Mag-log inShare
บทที่ 549
Kaugnay na kabanata
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 550
“เจ้าลงมือ...กับหมออย่างข้า...อย่างเปิดเผยเช่นนี้เลยหรือ?”จั๋วซือหรานหัวเราะเสียงต่ำ “เจ้ายังมาหมิ่นเกียรติของข้าอย่างเปิดเผยได้เลย แล้วข้าจะลงมือกับเจ้าบ้างมันทำไมกัน? ทุกคนก็เป็นแพทย์กันทั้งนั้น เจ้าไม่ยอมเจ้าก็มาลงมือกับข้าสิ”เหยียนหยี่หลิงสีหน้าแข็งทื่อไปแล้ว นางยังดิ้นให้หลุดจากการกดของจั๋วซือหรานตอนนี้ไม่ได้เลย! นางเป็นแค่แพทย์คนหนึ่งเท่านั้น!แต่ว่าจั๋วซือหรานคนนี้...กลับสามารถประมือกับเหยียนอีที่มีพรสวรรค์วิชายุทธ์ของตระกูลเหยียนในตอนนั้นได้เลยนะ กระทั่งว่าถ้าไม่หยุดไว้เสียก่อน น่าอาจจะโค่นเหยียนอีได้ด้วยซ้ำ!“เจ้ารีบปล่อยข้าเลยนะ” เหยียนหยี่หลิงดิ้นรนขึ้นมาจั๋วซือหรานกดนางไว้ เอ่ยถามขึ้นเสียงเรียบ “เหยียนหยี่หลิง เจ้ายังจำสัญญาที่ตระกูลเหยียนเดิมพันกับข้าได้ไหม?”เหยียนหยี่หลิงตกตะลึง แอบขบเขี้ยวเคี้ยวฟันทำไมจะจำไม่ได้ ไม่ใช่แค่นางที่จำได้ ทั่วทั้งเมืองหลวงก็จำได้กันหมดศูนย์การแพทย์ตระกูลเหยียนต้องปิดทำการ ร้านยาเองก็ต้องมาบริการให้จั๋วซือหรานนานแค่ไหนแล้วที่ตระกูลเหยียนของพวกเขา ไม่เคยเจอเรื่องอัปยศขนาดนี้เหยียนหยี่หลิงกัดฟันตอบ “ข้าต้องมาเปิดศูนย์การแพทย์ชั่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 551
ก่อนที่จั๋วซือหรานจะลงมือ เหล่าผู้คนข้างๆ ที่กล้าปลุกปั่นตามกันมาแต่เดิม ก็ทยอยกันกระจายตัวถอยหลัง เหลือแค่ความกล้าคอยชมอยู่ข้างๆ เท่านั้นโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาล้วนเป็นแค่กลุ่มคนไร้แก่นสารรวมตัวกันเพียงชั่วครู่ แล้วก็กรูกันหายไปอะไรแบบนั้นตอนที่คนนำหรือแกนหลักของพวกเขามีพลังแข็งแกร่ง พวกเขาก็จะแข็งแกร่งตาม แต่ตอนที่คนนำหรือแกนหลักของพวกเขาถูกยิ่งจนร่วง พวกเขาก็จะกระจายตัวกันเร็วกว่าน้ำลดเสียอีกจั๋วซือหรานเข้าใจสิ่งเหล่านี้มานานแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลให้ตอนที่ได้ยินคำดูหมิ่นของพวกเขา จึงไม่แสบไม่คัน ไม่สนใจไม่แยแสสิ่งที่นางต้องทำ ก็แค่จัดการเล่นงานคนนำหรือแกนหลักออกมาทุบทิ้งแล้วฝูงกาพวกนี้ก็จะสลายตัวไปเองก็เหมือนกับที่นางเคยจัดการคนพวกนั้นที่หน้าจวนตนเองนั่นล่ะยิ่งไปกว่านั้นผู้คนก็ล้วนสรรเสริญความแข็งแกร่ง ในโลกที่ความแข็งแกร่งเป็นใหญ่ก็ยิ่งเป็นเช่นนี้จั๋วซือหรานเข้าใจเป็นอย่างดี ว่าถ้าตนเองเข้ามาเพื่ออธิบายให้กับตนเองล่ะก็ ต่อให้เสียงจะดังแค่ไหน ผลลัพธ์ที่ได้ก็คงเป็นแค่ยิ่งวาดก็ยิ่งดำแต่ขอแค่บีบคนนำหรือแกนหลักเอาไว้ ตนเองจะพูดอะไร ต่อให้เสียงจะไม่ดังก็ยังสนั่นลั่นจน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 552
เพราะเหยียนหยี่หลิงร้อนรนขึ้นมาแล้ว และเป็นผลมาจากอารมณ์ ดังนั้นคำพูดนี้จึงหลุดปากออกมาทั้งที่ยังไม่ทันได้พิจารณาให้ดีแต่หลังจากพูดคำนี้ออกไป เหยียนหยี่หลิก็เห็นในดวงตาพญาหงส์คู่นั้น มีประกายยิ้มแผ่ออกมาในใจเหยียนหยี่หลิงเต้นตึกตัก! เกินความลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีขึ้นมา ราวกับความรู้สึกนั้นแล่นผ่านจากเท้าขึ้นไปกลางกระหม่อมเลยทีเดียวนางมองดวงตาทั้งคู่ของจั๋วซือหราน ในใจวิตกอย่างรุนแรงเหมือนไร้ซึ่งก้นบึ้งตอนนี้เอง ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามา ยืนอยู่ข้างกายจั๋วซือหราน เอ่ยขึ้นเสียงขรึม “แม่นางจิ่ว จากความหมายของเจ้าสำนัก คือจัดการนำวัตถุดิบยาทั้งหมดที่ท่านพูดไว้ จัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อย ขนย้ายไปในร้านแล้ว” “ลำบากเจ้าเสียแล้ว” จั๋วซือหรานพอได้ยินคำพูดของอิ๋นไห่ ก็พยักหน้าให้เล็กน้อยหลังจากอิ๋นไห่รายงานจบก็ยังไม่ไปไหน ยืนนิ่งเงียบๆ อยู่ข้างๆมีคนมองออกถึงชายหนุ่มที่เดินเข้ามารายงานกับจั๋วซือหราน เครื่องแบบบนตัวนั่นมัน...เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นมา“นี่...เหมือนจะเป็นคนของตลาดมืดนะ...”“คนของตลาดมืดมาได้อย่างไรกัน?”“เหมือนจะเป็น...คนของหอฟ้าดาว เหมือนว่าต้องเป็นผู้ดูแลหอฟ้าดาวจึงจะม
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 553
ก่อนหน้าที่จั๋วซือหรานเตรียมจะประลองกับตระกูลเหยียน ก็จัดการแผนการนี้ไว้แล้วตอนนั้น ก็ให้อ๋องเซี่ยนช่วยหาตำแหน่งร้านที่เหมาะสมให้ จากนั้นจึงเริ่มเตรียมการเพียงแต่เพราะเรื่องยุ่งยากดันเข้ามาหานางทีละเรื่องทีละเรื่อง นางจึงไม่มีเวลาไปเพิ่มความเร็วกับเรื่องนี้ จึงหาพนักงานมาได้ไม่กี่คน จัดการไปอย่างเชื่องช้าจั๋วซือหรานกระทั่งไม่มองเลยด้วยซ้ำวันนี้เป็นครั้งแรก ที่จะได้เห็นร้านขายยาของตนเองอดพูดไม่ได้เลย ว่าดีกว่าที่จินตนาการไว้พอควร จั๋วซือหรานเดิมทีคิดว่าจะต่างกับศูนย์การแพทย์ร้านขาของตระกูลเหยียนอยู่มาก แต่ว่าพอมองแล้วกลับใกล้เคียงกันเลย จั๋วซือหรานพึงพอใจสุดๆดูแล้ว แม้ว่านางจะไม่ค่อยใส่ใจกับเรื่องนี้ แต่ซือคงเซียนกลับลงทุนลงแรงอย่างมากกับเรื่องที่นางไม่นำมาใส่ใจโดยตลอดเรื่องนี้พนักงานหลายคนแล้วก็ผู้จัดการร้านล้วนวุ่นกันจนลมหายใจหอบถี่ เพราะอิ๋นไห่เพิ่งพาคนของหอฟ้าดาวนำวัตถุดิบยาส่งเข้ามาดังนั้นเหล่าพนักงานกับผู้จัดการร้านจึงล้วนวุ่นกันมือเป็นระวิงอยู่ที่คลังเรือนหลังตอนนี้ล้วนกำลังถูไม้ถูมือ ออกมาต้อนรับจั๋วซือหราน หน้าผากก็ล้วนมีเหงื่อผุดซึม แต่บนใบหน้ากลับมีสีหน้าที่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 554
เช่นนั้นก็เดาไม่ยากแล้วแต่สำหรับเรื่องที่จั๋วซือหรานเดาออกถึงปัญหาระหว่างพวกเขากับตระกูลเหยียนได้ทันที พวกเขาเองก็ประหลาดใจอยู่บ้างสีหน้าประหลาดใจแล่นผ่านใบหน้าของผู้จัดการร้าน เขาเอ่ยขึ้นว่า “คุณหนูฉลาดหลักแหลมเสียจริง ถูกต้อง พวกเราล้วนมีปัญหากับตระกูลเหยียนมาทั้งสิ้น”“พวกเราล้วนเคยเป็นแพทย์ แตกต่างกับศูนย์การแพทย์ของตระกูลเหยียน พวกเราเป็นแพทย์ที่คอยรักษาโรคให้กับเหล่าประชาชน ไม่มีเบื้องหลังใดๆ ทั้งสิ้น”“ตระกูลเหยียนในช่วงแรกรวบรวมแพทย์ไปหลายคน จัดส่งไปยังศูนย์การแพทย์ต่างๆ ของตระกูลเหยียน แล้วยังเคยคิดจะรับพวกเราไป แต่พวกเราปฏิเสธ”“ดังนั้นจึงถูกตระกูลเหยียนเพ่งเล็ง ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเหยียนชางอยู่ในสถาบันแพทย์หลวง ถ้าเขาคิดจะแทรกแซงเข้ามา ตัวตนฐานะแพทย์ของพวกเราก็จะถูกส่งผลกระทบทั้งหมด”จั๋วซือหรานเข้าใจความรู้สึกนี้ได้ดีที่สุด เพราะนางตอนแรกก็เพราะถูกเหยียนชางเข้าแทรกแซง จนนางไปสอบแพทย์ไม่ได้ และเบนเข็มไปสอบแพทย์กลั่นยาแทน...จั๋วซือหรานเลิกคิ้ว“คนเป็นแพทย์ต้องทำการทดสอบครั้งหนึ่งในทุกสามปี สอบผ่านแล้วจึงสามารถทำอาชีพแพทย์ต่อได้ แต่เพราะการแทรงแซงของตระกูลเหยียน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 555
พอเห็นฉากนี้ ทุกคนก็วางใจแล้วไหนจะจั๋วซือหรานที่ยังพูดต่อมาอีก “ยิ่งไปกว่านั้นถ้าพวกเขากล้าเข้ามาทำลายป้ายชิ้นนี้ ข้าก็จะจับเหยียนชางมาแล้วให้เขาเขียนให้ใหม่อีกแผ่น”“เช่นนั้นข้าเอาขึ้นไปแขวนเลยแล้วกัน” พนักงานร่างกำยำเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยต่อว่า “เอาเจ้านี้ไปแขวนไว้ข้างประตูเถอะ ส่วนชื่อของร้านยานี้ ข้าจะตั้งขึ้นมาใหม่”ผู้จัดการร้านรีบพยักหน้า “ได้เลย! ป้ายเปล่าเตรียมไว้ให้นานแล้วขอรับ ข้าจะไปหยิบมาให้ท่านเดี๋ยวนี้!”......ก่อนหน้านี้ที่จั๋วซือหรานพูดคำพูดเหล่านั้นในศูนย์การแพทย์ตระกูลเหยียน ก็เหมือนกับได้เพาะเมล็ดความสงสัยเมล็ดหนึ่งลงไปในใจของทุกคนมีบางคนสั่นคลอนขึ้นแล้ว แต่เพราะตระกุลเหยียนถึงอย่างไรก็ยังเป็นตระกูลใหญ่โต ดังนั้นในใจจึงยังมีความเชื่อมั่นให้กับตระกูลเหยียนอยู่แพทย์ของตระกูลเหยียนก็กำลังพยายามเตือนขึ้นว่า “ทุกท่านอย่าได้ไปเชื่อคำพูดเหลวไหลของนาง”“ทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว ว่านางกับตระกูลเหยียนมีความแค้นกันมานาน ดังนั้นนางจึงมาใส่ร้ายป้ายสีตระกูลพวกเรา”“ถ้าหากทุกท่านเชื่อคำพูดของนาง จนทำให้การรักษาล่าช้า ผลลัพธ์อาจจะเลวร้ายลงกว่าที่คิด...”“วัตถุดิบ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 556
ดังนั้นจึงเห็นว่าบนป้ายที่แขวนอยู่เหนือประตูทางเข้า เขียนอักษรตัวใหญ่เอาไว้ว่า...ศูนย์การแพทย์จั๋วซือหรานลายมือทรงพลัง ลายเส้นคมชัด ไม่ได้ดูอ่อนหวานเหมือนลายเส้นของหญิงสาวเลยมองออกว่าหมึกยังไม่แห้ง น่าจะเป็นป้ายร้านที่เพิ่งเขียนหมาดๆและที่ข้างประตูยังมีป้ายแนวตั้งอีกแผ่น ด้านบนเขียนอักษรเอาไว้อย่างชัดเจนหลายตัว...วิชาแพทย์ตระกูเหลียนสู้จั๋วซือหรานไม่ได้เดิมทีพวกเขาก็ยังไม่ค่อยมั่นใจนักเพราะประสิทธิภาพตำรับยาของตระกูลเหยียนถูกยืนยันไปแล้ว จะต้องใช้ได้อย่างมั่นคงแน่ แต่ว่าของแม่นางจั๋วจิ่วทางนี้ ใครก็ยังไม่ชัดเจนทั้งนั้นแต่ว่า พอเห็นประตูศูนย์การแพทย์ของนาง พอเห็นป้ายนี้ในใจก็เริ่มมีความเชื่อมั่นกับความกล้าโผล่ขึ้นมาอย่างประหลาดจริงด้วย ต่อให้ศูนย์การแพทย์ของแม่นางคนนี้ไม่ได้มีรากฐานมั่นคงอย่างตระกูลเหยียน ไม่ได้มีชื่อเสียงอย่างตระกูลเหยียนแต่แม่นางคนนี้ก็ไม่ใช่คนไร้ความสามารถอะไร แต่ได้พิสูจน์ต่อหน้าคนทุกคน ต่อหน้าคนใหญ่โตจากหน่วยสืบสวนพิเศษมาแล้วอย่างแท้จริงเอาชนะตระกูลเหยียน ย่ำวิชาแพทย์ของตระกูลเหยียนจนจมอยู่ใต้เท้า...นางไม่ใช่คนไร้ความสามารถมาแต่ไหนแต่ไร“รบ..
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 557
เดิมทีตอนนี้ คนกลุ่มแรกที่มาศูนย์การแพทย์จั๋วซือหรานจากทางตระกูลเหยียนนั้นก็ล้วนเป็นประชาชน ยิ่งไปกว่นั้นยังเป็นพวกที่จนกรอบแบบสุดๆด้วยเป็นคนที่แบกรับภาระค่ายารักษาของตระกูลเหยียนทางนั้นไม่ไหว ดังนั้นจึงมาหาจั๋วซือหรานทางนี้ พูดให้แย่หน่อยก็คือมาเพราะหวังของถูกกว่านั่นเองมีความหมายลักษณะหวังโชคอยู่ด้านในแต่คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอโชคจังๆ เช่นนี้ เดิมทีคิดว่าถ้าได้ยารักษามาแบบเปล่าๆ แล้วเป็นยาที่มีประสิทธิภาพไปกิน ก็ถือว่าขอบคุณฟ้าขอบคุณดินได้แล้ว แต่พอได้ยินความหมายจากแม่นางจั๋วจิ่ว คือคิดจะรักษาโรคเรื้อรังเก่าบนตัวเขาให้ด้วย!ไม่ว่าจะรักษาได้หรือไม่ได้ แค่คำพูดนี้ของจั๋วซือหราน ก็เพียงพอที่จะให้ความหวังแก่คนแล้วยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังรู้มาว่าแม่นางคนนี้ คือคนที่เอาชนะวิชาแพทย์ตระกูลเหยียนมาอย่างชอบธรรม กระทั่งตระกูลเหยียนคิดจะใช้วิธีต่างๆ นานาก็ยังพลิกกระดานกลับไม่ได้“ขอบ...ขอบคุณ ขอบคุณแม่นางจั๋วมาก!”คนผู้นี้คุกเข่าลงทันที จั๋วซือหรานพอเห็นก็เหลือบมองไปทางพนักงานร่างกำยำ อีกฝ่ายก็เข้าใจทันที เข้ามาขวางคนผู้นี้ไว้จั๋วซือหรานเอ่ยต่อว่า “หัวเข่าไม่ค่อยดีก็อย่าเอาแต่คุกเข่าเ
Pinakabagong kabanata
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 942
แต่หลังจากที่พวกเขาออกไป จั๋วซือหรานกลับไม่ได้ลงมาจากบนกำแพงล้อมแต่ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ผ่านไปครู่หนึ่ง นางจึงเอ่ยขึ้นว่า "พวกเจ้ายังมีเรื่องอะไรอีก"นางปวดหัว เรื่องนึงสงบลงอีกเรื่องก็ผุดขึ้นมา นางสัมผัสได้นานแล้ว ต่อให้จะเป็นตอนที่คุมเชิงกับคนตระกูลเฟิงที่ไล่ตามเฟิงหร่านมา นางก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่จับจ้องแอบมองอยู่จากมุมหนึ่งมาโดยตลอดแล้วพอคนจากไป นางก็รออยู่อีกพักหนึ่ง สายตาที่แอบมองอยู่นั่นก็ยังอยู่นางเองก็ขี้เกียจมาเสียเวลาอยู่ตรงนี้แล้ว จึงส่งเสียงขึ้นมาตรงๆตอนนี้เอง ในมุมลับตา ก็มีเงาสองร่างเดินออกมาจั๋วซือหรานรู้จักหนึ่งในนี้ นางเลิกคิ้ว "วันนี้คึกคักเสียจริง"พอได้ยินคำนี้ เหยียนฉีก็รู้สึกเขินหน่อยๆ เขาประสานมือให้ "แม่นางจิ่ว ไม่เจอกันเสียนาน"จั๋วซือหรานพยักหน้า มองไปยังคนข้างๆ ผาดหนึ่งเหยียนฉีเอ่ยแนะนำว่า "นี่ นี่คือพ่อของข้าเหยียนเจิน"จั๋วซือหรานคิดอยู่ครู่หนึ่ง "เข้ามาสิ"นางไม่ได้กระโจนกลับจากกำแพงล้อมหรือกระโจนออกไป แต่ยืนขึ้นย้ำไปตามสันกำแพง เดินตรงไปยังประตูหน้าพร้อมพวกเขาตอนที่พวกเขาเดินมาถึงประตูเรือนหลัก จึงมีเงาแดงร่างหนึ่งร่อนลงมาตรงหน้าพวกเขา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 941
พอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน หานกวงก็พยักหน้า "ใช่แล้ว"จั๋วซือหรานมุมปากกระตุก "ไม่จบไม่สิ้นเสียที"หานกวงฟังออก ถึงความเย็นชาและขุ่นเคืองในน้ำเสียงของแม่นางจิ่วจั๋วซือหรานผลักประตูออก เดินไปที่ห้องตะวันออกเฟิงหร่านพยุงร่างขึ้นมานั่งบนเตียง นางอยู่ในชุดดำ มีบาดแผลอยู่ไม่น้อย มีเลือดซึมออกมาข้างนอกด้วยจั๋วซือหรานแค่เหลือบมอง ก็รู้ว่าปัญหาไม่ใหญ่นักนางเดินเข้าไป ใช้มือหนึ่งจับชีพจรของเฟิงหร่าน อีกมือหนึ่งโยนขวดใบหนึ่งให้นางเฟิงหร่านก็รับไปแบบมือไม้พัลวัน "พี่จั๋ว นี่คือ...""เจ็บไม่หนักมาก กินยาเอาเองเลย" จั๋วซือหรานตอบมาเฟิงหร่านเดาว่าด้านในน่าจะเป็ยารักษาอะไรบางอย่าง นางพยักหน้า "ได้เลย ขอบคุณพี่จั๋วมาก"นางเดิมทียังคิดจะเอ่ยปาก บอกเรื่องในตระกูลเฟิงกับจั๋วซือหรานแต่ก็เห็นว่าว่าหลังที่จั๋วซือหรานส่งยาให้นางแล้ว ก็หมุนตัวเดินไปนอกประตูทันทีเฟิงหร่านรีบถามขึ้น "พี่จั๋ว ท่านจะไปไหน?"จั๋วซือหรานมุถมปากกระตุก "คนตระกูลเฟิงที่ไล่สังหารเจ้ามาพวกนั้น มาล้อมอยู่นอกบ้านข้าแล้ว พอดีเลย คืนนี้ข้าจะได้ไม่ต้องไปหาพวกเขา"พูดจบ นางก็เดินออกจาห้องไปเฟิงหร่านนั่งลงบนเตียงงงๆ แล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 940
แพงไม่ว่า แต่บางทีมีเงินก็หาซื้อไม่ได้พวกเขาตอนนี้เพิ่งจะรู้สึกขึ้นได้ว่าตัวตนนักกลั่นยาของจั๋วซือหรานนั้นมีประโยชน์มากจริงๆถ้าหากเดิมทียังรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง ตอนนี้ก็แทบจะไม่เหลืออยู่แล้วสายตาของพวกเขาเปล่งประกายจับจ้องจั๋วซือหรานจั๋วซือหรานพอได้ยินก็ยิ้มๆ นางมองสายตาเปล่งประกายรอบๆ จากนั้นจึงมองไปทางผู้อาวุโสใหญ่"ถ้าหากให้ข้าตัดสินใจได้ล่ะก็ เงื่อนไขนี้ไม่มีปัญหาแน่นอน"เสียงของจั๋วซือหรานสงบนิ่งมาก "จะทำเช่นที่มอบให้กับตระกูลฮั่ว มอบยาลูกกลอนให้ตระกูลจั๋ว กระทั่งถ้าอารมณ์ดี จะมอบที่ขั้นสูงกว่าให้ด้วย แต่เงื่อนไขก็คือ ตระกูลจั๋วข้าต้องมีอำนาจตัดสินใจ แล้วก็ไม่ใช่ว่ามีพวกกลุ่มที่กระโจนตัวลากใบหน้าแก่ๆ ออกมาสั่งโน่นสั่งนี่กับข้า"จั๋วหลานฟังถึงคำนี้ ในใจก็อดสั่นกึกขึ้นไม่ได้เขาฟังออกถึงความหมายเชิงลึกในคำพูดนาง...ถ้าหากวันไหนที่นางไม่มีอำนาจตัดสินใจในตระกูลจั๋ว นางก็จะตัดการส่งมอบให้ได้ตลอดเวลา พวกเขาไม่มีทางเลือกเลยแม้แต่น้อยดังนั้น ไม่ว่าในใจเหล่าผู้อาวุโสที่นี่จะมีความคิด 'ฟังนางไปก่อนชั่วคราว หลังจากนี้ค่อยว่ากัน' แค่ไหน ตอนนี้ก็ต้องดับมอดลงไปทันทีจั๋วซือหรานพ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 939
ทุกคนเห็นว่าบนหน้าจั๋วซือหรานมีรอยยิ้มจางๆ อยู่ตลอดแม้จะไม่มีความหมายอะไร ลอยอยู่ผิวเผิน แต่ก็มีอยู่มาตลอดจนตอนที่คำพูดนี้ออกมา รอยยิ้มผิวเผินบนหน้านางเหล่านั้นก็หายวับไปทันทีเหลือเพียงความเย็นชาไร้ความรู้สึกนางบอกกับคนวังจดบันทึกที่อยู่ข้างๆ "รบกวนเจ้าด้วย"คนวังจดบันทึกรู้ว่าคนผู้นี้เป็นตัวตนที่สำคัญแค่ไหนสำหรับฝ่าบาทดังนั้นท่าทีจึงนอบน้อมมาก หยิบม้วนผ้าไหมเลืองทองออกมาคลี่ออกใครก็เห็นลายมังกรที่อยู่บนนั้น...นี่มันคือราชโองการ!คนวังจดบันทึกหยิบพู่กันออกมา เริ่มตวัดเขียนขึ้นบัญชาสวรรค์ จักรพรรดิรับสั่ง ตระกูลจั๋วมีบุตรสาว ชื่อนามหรูซิน จึงขอพระราชทานงานอภิเษกให้กับฉินตวนหยางปราชญ์แห่งกรมดาราศาสตร์...หลังจากได้ยินคนวังจดบันทึกอ่านประกาศร่างราชโองการจั๋วหรูซินยังคงเป็นลมไม่ได้ เพราะยาเม็ดนั้นที่จั๋วซือหรานให้มาอหังการเหลือเกิน บอกว่าจะทำให้นางสติตื่นตัว ก็ทำให้ตื่นตัวได้จริงๆดังนั้นนางจึงโกรธแค้นจนเกินทน กระอักเลือดสดออกมาจั๋วซือหรานลุกขึ้นยืน ในดวงตาไม่มีคนผู้นี้อยู่อีก ราวกับว่า ล้างแค้นสิ่งที่ควรทำเรียบร้อยคนอย่างจั๋วหรูซิน ไม่จำเป็นต้องมาอยู่ในสายตานางอี
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 938
ถังหยวนมองสภาพจั๋วหรูซินตอนนี้ เขาอดมีสายตาสับสนขึ้นมาไม่ได้ตรงหน้าเขามีภาพตอนที่จั๋วซือหรานถูกลงโทษแวบผ่านขึ้นมา กระดูกสันหลังที่ไม่ยอมคดงอนั่นเก้าแส้ฟาดลงไป หน้าขาวซีด เหมือนจะร่วงพับสิ้นสติ สภาพซมซานน่าเวทนาแต่ในสีหน้าท่าทาง ไม่มีท่าทีเจ็บปวดร้องไห้ชักกระตุกให้เห็นกระทั่งว่า ถังหยวนเกิดความรู้สึกลวงขึ้นมา ว่ามันควรจะเป็นเช่นนี้หรือเปล่า?แต่ตอนนี้พอเห็นท่าทางของจั๋วหรูซิน จึงมีปฏิกิริยาเข้าใจขึ้นทันที จั๋วหรูซินแบบนี้ต่างหากที่เป็นสภาพปกติแต่แบบจั๋วซือหรานนั่น เป็นตัวตนที่แตกต่างจากคนอื่นจั๋วหลานมองจั๋วซือหราน "เสียวจิ่ว พอสบายใจขึ้นบ้างหรือยัง?"จั๋วซือหรานเดินขึ้นไปทีละก้าวทุกคนล้วนคิดว่า หญิงสาวคนนี้ยังไม่สะใจพอ ต้องเข้าไปมองความเจ็บปวดทรมานของจั๋วหรูซินใกล้ๆ จึงจะพอใจจั๋วอวิ๋นชินอดทนอยู่ข้างๆ แม้เขาจะไม่พอใจน้องสาวคนนี้นัก แต่ถึงอย่างไรก็เป็นน้องสาวจะอย่างไรก็ยังมีความรู้สึกทนไม่ไหวอยู่ เขาเตรียมจะยัดยาลูกกลอนให้กับจั๋วหรูซินแล้วแต่ตอนนี้พอเห็นจั๋วซือหรานเดินขึ้นมา แม้เขาจะหยุดเท้าลง แต่ในที่สุดก็ทนไม่ไหวจั๋วอวิ๋นชินเอ่ยขึ้นเสียงขรึม "จั๋วซือหราน หรูชินได้ร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 937
จั๋วอวิ๋นฉียืนอยู่ท้ายกลุ่มคน ผู้อาวุโสเจ็ดจั๋วอี้ยืนอยู่ข้างเขา ดึงแขนเขาอย่างตื่นเต้นไม่ยอมปล่อย เหมือนกลัวว่าเขาจะวิ่งหนีหายไปอย่างไรอย่างนั้นทั้งสองคนยืนอยู่แบบนั้นที่ท้ายกลุ่มคน ได้ยินคำพูดเหล่านี้ของจั๋วซือหรานด้านในจั๋วอี้อดถอนใจขึ้นมาไม่ได้ เขากระซิบเสียงแผ่วเบาข้างหูกับจั๋วอวิ๋นฉี "ตอนนั้นถ้าเจ้ามีนิสัยแบบนางก็คงดี"จั๋วอวิ๋นฉีพอได้ยินก็ยิ้มบางๆก็ไม่มีจริงๆ นั่นล่ะคำพูดเมื่อครู่ของจั๋วซือหราน เหมือนแทบจะพูดออกมาตรงๆ ว่าจะกำจัดจั๋วหรูซินออกไปถ้าท่านลุงถังลงมือ ดุจากจำนวนโบยที่จั๋วหรูซินต้องโดน นางได้พิการแน่สิ่งเดียวที่จะเดิมพันได้ก็คือ...การหวดทีเดียวของจั๋วซือหราน ว่าจะเบามือกว่าหรือไม่แต่ ให้ใครมาอยู่ในมุมของจั๋วหรูซิน ที่มีความแค้นเก่ากับจั๋วซือหรานมากขนาดนั้น จะกล้าเดิมพันให้จั๋วซือหรานลงมือเบาหน่อยได้หรือ?ใครจะกล้าเดิมพันกัน? ต่อให้เป็นคนอื่น ก็คงไม่กล้าเดิมพันเช่นนี้แต่นี่ก็เป็นความหวังสุดท้ายแล้ว นี่ต่างหากที่ทรมานคนมากที่สุดจั๋วอวิ๋นฉีอดถอนใจไม่ได้ นางจับทางใจคนได้พอเหมาะพอเจาะดีจริงๆจั๋วซือหรานไม่รีบร้อนเลยสักนิด มองดูจั๋วอวิ๋นชินกับจั๋วหรูซินอย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 936
จั๋วซือหรานมองนางเหมือนยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม ไม่ต้องพูดอะไร ในดวงตาเหมือนเขียนคำว่า 'เจ้ากำลังพูดบ้าอะไร? ข้าต้องจงใจอยู่แล้ว' เอาไว้จั๋วอวิ๋นชินที่อยู่ข้างๆ สูดลมหายใจลึก บอกกับผู้อาวุโสใหญ่ว่า "ผู้อาวุโสใหญ่ หรูซินทำผิด เป็นเพราะพี่ชายอย่างข้าไม่สั่งสอนนางให้ดี..."แต่ผู้อาวุโสใหญ่ก็คิดว่าเขาคงคิดจะทำเหมือนจั๋วเห้อหรงก่อนหน้านี้ คิดจะรับโทษแทนนาง จึงส่ายหัวเอ่ยขึ้นว่า "ไม่ต้องพูดอะไร ใครทำใครก็รับ นางทำผิด นางก็ต้องรับโทษด้วยตนเอง!"จั๋วอวิ๋นชินพอได้ยินคำนี้ ก็รู้ว่าผู้อาวุโสใหญ่เข้าใจผิดแล้ว "ท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่ได้จะขอร้องแทนนาง เพียงแต่ว่า ถึงอย่างไรข้าที่ไม่ได้สั่งสอนน้องสาวให้ดี ดังนั้นถ้าหากเป็นไปได้ ข้าก็อยากจะลงมือเอง หวังว่าท่านจะเห็นด้วย"จั๋วหลานได้ยินคำนี้ ก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไรในเมื่อไม่ได้ปฏิเสธทันที ก็ถือว่ายังมีหวังนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จั๋วอวิ๋นชินจะช่วยน้องสาวคนนี้แม่จะไม่สามารถใจดีหรือใจอ่อนเกินไปได้ แต่อย่างน้อยก็ยังพอจะเบามือลงในขอบเขตที่เป็นไปได้จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มข้างๆ "ในเมื่อท่านพี่รักและสงสารขนาดนี้ เช่นนั้นก็ตรงไปตรงมาหน่อย..."นาง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 935
จั๋วอวิ๋นชินถูกน้องสาวคนนี้ทำให้โกรธมาก ชัดเจนว่า ที่นางมีวันนี้ ก็เพราะความผิดของตัวนางเองทั้งนั้นกระทั่งการกระทำลายตัวเองของจั๋วหรูซิน ไม่เพียงแต่ทำร้ายตัวนางเองเท่านั้น แต่ยังทำร้ายท่านพ่อด้วยหลังจากที่จั๋วเห้อหรงรับกฏของตระกูลแทนจั๋วหรูซินครั้งที่แล้ว สภาพก็ย่ำแย่มาตลอด เดิมทีที่อำนาจในตระกูลถูกรีบกลับไปยังไม่พอสภาพร่างกายเองก็ได้รับผลกระทบจากการถูกโบยตามกฏตระกูลด้วยด้วยเหตุนี้จึงอดพูดไม่ได้ ว่าจั๋วซือหรานคืออัจฉริยะ หลังจากถูกโบยไปเก้าครั้ง ก็ยังทนมาได้โดยไม่พิกลพิการ แล้วยังมีฝีมือความสามารถความสำเร็จแบบในตอนนี้อีกไม่ง่ายเลยจริงๆกระทั่งว่า จั๋วอวิ๋นชินมาคิดอย่างละเอียด การทำลายตัวเองของจั๋วหรูซิน ยังทำร้ายทั้งตระกูลจั๋วอีกด้วยแม้จะบอกว่า ที่จั๋วซือหรานรู้สึกย่ำแย่ต่อตระกูลจั๋วขนาดนี้ ก็เพราะวิธีการที่ตระกูลจั๋วปฏิบัติต่อนางมาตลอดแต่ว่า สาเหตุหลักยังคงเป็นเพราะจั๋วหรูซินวางแผนร้าจการเกินไปเป็นลูกหลานตระกูลเดียวกันแท้ๆ นางกลับจะเอาชีวิตของจั๋วซือหรานมาล้อเล่น...ถ้าหากไม่ใช่ด้วยฝีมือของจั๋วซือหรานเอง เช่นนั้นก็จะต้องจับคู่กันไปทั้งชีวิตเลยนะ เสน่ห์หนอนพิษกู่ไม่ใช
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 934
คนเหล่านั้นไม่กล้าอิดออดอีก ทยอยกันคุกเข่าลงหลังจากตอนที่ได้ยินเสียงหัวเข่ากระแทกหนักๆ ตึงๆๆตอนที่ผู้อาวุโสใหญ่จั๋วหลานรีบพุ่งไปเข้าไปขวางตรงหน้าจั๋วซือหราน นางก็ไม่ได้ตบเขาออกไปผู้อาวุโสใหญ่มองจั๋วซือหราน เอ่ยขึ้นว่า "ข้าลงโทษพวกเขาแล้ว ถ้าเจ้ายังไม่พอใจ เจ้าไปลงโทษพวกเขาด้วยตนเองได้เลย ด้วยฝีมือของเจ้า คิดจะลงโทษพวกเขาไม่ใช่เรื่องยากอยู่แล้ว"จั๋วซือหรานพอได้ยิน มุมปากก็ยกขึ้น "ก็ไม่ยากจริงๆ"จั๋วอวิ๋นฉีถอนหายใจเงียบๆ ถอนหายใจกับการตัดสินใจของนางคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้นเหล่านั้น ตอนนี้ก็เพิ่งจะรู้สึกตัวขึ้นมาจริงด้วย ด้วยฝีมือของนาง เธอแค่คนเดียวก็จัดการรับมือกับคนเถื่อนได้นับสิบ แล้วทำไมตอนที่พวกเขาพูดอะไรไม่น่าฟัง นางถึงไม่ตบพวกเขาจนคว่ำไปล่ะ?นางมีฝีมือจะตบพวกเขาจนคว่ำอยู่แล้วแท้ๆพวกเขาตอนนี้เข้าใจแล้ว นางจงใจทำ จงใจจะให้ตระกูลจั๋วมารับมือพวกเขา ให้พวกเขาตบหน้าพวกเขากันเองนางจะให้พวกเขาได้รู้:พวกเจ้าคิดจะทำให้ข้ารู้สึกสะอิดสะเอียนแค่ไหน ข้าก็จะให้พวกเจ้ากินขี้ของพวกเจ้ากลับไป ลองดูสิว่าใครจะสะอิดสะเอียนยิ่งกว่าถ้าหากพวกเขาไม่ญาติดีกับท่าทีของนาง เช่นนั้นนางก็จะไม่
