แชร์

บทที่ 1262

กระทั่งไปถึงที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน หลิงอวี๋ก็ไปดูหลิงเยี่ยนก่อนเลย

หลิงเยี่ยนกินยาห้ามเลือดของหลิงอวี๋ไป ดังนั้นเลือดจึงหยุดไหลแล้ว

หลิงอวี๋จัดตำรับยาปรับสมดุลหลังแท้งให้หลิงเยี่ยน แล้วให้นางรับใช้ไปเอายาที่โรงเหยียนหลิงมาให้หลิงเยี่ยน

หวางซือมองอยู่ด้านข้าง พลางเอ่ยถามอย่างมิสบายใจระคนปวดใจ “อาอวี๋ ในภายหน้าเยี่ยนเอ๋อร์จะยังมีลูกได้อีกหรือไม่? นางจะมีผลข้างเคียงใดหลงเหลืออยู่หรือไม่?”

ตอนนี้หวางซือทั้งโกรธทั้งเคืองหลิงอวี๋ แต่ในใจก็มีบางอย่างอยู่ นางมิกล้ายั่วยุหลิงอวี๋ในเวลานี้

ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ได้ดูละครมากมายถึงเพียงนั้นแล้ว นางเห็นมากับตาว่าหลิงอวี๋มิได้เกรงกลัวทั้งจักรพรรดิอู่อัน ทั้งไทเฮาและองค์หญิงใหญ่เลย

นางรู้แก่ใจเลยว่า หลิงอวี๋ในตอนนี้มิใช่หลิงอวี๋ที่นางสามารถหลอกลวงและควบคุมได้ตามใจอีกต่อไปแล้ว!

“ขอเพียงหลิงเยี่ยนทำตามตำรับของข้าก็จะไม่มีผลข้างเคียงแล้ว อีกหนึ่งปีครึ่งจะตั้งครรภ์อีกก็ได้!”

หลิงอวี๋มิรู้ว่า ในหัวของหวางซือกำลังคิดอะไรอยู่ ยังคงมิยอมแพ้เรื่ององค์ชายเว่ย หรือว่าจะรีบร้อนให้หลิงเยี่ยนแต่งงานใหม่เสียแล้ว?

“เราออกไปคุยข้างนอกกันเถิด ให้นางได้พักผ่อน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status