Share
บทที่ 88
Kaugnay na kabanata
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 89
โม่จุนเหมือนกับถูกเหยียบหางจิ้งจอกของเขาอย่างใดอย่างนั้นและรีบกล่าวปฏิเสธขึ้นมา : "เจ้าพูดไร้สาระอะไรของเจ้า ข้าจะไปชอบเจ้าได้ยังไง? เจ้าเลิกฝันได้แล้ว!""ได้ได้ได้ ข้าพูดผิดไปแล้ว แต่สีหน้าของเจ้าทำให้คนรู้สึกสงสัยจริงๆ ดังนั้นถ้าเจ้าไม่อยากให้ข้าเข้าใจผิด หลังจากนี้ก็อิจฉาฮั้วอวิ๋นเทียนให้น้อยหน่อยจะได้ไหม?""ใครอิจฉาเขา! ข้าก็แค่รู้สึกว่าเขาขวางหูขวางตาก็เท่านั้น! เจ้าอย่าคิดเองเออเอง" ใบหน้าหล่อเหลาของโม่จุนก็ร้อนผ่าวขึ้นมาแต่ว่าในใจของเขากลับรู้สึกร้อนตัวขึ้นมาเล็กน้อย เขาเลยรีบคีบเกี๊ยวยัดเข้าไปในปากและเคี้ยวอย่างดุดันแต่พอเขาได้ไตร่ตรองก็รู้สึกไม่ถูกต้อง เขาจะต้องร้อนตัวอะไรด้วย?เขาจะไปชอบมู่จิ่วซีผู้หญิงประเภทนี้ได้อย่างไร แม้ว่าจะต่างจากที่คนนินทากันข้างนอก อีกอย่างนางก็ใช่ว่าจะไม่มีอะไรดี แต่ปากของนางราวกับแทบจะสามารถวางยาพิษคนให้ตายได้นั้น เขาจะไปชอบผู้หญิงที่ปากจัดแบบนี้ได้อย่างไร ไม่มีทาง!โม่จุนยิ่งครุ่นคิดกับตัวเอง ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองแปลกออกไป เขาจู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาอย่างกะทันหันและกล่าว : "ข้าลืมธุระไปเรื่องหนึ่ง ข้าคงต้องรีบไปแล้ว วันมะรืนข้าจะไปรับเจ้า"พอเขาพ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 90
มู่จิ่วซียิ่นหัวออกไปพร้อมกับกล่าวอย่างยิ้มแย้มอารมณ์ดี : "ดูเหมือนชีวิตยากจนต่อจากนี้คงห่างหายออกไปจากชีวิตข้ามากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว""คุณหนู ท่านยังนับว่าจนอีกหรือเจ้าคะ" ลู่เอ๋อร์ไม่รู้จะร้องไห้ดีหรือหัวเราะดี"ของที่ข้าอยากจะซื้อมีเยอะมาก แน่นอนว่าข้าขาดแคลนเงิน จะให้ข้าพึ่งพิงท่านพ่อท่านแม่ไปตลอดคงไม่ได้หรอก ต้องเรียนรู้ที่จะหาเงินด้วยตัวเอง" ชาติก่อนของมู่จิ่วซีได้หลงทุนหลายอุตสาหกรรม นางชอบที่จะหาเงินจากหลายๆ ทางผู้หญิงขอเพียงมีเงินถึงจะมีคุณค่าและยืนหยัดด้วยลำแข้งของตนเองขึ้นมาได้ ไม่ต้องถูกผู้ชายดูถูก"คุณหนู ชานมนั้นอร่อยมากจริงๆ แต่ว่าถ้าทุกคนรู้ว่าทำอย่างไรแล้วทำเลียนแบบขึ้นมาล่ะเจ้าคะ?" ลู่เอ๋อร์รู้สึกว่าการทำชานมไม่ได้ยากอะไรขนาดนั้น"ต้องมีคนรู้อยู่แล้วล่ะ แต่ว่าธุรกิจของเราอยู่ระดับแนวหน้า เราสามารถเพิ่มผลิตภัณฑ์ใหม่เพิ่มไปได้อีก แบบนี้ต่อให้ถูกครูพักลักจำไป ธุรกิจเราก็จะไม่มีทางซบเซา"มู่จิ่วซีในใจก็คิดว่านางเป็นคนในยุคปัจจุบันเพียงคนเดียวที่ทำธุรกิจในยุคราชวงศ์แบบนี้ หากนางยังทำได้ไม่ดี งั้นนางก็ควรเอาหัวกระแทกกำแพงตายได้แล้ว"คุณหนูช่างเฉียบแหลมมากเจ้าคะ" ลู่เอ๋
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 91
ชั่วขณะนั้น ตรงหน้าประตูร้านก็เงียบกริบไม่มีแม้แต่เสียงนกเสียงกา ดวงตาทั้งสองข้างของผู้คนจ้องมองมู่จิ่วซีซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวรอบตัวอย่างชัดเจน"มู่จิ่วซี!" คุณหญิงฉีจู่ๆ ก็เบ้ปากและหัวเราะเยาะออกมา "ทำไม ก็แค่นายโลมคนเดียว เจ้าถึงกับจะลงมือกับข้าเลยเหรอไง?"มู่จิ่วซีมองอู๋ถง อู๋ถงทั้งตัวอยู่ในสภาพเวทนา ทรงผมกระเซอะกระเซิง ใยหน้ามีรอยแดงบวม แต่เขาก็ยังคงหันมาส่ายหน้าให้กับมู่จิ่วซี"คุณหนู นมวัวที่ใช่้ทำชานมเพิ่งหมดไป พวกเราเลยขอให้คุณหญิงฉีรอสักหน่อย แต่นาง..."เยี่ยนเอ๋อร์ร้องไห้ขึ้นมาในฉับพลัน"พอตอนคนอื่นซื้อก็ยังมี ต่อพอถึงตอนข้าซื้อ เจ้ามาบอกว่านมไม่มีแล้ว นี่เจ้าอคติกับข้าใช่ปะ ไอhสารเลว รนหาที่ตาย!" คุณหญิงฉีพุ่งตัวเข้าไปง้างมือจะตบเยี่ยนจึอู๋ถงทันใดนั้นก็กระโจนตัวมาขวางอยู่ตรงหน้าของเยี่ยนเอ๋อร์ เขากลับกลายเป็นฝ่ายถูกตบไปฉาดหนึ่งแทน"คุณหญิงฉี ไม่ใช่ว่าถึงตอนท่านซื้อแล้วไม่มี ลูกค้าก่อนหน้าท่านหลายคนก็ไม่ได้ซื้อเหมือนกัน แต่พวกเขาบอกว่ารอได้" อู๋ถงกุมไปที่ใบหน้าของตนเองพร้อมกับอธิบาย"เจ้ายังกล้าเถียงอีกรึ!" คุณหญิงฉีง้างมือสองข้างรุมตบอู๋ถงอย่างไม่ยั้งมือแส้ข
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 92
"แยกย้ายไปได้แล้ว เรื่องวันนี้ข้ามู่จิ่วซีกล้าทำกล้ารับ แต่ข้าก็ไม่ได้อนุญาตให้เขาเอาไปพูดจามั่วซั่ว ใส่สีตีไข่ได้ ถ้าหากศาลต้าหลี่ เจ้าหน้าที่พระราชวังนครบาลมาถามก็ให้พูดไปตามความจริง ได้ยินชัดเจนแล้วใช่ไหม?" มู่จิ่วซีพูดกับผู้คนที่มามุงดูผู้คนตรงนั้นก็ต่างทยอยพยักหน้า ไม่นานก็แยกย้ายกันออกไป พริบตาหน้าร้านชานมก็เปลี่ยนเป็นเงียบเหงาคุณหญิงฉียังคงหมอบคลายอยู่ตรงนัั้นไม่ขยับไปไหน แม่นมคนหนึ่งก็ตะโกนร้องเรียง ส่วนแม่นมอีกคนก็หายไปไหนไม่รู้ตั้งนานแล้ว นางคงจะไปตามใครสักคนให้มาช่วยแน่"คุณหนูใหญ่ เดี๋ยวเรากลับไปบอกนายท่านสักหน่อยเถอะขอรับ" เย่ฮานกล่าวออกมาอย่างกังวลใจมู่จิ่วซีก็ไปนั่งในร้านขนมพร้อมกับดื่มชาที่ลู่เอ๋อร์เอามาให้และก็กล่าว : "คราวนี้พ่อข้าช่วยอะไรไม่ได้หรอก ข้าจะรีบเข้าไปในวัง เจ้าไปบอกโม่จุนให้เข้าไปเจอข้าในวังที""ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ?" เย่ฮานก็คิดว่าพวกเขาเพิ่งแยกกันได้ไปไม่นานเท่าไหร่เองมู่จิ่วซีก็เหลือบสายตาหันไปมองเขา : "ใช่ เขารู้เรื่องของอู๋ถง อย่างน้อยเขาก็ทำให้พระพันปีหลวงเชื่อได้ว่าข้าไม่ได้ซื้อนายโลมกลับมาเอามาทำมิดีมิร้าย แล้วก็บอกเขาด้วย คราวนี้ถ้าช
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 93
โม่จุนยืดตัวตรงขึ้นมาและหันไปทูลกล่าวกับพระพันปีหลวง : "พระพันปีหลวง เรื่องราวค่อนข้างจะซับซ้อน ดังนั้นจำเป็นต้องเล่าตั้งแต่เรื่องก่อนหน้านี้พะยะค่ะ""เล่ามา!" พระพันปีหลวงทรงกุมไปที่ขมับและตรัสออกมาโม่จุนก็เริ่มเล่าตั้งแต่เรื่องที่มู่จิ่วซีแย่งไถ่ตัวอู๋ถงมาจากองค์หญิงเหวินซิงและฉีเล่อฉี่ที่หอนางโลมอย่างละเอียดพระพันปีหลวงพอได้ฟัง พระพักตร์ที่งดงามของนางก็เริ่มบึ้งตึงพร้อมกับทอดพระเนตรหันมองไปที่มู่จิ่วซีเป็นครั้งคราวพอเห็นนางนั่งคุกเข่าบนพื้นตัวตรง ท่าทางราวกับต่อให้เป็นที่รักหรือที่ชังก็ไม่ได้ใส่ใจ ก็ทำให้ความโกรธในใจของพระพันปีหลวงหายไปได้บางส่วนสาวน้อยคนนี้เหมือนจะโตขึ้นหน่อยแล้ว รู้จักหัดให้โม่จุนมาพูดเรื่องนี้ให้โม่จุนเล่าต้นสายปลายเหตุของเรื่องทั้งหมดจนปากแทบแห้ง ในใจเขาก็ครุกรุ่นเดือดดาล เขาเป็นถึงท่านผู้สำเร็จราชการแทน นึกไม่ถึงว่าจะต้องมาเป็นเจ้าหน้าที่พูดแก้ต่างให้กับมู่จิ่วซี นางก็ช่างหน้าหนาซะเหลือเกินแต่เมื่อพอนึกถึงสิ่งที่เย่ฮานบอก เขาก็ได้แต่ต้องอดทน"พระพันปีหลวง เรื่องราวทั้งหมดก็เป็นเช่นนี้พะยะค่ะ ดังนั้นข้าน้อยถึงได้บอกว่าเรื่องนี้ช่าวบังเอิญเสียจริงๆ"
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 94
"ใต้เท้าฉี มีสำนวนหนึ่งกล่าวไว้ว่ากบในกะลา กบที่พูดนี่ก็คือเจ้านั่นแหละ!" มู่จิ่วซีก็รีบเถียงกลับไป"เจ้า!" ฉีหู่ซานโกรธจนหน้าแดงเข้ม "มู่จิ่วซี ถ้าเจ้าไม่มีท่านพ่อที่รักโปรดปราณเจ้ากับพระพันปีหลวงคอยคุ้มครองเจ้าละก็ เจ้ามันก็ไม่ได้มีอะไรดี! ก็แค่ขยะชิ้นหนึ่ง!""พอได้แล้ว" พระพันปีหลวงตรัสขึ้นมาอย่างโทสะฉีหู่ซานถึงกับคอหดลงไปทันที เขาเองก็โกรธมากเหมือนกันโม่จุนก็หรี่ตาลงหันไปเพ่งมองฉีหู่ซาน จนทำให้ฉีหู่ซานใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวในใจของฉีหู่ซานก็แอบกร่นด่ามู่จิ่วซี นางคนนี้ช่างมีความสามารถทำให้คนโกรธจนเป็นบ้าได้จริงๆ"พระพันปีหลวง ท่านเองก็ได้ยินแล้ว ใต้เท้าฉีสบประมาทข้าขนาดนี้ ข้าไม่ยอม! กุลสตรีหมายเลขหนึ่งเหรอ? ดีเลย! งั้นข้าขอท้าแข่งกับคุณหนูสามของท่านใต้เท้าฉีสักครั้งก็แล้วกัน ถ้าหากข้ามู่จิ่วซีคนนี้แพ้ ข้าจะยอมคุกเข่าหน้าจวนฉีกล่าวขอโทษ ให้คนทั้งพระนครได้หัวเราะเยาะข้า!"มู่จิ่วซีโกรธมากจนเถียงคอเป็นเอ็น บนขมับหน้าผากก็ีเส้นเลือดปูดขึ้นมา ราวกับว่าตอนนี้นางได้ขาดสติสัมปชัญญะไปแล้ว"มู่จิ่วซี นี่เจ้าพูดเองนะ!" ฉีหู่ซานไม่คาดคิดว่ามู่จิ่วซีจะโกรธจนเอาตัวเองตกไปอยู่ในหลุมพล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 95
ร่างเงาสูงใหญ่ด้านนอกก็เดินอาดๆ เข้ามาพร้อมกับไฟความโกรธที่ลุกโชน ทำให้บรรยากาศร้อนอ้าวขึ้นมาในทันทีผู้ที่มาเยือนก็คือท่านพ่อของมู่จิ่วซี แม่ทัพใหญ่มู่เทียนซิงตอนที่เขาได้ทราบข่าวจากลู่เอ๋อร์ก็กำลังอยู่ที่ห้องของฮูหยินใหญ่ เขาขณะที่เพิ่งพูดว่าซีเอ๋อร์โตขึ้นแล้วบ้าง มีเหตุมีผลแล้วบ้าง พอฟังลู่เอ๋อร์พูดจบก็เหมือนกับฟ้าผ่ากลางวันแสก ผ่าใส่เขาจนอีกนิดเกือบจะกรอบนอกนุ่มในเขารีบปลอบฮูหยินใหญ่ที่ตกใจจนสีหน้าซีดเผือด เขารีบเดินทางมาที่วังในทันทีแต่ว่าระหว่างทางเขาก็ได้สอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นที่ร้านขนมในวันนี้จนเสียเวลานิดหน่อยพอเขาเข้ามาถึงก็ได้ยินฉีหู่ซานต้องการสิงโตหยกคู่นั้นของเขาเข้าพอดี สิงโตหยกคู่นั้นเป็นของพระราชทานที่จักรพรรดิองค์ก่อนพระราชทานให้ เป็นหยกเขียวที่โปร่งใส ขนาดเขาเองยังชอบและหวงแหนอย่างมาก เขาจะยอมหยิบออกมาเดิมพันได้อย่างไรฉีหู่ซานเองก็เป็นคนที่ชอบหยก เขาชอบเก็บรวบรวมเครื่องหยกต่างๆ เขาจ้องหมายตาสิงโตหยกคู่นั้นของมู่เทียนซิงมาหลายปีแล้ว"มู่เทียนซิง ลูกสาวเจ้าทำเรื่องามหน้าเอาไว้ เจ้ายังกล้าคิดมาขวางอีกรึ!" ฉีหู่ซานตะคอกด้วยความโมโหออกมาทันทีมู่เทียนซิงพอเข้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 96
มู่เทียนซิงเกาหัวพร้อมกับยิ้มกล่าว : "พระพันปีหลวงทรงอย่าพิโรธเลยพะยะค่ะ ข้าน้อยบังอาจไปแล้ว โปรดพระพันปีหลวงทรงลงพระอาญา""เอาล่ะ โม่จุน เจ้าอธิบายเหตุการณ์อีกรอบ สรุปจะเดิมพันหรือไม่?" พระพันปีหลวงทรงหันมองไปที่โม่จุนมุมปากของโม่จุนก็กระตุกขึ้นมา เขาได้แต่ต้องเล่าอธิบายเหตุการณ์ให้ฟังอีกครั้ง หลังจากอธิบายเสร็จก็กล่าวเพิ่มมาอีกประโยคหนึ่ง : "คุณหนูใหญ่มู่เป็นฝ่ายที่ต้องการจะเดิมพัน""ท่านพ่อ เดิมพันเถอะ พวกเราชนะแน่นอน ท่านลองคิดดูสิว่าข้าลูกสาวของมู่เทียนซิงจะไปแพ้ได้อย่างไร?" เหตุผลของมู่จิ่วซีช่างฟังดูยิ่งใหญ่และน่าตกใจอย่างยิ่งใบหน้าวัยชราของมู่เทียนซิงถึงกับต้องตะลึงตาโตอ้าปากค้าง"ซีเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถเอาชนะคุณหนูสามตระกูลฉีได้งั้นรึ?" มู่เทียนซิงก็คิดในใจว่านางไม่ใช่มู่เจินจูลูกสาวคนรอง มู่เจินจูถูกลู่เวยหย่าฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ทั้งทั้งฉิน หมาก อักษรและภาพวาดล้วนมีฝีมือไม่เลว แต่ตอนนี้มู่จิ่วซีกลับบอกว่าสามารถเอาชนะได้?"ใช่แล้ว ทำไมข้าถึงจะเอาชนะไม่ได้?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างใส่ซื่อบริสุทธิ์ "งั้นพวกเรามาแข่งวาดภาพกัน ข้าถนัดวาดเป็นที่สุด!""วาดภาพ!" โม่จุนอีกนิ
Pinakabagong kabanata
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 375
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 374
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 373
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 372
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 371
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 370
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 369
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 368
- มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 367
