LOGINShare
บทที่ 386
Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 387
เจอรัลด์ขมวดคิ้ว ไม่พอใจ แต่เขาก็เดินไปที่โต๊ะของพวกเธออยู่ดี“ว้า คุณนายเลวิส นี่คือหนึ่งในนักเรียนของคุณใช่ไหม? เขาค่อนข้างดูดีนะ…เฮ้ ทำไมเขาไม่ใส่ชุดเครื่องแบบล่ะ?” ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งข้างมอนทาน่ากล่าวขึ้นมา“ใช่ ดูสิ พนักงานเสริฟ์ที่นี่อยู่ในชุดเครื่องแบบกันหมดทุกคน และเขาเป็นคนเดียวที่ไม่ได้ใส่มัน!”“ฉันคิดว่าเขาต้องเป็นคนทำงานจุกจิกงั้น เขาจะทำงานที่ไหนก็ได้ที่มีงานต้องทำให้เสร็จ ดังนั้นเขาน่าจะเป็นพนักงานชั่วคราว”มอนทาน่าพยายามหาคำอธิบายที่สมเหตุสมผล“ฮ่าฮ่า มานี่สิ หนุ่มน้อย มาข้าง ๆ ฉันนี่ มีที่นั่งว่างด้านข้างฉัน มานั่งและคุยกัน!”“ใช่ เด็กน้อย อย่าอายไปเลย! มันเป็นโอกาสที่หายากที่จะได้ร่วมโต๊ะท่ามกลางซีอีโอที่ร่ำรวยและอายุน้อยมากมายขนาดนี้ในวันนี้ ดังนั้นนายต้องใช้เวลาที่นี่ให้คุ้มค่านะ!”ในวัยยี่สิบปลาย ๆ ของพวกเธอ ผู้หญิงสองสามคนเห็นว่าเจอรัลด์ค่อนข้างหล่อเหลาและน่ารักแค่ไหน พวกเธอจึงพยายามแหย่เขาเล่นมอนทาน่ากรอกตามองบน“นายกำลังจ้องอะไรอยู่? นายไม่เห็นเหรอว่าพวกเธอขอให้นายนั่งลง?! นายโง่ขนาดนั้นเชียว? สี่ปีในมหาวิทยาลัยนั้นเปล่าประมาณเสียจริง!”สุดท้าย เจอรั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 388
“ห๊ะ? คุณเลวิสเหรอ? ทำไมคุณอยู่ที่นี่ล่ะ?”หญิงสาวคนนั้นประหลาดใจ“มอร์กาน่า ทำไมเธอถึงอยู่ที่เคป เกรซนี่ล่ะ? เธอบอกว่าเธอจะไปสังสรรค์ข้างนอกในคืนนี้กันกับกลุ่มที่โรงแรมบันติ้งฟอร์ด แกรนด์ ไม่ใช่เหรอ?”มอนทาน่าก็ประหลาดใจเช่นกันมอร์กาน่า หญิงสาวที่ถูกเลือกให้เป็นตัวแทนชั้นเรียน และตอนนี้ก็เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลมณฑล!“ช่างมันเถอะค่ะ โรงแรมนั้นปิดไปสองสามวัน ดังนั้นพวกเราจึงมาที่เคป เกรซกัน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีงานบางอย่างในวันนี้ โชคดี พวกเราจองไว้ก่อน ไม่อย่างงั้นพวกเราก็คงจะไม่ได้สถานที่แน่!”มอร์กาน่ายักไหล่ พร่ำบ่นไปดูเหมือนว่าเธอจะไม่สังเกตุเห็นเจอรัลด์ ที่เพิ่งจะยืนอยู่ข้างของเธอ“คุณเลวิส คุณสะเพร่าขนาดนี้ได้อย่างไรกันคะ? คุณมีไวน์แดงเปื้อนไปทั่วบนชุดของคุณ!” มอร์กาน่าถาม“ฮึ่ม! อย่าแม้แต่จะถามเลย ฉันมาที่นี่สำหรับงานเลี้ยงธุรกิจ และทังหมดนี่เป็นเพราะไอ้โง่เจอรัลด์นั่น! เขาทำไวน์หกใส่ฉันทั้งตัว!”มอนทาน่ากรอกตาใส่เจอรัลด์ตอนนั้นเองที่เธอสังเกตุเห็นเจอรัลด์ที่ยืนอยู่ใกล้ข้าง ๆ“ทำไมนายอยู่ที่นี่ล่ะ เจอรัลด์? อย่าบอกฉันนะว่านายมาที่นี่กับคุณเลวิสสำหรับงานเลี้ยงนั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 389
“ห๋า?”เมื่อเจอรัลด์หันหลังกลับไป เขาก็เห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังรีบร้อนเดินมาหาเขาพวกเขาดูเหมือนจะจำผู้ชายคนนั้นไม่ได้กันเป็นไปได้ไหมว่าเขารู้จักเจอรัลด์เป็นการส่วนตัว?เจอรัลด์ก้าวออกไปจากฝูงชน“แม่ง เจอรัลด์ ทำไมนายถึงไปล่ะ? นายไม่ได้ยินเหรอว่าเขาตะโกนเรียกหาคนอยู่ คุณคลอฟอร์ดน่ะ?”“ฮ่าฮ่า ใช่! นายไม่กระดากอายบ้างหรือไง?”เพื่อนมัธยมปลายไม่กี่คนเหล่านั้นตามเจอรัลด์ไปขณะที่พวกเขาหัวเราะกันแม้แต่มอร์กาน่าก็หัวเราะขณะที่เธอเอามือปิดปากมอนทาน่ากรอกตาใส่เจอรัลด์ครั้งแล้วครั้งเล่า“ฉันต้องทำให้เขาเมาไปแล้วแน่...ฉันหมดคำพูดแล้ว!”มอนทาน่าส่ายหัวของเธอและถอนหายใจ“คุณคลอฟอร์ด ผมนำรถมาให้คุณ มันอยู่ในลานจอดรถกลุ่ม C นี่กุญแจรถครับ และเจ้านายสั่งผมว่าขอให้คุณกลับไปเร็วหน่อย”“ผมเข้าใจแล้ว คุณไลล์ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว คุณก็ควรกลับเข้าไปได้แล้ว”จากนั้น เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างคาเมรอนก็ก้าวออกมา และส่ายหัวของเขาพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ “แม่ง...ฉันคิดว่าเขาจำคนผิดนะ!”เจอรัลด์รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย“นายตลกมาก ใช่ไหม? ชื่อของนายฟังดูไม่มีอะไรเหมือนกับคลอฟอร์ดเลยทั้งนั้น!”เด็กชายคนนั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 390
“ยินดีด้วยค่ะ คุณดัฟฟี่ สำหรับรางวัลคีย์บอร์ดทองคำที่มีมูลค่า 15,000 ดอลลาร์!”พิธีกรหมุนวงล้ออีกครั้งติ้ง! “ยินดีกับคุณ…”“…”รางวัลต่าง ๆ ถูกแจกจ่ายออกไปตามลำดับติ้ง!“ยินดีด้วยค่ะ คุณโจนาธาน แลดด์! คุณชนะรางวัลกำไลหยกมรกตที่มีมูลค่าถึง 30,000 ดอลลาร์!”“อ่าา!!!”มอนทาน่าวิงเวียนด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เธอได้ยินการประกาศของพิธีกรผู้ชมปรมมือเช่นกันรางวัลอย่างเดียวก็แค่เป็นส่วนหนึ่งของการจับฉลากที่สำคัญที่สุด มอนทาน่าสามารถขึ้นไปบนเวทีกับโจนาธาน เวทีเดียวกันกับที่คนใหญ่คนโตคนอื่น ๆ ยืนอยู่ นอกจากนี้ ก็ผู้สื่อข่าวมากมายอยู่ด้านข้างด้วยบ้าไปแล้ว! ผู้หญิงคนหนึ่งจะขออะไรได้มากกว่านี้ล่ะ?มอนทาน่าปิติยินดีมากจนเธอเผลอตีแก้มเจอรัลด์ เธอแค่ตื่นเต้นมากเกินไป และตบนั่นก็รู้สึกเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!“ใครจะเป็นคนที่ได้กลับบ้านพร้อมกับรางวัลใหญ่กันนะ?”เสียงพิธีกรดังก้องไปทั่ว และฝูงชนก็ตกอยู่ในความเงียบกันขณะที่เข็มชี้ตกลง สายตาของผู้คนก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความคาดหวังติ้ง!สุดท้าย เข็มชี้ก็หยุดขยับ“ยินดีด้วยค่ะ คุณคลอฟอร์ด ในการชนะรางวัลรถเบนซ์ G500 ที่มีมูลค่าถึ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 391
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมอนทาน่า ที่เพิ่งจะด่าประณามเจอรัลด์อยู่ตลอดเวลามานี้ลูกตาของเธอแทบจะถลนออกมาจากเบ้าได้อยู่แล้วแม่เจ้า!เธอทราบถึงภูมิหลังของเจอรัลด์เป็นอย่างดี เขาเป็นเพียงแค่คนอนาถาที่ไม่มีเงินเลยเท่านั้นแล้วคุณคลอฟอร์ดคือใครล่ะ?เขาคือคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดจากเมย์เบอร์รี่ และยิ่งไปกว่านั้นเขาคือ คนที่จะมาเปลี่ยนแปลงประวิติศาสตร์ของมณฑลเงียบสงบแห่งนี้มอนทาน่าจะไม่เชื่อว่าพวกเขาสองคนคือคน ๆ เดียวกัน แม้ว่าเธอจะถูกทุบตีให้ตายก็ตามอย่างไรก็ตาม แซค ไลล์ และไมเคิล ซีค ต่างรู้ดีว่าคุณคลอฟอร์ดคือใครนั่งจึงหมายความว่าตัวตนของเจอรัลด์นั้นไม่ใช่ความเข้าใจผิดให้ตาย มอนทาน่าตกตะลึงพรึงเพริดอย่างที่สุด“คุณไลล์ค่ะ พวกคุณต้องเข้าใจผิดไปใช่ไหม? คุณกำลังเรียกไอ้โง่คนนี้ว่าคุณคลอฟอร์ดเหรอ?”มอนทาน่าอดไม่ได้ที่จะพูดโผงผางออกมาด้วยท่าทางที่ตรงไปตรงมาแซคขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำถามนั้น เมื่อมองไปที่คราบไวน์บนชุดของมอนทาน่า เขาก็หันไปหาผู้จัดเตรียมงานด้วยความไม่พอใจและกล่าวขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน? ผู้หญิงที่สกปรกเช่นนี้กล้าขึ้นมาบนเวทีและแสดงท่าทีหยาบคายขนาดนี้กับคุณคลอฟอร์ดได้อ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 392
หลังจากพวกเขาพูดคุยกันผ่านโทรศัพท์ ทันใดนั้นเจอรัลด์ก็นึกถึงคำแนะนำของพ่อของเขาที่ให้ไปเยี่ยมเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขของเขาคนนั้นจากกองทัพในมณฑลเงียบสงบนี้ เขากลับมาได้สัปดาห์กว่า ๆ แล้วและเขาก็ลืมเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปนานแล้วเจอรัลด์ไม่มีอะไรให้ทำ ณ ตอนนี้ เขาจึงซื้อของฝากบางอย่างและมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ชนชั้นสูงของมณฑลเงียบสงบเพื่อเยี่ยมเยียนคุณวิลลี่ จองความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวของพวกเขา อย่างที่กล่าวไปข้างต้น ได้ห่างกันออกไปนานแล้วหลังจากหลาย ๆ เหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นในระยะหลังมานี้แต่พ่อของเขาเป็นคนที่มีอารมณ์อ่อนไหวมากคนหนึ่งเขาไม่เชื่อว่ามันได้เกิดขึ้น แต่ความเป็นจริงก็ยังคงอยู่ ในฐานะบุคคลหนึ่ง ใครจะไม่มีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจเลยได้อย่างไรกัน?เจอรัลด์จำได้ถึงการปฏิบัติที่แสนเย็นชาจากครอบครัวจอง ตอนที่พ่อของเขาพาเขามาด้วยเพื่อขอร้องพวกเขา เพื่อที่เขาจะสามารถเข้าโรงเรียนมัธยมปลายเมื่อหกปีก่อนเจอรัลด์เข้าใจความรู้สึกของพ่อของเขาแต่คราวนี้ เขาตัวคนเดียว และเขามาที่นี่พร้อมกับตัวตนที่แตกต่างไป!เขาอยากจะรู้ว่า เขาจะเผชิญกับการปฏิบัติเช่นเดียวกันเหมือนก่อนหน้านี้หรือไม่…
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 393
เด็กสาวคนนั้นจ้องมาที่เจอรัลด์ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยเอาตามตรง เธอค่อนข้างดูถูกเจอรัลด์เมื่อเธอเห็นเสื้อผ้าธรรมดาที่เจอรัลด์ใส่อยู่ รสนิยมทางแฟชั่นของเขานั้นค่อนข้างดูเหมือนคนบ้านนอกนิด ๆเมื่อพวกเขาได้ยินคำถามของเธอจึงมีนาทีของความอึดอัดใจระหว่างวิลลี่และเลอาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเลอาแค่ไม่กี่วินาทีก่อนที่วิลลี่พูดว่าเขามีเรื่องเร่งด่วนให้ไปจัดการและเขาจะมีประชุมเร็ว ๆ นี้ พวกเขาจึงหวังว่าเจอรัลด์จะไม่อยู่ต่อเพื่อทานมื้อเที่ยงและจากนั้นลูกสาวของพวกเขาก็กระโดดออกมาจากไหนไม่รู้ และถามคำถามนี้ขึ้นมานี่ทำให้สิ่งต่าง ๆ ยิ่งยากลำบากมากขึ้นสำหรับวิลลี่และเลอาถ้าลูกสาวของพวกเขาออกมาช้ากว่านี้อีกสักนิดในภายหลัง เจอรัลด์ก็คงจะจากไปแล้วตอนนี้!“โอ้ เลลา ลูกลืมไปแล้วเหรอ เขาคือลูกของลุงดีแลนไง ลูกสองคนเคยพบกันเมื่อลูกยังเล็ก ๆ ไม่ใช่เหรอ?”เลอากล่าวด้วยน้ำเสียงเจื่อน ๆ“อ่า หนูจำได้ เขาต้องเป็นเจอรัลด์ ใช่ไหม?”หญิงสาวตอบกลับ“เธอยังจำฉันได้ ฉันเจอรัลด์! มันก็นานหลายปีแล้วนะตั้งแต่ที่ฉันเคยเจอเธอ และเธอก็น่ารักขึ้นมากเลยนะ!”เด็กสาวคนนี้ชื่อ เลลา จอง เจอรัลด์รู้จักเธอนั่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 394
ดักลาสฝืนหัวเราะออกมาเสียงดัง“นั่นไม่นับ!” ขณะนั้นเอง เลอายิ้มขณะที่เธอเสริฟ์จานอาหารตรงหน้าของพวกเขา จากนั้น เธอก็หันไปหาดักลาส “นี่เจอรัลด์ เด็กชายที่พ่อของเลลาได้ให้คำมั่นสัญญาไว้ด้วยขณะที่พ่อของเธอเมาอยู่น่ะ อย่างที่เธอเห็น เจอรัลด์ตอนนี้ก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี และเลลาก็ไม่เหมาะกับเขา เธอไม่คิดอย่างงั้นเหรอ เจอรัลด์?”เลอาถามเจอรัลด์ที่นั่งอยู่สุดขอบโต๊ะ“ครับ ใช่!”แน่นอน เจอรัลด์จับได้ว่าคำพูดของเลอาหมายถึงอะไร เขาก็กลัวเช่นกันว่ากลุ่มคนจะดึงหัวข้อกลับมาที่ตัวเขาเอง ดังนั้นเขาจึงรีบพยักหน้ารับแต่อย่างไรก็ตาม นี่ทำให้ดักลาสรู้สึกกระดากใจอยู่เล็กน้อยพูดตามตรง เขาชอบเลลามานานแล้วตอนนี้ แต่เขายังไม่ได้สารภาพความรู้สึกของเขากับเธอเลย พวกเขาสองคนอยู่ในความสัมพันธ์คลุมเครือตลอดมาแต่จากนั้น คุณป้าจองก็กล่าวขึ้นมาว่าเด็กชายที่เลลาได้หมั้นหมายไว้ตอนแรกก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกันดราม่าก็เริ่มขึ้นแล้วคนอื่น ๆ ก็มองไปที่ทั้งดักลาสและเจอรัลด์เช่นกันพวกเขากำลังพยายามเปรียบเทียบสองคนนี้อยู่ดักลาสลุกยืนขึ้นทันทีและหัวเราะ “ฟิ้ว ถ้าไม่ใช่เพราะการแนะนำของคุณป้าจองละก็ พวกเราก็คงจะ
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
