เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 377
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 378
เจอรัลด์มองไปที่ถุงผลไม้“ฉันแค่ซื้อมันให้นายก็เพราะนายทนรับการทุบตีเพื่อฉัน อย่าคิดมากเลย!” กีย่าตอบกลับขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์ “ฉันไม่ต้องการให้แฟนของนายคิดมากถ้าเธอได้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้!”“ฮ่าฮ่า! ไม่เป็นไร! ฉันไม่ได้คิดมากเกินไปสักหน่อย!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะที่เขายิ้มให้“เออจริงสิ เจอรัลด์ เนื่องจากว่าพวกเราทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน ให้ฉันถามนายบางอย่างนะ นายคิดว่ายาโคปเป็นยังไง?”เจอรัลด์ได้เดินออกมาจากสถานพยาบาลแล้วตอนนี้ และกีย่าก็กำลังถามเขาขณะที่พวกเขาทั้งคู่เดินไปยาโคปเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า เจอรัลด์รู้ว่าคน ๆ นี้ไม่ใช่คนดีเพราะดูเหมือนว่าเขาเป็นคนดีคนหนึ่งโดยผิวเผินแล้ว แต่กลับเป็นอีกคนหนึ่งลับหลังเธอยิ่งไปกว่านั้น เขายังเต็มใจที่จะทรยศกีย่าอีกด้วยซ้ำในเวลานี้ เจอรัลด์ส่ายหัวของเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก่อนเขาจะกล่าวขึ้น “ฉันไม่คิดว่าเขาเป็นคนดีมาก กีย่า ในฐานะเพื่อนของเธอ ฉันจะขอแนะนำให้เธอรักษาระยะห่างของเธอจากเขาในอนาคตซะ”“ทำไมล่ะ?” กีย่าถามอย่างโกรธเคือง“เพราะเขาไม่คู่ควรกับใครบางคนอย่างเธอจริง ๆ !”“ทำไมเหรอ? ฉันรู้สึกว่ายาโคปดูแลฉันเป็นอย่างดีเลยนะ! อย่างน้อยเข
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 379
[พวกเราควรไปทานอาหารด้วยกันตอนเที่ยงหลังจากการสอบในวันพรุ่งนี้ไหม? โอเคหรือเปล่า? ฉันจะรอนายนะ!]กีย่าส่งข้อความเป็นชุดให้เจอรัลด์ตามธรรมดาแล้วเจอรัลด์เห็นข้องความของเธอทั้งหมดหลังจากคิดดูแล้ว เขาก็ตอบกลับ: [ขอบใจนะ แต่ฉันคงจะไม่ไป ฉันต้องรีบกลับบ้านทันทีที่การสอบของเราเสร็จสิ้น!]เนื่องจากตารางสอบที่ไม่เป็นระเบียบ เจอรัลด์จึงได้นั่งสอบบางวิชาของการสอบของเขาไปก่อนหน้านี้แล้ว จึงมีเพียงสองวิชาเท่านั้นสำหรับการสอบปลายภาคที่ว่านี้ในเช้าวันพรุ่งนี้นอกจากนี้ เขาก็ไม่ต้องการจะมีปฏิสัมพันธ์กันกับกีย่ามากเกินไปอีกต่อไปแล้วเขาจึงตอบกลับเธอโดยตรงก่อนที่เขาจะปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือไว้เพื่อที่เขาจะสามารถพักผ่อนได้เร็ว ๆ วันต่อมา เจอรัลด์ก็สอบปลายภาคของเขาเสร็จเรียบร้อยสำหรับทุกวิชาของเขาแล้วหลังจากนั้น เขาก็เก็บกระเป๋าของเขาและเก็บผ้าห่มของเขาใส่ในกระเป๋าหนังงูอีกใบเดิมทีแซควางแผนที่จะส่งรถพิเศษมารับเจอรัลด์ไปมณฑลเงียบสงบท้ายที่สุดแล้ว โครงการในมณฑลเงียบสงบก็เริ่มดำเนินการแล้วนับตั้งแต่การโทรเมื่อวานนี้แซคและไมเคิลที่อยู่เบื้องหลังตามปกติแล้วก็ยุ่งกันและต้องทำเรื่องต่าง ๆ ให้
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 380
แน่นอน ลักษณะเฉพาะที่น่าจดจำที่สุดของเธอก็คือ เธอรักคนรวยและดูถูกเหยียดหยามคนยากจนเธอเกือบจะเหมือนกันกับแคสแซนดร้า ครูคนปัจจุบันของเขานักเรียนที่ร่ำรวยก็เหมือนกับเพื่อนหรือคู่หูที่สนิทสนมของพวกเธอถ้าคุณไม่มีเงินหรืออำนาจ คุณก็แค่ไปตายที่ไหนก็ได้ที่คุณต้องการบางครั้ง คำพูดของเธอก็โหดร้ายและปวดใจเหมือนกัน นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงมีรอยฝังใจที่ลึกซึ้งมากต่อเธอ“โอมายก๊อด! นี่ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรเช่นนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันนั่งรถบัสตั้งแต่ฉันเป็นเด็กแล้ว แต่เมื่อคิดว่าฉันจะเจอนายโดยบังเอิญตอนนี้!”มอนทาน่าตอบกลับ ขณะที่เธอยิ้มขบขันแกมเหน็บแนมดูเหมือนราวกับเธอจะกลัวผู้คนเข้าใจผิดเธอและคิดว่าเธอนั่งรถโดยสารอยู่บ่อย ๆ “มอนทาน่า เขาเป็นใคร? เขาเป็นหนึ่งในนักเรียนของเธอหรือเปล่า?” ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดสูทถามขึ้นขณะที่เขานั่งถัดจากมอนทาน่า“ใช่ ฉันเคยบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน ฉันเคยมีนักเรียนที่ยากจนมากคนหนึ่งในชั้นเรียนของฉัน เขามักจะห่อซาลาเปาและผักดองมาโรงเรียนทุกวันอยู่เสมอ นอกจากนี้ เขาจะกินอาหารหนึ่งมื้อต่อวันเท่านั้น! คุณจำได้ไหม?”“โอ้! ใช่ ผมจำได้!”“ใช่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 381
“คุณแฮร์ริง เจนคินส์ คือผู้นำของมณฑล ใครกันเนี่ยที่ทำให้เขามารอที่สถานีรถโดยสารนี้ได้?”มอนทาน่าไม่สามารถปิดบังความรู้สึกประหลาดใจของเธอไว้ได้เป็นคนรวยคนนั้นที่มาจากในเมืองหรือเปล่า?ไม่มีทาง ทำไมใครบางคนที่ร่ำรวยเท่ากับเขาจะมาที่นี่โดยรถโดยสารล่ะ?“รอนี่นะ; ผมจะไปทักทายเขา!”แฟนของมอนทาน่าจัดชุดสูทให้เรียบและจัดแต่งทรงผมให้เรียบร้อยเขาพร้อมที่จะไปที่นั่นแล้ว“แต่โจนาธาน นี่จะดีเหรอ? คุณเจนคินส์จะให้ความสนใจคุณบ้างหรือเปล่าล่ะ?”มอนทาน่าอดไม่ได้ที่จะกังวลใจ“ผมคิดว่างั้นนะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็รู้จักพ่อของผมเหมือนกัน และผมก็เคยไปทานอาหารค่ำกับเขาถึงสองครั้งแล้ว”โจนาธานให้ความมั่นใจกับมอนทาน่าและมุ่งหน้าไปยังอีกฝั่งหนึ่งอย่างไรก็ตาม มอนทาน่าก็ไม่กล้าไปกับเขา อีกด้านหนึ่งเต็มไปด้วยคนใหญ่คนโตทั้งนั้น และผู้นำหลายคนของศึกษาธิการก็อยู่ที่นั่นกันอีกด้วยเช่นกันในฐานะเพื่อนร่วมงาน แน่นอนว่า มอนทาน่าไม่ได้มีความกล้าที่จะเข้าหาพวกเขาสำหรับโจนาธาน เขาไปและกลับมาอย่างรวดเร็วขณะที่อยู่ที่นั่น เขาดูภาคภูมิใจมาก เมื่อคิดว่าเขามีโอกาสที่จะโดดเด่นอยู่ท่ามกลางฝูงชนถ้าเขาไปทักทายพวกเข
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 382
“อะแฮ่ม คุณลุงวินเทอร์เข้ารับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลในบ่ายวันนี้ ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาเพื่อจะเก็บเสื้อผ้าเมื่อฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์กำลังดังอยู่”“อะไรนะครับ? อยู่โรงพยาบาลเหรอ? โรงพยาบาลไหนครับ?”เมื่อได้ยินน้ำเสียงเศร้าหมองของคุณป้าวินเทอร์ หัวใจของเจอรัลด์ก็เต้นระรัวอยู่ในอก เขาจึงรีบร้อนถามถึงที่อยู่ของโรงเรียนคุณป้าวินเทอร์บอกที่อยู่ให้กับเขาบังเอิญว่าเป็นโรงพยาบาลที่อยู่ในมณฑลเดียวกันนี้พอดีคุณป้าวินเทอร์ก็ยังบังเอิญมาถึงในเวลาเดียวกันอีกด้วยเช่นกัน หลังจากการนั่งรถบรรทุกขนมปังคันหนึ่งของมณฑลเจอรัลด์ช่วยเธอลงมาจากรถบรรทุก ก่อนจะรีบไปที่ห้องฉุกเฉินในอาคารแห่งหนึ่งของโรงพยาบาลกันคุณลุงวินเทอร์ทนทุกข์จากปัญหาโรคหัวใจและหลอดเลือดอย่างเห็นได้ชัด และเป็นลมไปในขณะที่กำลังทานมื้อกลางวันของเขาเหตุการณ์นี้ทำให้เธอกลัวมาก และเธอก็โทรเรียกรถพยาบาลทันที ตอนนี้ เหล่าคุณหมอต่างก็ยังคงทำทุกอย่างที่พวกเขาสามารถทำได้เพื่อช่วยขีวิตของเขาเอาไว้“ทำไมพวกเราถึงเป็นคนเดียวที่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลของเขาล่ะ? พี่ใหญ่ เขาเป็นพ่อของเรานะ… พ่อของพี่ ดังนั้นพี่จะต้องลงขันด้วยเหมือนกัน”ในทาง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 383
พยาบาลนำเจอรัลด์ลงไปชั้นล่างเพื่อชำระเงินที่เคาน์เตอร์ แม้ว่าเธอจะรู้สึกค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับเขาก็ตามแล้วอะไรคือสาเหตุที่เธอต้องสงสัยด้วยล่ะ?ทั้งหมดเป็นเพราะวิธีที่เจอรัลด์แต่งกาย เขาไม่ได้ดูเหมือนคนที่จะมีเงินมากติดตัวเลยค่ารักษาพยาบาลสูงถึง 20,000 ดอลลาร์ แทบจะเป็นไปไม่ได้สำหรับครอบครัวทั่วไปที่จะเต็มใจจ่าย และไม่ต้อยเอ่ยถึงใครบางคนอย่างเขาหรอกเจอรัลด์พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอคิดผิด เขาชำระเงิน 20,000 ดอลลาร์สำหรับค่าผ่าตัดและยังจ่ายค่าห้องพักอีกด้วยเข่นกันทั้งหมดนั้นมากถึง 30,000 ดอลลาร์เลยทีเดียว!เขาจ่ายให้สำหรับทุกอย่างโดยไม่แม้แต่จะแสดงออกใด ๆ ทางสีหน้าเลยด้วยซ้ำพยาบาลตกตะลึง จนไม่สามารถจะขยับตัวได้เจอรัลด์ไม่ได้สนใจเธอและเดินกลับไปที่ห้องโถงพวกเขายังคงต่อสู้กันอยู่“ทุกคนหยุดต่อสู้กันเถอะ ผมจ่ายชำระบิลไปแล้ว” เจอรัลด์กล่าว“ห๋าา???”ตอนนั้นเองที่การต่อสู้หยุดลงเหล่าพี่น้องต่างก็มึนงงกันเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนี้“นายจ่ายสำหรับทุกอย่างเลยเหรอ? เจอรัลด์ มันตั้ง 20,000 ดอลลาร์เชียวนะ! นายไปเอาเงินมาจากไหนกัน?” พี่ชายคนโตถามขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ“เอ่อ ไม่ใช่แค่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 384
“เธอคือ มอร์กาน่า โลเปซ ใช่ไหม?”เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแน่นอน เขารู้จักเธอ เธอมาจากชั้นเรียนเดียวกันในโรงเรียนมัธยมปลายและยังเป็นตัวแทนของชั้นเรียนภาษาอังกฤษอีกด้วย ชื่อของเธอคือ มอร์กาน่า โลเปซใช่ช่วงมัธยมปลายของพวกเขา เธอน่ารักแต่ก็ดูปกติทั่วไปในขณะเดียวกันแต่เขาไม่ได้เจอเธอมานานถึงสามปีแล้ว การแต่งตัวทั้งหมดนี้ของเธอ ทำให้เธอดูร้อนแรงและสวยจริง ๆการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์นั้นค่อนข้างชัดเจนความจริงแล้ว เขาก็ได้เตรียมใจที่จะบังเอิญได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเขามานานแล้วก่อนที่เขาจะกลับมาบ้านเกิดของเขาเสียอีกท้ายที่สุดแล้ว คนที่ควรจะได้ทำงานกันก็ไปทำงานกันแล้ว“ฉันเห็นรูปของนายที่ มอนทาน่า เลวิส ถ่ายไว้ในกลุ่มของตัวแทนชั้นเรียนภาษาอังกฤษของเราวันนี้ นายถือกระเป๋าเดินทางอยู่ ดังนั้นฉันถึงรู้ว่านายกลับมาไง ฉันไม่คาดคิดว่าจะเจอนายที่นี่...ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรอย่างงี้!”มอร์กาน่ายืดผมของเธอให้ตรงแม้หลังจากการจบการศึกษา มันเป็นเรื่องปกติที่ครูบางคนจะทิ้งข้อมูลการติดต่อของพวกเขาไว้เพื่อยังคงติดต่อกับตัวแทนชั้นเรียนเหล่านั้นอยู่แม่งเอ้ย! เจอรัลด์ตกตะลึงม
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 385
“ฮึ่ม! ทำไมเขาถึงให้เด็กฝึกงานคนอื่นเป็นแพทย์ประจำและไม่ใช่ฉันล่ะ? ก็เหมือนกับที่ฉันเคยพูดไปก่อนหน้านี้ เขาจะไม่เห็นแก่หน้าพ่อของนายเลย! เขาก็รู้ว่าพวกเราทั้งคู่กำลังคบกันอยู่ไม่ใช่หรือไง? เขาให้เด็กฝึกงานคนอื่นเป็นแพทย์ประจำและเมินฉันแทน!”มอร์กาน่าโกรธกริ้วมากจนซ้อมของเธอแทบจะกระแทกลงบนโต๊ะอีกครั้งแล้วเกเบรียลพยายามจะปลอบใจเธอเจอรัลด์ฟังอยู่ขณะที่เขากินไป และเขาก็เกือบจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นประเด็นสำคัญของเรื่องก็คือว่า การเข้ามาในโรงพยาบาลของมอร์กาน่า โลเปซในฐานะแพทย์ฝึกหัดนั้นถูกจัดการโดยพ่อของเกเบรียล ที่เป็นรองประธานของโรงพยาบาลแน่นอน มอร์กาน่าทำได้ดีมากจริง ๆ กับงานของเธอ ซึ่งเธอเป็นมืออาชีพและมีความเชี่ยวชาญมากพร้อมกับทักษะต่าง ๆ ของเธอ เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลและผู้ป่วยหลายคนต่างก็ยกย่องเธออย่างยินยอมพร้อมใจแต่อย่างไรก็ตาม พ่อของเกเบรียลดูเหมือนจะมีเรื่องบาดหมางกับผู้อำนวยการสุดท้าย มอร์กาน่าก็กลายเป็นเหยื่อของความขัดแย้งระหว่างคนทั้งสองเธอสงสัยว่ามันอาจจะเป็นมากกว่าการท้าทายเล็กน้อยกับการที่เธอจะกลายมาเป็นแพทย์ประจำ และถ้าการทดสอบของเธอไม่ได้จบลงด้วยดี ตัวเลือก
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
