เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 90
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-02-10 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 91
ชั่วขณะนั้น ตรงหน้าประตูร้านก็เงียบกริบไม่มีแม้แต่เสียงนกเสียงกา ดวงตาทั้งสองข้างของผู้คนจ้องมองมู่จิ่วซีซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวรอบตัวอย่างชัดเจน"มู่จิ่วซี!" คุณหญิงฉีจู่ๆ ก็เบ้ปากและหัวเราะเยาะออกมา "ทำไม ก็แค่นายโลมคนเดียว เจ้าถึงกับจะลงมือกับข้าเลยเหรอไง?"มู่จิ่วซีมองอู๋ถง อู๋ถงทั้งตัวอยู่ในสภาพเวทนา ทรงผมกระเซอะกระเซิง ใยหน้ามีรอยแดงบวม แต่เขาก็ยังคงหันมาส่ายหน้าให้กับมู่จิ่วซี"คุณหนู นมวัวที่ใช่้ทำชานมเพิ่งหมดไป พวกเราเลยขอให้คุณหญิงฉีรอสักหน่อย แต่นาง..."เยี่ยนเอ๋อร์ร้องไห้ขึ้นมาในฉับพลัน"พอตอนคนอื่นซื้อก็ยังมี ต่อพอถึงตอนข้าซื้อ เจ้ามาบอกว่านมไม่มีแล้ว นี่เจ้าอคติกับข้าใช่ปะ ไอhสารเลว รนหาที่ตาย!" คุณหญิงฉีพุ่งตัวเข้าไปง้างมือจะตบเยี่ยนจึอู๋ถงทันใดนั้นก็กระโจนตัวมาขวางอยู่ตรงหน้าของเยี่ยนเอ๋อร์ เขากลับกลายเป็นฝ่ายถูกตบไปฉาดหนึ่งแทน"คุณหญิงฉี ไม่ใช่ว่าถึงตอนท่านซื้อแล้วไม่มี ลูกค้าก่อนหน้าท่านหลายคนก็ไม่ได้ซื้อเหมือนกัน แต่พวกเขาบอกว่ารอได้" อู๋ถงกุมไปที่ใบหน้าของตนเองพร้อมกับอธิบาย"เจ้ายังกล้าเถียงอีกรึ!" คุณหญิงฉีง้างมือสองข้างรุมตบอู๋ถงอย่างไม่ยั้งมือแส้ข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-11มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 92
"แยกย้ายไปได้แล้ว เรื่องวันนี้ข้ามู่จิ่วซีกล้าทำกล้ารับ แต่ข้าก็ไม่ได้อนุญาตให้เขาเอาไปพูดจามั่วซั่ว ใส่สีตีไข่ได้ ถ้าหากศาลต้าหลี่ เจ้าหน้าที่พระราชวังนครบาลมาถามก็ให้พูดไปตามความจริง ได้ยินชัดเจนแล้วใช่ไหม?" มู่จิ่วซีพูดกับผู้คนที่มามุงดูผู้คนตรงนั้นก็ต่างทยอยพยักหน้า ไม่นานก็แยกย้ายกันออกไป พริบตาหน้าร้านชานมก็เปลี่ยนเป็นเงียบเหงาคุณหญิงฉียังคงหมอบคลายอยู่ตรงนัั้นไม่ขยับไปไหน แม่นมคนหนึ่งก็ตะโกนร้องเรียง ส่วนแม่นมอีกคนก็หายไปไหนไม่รู้ตั้งนานแล้ว นางคงจะไปตามใครสักคนให้มาช่วยแน่"คุณหนูใหญ่ เดี๋ยวเรากลับไปบอกนายท่านสักหน่อยเถอะขอรับ" เย่ฮานกล่าวออกมาอย่างกังวลใจมู่จิ่วซีก็ไปนั่งในร้านขนมพร้อมกับดื่มชาที่ลู่เอ๋อร์เอามาให้และก็กล่าว : "คราวนี้พ่อข้าช่วยอะไรไม่ได้หรอก ข้าจะรีบเข้าไปในวัง เจ้าไปบอกโม่จุนให้เข้าไปเจอข้าในวังที""ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ?" เย่ฮานก็คิดว่าพวกเขาเพิ่งแยกกันได้ไปไม่นานเท่าไหร่เองมู่จิ่วซีก็เหลือบสายตาหันไปมองเขา : "ใช่ เขารู้เรื่องของอู๋ถง อย่างน้อยเขาก็ทำให้พระพันปีหลวงเชื่อได้ว่าข้าไม่ได้ซื้อนายโลมกลับมาเอามาทำมิดีมิร้าย แล้วก็บอกเขาด้วย คราวนี้ถ้าช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-11มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 93
โม่จุนยืดตัวตรงขึ้นมาและหันไปทูลกล่าวกับพระพันปีหลวง : "พระพันปีหลวง เรื่องราวค่อนข้างจะซับซ้อน ดังนั้นจำเป็นต้องเล่าตั้งแต่เรื่องก่อนหน้านี้พะยะค่ะ""เล่ามา!" พระพันปีหลวงทรงกุมไปที่ขมับและตรัสออกมาโม่จุนก็เริ่มเล่าตั้งแต่เรื่องที่มู่จิ่วซีแย่งไถ่ตัวอู๋ถงมาจากองค์หญิงเหวินซิงและฉีเล่อฉี่ที่หอนางโลมอย่างละเอียดพระพันปีหลวงพอได้ฟัง พระพักตร์ที่งดงามของนางก็เริ่มบึ้งตึงพร้อมกับทอดพระเนตรหันมองไปที่มู่จิ่วซีเป็นครั้งคราวพอเห็นนางนั่งคุกเข่าบนพื้นตัวตรง ท่าทางราวกับต่อให้เป็นที่รักหรือที่ชังก็ไม่ได้ใส่ใจ ก็ทำให้ความโกรธในใจของพระพันปีหลวงหายไปได้บางส่วนสาวน้อยคนนี้เหมือนจะโตขึ้นหน่อยแล้ว รู้จักหัดให้โม่จุนมาพูดเรื่องนี้ให้โม่จุนเล่าต้นสายปลายเหตุของเรื่องทั้งหมดจนปากแทบแห้ง ในใจเขาก็ครุกรุ่นเดือดดาล เขาเป็นถึงท่านผู้สำเร็จราชการแทน นึกไม่ถึงว่าจะต้องมาเป็นเจ้าหน้าที่พูดแก้ต่างให้กับมู่จิ่วซี นางก็ช่างหน้าหนาซะเหลือเกินแต่เมื่อพอนึกถึงสิ่งที่เย่ฮานบอก เขาก็ได้แต่ต้องอดทน"พระพันปีหลวง เรื่องราวทั้งหมดก็เป็นเช่นนี้พะยะค่ะ ดังนั้นข้าน้อยถึงได้บอกว่าเรื่องนี้ช่าวบังเอิญเสียจริงๆ"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-11มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 94
"ใต้เท้าฉี มีสำนวนหนึ่งกล่าวไว้ว่ากบในกะลา กบที่พูดนี่ก็คือเจ้านั่นแหละ!" มู่จิ่วซีก็รีบเถียงกลับไป"เจ้า!" ฉีหู่ซานโกรธจนหน้าแดงเข้ม "มู่จิ่วซี ถ้าเจ้าไม่มีท่านพ่อที่รักโปรดปราณเจ้ากับพระพันปีหลวงคอยคุ้มครองเจ้าละก็ เจ้ามันก็ไม่ได้มีอะไรดี! ก็แค่ขยะชิ้นหนึ่ง!""พอได้แล้ว" พระพันปีหลวงตรัสขึ้นมาอย่างโทสะฉีหู่ซานถึงกับคอหดลงไปทันที เขาเองก็โกรธมากเหมือนกันโม่จุนก็หรี่ตาลงหันไปเพ่งมองฉีหู่ซาน จนทำให้ฉีหู่ซานใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวในใจของฉีหู่ซานก็แอบกร่นด่ามู่จิ่วซี นางคนนี้ช่างมีความสามารถทำให้คนโกรธจนเป็นบ้าได้จริงๆ"พระพันปีหลวง ท่านเองก็ได้ยินแล้ว ใต้เท้าฉีสบประมาทข้าขนาดนี้ ข้าไม่ยอม! กุลสตรีหมายเลขหนึ่งเหรอ? ดีเลย! งั้นข้าขอท้าแข่งกับคุณหนูสามของท่านใต้เท้าฉีสักครั้งก็แล้วกัน ถ้าหากข้ามู่จิ่วซีคนนี้แพ้ ข้าจะยอมคุกเข่าหน้าจวนฉีกล่าวขอโทษ ให้คนทั้งพระนครได้หัวเราะเยาะข้า!"มู่จิ่วซีโกรธมากจนเถียงคอเป็นเอ็น บนขมับหน้าผากก็ีเส้นเลือดปูดขึ้นมา ราวกับว่าตอนนี้นางได้ขาดสติสัมปชัญญะไปแล้ว"มู่จิ่วซี นี่เจ้าพูดเองนะ!" ฉีหู่ซานไม่คาดคิดว่ามู่จิ่วซีจะโกรธจนเอาตัวเองตกไปอยู่ในหลุมพล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-12มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 95
ร่างเงาสูงใหญ่ด้านนอกก็เดินอาดๆ เข้ามาพร้อมกับไฟความโกรธที่ลุกโชน ทำให้บรรยากาศร้อนอ้าวขึ้นมาในทันทีผู้ที่มาเยือนก็คือท่านพ่อของมู่จิ่วซี แม่ทัพใหญ่มู่เทียนซิงตอนที่เขาได้ทราบข่าวจากลู่เอ๋อร์ก็กำลังอยู่ที่ห้องของฮูหยินใหญ่ เขาขณะที่เพิ่งพูดว่าซีเอ๋อร์โตขึ้นแล้วบ้าง มีเหตุมีผลแล้วบ้าง พอฟังลู่เอ๋อร์พูดจบก็เหมือนกับฟ้าผ่ากลางวันแสก ผ่าใส่เขาจนอีกนิดเกือบจะกรอบนอกนุ่มในเขารีบปลอบฮูหยินใหญ่ที่ตกใจจนสีหน้าซีดเผือด เขารีบเดินทางมาที่วังในทันทีแต่ว่าระหว่างทางเขาก็ได้สอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นที่ร้านขนมในวันนี้จนเสียเวลานิดหน่อยพอเขาเข้ามาถึงก็ได้ยินฉีหู่ซานต้องการสิงโตหยกคู่นั้นของเขาเข้าพอดี สิงโตหยกคู่นั้นเป็นของพระราชทานที่จักรพรรดิองค์ก่อนพระราชทานให้ เป็นหยกเขียวที่โปร่งใส ขนาดเขาเองยังชอบและหวงแหนอย่างมาก เขาจะยอมหยิบออกมาเดิมพันได้อย่างไรฉีหู่ซานเองก็เป็นคนที่ชอบหยก เขาชอบเก็บรวบรวมเครื่องหยกต่างๆ เขาจ้องหมายตาสิงโตหยกคู่นั้นของมู่เทียนซิงมาหลายปีแล้ว"มู่เทียนซิง ลูกสาวเจ้าทำเรื่องามหน้าเอาไว้ เจ้ายังกล้าคิดมาขวางอีกรึ!" ฉีหู่ซานตะคอกด้วยความโมโหออกมาทันทีมู่เทียนซิงพอเข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-12มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 96
มู่เทียนซิงเกาหัวพร้อมกับยิ้มกล่าว : "พระพันปีหลวงทรงอย่าพิโรธเลยพะยะค่ะ ข้าน้อยบังอาจไปแล้ว โปรดพระพันปีหลวงทรงลงพระอาญา""เอาล่ะ โม่จุน เจ้าอธิบายเหตุการณ์อีกรอบ สรุปจะเดิมพันหรือไม่?" พระพันปีหลวงทรงหันมองไปที่โม่จุนมุมปากของโม่จุนก็กระตุกขึ้นมา เขาได้แต่ต้องเล่าอธิบายเหตุการณ์ให้ฟังอีกครั้ง หลังจากอธิบายเสร็จก็กล่าวเพิ่มมาอีกประโยคหนึ่ง : "คุณหนูใหญ่มู่เป็นฝ่ายที่ต้องการจะเดิมพัน""ท่านพ่อ เดิมพันเถอะ พวกเราชนะแน่นอน ท่านลองคิดดูสิว่าข้าลูกสาวของมู่เทียนซิงจะไปแพ้ได้อย่างไร?" เหตุผลของมู่จิ่วซีช่างฟังดูยิ่งใหญ่และน่าตกใจอย่างยิ่งใบหน้าวัยชราของมู่เทียนซิงถึงกับต้องตะลึงตาโตอ้าปากค้าง"ซีเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถเอาชนะคุณหนูสามตระกูลฉีได้งั้นรึ?" มู่เทียนซิงก็คิดในใจว่านางไม่ใช่มู่เจินจูลูกสาวคนรอง มู่เจินจูถูกลู่เวยหย่าฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ทั้งทั้งฉิน หมาก อักษรและภาพวาดล้วนมีฝีมือไม่เลว แต่ตอนนี้มู่จิ่วซีกลับบอกว่าสามารถเอาชนะได้?"ใช่แล้ว ทำไมข้าถึงจะเอาชนะไม่ได้?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างใส่ซื่อบริสุทธิ์ "งั้นพวกเรามาแข่งวาดภาพกัน ข้าถนัดวาดเป็นที่สุด!""วาดภาพ!" โม่จุนอีกนิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-12มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 97
มู่จิ่วซีก็หันไปมองมู่เทียนซิง พอเห็นเส้นเลือดในแววตาที่อ่อนล้าคู่นั้นของเขา ในใจของนางก็ปวดร้าวในทันทีเขาเองรู้แก่ใจว่ามู่จิ่วซีที่เป็นเจ้าของร่างเดิมไม่มีทางชนะได้ แต่เขาก็ยังเป็นพ่อที่รักษาหน้าของลูกสาว อีกอย่างทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้มู่จิ่วซีเจ้าของร่างเดิมได้เปลี่ยนนิสัย"ท่านพ่อ ข้าให้สัญญา ถ้าหากข้าแพ้ ข้าจะยอมไม่ออกจากจวนหนึ่งปีเต็ม ข้าจะอยู่บ้านร่ำเรียนฉิน หมาก อักษระและภาพวาดให้ชำนาญ ลูกสาคนนี้จะแต่งชุดแดงและหาคนที่ดีเหมาะสมแต่งออกเหย้าเรือน ลูกสาวคนนี้จะไม่ทำให้ท่านลำบากใจอีก" มู่จิ่วซีกุมไปที่มือท่านพ่อของนางและกล่าวอย่างตั้งใจ"จริงหรือ?" มู่เทียนซิงไม่คาดคิดว่ามู่จิ่วซีจะยอมสัญญาได้ง่ายขนาดนี้ ทันใดนั้นดวงตาอันแก่ชราของเขาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาซีเอ๋อร์ของเขารู้เรื่องรู้ราวขึ้นจริงๆ แล้วสินะ"เอาล่ะ พวกเจ้าพ่อลูกเลิกเว้อวอนกันได้ล่ะ ทำอย่างกับจะแยกตายจากกันไปอย่างใดอย่างนั้น ก็แค่เดิมพันครั้งเดียวเองไม่ใช่รึ? พระพันปีหลวง ท่านผู้สำเร็จราชการแทน พวกท่านต้องตัดสินอย่างยุติธรรมด้วยล่ะ" ฉีหู่ซานขืนมองไม่ไหวอีกต่อไปพระพันปีหลวงก็ตรัสขึ้นมา : "ใต้เท้าฉี ข้าและท่านผู้สำเร็จราชการ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-13มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 98
ตอนที่มู่จิ่วซีออกมาจากพระราชวัง นางก็มอบคลานอยู่ในรถม้า ทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ลงมือโบยไปห้าทีอย่างไม่ได้ยั้งมือ ก้นของนางตอนนี้ปวดแสบร้อนไปหมดส่วนแม่ทัพใหญ่มู่แถบเรียกได้ว่าทุกข์ใจ แต่ก็เหมือนกับเป็นการปลอบใจเช่นกัน"ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องกังวล ข้าต้องชนะแน่นอน ลูกสาวคนนี้จะชนะและคว้าเอากระบี่หยกมังกรเขียวเล่มนั้นมาให้ท่านให้ได้ เดือนหน้าบังเอิญวันเกิดท่านพอดีเลยด้วย ถือซะว่าเป็นของขวัญวันเกิดของท่านพ่อก็แล้วกัน" มู่จิ่วซีมองไปยังใบหน้าท่านพ่อของนางที่กำลังกลุ้มใจขมขื่นอยู่ขณะนี้พร้อมกับยิ้มกล่าว"ยัยหนู เจ้ายังจะยิ้มออกอีก ต่อให้แพ้ก็ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ให้มันแล้วๆ ไปเถอะ พอพูดขึ้นมา พระพันปีหลวงและท่านผู้สำเร็จราชการแทนต่างก็ล้วนกำลังช่วยเจ้าอยู่ เพราะถึงอย่างไรคุณหญิงฉีก็เป็นถึงคุณหญิงตราตั้งระดับสอง นางถูกเจ้าตีจนแทบปางตาย เจ้านี่มันช่างกล้าดีจริงๆ" มู่เทียนซิงยังคงรู้สึกกลัวหวาดผวาอยู่ (คุณหญิงตราตั้ง เป็นพระยศที่จักรพรรดิได้พระราชทานให้คุณหญิงของขุนนาง)มู่จิ่วซียิ้มพร้อมกับกล่าว : "อันที่จริงคราวนี้โม่จุนได้ช่วยข้าไว้ เขาจงใจพูดถึงคุณหนูสามของตระกูลฉีเพื่อให้ข้าได้ท้าเดิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-13
บทล่าสุด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
ฮั้วอวิ๋นเทียนหันมองจื่ออวิ๋นเฟยด้วยแววตาปวดร้าว เขากล่าวอย่างเสียใจ : "ทำไมเป็นแบบนี้? เป็นฝีมืออาจื่อใช่ไหม?"จื่ออวิ๋นเฟยพาเขามานั่งข้างนอกและถอนใจสารภาพ : "อาจื่อสวมหน้ากากหนังมนุษย์ปลอมตัวเป็นหญิงอุ้มท้อง มู่จิ่วซีเจตนาดีช่วยหญิงอุ้มท้องจนถูกอาจื่อทำร้ายในระยะประชิด แผลที่เอวบาดเจ็บสาหัส แต่โชคดีที่นางทานยาเทพสถิตย์ทันที"แม้จื่ออวิ๋นเฟยจะเสียยายาเทพสถิตย์ไปสองเม็ดจนเขาอยากจะสบถ แต่พอรู้ว่ามู่จิ่วซีไม่เป็นอะไร เขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มที่จะเสีย หากมู่จิ่วซีเป็นอะไรไป เขาคงจะเสียใจมากกว่าไม่ง่ายที่ในชีวิตนี้เขาจะมีเพื่อนสนิทไว้พูดคุย ได้เป็นศิษย์น้องของเขาร่วมกันค้นคว้าวิจัย เขาไม่อยากเสียนางไปจริงๆมีแค่นางสามารถปรุงยาเทพสถิตย์ฮั้วอวิ๋นเทียนตัวสั่นยิ้มเจื่อน : "ตอนนั้นเพื่อจะปกป้องอาจื่อ ข้าเลยขอยาเทพสถิตย์และหน้ากากหนังมนุษย์ให้นาง แต่กลับถูกเอามาใช้เล่นงานจิ่วซี จิ่วซีพูดถูกแล้ว ข้ามันไม่ทันสังเกต"ชิงเฟิงตายไปแล้ว มู่จิ่วซีคงทำใจไม่ได้ในทันที วิธีเดียวที่จะคลายปมแค้นในใจนางคือต้องจับอาจื่อ เจ้ารู้ไส้อาจื่อเป็นอย่างดี เจ้าพอจะช่วยนางได้ไหม?" จื่ออวิ๋นเฟยถามฮั้วอวิ๋นเทียนกล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
จื่ออวิ๋นเฟยใช้เวลากว่า 1 ชั่วยามซับเหงื่อมู่จิ่วซี เขาถอนหายใจมองใบหน้าซีดเซียวของนางผู้หญิงคนนี้ทำเวรทำกรรมอะไรมา แผลตรงอกไม่ทันหาย ตรงเอวก็มาเป็นต่อ แค่มองก็รู้ว่าถูกแทงระยะประชิดมู่จิ่วซีได้สติในเช้าวันรุ่งขึ้น นางตะโกนเสียงดัง : "ชิงเฟิง ! ชิงเฟิง?"ลู่เอ๋อร์กล่าวร้องห่มร้องไห้ : "คุณหนู ท่านอย่าเพิ่งขยับตัว ชิงเฟิงจากไปแล้วเจ้าค่ะ"มู่จิ่วซีกำผ้าห่มแน่น ในหัวยังคงเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อวานทั้งหมดชิงเฟิงตายเพราะช่วยนาง คนลงมือสังหารไม่ใช่อาจื่อ แต่เป็นมือธนูที่เชี่ยวชาญอีกคนต้องโทษนางที่มองแผนการปลอมเป็นหญิงตั้งครรภ์ไม่ออก ตอนนั้นเหตุการณ์โกลาหล ผู้คนวิ่งเตลิดร้องขอความช่วยเหลือนางช่วยหญิงตั้งภรรค์คนนั้นไว้เพราะอยากให้ต้องตายทั้งกลม ไม่คาดคิดว่าอาจื่อจะใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนย้อนมาทำร้ายนางเองผู้หญิงคนนี้ฉลาด โหดร้ายชั่วช้า"ฉินหลานจื่อ! ข้าขอสาบาน ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อหาเจ้าให้เจอ ข้าจะเลาะเนื้อเฉือนกระดูกเจ้าเพื่อแก้แค้นให้ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซี"คุณหนูใหญ่ ท่านใจเย็นก่อน! เดี๋ยวแผลฉีก!" จื่ออวิ๋นเฟยเดินเข้ามาเห็นคราบเลือดบนเตียงขณะมู่จิ่วซีหุนหันเคียดแค้นโม่จุนเด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มู่จิ่วซีหันไปมอง เห็นธนูเพลิงดอกหนึ่งพุ่งไปยังหญิงสาวด้านหลังคนนั้นอีกทั้งนางเป็นหญิงท้องตั้งครรภ์มู่จิ่วซีไม่มีเวลาให้คิดมาก นางพุ่งตัวเข้าไปหาจากบนม้า กริชเล็งเควี้ยงออกไปยังธนูดอกนั้น ส่วนนางก็กระโจนคว้าหญิงตั้งครรภ์เอาไว้"คุณหนูใหญ่!" ชิงเฟิงตะโกนลั่นตามเข้ามาร่างกายของมู่จิ่วซีกระโจนไปหาหญิงตั้งครรภ์ ขณะมือของนางกำลังจะคว้าหญิงตั้งครรภ์คนนั้น นางกลับขนลุกชันขึ้นมาทั้งตัว นางจึงเอี้ยวตัวไปด้านข้าง"ฉวก!" กริชเล่มหนึ่งปักลงตรงเอวด้านซ้ายของนางมีดบินในมือของมู่จิ่วซีเล็งปาดไปที่คอของผู้หญิงตรงหน้าอย่างแรงนางเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นชัดเจน เป็นสาวชาวบ้านธรรมดาๆ ทว่าตรงจมูกระหว่างตามีไฝสีดำเม็ดเล็กอาจื่อ! คาดไม่ถึงว่านางจะปลอมเป็นคนท้องเพียงเพื่อจะสังหารมู่จิ่วซี"มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!" เสียงของอาจื่อแฝงไปด้วยความเย็นเยือกสุดขั้วพร้อมกับเบี่ยงศีรษะไปด้านหลัง หลบเลี่ยงคอ ทว่ามีดบินก็ยังกรีดเข้าที่หน้า บาดหน้ากากหนังมนุษย์จนเป็นรอย เลือดสดไหลซึมออกมาดวงตาของมู่จิ่วซีทั้งสองข้างคือความโกรธแค้น มีดบินปรากฎขึ้นในมืออีกครั้ง อาจื่อกลิ้งหลบไปด้านหลังสองตลบแล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
"แน่นอนอยู่แล้ว เซวียนหยวนเชาเมื่อก่อนคิดอยากจะช่วยหวางชิว หวางชิวไม่ใช่คนในราชวงศ์ แล้วเขาเป็นใครกันแน่? เขาถึงได้ไม่ไหว้หน้าเซวียนหยวนห้าว?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวโจวเหยาส่ายหัวและกล่าว : "หวางชิวแทรกซึมเข้าในแคว้นเกาอวิ๋น 20 กว่าปีแล้ว คงมีน้อยคนมากที่จะรู้ตัวตนแท้จริงของเขาในแคว้นเป่ยจิ้น"มู่จิ่วซีพยักหน้าพูด : "ดูเหมือนเซวียนหยวนห้าวใกล้จะมาแล้ว ในเมื่อหวางชิวสำคัญขนาดนั้น คราวนี้แคว้นเป่ยจิ้นคงต้องได้สังเวยเลือดครั้งใหญ่""คุณหนูใหญ่ เราจะต้องปล่อยหวางชิวไปในตอนสุดท้ายใช่ไหม?" โจวเหยาร้อนรนกล่าว "ถ้าต้องปล่อยเขาไป แบบนั้นเป็นการปล่อยเสือกลับภูเขาชัดๆ""เจ้าคิดว่าข้าใจดีขนาดนั้น?" ดวงตาทั้งสองข้างของมู่จิ่วซีมองโจวเหยาโจวเหยาตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังกล่าวออกมา : "งั้นข้าก็สบายใจได้แล้ว เขารู้ความลับของแคว้นเกาอวิ๋นมากเกินไป ถ้าต้องปล่อยเขากลับแคว้นเป่ยจิ้น ถือว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา""วางใจเถอะ ต่อให้ปล่อยเขาออกกรมพระราชวังนครบาลไป ก็คงกลับไม่ถึงแคว้นเป่ยจิ้น เรื่องนี้ข้ากับโม่จุนได้ปรึกษากันแล้ว อนุญาตให้เซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารพิการคนนี้กลับไปได้เท่านั้น" มุมปาก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มู่จิ่วซีกล่าวอย่างยิ้มมีเสน่ห์ : "ถึงอย่างไรเจ้าก็ห้ามทำไม่ดีกับข้า ไม่งั้นหลังจากนี้ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า อ่อใช่ เจ้าเคยคิดถึงกิจการในห้าแคว้นอื่นของท่านอ๋องสี่ไหม? ร่วมมือกับท่านพี่ฮั้วไหม?"มู่จิ่วซีเคยพูดถึงแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนให้โม่จุนฟัง"ฮั้วอวิ๋นเทียนคนนี้มันเจ้าเล่ห์ ต่อให้ข้าไม่ร่วมมือ เข้าก็ยังได้ทราบข้อมูลข่าวกรองก่อนใคร ลงมือก่อนใคร ข้าเองได้แต่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ในเมื่อเขาเสนอมาว่าจะให้แบ่งให้เจ้าครึ่งหนึ่ง ข้าก็ตกลง เจ้าสมควรได้รับไว้"มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็คลายกังวลและยิ้มกล่าว : "แล้วทางพระพันปีหลวงล่ะ?""อีกห้าแคว้นยังมีตำหนัก ไม่ได้ประกอบธุรกิจ ยังมีโฉนดอยู่ บางส่วนมอบคืนให้ราชวงศ์ ส่วนกิจการอื่นที่เกี่ยวข้องกับพระพันปีหลวงก็คงจะรู้ว่าไม่อาจเอากลับมาได้ ทั้ง 5 แคว้นแย่งไปจนเกลี้ยงแล้ว"โม่จุนกล่าวต่อ "ต่อให้ทหารมังกรดำของข้าอยู่ใน 5 แคว้น ก็ไม่อาจเอากลับมาได้ แบบนั้นจะเป็นหารเปิดเผยตัวตนพวกเขา ดังนั้นแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนจึงถูกใจข้าพอดี ข้าเดิมทีก็อยากจะร่วมมือกับเขา ในเมื่อเขามาหาเองถึงที่ งั้นทางเราก็จะไว้หน้าเขา""เจ้าเองก็จิ้งจอกเฒ่า" มู่จิ่วซีมองเขาซึ่งวา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
"ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด ดูเหมือนว่าเราจะเดาผิด" มู่จิ่วซีกล่าว "แผลจะได้ไม่ต้องปริ"มู่จิ่วซีกุมอก"หากเป็นที่ลับตา ยังมีอีกที่หนึ่ง" โม่จุนหันมองมู่จิ่วซี"จวนท่านอ๋องสาม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"ใช่ เขาหนีออกไปได้แล้ว ใครจะคิดว่าเขาจะกลับมา?" โม่จุนรีบกลับเลี้ยวม้าออกไปนอกวังด้านหลังตามขบวนมายาวเป็นหางว่าว เย่ฮาน ชิงเฟิงและทหารมังกรดำตามมาติดๆจนเมื่อมาถึงจวนอ๋องสาม เดิมทีควรจะเงียบสงัด ทว่ากลับได้ยินเสียงร้องไห้จากด้านในหลังจากโม่จุนอุ้มมู่จิ่วซีลงจากม้าก็กระโดดข้ามกำแพงเรือนเข้าไป ไม่ได้เข้ามาทางประตูใหญ่พอถึงพื้นก็ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ทั้งสองสีหน้าเปลี่ยนไปมาก"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ช่วยด้วย!" บ่าวรับใช้รีบตะโกนเรียกเมื่อเห็นโม่จุนและมู่จิ่วซีโม่จุนเห็นบ่าวรับใช้นอนจมกองเลือดเลยรีบเข้าไปถาม : "ที่นี่เกิดอะไรขึ้น?""พระชายา พระชายาถูกลักพาตัวไปแล้วเจ้าค่ะ องค์หญิงสือบาดเจ็บ..." บ่าวรับใช้ชี้นิ้วไปด้านในโม่จุนรีบเรียกคนด้านหลังให้มาช่วยปฐมพยาบาล ส่วนเขาเองกับมู่จิ่วซีรีบเข้าไปด้านใน ตามทางมีองครักษ์มากมายถูกฆ่า ทั้งสองสีหน้าแย่มากกว่าเก่าหลังจากท่าน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
เย่อู่เหิงรีบวิ่งออกไป มู่จิ่วซีสีหน้าเปลี่ยน หลังจากเดินไปมาหลายรอบก็กัดฟัน เปลี่ยนเป็นชุดจิ้นจวงและเดินออกมา"คุณหนู ท่านจะไปไหน?" ลู่เอ๋อร์เข้ามาจากด้านนอกเห็นมู่จิ่วซีเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไป นางตกใจสะดุ้งจนตะโกนร้องเรียก"ข้ามีธุระ เย่ฮาน ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซีตะโกนเรียกจื่ออวิ๋นเฟยที่กำลังงุ่นง่านกับศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งได้ยินเสียงของมู่จิ่วซี ก็รีบวิ่งออกมา"คุณหนูใหญ่ เจ้า ท่านจะออกไปข้างนอกรึ?" เย่ฮานกล่าวอย่างตกใจ"มู่จิ่วซี ไม่รักชีวิตตัวเองเลยรึไง แผลยังไม่ทันหายยังจะออกไปอีก?" จื่ออวิ๋นเฟยเองก็ตกใจ"ข้าต้องเข้าไปในวัง ไปเตรียมม้า!" มู่จิ่วซีรีบวิ่งออกไป"เห้ยๆๆ เจ้าระมัดระวังด้วย อย่าบุ่มบ่ามจนแผลฉีกล่ะ" จื่ออวิ๋นเฟยตะโกนจากด้านหลัง"เอายามาให้ข้าเม็ดหนึ่ง! กันไว้ก่อน" มู่จิ่วซีันควับกลับมาและยืนมือไปทางจื่ออวิ๋นเฟย "กลับมาแล้วข้าจะปรุงยาเอามาคืนเจ้า"จื่ออวิ๋นเฟยเบือนหน้าหนีเดินถอยออกไป มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว : "ขี้งก"พูดจบก็รีบเดินไปทางประตูจื่ออวิ๋นเฟยหยุดฝีเท้าลงและพูดขึ้นมากะทันหัน : "เอาไป!"มู่จิ่วซีหันกลับมา เห็นเพียงขวดยาที่ถูกโยนมาให้"ในนั้นเหลือแค่ 2 เม็ด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
"เจ้าไปวาดใบหน้าของหน้ากากหนังมนุษย์ของอาจื่อออกมาก่อน" มู่จิ่วซีกล่าว"เออ ข้า ข้าก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เป็นผู้หญิงธรรมดามากๆ ไม่สะดุดตาเลย ข้าตอนนั้นกำลังเพิ่งเริ่มศึกษาค้นคว้า เลยทำหน้ากากออกมาแค่ผืนเดียว ถ้าของมันดี ข้าคงอดไม่ได้ที่จะต้องยกให้คนอื่นใช่ไหมล่ะ?" จื่ออวิ๋นเฟยทำสีหน้าโศกเศร้า"ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเลยงั้นเหรอ? ถ้าเจ้าเห็นกับตาจะจำได้ไหม?" มู่จิ่วซีสูดหายใจเข้า"เอกลักษณ์? มีสิ ตรงจมูกหว่างตามีไฝสีดำเม็ดหนึ่ง มีแค่จุดนั้น เพราะว่าเป็นไฝเลยไม่มีวิธีจะเอาออก อาจื่อตอนนั้นยังบอกว่าอัปลักษณ์"มู่จิ่วซีก็ถอยหายใจได้ในที่สุด ขอเพียงมีเอกลักษณ์จุดสังเกต อย่างน้อยให้นางครั้งหน้าเห็นและจำได้ อีกอย่างอาจื่อคงจะต้องคิดหาวิธีมาฆ่านางแน่นอน"อายุล่ะ ภายนอกอายุประมาณเท่าไหร่?" มู่จิ่วซีถาม"ประมาณระหว่าง 20-30 ปี" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าว "สีผิวดูคล้ำกว่าเจ้าเล็กน้อย ไม่ใช่คุณหนูประเภทนั้น คล้ายกับบ่าวรับใช้"มู่จิ่วซีพยักหน้า เข้าใจแล้ว"งั้นก็ดี ตอนนี้ข้าจะสอนศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งให้เจ้า" มู่จิ่วซีจิตใจวิตกกังวล แต่ก็ทำได้เพียงสงบใจและรอฟังข่าวเท่านั้นตกกลางคืน เย่อู่เหิงได้มาเยี่ยม คน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวอย่างระแวง : "เจ้า เจ้าอย่ามองข้าแบบนั้น อาจื่อไม่ใช่ว่ามีโรคหัวใจแต่กำเนิดรึไง? มอบยาให้นางไปก็เพื่อใช้ปกป้องชีวิตของนาง""เจ้าไม่ใช่ว่าเห็นนางขัดหูขัดตาหรือไง?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห"เออ คือ คือข้าได้แลกเปลี่ยนกับฮั้วอวิ๋นเทียน ว่าให้ข้าสามารถรับสวัสดิการที่ดีที่สุดในหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้นได้ ได้รับการปกป้องจากหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้น" จื่ออวิ๋นเฟยสำนักผิดมู่จิ่วซีหมดคำจะพูด"ท่านอ๋องสามตอนนั้นได้ก่อกบฎ ถูกโม่จุนหักขาไปข้าง ทว่าวันนี้ขาของข้ากลับมาเดินบนพื้นได้อีก แค่อาจไม่ค่อยคล่องแคล่ว คงได้ทานยาเทพสถิตย์ไปแล้วแน่" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างมั่นใจ "นอกเสียจากมียารักษาสุดยอดยิ่งกว่ายาเทพสถิตย์"จื่ออวิ๋นเฟยอ้าปากกว้าง จากนั้นก็กล่าวอย่างอักอ่วน : "งั้น งั้นก็คงจะเป็นยาเทพสถิตย์แล้วล่ะ""จะให้พวกเขาหนีออกไปจากแคว้นเกาอวิ๋นไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นไอระยำสองตัวนั้นคงทำให้พวกเราไม่อาจอยู่อย่างสงบได้แน่นอน" มู่จิ่วซีกำหมัดจนแน่น แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารจื่ออวิ๋นเฟยส่งเสียงไอ เขาถึงกับหัวหด"เจ้ายังมีอะไรปิดบังข้าอีก?" มู่จิ่วซีรู้สึกว่าจื่ออวิ๋นเฟยแปลกออกไป"หะ! ไม่
