Share

บทที่ 1206

Author: กานเฟย
ขณะที่เซียวหลินเทียนครุ่นคิด แม่ทัพเฉินก็ได้นำตัวเซี่ยโฮ่วตานรั่วออกมา

นางเห็นซินจิ้งยืนอยู่ด้านล่าง จึงคิดว่าซินจิ้งมาต้อนรับตน จึงกล่าวอย่างเย่อหยิ่งว่า “แม่ทัพเฉิน ข้าบอกแล้วมิใช่หรือว่าจะจ่ายเงินแล้วจบเรื่องเสีย!”

“ดูเจ้าสิ ตอนนี้เจ้าคงมาปล่อยตัวข้าออกไปอย่างเชื่อฟังใช่หรือไม่?”

“ซินจิ้ง เจ้าอยู่ที่นี่รอจ่ายเงิน ข้าขอตัวกลับไปก่อน คุกแสนสกปรกและเหม็นเน่าถึงเพียงนี้ ตัวข้าต้องกลับไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาด!”

ซินจิ้งหน้าบึ้ง มิเอ่ยคำใด

นางนำตั๋วเงินมาเพื่อจ่ายค่าปรับ แต่ต้องรอให้แม่ทัพเฉินลงโทษเสร็จสิ้นเสียก่อนจึงจะนำตัวนางไปได้

เซี่ยโฮ่วตานรั่วคิดว่า นางกำลังโกรธตน จึงมิใส่ใจ พาเหล่าสาวใช้สองสามคนตั้งท่าจะเดินจากไป

“จับตัวนางไว้!”

แม่ทัพเฉินเห็นเซี่ยโฮ่วตานรั่วโง่เขลามาก จึงแสยะยิ้มเย็น พลันโบกมือหนึ่งครั้ง แล้วองครักษ์สองสามคนก็เข้ามาจับกุมเซี่ยโฮ่วตานรั่ว

“พวกเจ้าจะทำอะไร?”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วดิ้นรนด้วยความโกรธ แล้วตะโกนว่า “คนของข้านำเงินมาที่นี่แล้ว เพียงพอที่จะชดใช้...”

“หุบปาก!”

แม่ทัพเฉินยิ้มเยาะอย่างดูถูก นำพระบรมราชโองการของจักรพรรดิอู่อันออกมา แล้วอ่านออกเสียง

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 1207

    เมื่อเห็นว่าเซี่ยโฮ่วตานรั่วถูกโบยครบสามสิบไม้ และถูกซินจิ้งพาตัวไปแล้ว เซียวหลินเทียนก็รีบพาหลิงอวี๋กลับไปยังตำหนักอ๋องอี้ระหว่างทาง เขาเล่าเรื่องที่เว่ยเฉิงเอ่ยพาดพิงเกี่ยวกับไมตรีอันดีระหว่างมู่หรงชิ่งและเฮ่อหรงให้ฟังหลิงอวี๋ก็รู้สึกประหลาดใจทันที กล่าวขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “เป็นไปมิได้! แม้ว่าหม่อมฉันจะมิได้สนิทกับมู่หรงชิ่งมากนัก แต่เรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้ เมื่อวานนี้นางคงมิปิดบังหม่อมฉันแน่!”“ข้าก็รู้สึกเช่นกันว่าน่าแปลกนัก!”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างร้อนรน “ข้าได้สั่งให้คนไปเชิญมู่หรงเหยียนซงแล้ว เราจะรู้เมื่อกลับไปว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น!”แต่เมื่อทั้งสองกลับไปถึงตำหนักอ๋องอี้ ลู่หนานที่ถูกส่งไปเชิญมู่หรงเหยียนซงก็กลับมา เขาเข้าพบเซียวหลินเทียนและกล่าวรายงานเบา ๆ“ท่านอ๋อง เมื่อคืนที่ผผ่านมา องค์ชายจิ้นมิได้กลับไปที่ศาลาพักม้า เขาส่งคนมาบอกกับองค์หญิงชิ่งเพียงว่า เขาจะพักที่ไร่ของตระกูลเฮ่อเป็นเวลาสองวัน! องค์หญิงชิ่งก็รู้สึกสับสนเช่นเดียวกัน! นางจึงตามข้าน้อยกลับมา กำลังรออยู่ในห้องรับรองแขกพ่ะย่ะค่ะ!”หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนสบตากัน ทั้งสองรีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว“พี่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 1208

    หลิงอวี๋ถามเช่นนั้นมู่หรงชิ่งก็พลันตกใจ และนึกถึงคำพูดของพี่ชายบนเรือเช่นกันมู่หรงชิ่งสีหน้าลำบากใจ พูดอย่างอึดอัดว่า “พี่หญิงหลิงหลิง ข้ามิรู้! เสด็จพี่มิได้บอกข้าเรื่องนี้เลย เขาบอกว่าไว้รอคุยกับพวกท่านทีเดียว ข้าก็จะรู้พร้อมกัน!”หลิงอวี๋รู้สึกหงุดหงิด หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ก่อนหน้านี้ควรจะพามู่หรงเหยียนซงกลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้เพื่อถามให้ชัดเจนแล้ว“พี่หญิงหลิงหลิง พวกท่านไปที่ตระกูลเฮ่อและพาเสด็จพี่ของข้าออกมา แล้วถามค่อยเขามิได้หรือ?!”มู่หรงชิ่งเป็นห่วงความปลอดภัยขององค์ชายจิ้น จึงพูดอย่างรีบร้อน “เสด็จพี่ของข้าเป็นองค์ชายแห่งเยวี่ยใต้ ตระกูลเฮ่อไม่มีสิทธิ์กักขังเขา!”“ใจเย็นลงก่อน!”คิ้วของเซียวหลินเทียนขมวดเข้าหากัน กล่าวอย่างสงบใจว่า “องค์หญิงชิ่ง เจ้าคิดได้ ตระกูลเฮ่อก็คิดได้เช่นกัน! แต่เหตุใดตระกูลเฮ่อถึงกล้ากักขังพี่ชายของเจ้าเล่า?”“ข้าคิดว่าเรื่องนี้มิง่ายอย่างที่คิด หากเรามิทำให้เรื่องนี้กระจ่าง ต่อให้เราไปที่นั่นก็คงพาพี่ชายของเจ้ากลับมาพร้อมพวกเรามิได้!”“องค์หญิงชิ่ง ท่านอ๋องตรัสถูกแล้ว เราต้องคิดให้รอบคอบ!”หลิงอวี๋ดึงมู่หรงชิ่งให้นั่งลง แล้วถามว่า “ท่านอ๋

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 1209

    เมื่อกล่าวถึงองค์หญิงใหญ่ หลิงซวนก็ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างขมขื่น “อาจารย์ ข้ารู้จักองค์หญิงใหญ่มิมากนัก เพราะในวังแทบไม่มีผู้ใดเอ่ยถึงองค์หญิงใหญ่เลย นี่เป็นเรื่องต้องห้ามเจ้าค่ะ!”“ข้ารู้เพียงว่าตั้งแต่ที่องค์หญิงใหญ่เสด็จไปยังอารามจิ้งซือ ก็มิเคยเสด็จกลับวังหลวงมาเยี่ยมไทเฮาอีกเลยเจ้าค่ะ!!”หลิงอวี๋รู้สึกเหลือเชื่อ ถึงอย่างไรไทเฮาก็เป็นพระมารดาขององค์หญิงใหญ่ มีธิดาองค์ใดที่จากไปหลายปีแล้วมิห่วงใยพระมารดาของตนเองบ้าง“แล้วไทเฮาเคยเสด็จไปเยี่ยมบ้างหรือไม่?”หลิงซวนพยายามนึกอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวว่า “น่าจะเคยเสด็จไปเยี่ยมครั้งหนึ่ง นั่นคือสามปีหลังจากที่องค์หญิงใหญ่เสด็จไปที่อารามจิ้งซือ ไทเฮาทรงพาฮองเฮาเว่ยไปด้วย เมื่อเสด็จกลับมา ไทเฮาก็ทรงประชวรหนัก!”“ตอนนั้นมีข่าวลือว่า องค์หญิงใหญ่มิกตัญญู ทำให้ไทเฮาเสียพระทัย จึงทรงประชวรเมื่อเสด็จกลับมา!”“ต่อมาไทเฮาออกมาปฏิเสธข่าวลือด้วยพระองค์เอง โดยกล่าวว่า ที่ทรงประชวรนั้นเป็นเพียงเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง มิเกี่ยวกับองค์หญิงใหญ่ ข่าวลือจึงค่อย ๆ เงียบหายไป!”“ดูเหมือนว่าตั้งแต่นั้นมา ไทเฮาก็มิเคยเสด็จไปเยี่ยมอีกเลย! ฝ่าบา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 1210

    ไทเฮาและพระราชธิดาที่พลัดพรากจากกันมานานโผเข้ากอดกันพลางร่ำไห้ ฉากเช่นนี้ฟังดูซาบซึ้งใจยิ่งนัก!กระนั้น หลิ่งอวี๋กลับพบบรรยากาศที่แตกต่างออกไปเมื่อมินานมานี้ ฮองเฮาเว่ยเพิ่งถูกไล่ไปอยู่ตำหนักเย็น ตระกูลเว่ยก็รับตัวองค์หญิงใหญ่กลับคืนมาในเวลานี้ ทั้งยังมีเรื่องการพระราชทานสมรสระหว่างเฮ่อหรงกับมู่หรงชิ่งอีกหากพิจารณาเหตุการณ์เหล่านี้แยกกันก็อาจไม่มีอะไร ทว่าหากนำมารวมกันแล้ว กลับมีความแปลกประหลาดซ่อนอยู่ในทุกเรื่องโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหลิงอวี๋คิดว่า ก่อนหน้านี้ฮองเฮาเว่ยวางยาพิษไทเฮา แล้วมู่หรงเหยียนซงก็ยังเอ่ยถึงสาเหตุการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิสูงสุดที่ผิดปกติอีก...องค์หญิงผู้นี้เป็นพระราชธิดาของไทเฮา หากนางคิดร้ายต่อไทเฮา ก็ยากที่จะรับรองได้ว่าไทเฮาจะมิถูกพิษของนาง!“เซียวหลินเทียน ท่านลองเข้าไปหาทางใกล้ชิดกับมู่หรงเหยียนซงดู ส่วนหม่อมฉันจะเข้าวังไปสืบข่าวในวันพรุ่ง!”หลิงอวี๋มิรู้ว่าเมื่อองค์หญิงใหญ่กลับมา ไทเฮาจะยังคงปฏิบัติต่อตนเช่นเดิมหรือไม่มิว่านางจะสนิทสนมกับไทเฮาเพียงใด ก็เทียบมิได้กับพระราชธิดาแท้ ๆ ของพระองค์!ยิ่งไปกว่านั้น หลิงอวี๋ยังต้องการสืบถามข่าวคราวจากข

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 1211

    เซียวหลินเทียนถูขมับเล็กน้อย เพราะปวดศีรษะจากการนอนหลับมิสนิทตลอดทั้งคืน“เฮ่อหรงอาจจะมีส่วนร่วม แต่ท่านจินต้ายังไม่มีหลักฐาน! เพราะเพิ่งพบเบาะแสจากบัญชีของตระกูลหยางที่รวบรวมไว้ก่อนหน้านี้!”“ตระกูลหยางขายอาวุธ อาหาร และยาให้องค์ชายเว่ย แต่เงินบางส่วนถูกบันทึกเป็นชื่ออ๋องกำมะลอ! แม้จำนวนเงินแต่ละครั้งมิมาก แต่เมื่อรวมกันก็นับว่ามากทีเดียว!”“ท่านจินต้าตรวจสอบรายชื่อเหล่านี้แล้วพบว่าเป็นชื่อปลอมทั้งหมด ไม่มีผู้ใดรู้แน่นอนว่าบุคคลนี้เป็นใคร!”“ไม่มีเหตุผล เหตุใดตระกูลหยางจึงให้เงินมากมายและอำนาจกับคนพวกนั้น?”หลิงอวี่พึมพำ “อ๋องกำมะลอ... อ๋องกำมะลอ... อ๋องกำมะลอ! เฮ่อหรงไม่มีอำนาจ และไม่มีตำแหน่งใด ๆ ดังนั้นเขาจึงถูกเรียกว่าอ๋องกำมะลอ!”“เช่นนั้นมันเป็นชื่อที่เฮ่อหรงตั้งให้ตัวเองจนเกือบถูกเยาะเย้ยหรือ?”เซียวหลินเทียนเหน็บแนม “ก่อนหน้านี้ข้ามิเคยสนใจเขาเลย เพราะคนผู้นี้มักทำตัวมิโดดเด่น! แต่คราวนี้กลับหลุดพิรุธออกมา หากพวกเราตรวจสอบ เขาต้องปกปิดมันมิได้แน่นอน!”“ข้าขอให้ท่านจินต้าและอิ๋นฮู๋รวบรวมข้อมูลของเขาไว้แล้ว ครั้งนี้ข้าจะมิปล่อยให้หางจิ้งจอกของเขาหดกลับเข้าไปได้อีก!”หลิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 1212

    “พี่สะใภ้สี่ ท่านกำลังคิดอะไรอยู่หรือ?”เมื่อเห็นหลิงอวี๋จมอยู่ในห้วงความคิด จูหลานจึงถามด้วยความสงสัย “ท่านสงสัยเหมือนกันใช่หรือไม่ว่าเหตุใดองค์หญิงใหญ่จึงเสด็จกลับมา?”หลิงอวี๋ออกจากห้วงความคิดแล้วพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ข้ายังมิเคยเข้าเฝ้าองค์หญิงใหญ่เลยสงสัยว่าพระองค์มีนิสัยอย่างไรน่ะ?”จูหลานตอบด้วยรอยยิ้ม “ข้าก็อยากรู้เช่นกัน! เราจะได้เข้าเฝ้าพระนางเร็ว ๆ นี้แล้ว! ไทเฮาคงทรงพระเกษมสำราญมิน้อยที่ในที่สุดองค์หญิงใหญ่ก็ทรงคิดได้และทรงยินดีที่จะดูแลรับใช้พระนาง!” จูหลานมิรู้เรื่องการเมืองสักเท่าไร ดังนั้นนางจึงเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนาด้วยการพูดคุยเรื่องเสี่ยวเป่าให้หลิงอวี๋ฟังว่าเหตุใดเสี่ยวเป่าถึงยังหัวเราะได้ในตอนที่ฟันงอกในฐานะแม่ ลูก ๆ คือทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับนางหลิงอวี๋เห็นความตื่นเต้นของอีกฝ่ายจึงรู้สึกอิจฉาแม้หลิงเยวี่ยจะเป็นลูกของนาง แต่ก็มิเคยมีประสบการณ์ในการคลอดและมิเคยมีประสบการณ์เลี้ยงหลิงเยวี่ย จึงไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับการหัวเราะครั้งแรก หรือเริ่มเดินครั้งแรกน่าเสียดายอย่างยิ่ง!ในภายภาคหน้านางจะต้องมีลูกเป็นของตัวเองเท่านั้นจึงจะได้สัมผัสความสุขเช่นนี้!“ตอนนี

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 1213

    ก่อนที่ไทเฮาและองค์หญิงใหญ่จะนั่งลงประจำที่ พระชายาเส้าและจักรพรรดิอู่อันก็เดินจับมือกันเข้ามา ขณะที่ด้านหลังเป็นองค์หญิงหกเซียวทงวันนี้พระชายาเส้าแต่งตัวอย่างรัดกุมและเต็มยศรูปหกเหลี่ยมสีม่วงบนเสื้อคลุมแสดงถึงความมั่งคั่ง พร้อมด้วยดอกโบตั๋นที่ปักด้วยมือตั้งแต่ช่วงหน้าอกจนถึงไหล่ กลุ่มดอกไม้บนเสื้อช่วยให้ใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มอย่างวิจิตรงดงามเปล่งประกายพระชายาเส้าปักปิ่นลูกปัดไว้ในมวยผม ซึ่งทำจากลูกปัดทองคำหกเม็ดเข้าคู่กับหินโมราสีแดง ส่งเสริมให้นางดูสง่างามและโอ่อ่าในฐานะที่เป็นผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดในวังหลัง ใบหน้าที่เชิดขึ้นแสดงให้เห็นถึงความพึงพอใจของนางหลิงอวี๋หันไปสังเกตสีหน้าขององค์หญิงใหญ่ เพราะเมื่อเห็นปิ่นปักผมของพระชายาเส้า นางก็หันมององค์หญิงใหญ่อย่างมิรู้ตัวอีกครั้งนางเห็นว่าองค์หญิงใหญ่ปักปิ่นลูกปัดบนมวยผมที่เกล้าสูงของนาง ช่างเหมือนกับปิ่นของพระชายาเส้า แต่แตกต่างเพียงขององค์หญิงใหญ่ฝังด้วยลูกปัดทองคำเก้าเม็ด!เลขเก้าคือเลขที่มีเพียงผู้ที่ได้รับความเคารพสูงสุดเท่านั้นที่สามารถใช้ได้!หัวใจของหลิงอวี๋พลันวูบไหว ปิ่นเล่มนี้เป็นของไทเฮา!มันอาจจะเป็นสมบัติที่ไท

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 1214

    เมื่อถึงคราวที่จักรพรรดิอู่อันแนะนำเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋ หลังจากแนะนำทั้งสองคน องค์หญิงใหญ่ก็ยิ้มกว้างและจับมือหลิงอวี๋ด้วยท่าทางดีใจ“เมื่อคืนตัวข้าได้ยินเสด็จแม่พูดถึงเจ้า เสด็จแม่เล่าว่าเจ้าดูแลนางเป็นอย่างดี และยามที่เสด็จแม่ทรงประชวร เจ้าก็ยังอุทิศตนเพื่อดูแลพระนาง!”สิ้นคำ องค์หญิงก็ถอดสร้อยข้อมือหยกมอบให้หลิงอวี๋“นี่คือความต้องการของข้า ขอบใจที่ดูแลไทเฮาเพื่อข้า ไทเฮามอบสิ่งนี้ให้ข้าครั้นเมื่อแต่งงาน ข้าขอส่งต่อมันให้เจ้า!”ขณะที่หลิงอวี๋กำลังจะปฏิเสธ องค์หญิงใหญ่ก็ปรามนางเอาไว้และพูดหยอกล้อ “เจ้ากับข้ามิเจอกันมาก่อน เจ้าเลยมินับว่าข้าเป็นเสด็จป้างั้นหรือ!”ไทเฮากล่าวด้วยรอยยิ้ม “อาอวี๋ รับไปเถิด! ในภายภาคหน้าพวกเราแม่ลูกต้องรบกวนเจ้าอีกมาก!”หลิงอวี๋จึงพูดได้เพียงว่า “หลิงอวี๋ขอบพระทัยเสด็จป้าเพคะ!”เมื่อนางเดินกลับมาพร้อมกับสร้อยข้อมือหยก หลิงอวี๋ก็เห็นจ้าวเจินเจินมองตนด้วยสายตาเหยียดหยามพระชายาเว่ยยังคงมีสีหน้าไร้อารมณ์พระชายาเส้าในองค์จักรพรรดิหันมองหลิงอวี๋อย่างมีนัยก่อนหันหลังกลับหลังจากแนะนำตัวพระชายาเย่แล้ว หลิงอวี๋ก็พบว่า ในบรรดาพระชายาทั้งสี่คน นางเป็

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2202

    เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2201

    หลิงอวี๋เดินกลับเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเย่ซงเฉิงเข้าพอดี“พวกเราต้องเตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากหวงฝู่หลินกลับไปแล้ว มิสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ถึงกาลนั้นใครจะมารับมือการแก้แค้นของฝูไห่ต่อตระกูลหลงและตระกูลอื่น ๆ อีกหลายตระกูลเล่า?”เจ้าแห่งทิศใต้มองไปยังเย่หรง และกล่าวเสียงเข้ม “เลี่ยวหงเสีย มารดาของเย่หรงอาจจะรู้วิธี!”“ปรมาจารย์เย่ ก่อนหน้านี้ข้าอยากจะพบเลี่ยวหงเสียเพื่อสอบถามสถานการณ์จึงไปที่คุกน้ำมา แต่ข้ากลับมิสามารถพบนางได้!”“คำกล่าวของท่านมีน้ำหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อ บางทีท่านอาจจะสามารถทูลขอเสด็จพ่อให้ทรงอนุญาตท่านเข้าพบเลี่ยวหงเสียได้!”เย่ซงเฉิงขมวดคิ้ว “เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้พยักหน้า “แม่ทัพหลี่ผู้เฝ้าประตูบอกว่า นอกเสียจากจะมีพระราชโองการของมหาเทพ มิฉะนั้นก็มิอนุญาตให้ข้าพบเลี่ยวหงเสีย!”เย่ซงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องนี้ข้าน้อยเคยทูลต่อเสด็จพ่อของท่านแล้ว เสด็จพ่อของท่านมิทรงยินยอม ความนับหน้าถือตาของตาเฒ่าผู้นี้ใช้มิได้ผลต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อของท่านแล้ว!”ทุกคนต่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2200

    หวงฝู่หลินมิรู้จักคนทั้งสองนี้เลย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ตอนนั้นนอกจากพวกท่านกับตระกูลเฉียวแล้ว ก็มีคนของตระกูลจงเจิ้งที่เข้าไปในภูเขาหิมะ ข้ามิเห็นคนทั้งสองที่ท่านพูดถึงในภูเขาหิมะ!”“บางทีปี้ซงอาจจะเคยเห็น เดี๋ยวลองเรียกเขามาถามดู!”เผยอวี้จึงไปเรียกปี้ซงมาอีกครั้งปี้ซงอุ้มหวงฝู่หมิงจูเข้ามา หลิงอวี๋ก็รับนางมาอุ้มไว้เซียวหลินเทียนมองหวงฝู่หมิงจูกอดคอหลิงอวี๋ด้วยท่าทางสนิทสนม ในใจรู้สึกซับซ้อนอย่างบอกมิถูกหวงฝู่หลินเล่าคำถามให้ปี้ซงฟังอีกครั้งปี้ซงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ชายชราผู้นั้นข้าพอจำได้ราง ๆ ตอนนั้นเขาเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะอยู่หลายวัน ต่อมาก็จากไป ข้าคิดว่าเขาไม่มีอันตรายอะไรจึงมิได้ใส่ใจ!”“ส่วนแม่นมอู ข้าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลย มิเคยเห็นนางในภูเขาหิมะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ตลอด ได้ยินดังนั้นก็กล่าวว่า “อันที่จริงตอนนั้นที่ภูเขาหิมะ นอกจากพวกเราแล้ว น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง”“ข้าก็มาพบพวกนางหลังจากลงจากเขาแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าพวกนางแค่ผ่านทางมา แต่พอลองคิดดูตอนนี้ พวกนางต้องเคยไปภูเขาหิมะแน่นอน แม่นมอูน่าจะถูกพวกนางพาตัวไป!”“พวกเข

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2199

    เมื่อฟังคำพูดของเย่ซงเฉิงจบ หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเผยอวี้ก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน“เจ้าสำนักซิงหลัวเป็นสตรี! หรือว่านางคือตงกู่อวี้ที่กลับชาติมาเกิด?”หวงฝู่หลินก็นึกขึ้นได้ ตอนที่ทุกคนรุมล้อมโจมตีเจ้าสำนักซิงหลัว เผยอวี้ใช้กระบี่เดียวตัดเชือกรัดผมที่มัดผมของเจ้าสำนักซิงหลัวขาดตอนนั้นผมสลวยของนางสยายลงมาบดบังดวงตาของนางทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือ จึงมิทันได้คิดให้ลึกซึ้งเมื่อเย่ซงเฉิงพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงได้นึกถึงสภาพการณ์ในยามนั้นขึ้นมา“ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือ?”ในฐานะลูกหลานตระกูลหลง เจ้าแห่งทิศใต้จะมิรู้ได้อย่างไรว่าในใต้หล้านี้มีวิชาลับเช่นนี้อยู่จริง ทันใดนั้นก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึมหลงจิ้งและหลงเพ่ยเพ่ยก็ตกใจเช่นกัน วรยุทธ์ของสตรีนางนั้นสูงส่งกว่ามหาปราชญ์เสียอีก แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามิเคยรู้มาก่อนเลยว่าสำนักซิงหลัวยังมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่“ท่านพ่อ ยามนั้นเจ้าวังหวงฝู่พร้อมด้วยท่านเซียวและพวกเราช่วยกันรุมล้อมโจมตีนางก็ยังมิสามารถสังหารนางได้ ลูกดูจากวรยุทธ์ของนางแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงท่านอาเจ้าแห่งทะเลเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับนางได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวด้วย

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2198

    หลงจิ้งยังคงยากที่จะเชื่อ “คำพูดของตระกูลเหล่านั้นก็มิได้ผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้ส่ายหน้าอย่างหดหู่ “เสด็จปู่ของเจ้าตรัสว่าจะตรวจสอบให้ จึงส่งเจ้าแห่งทะเลไปตรวจสอบ แต่ผลที่ได้จากเจ้าแห่งทะเลก็มิสามารถสรุปอะไรได้เลย หรือกระทั่ง...”กระทั่งเจ้าแห่งทะเลอาจจะใช้ขี้ผึ้งหอม ควบคุมบุตรหลานของตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือตนเอง!เซียวหลินเทียน หลงจิ้งและหลิงอวี๋ต่างก็เข้าใจความหมายที่เจ้าแห่งทิศใต้ยังพูดมิจบใจของหลงจิ้งพลันหล่นวูบ เช่นนั้นเรื่องที่ตนไปเผาขี้ผึ้งหอมก็เท่ากับมิได้ช่วยใครเลย กลับยิ่งทำให้อำนาจของเจ้าแห่งทะเลเพิ่มทวีคูณขึ้นงั้นหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างมิยอม “หรือว่าหัวหน้าตระกูลใหญ่เหล่านั้นล้วนเลอะเลือนไปแล้ว? ไยจึงปล่อยให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลควบคุมชะตากรรมของพวกเขาเช่นนี้?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว มิน่าแปลกใจที่เมื่อครู่เจ้าแห่งทะเลยอมถอยกลับไปง่าย ๆ ที่แท้ก็มีแผนการเช่นนี้เองก่อนที่จะควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือ เจ้าแห่งทะเลย่อมมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในยามนี้แต่เมื่อใดที่เขาควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือได้แล้ว เจ้าแห่งทะเลย่อมมิปล่อยเจ้าแห่งทิศใต

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2197

    มหาปราชญ์มองไปยังเจ้าแห่งทะเลอย่างมิยินยอม เจ้าแห่งทะเลกล่าวเสียงเข้ม “คนเขามิยอมรับวิธีการรักษาของท่าน ก็ให้พวกเขาไปหาคนที่เก่งกว่านี้เถอะ!”“อย่าให้เป็นเพราะบุตรบุญธรรมคนเดียวต้องมาทำให้ความเป็นพี่น้องของพวกเราต้องบาดหมางกัน!”เจ้าแห่งทะเลพูดจบก็นำหน้าเดินออกไปท่าทีของเจ้าแห่งทิศใต้เช่นนี้ชัดเจนว่า หากพวกเขามิยอมถอยก็จะใช้กำลัง เจ้าแห่งทะเลยังมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในตอนนี้ ทำได้เพียงยอมถอยไปก่อนชั่วคราวเท่านั้นวิธีนี้ใช้มิได้ผล เช่นนั้นก็ค่อยเปลี่ยนวิธีใหม่“มิขอส่ง!”เจ้าแห่งทิศใต้กล่าวด้วยสีหน้าท่าทีฟึดฟัดใส่เจ้าแห่งทะเล เป็นการแสดงออกถึงความมิพอใจของตนเผยอวี้และฉินซานก็มองส่งมหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลอย่างโกรธเคืองเช่นกันเก๋อเฟิ่งฉิงรีบวิ่งไปยังเงาร่างที่ขดตัวอยู่ในความมืดนั้น“พี่ใหญ่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? บาดเจ็บตรงไหน?”“คุณหนูสิง เจ้าก็รู้ดีอยู่แล้วว่าพี่ใหญ่ข้าใช้กำลังภายในมิได้ เหตุใดจึงคิดวิธีการเช่นนี้ออกมา นี่มิเท่ากับทำร้ายพี่ใหญ่ข้าหรอกหรือ?”เก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋อย่างตำหนิหลิงอวี๋เดินเข้ามา พลางร้องเรียก “ลู่หนาน เปิดม่าน!”“หรงเกอเอ๋อร์ เจ้าบ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2196

    “อ๊าว อ๊าว...”มหาปราชญ์ได้ยินเสียงกระแทกอย่างบ้าคลั่งดังขึ้นในห้องอีกครั้ง เขาซัดฝ่ามือออกไปยังทิศทางต้นเสียง ทว่าร่างนั้นกลับจู่โจมเข้ามาหาเขาแทนมหาปราชญ์กลัวว่าจะถูกคว้ามือได้อีกจึงรีบถอยหลังไป แต่ในห้องเต็มไปด้วยเครื่องเรือนที่ถูกทำลายเสียหาย เท้าของเขาสะดุดเข้าจนล้มลงกับพื้นเกือบจะพร้อมกันนั้น ดวงตาสีแดงคู่นั้นก็พุ่งเข้าใส่ร่างตน อ้าปากกัดเข้าที่ลำคอของเขาซี๊ด!มหาปราชญ์เจ็บปวดจนใช้มือข้างหนึ่งบีบเข้าที่ลำคอเขา หมายจะบีบกระดูกคอให้แหลกแต่ร่างนั้นกลับดิ้นหลุดพรวดไปเหมือนปลาไหล พุ่งหลบไปไกลหลายเมตรในพริบตา เก็บเศษไม้จากเครื่องเรือนที่แตกหักขว้างปาใส่มหาปราชญ์ดังโครมคราม“มหาปราชญ์ ท่านรีบออกมาเร็ว! ระวังพี่ชายข้าทำร้ายท่าน!”เผยอวี้กังวลมากกว่าว่ามหาปราชญ์จะทำร้ายเซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนใช้กำลังภายในมิได้ หากถูกทำให้ลำบากเช่นนี้ เซียวหลินเทียนจะต้องตายแน่เก๋อเฟิ่งฉิงก็รู้สึกเช่นเดียวกัน จึงกล่าวอย่างร้อนรน “ท่านน้าเขย ท่านออกมาเถิดเจ้าค่ะ ท่านอย่าทำร้ายเขาเลย!”“เขามิได้ตั้งใจโจมตีท่าน ตอนนี้เขาสิ้นสติไปแล้ว ท่านอย่าถือสาเขาเลย!”มหาปราชญ์เกิดจิตสังหารขึ้นแล้ว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2195

    สุนัขบ้ากัดคน นั่นมิใช่โรคพิษสุนัขบ้าหรอกหรือ?เจ้าแห่งทะเลและมหาปราชญ์ต่างก็รู้จักโรคนี้ ว่ากันว่าเป็นโรคที่รักษามิหาย เมื่อกำเริบก็จะเหมือนสุนัขบ้า สิ้นสติโดยสิ้นเชิง เห็นคนก็จะกัด เมื่อถึงระยะสุดท้ายก็จะเน่าเปื่อยทั้งร่างจนตายหลิงอวี๋หาข้ออ้างนี้ให้เซียวหลินเทียน ครึ่งหนึ่งเป็นเพราะรู้สึกว่าโรคนี้สามารถทำให้เจ้าแห่งทะเลและมหาปราชญ์ตกใจกลัวจนมิกล้าเข้าใกล้เซียวหลินเทียนได้อีกครึ่งหนึ่งก็เป็นความตั้งใจล้วน ๆ เป็นวิธีระบายอารมณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่หลิงอวี๋มิพอใจความสัมพันธ์ในฐานะคู่หมั้นคู่หมายของเก๋อเฟิ่งฉิงและเซียวหลินเทียนหลิงอวี๋พูดพลางสำรวจมองเจ้าแห่งทะเลสิ่งที่ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกมิสบายใจอยู่บ้างคือ ตนกลับมีหน้าตาคล้ายคลึงกับเจ้าแห่งทะเลอยู่หลายส่วน เจ้าแห่งทะเลผู้นี้คือบิดาของนางจริง ๆ!ส่วนเจ้าแห่งทะเลก็ตั้งใจมองหลิงอวี๋เป็นพิเศษเช่นกันมหาปราชญ์บอกว่าสิงอวี๋ก็คือหลิงอวี๋ บุตรีของหลานฮุ่ยจวน และก็เป็นบุตรีของตนด้วยเจ้าแห่งทะเลมิได้ขาดแคลนบุตรธิดา เมื่อเห็นใบหน้าที่ธรรมดามิโดดเด่นของหลิงอวี๋ ในใจก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้างเขามิได้มาเพื่อยอมรับบุตรสาว จึงเปลี่ยนความสนใจไปท

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2194

    เจ้าแห่งทิศใต้กล่าวอย่างเจ็บปวดใจนัก “เจ้าสิบเอ็ด พวกเราพี่น้องล้วนเป็นคนตระกูลหลง แม้ปกติจะมิลงรอยกันบ้าง แต่ก็ล้วนเป็นเรื่องหยุมหยิม สามารถหัวเราะแล้วปล่อยผ่านไปได้!”“ทว่าหากมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัวลงมือ นั่นก็คือวันล่มสลายของตระกูลหลง เจ้าสิบเอ็ด เจ้าต้องการให้ลูกหลานตระกูลหลงถูกมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัวกำจัดจนสิ้นซากจริง ๆ หรือ?”เมื่อเช้าเจ้าแห่งทะเลไปเข้าร่วมประชุมราชสำนัก เห็นตระกูลเหล่านั้นร่วมกันฟ้องร้องมหาปราชญ์และสำนักซิงหลัว จึงได้รู้ว่ามหาปราชญ์แอบทำอะไรลับหลังตนบ้างเขาแอบนึกเสียใจที่ตนวู่วามไป ฟังคำพูดฝ่ายเดียวของมหาปราชญ์ก็ให้รองแม่ทัพของตนนำทหารไปล้อมคฤหาสน์อู่เสียแล้วแต่เสียใจก็ส่วนเสียใจ เจ้าแห่งทะเลคิดว่า มหาปราชญ์บอกว่าเซียวหลินเทียนมีมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นคือกระบี่คุนอู๋และเสือปีกกาฬ จึงมิได้รู้สึกเสียใจมากนักที่ส่งทหารไปล้อมคฤหาสน์อู่เรื่องที่มหาปราชญ์หลอกใช้ตน บัญชีนี้ค่อยไปสะสางกับเขาทีหลัง เรื่องเร่งด่วนที่สุดในยามนี้คือ การยืนยันว่าเสี่ยวอู่ผู้นี้คือเซียวหลินเทียน และต้องยึดเอามหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองชิ้นในมือเขามาให้ได้ส่วนเรื่องขี้ผึ้งหอมเส

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status