ที่บ้านร้อยดาว
ร้อยดาวที่อยู่ภายในงานประกาศรางวัล Music Internationals ร้อยดาวที่นั่งอยู่ด้านล่างพร้อมแม่ ของเธอ จนเสียงพิธีกรประกาศรางวัล บทเพลงที่กำลังเป็นกระแสในตอนนี้ บทเพลงที่คนนำมาขับร้อง cover มากที่สุดในตอนนี้ เป็นการแต่งเนื้อร้อง ในเพลง ลมหวนรัก จากนักแต่งเพลงที่กำลังมาแรงอยู่ในขณะนี้ ร้อยดาวเองนั่งข้าง ๆ ผู้เป็นแม่ด้วย
" รางวัลนักประพันธ์เพลงที่กำลังมาแรงอยู่ในขณะนี้ คุณร้อยดาว ร้อยนาวา ขอเสียงปรบมือให้เธอด้วยนะครับ" เสียงประกาศของพิธีกรเรียกชื่อร้อยดาว เธอเองที่นั่งข้าง ๆ จับมือแม่ด้วยความดีใจแล้วลุกขึ้นเดินไปรับรางวัลบนเวที
"ขอบคุณค่ะ ขอบคุณสำหรับรางวัลดี ๆ แบบนี้นะคะ ทำให้นักเขียนตัวเล็ก ๆ แบบร้อยดาว รู้สึกใจฟูมาก ๆ เลยค่ะ "
"แล้วหลังจากนี้ จะมีผลงานเขียนเพลงใหม่ ๆ ออกมาให้ได้ติดหูคนฟังอีกเมื่อไหร่ครับ " เสียงพิธีกรถามร้อยดาวขึ้นมา
"อีกไม่นานค่ะ ใกล้จะมีผลงานเพลงใหม่ออกมาแล้วค่ะ กำลังรอพี่โปรดิวเซอร์เขาพิจารณาแก้ไขก่อนนะคะ" ร้อยดาวตอบคำถามของพิธีกร
"ตื่นได้หรือยัง" ร้อยดาวกำลังอยู่บนเวทีหันไปทางเสียงเรียกที่มองไปด้านล่าง แม่ยังนั่งนิ่ง
"ถ้าอย่างนั้นฝากผลงานของน้องร้อยดาวด้วยนะครับ รับรองได้มีผลงานให้เราได้รับฟังกันต่อ ๆ ไป" เสียงพิธีกรกล่าวชื่นชมผลงานของเธอ
"ขอบคุณค่ะ" ร้อยดาวยกมือไหว้ขอบคุณ และมีเสียงของแม่ที่ดังขึ้นมาอีกครั้ง
"จะตื่นได้หรือยังร้อยดาว นี่มันจะเที่ยงแล้วนะ เมื่อคืนมัวทำอะไรอยู่ทำไมไม่รู้จักหลับจักนอน" แม่ที่ดึงผ้าห้ามบนตัวเธอออก และขยบผ้าม่านเปิดออกจนแสงแดด ร้อยดาวที่ดึงผ้าห่มขึ้นมาอีกครั้ง
"เมื่อคืนหนูเขียนเพลงใหม่ค่ะแม่ วันนี้ต้องเอาไปเสนอพี่เขาแล้ว" ร้อยดาวบอกแม่แต่ยังไม่ยอมลืมตาตื่น
"เขียนเพลงอีกแล้ว เขียนแล้วมันได้อะไรไหม วัน ๆ พร่ำเพ้อแต่ความฝันของตัวเอง" แม่ของร้อยดาวบ่นงานของเธอ
"มันคือสิ่งที่หนูอยากทำนะแม่ มันเป็นอาชีพที่หนูรักนะคะ"
"แล้วนี่จะไปกี่โมง นี่จะบ่ายโมงแล้วจนป่านนี้แกยังไม่ทันลุกเลยยัยดาว" แม่ของร้อยดาว
"พี่โปเต้เขาจะเข้าไปในค่ายเพลงตอนหกโมงเย็นค่ะแม่ นัดยัยมิลล์ไปเป็นเพื่อนแล้วค่ะ" ร้อยดาว ขยับจะนอนต่ออีกสักพัก แต่ผู้เป็นแม่ก็ดึงผ้าห่มออกมา
"ยังจะนอนอยู่อีก ยัยลูกคนนี้ ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้ " คุณแม่ของร้อยดาวเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง จนเธอเองจำต้องลุกขึ้นจากเตียงนอน
.......+++++.....
ช่วงเย็น
ร้อยดาวที่เดินเข้ามาในค่ายเพลงพร้อมกับเพื่อนสาวที่ชื่อ มิลล์ เธอชวนเพื่อนมาด้วยเพราะมันเย็นเกินไปเธอเองกังวลตอนกลับบ้าน เธอโทรหาพี่โปเต้ก่อนออกจากบ้านแล้วว่าจะมาหา เธอเลยมาขอแลกบัตรกับประชาสัมพันธ์ก่อนแล้วจะไปนั่งรอพี่โปเต้ที่กำลังจะเข้ามาในค่ายเพลง เธอกับมิลล์เดินเข้ามาที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์
"มาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ" หญิงสาวหน้าเคาน์เตอร์ทักถามเธอและเพื่อน
"มาเสนอเพลงให้พี่โปเต้ค่ะ"
"ห๊ะ น้องหนีเรียนมาตามติดศิลปินหรือเปล่าคะ" หญิงสาวหน้าเคาน์เตอร์เอ่ยถาม เพราะวันนี้จะมีวงศิลปินชื่อดังที่กำลังมาแรงเข้ามาที่ค่ายช่วงเย็น
"ไม่ใช่ค่ะ หนูเป็นนักศึกษาก็จริงนะคะ แต่หนูเป็นนักแต่งเพลงจริง ๆ ค่ะ วันนี้หนูนัดเอางานมานำเสนอพี่โปเต้ค่ะ" ร้อยดาวแก้ต่างให้ตนเอง
"ใช่ค่ะพี่ เพื่อนหนูเป็นนักแต่งเพลงจริง ๆ ค่ะ เธอเป็นเจ้าของบทเพลงลมหวนรัก" มิลค์ช่วยเพื่อนตนเองอีกครั้ง
" บทเพลงอะไร ยังไม่เคยได้ยินชื่อเพลง เพลงนี้เลย" เจ้าหน้าที่ ที่ไม่เคยได้ยินเพลงของเธอจริง ๆ และคิดว่าเธอจะสร้างเรื่องโกหกมาหลอกเพื่อที่จะเข้าไปด้านในค่ายเพลง
"ถ้างั้นพี่รอหนูแปบหนึ่งนะคะ" ร้อยดาวที่กำลังล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายที่เธอสะพายมา แต่เจ้าหน้าที่คิดว่าเธอจะพกอาวุธมาด้วย
"ร.ป.ภ. ร.ป.ภ." เจ้าหน้าที่ร้องเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยที่หน้าประตูทางเข้า เขาก็วิ่งมา
"เอาสองคนนี้ออกไป อย่าให้เข้าไปก่อกวนในค่ายนะ เดี๋ยวเฮียครามจะเอาเรื่องนายที่ปล่อยให้เด็ก ๆ ไปวิ่งทั่วค่าย"
"ถ้าไม่เชื่อนะว่าฉันเป็นนักแต่งเพลงจริง ๆ ให้ฉ้ันโทรหาพี่โปเต้สิ จะได้รู้" ร้อยดาวโวยวายโดนร.ป.ภ. ลากออกมาทันที
"โอ๊ย ๆ นี่ฉันเจ็บนะ ปล่อยสิ" เธอพยายามดึงมือของยามออกจากข้อมือตนเอง แต่สองคนสู้แรงเขาไม่ได้
"พวกคุณก็เดินออกมาดี ๆ ผมจะได้ไม่ต้องลากจะได้ไม่เจ็บ" พนักงานรักษาความปลอดภัยเลยลดแรงดึงลงเพราะกลัวเธอไปร้องเรียน
โปเต่ที่เดินเข้ามาพอดีเก็นน้องที่เขานัดมาคุยเรื่องเพลงกำลังโดนลาก เขาเลยรีบเข้ามาห้ามพนักงานที่กำลังดึงเธอทันที
"ปล่อยเธอก่อน ปล่อยเธอมาหาผม" พนักงานรักษาความปลอดภัย ที่เห็นโปรดิวเซอร์ของค่าย เขาเลยยอมปล่อยร้อยดาวกับเพื่อน ร้อยดาวเดินตามพี่โปเต้ไปตามหลัง พี่โปเต้เข้ามาคุยกับหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์
"เดี๋ยวให้น้องสองคนนี้เข้ามาได้ ไม่ต้องแลกบัตร เขามากับผม" พี่โปเต้ที่ยืนกรานจนเจ้าหน้าที่หลบตาพี่โปเต้ ร้อยดาวที่เหลือบสายตามองเธอแบบเชิด ๆ
พี่โปเต้แวะมานั่งคุยกับทั้งสองคนที่หน้าล็อบบี้ก่อน วันนี้เขามีอัดเพลง เขาจะพาเธอเข้าไปเสนองานเพลง และอยากให้เธอมาร่วมงานกับตนเองในฐานะนักเขียนเพลงของทีมตนเอง ให้เฮียครามพิจารณาด้วยตนเอง แต่ต้องให้มิลล์นั่งรอที่ด้านนอกก่อน ซึ่งร้อยดาวกับเพื่อนไม่มีปัญหา
"ฉันนั่งรอเธอตรงนี้แหละ" มิลล์นั่งรอเธอ พร้อมหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาเช็กภาพต่าง ๆ เธอเอามาเพื่อเพราะคิดว่าวันนี้ต้องเจอศิลปิน ดาราในค่ายบ้าง
เพียงไม่นาน ก็มีนางเอกเอ็มวีที่กำลังมาแรงอยู่ในขณะนี้ เดินเข้ามาพร้อมผู้จัดการส่วนตัวของเธอ มิลล์เห็นเลยเข้าไปขอถ่ายรูปกับเธอ ซึ่งตอนแรกผู้จัดการส่วนตัวห้ามไม่ให้เธอถ่าย
"พี่ยิปซี พี่ยิปซีจริง ๆ ด้วย ขอถ่ายภาพด้วยได้ไหมคะ" มิลล์ออกอาการดีใจจนออกหน้าออกตาที่เจอดารา แต่ผู้จัดการส่วนตัวของเธอ เข้ามาขวาง
"ไม่เป็นไรค่ะพี่เอเอ น้องเขาแค่มาขอถ่ายภาพกับยิปซี " ยิปซีร้องห้าม เธอเดินเข้ามาสวมกอดมิลล์เอาไว้ ผู้จัดการเลยยืนขนาบข้างจะถ่ายด้วย แต่ยิปซีจึงเอ่ยขึ้นมา
" พี่เอเอ รบกวนถ่ายรูปคู่ให้น้องเขาหน่อยนะคะ " ยิปซีหยิบกล้องจากมือของมิลล์ส่งให้ผู้จัดการของตนเอง
" อะ อะ ได้ค่ะ 1 2 3 " เอเอนับแล้วก็กดถ่ายให้ ภาพที่ถ่ายดาราสาวกำลังโอบกอดแฟนคลับด้วยรอยยิ้ม เธอเองก็ต้องรักษาภาพพจน์ของตนเอง
" ขอบคุณนะคะ คุณยิปซี น่ารักจังเลย" มิลล์เองเอ่ยชมดาราสาวอีกครั้ง ยิปซีเองที่ต้องรีบเข้าไปคุยเรื่องเอ็มวี กับพวกพี่ๆ ทีมงาน เลยขอตัวออกมากับผู้จัดการก่อน มิลล์เองก็มานั่งรอเพื่อนตนเอง ที่เดิม เธอนั่งดูภาพที่ถ่ายด้วยรอยยิ้ม
ยิปซีที่เดินเข้ามาในลิฟต์พร้อมผู้จัดการ เธอยื่นมือไปขอผ้าเช็ดมือจากเอเอ ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยขัดใจดาราสาวคนนี้ แม้แต่น้อยรู้ดีว่าเธอสร้างภาพให้พี่ ๆ น้อง ๆ เอฟซีรักและเอ็นดูเธอ แต่เบื้องหลังนักร้องในค่ายรู้ชื่อเสียของเธออย่างดี
ห้องผู้บริหารทุกคนภายในห้อง โดยมีเจ้าของค่ายเพลง G.media นั่งรออยู่ที่หัวโต๊ะ และมีนักร้องที่หลาย ๆ คนรู้จัก และกำลังโด่งดังในขณะนี้ น้องเก้า กันจ์ ที่กำลังรอคุยเรื่องเอ็มวีเพลงกับเจ้าของค่าย อย่างสงคราม หรือเฮียคราม ที่ใครหลาย ๆ คนเรียก มีโปรดิวเซอร์ ผู้กำกับเอ็มวีมากันครบถ้วนหน้า เสียงประตูห้องถูกเปิดออก พี่โปเต้ที่พาร้อยดาวเดินเข้ามาด้วย คุณอู๋ โปรดิวเซอร์ เห็นเขาพาเด็ก ๆ มาด้วย"นี่ไปพาเด็กกะโปโล ที่ไหนมาครับคุณเต้ ทำไมดู...." โปรดิวเซอร์อู๋ เอ่ยถามด้วยความไม่ค่อยชอบเด็กสาวคนนี้"เดี๋ยวผมตอบแค่พี่ครามพอ นะครับ ทีมผม เดี๋ยวผมเสนอพี่ครามเอง"โปเต้ที่อ่านเนื้อเพลงแล้ว เขาชอบแนวเพลงป๊อป ฟังสบาย ๆ และเขาก็มีนักร้องในใจแล้ว เพียงแค่รอให้เด็กคนนั้นติดต่อมาหาเขาเอง ซึ่งมาคินเองไม่ยอมให้เสียโอกาสในครั้งนี้ เขาเองติดต่อโปเต้กลับมาแล้ว เขาเองมีสิทธิ์เป็นศิลปินของค่าย G.Media เต็มตัว เหมือนอีกคนที่ชนะการประกวดครั้งที่ผ่านมา วันนี้เขาเองก็เข้ามาร่วมประชุมกับเฮียครามด้วย เพราะโปเต้ตั้งใจจะปั้นมาคินให้มีชื่อเสียงในวงการนักร้อง เพราะเขาเห็ยความสามารถของเด็กคนนี้"พี่คราม นี่น้องร้อยแก้ว เธอเป็นน
ที่คอนโดของยิปซีเสียงกดรหัสเปิดห้องดังอยู่ข้างนอก พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้องของพักบนคอนโดสุดหรู เสียงฝีเท้าที่เดินมาหยุดมองรอบ ๆ ห้อง เสียงฝีเท้าหายไป เขาเดินเข้ามา จนสุดมุมห้องเหมือนคุ้นเคย เขาบิดลูกบิดประตูเข้าไปด้านในหญิงสาวที่อยู่ในชุดนอนเนื้อบางเบา ที่นั่งพิงพนักเตียงนอนรอเขาอยู่แล้ว แค่พอเห็นคนที่เดินเข้ามาในห้องเธอก็กระโจนลุกออกจากเตียง เข้าไปโอบรอบคอเขา เฮียครามที่ไม่ปล่อยให้ชิ้นเนื้อหลุดมือเช่นกัน เขาซุกไซร้ไปตามซอกคองามระหงของเธอด้วยความหื่นกระหาย"เฮียครามขาาาา อื้อ... อย่าทำรอยนะคะ พรุ่งนี้ยิปมีงาน"ยิปซีเองที่กำลังร้อนไปทั่วกายที่เขากำลังลงลิ้น ไปตามร่างกายของเธอ ชุดนอนบางเฉียบที่ถูกรูดลงไปตามปลายขาจนตอนนี้มันร่วงลงไปกองที่ปลายเท้าของเธอ หน้าอกที่กำลังตั้งเด่นตรงหน้าทำเอาครามเองกลืนน้ำลาย สองมือที่บีบเคล้นหน้าอกทั้งสองข้างด้วยความเคยชิน เขาเงยหน้าขึ้นไปมองเธออีกครั้งแล้ว ดันร่างของเธอมาจนสุดขอบปลายเตียงแล้วผลักเธอลงไปที่เตียง แล้วจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองออกจนหมด แล้วคร่อมทับบนตัวหญิงสาว โดยที่เนื้อแนบเนื้อ พอดีกับที่ความเป็นชายของเขาถูกบริเวณจุดสงวนข
ร้อยดาวเองที่ยังไม่มีโอกาสได้ถามมาคินเรื่องสมุดของเธอเลย เธอเองคิดว่าคงไม่อยากที่่จะตามหาเขา เพราะวันนี้เขาเพิ่งเข้ามาเซ็นสัญญาที่ค่ายกับพี่โปเต้ในฐานะศิลปิน ส่วนเธอก็มาเซ็นสัญญาเช่นกันในฐานะพนักงานของค่าย ซึ่งสถานภาพของเธอและเขาตอนนี้ต่างกันมาก ๆ แต่พอมาเห็นทีมงานที่เป็นกันแบบอยู่ด้วยกันแบบครอบครัวของทีมพี่โปเต้ไม่ว่าศิลปินจะเก่าหรือใหม่ เพราะพี่โปเต่เป็นโปรดิวเซอร์ที่คอยสอนน้อง ๆ ในทีมตนเอง เมื่อร้อยดาวเข้ามาอยู่ในทีมรู้สึกสบายใจอบอุ่นมาคินเองที่วันนี้เขาก็พกไดอารี่มาด้วยแต่ก็ต้องรีบคุยงานและอ่านสัญญาเพื่อต้องเซ็น ตั้งแต่วันที่ได้มาเขาก็ยังไม่เคย ได้เปิดมันออกมาอ่านสักครั้ง มาคินที่กลับมาบ้านก็โดนเสียงพ่อบ่น เอาเขามาเปรียบเทียบน้องชายเรื่องเรียนเพราะเขาเองเลือกที่จะเสียสละให้กับน้องได้เรียนที่ดี ๆ เขาเองก็ยอมหลีกทางโดยที่ไม่เรียนต่อ"เกรดของเทอมที่แล้วของแกเป็นยังไงบ้างคิน" คุณมานัส พ่อของมาคินเอ่ยถามเขา"เกรดของผมยังไม่ออกนะครับพ่อ ""เกรดไม่ได้ออกหรือว่าแกไม่ได้ไปลงเรียนกันแน่คิน ฉันส่งให้แกเรียนแล้วทำไมแกถึงไปดรอปเรียน" พ่อที่ไปดูผลสอบลูกชายแต่ไม่พบรายชื่อลูกชายตนเอง มาคินที่สีห
และแล้ววันที่ต้องมาเอาสมุดคืนจากมาคินจริงๆ ก็มาถึง เขาเองต้องมาคุยเรื่องผลงานเพลง เพลงแรกของตนเอง ส่วนร้อยดาวต้องมาทำงานเขียนและแก้บทเพลงที่พี่โปเต้มี เพราะพี่โปเต้บอกว่างานบางอันเหมือนเนื้อเพลงไม่สมบูรณ์ วันนี้ทั้งสองคนมาเจอกันอีกครั้งในห้องทำงานของพี่โปเต้"พี่โปเต้ครับ ผมมีบทเพลงจะนำเสนอครับ ผมได้เนื้อเพลงมาโดยบังเอิญเหมือนมีใครเสกลงมาจากฟ้าเลยพี่" มาคินที่พูดไปอมยิ้มไป แต่อีกคนใบหน้าบอกบุญไม่รับเอาเสียเลย"เพลงก็เพลงของเราแท้ๆ กลับโดนคนอื่นเอาไปต่อหน้าต่อตา" ร้อยดาวบ่นอุบอิบตามมา แต่อีกคนกลับได้ยินเสียงของเธอ"เราทำเพลงเป็นด้วยหรอ แบบนี้พี่ว่าดีเลยทีเดียว เก่งรอบด้าน แบบนี้พี่ว่าอนาคตไปได้ไกล" โปเต้ชมมาคิน จนร้อยดาว ทำหน้าเหล่ตามองบน"ร้อยดาว ถ้าต่อไปนี้มีงานต่างๆ ของมาคิน เธอไปกับเขาด้วยนะ พี่ว่าเธอมากีตาร์มาพร้อมๆ กัน จะได้เริ่มต้นทำเพลง เดินสาย ออกคอนเสิร์ตไปด้วยกัน" โปเต้ที่อยากให้ร้อยดาว กับ มาคินร่วมงานกัน"แต่หนูเป็นนักแต่งเพลง ทำไมหนูต้องไปดูแลศิลปินที่ยังไม่มีผลงานด้วยหละคะพี่โปเต้""ไม่นานหรอกเขาจะมีผลงาน ว่าแต่ไหนหละเพลง ลองเข้าห้องอัดแล้วเล่นสด ๆ ร้องเลยไหม" พี่โปเต้อย
มาคินที่นั่งขับรถมาตลอดทางเขาเองก็ชวนเธอคุย ซึ่งก็ได้คำตอบบ้างไม่ได้บ้าง ส่วนมากเธอจะสนใจแค่สมุดไดอารี่ของเธอ พอมาถึงทางขึ้นทางด่วน บัตรอีซี่พาสของมาคินยังไม่ได้เติมเงิน และที่สำคัญเขาน่าจะไม่ได้พกเงินสดขึ้นมาทางด่วน"คุณ ๆ คุณพอจะมีเงินหนึ่งร้อยบาทไหม" มาคินเอ่ยปากถามร้อยดาว" ห๊ะ คุณว่าอะไรนะ " ร้อยดาวที่ไม่ทันฟังรถกำลังเข้าช่องจ่ายเงินแล้ว"ผมไม่ได้กดเงินสดมาครับ คุณพอจะมีสักหนึ่งร้อยบาทไหมครับ ผมขอยืมก่อนลงทางด่วนผมกดคืนให้ครับ" มาคินเอ่ยขอยืมอีกครั้ง"อ๋อ ได้ค่ะ "ร้อยดาวที่มองขึ้นไป เธอก็หยิบเงินในช่องเล็กๆ มาให้เขาทันที และเงินนี้น่าจะเป็นหนึ่งร้อยบาทเกือบ ๆ ใบสุดท้ายของเดือนนี้"ขอบคุณครับ ผมเอาคืนให้นะ" มาคินกล่าวคำขอบคุณที่เธอยังพอมีน้ำใจอยู่บ้างเมื่อผ่านทางด่วนมา จนมาถึงทางแยกที่จะลงทางอ่อนนุช ใกล้จะถึงบ้านของร้อยดาวแล้ว เขาก็หันกลับไปถามเธออีกครั้ง"แล้วบ้านคุณซอยไหนหละ ผมจะลงทางด่วนแล้ว""อ่อนนุช 85 ค่ะ" ร้อยดาวตอบปัด ๆ ไป เพราะลงจากทางด่วนเกือบ ๆ ปากทางอ่อนนุช ต้นซอย เธอเลยหลุดปากบอกออกไป เขาเองนั่งยิ้ม ๆ มองทางต่อไป สักพักมาถึงหน้าปากซอยบ้านของเธอ เขาขับเข้ามาในซอยเกือบ
หลายสัปดาห์ต่อมา ที่ค่ายเพลง G.Media ไม่ว่าจะเป็นมาคิน หรือ ร้อยดาว ที่ต่างเข้ามาทำงานในค่ายเพลงนี้ มาคินที่ต้องมาซ้อมร้องเพลงทุก ๆ วัน ส่วนร้อยดาวเข้ามาคอยประสานงานดูแลศิลปินที่กำลังจะมีผลงานเพลงกำลังออกสู่โลก Social ในขณะนี้ คือ สแปลช นักร้องแนวป๊อปร็อก ที่กำลังมีผลงานเพลงโด่งดังของค่ายนี้ และเขารู้สึกพอใจที่ร้อยดาวเข้ามาดูแลตนเอง และวันนี้ทั้งสองคนต้องออกไปกับทีมงานเพราะสแปลช เองมีงาน event ด้านนอก และจะมีทีมเสียงไปด้วยสองสามคนรวมไปถึงร้อยดาวด้วย เพราะร้อยดาวได้รับหนึ่งงานคือการเขียนเพลงให้ สแปลช ร้องหนึ่งเพลง ภายในสามเดือนนี้เขาจะต้องมีผลงานเพลงถัดไป พี่โปเต้อยากทดสอบความสามารถของร้อยดาว"อ้าวร้อยดาวจะไปไหนหละ" มาคินเห็นเธอเดินออกมากำลังจะไปขึ้นรถ"ไปงานกับพี่สแปลชค่ะ พี่โปเต้บอกให้ร้อยดาวไปกับพี่เขานะ" ร้อยดาวที่เดินไปด้วยตอบมาคินไปด้วย"เย็นนี้จะเข้ามาไหม" มาคินเอ่ยถามเธอ"ก็ต้องเข้าสิ มาเก็บของก่อน มาส่งพี่สแปลช เพราะแกเอารถไว้ที่ค่าย" ร้อยดาวตอบมาคิน"งั้นเรารอกลับบ้านพร้อมกันนะ" มาคินตะโกนตามหลังไปโดยที่เธอนั่งที่เบาะด้านหน้าคนขับแล้วหันมามองหน้ามาคินที่บอกว่าจะรอ"จะรอทำไม ไ
หลาย ๆ คน อาจจะยังสงสัยทำไมสองคนที่ดูจะไม่ค่อยชอบกันทำไมถึงมาเป็นมิตรกัน เราจะเล่าให้ฟังคร่าว ๆ วันแรกที่ร้อยดาวมาทำงานที่นี่ เธอเองที่เคยมีปัญหากับประชาสัมพันธ์อีกครั้ง แต่เพราะว่าเขายังไม่ได้แจ้งเรื่องที่เธอเป็นพนักงานที่นี่แล้ว ทำให้เกิดเหตุการณ์เข้าใจผิดอีกครั้ง เธอเข้ามาทำงานที่นี่ แต่เพราะเธอเพิ่งเข้ามายังไม่มีบัตรพนักงานติดที่เสื้อ"คุณค่ะ คุณ" เจ้าหน้าที่ตรงประชาสัมพันธ์ที่เห็นว่าร้อยดาวจะเดินเข้าไปในลิฟต์"ค่ะ เรียกดิฉันหรือเปล่าคะ " ร้อยดาวหยุดชะลอฝีเท้าลงจนหยุดเดินแล้วหันมาทางเสียงเรียก"ติดต่อเรื่องอะไรคะ รบกวนแลกบัตรก่อนนะคะ" เจ้าหน้าที่ที่พูดดี ๆ ด้วย เพราะคิดว่าเธอลืมจริง ๆ " ฉันเป็นพนักงานในค่ายนี้ค่ะ ฉันก็มาทำงาน" ร้อยดาวพูดตอบกลับมา เจ้าหน้าที่เลยมองสำรวจชุดของเธอไม่เห็นมีบัตรพนักงานที่ตัวเลย"ขอดูบัตรพนักงานหน่อยค่ะ " เจ้าหน้าที่ที่ขอบัตร และมองใบหน้าเธออีกครั้ง จำได้ว่าเธอคือเด็กเมื่อครั้งก่อนที่เธอเคยเรียก ร.ป.ภ. มาจับเธอออกไป ร้อยดาวที่เงอะงะ เพราะเธอไม่มีบัตรอะไรเลยและวันนี้ก็มาทำงานวันแรก "เอ่อ ฉันยังไม่ได้เอามาจากพี่โปเต้เลย" ร้อยดาวเอาชื่อของโปเต้มาแอบอ้าง
ที่ห้องทำงานของโปเต้และแล้วสิ่งที่มาคินขยันสร้างตัวตนของตัวเอง ด้วยการไลฟ์สดร้อง เล่น สนุกสนานกับแก๊งค์เพื่อน ๆ ตอนนี้เขารวมตัวกันได้ 5-6คน โดยมีร้อยดาวเป็นหัวหน้าทีม ตอนนี้ร้อยดาวกับมาคินสนิทกันในฐานะเพื่อนร่วมงานมากขึ้น สามารถคุยเล่น เข้าอกเข้าใจกันโดยมีสมาชิกมาเพิ่มอีก 5 คน คือ อ๊อฟ โมสต์ ก็อปเปอร์ โจนส์ ธาม ทุกคนต่างเป็นศิลปินในค่ายเพลงของทีมโปเต้แต่ทุกคนยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในวงการนักร้องสักเท่าไหร่ มาคินที่ต้องดันตัวเอง ก็จะดึงเพื่อน ๆ เข้ามาในไลฟ์สดของตนเองทุกครั้ง ในคลิปวิดีโอแทบจะทุกอัน มาคิน และก็ อ๊อฟ เข้ามาหาโปเต้" มากันแล้วหรอ มา ๆ นั่งลงกันก่อน พี่มีเรื่องจะคุยด้วย" พี่โปเต้เห็นน้องๆ เข้ามา พร้อมกัน" สวัสดีครับพี่ " มาคินยกมือไหว้ตามมารยาท"พี่โปเต้สวัสดีครับ" อ๊อฟ เอ่ยทักทายตามมา"ร้อยดาวไปไหน ได้บอกกันไหมว่าพี่เรียก" โปเต้ถามสองหนุ่มที่กำลังนั่งลง"ยังครับพี่ ผมก็คิดว่าพี่บอกแล้ว ถ้างั้นผมโทรตามเธอให้ครับ" มาคินหยิบมือถือ มาเปิดแอพเขียว แล้วกดโทรหาเธอทันที รอสายไม่นาน เธอก็รับสายของเขา"นายอยู่ไหน ฉันกำลังจะไปห้องพี่โปเต้ เมื่อกี้เจอธาม บอกว่าพี่โปเต้เรียกนายกับอ๊
หลังจากวันที่ร้อยดาวมีเรื่องกับพี่นักข่าวคนหนึ่งที่สถานีตำรวจ โดยที่เรื่องวันนั้นยังไม่ทันถึงค่ายเพลง และวันที่ปล่อยโปรโมตเพลงก็เข้ามา และก็มีพี่สื่อมวลชนมากมายหลายสำนักมาทำข่าว เพราะเพลงของน้องทั้งสองคนที่ปล่อยออกไปทั้งเอ็มวี และ ซิงเกิลตามหน้าปัดวิทยุมาแรงติดอันดับหนึ่งของประเทศ หลายสถานีวิทยุ ก็ถึงวันที่น้องทั้งสองคนจัดแถลงข่าวรับงานเดินสายที่มากขึ้น นักข่าวที่มาลงทะเบียนและหยิบใบโบชัวร์ รวมถึงนักข่าวคนนั้นที่เดินเข้ามา เขามองไปยังภาพโปสเตอร์ด้านบน ของนักร้องคู่กรณี ด้วยความแค้นเคืองร้อยดาว ที่โรงพักในวันนั้น "ยัยเด็กคนนี้ เป็นนักร้องงั้นเหรอ" นักข่าวคนนี้เริ่มเข้าไปนั่งตรงมุมเสามุมหนึ่งที่หลบสายตาของคนอื่น ๆ เมื่อเวลาใกล้เข้ามาแล้ว เฮียคราม พี่โปเต้ พี่อู๋ เข้ามาส่งกำลังใจให้เด็กทั้งสองคนในห้องแต่งตัว เพื่อเป็นกำลังใจ มาคินเองที่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นมากนัก แต่คนที่กำลังจะหลุดน่าจะเป็นร้อยดาว เธอพยายามนั่งอ่านคำถามวนไปหลาย ๆ รอบ เธอกลัวที่จะตอบคำถามผิด เธอกลัวที่จะทำให้มาคินต้องมาพังเพราะงานแถลงข่าววันแรกครั้งนี้ พี่ ๆ สื่อมวลชน พี่ ๆ เอฟซีที่ได้รับเชิญจากทางค่ายเข้ามากันจนเต็มสตู
มาคินที่ทำหน้าที่คนขับรถ มาส่งร้อยดาวและแม่ของเธอที่บ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะมาเพียงครั้งเดียว แต่เขากลับจำได้ ว่าอยู่ตรงไหนหลังไหน“นี่พ่อหนุ่มรู้จักบ้านเราด้วยหรือจ๊ะ” แม่ของร้อยดาวที่จำมาคินไม่ได้ ว่าเคยมาที่บ้านของตนเองมาก่อน“คุณน้าจำผมไม่ได้หรือครับ ผมเคยไปส่งน้องคราวก่อนไงครับ” มาคินตอบคุณแม่ร้อยดาว“ก็ที่มาขอเข้าห้องน้ำบ้านเราไงคะแม่” ร้อยดาวบอกให้แม่ตนเองทราบ“ถึงแล้วครับ “มาคินกลัวโดนถามต่อ เขาเองขับมาถึงบ้านพอดี“วันนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะลูก” แม่ของร้อยดาว ที่กำลังก้าวลงจากรถ เอ่ยชวนเขาด้วย"ไปชวนเขาทำไม นายหิวข้าวก็ไปหาซื้อกินเอาเองเลย บ้านฉันยังไม่ได้หุงข้าวหรอก""เอ๊ะ ลูกสาวคนนี้ไปไล่แขกได้ยังไงกัน" คุณแม่ของร้อยดาว ฟาดฝ่ามือลงที่หน้าขาของลูกสาว เบา ๆ ที่นั่งหน้ารถข้างมาคิน แล้วแม่เดินลงจากรถไป"อุ้ย ... แม่ " ร้อยดาวสะดุ้ง ส่งเสียงร้องจนมาคินหันมามอง เขาขำมุมปาก จนร้อยดาวหันมาเห็น เธอทำปากเชิดแบบไม่พอใจใส่เขากลับมา ทำเอามาคินยิ่งตกหลุมรักเธอมากขึ้นเสียงมืิอถือของมาคินที่ดังขึ้นมา เป็นเสียงของน้องชาย ที่โทรเข้ามา มาคินรีบกดรับสายของน้อง เพราะเขาคิดว่าน้องคงมีเรื่อง"พี่คิ
มาคินที่รู้สึกเป็นห่วงว่าเธอไม่ออกมาจากห้องเลย เขาพอจะมีแบรนด์ดฺซุปไก่สกัด เขาหยิบออกมาพร้อมซาลาเปาหนึ่งลูกที่อุ่นด้วยไม่โครเวฟพอร้อน ๆ เขาใส่ถุงหิ้วเอาไว้ห้อยที่หน้าประตูห้องแล้วเคาะเรียกเธออยู่สักพักจนมีเสียงคนเดินออกมาเปิดประตู แต่มาคินเดินไปหลบตรงมุม ซุ่มแอบมอง จนร้อยดาวเปิดประตูออกมาแต่ก็ไม่มีใครสักคน เธอจะปิดประตูกลับเข้าห้อง แต่ดันมีของมาขวางตรงลูกบิด" ของใครกันหละ มาแขวนที่หน้าห้องเรา " ร้อยดาวเอ่ยด้วยความงุนงง แต่ก็ยอมหยิบเข้าไปด้วย คิดว่าต้องเป็นของคนในบ้าน"ขอบคุณนะ" ร้อยดาวที่ตะโกนออกมาลอย ๆ แต่ใครอีกคนที่แอบมองอยู่กลับมีรอยยิ้ม ร้อยดาวหยิบของแล้วกลับเข้าไปในห้อง มาคินเดินออกมาจากมุมมานั่งที่โซฟาแทน อ๊อฟที่เห็นทุกอย่างเดินเข้ามาแซวพี่ชายตรงโซฟา"จะดูแลเขา ก็ต้องหลบด้วยนะพี่ชายเรา" อ๊อฟเองเริ่มรู้สึกว่าพี่ชายแอบชอบพี่สาว"อ๊อฟ เห็นหรอ " มาคินถึงกับสะดุ้งเมื่อโดนน้องชายแซว "เห็นตั้งแต่ พี่เวฟซาลาเปาแล้ว ผมแอบถ่ายพี่อยู่ยังลงคลิปในติ๊กต๊อกเลย" อ๊อฟเอ่ยออกมา ทำเอามาคินแทบอาย "ว่าอะไรนะ เอาลงติ๊กต๊อกด้วย อ๊อฟ เดี๋ยวร้อยดาวก็โดนอีกหรอก ทำอะไรไม่คิดก่อนเลย " มาคินที่พอรู้ก็ต่
ยิปซีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก เธอเข้ามาแต่งหน้าแต่งตัวเพราะวันนี้เธอถ่ายเอ็มวี วันนี้ทีมงานจะน้อยลง ไม่เยอะเหมือนคราวที่เธอมาเล่นเอ็มวีให้รอบก่อน พี่ ๆ ช่างแต่งหน้าทำผมกำลังสาละวนกับตัวเธอ"ทำไมวันนี้ดูคนน้อย ๆ ทุกทีจะทำงานเร็วกว่านี้ไหมคะ " ยิปซีที่กำลังแต่งหน้าทำผม"วันนี้ทีมงานน้อยนะคะ เลยแบ่งออกไปช่วยงานข้างนอกด้วย ในนี้เลยวุ่น ๆ หน่อยค่ะ" พี่ช่างแต่งหน้าตอบ"อ๋อ" ยิปซีฟังแล้วก็เข้าใจ"จะใช่หรอเจ๊ เมื่อวานเฮียปลดคนออกไปพอสมควรนะ เห็นว่าช่วงนี้ไม่ค่อยดี" น้องที่ทำผมบอกเจ๊ที่แต่งหน้า ทำเอายิปซีคิดตามว่าที่นี่เริ่มไม่ค่อยดีแล้ว"ไม่หรอกมั้ง เขาหมดสัญญากันด้วย ช่วงนี้ทีมของพี่โปเต้เขากำลังเร่งทำงานที่กำลังจะเปิดตัวเร็ว ๆ นี้นะ ""เปิดตัวนักร้องใหม่หรอ ใครกันหละ พวกเธอรู้ไหม " ยิปซีเองที่อยากรู้"น้องมาคิน กับ น้องร้อยดาว นะคะ วันนี้มีเข้าห้องอัดทำเพลงด้วยนะคะ"ยิปซีที่ฟังตามพี่ช่างแต่งหน้า แล้วคิดขึ้นมาได้ที่เธอมีเรื่องเมื่อสักครู่ อีกคนหนึ่งคือมาคินแน่ ๆ เด็กสาวที่ชื่อร้อยดาวก็คงเป็นเธอ//***//**//**//+++***++++***++++////****/////ทางด้านมาคินที่นั่งทำแผลให้เธอจนกระทั่งใส่ผ้าพันแผลให้เรี
ห้องอัดเพลงของโปเต้และแล้ววันที่ทั้งสองคนต้องเข้าห้องอัดทำเพลงคู่กัน พี่ศรที่ทำเพลงให้ผ่านการพิจารณาจากเฮียครามและพี่โปเต้แล้วเรียบร้อย แต่มีใครบางคนที่ยังคงกลัวและเป็นกังวลในเสียงของตนเอง เธอไม่อยากเอาอนาคตของมาคินมาทำลายลงด้วยมือของเธอ"พี่ร้อยดาวหาอะไร" อ๊อฟเห็นร้อยดาวเดินวนไปวนมา "เปล่า...พี่ไม่ได้หาอะไร พี่.." ร้อยดาวเสียงสูงกลบเกลื่อน"พี่เดินวนเวียนหาอะไรของพี่หละ" "ฉันไม่ได้หาของอ๊อฟ แต่วันนี้พี่โปเต้ให้ไปเข้าห้องอัดไง พี่ตื่นเต้นพี่เป็นกังวลกลัวไปทำให้มาคินพังนะสิ" "โธ่ ไอ้เรานึกว่าอะไรเดินวนจัง พี่คิดมาก" อ๊อฟพูดไปเดินไปชงกาแฟมาแก้วนึง"แกก็รู้ว่าพี่ไม่ได้เป็นคนร้องเพลงเพราะเสียงเพี้ยนแบบตกร่องเลยนะ" ร้อยดาวที่ยังเดินวนไปวนมา"ผมว่าพี่ลงมานั่งก่อนเถอะ ผมเห็นพี่เดินไปเดินมา ""ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า แค่เดินวนไปมาเอง""พี่ไม่เป็น แต่ผมเป็นลงมานั่งนี่ก่อน ผมลายตาเวียนหัว" อ๊อฟบอกพี่สาว ทั้งสองพี่น้องเถียงกันเสียงดังจนอีกคนต้องเปิดห้องออกมาอาการสะลึมสะลือนอนเพิ่มตื่น"เสียงดังจังอ๊อฟใครเป็นอะไร" มาคินถามน้องที่ลากร้อยดาวมานั่ง"ก็พี่ร้อยอะดิ วันนี้น่าจะไม่เต็มร้อย" อ๊อฟนั่งจิบก
ในทุก ๆ สัปดาห์ เด็กสองคนจะต้องมาจัดรายการด้วยกัน ก็ทำให้ทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้น ทุกวันนี้ร้อยดาวกล้าที่จะร้องเพลงคลอตามเพลงที่เปิดมากขึ้น เฮียครามที่คิดว่าต้องให้สองคนเข้ามาทำเพลงแล้ว เลยเรียกทีมเพลง และโปรดิวเซอร์ รวมถึงผู้กำกับเอ็มวี และหัวหน้าวงดนตรี คุยเรื่องเพลงแรกที่จะทำให้เด็กทั้งสองคน เมื่อทีมงาน มาคิน และ ร้อยดาว เข้ามาพร้อมหน้าพร้อมตากัน ก็เริ่มคุยงานกันทันทีในที่ประชุม" มาครบกันแล้วนะ คืออย่างงี้ เฮียอยากทำเพลงให้พวกเขาสองคน ร้อยดาวพอจะแต่งเพลงที่มันเหมาะกับเราสองคนไหม หรือจะให้พี่ศรรักษ์ทำเพลงให้ เพราะพี่เขาจะมองเราสองคนแบบที่คนอื่นมอง เราแต่งเอง เราอาจจะได้แค่มุมมองเรา" เฮียครามเอ่ยถามสองคน"เพลงแรก อยากให้คนอื่น ๆ มองตัวตนของพวกเราครับ เป็นเพลงแรกของเราสองคนด้วย " "โอเค โปเต้นายว่ายังไง เห็นด้วยกับเด็ก ๆ ใหม่ " เฮียครามถามโปรดิวเซอร์ของเด็ก ๆ "ผมรอน้องเข้าห้องอัดทำเพลงเลยครับ กำลังมาแรง" โปเต้ที่อยากทำงานเพลงให้สองคนนี้แล้ว" ถ้างั้นอีกสามวัน เอาเพลงมาให้ทีมโปเต้นะศร ทันไหม " เฮียคราม สั่งให้ศรรักษ์เร่งงาน"จะพยายามแล้วกันเฮีย ขอตัวก่อนนะครับ" ศรรักษ์บอกเฮียคราม และ
ที่ค่ายเพลง เฮียครามและโปเต้ที่กำลังถกเถียงกันเรื่องข่าวของมาคินกับคนดูแลสาวน้อยในทีมของโปเต้ ทำเอาเฮียครามกลัวว่าเด็กจะเสีย เลยต้องเรียกเข้ามาคุยกันทันที ภายในห้องของเฮียคราม พี่โปเต้ และตัวต้นเหตุสองคน ที่นั่งก้มหน้าก้มตา"นายเตือนพวกเด็ก ๆ ของนายด้วยนะโปเต้ อย่าทำอะไรเองอีก " เฮียครามที่เตือนสองคน "ผมเตือนแล้วเฮีย แต่เด็ก ๆ ก็แค่ไลฟ์ร้องเพลง ดีเสียอีกทำให้เราได้รู้จุดว่าจะทำยังไง" โปเต้ที่ออกตัวแทนเด็ก ๆ ทั้งสองคน "นี่ไงเพราะทำอะไรไม่ถามพี่ ถามแกก่อนไงโปเต้ ""แล้วทำไมเฮียไม่สร้างตัวตนให้ทั้งคู่หละ" โปเต้ที่พูดขึ้นมา เขาอยากทำโปรเจคคู่เหมือนกัน แต่ยังไม่มีคู่ที่ลงตัว พอมาเจอสองคนนี้ที่เล่นกัน คนหนึ่งขี้แกล้ง คนหนึ่งหัวเสียใส่แต่ไม่เคยโกรธ "โปรเจคคู่หรอ มาคินนายสนใจไหมหละ""เอ่อ ผมหรือครับ ผมทำคู่หรือครับ แล้วใครหละครับจะคู่ผม " มาคินดูตื่น ๆ พอบอกจะปรับมาออกงานคู่"คนข้าง ๆ แกไง" คนที่สะดุ้งหนักกว่าพอเฮียครามพูดจบ คือร้อยดาว"หนูหรอค่ะเฮีย หนูร้องไม่ได้หรอก" "ยังไม่พยายามเลยร้อยดาว เพลงที่เธอแต่งเองเธอต้องร้องได้ ไปฝึกมา " เฮียครามที่ออกคำสั่ง"เออ พาร้อยดาวไปสร้างตัวตนเสียก
ที่บ้านของร้อยดาว วันว่างของเธออีกหนึ่งวันหลังหมดคอนเสิร์ตเมื่อคืน ทำให้เธอยังคงนอนอยู่บนเตียง เสียงของนาฬิกาที่มือถือปลุกดังขึ้นมา ทำให้เธอต้องคว้าเครื่องและกดปิดเสียงแจ้งเตือนไป เธอเองที่ขยับตัวลุกขึ้นขยับหมอนเพียงเล็กน้อยและเอนตัวพิงหมอน และเปิดอ่านข้อความต่าง ๆ ที่เข้ามา รวมไปถึงเปิดแอพต่าง ๆ ดูข่าวสารของนักร้องในค่าย มีฝั่งแม่ ๆ ของมาคินลงคลิปน่ารัก ๆ ตอนที่แซวกันเรื่องร้องเพลงคู่ เธอเดินออกมาจากห้องนอน ไม่เห็นใครก็เลยเลือกที่จะเดินไปชงกาแฟมาหนึ่งแก้ว ระหว่างกินเธอก็เก็บบ้าน เก็บช่องตามประสาคนอยู่บ้าน พอทำอะไรเสร็จเธอขึ้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็มานั่งเคลียร์จดคิวงานที่ยังต้องไปให้มาคินกับอ๊อฟ เสียงข้อความมือถือที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ หลายข้อความ ทำให้เธอที่กำลังแต่งหน้าอยู่ถึงกับต้องหยิบขึ้นมาอ่าน เห็นมีแต่สติ๊กเกอร์น่ารัก ๆ เต็มไปหมด แต่พอลองมองชื่อคนส่งความน่ารักกลับหายไป " โย่ว ๆ โยว่ ๆ โหยว " ตัวสติ๊กเกอร์เด็กผู้ช่ายหัวโต ๆ" มายัง มายัง มาสักทีสิ " สติ๊กเกอร์หญิงสาวที่กำลังขี่ม้าโบกมือเรียก" อ่านสักที ยัยขี้เซา เปิดอ่านสักที" สติ๊กเกอร์เด็กชายนั่งเท้าคางทั้งสองข้าง บนหนัง
เมื่อใกล้ถึงเวลาที่จะต้องไปร้าน ร้อยดาวที่ตั้งปลุกตนเองก็ได้ตื่นมาจัดการเรื่องส่วนตัวของตนเองจนเรียบร้อย แต่สองหนุ่มที่ยังนอนหลับสนิทไม่ยอมตื่น เตียงนอนสบาย แอร์เย็น ๆ ทำให้ทั้งสองคนไม่ยอมตื่น อ๊อฟเองที่รู้สึกตัวก่อน เอ่ยทักทายร้อยดาว"ผมไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน พี่คินหลับลึกมาก ๆ เลย" อ๊อฟหันมามองพี่ชายที่กำลังกรนเบา ๆ "นายไปอาบก่อนเลยอ๊อฟ วันนี้ตามคิวที่ซ้อม ให้อาร์ตขึ้นก่อนตามที่ผู้จัดเขาขอมา" ร้อยดาวบอกอ๊อฟ"พี่นี่ทำงานคล่องนะ ไหนว่าไม่เคยทำมาก่อน ดูแลพวกผมสะจนพวกผมจะง่อยแล้วอะ" อ๊อฟพูดเรื่องจริง ร้อยดาวเป็นคนดูแลศิลปินที่ดีมาก ๆ คนหนึ่งเลยทีเดียว อ๊อฟเดินหยิบผ้าขนหนูพร้อมเสื้อผ้าเอาเข้าไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำด้วย ร้อยดาวที่มองคนบนเตียงที่ขยับตัวเล็กน้อย ร้อยดาวที่เอ่ยปากเรียก"มาคิน ตื่นได้แล้วเหลือเวลาไม่เยอะแล้วนะ นายนอนขี้เซาขนาดนี้เลยหรอ " ร้อยดาวปลุกมาคินด้วยเสียงที่ดังพอสมควรแต่เขาไม่ยอมตื่นสักที จนร้อยดาวต้องเดินมาใกล้ ๆ เธอหยิบกล่องขนมที่เป็นฝาสเตนเลส เอาไม้ตะเกียบมาสองอัน เคาะจนเสียงดังลั่นห้อง เสียงเคาะที่ดัง โป๊ก โป๊ก เสียงเบาขึ้นดังขึ้นเรื่อย ๆ จนมาคินเองที่กำลังหลับถึงกั