Share
บทที่ 1458
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1459
ในที่สุดลิลลี่ก็เผยความคิดของเธอออกมา ‘ฉันรู้ว่ามันอาจจะยากสำหรับคุณ แต่ฉันไม่มีทางเลือก ฉันจำเป็นต้องแก้แค้น ฉันต้องแก้แค้นให้ได้!'"เดี๋ยวนะ!"โจเอลรู้สึกงงเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน “ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่านายท่านของตระกูลวู๊ดคือ แนช วู๊ด ใช่ไหม?” เขาก็พูดต่อว่า “ผู้หญิงของเขาชื่อลิลลี่ไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมคุณถึงอยากฆ่าเขาล่ะ?”“ฮึ่ม คนทรยศคนนั้น เขาพบผู้หญิงอีกคนจากแดนมนุษย์ ไม่ต้องสนใจหรอกว่ามันน่าอายแค่ไหน เขายังต้อนรับเธอและลูกชายนอกสมรสคนหนึ่งที่เขาเคยมีด้วยกันกลับเข้ามาในบ้าน และไม่คิดเลยว่านอกจากเขาจะต้อนรับพวกเขากลับมาแล้ว เขายังมอบตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลให้ลูกชายนอกสมรสคนนั้นด้วย แน่นอน ฉันก็ต้องโกรธสิ!”เมื่อลิลลี่นึกถึงเรื่องนี้ ความโกรธก็ปะทุขึ้นมาในตัวเธออีกครั้ง “ตระกูลวู๊ดแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ” เธอพูด “ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของพวกเขาทะลวงเข้าสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้แล้ว สำหรับไอ้นอกคอกไร้ค่าอย่างเฟนด์ เขาก็มีพรสวรรค์และพลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง และฉันได้ยินมาว่าเขามีอาวุธวิญญาณที่ทรงพลัง ซึ่งอาจเป็นอาวุธระดับสุดยอด ในระหว่างการแข่งขัน ตระกูลลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1460
“เอาอย่างนี้ดีไหม? ฉันเข้าใจว่านี่จะเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ เจ้าตำหนักคอลลินส์ ฉันก็ไม่ได้อยากให้คุณมีปัญหา เพราะยังไงซะ ถ้ากำจัดตระกูลวู๊ดทั้งหมดผลกระทบคงร้ายแรงมาก งั้นลองดูว่าแบบนี้คุณจะเห็นด้วยไหม อีกไม่นานตระกูลวู๊ดจะเข้าไปยังสถานที่อันตรายทั้งเจ็ด เราก็ติดต่อกันแล้วฉันจะบอกคุณว่าพวกเขาเข้าไปในสถานที่อันตรายเขตไหน!”“หลังจากที่คุณเข้าไปในสถานที่อันตรายเขตนั้นแล้วพบแนช เฟนด์ และเคนเนธซึ่งผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของพวกเขา ช่วยฉันฆ่าพวกเขาทั้งสามคน มันคงไม่ยากเกินไปใช่ไหม? พื้นที่นั้นมีความโกลาหลอยู่ตลอด ดังนั้นคงไม่ถูกพบเห็นได้ง่าย ๆ หรอก มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรถ้าคุณแค่ฆ่าสามคนนี้!”ลิลลี่แกล้งทำเป็นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดความในใจออกมาว่า “และตราบเท่าที่พวกเขาทั้งสามคนตาย ตระกูลลาโกริโอจะต้องได้รับชัยชนะอย่างแน่นอนหากเราโจมตีตระกูลวู๊ด การต่อสู้ระหว่างตระกูลลึกลับคงไม่กระทบอะไรกับคุณใช่ไหม?“ฟังดูมีเหตุผล!”โจเอลพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้อาวุโสลำดับที่แปดของตระกูลลาโกริโอ “อย่างไรก็ตาม ฉันยังต้องการหารือเรื่องนี้เพิ่มกับคุณหนูใหญ่ของคุณ” เขาบอกกับผู้อาวุโสลำดับที่แปด “ฉ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1461
“เกรงว่านั่นจะไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ!”เธอไม่คิดว่าโจเอลจะพูดออกมาว่า “ฉันตั้งใจจะแต่งงานกับคุณและแต่งตั้งให้คุณเป็นภรรยาคนที่เก้าของฉัน แน่นอนคุณต้องอยู่กับฉันไปอีกสักพัก!”“ภรรยาคนที่เก้า?”เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น มุมปากของลิลลี่ก็กระตุกเล็กน้อย เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะต้องการให้เธอเป็นภรรยาคนที่เก้าของเขาเธอไม่สนใจที่จะแต่งงานกับชายชราคนนี้ มันไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจเลย ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป นอกจากนี้ คงจะมีคนมากมายนินทาเธอลับหลังหากเธอแต่งงานกับเขาเพราะยังไงเสีย เธอก็ไม่เคยรู้จักโจเอลมาก่อน ถ้าเธอแต่งงานกับเขากะทันหันอย่างนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอสนใจเพียงแค่ตำแหน่งของเขาอย่างไรก็ตาม เธอคิดว่าเธออยากฆ่าเฟนด์และแนชเพื่อแก้แค้นอย่างไร และคิดว่าหากเธอกลายเป็นภรรยาคนที่เก้า เธอก็จะสามารถสั่งให้นักสู้หลายคนจากตำหนักนภาออกค้นหาลูกชายของเธอได้ เธอจึงรีบตัดสินใจทันที"ก็ได้ ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ!”ลิลลี่พยักหน้า “แต่ในเมื่อฉันกำลังจะเป็นภรรยาคนที่เก้าของคุณ ฉันหวังว่าคุณจะประกาศข่าวนี้ให้ทุกคนทราบและเชิญบุคคลที่มีอำนาจมาร่วมงานแต่งของเรา คุณคิดว่าไง?”“ฮ่าฮ่า แน่นอนอยู่แล้ว ฉันจะไปเยี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1462
ผู้อาวุโสลำดับที่แปดของตระกูลลาโกริโอรอคอยอย่างเงียบ ๆ หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดลิลลี่ก็ออกมา"เกิดอะไรขึ้น? ฉันเดาว่าเขาเห็นด้วยกับข้อเสนอ? แต่ทำไมเขาถึงขอให้คุณอยู่ต่อลาะ? มีเรื่องอะไรสำคัญมากที่เขาจะต้องคุยกับคุณคนเดียว”เมื่อเขาเห็นลิลลี่กลับออกมา ผู้อาวุโสลำดับที่แปดก็รีบวิ่งเข้าไปหาอย่างรวดเร็วด้วยความรู้สึกสับสนลิลลี่อารมณ์ไม่ดี เธอยังคงรู้สึกขยะแขยงหลังจากถูกชายชราคนนั้นลวนลามเธอมองไปที่ผู้อาวุโสลำดับที่แปด “ออกไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ” เธอพูด “เดี๋ยวฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง!”"ก็ได่!"ผู้อาวุโสลำดับที่แปดขมวดคิ้ว เขาบอกได้ว่าตอนนี้ลิลลี่กำลังอารมณ์ไม่ดี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ากดดันเธอต่ออีก เขาหยิบพรมบินออกมา ทั้งสองกระโดดขึ้นไปบนนั้นและบินออกไปไกลหลังจากที่พวกเขาบินมาสักพัก ในที่สุดผู้อาวุโสลำดับที่แปดก็ถามขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ เรายังต้องไปที่ตำหนักอินทรีทะยานหรือเปล่า?”ลิลลี่ไม่ได้ตั้งใจจะไปที่นั่น แต่เธอก็ครุ่นคิดและพูดว่า “ไปกันเถอะ จนถึงตอนนี้เราประสบความสำเร็จมาแล้ว อีกอย่าง เราไม่ควรละทิ้งโอกาสที่จะได้รับหญ้าวิญญาณ ในเมื่ออีกสามตำหนักรู้เรื่องนี้แล้ว ก็น่าจะไม่เป็น
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1463
“นายท่าน คุณหนูใหญ่หายไปสองสามวันแล้ว ทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก? เธอไปไหน?”ณ ตระกูลลาโกริโอ พ่อบ้านอดไม่ได้ที่จะถามเทรนตัน“ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน มันก็เป็นเรื่องดีตราบใดที่เธอยังมีความสุข ฉันหวังว่าเธอจะอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเธอกลับมาคราวนี้!”เทรนตันยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันหวังว่าช่วงนี้ทุกคนจะฝึกฝนกันอย่างหนักนะ?” เขาพูดกับพ่อบ้าน “เหลือเวลาอีกไม่กี่วันก่อนจะไปประชุมที่บ้านของตระกูลคาเบลโล แต่ถึงเราไม่ได้ประชุม เราก็จะมุ่งหน้าไปสู่สถานที่อันตรายทั้งเจ็ดอยู่ดี นั่นเป็นเหตุว่าหากเราเพิ่มพลังการต่อสู้ได้ เราก็ควรทำ เพราะยังไงซะ สถานที่พวกนั้นก็เป็นที่ที่อันตราย สัตว์อสูรบางตัวอาจแข็งแกร่งพอ ๆ กับนักสู้ขั้นสุดท้ายของระดับเทพที่แท้จริงหรือแม้กระทั่งขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง!”เทรนตันหยุดไปชั่วขณะก่อนจะพูดต่อว่า “เพราะยังไงซะ แม้แต่ฉันก็อาจไม่รอดถ้าฉันเข้าไป!”"ไม่ต้องห่วง ทุกคนกำลังฝึกซ้อมอย่างหนัก อย่างไรก็ตาม คนที่เข้าไปอย่างน้อยก็ต้องอยู่ในระดับกึ่งเทพ ไม่งั้นพวกเขาคงจะตาย!”ฮิลตัน ลาโกริโอ พ่อบ้านของตระกูลพยักหน้าและพูดออกมาในตอนนั้นเอง ทั้งสองก็สังเกตเห็นว่าพรมบินค่อย ๆ มุ่งหน้ามาทางพว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1464
"อ่า ลูกหมายความว่าไงที่บออกว่ามันแทบไม่ต่างกัน! พ่อคิดว่าลูกแค่ออกไปเที่ยวสนุกข้างนอกเพื่อปรับความคิดของตัวเอง พ่อไม่คิดว่าลูกจะบอกเรื่องนี้กับสี่เผ่าโบราณ!”เทรนตันถอนหายใจอีกครั้ง "ลูกช่างโง่จริง ๆ เรามีสมบัติพวกนี้ แต่ตระกูลลึกลับอื่น ๆ จะต้องเกลียดเราแน่เพราะเราปล่อยให้ข้อมูลรั่วไหล สี่เผ่าโบราณไม่เคยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลลึกลับ ครั้งนี้เราอาจได้รับผลตอบแทน แต่ในระยะยาวเราจะถูกกดขี่ มันสูญเสียมากกว่าได้ผลประโยชน์!”ขณะที่เทรนตันพูดอยู่เขาก็ค่อย ๆ นั่งลงอย่างสิ้นหวัง “พ่อเข้าร่วมกับตระกูลฮันท์และสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขาแทบไม่ได้เลย” เขาพูดต่อ “พ่อไม่คิดว่าลูกจะทำให้พวกเขาเกลียดเราจริง ๆ! อ่า ลูกมีเจตนาดี แต่ลูกไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่จะลากให้พวกเราตกต่ำลง!”เขาไม่คิดว่าลิลลี่จะยิ้มหวานหลังจากที่เธอได้ยินแบบนั้น “พ่อคะ พ่อไม่อาจมองสิ่งต่าง ๆ จากมุมมองเก่า ๆ ของพ่อได้หรอก พ่อต้องคิดถึงอนาคต ในอดีตมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ตระกูลลึกลับจำนวนมากและสี่เผ่าโบราณไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของกันและกัน และเราก็ยังคงรักษาข้อตกลงนี้มาเป็นเวลานาน”“แต่ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1465
เทรนตันเกือบจะเป็นลมลงไปตรงนั้น เจ้าตำหนักของตำหนักนภาอายุมากกว่าเขาหลายปี เขาจะต้องเรียกชายแก่คนนั้นว่าลูกเขยเหรอ?เขาเดินเซถอยไปข้างหลังและครู่หนึ่งเขาก็หายใจไม่ออก ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ใช่คนโง่และเข้าใจได้อย่างรวดเร็วถึงการเสียสละของลูกสาวตัวเองนอกจากนี้ เขายังเข้าใจด้วยว่าเรื่องนี้ได้รับการตัดสินแล้ว เขาไม่มีทางเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ ถ้าเขาไม่เห็นด้วย เขาอาจจะต้องทำสงครามกับตำหนักนภาก็ได้เมื่อเจ้าตำหนักของตำหนักนภามาเยี่ยมเขาพร้อมกับพวกนักสู้และเสนอสินสอด เขาคงไม่อาจขวางพวกเขาไปที่ประตูได้ หากเขาไม่ละทิ้งศักดิ์ศรี เขาคงขุดหลุมศพให้ตัวเอง“ก็ได้ ในเมื่อลูกตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว และถ้าทั้งสองเข้ากันได้ดี พ่อก็ไม่ขัดข้อง!”ในที่สุดเทรนตันก็ลุกขึ้นยืนและยิ้มหวาน “ถ้าเรามีตำหนักนภาสนับสนุน ตระกูลลึกลับอื่น ๆ คงไม่กล้าโจมตีเราแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าเราทำให้ข้อมูลรั่วไหลไปก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากไว้หน้าเรา แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องให้เกียรติตำหนักนภา จริงไหม?”"แน่นอน! อีกไม่นานหนูจะกลายเป็นภรรยาคนที่เก้าที่ทรงพลัง!”ลิลลี่กำหมัดแน่น “ถ้าหนูได้ฝึกฝนในสถานที่อย่างตำหนักนภา หนูคงสามา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1466
“ถ้าเป็นแบบนั้น มันอาจจะได้ผลก็ได้!” ในที่สุดความกังวลของเทรนตันก็หาย เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและลูบไล้ผมของลิลี่ขณะที่เขาคร่ำครวญออกมา “ลูกสาวของพ่อ ลูกโตแล้ว ตอนนี้ลูกรู้วิธีคิดและวางแผน แต่ลูกทุ่มเทเพื่อตระกูลลาโกริโอมากเกินไป”“พ่อกำลังพูดถึงอะไร? หนูคิดว่าโจเอล คอลลินส์เป็นคนจิตใจดี ถึงจะมีข่าวลือว่าเขาเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นก็เถอะ แต่ในแง่มุมอื่น ๆ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนดี อีกทั้งหลังจากที่หนูแต่งงานกับเขา ตระกูลของเราก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว” ลิลี่ประคองตัวเอง และพกพาความมั่นใจไปเต็มเปี่ยมท้ายที่สุดเทรนตันก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ ลูกคงเหนื่อยมาก ดังนั้นลูกควรไปพักได้แล้ว พ่อจะขอให้ผู้อาวุโสประชุมเกี่ยวกับวัสดุเสริมประสิทธิภาพการต่อสู้พวกนี้นี้และให้ทุกคนแบ่งปันกันเพื่อให้ทุกคนสามารถใช้ของเหล่านี้สำหรับการฝึกซ้อมได้”แน่นอนว่าเจ้าตำหนักนภานั้นได้ชักนำผู้อาวุโสหลายคนมาในตอนเที่ยงของวันถัดไป พวกเขาส่งทรัพยากรเสริมประสิทธิภาพการต่อสู้จำนวนมากมาให้เป็นของขวัญในพิธีหมั้น เมื่อพวกเขามาถึงและตัดสินใจหมั้นหมายทันที จากนั้นงานแต่งงานก็ถูกตัดสินในจัด
Latest chapter
