เงินค่าตัวก้อนแรก

ที่ร้านอาหาร

ลุงยะห์ขับรถมาจอดหน้าร้านอาหาร เพราะลุงยะห์จะเอารถไปจอดด้านหลังร้านจะได้ไม่ต้องเดินอ้อมกันไปมา

"คุณลุงจอดรถแล้วลงมาทานด้วยกันนะครับ" มาคินเป็นคนบอกลุงคนขับ

"ครับ ลุงหาที่จอดก่อน ไปยัยหนูพากันลง เดี๋ยวลุงตามเข้าไป " ช่วงแรกของมาคินยังไม่ค่อยมีใครตามมากนักลุงยะห์เลยไม่ค่อยกังวล เพราะที่ขับรถมาก็ไม่มีใครขับตามแกมาสักคัน

เด็ก ๆ พากันลงจากรถ โดยที่ลุงแกก็ขับออกไปด้านหลังลานจอดรถซึ่งมีรถจอดไม่มากนัก และมีรถของครอบครัวมาคินที่มาจอดก่อนหน้านั้นแล้ว

"อยากกินอะไรสั่งเลยนะ เจ๊ร้อยดาวจะเลี้ยงเอง" อ๊อฟแกล้งว่าแกล้งแซวหญิงสาว จนร้อยดาวมองหน้ากวน ๆ

ทั้งสามคนเดินเข้าไป เห็นโต๊ะ ๆ หนึ่งที่มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว และคนที่นั่งตรงนั้นไม่ใช่ใคร เป็นพ่อ แม่ น้องชายของมาคิน และอีกโต๊ะหนึ่งเหมือนจะเป็นแขกของทางร้าน มาคินและ ร้อยดาว รวมถึงอ๊อฟเดินมานั่งที่โต๊ะของครอบครัวมาคิน

"สวัสดีครับ" อ๊อฟสวัสดีพ่อกับแม่ของมาคิน เพราะเขารู้อยู่แล้ว

"สวัสดีค่ะ คุณอาทั้งสอง" ร้อยดาวเอ่ยทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองท่าน

"สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่ " มาคินไหว้ทั้งสองคนแล้วนั่งบนหัวโต๊ะ โดยที่ขนาบข้างด้วยพ่อและแม่ของเขา น้องชายนั่งข้าง ๆ แม่ ทำให้หัวโต๊ะเป็นที่นั่งของร้อยดาวและก็อ๊อฟ เพียงไม่นานลุงยะห์ก็เข้ามาแต่แกเลือกที่จะสั่งอาหารจานเดียวเพราะเห็นว่าตรงมาคินไม่มีที่นั่ง อีกอย่างครอบครัวเขาได้ทานข้าวด้วยกัน

"คุณลุงมานั่งด้วยกันก็ได้ครับ" มาคินเรียกลุงยะห์

"ลุงนั่งตรงนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวทีมงานเบื้องหลังตามมาอีกสองคนครับ"

"อ๋อ ครับ ๆ คุณลุงสั่งตามสบายเลยนะครับ พวกผมจัดการให้ ทานเยอะ ๆ ครับ " มาคินบอกลุงยะห์คนขับรถ ร้อยดาวที่มองในความมีน้ำใจของมาคิน เขาช่างเอาใจเขามาใส่ใจตนเอง ไม่ว่าคนคนนั้น จะอยู่ในสถานะไหนก็ตาม

"คิดอะไร สั่งสิ แล้วบอกมาว่าจะมาหาพี่สแปลชไหนอะ" มาคินพูดประชดปนน้อยใจเล็ก ๆ

"ฉันแกล้งนายไปงั้นแหละ"

"ยังอีกบอกให้เรียกพี่"

"พอเถอะตาคิน เถียงกับยัยหนูคนนี้ แกอายุแก่กว่าเขาหรือยังไงหละ" พ่อของมาคินขึ้นเสียงแต่ไม่ดังมาก

"ก็เขาแค่แก่กว่าหนูปีเดียวเองค่ะคุณอา"

"แม่หนูเรียนจบหรือยังหละ มาทำงานดูแลศิลปินแล้ว"

"ใกล้จะจบแล้วค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจจะดูแลมาคินหรอกนะคะ มันมีอุปสรรคนิดหน่อยค่ะ" ร้อยดาวบ่นอุบ อ๊อฟเองที่พออาหารมาเขาแค่รอให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนตักทานก่อน เขาถึงจะตักตาม

"แล้วเรานะ เพิ่งเป็นนักร้องหรอ" คุณแม่ถามอ๊อฟ

"ครับ คุณน้า" อ๊อฟเรียกน้า

"จะมาเรียกน้า เรียกอาทำไมกัน เพียงมาคิน เรียกแม่ เรียกพ่อก็ได้ใช่ไหมคะคุณ" คุณแม่หันมาทางคุณพ่อที่ดูเจ้าระเบียบ

"นั่นสิคุณ เรียกเหมือนห่างกัน ไหน ๆ ก็ต้องมาดูแลลูกชายแม่ ทำงานกันต้องเจอกันบ่อย ๆ" คุณพ่อมาคินที่อนุญาต

" นี่ผมจะมีพี่สาวสวย ๆ ขนาดนี้เพิ่มหรือครับเนี่ยะ " เสียงของมาตินที่ดีใจ เพราะร้อยดาวน่ารักพูดเพราะ

เพียงเวลาไม่นาน พี่แจ็ก พี่วุดดี้ก็มาถึงร้านเพราะร้อยดาวส่งโลเคชั่นไปให้ เขามาถึงก็ยกมือไหว้พ่อกับแม่ของมาคิน เพราะรู้แล้วว่าพวกท่านทั้งสองเป็นใคร

"มานั่งด้วยกันไหมครับ ให้เขาต่อโต๊ะเพิ่มให้" มาคินเอ่ยขึ้นอีกครั้งเห็นเขาทั้งสองคนจะเดินไปหาลุงยะห์

"ไม่เป็นไรครับผมนั่งกับลุงดีกว่าครับ ไม่เจอแกหลายวันมีเรื่องจะคุยกับแกด้วย" วุดดี้บอกมาคิน

"พวกพี่จะทานอะไรสั่งตามสบายเลยนะครับ" มาคินบอกพี่ ๆ แต่เขาเองลืมถามเช่นกันว่ามีงบจากค่ายค่าอาหารกี่บาท แต่เขาไม่ได้สนใจ

หลังจากทานไปสักระยะ อาหารบนโต๊ะก็หมอแทบจะทุกจาน ร้อยดาวที่เรียกเก็บเงิน พนักงานที่มาคิดเงินบอกราคาค่าอาหารจนมาคินเองก็ตกใจ ราคาทั้งสองโต๊ะ เกือบสองพันบาท ราคาค่าอาหารที่แพงที่สุดที่เขาเคยสัมผัส

"มีพี่เขาจ่ายให้แล้วนะคะ เพิ่งจะออกไปเมื่อสักครู่ " พนักงานแจ้งให้คนในโต๊ะทราบว่ามีพี่เอฟซีจ่ายให้แล้ว ทุกคนทำหน้าแปลกใจหันมองจนทั่วร้านว่าคือใครมาจ่าย พี่เขาที่นั่งอยู่ในรถแล้วรถกระจกลงมาโบกมือบ๊ายบายให้มาคิน

"ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ" มาคินยกมือไหว้ ตะโกนขอบคุณ เพราะเขาทำท่าจะลุกออกไป แต่พี่ ๆ กลัวน้องจะเอาเงินมาคืนเลยขับรถออกไปเลย

"นายกลับบ้านพร้อมพ่อแม่เลยก็ได้ เดี๋ยวเราไปส่งอ๊อฟ แล้วจะเข้าไปหาพี่โปเต้ก่อนที่ค่าย " ร้อยดาวบอกมาคิน

"ถ้ามีงานต่อ ก็ไปทำงานนะลูก พ่อกับแม่ขับรถกลับกันเอง" พ่อเกรงใจยัยหนูคนนี้อย่างบอกไม่ถูก

"ไม่มีค่ะคุณอา กลับได้เลย มาคินจะได้พักผ่อนด้วยค่ะ อีกสองวันนายก็อย่าลืมไปรับค่าตัวนะ สิ้นเดือนพอดี" ร้อยดาวที่บอกมาคิน

"โอเคงั้นผมกลับบ้านเลยครับ จะได้ไปพัก เอาไว้เจอกันนะร้อยดาว เจอกันนะอ๊อฟ"

เด็กทั้งสองคนไหว้ลาพ่อแม่ของมาคิน แล้วก็พากันแยกย้ายไปกันคนละคน รวมถึงพี่ทีมงานอีกคัน ลุงยะห์พาเด็ก ๆ ทั้งสองคนมาส่งถึงบ้าน ทั้งอ๊อฟและร้อยดาวเพราะพี่โปเต้บอกให้กลับได้ เพราะวันนี้ทีมงานทำงานเป็นที่พึงพอใจ จนเข้าถึงหูของเฮียครามเขาเอ่ยคำชมผ่านโปเต้มา ทำให้อู๋ที่นั่งอยู่ด้วยมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจ และเริ่มรู้สึกเสียดายมาคินขึ้นมา ที่เคยมองข้ามเด็กคนนี้ไป

**///***///**---++///-----/////

วันสิ้นเดือนที่หลาย ๆ คนที่ต้องเข้ามารับเงินค่าตัว บางคนโอนเข้าใส่บัญชีเรียบร้อย รวมถึงมาคินด้วยที่มีเงินก้อนแรก เกือบห้าหมื่นบ้านเด้งเข้าบัญชีของเขา ซึ่งถือว่าเป็นเงินก้อนแรกของการทำงานของเขา มาคินเองดีใจจนต้องขับรถออกไปที่ตู้เอทีเอ็มทันที เขายังไม่ได้บอกพ่อกับแม่ เขาได้ทำการกดเงินก้อนแรกออกมาในจำนวนสามหมื่นบาทแรก เพราะเขาต้องเหลือเอาไว้ใช้เผื่อมีงานตามต่างจังหวัด เขาเบิกเอาไว้ใช้ของตนเองห้าร้อยบาท เขากลับเข้ามาในบ้านสายตามองหาพ่อและแม่ของตนเอง แต่เขาเห็นแค่แม่

"พ่อละครับ " วันนี้เป็นวันหยุดตรงกับวันเสาร์ มาคินจึงถามหา

"นู่นไง นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่นู่น" แม่ขยิบตาให้จนมาคินหันไปมองตาม เขาจึงดึงมือของแม่ออกให้เดินตามออกมาด้วย

"มีอะไรกันสองคนนี้" พ่อเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์ เห็นภรรยากับลูกชายเดินมาด้วยกัน

"ถามกันเอาเองสินี่ก็โดนลากมาเหมือนกัน" พ่อที่กำลังนั่งอ่านข่าวบันเทิงที่เป็นข่าวของลูกชาย ที่เป็นนักร้องหน้าใหม่ เป็นข่าวพื้นที่เล็ก ๆ ในหน้าหนังสือพิมพ์

"อ่านข่าวบันเทิงหรอค่ะคุณ ปกติคุณไม่เคยจะแตะหน้าพวกนี้เลยนะ" แม่มองพาดหัวข่าว จนพ่อจิ้มลงข่าวเล็ก ๆ ที่มีรูปมาคิน อ๊อฟ และครอบครัวให้แม่ดู

"อ๋อ ติดตามข่าวสารของลูกสินะคุณ ไหนฉันอ่านบ้างสิ" แม่ที่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อน่าจะเป็นข่าวดี เลยอยากอ่านบ้าง นักข่าวเขียนเอาไว้ว่าครอบครัวมาให้กำลังใจงานแรกของลูกชายที่ชนะการประกวด

"เดี๋ยวค่อยสนใจข่าวนะครับ" มาคินนั่งยอง ๆ ข้าง ๆ พ่อ และแม่ เขาหยิบซองสีน้ำตาลเล็ก ๆ ออกมาจากกางเกง เขายื่นซองนั้นให้พ่อของเขา

"อะไรมาคิน" พ่อจับซองก็พอจะรู้ แต่เขาไม่เข้าใจว่าลูกเอามาให้ทำไม

"เป็นเงินก้อนแรกของผมครับ ถึงรอบแรกจะไม่มาก ผมอยากให้พ่อกับแม่ เอาไปทยอยใช้หนี้เขาก่อนนะครับ ผมสัญญาว่าหมดปีนี้ เราจะไม่มีหนี้อีกเลยครับ" มาคินพูดออกมาแบบนั้นจนผู้เป็นพ่อเองก็รู้สึกผิดเอามาก ๆ ที่เคยดูถูกงานนี้ของลูก ที่เคยคิดว่างานแบบนี้มันจะเอาอะไรกิน

"แล้วแกเอามาให้พ่อจนหมดแกจะเอาอะไรใช้ ฉันยังไม่เอาหรอก" พ่อที่จะเอาซองเงินคืน

"ผมเก็บเอาไว้ส่วนหนึ่งแล้วครับ อันนี้ผมอยากให้พ่อกับแม่จริง ๆ ครับ " มาคินตอบเรื่องการแบ่งเงินของตนเอง

"แม่ขอให้ลูกมีคนรักลูกไปนาน ๆ มีคนสนับสนุนงานของลูกไปเรื่อย ๆ ดังแล้วอย่าลืมตัวตนของตนเอง" แม่เอ่ยคำให้พรลูกชายคนนี้

"มีเหลือกิน เหลือเก็บ เราก็ต้องรู้จักให้ ทำแต่สิ่งดี ๆ นะ มาคิน อย่าทำอะไรให้ตัวเองเสียชื่อ ลูกต้องเป็นตัวอย่างที่ดี ให้คนอื่น ๆ ที่เขาชื่นชมลูกนะ" พ่อเองก็ให้คำสอนลูกชาย ซึ่งเขาเองก็น้อมรับในคำสั่งสอนของพ่อและแม่

"ผมขอไปที่ค่ายก่อนนะครับ มีพี่เอฟซีเขาจะจัดมิตติ้งให้ครับ ผมต้องเข้าไปคุยงาน"

มาคินที่กำลังพุ่งแรงมากในค่ายขณะนี้ เขามีผู้จัดมาว่าจ้างงานเดือนถัดไป ถัดไปมากมายโดยที่เขาเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะมีงานทุกอาทิตย์ ถึงแม้จะอาทิตย์ละวันบ้าง สองวันบ้าง เดือนหน้าเขามีถึงสิบคิวเข้าไปแล้ว ร้อยดาวเองก็ต้องมาคุยงานด้วย รวมถึงเธอก็ต้องใช้เวลาว่างเขียนเพลงของตนเอง ทั้งให้พี่สแปลช ให้มาคิน ส่วนอ๊อฟ ตอนนี้ ก็นับว่าเขาเริ่มมีคนจับตามอง เพราะเวลามีงานของมาคิน อ๊อฟมักจะได้ไปด้วยเสมอ คราวนี้มีอีกคนหนึ่งที่จะได้ไปด้วย คือใครนั้นรอลุ้นกัน พี่ ๆ เอฟซีเขาอยากให้มาเจอกันบนเวทีสักงาน