้ต่อไปมิไหวแล้ว นางมองหลิงอวี๋อย่างงุนงง นางรู้ได้อย่างไรว่าในห้องนอนของตนมีรูลับอยู่?อีกอย่าง หลักฐานที่อยู่ในมือแม่นมเหมาก็ถูกคนที่ต้องการจะข่มขู่ตนเอาไปแล้ว หลิงอวี๋ยังมีอยู่ได้เยี่ยงไร?นางจึงตะโกนขึ้นมา “ไม่ เป็นไปมิได้! เจ้าจะมีหลักฐานที่แม่นมเหมาให้ได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ เจ้าช่างชั่วร้ายจริง ๆ เจ้าจงใจสร้างหลักฐานเท็จเพื่อใส่ร้ายข้า!”หลิงอวี๋ก้มมองหวางซือแล้วมุมปากก็กระตุกขึ้นอย่างเยาะเย้ย “คนเจ้าเล่ห์ย่อมมีแผนรับมือหลายทาง แม่นมเหมาอยู่กับเจ้ามาทั้งชีวิต ทำเรื่องเลว ๆ ให้เจ้ามาตั้งมากมาย นางเตรียมการป้องกันเจ้าวางแผนชั่วร้ายสังหารนางไว้แต่เนิ่น ๆ แล้ว! แต่คิดมิถึงเลยว่าสุดท้ายแล้วก็ยังต้องมาพบกับการสังหารของเจ้าอยู่ดี!”“นางรู้ว่าชีวิตของตนเองจะมิยืนยาว และรู้ว่าเจ้ารู้ความสัมพันธ์ของนางกับหลิงผิง ดังนั้นของที่นางทิ้งไว้ให้หลิงผิงก็แค่เพื่อให้เจ้าสับสนเท่านั้น!”ตอนนั้นหลิงผิงสารภาพว่า แม่นมเหมาเป็นยายของตน ก่อนตายแม่นมเหมาได้ทิ้งหลักฐานไว้ให้หลิงผิงเพียงแต่ตอนนั้นหลิงผิงอยากจะหนีไปจึงโกหกหลิงอวี๋ว่านางซ่อนหลักฐานเอาไว้ที่อื่น ให้หลิงอวี๋เอาเงินมาให้นางก้
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2194
เจ้าแห่งทิศใต้กล่าวอย่างเจ็บปวดใจนัก “เจ้าสิบเอ็ด พวกเราพี่น้องล้วนเป็นคนตระกูลหลง แม้ปกติจะมิลงรอยกันบ้าง แต่ก็ล้วนเป็นเรื่องหยุมหยิม สามารถหัวเราะแล้วปล่อยผ่านไปได้!”“ทว่าหากมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัวลงมือ นั่นก็คือวันล่มสลายของตระกูลหลง เจ้าสิบเอ็ด เจ้าต้องการให้ลูกหลานตระกูลหลงถูกมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัวกำจัดจนสิ้นซากจริง ๆ หรือ?”เมื่อเช้าเจ้าแห่งทะเลไปเข้าร่วมประชุมราชสำนัก เห็นตระกูลเหล่านั้นร่วมกันฟ้องร้องมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัว จึงได้รู้ว่ามหาปราชญ์แอบทำอะไรลับหลังตนบ้างเขาแอบนึกเสียใจที่ตนวู่วามไป ฟังคำพูดฝ่ายเดียวของมหาปราชญ์ก็ให้รองแม่ทัพของตนนำทหารไปล้อมคฤหาสน์อู่เสียแล้วแต่เสียใจก็ส่วนเสียใจ เจ้าแห่งทะเลคิดว่า มหาปราชญ์บอกว่าเซียวหลินเทียนมีมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นคือกระบี่คุนอู๋และเสือปีกกาฬ จึงมิได้รู้สึกเสียใจมากนักที่ส่งทหารไปล้อมคฤหาสน์อู่เรื่องที่มหาปราชญ์หลอกใช้ตน บัญชีนี้ค่อยไปสะสางกับเขาทีหลัง เรื่องเร่งด่วนที่สุดในยามนี้คือ การยืนยันว่าเสี่ยวอู่ผู้นี้คือเซียวหลินเทียน และต้องยึดเอามหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองชิ้นในมือเขามาให้ได้ส่วนเรื่องขี้ผึ้งหอมเส
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2193
หลิงอวี๋กดความรู้สึกมิสบายใจของตนไว้ รีบแต่งหน้าให้เซียวหลินเทียนดูป่วยซีดเซียวอย่างรวดเร็วทุกคนในจวนเตี๊ยมกันเรียบร้อยแล้วว่า เซียวหลินเทียนป่วยเป็นโรคประหลาด คนของคฤหาสน์อู่มาที่เมืองหลวงแดนเทพก็เพื่อตามหาหมอและเสาะหายาให้เซียวหลินเทียนช่วงนี้หลิงอวี๋มีชื่อเสียงมากในเมืองหลวงแดนเทพ คฤหาสน์อู่จึงเชิญหลิงอวี๋มาก็เพื่อรักษาอาการป่วยของเซียวหลินเทียนส่วนเก๋อเฟิ่งฉิงที่อยู่ในคฤหาสน์อู่ เพราะเป็นห่วงอาการป่วยของคู่หมั้นของตนจึงตั้งใจมาเยี่ยมเป็นพิเศษและการที่หลงเพ่ยเพ่ยและหลงจิ้งมาเยี่ยมเซียวหลินเทียน ก็เพราะความสัมพันธ์ที่เซียวหลินเทียนเป็นบุตรบุญธรรมของเจ้าแห่งทิศใต้เช่นนี้ทุกคนก็มีข้ออ้างที่ดีพอที่จะใช้กลบเกลื่อนได้แล้วทุกคนเพิ่งจะตกลงแผนรับมือกันเสร็จ เจ้าแห่งทิศใต้และเจ้าแห่งทะเลก็มาถึงหน้าประตูแล้วเผยอวี้และฉินซานในฐานะน้องชายร่วมตระกูลของเซียวหลินเทียนก็ออกไปต้อนรับพร้อมกันหลงจิ้งก็ติดตามออกมาด้วย เขาแสร้งแสดงละครตลอดทาง ครั้นเห็นเจ้าแห่งทะเลและมหาปราชญ์มาด้วยกันก็ทำท่าประหลาดใจ“ท่านอาเจ้าแห่งทะเล เหตุใดจึงมาพร้อมกับท่านพ่อของกระหม่อมได้พ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทะเลยิ้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2192
หลิงอวี๋ได้ยินคำพูดของหลงจิ้งก็ขมวดคิ้ว นางและเย่หรงเคยคาดเดากันไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าเหตุใดเลี่ยวหงเสียถึงถูกขังในคุกน้ำโดยมิผ่านการไต่สวนหรือว่าจะเป็นเพราะนางพัวพันกับเรื่องของหลงอี้ มหาเทพหลงถึงได้ปฏิบัติต่อเลี่ยวหงเสียเช่นนี้“ท่านพ่อของข้าตั้งใจจะไปสอบถามเรื่องราวกับเลี่ยวหงเสีย ทว่าแม้แต่ท่านพ่อของข้าก็ยังมิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เลย!”หลงจิ้งหัวเราะอย่างขมขื่น “นี่ก็ยิ่งพิสูจน์ถึงความสำคัญของเลี่ยวหงเสีย ดังนั้น รอให้ผ่านพ้นอุปสรรคครั้งนี้ไปก่อน พวกเราค่อยคิดหาทางดูว่าจะช่วยเลี่ยวหงเสียออกมาได้หรือไม่!”“ข้าเชื่อว่าเย่หรงก็คงอยากช่วยนางออกมาเช่นกัน!”อย่างไรเสียหลิงอวี๋ก็เพิ่งจะรู้จักกับสองพ่อลูกเจ้าแห่งทิศใต้ มิได้ล่วงรู้พื้นเพพวกเขามากนัก มิสะดวกที่จะบอกว่าตนกับเย่หรงได้วางแผนช่วยเลี่ยวหงเสียไว้ก่อนหน้านี้แล้วขณะที่หลายคนกำลังพูดคุยกันอยู่ หัวหน้าองครักษ์ของหลงจิ้งก็เข้ามาแจ้งว่า “คุณชายสาม ท่านอ๋องออกจากท้องพระโรงแล้ว กำลังมุ่งหน้ามายังคฤหาสน์อู่ ผู้ที่ติดตามมาด้วยยังมีเจ้าแห่งทะเลและมหาปราชญ์ ท่านอ๋องให้พวกท่านเตรียมรับมือ”“เจ้าแห่งทิศใต้ให้ข้าน้อยมารายงานท่านก่อน ต
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2191
“พี่หญิง ท่านคงมิได้คิดว่าเพราะเป็นพ่อลูกกัน เจ้าแห่งทะเลจะออมมือให้หรอกใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นสีหน้าของหลิงอวี๋เปลี่ยนไปมา ก็กล่าวอย่างไร้ความปรานี “ต่อให้เขาจะเห็นแก่ความผูกพันทางสายเลือดนี้ ชายาเจ้าแห่งทะเลก็ไม่มีทางออมมือให้ท่านแน่!”“ชายาเจ้าแห่งทะเลมิได้ขาดแคลนบุตรธิดา ชายาเจ้าแห่งทะเลปฏิบัติต่อบุตรที่เกิดจากอนุภรรยาเหล่านั้นอย่างใจเหี้ยมอำมหิต นางไม่มีทางมองท่านเป็นพิเศษหรอก!”หลิงอวี๋ส่ายหน้า “ข้ามิได้คิดจะยอมรับเขา!”สำหรับบุรุษที่สามารถกำจัดสตรีที่รักของตนให้สิ้นซากได้ หลิงอวี๋ย่อมมิอาจคาดหวังอะไรเป็นพิเศษจากเขาได้เมื่อได้ฟังชีวิตอันน่าเวทนาของหลานฮุ่ยจวน หลิงอวี๋จึงไม่มีความรู้สึกผูกพันฉันพ่อลูกต่อเจ้าแห่งทะเลแม้แต่น้อย แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะยอมรับเขาเป็นบิดา?หลงจิ้งมองไปยังหลิงอวี๋ “น้องหญิง ที่พวกเราเปิดอกพูดคุยกับเจ้า ก็เพียงต้องการให้เจ้าเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของท่านอาเจ้าแห่งทะเล ให้เจ้าอย่าได้โง่เขลาไปแก้แค้นด้วยตนเอง!”“หากเจ้าอยากแก้แค้น พวกเราค่อย ๆ วางแผนกันในระยะยาว!”หลิงอวี๋จำหลานฮุ่ยจวนมิได้ด้วยซ้ำ ยิ่งมิรู้อะไรเกี่ยวกับชาติกำเนิดของตนเองเลย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2190
หลงจิ้งกำลังจะกล่าวต่อ หลงเพ่ยเพ่ยเห็นว่าเก๋อเฟิ่งฉิงก็อยู่ที่นี่ด้วย จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“คุณหนูใหญ่เก๋อ เจ้ากลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อนสักครู่เถิด พวกเรามีเรื่องต้องปรึกษาหารือกับท่านเซียวตามลำพัง!”เก๋อเฟิ่งฉิงหน้าแดง รู้ว่าหลงเพ่ยเพ่ยกังวลเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตนและมหาปราชญ์ จึงกล่าวขึ้นทันที “เช่นนั้นข้าขอกลับไปพักผ่อนก่อน พี่ใหญ่ หากมีเรื่องอันใดต้องการให้ข้าช่วยก็เรียกข้าได้นะเจ้าคะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงเดินออกไป แต่ซูจู๋กลับกล่าวอย่างมิพอใจว่า“ท่านหญิง พวกท่านระแวงคุณหนูของข้ามากเกินไปแล้ว การกระทำของคุณหนูของข้าเมื่อคืนก็เพียงพอที่จะพิสูจน์จุดยืนของนางแล้ว หากนางคิดจะหักหลังพวกท่าน เหตุใดยังต้องรอจนถึงยามนี้เล่า!”“ท่านเซียว พวกเขามิเข้าใจคุณหนูของข้าก็ช่าง แต่ท่านยังมิเข้าใจคุณหนูของข้าอีกหรือเจ้าคะ?”“ทำกับคุณหนูของข้าเช่นนี้ ช่างเกินไปแล้วจริง ๆ!”เซียวหลินเทียนยิ้มอย่างขมขื่น และโค้งคำนับเล็กน้อย “น้องเก๋อ ทำให้เจ้าต้องลำบากใจเสียแล้ว เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวข้าจะไปขอโทษเจ้า!”เก๋อเฟิ่งฉิงคลี่ยิ้มเล็กน้อยอย่างใจกว้าง “พี่ใหญ่เกรงใจเกินไปแล้ว ข้าหาได้เสียใจไม่ เ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2189
เซียวหลินเทียนเห็นท่าทางแน่วแน่ของเก๋อเฟิ่งฉิง ในใจกลับรู้สึกผิดขึ้นมาเก๋อเฟิ่งฉิงเสี่ยงตายช่วยตนไว้ ยามนี้ร่างกายยังคงอ่อนแออยู่เมื่อครู่ตนคิดเพียงแค่ให้นางออกไปขอความช่วยเหลือ แต่กลับมิได้คิดว่า การทำเช่นนี้อาจทำให้ตระกูลที่อยู่เบื้องหลังนางต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วยเซียวหลินเทียนลังเล มิได้ยื่นแผ่นป้ายไม้ออกไป กล่าวว่า “ซูจู๋พูดถูก เจ้าออกไปเช่นนี้จะทำให้ตระกูลของเจ้าต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย ข้าขอลองคิดหาวิธีอื่นดูก่อน!”เก๋อเฟิ่งฉิงร้อนใจ ยื่นมือออกไปคว้าแผ่นป้ายไม้ในมือของเซียวหลินเทียนมาทันที“พี่ใหญ่ ยามนี้พวกเราตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกัน หากมิร่วมแรงร่วมใจกันฝ่าฟันอุปสรรคครั้งนี้ไปให้ได้ ก็คงไม่มีผู้ใดหนีรอดไปได้ทั้งนั้น!”“ท่านอย่าคิดมากเลย ต่อให้ไม่มีพวกท่าน มิช้าก็เร็วเราก็ต้องเผชิญหน้ากับมหาปราชญ์อยู่ดี ยามนี้แค่ก้าวล้ำหน้าไปหนึ่งก้าวเท่านั้น มินับว่าถูกพวกท่านทำให้เดือดร้อนหรอก!”“ข้าไปก่อน! พวกท่านรอข่าวดีจากข้าเถิด”เก๋อเฟิ่งฉิงถือแผ่นป้ายไม้ ตั้งท่าจะหันหลังเดินออกไปในใจของหลิงอวี๋รู้สึกหลากหลายปนเป การขอความช่วยเหลือจากภายนอกอาจจะเป็นทางรอดทางหนึ่ง แต่การกระทำขอ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2188
ยาฉีดกระตุ้นหัวใจเพิ่งฉีดเข้าไปได้เพียงมิกี่นาที เซียวหลินเทียนก็ลืมตาขึ้นเมื่อเห็นหลิงอวี๋นั่งอยู่ข้างเตียง ในใจของเซียวหลินเทียนก็พลันยินดี อาอวี๋อยู่เฝ้าเขาทั้งคืนเลยหรือ?“เซียวหลินเทียน คนของเจ้าแห่งทะเลล้อมคฤหาสน์อู๋ไว้หมดทุกด้านแล้ว เผยอวี้ได้ให้คนของหลงเพ่ยเพ่ยไปรายงานเจ้าแห่งทิศใต้แล้ว!”หลิงอวี๋กล่าวอย่างเยือกเย็น “แม้ว่าตอนนี้จะยังมิใช่เวลาฝ่าวงล้อม แต่พวกเราก็มิอาจนิ่งเฉยมิเตรียมพร้อมรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด!”“เส้นชีพจรหัวใจของท่านขาดสะบั้น ข้าให้ยาท่านแล้ว ท่านหมุนเวียนลมปราณรักษาอาการบาดเจ็บก่อน เตรียมความพร้อมที่จะหลบหนีไปพร้อมพวกเรา!”เก๋อเฟิ่งฉิงกล่าวอย่างร้อนรน “คุณหนูสิง พี่ใหญ่ของข้ายังเคลื่อนไหวหนัก ๆ มิได้ การออกไปจากที่นี่อาจจะคร่าชีวิตเขา! ไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือ?”หลิงอวี๋ลุกขึ้นยืน กล่าวเสียงเย็นชา “ข้าเป็นหมอ จะมิรู้สถานการณ์ของเขาได้อย่างไร?”“ข้าก็มิต้องการให้คนไข้ตายเช่นกัน แต่มหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลจะยอมให้เขานอนพักรักษาตัวอยู่เงียบ ๆ หรือไร?”“คุณหนูใหญ่เก๋อ ข้าไม่มีเส้นสายในเมืองหลวงแดนเทพเช่นเจ้า หากเจ้าแห่งทิศใต้ช่วยมิได้ บางทีเจ้าอาจจะคิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2187
คำพูดของหลิงอวี๋ทำให้หานอวี้ตกใจจนมิกล้าพูดอะไรอีก รับยามาอย่างว่าง่ายแล้วมองหลิงอวี๋เดินจากไปอย่างมิแยแสแย่แล้ว คุณหนูโกรธ ๆ จริงแล้ว!คราวนี้องค์จักรพรรดิยิ่งอธิบายความสัมพันธ์กับเก๋อเฟิ่งฉิงได้ยากขึ้นไปอีก!หานอวี้เริ่มเป็นห่วงเซียวหลินเทียนอย่างสุดซึ้งแต่หลิงอวี๋ยังมิทันเดินพ้นลานเรือนของเซียวหลินเทียน ก็เห็นเผยอวี้และจ้าวซวนรีบร้อนวิ่งเข้ามา“พี่หญิงหลิงหลิง เกิดเรื่องแล้ว กองทหารกลุ่มหนึ่งล้อมคฤหาสน์อู๋ไว้หมดทุกด้านแล้ว เป็นคนของจวนเจ้าแห่งทะเล!”“ว่ากระไรนะ?”หลิงอวี๋สีหน้าเปลี่ยนไป รีบถามทันที “แจ้งคนของหลงเพ่ยเพ่ยแล้วหรือยัง?”“ข้าบอกพวกเขาแล้ว มู่ตงบอกว่าเขาได้ส่งคนไปรายงานท่านหญิง และบอกให้พวกเราอย่าตื่นตระหนก!”“มู่ตงและองครักษ์ของจวนเจ้าแห่งทิศใต้หลายคนไปเจรจากับแม่ทัพที่นำกองกำลังมาแล้ว!”เผยอวี้รายงานหลิงอวี๋รู้สึกร้อนใจขึ้นมาทันที สภาพของเซียวหลินเทียนยามนี้มิสามารถเคลื่อนย้ายได้เลย นับประสาอะไรกับการหนีเอาชีวิตรอด นั่นจะทำให้เขาตายได้ทันที!ส่วนเผยอวี้และหวงฝู่หลินต่างก็บาดเจ็บสาหัส หากต้องบุกฝ่าออกไป ย่อมมิสามารถหนีพ้นจากเมืองหลวงแดนเทพไปได้แน่นอนยามน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2186
หานอวี้ก็จนปัญญาไปชั่วขณะ นางคงมิสามารถใช้กำลังยื้อแย่งตรง ๆ ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ตอนอยู่ภูเขาหิมะ เก๋อเฟิ่งฉิงก็มิเคยมีท่าทีเป็นศัตรูกับพวกเขา ทั้งยังช่วยชีวิตเซียวหลินเทียนไว้ที่ภูเขาหิมะ เมื่อกลับมาก็มิได้ทรยศหักหลังพวกเขาแต่อย่างใดครั้งนี้ยิ่งแล้วใหญ่ เพื่อช่วยเซียวหลินเทียน นางเกือบจะต้องทิ้งชีวิตตัวเอง!หากตนใช้กำลังยื้อแย่ง นั่นมิเท่ากับเป็นการเนรคุณหรอกหรือ?หากฝ่าบาทฟื้นขึ้นมาก็จะตำหนิตนเอาได้!ขณะที่หานอวี้กำลังทำอะไรมิถูก ก็ได้ยินเสียงเถาจื่อดังมาจากข้างนอก “คุณหนู ทางฝั่งท่านเจ้าวังหวงฝู่กินมื้อเช้าแล้ว หากท่านเป็นห่วงเจ้าวังน้อยก็ไปดูนางก่อนเถิดเจ้าค่ะ!”“มาถึงนี่แล้ว แวะดูอาการเซียวหลินเทียนก่อนแล้วค่อยไปก็ได้!”หลิงอวี๋รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เมื่อคืนเถาจื่อและคนอื่น ๆ ยังพยายามทุกวิถีทางให้ตนมาเฝ้าเซียวหลินเทียน แต่เหตุใดเช้าวันนี้กลับบ่ายเบี่ยงตลอดเวลา ดูเหมือนมิอยากให้ตนไปเยี่ยมเซียวหลินเทียนนางพูดพลางก้าวเข้าไปในห้อง เห็นเก๋อเฟิ่งฉิงที่นั่งอยู่ข้างเตียงของเซียวหลินเทียนกำลังเช็ดมือให้เขาอย่างอ่อนโยนหลิงอวี๋ชะงักไปเล็กน้อย นางเข้าใจทุกอย่างแล้วที่เถาจ
