นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดที่ตนจะสามารถล้างอายได้แล้วจริง ๆ!หลิงเสียงเซิงใจเต้นรัวหนักหลานฮุ่ยจวนกับลูกทั้งสองของนางเป็นความอัปยศที่เกิดขึ้นกับเขา เขามักจะจินตนาการว่าสักวันหนึ่งจะสามารถขับไล่เด็กสองคนนั้นออกจากบ้านไปได้แต่ขอเพียงท่านอดีตเสนาบดียังอยู่ ความฝันนี้ของเขาก็ไม่มีทางเป็นจริงได้เลย!ตอนนี้โอกาสมาวางอยู่ตรงหน้าของตนแล้ว ขอเพียงปฏิเสธไปต่อหน้าธารกำนัล หลิงอวี๋กับหลิงเสี่ยงก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนอีกแล้ว!แต่ทว่า...หลิงเสียงเซิงนึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่หลิงอวี๋มากระซิบข้างหูตนเมื่อครู่แล้วก็เกิดความสับสนอย่างมากทางด้านหลิงเสียงเซิงกำลังว้าวุ่นอยู่ แต่ท่านอดีตเสนาบดีกลับใจเต้นแล้วมองไปทางหลิงเสียงเซิงเรื่องในตอนนั้นเขาเป็นคนบังคับให้หลิงเสียงเซิงแต่งงานกับหลานฮุ่ยจวน ลูกชายผู้นี้จึงโกรธเขามาครึ่งชีวิตแล้ว ความสัมพันธ์ของสองพ่อลูกก็แย่ลงเพราะเหตุนี้เช่นกันหากหลิงเสียงเซิงปฏิเสธว่า เรื่องที่หลิงอวี๋เป็นบุตรีของเขาต่อหน้าธารกำนัล มิแน่ว่า หลิงอวี๋อาจจะถูกจักรพรรดิอู่อันลงโทษ แต่จะถูกลดขั้นลงไปเป็นอนุภรรยาแน่ส่วนตนเองก็จะมีความผิดฐานหลอกลวงจักรพรรดิเพราะปิดบังภูมิหลั
องค์ชายเว่ยเห็นแล้วก็ยังมิเลิกรา เขาพุ่งเข้าไปจิกผมหลิงเยี่ยนแล้วตบนางไปอีก“สารเลว… ข้าจะตีพวกที่มิทำให้สำเร็จแล้วรังแต่จะทำให้แย่ลงเช่นเจ้าให้ตาย...”เพียงแต่มือขององค์ชายเว่ยยังมิทันได้ลงไปบนหน้าของหลิงเยี่ยนก็ถูกเซียวหลินเทียนห้ามไว้ก่อน“ถอยไป ข้าทุบตีสตรีของข้าเอง มิเกี่ยวอะไรกับเจ้า!”องค์ชายเว่ยเห็นว่าเป็นเซียวหลินเทียน ก็ด่าไปแล้วก็จะสะบัดมือเซียวหลินเทียนออกไปด้วย“สตรีของเจ้า?”หลิงอวี๋เห็นเลือดไหลออกมาจากร่างกายของหลิงเยี่ยนก็มิสามารถควบคุมความโกรธของตนเองได้อีกแล้ว จึงตะคอกเสียงแข็ง“ท่านได้มาสู่ขอหรือให้สินสอดน้องสาวหม่อมฉันหรือไม่?”“นางเข้าตำหนักองค์ชายเว่ยไปก็ถูกท่านส่งตัวไปที่ตระกูลเฮ่อ ท่านยังมีหน้ามากล้าพูดว่านางเป็นสตรีของท่านอีกหรือ?”หลิงอวี๋ก้าวเข้าไปใกล้ “เหตุใดเล่า เสด็จพ่อเฆี่ยนท่านไปสามสิบครั้งยังมิทำให้ท่านทบทวนตัวเองได้อีกหรือ?”“พวกเราต้องไปบอกเรื่องนี้กับเสด็จพ่ออีกหรือไม่ว่าท่านเกี่ยวข้องกับตระกูลเฮ่ออย่างไร เรื่องที่วางยาไทเฮาอีก?”“ท่านอย่าได้คิดว่าฮองเฮาเว่ยรับโทษแทนท่านแล้วเรื่องพวกนี้จะจบไปเช่นนี้ ยาพิษของฮองเฮาเว่ยมาจากที่ใดกันเล่า?”ย
ระหว่างทางกลับไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน ในหัวของหลิงอวี๋ยังคงจดจำท่าทีมั่นใจตอนที่องค์หญิงใหญ่พูดได้แม่นนางจะส่งของตอบแทนอะไรกลับมาให้ตนกัน?ของตอบแทนนี้ต้องมิได้หมายถึงของกำนัลธรรมดาเป็นแน่ แต่คงจะเป็นการแก้แค้นที่วันนี้เฮ่อหรงถูกถอดตำแหน่งและสูญเสียทรัพย์สินไปมากมายถึงเพียงนั้นอย่างแน่นอน!ลอบสังหารหรือ?หลิงอวี๋รู้สึกว่า คนเช่นองค์หญิงใหญ่นี้คงจะมิใช้วิธีการเดียวกันซ้ำสองครั้งแน่ ๆ อีกอย่างในครั้งนี้หอเหยี่ยวราตรีก็เสียหายหนักมาก องค์หญิงใหญ่ก็คงจะไม่มีมือสังหารไว้ใช้งานมากมายนักในช่วงระยะนี้นางจะใช้วิธีการใดในการแก้แค้นตนกันนะ!“อาอวี๋ เจ้าไปโน้มน้าวหลิงเสียงเซิงให้ยอมรับว่าเจ้าเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขาได้อย่างไร?”ท่านอดีตเสนาบดีนั่งอยู่บนรถม้าคันเดียวกับหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียน เมื่อครู่เขาคิดอยู่สักพักแล้วก็ยังคิดมิออกว่า ลูกชายที่เห็นแก่ตัวของตนไปถูกหลิงอวี๋พูดอย่างไรเข้าถึงได้เปลี่ยนความคิดได้“ข้าบอกเขาไปว่า ฮองเฮาเว่ยอยู่ในตำหนักเย็นออกมามิได้ หากชีวิตนี้องค์ชายเว่ยอยากจะเป็นองค์รัชทายาทก็คงเป็นเรื่องที่เป็นไปมิได้!”หลิงอวี๋ยิ้มเยาะเย้ย “ข้ายังบอกไปอีกว่า หากมาทำ
กระทั่งไปถึงที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน หลิงอวี๋ก็ไปดูหลิงเยี่ยนก่อนเลยหลิงเยี่ยนกินยาห้ามเลือดของหลิงอวี๋ไป ดังนั้นเลือดจึงหยุดไหลแล้วหลิงอวี๋จัดตำรับยาปรับสมดุลหลังแท้งให้หลิงเยี่ยน แล้วให้นางรับใช้ไปเอายาที่โรงเหยียนหลิงมาให้หลิงเยี่ยนหวางซือมองอยู่ด้านข้าง พลางเอ่ยถามอย่างมิสบายใจระคนปวดใจ “อาอวี๋ ในภายหน้าเยี่ยนเอ๋อร์จะยังมีลูกได้อีกหรือไม่? นางจะมีผลข้างเคียงใดหลงเหลืออยู่หรือไม่?”ตอนนี้หวางซือทั้งโกรธทั้งเคืองหลิงอวี๋ แต่ในใจก็มีบางอย่างอยู่ นางมิกล้ายั่วยุหลิงอวี๋ในเวลานี้ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ได้ดูละครมากมายถึงเพียงนั้นแล้ว นางเห็นมากับตาว่าหลิงอวี๋มิได้เกรงกลัวทั้งจักรพรรดิอู่อัน ทั้งไทเฮาและองค์หญิงใหญ่เลยนางรู้แก่ใจเลยว่า หลิงอวี๋ในตอนนี้มิใช่หลิงอวี๋ที่นางสามารถหลอกลวงและควบคุมได้ตามใจอีกต่อไปแล้ว!“ขอเพียงหลิงเยี่ยนทำตามตำรับของข้าก็จะไม่มีผลข้างเคียงแล้ว อีกหนึ่งปีครึ่งจะตั้งครรภ์อีกก็ได้!”หลิงอวี๋มิรู้ว่า ในหัวของหวางซือกำลังคิดอะไรอยู่ ยังคงมิยอมแพ้เรื่ององค์ชายเว่ย หรือว่าจะรีบร้อนให้หลิงเยี่ยนแต่งงานใหม่เสียแล้ว?“เราออกไปคุยข้างนอกกันเถิด ให้นางได้พักผ่อน
ความผิดร่ายยาวที่ท่านอดีตเสนาบดีพูดออกมาทำให้หวางซือหน้าถอดสีไปเลย ในใจนางมีเพียงแค่สองคำเท่านั้น...แย่แล้ว!ใจของหลิงเสียงเซิงก็กระตุกไปเช่นกัน เขามองไปทางหลิงอวี๋อย่างเคร่งเครียดเขาเพิ่งจะวางแผนที่จะสานสัมพันธ์ที่ดีกับหลิงอวี๋ ทว่าหากหาไปถึงความตายของหลานฮุ่ยจวนแล้วหลิงอวี๋ยังจะยอมเอนเอียงมาหาตระกูลหลิงหรือ?“ท่านพ่อ อยู่ดี ๆ พูดเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาด้วยเหตุใดกัน! ใคร ๆ ก็รู้กันว่าหลานฮุ่ยจวนป่วยตาย...”ยังมิทันที่หลิงเสียงเซิงจะพูดจบ ท่านอดีตเสนาบดีก็เอ่ยขึ้นมาอย่างโมโห “เจ้าหุบปาก! แล้วไปยืนด้านข้างนั่นเสีย วันนี้เจ้าไม่มีสิทธิ์พูด!”“เหตุใดจะไม่มี! ข้าเป็นสามีของหลานฮุ่ยจวน เป็นพ่อของอาอวี๋ ข้า...”ท่านอดีตเสนาบดีหยิบกระดานไม้ขึ้นมาทันทีอย่างมิรีรอการกระทำนี้ทำเอาหลิงเสียงเซิงตกใจหุบปากไปทันที จากนั้นก็ไปนั่งนิ่ง ๆหวางซือคิดหามาตรการรับมืออย่างรวดเร็ว หลานฮุ่ยจวนตายไปตั้งหลายปีแล้ว คนที่ควรจะจัดการก็ถูกตนจัดการไปแล้ว ไม่มีทางมีหลักฐานใดหลงเหลืออยู่แน่นอน!ขอเพียงตนยืนกรานมิยอมรับ เช่นนั้นหลิงอวี๋จะทำอย่างไรกับตนได้เล่า ตอนนี้ตนเป็นฮูหยินหลิง และมีพระราชโองการแต่งตั้
“แม่ของข้าต้องเจ็บปวดทรมานเช่นนั้นอยู่ทั้งคืน เสียเลือดไปตั้งมากมาย...”“กระทั่งตอนเช้าตรู่เด็กทั้งสองถึงได้หลุดออกมา ส่วนแม่ของข้าก็แทบจะสิ้นลมหายใจแล้ว!”หลิงอวี๋นึกถึงหลานฮุ่ยจวนที่ต้องเจ็บปวดอยู่ตลอดทั้งคืนโดยไม่มีผู้ใดสนใจ นางจะรู้สึกสิ้นหวังเพียงใดหนอในยามนั้นที่นางไร้หนทางจะขอความช่วยเหลือ!นางพูดร้องเรียนออกไปโดยมิสามารถควบคุมน้ำตาอันแสนเจ็บปวดใจของตนได้เลย จากนั้นก็ตวาดหวางซือ “หวางซือ เป็นสตรีเช่นเดียวกันแท้ ๆ เหตุใดเจ้าถึงใจร้ายวางยาพิษกับสตรีนางหนึ่งอย่างใจร้ายได้ถึงเพียงนี้?”“เจ้าเห็นหลิงเยี่ยนต้องแท้งลูกเจ้ายังปวดใจกับสิ่งที่นางได้รับถึงเพียงนั้นเลย เช่นนั้นท่านแม่ของข้าเล่า? ในยามที่นางร้องขอความช่วยเหลืออย่างเจ็บปวดและสิ้นหวังนั้นเจ้าทำสิ่งใดอยู่รึ?”“ฟังเสียงร้องไห้ของนางด้วยความยินดีอยู่ใช่หรือไม่? หวางซือ หากพระชายาเว่ยทำกับหลิงเยี่ยนเช่นนี้ เจ้าจะทำเยี่ยงไร?”ป้าสะใภ้ใหญ่กับหลิงหว่านเพิ่งได้ยินสาเหตุการตายของหลานฮุ่ยจวนเป็นครั้งแรก เมื่อได้ยินว่าหวางซือทำเรื่องเหล่านี้ทั้งสองก็รู้สึกขนลุกระคนอกสั่นขวัญแขวนทันที พวกนางมิอาจจินตนาการได้เลยว่า สตรีเช่นหวางซือจ
ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอย่างยิ่ง พร้อมทั้งความเยือกเย็นที่เสียดแทงไปถึงกระดูกและความโหดร้ายที่มิอาจอธิบายเป็นคำพูดได้...ทำเอาหวางซือฝันร้ายถึงดวงตาคู่นั้นทุกคืนอยู่ช่วงหนึ่งเสียด้วยซ้ำ!ส่วนผลที่ตามมาก็คือทำให้ลูกที่หวางซือตั้งครรภ์อยู่ในตอนนั้นหลุดออกมา แล้วจากนั้นมาก็มีลูกมิได้อีกเลยนั่นเป็นเด็กผู้ชายที่เป็นรูปเป็นร่างชัดเจนแล้วด้วย!หวางซือรู้ว่าเป็นเพราะถูกหลานฮุ่ยจวนสาปแช่งไว้จึงทำให้ตนสูญเสียลูกชายและโอกาสการตั้งครรภ์อีกไป!มีเพียงต้องทำให้หลานฮุ่ยจวนหายไปจากใต้หล้านี้เท่านั้นนางจึงจะหยุดฝันร้ายนี้ได้เสียที และนางจะได้นั่งในตำแหน่งฮูหยินหลิงอย่างมั่นคง!หวางซือกำลังครุ่นคิดตกอยู่ในภวังค์แล้วก็ได้ยินเสียงหลิงอวี๋ตวาด “หวางซือ เจ้าวางยาพิษท่านแม่ของข้า หลักฐานความผิดเป็นที่ประจักษ์ชัด เจ้ายังมีสิ่งใดจะพูดอีกหรือไม่?”หวางซือใจสั่นแล้วรีบปัดความคิดสับสนวุ่นวายออกไป จากนั้นก็เอ่ยโต้แย้ง “อาอวี๋ ข้ามิเคยทำเรื่องพวกนี้เลย! ตอนนั้นหลานฮุ่ยจวนลักลอบมีความสัมพันธ์กับผู้อื่นจริง ๆ ฮูหยินผู้เฒ่าต่างหากที่สั่งให้คนเอายาทำแท้งไปให้นาง...”“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้ายังก
“เจ้าดูสิ่งนี้อีกที เจ้าจะบอกกับจวนขุนนางเยี่ยงไรว่า เหตุใดรายการสินสอดของหลิงเยี่ยนจึงมาปรากฎอยู่ในสินสอดของท่านแม่ข้าได้?”หลิงอวี๋เอารายการสินสอดของหลิงเยี่ยนที่ค้นหามาโยนไปที่ตัวหวางซือด้วยปัญหาที่เข้ามาติด ๆ กันนี้ทำให้หวางซือรับมือมิไหว มีหรือที่นางจะมิรู้ว่าตนเองยักยอกสินสอดของหลานฮุ่ยจวนไปเท่าใด สิ่งเหล่านี้มีอยู่ในสินสอดทั้งหมด หากนำไปให้จวนขุนนางเทียบดูก็มิอาจปฏิเสธได้เลย“หลิงอวี๋ เจ้าเนรคุณ ต่อให้ข้าจะนำสินสอดของแม่เจ้าไปสมทบให้หลิงเยี่ยนแล้วจะอย่างไรเล่า?”“หลังจากที่แม่เจ้าตาย ตระกูลหลิงของเราก็เลี้ยงดูพวกเจ้าสองพี่น้องจนเติบโตมา ที่ข้านำสินสอดของแม่เจ้ามาก็แค่นำมาชดเชยความเสียหายของตระกูลหลิงเท่านั้นเอง!”“เหลวไหล!”ท่านอดีตเสนาบดีอดมิได้ที่จะโพล่งขึ้นมา เขาโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัวแล้ว“ตอนนั้นที่ท่านอัครเสนาบดีหลานจากไป ก็ได้ให้เงินก้อนโตไว้ให้ฮูหยินของข้าแล้วบอกว่าเป็นค่าเลี้ยงดูหลิงอวี๋กับหลิงเสี่ยง เงินเหล่านี้มากพอที่จะเลี้ยงทุกคนในตระกูลหลิงด้วยซ้ำ ไหนเลยต้องเอาสินสอดของหลานฮุ่ยจวนไปเลี้ยงดูสองพี่น้องอีก!”“หวางซือ เจ้าช่างทำให้ตระกูลหลิงเสียหน้าจริง ๆ ช่างน