บทที่ 86

"ต่อให้เป็นนางจริง เจ้าก็เจ้าเป็นต้องมีหลักฐานยืนยัน" โม่จุนขมวดคิ้วกล่าว

"หลักฐานก็ที่เซียวเจี้ยนไปพบนาง ยังไม่เรียกว่าหลักฐานอีกเหรอ? จับเซียวเจี้ยนมาเค้นถามล่ะเป็นไง?" มู่จิ่วซีหัวเราะเยาะกล่าว "ข้าทำให้เขาคายบอกคนที่อยู่เบื้องหลังตัวจริงออกมไาด้แน่"

"เจ้าเข้าใจเซียวหลิงเย่ว์ผิดไแล้วจริงๆ หรือว่าข้าพาเจ้าไปหน้านางสักครั้งล่ะเป็นไง?" โม่จุนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวออกมา

"ไปพบเซียวหลิงเย่ว์? ไปที่จวนท่านอ๋องสาม?" มู่จิ่วซีรู้สึกเหนือความคาดหมายเล็กน้อย

"อืม ข้ากำลังจะไปพบท่านอ๋องสามพอดี" โม่จุนเลิกคิ้วเล็กน้อย

"โม่จุน เจ้าคงไม่ใช่ว่าอยากคุยกับเซียวหลิงเย่ว์เป็นการส่วนตัวเลยเอาข้าไปเป็นข้ออ้างหรอกใช่ไหม?" มู่จิ่วซีรู้สึกแบบนั้น

"เจ้าพูดไร้สาระ!" โม่จุนสีหน้าเปลี่ยนในทันที แววตาสองข้างเหมือนมีไฟความโกรธปะทุขึ้นมา "มู่จิ่วซี ข้าจะพูดอีกครั้ง ข้าไม่ได้คิดกับเซียวหลิงเย่ว์แบบนั้น!"

"ได้ได้ได้ จะขึ้นเสียงแบบนั้นทำไม อายแล้วทำมาโกรธกลบเกลื่อน" ประโยคคำพูดของมู่จิ่วซีอีกนิดก็ทำให้โม่จุนอยากจะลงไม้ลงมือได้แล้ว

ทันใดนั้น ด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามา

เสียงเคาะประตูดังขึ้น อานเย่กล