ขึ้นโรงพัก

มาคินที่ทำหน้าที่คนขับรถ มาส่งร้อยดาวและแม่ของเธอที่บ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะมาเพียงครั้งเดียว แต่เขากลับจำได้ ว่าอยู่ตรงไหนหลังไหน

“นี่พ่อหนุ่มรู้จักบ้านเราด้วยหรือจ๊ะ” แม่ของร้อยดาวที่จำมาคินไม่ได้ ว่าเคยมาที่บ้านของตนเองมาก่อน

“คุณน้าจำผมไม่ได้หรือครับ ผมเคยไปส่งน้องคราวก่อนไงครับ” มาคินตอบคุณแม่ร้อยดาว

“ก็ที่มาขอเข้าห้องน้ำบ้านเราไงคะแม่” ร้อยดาวบอกให้แม่ตนเองทราบ

“ถึงแล้วครับ “มาคินกลัวโดนถามต่อ เขาเองขับมาถึงบ้านพอดี

“วันนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะลูก” แม่ของร้อยดาว ที่กำลังก้าวลงจากรถ เอ่ยชวนเขาด้วย

"ไปชวนเขาทำไม นายหิวข้าวก็ไปหาซื้อกินเอาเองเลย บ้านฉันยังไม่ได้หุงข้าวหรอก"

"เอ๊ะ ลูกสาวคนนี้ไปไล่แขกได้ยังไงกัน" คุณแม่ของร้อยดาว ฟาดฝ่ามือลงที่หน้าขาของลูกสาว เบา ๆ ที่นั่งหน้ารถข้างมาคิน แล้วแม่เดินลงจากรถไป

"อุ้ย ... แม่ " ร้อยดาวสะดุ้ง ส่งเสียงร้องจนมาคินหันมามอง เขาขำมุมปาก จนร้อยดาวหันมาเห็น เธอทำปากเชิดแบบไม่พอใจใส่เขากลับมา ทำเอามาคินยิ่งตกหลุมรักเธอมากขึ้น

เสียงมืิอถือของมาคินที่ดังขึ้นมา เป็นเสียงของน้องชาย ที่โทรเข้ามา มาคินรีบกดรับสายของน้อง เพราะเขาคิดว่าน้องคงมีเรื่อง

"พี่คิน พี่คิน ผมรถล้ม" เสียงของน้องชายที่ดังขึ้นมาทันที

"แล้วนี่อยู่ไหน ส่งพิกัดแกมา พี่กำลังจะไป ร้อยดาวเข้าบ้านไปก่อนนะ ผมมีธุระ" มาคินจำต้องปฏิเสธร้อยดาวในการทานข้าว 

แต่ร้อยดาวที่พอได้ยินบ้างเข้าใจว่าเขาต้องไปดูน้องชายเธอเองก็เป็นห่วง เลยตัดสินใจไม่ลงรถ กลับให้เขารีบขับออกไป

"ไปค่ะ เดี๋ยวเขาไปเป็นเพื่อน ก่อนก็ได้ค่ะ" ร้อยดาวที่ดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดอีกรอบ มาคินเองก็รีบเลยไม่ปฏิเสธเธอ 

มาคินที่ขับรถมาตามเส้นทางที่น้องชายส่งมาให้ ใกล้ ๆ โรงเรียนน้องพอดี  ในที่เกิดเหตุ มีทั้งตำรวจ และ รถโรงพยาบาลที่มาทำแผลให้ ซึ่งน้องชายมีแค่รอยถลอก มาคินกำละงจะจอดรถ แต่ร้อยดาวที่รอรถจอดก็เดินลงมาหาน้องชายของมาคิน

"สวัสดีครับเจ้ แล้วพี่คินละครับ" มาตินยกมือไหว้ร้อยดาว

"นู่นไง เดินหน้า ตุ่ย ๆ มาแล้วระวังด้วยละ" ร้อยดาวเตือนน้องชายของมาคิน 

"ว่าไงไอ้ตัวแสบ  ไหนรถอะ ทำไมไม่โทรบอกพ่อ" มาคินมาถึงก็บ่น ๆ 

"บอกพี่อะดีแล้ว บอกพ่อ ผมจะเหลือไหมพี่ รถพังนิดหน่อย เอาไปซ่อมก่อนค่อยเข้าบ้าน" 

"แล้วแกละไหนมาดูดิ" มาคินจับน้องพลิกดูตามร่างกาย

"พลิกอย่างกับน้องนายเป็นหมูหันเลย พลิกไปพลิกมา " ร้อยดาวเห็นเขาจับน้องสำรวจร่างกาย

" ค่าซ่อมรถ โทรบอกพ่อเลย พี่ยังไม่มีหรอกนะ" 

"บอกพ่อผมก็ตายสิพี่ ถ้าพ่อรู้ผมโดนห้ามขี่รถเลยนะ พี่อย่าให้พ่อรู้นะ " 

"ทีอย่างนี้กลัวพ่อ  ไอ้ลูกหมา" มาคินเขกหัวน้องไปทีหนึ่ง

"แล้วนี่ทำแผลแล้วใช่ไหมคะ เดินกะเผลกแบบนี้คุณลุงต้องสงสัยแน่ "

"ผมไปนอนพักกับพี่ได้ไหมอะ " มาตินเอ่ยขอพี่ชาย

" ได้สิ คืนนี้พี่นอนที่บ้าน เราไปนอนที่ห้องพี่ก็ได้ " ร้อยดาวที่เสนอให้น้องไปพักที่ห้องตนเอง จนมาคินหันมามอง 

" ไม่ได้หรอก น้องผมเป็นผู้ชาย เข้าไปนอนห้องเธอได้ยังไงกัน " 

"ได้สิ เจ้าของห้องอนุญาตแล้วไง"

"งั้นแกไปนอนห้องฉัน นอนด้วยกันนี่ละ รอผมแป๊บนะ เดี๋ยวผมไปส่งบ้านก่อน" มาคินเดินไปคุยกับตำรวจเรื่องรถ 

เรื่องคู่คดี เพราะเราเองประมาทร่วม ฝั่งนู้นเป็นดารานักร้องด้วย เขามาในอาการมึนเมา แต่ยังพูดคุยรู้เรื่อง ที่กำลังนั่งอยู่ภายในรถไม่ยอมลงมาเลยตั้งแต่เกิดเหตุ  มีแต่ให้ทนายออกมาเคลียร์กับตำรวจ มาคินเลยอยากคุยเรื่องค่าเสียหาย

"แล้วทำไมฝั่งนั้นเขาไม่ลงมาละครับ ไม่มีน้ำใจเลย" มาคินหันไปมองรถของคู่กรณี

"เขาเป็นศิลปินนะ เขากลัวเป็นข่าว แล้วเราเนี่ยผมว่าผมเคยดูคุณไลฟ์สดนะ เป็นดาราหรือเปล่า" นายตำรวจเอ่ยปากถามเหมือนเคยเจอเขาในไลฟ์สดประปราย

"ผมเป็นนักร้องครับ เพิ่งจะเข้าห้องอัดไปครับ ยังไม่ทันจะดังเลยครับ" มาคินตอบคุณตำรวจ หันไปมองรถคู่กรณีที่ดูเหมือนเตรียมจะติดเครื่องยนต์ เตรียมขับออกไป

"คุณตำรวจ เขาจะขับหนีแล้วครับ เขาสตาร์ทเครื่องแล้ว" 

"ไม่ต้องห่วงครับ ผมเป็นทนายความของรถคันนั้น เดี๋ยวผมจะจัดการค่าเสียหายทุกอย่างแแทนเขาเองครับ" เสียงทนายที่เดินเข้ามาพร้อมเอกสารต่าง ๆ 

"ไม่ได้นะครับ ถึงยังไงเขาก็ผิด น้องชายผมเองก็ผิด" มาคินที่เริ่มโวยวาย จนร้อยดาวต้องเดินมายืนข้าง ๆ เขา 

"มาคินนายใจเย็น ๆ ก่อนสิ เขาไม่ได้หนีนะ เขาอาจจะกำลังตกใจหรืออาจจะบาดเจ็บ"

"ก็ต้องลงมาคุยไงร้อยดาว บาดเจ็บนี่ไงมีรถพยาบาล มีรถกู้ภัย"  อาร์ตที่ได้ยินเสียงคนต่อว่าตนเองภายในรถ ตอนแรกเขาก็ไม่คิดจะลงมาสักเท่าไหร่ พอเห็นว่าคนที่กำลังว่าเขาคือมาคิน เขาเลือกที่จะเปิดประตูลงจากรถก้าวเท้ายาว ๆ เพียงไม่กี่ก้าวมาถึงมาคิน

"มึงมีปัญหาอะไรมากวะ มาคิน ให้ทนายมาเคลียร์แล้ว" อาร์ตเดินเข้ามาประชันหน้ากับมาคินโดยที่ไม่กลัวอีกฝ่ายหรือแม้แต่ตำรวจ อารมณ์กำลังโกรธ เสียเวลาผิดนัดงานที่ต้องไปวันนี้ 

"อ้าว แค่พูดถึงมารยาท ควรจะลงมาดูบ้างไหม น้องผมรถเล็ก " มาคินที่ยังคงต่อปากต่อคำ 

"มารยาทกูนะมี ไม่มีกูหนีไปตั้งนานแล้ว ไม่รอเรียกประกัน เรียกทนายให้รถน้องมึงหรอก" อาร์ตเองที่เริ่มพูดเสียงดังมากขึ้น

"พอแล้วพี่อาร์ต ค่อย ๆ คุย " ร้อยดาวเห็นอาร์ตกำลังแสดงอาการก้าวร้าว มาคินอาจจะเจ็บตัวได้

"ก็ดูมันสิ  แม่งพูดจา ถ้าพี่ไม่รับผิดชอบไม่รอให้ทนายมาเดินเรื่องหรอกนะ"  อาร์ตบอกร้อยดาวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง 

" เรารีบ ๆ เคลียร์ ดีกว่าไหมคะพี่อาร์ต มาคินด้วย เดี๋ยวมีใครรู้จักพวกเรา แล้วแคบภาพไปลง เป็นข่าวค่ายจะเสียหายนะคะ " ร้อยดาวบอกเหตุผลจนทำให้สองคนเลิกปะทะกัน

มาคินมองรอบ ๆ มีคนเริ่มให้ความสนใจ เขากลัวภาพจะลงบนโลกออนไลน์ เขากลัวจะกระทบต่องาน  และอีกอย่างเขาต้องห่วงร้อยดาวมากกว่าเพราะเธอต้องมาร่วมงานคู่กันกับเขา

หลังจากที่ต้องไปเจรจากันต่อที่โรงพัก ทำเรื่องเสียค่าปรับทั้งสองฝ่าย ก็พากันเดินออกมา ได้มีนักข่าวที่เข้ามาทำข่าวเรื่องคดีอื่นเข้ามาด้วย หลายสำนัก มีพี่คนนึงเขาเป็นเอฟซีน้องเคยแอบดูในไลฟ์สด

"โห โชคดีจังมาวันนี้ได้ถึงสองข่าว" นักข่าวคนนั้น เข้ามาถ่ายรูป และแอบฟังที่มาที่ไปของเรื่องราว แต่ก็ยังไม่ทันได้ข้อมูลอะไรมาก ก็เลยจะแฝงตนเองเข้าไปในวง แต่เขาพลาด ทำเครื่องบันทึกเสียงร่วงหล่น ร้อยดาวที่ตาไวพอสมควร นักข่าวที่กำลังก้มเก็บเครื่องบันทึกเสียงไม่ทันระวัง ร้อยดาวที่รีบเดินเข้ามา เอาเท้าตนเองเหยียบที่เครื่องอัดเสียงของนักข่าวคนนั้นเต็มเท้า 

"อ้าวคุณมาเหยียบของ ของผมทำไม" นักข่าวเองที่เกือบโดนเหยียบมือ ต่อว่าต่อขานเธอ และผลักเธอออกไปอย่างแรงจนเธอ หงายหลังไปชนกำแพง

"โอ๊ย " เสียงร้องของร้อยดาว ทำให้มาคินอยู่ไม่ไกลนักได้ยิน เขาเดินเข้ามาพร้อมมาติน  และอาร์ตที่เขาลดอารมณ์ตนเองลงไปเยอะแล้ว 

"ใครทำ ผมถามว่าใครทำ " มาคินเห็นเธอเจ็บถึงกับเลือดขึ้นหน้า ถามเธอเสียงดัง 

"เฮ้ยใจเย็น ๆ ดิวะ มาคิน " อาร์ตที่ร้องห้ามมาคิน

"คนไหนทำ ผมถามใครทำ" เสียงมาคินที่อ่อนลงมา เขาจึงช่วยพยุ่งร่างของเธอมาที่ม้านั่ง 

"พี่นักข่าวคนนั้นไง" ร้อยดาวชี้มือไปทางนักข่าวที่ทำเธอ นักข่าวคนนั้นเห็นท่าไม่ดี เลยรีบเก็บเครื่องบันทึกเสียง  ก้าวเดินออกไป 

"ทำไมเขาถึงผลักเธอ"

"พี่เขาเป็นนักข่าวนะสิ เขามาเก็บภาพข่าวพวกเรา" 

"เฮ้ย ๆ จะไปไหนนะ พี่จะเอาภาพพวกผมไปลงข่าว พวกผมฟ้องสำนักข่าวพี่แน่" อาร์ตข่มขู่นักข่าวที่เดินออกไป

"ไปฟ้องเลยครับ ผมแค่ทำตามหน้าที่ ของผม  นักร้องอะไรจะมาเถียงทะเลาะกันบนสถานีตำรวจ" พี่นักข่าวท่านนั้นเดินบ่นไปตลอดทาง

"ฉันแค่จะเอาเครื่องบันทึกเสียงของเขาแค่นั้น เขาแอบกดเล่นบันทึกอัดเสียงตอนเราคุยกับตำรวจ ร้อยดาวบอกถึงต้นเหตุที่ทำลงไป

" แม่งดุกว่ากูอีก" อาร์ตที่เห็นมาคินเอาจริง เพียงแค่ร้อยดาวเจ็บตัวเพียงนิดเดียว

" ไปกลับกันได้แล้ว คุณก็อย่าลืมเงินค่าซ่อมรถน้องผมละ"  มาคินประคองร้อยดาวเอาไว้ กลัวเธอจะทรงตัว

"เออ ไม่ลืมหรอก เอาไปเข้าอู่ไว้ให้เลยพรุ่งนี้ซ่อมเสร็จ เอาเบอร์น้องแมา" อาร์ตที่จัดการเสร็จสรรพ 

"ขอบคุณครับพี่ ไม่งั้นพ่อผมเอาผมตายแน่ ๆ ครับ" 

หลังจากจบเรื่องมาคินที่ตัดสินใจไม่พาร้อยดาวกลับไปบ้านของเธอ เพราะเกรงว่าแม่ของเธอจะตกใจที่ลูกสาวบาดเจ็บ เขาเลยพาขับมาที่บ้านพักของทางค่าย รวมถึงมาตินด้วยที่พากลับมาด้วยกัน