Share
บทที่ 159
Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 160
"ศัตรูปกติเวลาลอบโจมตีก็มักจะเลือกเวลาตอนคนที่ง่วงที่สุด ดังนั้นแจ้งให้ทุกคนผลัดกันเฝ้าเวรยาม" มู่จิ่วซีรับสั่งออกไปเย่ฮานก็รับคำสั่งและรีบออกไป ตอนนี้เขาเชื่อฟังคำสั่งของมู่จิ่วซีอย่างไม่มีเงื่อนไข เขาลืมคุณหนูใหญ่มู่คนก่อนที่ลืมกันว่าไม่มีอะไรคนนั้นไปหมดแล้วมู่จิ่วซีนั่งอยู่ที่มุมมืดพร้อมกับฝึกฝนวิชาเฟิงเหยียนหยูเฟย ร่างกายของนางรู้สึกราวกับอยู่ในสถานะไร้ตัวตนเมื่อถึงยามสอง เมฆหนาปกคลุมแสงของพระจันทร์เสี้ยว มู่จิ่วซีที่นั่งอยู่ในมุมมืดก็ได้ลืมตาตื่นขึ้นมา"มาแล้ว!" มู่จิ่วซีรีบพูดในทันทีเย่ฮานที่อยู่ข้างกายห่างออกไปไม่ไกลก็สั่นสะท้านทั้งตัว เขาไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวใดๆแต่เขาก็ยังคงภายมือตั้งกระบวนท่าออกไป จากนั้นองครักษ์รอบด้านก็สามารถสัมผัสได้ ดาบยาวและกระบี่ยาวในมือก็จับกระชับแน่นขึ้น"ป้องกันประตูไว้" หลังจากมู่จิ่วซีพูดจบ นางก็กระโจนพุ่งออกมาจากในความมืดราวกับแมวเย่ฮานตกใจสะดุ้งและต้องการจะเรียกนาง เพราะถึงอย่างไรเขาก็ต้องปกป้องมู่จิ่วซีแต่ว่าเขาก็อดกลั้นเอาไว้และพยายามรักษาป้องกันประตูห้องของโม่จุนอย่างแน่นหนามู่จิ่วซีเพียงพลิกตัวก็ขึ้นไปอยู่ตรงมุมกำแพงชายคาด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 161
มู่จิ่วซีตาแดงก่ำในทันที "โยนคบเพลิง เผาพวกมันซะ!"คนชุดดำทั้งสามเมื่อได้ยินก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา จากนั้นก็กระจายตัวเพื่อฝ่าวงล้อมออกไปข้างนอกส่วนคนชุดดำคนหนึ่งที่ล้มจนทั้งตัวเต็มไปด้วยน้ำมันก็ถูกไฟเผาทันทีเมื่อคบเพลิงถูกโยนออกมา จากนั้นเขาก็ร้องโหยหวนพร้อมกับไฟที่ลุกท่วมตัว"ไป! รีบหนีไป!" เมื่อคนๆ นั้นถูกเผาก็รีบตะโกนบอกกับคนชุดดำสองคนที่เหลือ จากนั้นเขาก็กางมือวิ่งกระโจนตัวเข้าไปหาทางด้านอาเหยาและทหารซึ่งมีจำนวนคนมากสุดอาเหยาก็พาทหารให้รีบถอย แส้ยาวในมือของมู่จิ่วซีก็สะบัดฟาดออกไปยังขาของคนชุดดำคนหนึ่งที่ถูกฟันคนชุดดำคนนั้นมีพลังแข็งแกร่งสูงมาก เขาหันกลับมาและใช้ดาบฟันไปยังแส้ที่พุ่งมา ทั้งสองปะทะกัน ชายชุดดำตัดสินใจทิ้งดาบของเขาและอาศัยจังหวะที่มู่จิ่วซีดังแส้กลับ เขาก็ลดความเร็วดาบลงเพื่อไม่ให้ทำร้ายตนเองคนชุดดำคนนั้นหันหลังกลับและกระโจนขึ้นกำแพงไปเตรียมที่จะหนีส่วนคนชุดดำอีกคนหนึ่งถูกเย่ฮานพัวพันไว้กัดไม่ปล่อย พวกเขาทั้งสองได้ทะยานขึ้นไปโรมรันกันอยู่บนยอดอาคาร"เจ้านี่ปล่อยข้าจัดการเอง!" มู่จิ่วซีกล่าว จากนั้นนางก็ทะยานข้ามกำแพงไปเพื่อไล่ตามคนชุดดำที่บาดเจ็บคนนั้น"
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 162
"คราวก่อน?" ชายคนนั้นชะงักไปสักพัก "คุณหนูใหญ่มู่ เจ้าคงจะมองตัวเจ้าเองดีเกินไปแล้วกระมัง เจ้าไม่ได้อยู่ในรายชื่อของพวกเรา แต่ว่าหลังจากครั้งนี้ บางทีก็อาจต้องมีชื่อเจ้าเสียแล้ว""รายชื่อ? ดูเหมือนพวกเจ้าคงจะหลบซ่อนมาเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ลงมือแล้วสินะ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ข้าจะได้มีส่วนร่วมด้วย แต่ว่าตัวเจ้าเองคงไม่ได้มีโอกาสแล้ว""เจ้าต่างหากที่จะไม่ได้มีโอกาสแล้ว" ชายคนนั้นลงมือจู่โจมในทันที เขาพุ่งมาหามู่จิ่วซีมู่จิ่วซีก็โน้มตัวลง ขาของนางกวาดเตะไปตรงแผลที่เท้าของชายคนนั้น ต่อมาชายคนนี้ก็ส่งเสียงไม่พอใจออกมาในลำคอ ขณะที่เขากำลังล้มลงก็ได้แทงมีดสั้นตรงมาที่หัวใจของมู่จิ่วซีเพียงแต่ปลายดาบเขายังไม่ทันแทงถึง คอของเขาก็รู้สึกเย็นวาบ จากนั้นเลือดสดๆ ก็ได้พุ่งออกมาชายคนนั้นล้มลงไปกองกับพื้น มือพยายามจะกุมไปตรงลำคอ สายตาเขาจ้องมองมู่จิ่วซีอย่างพยาบาท เขาไม่อยากเชื่อว่าตนเองซึ่งเป็นทหารเดนตายวรยุทธสูงล้ำจะต้องมาถูกมู่จิ่วซีจัดการด้วยเพียงกระบวนท่าเดียว"ข้ารู้ว่าเจ้าจะไม่ยอมแพ้ งั้นก็ตายไปเถอะ แต่ว่าข้าจะเอาศพของเจ้าไปโยนทิ้งไว้ที่หน้าประตูเมืองทิศเหนือ ให้คนของแคว้นเป่ยจิ้นได้เ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 163
มู่จิ่วซีเบือนหน้าอย่างฉงนและยักคิ้วถาม : "ข้าไม่อาจยืนยันมั่นใจได้ 100% คนที่เจ้าสู้ด้วยก่อนหน้านี้หกคนไม่สามารถยืนยันได้เลยเหรอ?"โม่จุนส่ายหัวและก็กล่าว : "แม้พวกเราจะคาดคิดว่าคือคนของแคว้นเป่ยจิ้น แต่ก็ไม่มีอะไรยืนยันให้มั่นใจ ถึงอย่างไรแต่ละอาณาจักรก็ล้วนมีไส้ศึกของอาณาจักรศัตรูเข้ามาแทรกซึม ถ้าไม่มีหลักฐานที่แท้จริงก็คงไม่อาจยืนยันมั่นใจได้ พวกเขาจะกัดเหมือนหมากัดกัน"มู่จิ่วซีก็กล่าว : "แม่นมหรงได้สารภาพแล้วว่าจ้วงชิงเหมยคือไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้น ผนวกกับพิษของเงาหอมนิโลบล ป้าสะใภ้รองของข้าก็คงจะใช่เหมือนกัน จินเป้ยก็เป็นไส้ศึกแคว้นเป่ยจิ้น ฉีเล่อฉี่ก็คงจะใช่เหมือนกัน เจ้าคิดว่าคนที่มาฆ่าเจ้ากลุ่มนี้ไม่ใช่งั้นเหรอ? ถ้าจะให้พูด เจ้าไปถูกหลุ่มพรางคนพวกนี้ได้อย่างไร?"สีหน้าของโม่จุนก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขึมขึ้นมาในทันที แววตาสีดำก็ย้อมไปด้วยประกายของความโมโหและโหดเหี้ยม"เมื่อคืนวาน ข้าเตรียมจะไปที่จวนอัครมหาเสนาบดี พอเห็นว่ารอบๆ มีคนเ้าสังเกตจวนอัครมหาเสนาบดี แน่นอนว่าข้าเลยไล่ตามจับคนพวกนั้น แต่ไม่คาดคิดว่าวรยุทธจะสูงส่ง โดยเฉพาะวิชาตัวเบา ผนวกกับข้าเองกลัวว่าจะต้องลงมือจนบาดเจ็บโดย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 164
"แต่ว่าโม่จุน ในเมื่อเจ้ามีทหารมังกรดำในมือ 1,000 นาย ทำไมเจ้าไม่ให้พวกเขามาปกป้องเจ้า?"ใบหน้าหล่อเหลาของโม่จุนก็แดงขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดอย่างหงุดหงิด : "ข้าไม่คิดว่าศัตรูจะมียอดฝีมือถึง 6 คน""ข้าว่าแล้ว! เจ้ามันจองหองทระนงตน" มู่จิ่วซีหัวเราะใส่เขา"พวกมันอวดดี เจ้าเองก็พูดถูก เอาศพของพวกมันไปแขวนไว้สัก 3 วันให้พวกมันได้ดู" โม่จุนก็ตัดสินใจในทันทีวิธีการเอาศพไปแขวนโดยปกติจะทำตอนศึกสงคราม มักจะเกิดขึ้นมาสองแคว้นต้องมาเผชิญหน้ากัน"ข้าจะให้คนเอากลับไปแขวน ส่วนบาดแผลเจ้าพรุ่งนี้คงจะขยับได้แล้ว เดี๋ยวเรานั่งรถม้าค่อยๆ กลับพระนคร" มู่จิ่วซีกล่าว "อ้อ ก่อนหน้านี้ข้าได้บังคับถามชายชุดดำคนนั้น มันบอกว่าพวกมันมีรายชื่อสังหาร""รายชื่อสังหาร?" โม่จุนตกใจ"ใช่ แต่ว่าก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้อยู่ในรายชื่อ คาดว่าหลังจากครั้งนี้ไปข้าคงถูกเพิ่มชื่อลงไป" มู่จิ่วซีหัวเราะยิ้มแห้งๆ "ก่อนหน้านี้ที่ใต้เท้ากู้ถูกลอบสังหาร คาดว่าเขาคงอยู่ในรายชื่อ"มู่จิ่วซีลุกขึ้นมาเดิน : "โม่จุน เจ้าต้องแบ่งเอาทหารมังกรดำของเจ้าไปแอบคุ้มกันองคมนตรีสำคัญสิ""ปกติข้างกายองคมนตรีจะมีองครักษ์ฝีมือดีอยู่แล้ว ใ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 165
มู่จิ่วซีก็รีบขยับโม่จุนที่อยู่บนเตียงมาอย่างระมัดระวัง บาดแผลของโม่จุนได้รับความกระทบกระเทือน เขาเจ็บจนต้องกัดฟันพน้อมกับเหงื่อไหลตรงหน้าผาก แต่เขาก็ให้ความร่วมมือกับมู่จิ่วซีอย่างตั้งใจกระเบื้องหลังคาด้านบนถูกคนเปิดออก จากนั้นมู่จิ่วซีก็เห็นของมีคมจำนวนมากพุ่งบินลงมามู่จิ่วซีและโม่จุนก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที มู่จิ่วซีร่ายรำแส้ของนางอย่างทันท่วงที แส้โบกเหวี่ยงจนเป็นวงกลม ความเร็วที่โบกสะพัดเร็วอย่างมาก มีดบินทั้งหมดถูกนางปัดจนกระจายไปรอบทิศ เสียงเกร้งเกร้งของของมีคมโดนปัดก็ดังอย่างต่อเนื่องเมื่อหยุดลงมองดู กำแพงและชั้นวางรอบด้านของห้องก็ถูกปักเต็มไปด้วยมีดบินที่ส่องแสงสะท้อน"คุณหนูใหญ่!" ด้านนอกเสียงของเย่ฮานก็เรียกดังขึ้นมา ภายในเสียงของเขามีความเป็นห่วงอย่างมาก"บนหลังคา!" มู่จิ่วซีตะโกนเสียงดัง จากนั้นนางก็เห็นเป็นเงาอะไรสักอย่างยาวๆ ตกลงมาจากด้านบนหลายเส้น"งู!" มู่จิ่วซีก็ขนลุกชันในทันที ด้านบนได้โยนงูพิษลงมา นางในฐานผู้หญิงคนหนึ่งก็รู้สึกกลัวงูมาโดยตลอดแต่ว่าในฐานะราชินีแห่งราตรี เมื่อออกทำภารกิจ นางก็ปะทะกับงูมาไม่น้อยครั้งเหมือนกันโม่จุนเองก็สะดุ้งตกใจ เขาออกแรง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 166
"หนีอะไร หนีไปด้วยกันสิ แค่เพียงใช้กำลังภายในของเจ้ากับข้าช่วยกัน" ขณะพูดนางก็ใช้ผ้าห่มคลุมที่หัวของทั้งสองคน จากนั้นนางก็เหลือบมองเขาครู่หนึ่งและอุ้มขึ้นมาโม่จุนพยักหน้า ทั้งสองคนกระแทกหน้าต่างไม้ตรงหน้าเพื่อออกไปทั้งสองคนระเบิดกำลังภายในพร้อมกัน จนหน้าต่างก็ถูกกระแทกเปิดออก มู่จิ่วซีรีบอุ้มโม่จุนที่กระอักเลือดสดๆ ออกมา"มันหนีออกมาได้แล้ว ยิงธนู!" ชายร่างสูงกำยำเหี้ยมโหดก็ตะโกนเสียงดังออกมามู่จิ่วซีแอบพูดกับตัวเองว่าแย่แล้ว โม่จุนบาดเจ็บมากจนเกือบจะหมดสติไป บนตัวของเขามีเลือดซึมออกมาจนเต็ม"เจ้ารีบหนีไป!" โม่จุนยังคงต้องการให้มู่จิ่วซีรีบหนีเอาตัวรอดไปก่อนมู่จิ่วซีพลิกตัวลุกขึ้นมา ขาทั้งสองข้างของนางมายืนขวางโม่จุนไว้จากนั้นมือของนางก็ปรากฎแส้ออกมาอีกครั้ง ดอกธนูได้เล็งมามาที่พวกเขาสองคนอย่างเย็นเยียบราวกับปืนน้ำแข็งมู่จิ่วซีก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ แส้ยาวในมือราวกับเต้นรำและแกว่งโบกจนเร็วอีกครั้งแม้แต่ลมก็ยากที่ผ่านเข้ามา ส่วนโม่จุนนั่งอยู่ตรงขาของนางเลยไม่ถูกธนูยิงเข้าใส่ตอนนี้สภาพมู่จิ่วซียับเยินอย่างมาก ผมของนางปล่อยกระเซิง แต่รอบกายของนางกลับแผ่ซ่ายไปด้วยบรรยากาศอันชั
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 167
โม่จุนนอนแผ่บนพื้นพร้อมกับใจที่ฟุ้งซ่าน ถึงอย่างไรท่าของเขาที่นั่งอยู่ตรงพื้นตอนนี้ไม่ว่าจะดูยังไงก็แปลก เขาเหมือนถูกมู่จิ่วซีเหยียบเอาไว้อย่างใดอย่างนั้นอีกอย่างเขาเป็นถึงท่านผู้สำเร็จราชการแทนอันมีเกียรติกลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งเหยียบขวางไว้แบบนี้ เลยทำให้เขารู้สึกลำบากใจอย่างมากถ้าไม่ใช่เพราะเขาถือดีทระนงตนขนาดนั้นจนไม่ต้องหลุมพรางของคนพวกนั้น เรื่องแบบนี้จะไปเกิดขึ้นได้อย่างไร?เจ้าพวกไส้ศึกสมควรตาย ถ้าวันนี้พวกมันไม่ตาย เขาจะจับพวกมันเอาไว้ ให้พวกมันได้ลิ้มรสความเจ็บปวดจากการถูกดาบมีดฟันแล่เป็นหมื่นเล่มพวกชุดดำหกคนที่เหลือก็บุกสลับโจมตีกันเข้ามา มู่จิ่วซีก็ดีดเข็มในมือออกไปเล่มหนึ่งด้วยระยะห่างที่ใกล้ พวกมันสามคนถูกเข็มดีดปักจนร้องเสียงดังออกมาและถอยกลับไปส่วนมู่จิ่วซียังคงบุกอย่างไม่หยุด นางบุกจู่โจมพวกชุดดำซ้ายขวาและคนที่อยู่ข้างหลังทั้งหมดสามคนจากนั้นก็เห็นเพียงแต่การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของนางพร้อมกับร่างกายที่คล่องแคล่ว ดูเหมือนนอกจากขอสองข้างของนางที่ราวกับตะปูยึดแน่นตรงพื้นแล้ว ร่างกายท่อนบนของนางสามารถเบี่ยงพลิ้วได้อย่างคล่องแคล่วจนน่ากลัว เหมือนกับเป็นสัตว์ตัวนิ่
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
