Share
บทที่ 1452
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1453
“ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง สองคนนี้เป็นใคร?”เจ้าวิหารของวิหารแห่งทวยเทพและราชาก็เป็นชายชราที่มีผมขาวเช่นกัน เขาดูแก่มาก ถ้าเขาไม่สามารถก้าวเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดได้ เขาคงได้แต่รอความตาย เช่นเดียวกับปรมาจารย์ที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างไรก็ตาม รองเจ้าวิหารดูอ่อนกว่าวัยมาก เขาน่าจะอายุประมาณสี่สิบหรือห้าสิบปี เขาดูมีชีวิตชีวาผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งยกแขนขึ้นกำมือแสดงความเคารพ “ท่านเจ้าวิหาร นี่คือลูกสาวคนโตของตระกูลลาโกริโอซึ่งเป็นตระกูลชั้นสองและนี่คือผู้อาวุโสลำดับที่แปดของพวกเขา พวกเขามาพร้อมกับข่าวสำคัญมาก นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ฉันต้องพาพวกเขามาพบคุณต่อหน้า!”"จริงเหรอ? งั้นลองบอกมาสิ! พักหลังนี้ค่อนข้างน่าเบื่ออยู่เหมือนกัน ใครจะรู้ว่าข่าวของพวกเขาน่าสนใจแค่ไหน!”เจ้าวิหารเหลือบมองลิลลี่แล้วพูดอย่างช้า ๆทุกคนคิดว่าครั้งนี้ลิลลี่จะทำทุกอย่างพังแต่เธอก็ยกแขนขึ้นกำมือแสดงความเคารพและพูดว่า “สวัสดี ท่านเจ้าวิหาร ข่าวนี้สำคัญสุด ๆ และฉันกลัวว่าตระกูลชนชั้นหนึ่งจะโกรธถ้าพวกเขารู้ว่าฉันเปิดเผยเรื่องนี้ แน่นอนฉันบอกคุณ แต่…”เจ้าวิหารรู้เกี่ยวกับจิตใต้สำนึกของมนุษย์ เขาเข้าใจทันทีว่าลิลลี่ต้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1454
“นี่มันเยี่ยมไปเลย แผนของคุณยอดเยี่ยมมาก คุณหนูใหญ่ ฉันคิดด้วยซ้ำวว่าเราอาจจะต้องเดือดร้อนแน่ถ้าคุณบอกข่าวนี้กับพวกเขา ไม่คิดเลยว่าเราจะได้รับรางวัลมากมายขนาดนี้ ถ้าเป็นอย่างนี้ เราก็ไม่ได้มาที่นี่โดยเปล่าประโยชน์!”หลังจากที่พวกเขาออกจากวิหารแห่วงทวยเทพและราชาแล้ว ผู้อาวุโสลำดับที่แปดยังคงกังวลใจอยู่ เขากลัวว่าพวกเขาจะถูกฆ่าหากทำให้เผ่าโบราณไม่พอใจ ตอนนั้นพวกเขาคงจะต้องเดือดร้อนจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาทั้งสองคนยังแอบมาที่นี่กันเอง ถ้าพวกเขาตาย นายท่านก็คงไม่รู้ว่าพวกเขาตายได้ยังไงลิลลี่ยิ้มอย่างร่าเริง “ลองคิดดูสิ ตอนนี้ตระกูลลาโกริโอเป็นเพียงตระกูลชนชั้นสอง” เธอพูด “ก่อนอื่นเราอ่อนแอกว่าตระกูลวู๊ดมาก และหลังจากการแข่งขัน เราประสบกับการสูญเสียครั้งใหญ่ซึ่งมีอัจฉริยะจำนวนมากเสียชีวิต มันยากที่เราจะลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง ใครจะไปรู้ว่าเราต้องรอจนกว่าจะถึงเวลานั้นอีกนานแค่ไหน?”ลิลลี่หยุดพักก่อนที่จะพูดต่อว่า “นั่นคือเหตุผลที่แม้ว่าเราจะไม่บอกสี่เผ่าโบราณเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เราก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไรมากนักจากการไปสถานที่อันตรายทั้งเจ็ด ทำไมเราไม่แอบเผยแพร่ข้อมูลนี้ไปล่ะ? ด้วยวิ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1455
“ฮ่า ตกลง!"ชายวัยกลางคนหัวเราะและลงไปแจ้งผู้อาวุโสคนอื่น ๆลิลลี่มัวแต่คิดเรื่องที่จะได้รับรางวัล แต่เธอไม่รู้เลยว่าคนของวิหารทวยเทพและราชากำลังคุยกันถึงวิธีการส่งคนไปยังสถานที่อันตรายทั้งเจ็ด เพราะยังไงซะ คนพวกนี้คงจะไม่รีบเร่งไปยังสถานที่เจ็ดอันตรายตามเวลาที่ตระกูลชนชั้นหนึ่งทั้งแปดกำหนดไว้หลังจากที่พวกเขามาถึงตำหนักเทพยดาแล้ว ลิลลี่กับผู้อาวุโสลำดับที่แปดก็สามารถไปพบเจ้าตำหนักได้โดยไม่มีปัญหาและได้รับรางวัลอย่างที่พวกเขาต้องการเจ้าตำหนักของตำหนักเทพยดาใจกว้างกว่าเจ้าวิหารของวิหารทวยเทพและราชากว่าเล็กน้อย พวกเขาให้โอสถมากกว่าสิบเม็ดไม่นานพวกเขาก็ออกจากตำหนักเทพยดา"ไม่ ไม่ เราไม่อาจเรียกร้องรางวัลพวกนี้ได้ตลอดเวลา แม้ว่าเราจะได้รับมากมายขนาดนี้ แต่นอกจากจะสามารถเพิ่มระดับการบ่มเพาะของเราได้อย่างรวดเร็วแล้ว ตระกูลลาโกริโอก็ยังยากที่จะตามตระกูลวู๊ดได้ทัน!”ระหว่างทางไปตำหนักนภา จู่ ๆ ลิลลี่ก็คิดอะไรบางอย่างได้จึงขมวดคิ้วออกมา“คุณหนูใหญ่ ทรัพยากรเหล่านี้จะอยู่กับเราไปอีกนาน แม้เราจะตามตระกูลวู๊ดไม่ทัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้ หากเราเรียกร้องมากกว่านี้ พวกเขาอาจจะไม่เต็มใจต่อรองกั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1456
“หากพวกเขาขอให้กำจัดสามคนนี้ พวกเขาก็อาจจะเห็นด้วย!”ผู้อาวุโสลำดับที่แปดพยักหน้าหลังจากใช้ความคิดบางอย่าง “เพราะยังไงซะ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการสูญเสียใด ๆ ถ้าพวกเขาต้องการต่อสู้กับตระกูลใหญ่อย่างตระกูลวู๊ด เมื่อมีข่าวว่าหนึ่งในสี่เผ่าโบราณจะโจมตีตระกูลลึกลับออกไป มันคงเป็นปัญหาแน่!”ลิลลี่รู้ดีว่าสี่เผ่าโบราณและตระกูลลึกลับยังคงจะรักษาความสงบต่อกันไว้โดยที่ไม่ได้พูดออกมา พวกเขาจะไม่เข้ามาก้าวก่ายซึ่งกันและกันอีกอย่าง สี่เผ่าโบราณยังได้ให้คำสัญญาว่าพวกเขาจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลลึกลับเพื่อไม่ให้เป็นอุปสรรคต่อการเติบโตของพวกเขานอกจากนี้ ยังมีความขัดแย้งหรือความไม่ลงรอยกันเป็นครั้งคราวระหว่างพวกเขากับตระกูลลึกลับ เช่น ตระกูลชนชั้นหนึ่งทั้งแปด แต่ความเป็นไปได้ของสงครามที่เกิดขึ้นจริงนั้นต่ำมากพวกเขามีเรื่องไม่ลงรอยกัน แต่เมื่อเผ่าโบราณโจมตีตระกูลลึกลับ ตระกูลลึกลับอื่น ๆ คงจะรวมตัวกันเพื่อต่อต้านเผ่าโบราณอย่างแน่นอน จนกระทั่งนำไปสู่การทำสงครามกับพวกเขานี่เป็นเพราะตระกูลลึกลับรู้ดีว่าหากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นครั้งหนึ่ง มันก็อาจมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีกหากพวกเข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1457
“แน่ใจเหรอศิษย์พี่? อย่างน้อยเราก็ควรไปแจ้งผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งก่อนไม่ได้เหรอ? ศิษย์พี่ยังไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่าคนพวกนี้เป็นใคร แล้วศิษย์พี่จะพาพวกเขาไปพบเจ้าตำหนัก?”ลูกศิษย์หญิงคนหนึ่งขมวดคิ้วเมื่อเห็นแบบนั้นและพูดเตือนศิษย์ชายคนนั้นแล้วศิษย์ชายคนนั้นก็นึกขึ้นได้และถามว่า “จริงสิ พวกคุณเป็นใคร? ฉันรับแต่ของจากพวกคุณโดยไม่รู้ชื่อไม่ได้!”ลิลลี่แนะนำตัวและผู้อาวุโสลำดับที่แปดให้พวกเเขารู้จัก “เรามาที่นี่เพราะมีเรื่องสำคัญจริง ๆ” เธอพูด “เรามีข่าวเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุด ไม่ต้องห่วง ฉันมั่นใจว่าเจ้าตำหนักของคุณจะมาพบเราแน่นอนเมื่อเขารู้ว่าเรามาที่นี่เพื่อบอกข่าวนี้”ผู้อาวุโสลำดับที่แปดก็พูดแทรกขึ้นมาว่า “มันเป็นเรื่องจริง เขาจะมาเจอเราแน่นอน ลองคิดดูสิ เจ้าตำหนักของคุณอยู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง และตอนนี้เขาก็อายุมากแล้ว ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้เขาอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว เขาอาจจะแข็งแกร่งและเร็วกว่าพวกเราที่เหลือ แต่ถึงอย่างนั้นเขาคงทำได้เพียงรอความตายถ้าเขาไม่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับเทพสูงสุด สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้คือการทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดเพื่อยืดอายุของเขา…”“ก็ได้ ก็ได้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1458
“ฮ่า ฉันไม่มีทางเลือกหนิ ท่านเจ้าตำหนักคอลลินส์ ้เพราะยังไงซะ ฉันก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับฉันที่จะประหม่า!”ลิลลี่ยิ้มอย่างขมขื่น “อีกอย่าง ฉันเชื่อว่าคนที่ทรงพลังและมีเมตตาอย่างคุณคงจะไม่ยุ่งกับคนตัวเล็ก ๆ อย่างพวกเรา ใช่ไหม?”“ฮ่าฮ่า แน่นอน แน่นอน!”เจ้าตำหนักคอลลินส์พิจารณาลิลลี่อีกครั้ง หัวใจของเขารู้สึกเป็นทุกข์ ผู้หญิงคนนี้ยังดูดีอยู่เลย เธอดูเหมือนอายุแค่สามสิบ เธอมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม และเธอยังเป็นแบบที่เขาชอบเขานั่งลงและถามอย่างช้า ๆ ว่า “เอาล่ะ บอกมาสิ คุณนำข่าวอะไรมาบอกฉัน?”“เจ้าตำหนักคอลลินส์ ฉันมาที่นี่เพื่อบอกบางอย่างคุณเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุด!”ลิลลี่พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงดวงตาของ โจเอล คอลลินส์ เป็นประกายทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาที่เพิ่งนั่งลงก็รีบลุกขึ้นยืนอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น “ข่าวเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุด?”แต่เขาก็รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากของเขาจึงโค้งเป็นรอยยิ้มเย็นชา “อย่างไรก็ตาม ทำไมคุณถึงมาบอกข่าวนี้กับคนของตำหนักนภาอย่างเรา? เฮ้ ฉันไม่คิดว่าคุณจะใจกว้างขนาดนั้นหรอกนะ!”“เจ้าตำหนักคอลลินส์ คุณเข้าใจได้รวดเร็วมาก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1459
ในที่สุดลิลลี่ก็เผยความคิดของเธอออกมา ‘ฉันรู้ว่ามันอาจจะยากสำหรับคุณ แต่ฉันไม่มีทางเลือก ฉันจำเป็นต้องแก้แค้น ฉันต้องแก้แค้นให้ได้!'"เดี๋ยวนะ!"โจเอลรู้สึกงงเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน “ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่านายท่านของตระกูลวู๊ดคือ แนช วู๊ด ใช่ไหม?” เขาก็พูดต่อว่า “ผู้หญิงของเขาชื่อลิลลี่ไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมคุณถึงอยากฆ่าเขาล่ะ?”“ฮึ่ม คนทรยศคนนั้น เขาพบผู้หญิงอีกคนจากแดนมนุษย์ ไม่ต้องสนใจหรอกว่ามันน่าอายแค่ไหน เขายังต้อนรับเธอและลูกชายนอกสมรสคนหนึ่งที่เขาเคยมีด้วยกันกลับเข้ามาในบ้าน และไม่คิดเลยว่านอกจากเขาจะต้อนรับพวกเขากลับมาแล้ว เขายังมอบตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลให้ลูกชายนอกสมรสคนนั้นด้วย แน่นอน ฉันก็ต้องโกรธสิ!”เมื่อลิลลี่นึกถึงเรื่องนี้ ความโกรธก็ปะทุขึ้นมาในตัวเธออีกครั้ง “ตระกูลวู๊ดแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ” เธอพูด “ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของพวกเขาทะลวงเข้าสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้แล้ว สำหรับไอ้นอกคอกไร้ค่าอย่างเฟนด์ เขาก็มีพรสวรรค์และพลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง และฉันได้ยินมาว่าเขามีอาวุธวิญญาณที่ทรงพลัง ซึ่งอาจเป็นอาวุธระดับสุดยอด ในระหว่างการแข่งขัน ตระกูลลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1460
“เอาอย่างนี้ดีไหม? ฉันเข้าใจว่านี่จะเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ เจ้าตำหนักคอลลินส์ ฉันก็ไม่ได้อยากให้คุณมีปัญหา เพราะยังไงซะ ถ้ากำจัดตระกูลวู๊ดทั้งหมดผลกระทบคงร้ายแรงมาก งั้นลองดูว่าแบบนี้คุณจะเห็นด้วยไหม อีกไม่นานตระกูลวู๊ดจะเข้าไปยังสถานที่อันตรายทั้งเจ็ด เราก็ติดต่อกันแล้วฉันจะบอกคุณว่าพวกเขาเข้าไปในสถานที่อันตรายเขตไหน!”“หลังจากที่คุณเข้าไปในสถานที่อันตรายเขตนั้นแล้วพบแนช เฟนด์ และเคนเนธซึ่งผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของพวกเขา ช่วยฉันฆ่าพวกเขาทั้งสามคน มันคงไม่ยากเกินไปใช่ไหม? พื้นที่นั้นมีความโกลาหลอยู่ตลอด ดังนั้นคงไม่ถูกพบเห็นได้ง่าย ๆ หรอก มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรถ้าคุณแค่ฆ่าสามคนนี้!”ลิลลี่แกล้งทำเป็นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดความในใจออกมาว่า “และตราบเท่าที่พวกเขาทั้งสามคนตาย ตระกูลลาโกริโอจะต้องได้รับชัยชนะอย่างแน่นอนหากเราโจมตีตระกูลวู๊ด การต่อสู้ระหว่างตระกูลลึกลับคงไม่กระทบอะไรกับคุณใช่ไหม?“ฟังดูมีเหตุผล!”โจเอลพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้อาวุโสลำดับที่แปดของตระกูลลาโกริโอ “อย่างไรก็ตาม ฉันยังต้องการหารือเรื่องนี้เพิ่มกับคุณหนูใหญ่ของคุณ” เขาบอกกับผู้อาวุโสลำดับที่แปด “ฉ
Latest chapter
