บทที่ 571

ปู๋เยี่ยโหวเอ่ยตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ “แน่นอนว่านางเป็นคนบอกข้าไง”

นัยน์ตาของจิ่งโม่เยี่ยหม่นแสงลงฉับพลัน หัวเราะเยาะตัวเองว่า “นางบอกเจ้าไปเสียทุกเรื่องเลยนะ”

เขารู้ว่าสิ่งที่ปู๋เยี่ยโหวพูดมาอาจจะไม่ใช่ความจริง แต่หากมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเฟิ่งชูอิ่ง เขาก็ยากจะสงบใจลงได้

เขาลองพิจารณาอย่างถี่ถ้วน แม้ว่าเขาจะกราบไหว้ฟ้าดินร่วมกับเฟิ่งชูอิ่ง แต่เขาแทบจะไม่ทราบเรื่องเกี่ยวกับตัวนางเลย

จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ทราบว่านางไปเรียนวิชาลี้ลับพวกนั้นมากจากไหน นอกจากเรื่องที่นางเคยบอกว่าบิดาของตนเองอาจจะเป็นเจ้าสำนักลี้ลับ ตอนที่มีปู๋เยี่ยโหวอยู่ในเหตุการณ์ด้วย เขาก็ไม่เคยได้ยินนางเอ่ยถึงบิดามารดาของตนเองอีกเลย

ทว่าเรื่องทั้งหมดนี้กลับบ่งบอกได้ดีว่า นางระแวดระวังและไม่เชื่อใจเขา

ในใจของนาง เขาสู้จิ่งสือเยี่ยนไม่ได้ แล้วก็สู้ปู๋เยี่ยโหวไม่ได้ด้วย

เขาสัมผัสความเจ็บแปลบที่หน้าอกได้ จึงแค่นเสียงเย็นชา “ข้าเป็นอะไรในใจของนางอย่างนั้นหรือ?”

ปู๋เยี่ยโหวเห็นท่าทางของจิ่งโม่เยี่ยก็ไม่กล้าเติมเชื้อไฟ “ถ้างั้นข้าขอตัวก่อนนะ!”

เขากล่าวจบก็หันหลังวิ่งออกไปอย่างว่องไว ครั้งนี้จิ่งโม่เยี่ยไม่ได้ขัดขวางเขาอีก