บทที่ 569

หลังจากจัดการเสร็จเรียบร้อย เขายังกับองครักษ์ยังช่วยกันปรับปรุงหลุมศพอย่างดี จนสภาพของมันเหมือนกับก่อนหน้านี้

เขาคิดว่าตนเองช่างเป็นคนที่คิดอย่างรอบคอบ รู้จักกันไว้ดีกว่าแก้

หากมีศพของเฟิ่งชืออินอยู่ข้างใน หลังจากนี้ไปก็ไม่ต้องกลัวว่าจิ่งโม่เยี่ยจะมาขุดหลุมศพแล้ว

เขาเดินทางกลับเข้าเมืองหลวงอย่างสบายใจ ทว่าพอเขากลับมาถึงก็ถูกจิ่งโม่เยี่ยเรียกตัวไปพบทันที

เขาเห็นหน้าจิ่งโม่เยี่ยก็ถามว่า “ท่านอ๋อง คราวนี้ข้าทำงานทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะถึงได้ออกไปข้างนอก”

ฉินจื๋อเจี้ยนที่อยู่ข้างๆ เสริมว่า “ท่านยัดเยียดหน้าที่ของตัวเองทั้งหมดให้ลูกน้องใต้บังคับบัญชาทำ”

ปู๋เยี่ยโหวยิ้มหวาน “ก็ไม่เห็นจะมีปัญหาเลยนี่ ขุนนางชั้นผู้น้อยที่แบ่งเบาภาระของขุนนางชั้นผู้ใหญ่ไม่ได้ ไม่นับว่าเป็นขุนนางชั้นผู้น้อยที่ดี”

“อีกอย่างหนึ่ง หากข้าต้องทำเองไปเสียทุกอย่าง ข้าจะมีพวกลูกน้องเอาไว้ทำไมล่ะ?”

จิ่งโม่เยี่ยโกรธจนแค่นหัวเราะ “พูดแบบนี้ ก็ฟังดูมีเหตุผลเหมือนกันนะ?”

ปู๋เยี่ยโหวเลิกคิ้วแล้วยิ้ม “เดิมทีมันก็เป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว”

จิ่งโม่เยี่ยรู้ว่าเขามีข้ออ้างสารพัด ตอนนี้จึงขี้เกียจจะเถียงเรื่องเหตุผลกับเขา เอ่ยว่า “วัน