ตอนที่ 10 เชื่อหมดใจ

          จากที่คิดว่าจะอ่อนโยนและพูดดีทำดีกับมิรันดาให้มากขึ้น แต่หญิงสาวก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจ ในเมื่อพูดกันดีๆ แล้วเธอไม่ฟัง เขาก็ไม่อยากเสียวเวลา เขาขึ้นมาพลิกกายเหนือร่างอีกครั้ง

          “คุณคงไม่ทำอีกใช่ไหม ก็คุณเพิ่งทำไป”

          “มันก็แค่ครั้งเดียว มิรันดาเชื่อสิคุณจะมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม”

          “แต่ฉันเจ็บ”

          “มันก็แค่แป๊บเดียวไม่ใช่เหรอ ครั้งนี้เราจะมีความสุขด้วยกันนะรัน”

          มิรันแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองเมื่อเขาเรียกเธอด้วยชื่อเล่นและน้ำเสียงนั้นก็ฟังดูอ่อนโยนจนทำให้เธอยินยอมพร้อมใจให้กับเขาไปอีกครั้ง

          มาร์คัสเป็นประกายเมื่อเห็นท่าทางของเธออ่อนอ่อนลง

เขาเลื่อนตัวขึ้นมาจูบปากนุ่มอีกครั้ง มิรันดาไม่ได้ขัดขืน แถมยังตอบรับด้วยความเต็มใจ เมื่อปลายลิ้นหนาส่งเข้ามาในโพรงปากร้อน กวาดเอาหวานอย่างกระหาย มาร์คัสไม่เคยรู้สึกอยากจูบกับใครจนแทบจะกลืนกินมาก่อนเลย แต่กับมิรันดาเขาแทบไม่อยากจะหยุดจูบเลยสักนิด

เสียงชายหนุ่มครางต่ำในลำคออย่างพอใจเมื่อหญิงสาวเริ่มเรียนรู้ที่จะหยอกเย้ากับลิ้นของเขาอย่ากล้าๆ กลัว ท่าทางไม่ประสานั้นกลับกระตุ้นความต้องการของเข้าไปอย่างประหลาด

ผ่ามือร้อนเคลื่อน ไปตามเรือนร่างบอบบาง สัมผัสทรวงอกนุ่มเคล้นคลึงอย่างเมามัน

แล้วริมฝีปากร้อนผ่าวก็ไต่ลงมาตามลำคอระหง ขบเม้มผิวเนียนนุ่ม เกิดรอยแดงเป็นจ้ำๆ เขาตั้งใจจะฝากรอยรักไว้บนร่างกายของเธอเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ และจากนี้จะไม่มีใครหน้าไหนได้เชยชมเรือนร่างของมิรันดาอีกเลย ตราบใดที่เธอยังเป็นผู้หญิงของเขา

ชายหนุ่มเลื่อนริมฝีปากร้อนเข้าครอบครองเม็ดทับทิมสีสวย ดูดดุนเข้าโพรงปากร้อนอย่างหิวกระหาย มิรันดาเสียวซ่านไปกับทุกสัมผัสร้อน เธอรับรู้ได้ว่าตอนนี้โพรงอุ่นร้อนของเธอกำลังตอดตุบๆ รอคอยบางอย่างจากผู้ชายตัวโตที่คร่อมอยู่เหนือร่าง

มาร์คัสเบียดความแข็งร้อนเข้ากับความอ่อนนุ่มก่อนจะกดส่วนปลายเข้าไปในโพรงถ้ำที่มีเขาผู้เดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าไปในนั้น

“รัน อย่าเกร็ง มองหน้าครั้งนี้มันจะไม่เจ็บ”

มิรันดาหายใจเข้าลึก พยายามผ่อนคลายตัวเองเพื่อให้ชายหนุ่มได้เขาไปในร่างกายของอีกครั้ง

“อื้อ”

ร่างหญิงสาวผวาเข้ากอดเมื่อโดนความใหญ่โตลุกล้ำเข้าไปทีละนิด

“มันแน่นมากรัน มันดีมาก ผมขออีกนิดนะ”

มิรันดาหลับตาแน่น ใบหน้าแดงก่ำเมื่อร่างกายกำลังถูกไฟพิศวาสแผดเผา ริมฝีปากสีสวยเผยอกว้างร้องครางเสียงหลงเมื่อเขาเข้ามาลึกจนเธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอกับได้เป็นของกันและกัน มันต่างจากครั้งแรก ครั้งนี้มันวาบหวามและเสียวซ่านจนเสียงหวานร้องครางอีกครั้งเมื่อเขาขยับสะโพกช้าๆ

“เก่งมากรัน คุณตอดแรง แน่นมาก”

มาร์คัสเพิ่มความเสียวซ่านให้เธอด้วยการขบเม้มไปตามลำคอระหง มือสากยังคลึงเคล้นทรวงอกทั้งสองข้างอย่างมันมือ ปากร้อนดูดดื่มปลายถันที่ชูขัน เสียงครางแหบพร่าพอใจกับเรือนร่างที่ปรารถนา สะโพกสอบขยับพาตัวตนเข้าออกอย่างไม่รู้เหนื่อยยิ่งได้ยินเสียงครางหวานก็ยิ่งกระตุ้นให้ความต้องการเพิ่มมาก

ชายหนุ่มร่างสูงยืดลำตัวขึ้นจับเรียวขาของเธอข้างหนึ่งพาดที่บ่า ส่วนอีกข้างกางออกกว้างแนบไปบนที่นอน เพื่อจะให้ร่างกายของเขาและเธอประสานกันได้อย่างแนบสนิท

“อ้า มาร์คัส...”

หญิงสาวครางแหบพร่าเมื่อความเสียวซ่านที่เขามอบให้มันมากขึ้นมากขึ้นจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก

“เรียกผมว่ามาร์ค รันเรียกผมว่ามาร์คนะ”

เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหูทำให้เธอขนลุกซู่ไปทั่วทั้งร่าง

“ค่ะคุณมาร์ค”

เสียงหวานเอ่ยชื่อเล่นของเขาช่างไพเราะและฝังลึกเข้าไปในโสตประสาท

มาร์คัสเร่งเครื่องเต็มกำลังเมื่อรู้สึกว่าช่องทางรักนั้นกำลังตอดรัดถี่ขึ้น

ตาคมปลาบมองร่างที่นอนดิ้นพล่าน หญิงสาวกำลังจะไปถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง

“คุณมาร์ค ฉัน อื้อ มันเสียว ไม่ไหวคุณมาร์ค...”

มิรันดากรีดร้องเรียกชื่อเขาเมื่อพบพานกับความสุขอันแสนหวานที่ชายหนุ่มมอบให้

ร่างกายเธอกระตุก ท่อนเขาเรียวสั่นระริก ลมหายใจหอบเหนื่อยอย่างหนัก ใบหน้าหวานชื้นไปด้วยเหงื่อ

“ดีไหมรัน”

“คุณมาร์ค”

เธอมองหน้าเขาอย่างอายๆ เพราะเมื่อครู่มันดีจนเธอไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะทำให้เธอมีความสุขได้มากถึงเพียงนี้ ร่างกายของเธอยังหอบสะท้านไม่หาย

มาร์คัสเห็นหน้าเธอก็รู้คำตอบ ชายหนุ่มเริ่มขยับสะโพกอีกครั้งอย่างต่อเนื่อง แรงอัดกระแทกแต่ละครั้ง ทำเอาคนที่เพิ่งสุขสมไปเมื่อครู่ เสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้งอย่างง่ายดาย   

“คุณมาร์คขา รันจะไม่ไหวอีกแล้ว อื้อ คุณมาร์ค...”

ความรู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังอยู่ในพายุลูกใหญ่ที่กำลังพัดเข้าหา แรงหมุนและแรงเหวี่ยงทำเอาเสียงหวานครางกระเส่าจนเสียงแทบแห้ง ร่างกายปั่นป่วนไปหมดตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

หญิงสาวเผลอยกสะโพกขึ้นตอบรับกายแกร่งที่โจนจ้วงเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

“รัน มันดีมาก คุณทำผมเสียวไปหมดแล้ว รัดแรงแบบนั้น โอ้ว ที่รักมันดีมาก คุณเก่งมากรัน”

มาร์คัสไม่รู้เลยว่าตนเองหลุดคำว่าที่รักออกมาจากปาก

แต่คนฟังอย่างมิรันดานั้นรู้สึกดีจนเผลอยิ้ม เมื่อใจเป็นสุขร่างกายก็เป็นสุขจนบีบรัดกายแกร่งแรงขึ้นอย่างไม่อาจห้าม

 มาร์คัสครางแหบต่ำ เมื่อภายในกลีบสาวของมิรันดานั้นตอดรัดกายแกร่ง อย่างรุนแรงอีกครั้ง  เขาขยับกายถาโถมกระแทกเข้าลึกอย่างหนักหน่วงและรุนแรงติดกับแทบไม่ยั้ง

มิรันดากรีดร้องอีกครั้งพร้อมร่างกายกระตุกถี่ เสียงหวานครางประสานเสียงแหบพร่าที่มาพร้อมธารลาวาร้อนฉีดพ่นเข้าไปในกายเธออีกครั้ง

“ผมมีความสุขมากมิรันดา คุณก็มีความสุขเหมือนกันใช่ไหม เหนื่อยหรือเปล่า”

“ค่ะ ฉันเหนื่อยมาก” เธอตอบเขาไปแบบนั้นแต่ก็อยากจะเติมท้ายประโยคไปด้วยว่ามีความสุขมากเช่นกัน

มาร์คัสเลื่อนถอนตัวตนออกแล้วขยับลงนอนข้างกายมิรันดาท่าตะแคง แล้วพลิกให้เธอหันหน้ามาทางเขาให้เธอนอนไปบนแผงอกแกร่งของตนเอง

“เหมือนคุณยังโกรธผมอยู่” เขาถามพลางไล้มือไปตามใบหน้าหวานที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ

“แล้วจะให้ฉันดีใจเหรอคะ ในเมื่อสิ่งที่คุณพรากไปจากฉันมันเรียกกลับคืนมาไม่ได้”

“แต่ผมยินดีรับผิดชอบ”

“อย่ารับผิดชอบเพราะรู้สึกผิดเลยค่ะ”

“เปล่าเลยที่ผมอยากรับผิดชอบก็เพราะผมรู้สึกดีกับคุณ อยากให้คุณมาเป็นผู้หญิงของผม”

“ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใครมาจากไหน รู้แค่อย่างเดียวว่าคุณมีเงินก็เท่านั้น แต่คุณรู้ไหม บางครั้งเงินมันก็สามารถทดแทนสิ่งที่เสียไปได้”

“ผมขอโทษ ผมน่าจะเชื่อคำพูดคุณตั้งแต่แรก”

“คุณไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันเองที่ผิดถ้าฉันพยายามบอกคุณมากกว่านี้ว่าฉันไม่ใช่เมียน้อยพี่ต้นเรื่องก็ควงไม่เป็นอย่างนี้ แต่คุณจะเอาเงินคืนไม่ได้นะ ฉันใช่หมดแล้ว” เสียใจตัวเองเสียตัวก็เรื่องหนึ่ง แต่อีกเรื่องหนึ่งมันก็สำคัญเกินกว่าจะปล่อยผ่าน

“เวลาผ่านไปหนึ่งวันคุณจะเอาเงินไปใช่ที่ไหนหมด หรือว่าคุณเป็นหนี้ใครเขา”

“เปล่า ฉันเอาเงินไปให้แม่ครู”

“แม่ครู แม่คุณเหรอ”

“เปล่า เธอเป็นมากกว่าแม่ เธอเป็นทุกอย่างของฉัน”

“เล่าให้ผมฟังได้ไหม”

มิรันดาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้กับมาร์คัสฟัง เธออยากให้เขาเข้าใจและเห็นใจเพราะกลัวเขาจะเอาเงินจำนวนนั้นคืน

“คุณคงไม่เอาเงินคืนใช่ไหมคะ อย่าลืมนะฉันบอกคุณแล้วว่าฉันไม่ใช่เมียน้อย บอกตั้งหลายครั้งแต่คุณก็หาว่าฉันแก้ตัวและไม่ยอมฟังต่อ”

“ก็ลูกน้องผมบอกว่าคุณคือเมียน้อยนายต้น”

“ฉันว่าคงมีอะไรเข้าใจผิด ฉันกับพี่ต้นไม่เคยมีอะไรกันเลย เพราะคนที่เขาคบอยู่คือเพื่อนของฉัน”

“เพื่อนของคุณ”

“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งทำหน้าตกใจอย่างนั้น”

“คุณก็เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะ คุณเซ็นสัญญาว่าจะไม่ติดต่อกับนายต้นอีก จะไม่มีอะไรกับนายต้นอีกเพราะคุณกับเขาไม่มีอะไรกันตั้งแต่แรก”

“ที่ฉันรับปากว่าจะไม่ยุ่งกับเขามันก็หมายความถึงเพื่อนของฉันด้วย ฉันปรึกษาเธอแล้ว เธอก็ยอมถอยเพราะรู้ว่าคบกันต่อไปก็มองไม่เห็นอนาคต”

“แล้วที่นายต้นโทรหาคุณล่ะ มันหมายความว่ายังไง”

“ที่พี่ต้นโทรหาก็เพราะเขาติดต่อเพื่อนฉันไม่ได้ยังไงล่ะ”

“เพื่อนคุณจะเลิกกับเขาจริงๆ ใช่ไหม”

“แน่นอนถ้าอย่างนั้นฉันจะรับปากคุณทำไมล่ะ ตอนนี้น้องเขยของคุณต่างหากที่ไม่ยอมจบ”

“ผมเข้าใจแล้ว”

“คุณมาร์คัส”

“ผมให้เรียกยังไง”

“คุณมาร์คคือฉันอยากขอร้อง คุณอย่าเอาเงินคืนเลยนะคะ”

“ผมบอกหรือยังว่าจะเอาคืน”

“ขอบคุณนะคะ คุณเป็นผู้ใหญ่ที่ทั้งหล่อและใจดี”

“มากกว่าโอปป้าของคุณไหม”

“เท่ากันค่ะ”

“มิรันดาผมให้คุณตอบอีกทีนะ”

“มันสำคัญด้วยเหรอคะ”

“สำคัญสิ ผมไม่อยากให้ผู้หญิงของผมชอบคนอื่นมากกว่าผม”

“มันก็แค่ชอบ”

“มิรันดาตอบผม”

“ก็ได้ๆ ฉันยกให้คุณเหนือกว่ากงยูนิดหนึ่งก็ได้”

“แน่นอนสิเพราะผมน่ะ ตัวจริงสัมผัสได้” เขาพูดอย่างภูมิใจ ถ้าตอนนี้ลูกน้องเขาอยู่ที่นี่ก็คงพากันเขาเอาตัวเองไปแข่งกับดาราเกาหลี

“คุณมาร์คคะ ฉันรู้ว่าเงินที่คุณให้มันมาก แต่ดูท่าทางคุณก็รวยดีออก ทำบุญกับเด็ก แบบนั้นมันดีมากเลยนะคะ คุณไม่ควรเอาคืน”

“ผมไม่คิดจะเอาคืนหรอกน่า”

“น่ารักมากค่ะ ถึงกงยูจะมายืนอยู่ตรงหน้าฉันก็ยกให้คุณเป็นที่หนึ่งเลยค่ะ”

“ผมไม่ได้อยากเป็นคนที่หนึ่ง”

“อ้าว”

“ผมขอเป็นคนเดียวของคุณได้ไหม มาเป็นผู้หญิงของผมนะมิรันดา”

มาร์คัสวนกลับมาที่คำถามเดิมอีกครั้ง เขารู้สึกหวงแหนมิรันดาและไม่อยากเสียเธอให้กับใคร

“นานแค่ไหนคะ ตามสัญญาหรือเปล่า”

“สัญญาฉบับนั้นลืมมันไปได้เลย ผมจะให้คุณมาเป็นผู้หญิงของผมตลอดไป”

“คุณเชื่อแล้วใช่ไหมคะว่าฉันเคยเป็นเมียน้อยของพี่ต้นจริงๆ” มิรันดาถามกลับแต่ไม่ยอมตอบว่าจะเป็นผู้หญิงของเขาหรือเปล่า

“ผมเชื่อหมดใจเลยว่าคุณนายต้นไม่เคยมีอะไรกัน”