[พวกเราควรไปทานอาหารด้วยกันตอนเที่ยงหลังจากการสอบในวันพรุ่งนี้ไหม? โอเคหรือเปล่า? ฉันจะรอนายนะ!]กีย่าส่งข้อความเป็นชุดให้เจอรัลด์ตามธรรมดาแล้วเจอรัลด์เห็นข้องความของเธอทั้งหมดหลังจากคิดดูแล้ว เขาก็ตอบกลับ: [ขอบใจนะ แต่ฉันคงจะไม่ไป ฉันต้องรีบกลับบ้านทันทีที่การสอบของเราเสร็จสิ้น!]เนื่องจากตารางสอบที่ไม่เป็นระเบียบ เจอรัลด์จึงได้นั่งสอบบางวิชาของการสอบของเขาไปก่อนหน้านี้แล้ว จึงมีเพียงสองวิชาเท่านั้นสำหรับการสอบปลายภาคที่ว่านี้ในเช้าวันพรุ่งนี้นอกจากนี้ เขาก็ไม่ต้องการจะมีปฏิสัมพันธ์กันกับกีย่ามากเกินไปอีกต่อไปแล้วเขาจึงตอบกลับเธอโดยตรงก่อนที่เขาจะปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือไว้เพื่อที่เขาจะสามารถพักผ่อนได้เร็ว ๆ วันต่อมา เจอรัลด์ก็สอบปลายภาคของเขาเสร็จเรียบร้อยสำหรับทุกวิชาของเขาแล้วหลังจากนั้น เขาก็เก็บกระเป๋าของเขาและเก็บผ้าห่มของเขาใส่ในกระเป๋าหนังงูอีกใบเดิมทีแซควางแผนที่จะส่งรถพิเศษมารับเจอรัลด์ไปมณฑลเงียบสงบท้ายที่สุดแล้ว โครงการในมณฑลเงียบสงบก็เริ่มดำเนินการแล้วนับตั้งแต่การโทรเมื่อวานนี้แซคและไมเคิลที่อยู่เบื้องหลังตามปกติแล้วก็ยุ่งกันและต้องทำเรื่องต่าง ๆ ให้
แน่นอน ลักษณะเฉพาะที่น่าจดจำที่สุดของเธอก็คือ เธอรักคนรวยและดูถูกเหยียดหยามคนยากจนเธอเกือบจะเหมือนกันกับแคสแซนดร้า ครูคนปัจจุบันของเขานักเรียนที่ร่ำรวยก็เหมือนกับเพื่อนหรือคู่หูที่สนิทสนมของพวกเธอถ้าคุณไม่มีเงินหรืออำนาจ คุณก็แค่ไปตายที่ไหนก็ได้ที่คุณต้องการบางครั้ง คำพูดของเธอก็โหดร้ายและปวดใจเหมือนกัน นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงมีรอยฝังใจที่ลึกซึ้งมากต่อเธอ“โอมายก๊อด! นี่ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรเช่นนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันนั่งรถบัสตั้งแต่ฉันเป็นเด็กแล้ว แต่เมื่อคิดว่าฉันจะเจอนายโดยบังเอิญตอนนี้!”มอนทาน่าตอบกลับ ขณะที่เธอยิ้มขบขันแกมเหน็บแนมดูเหมือนราวกับเธอจะกลัวผู้คนเข้าใจผิดเธอและคิดว่าเธอนั่งรถโดยสารอยู่บ่อย ๆ “มอนทาน่า เขาเป็นใคร? เขาเป็นหนึ่งในนักเรียนของเธอหรือเปล่า?” ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดสูทถามขึ้นขณะที่เขานั่งถัดจากมอนทาน่า“ใช่ ฉันเคยบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน ฉันเคยมีนักเรียนที่ยากจนมากคนหนึ่งในชั้นเรียนของฉัน เขามักจะห่อซาลาเปาและผักดองมาโรงเรียนทุกวันอยู่เสมอ นอกจากนี้ เขาจะกินอาหารหนึ่งมื้อต่อวันเท่านั้น! คุณจำได้ไหม?”“โอ้! ใช่ ผมจำได้!”“ใช่
“คุณแฮร์ริง เจนคินส์ คือผู้นำของมณฑล ใครกันเนี่ยที่ทำให้เขามารอที่สถานีรถโดยสารนี้ได้?”มอนทาน่าไม่สามารถปิดบังความรู้สึกประหลาดใจของเธอไว้ได้เป็นคนรวยคนนั้นที่มาจากในเมืองหรือเปล่า?ไม่มีทาง ทำไมใครบางคนที่ร่ำรวยเท่ากับเขาจะมาที่นี่โดยรถโดยสารล่ะ?“รอนี่นะ; ผมจะไปทักทายเขา!”แฟนของมอนทาน่าจัดชุดสูทให้เรียบและจัดแต่งทรงผมให้เรียบร้อยเขาพร้อมที่จะไปที่นั่นแล้ว“แต่โจนาธาน นี่จะดีเหรอ? คุณเจนคินส์จะให้ความสนใจคุณบ้างหรือเปล่าล่ะ?”มอนทาน่าอดไม่ได้ที่จะกังวลใจ“ผมคิดว่างั้นนะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็รู้จักพ่อของผมเหมือนกัน และผมก็เคยไปทานอาหารค่ำกับเขาถึงสองครั้งแล้ว”โจนาธานให้ความมั่นใจกับมอนทาน่าและมุ่งหน้าไปยังอีกฝั่งหนึ่งอย่างไรก็ตาม มอนทาน่าก็ไม่กล้าไปกับเขา อีกด้านหนึ่งเต็มไปด้วยคนใหญ่คนโตทั้งนั้น และผู้นำหลายคนของศึกษาธิการก็อยู่ที่นั่นกันอีกด้วยเช่นกันในฐานะเพื่อนร่วมงาน แน่นอนว่า มอนทาน่าไม่ได้มีความกล้าที่จะเข้าหาพวกเขาสำหรับโจนาธาน เขาไปและกลับมาอย่างรวดเร็วขณะที่อยู่ที่นั่น เขาดูภาคภูมิใจมาก เมื่อคิดว่าเขามีโอกาสที่จะโดดเด่นอยู่ท่ามกลางฝูงชนถ้าเขาไปทักทายพวกเข
“อะแฮ่ม คุณลุงวินเทอร์เข้ารับการรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลในบ่ายวันนี้ ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาเพื่อจะเก็บเสื้อผ้าเมื่อฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์กำลังดังอยู่”“อะไรนะครับ? อยู่โรงพยาบาลเหรอ? โรงพยาบาลไหนครับ?”เมื่อได้ยินน้ำเสียงเศร้าหมองของคุณป้าวินเทอร์ หัวใจของเจอรัลด์ก็เต้นระรัวอยู่ในอก เขาจึงรีบร้อนถามถึงที่อยู่ของโรงเรียนคุณป้าวินเทอร์บอกที่อยู่ให้กับเขาบังเอิญว่าเป็นโรงพยาบาลที่อยู่ในมณฑลเดียวกันนี้พอดีคุณป้าวินเทอร์ก็ยังบังเอิญมาถึงในเวลาเดียวกันอีกด้วยเช่นกัน หลังจากการนั่งรถบรรทุกขนมปังคันหนึ่งของมณฑลเจอรัลด์ช่วยเธอลงมาจากรถบรรทุก ก่อนจะรีบไปที่ห้องฉุกเฉินในอาคารแห่งหนึ่งของโรงพยาบาลกันคุณลุงวินเทอร์ทนทุกข์จากปัญหาโรคหัวใจและหลอดเลือดอย่างเห็นได้ชัด และเป็นลมไปในขณะที่กำลังทานมื้อกลางวันของเขาเหตุการณ์นี้ทำให้เธอกลัวมาก และเธอก็โทรเรียกรถพยาบาลทันที ตอนนี้ เหล่าคุณหมอต่างก็ยังคงทำทุกอย่างที่พวกเขาสามารถทำได้เพื่อช่วยขีวิตของเขาเอาไว้“ทำไมพวกเราถึงเป็นคนเดียวที่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลของเขาล่ะ? พี่ใหญ่ เขาเป็นพ่อของเรานะ… พ่อของพี่ ดังนั้นพี่จะต้องลงขันด้วยเหมือนกัน”ในทาง
พยาบาลนำเจอรัลด์ลงไปชั้นล่างเพื่อชำระเงินที่เคาน์เตอร์ แม้ว่าเธอจะรู้สึกค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับเขาก็ตามแล้วอะไรคือสาเหตุที่เธอต้องสงสัยด้วยล่ะ?ทั้งหมดเป็นเพราะวิธีที่เจอรัลด์แต่งกาย เขาไม่ได้ดูเหมือนคนที่จะมีเงินมากติดตัวเลยค่ารักษาพยาบาลสูงถึง 20,000 ดอลลาร์ แทบจะเป็นไปไม่ได้สำหรับครอบครัวทั่วไปที่จะเต็มใจจ่าย และไม่ต้อยเอ่ยถึงใครบางคนอย่างเขาหรอกเจอรัลด์พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอคิดผิด เขาชำระเงิน 20,000 ดอลลาร์สำหรับค่าผ่าตัดและยังจ่ายค่าห้องพักอีกด้วยเข่นกันทั้งหมดนั้นมากถึง 30,000 ดอลลาร์เลยทีเดียว!เขาจ่ายให้สำหรับทุกอย่างโดยไม่แม้แต่จะแสดงออกใด ๆ ทางสีหน้าเลยด้วยซ้ำพยาบาลตกตะลึง จนไม่สามารถจะขยับตัวได้เจอรัลด์ไม่ได้สนใจเธอและเดินกลับไปที่ห้องโถงพวกเขายังคงต่อสู้กันอยู่“ทุกคนหยุดต่อสู้กันเถอะ ผมจ่ายชำระบิลไปแล้ว” เจอรัลด์กล่าว“ห๋าา???”ตอนนั้นเองที่การต่อสู้หยุดลงเหล่าพี่น้องต่างก็มึนงงกันเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนี้“นายจ่ายสำหรับทุกอย่างเลยเหรอ? เจอรัลด์ มันตั้ง 20,000 ดอลลาร์เชียวนะ! นายไปเอาเงินมาจากไหนกัน?” พี่ชายคนโตถามขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ“เอ่อ ไม่ใช่แค่
“เธอคือ มอร์กาน่า โลเปซ ใช่ไหม?”เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแน่นอน เขารู้จักเธอ เธอมาจากชั้นเรียนเดียวกันในโรงเรียนมัธยมปลายและยังเป็นตัวแทนของชั้นเรียนภาษาอังกฤษอีกด้วย ชื่อของเธอคือ มอร์กาน่า โลเปซใช่ช่วงมัธยมปลายของพวกเขา เธอน่ารักแต่ก็ดูปกติทั่วไปในขณะเดียวกันแต่เขาไม่ได้เจอเธอมานานถึงสามปีแล้ว การแต่งตัวทั้งหมดนี้ของเธอ ทำให้เธอดูร้อนแรงและสวยจริง ๆการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์นั้นค่อนข้างชัดเจนความจริงแล้ว เขาก็ได้เตรียมใจที่จะบังเอิญได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเขามานานแล้วก่อนที่เขาจะกลับมาบ้านเกิดของเขาเสียอีกท้ายที่สุดแล้ว คนที่ควรจะได้ทำงานกันก็ไปทำงานกันแล้ว“ฉันเห็นรูปของนายที่ มอนทาน่า เลวิส ถ่ายไว้ในกลุ่มของตัวแทนชั้นเรียนภาษาอังกฤษของเราวันนี้ นายถือกระเป๋าเดินทางอยู่ ดังนั้นฉันถึงรู้ว่านายกลับมาไง ฉันไม่คาดคิดว่าจะเจอนายที่นี่...ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอะไรอย่างงี้!”มอร์กาน่ายืดผมของเธอให้ตรงแม้หลังจากการจบการศึกษา มันเป็นเรื่องปกติที่ครูบางคนจะทิ้งข้อมูลการติดต่อของพวกเขาไว้เพื่อยังคงติดต่อกับตัวแทนชั้นเรียนเหล่านั้นอยู่แม่งเอ้ย! เจอรัลด์ตกตะลึงม
“ฮึ่ม! ทำไมเขาถึงให้เด็กฝึกงานคนอื่นเป็นแพทย์ประจำและไม่ใช่ฉันล่ะ? ก็เหมือนกับที่ฉันเคยพูดไปก่อนหน้านี้ เขาจะไม่เห็นแก่หน้าพ่อของนายเลย! เขาก็รู้ว่าพวกเราทั้งคู่กำลังคบกันอยู่ไม่ใช่หรือไง? เขาให้เด็กฝึกงานคนอื่นเป็นแพทย์ประจำและเมินฉันแทน!”มอร์กาน่าโกรธกริ้วมากจนซ้อมของเธอแทบจะกระแทกลงบนโต๊ะอีกครั้งแล้วเกเบรียลพยายามจะปลอบใจเธอเจอรัลด์ฟังอยู่ขณะที่เขากินไป และเขาก็เกือบจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นประเด็นสำคัญของเรื่องก็คือว่า การเข้ามาในโรงพยาบาลของมอร์กาน่า โลเปซในฐานะแพทย์ฝึกหัดนั้นถูกจัดการโดยพ่อของเกเบรียล ที่เป็นรองประธานของโรงพยาบาลแน่นอน มอร์กาน่าทำได้ดีมากจริง ๆ กับงานของเธอ ซึ่งเธอเป็นมืออาชีพและมีความเชี่ยวชาญมากพร้อมกับทักษะต่าง ๆ ของเธอ เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลและผู้ป่วยหลายคนต่างก็ยกย่องเธออย่างยินยอมพร้อมใจแต่อย่างไรก็ตาม พ่อของเกเบรียลดูเหมือนจะมีเรื่องบาดหมางกับผู้อำนวยการสุดท้าย มอร์กาน่าก็กลายเป็นเหยื่อของความขัดแย้งระหว่างคนทั้งสองเธอสงสัยว่ามันอาจจะเป็นมากกว่าการท้าทายเล็กน้อยกับการที่เธอจะกลายมาเป็นแพทย์ประจำ และถ้าการทดสอบของเธอไม่ได้จบลงด้วยดี ตัวเลือก
ดังนั้น เขาจึงตกลงที่จะไปในช่วงบ่าย เมื่อคุณลุงวินเทอร์ในที่สุดก็นอนหลับไป เจอรัลด์จึงจากไปสำหรับงานเลี้ยงมันจะถูกจะขึ้นในโรงแรมเคป เกรซ ที่ไหนสักแห่งแถว ๆ มณฑลเงียบสงบแห่งนี้การดึงดูดนักลงทุนมักจะเป็นสิ่งสำคัญลำดับต้น ๆ สำหรับภูมิภาค และครั้งนี้ มีการใช้ความความคิดมากมายเพื่อจะทำให้มันเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่พวกเขาจะสามารถทำได้แม้แต่เจ้าของธุรกิจมากมายของมณฑลเงียบสงบก็จะมาเข้าร่วมงานแซคและไมเคิลมาถึงก่อนแล้ว เพราะเจอรัลด์ต้องดูแลคุณลุงวินเทอร์เจอรัลด์ยืนอยู่ตรงทางเข้า พร้อมที่จะเข้าไปในโรงแรมแล้วข้าง ๆ เขา รถคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงพื้นที่จอดรถ จากนั้นคู่รักคู่หนึ่งก็ออกมาจากรถ ควงแขนกันและกันผู้หญิงแต่งตัวอย่างงดงามและเป็นทางการ ส่วนผู้ชายแต่งกายด้วยชุดสูท“ตายแล้ว พวกเราน่าจะออกมาเร็วกว่านี้หน่อย ดูเวลาตอนนี้สิ!” ผู้หญิงคนนั้นบ่น“ฮึ่ม ทำไมถึงเป็นความผิดผมตลอดเลยล่ะ? คุณคือคนที่ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเพื่อแต่งหน้า! พ่อของผมยังโทรมาเร่งเราตั้งสองสามครั้งแล้ว เพราะคุณคลอฟอร์ดจะมาถึง มันคงจะน่าอับอายถ้าเรามาสาย!” ผู้ชายโต้กลับคู่รักนั่นไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากมอนทาน่