ขณะที่คนเหล่านั้นรีบเข้ามารุมล้อมเพอร์ลา คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ เจนนี่?” เมื่อตั้งใจมองให้ชัดอีกครั้ง เพอร์ลาก็ตระหนักได้ว่าผู้นำคนนั้นไม่ใช่คนแปลกหน้าที่ไหน แต่เขาคือเบนสัน คนอวดดีที่พยายามจะเอาชนะเจอรัลด์ แต่กลับโดนเจอรัลด์จัดการเมื่อวันก่อน! “มันตบหน้าฉัน เบนสัน! นอกจากนี้ จำเด็กที่เราเจอที่ลานจอดรถของคฤหาสน์ฮาร์ทสโตนได้ไหม ดูเหมือนว่าเพอร์ลาจะสนิทสนมกับเขาด้วยนะ!” เจนนี่ตอบอย่างหยิ่งยโส “บ้าเอ๊ย! ฉันตามหาไอ้เด็กนั่นมานานแล้ว! ถ้าฉันได้เจอมันอีกเมื่อไหร่ ฉันจะฉีกมันให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเลยคอยดู! ไม่คิดเลยว่าแกจะกล้าทำร้ายเจนนี่! แกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง?!” เบ็นสันคำราม ขณะที่เขายกฝ่ามือขึ้นพร้อมที่จะโจมตีเพอร์ลาอย่างเต็มที่ “หยุดเดี๋ยวนี้!” เสียงเย็นชาของคนคนหนึ่งดังขึ้นในขณะนั้น เมื่อหันไปมองหาที่มาของเสียง เบนสันก็เห็นว่าคนที่ตะโกนคือชายวัยกลางคนที่ติดป้ายไว้เหนือกระเป๋าด้านหน้า โดยระบุว่า 'ผู้จัดการ' และตามหลังมาติด ๆ ก็คือกลุ่มของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย.… ผู้จัดการกำลังรู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมาก นี่คือห้างสรรพสินค้าขา
“ฉันเข้าใจ… นั่นก็พอจะอธิบายได้!” เพอร์ลาตอบด้วยการพยักหน้า "…อะไรนะ? แฮนสัน ลูอี้? เขาเป็นใครกัน? เขาเป็นคนมีอำนาจเหรอ? เพอร์ลาคงไม่รู้จักใครที่มีอำนาจหรอกใช่ไหม?” เจนนี่พึมพำด้วยความประหลาดใจ “เงียบก่อน! เขาคือประธานแฮนสัน ลูอี้ อดีตคนขับรถของนายท่านยาโต้ จากตระกูลยาโต้แห่งเมืองเจนน่า! ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่ที่มีความสามารถพิเศษเท่านั้น แต่ปัจจุบันเขายังเป็นผู้จัดการทั่วไปของห้างสรรพสินค้าหลายแห่งอีกด้วย!” เบนสันกระซิบ เขารู้สึกตกใจไม่แพ้เจนนี่ ถึงกระนั้น อย่างน้อยนั่นก็ช่วยอธิบายได้ว่าทำไมบอดี้การ์ดของประธานลูอี้จึงแข็งแกร่งมาก! ในขณะนั้น แฮนสันถามด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “คุณช่วยเล่ารายละเอียดให้ผมฟังหน่อยได้ไหมครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่นี่ก่อนหน้านี้ คุณเชอร์วิน?” ใครก็ตามที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในกะลาต้องรู้อยู่แล้วว่าตอนนี้กองกำลังทั้งหมดในเมืองเจนน่าอยู่ภายใต้การควบคุมของท่านอาจารย์คลอฟอร์ดผู้เหลือเชื่อและลึกลับ แฮนสันก็เป็นคนหนึ่งที่รู้เรื่องนี้ดี และเขาก็รู้ด้วยว่าเพอร์ลาเป็นศิษย์รักของอาจารย์คลอฟอร์ด เมื่อคำนึงถึงสิ่งนั้น แม้เขารู้ว่าเพอร์ลาจะสามารถรับมือกับสถา
เป็นธรรมดาที่เรื่องของเจนนี่จะได้รับการจัดการอย่างรวดเร็วโดยไม่มีอะไรยุ่งยากมากนัก กลับมาที่เรื่องของเจอรัลด์ ทุกวันนี้มีคนจำนวนมากที่มองหาโอกาสที่จะเข้าหาเขา เมื่อมันมาถึงจุดที่เขารู้สึกว่าทุกอย่างวุ่นวายจนเกินไป แต่เจอรัลด์ก็ยังรู้สึกโล่งใจที่เขาจะได้ใช้เวลาอยู่ในถ้ำมหัศจรรย์บนภูเขาเทียร์สันในอีกสองสามวันข้างหน้า ตามที่ชื่อบอกไว้ สถานที่แห่งนี้ช่างเป็นสถานที่ที่มหัศจรรย์อย่างแท้จริง และเจอรัลด์ก็พบวัตถุเวทมนต์หลายชิ้นอยู่ภายในถ้ำ ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ยังต้องใช้เวลาถึงสามวันเต็ม ๆ ก่อนที่เขาจะสามารถหาสิ่งที่ผู้นำวิญญาณบอกให้ไปหาพบ มันเป็นคริสตัลชั้นยอดสีน้ำเงิน ที่มีขนาดประมาณเล็บของผู้ใหญ่… แม้ว่าเขาจะดีใจที่ได้พบมันในที่สุด แต่เจอรัลด์ก็ไม่รู้วิธีที่จะใช้มันแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม หลังจากเฝ้าสังเกตมันอยู่พักหนึ่ง เขาก็ตระหนักว่าดูเหมือนมันจะมีพลังงานที่แข็งแกร่งและพิเศษอยู่ภายใน 'ฉันสงสัยจังว่าทำไมผู้นำวิญญาณถึงยืนยันที่จะให้ฉันหาอัญมณีพิเศษชิ้นนี้ให้จงได้ ... ' เจอรัลด์คิดกับตัวเองก่อนจะทำการศึกษามันต่อไป อย่างไรก็ตาม แม้เวลาจะผ่านไปสองสามวันแล้ว แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าจ
ความเข้าใจของเธอมีแต่จะทำให้เธอรู้สึกลำบากใจมากขึ้นกว่าเดิม ถึงอย่างนั้น ซีเรียลก็ยังเห็นคุณค่าของเรื่องการแต่งงานที่ถูกกำหนดไว้แล้วมากเกินไป จนเธอไม่สามารถมองข้ามเรื่องนี้ไปได้ ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ และตัดสินใจเล่าเรื่องคำทำนายทั้งหมดของหมอดูในตอนนั้นให้เจอรัลด์ฟัง "…อืม? หมอดูเหรอ? เขามีลักษณะเป็นอย่างไร” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นและจริงจังในเวลาเดียวกัน ท้ายที่สุด จากคำอธิบายของเธอ… หมอดูที่ทำนายโชคชะตาให้เธออาจจะเป็นผู้นำวิญญาณหรือไม่? เป็นไปได้ไหมว่าผู้นำวิญญาณอาจจะซ่อนตัวอยู่บนภูเขาซาคราโซลิสตลอดเวลาที่ผ่านมา? หากเป็นเช่นนั้นจริง เจอรัลด์ก็จะได้ไม่ต้องเสียเวลาและความพยายามที่จะตามหาเขาอีกต่อไป! หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เจอรัลด์ก็ตกลงที่จะพาเธอไปที่ภูเขาแห่งนั้น นี่เป็นโอกาสที่เขาจะได้พบกับผู้นำวิญญาณอีกครั้ง และเขาก็ไม่คิดจะปฏิเสธเรื่องนั้น เมื่อซีเรียลได้ยินว่าเจอรัลด์เต็มใจที่จะทำตามคำขอของเธอ เธอก็รู้สึกทั้งประหลาดใจและมีความสุขในเวลาเดียวกัน ในเวลาต่อมา ทั้งสองคนก็ออกเดินทาง พวกเขามองเห็นโบสถ์หลังหนึ่งได้จากระยะไกล... ภูเขาซาคราโซลิสตั้งอยู่ทางใต้
แน่นอนว่าคนที่ได้เข้าไปเป็นคนแรกคือซีเรียล และนักบวชคนหนึ่งก็พาเธอเดินไปที่ด้านหลังของภูเขาทันที ทางฝั่งของเจอรัลด์ เขาถูกพาไปยังเส้นทางบนภูเขาอีกลูกหนึ่งโดยนักบวชอีกคน เจอรัลด์เดินตามเขาไปอย่างช้า ๆ โดยเอามือล้วงไว้ในกระเป๋าเช่นเคย เขาได้ยินนักบวชคนนั้นหัวเราะก่อนจะพูดว่า “ผมต้องบอกว่าคุณเป็นคนที่โชคดีมากเลย พี่ชาย! ผู้หญิงของคุณเป็นคนที่สวยมาก คุณรู้ไหม? เธออาจเป็นหนึ่งในสาวงามร้อยอันดับแรกของโลกเลยก็ว่าได้!” เจอรัลด์ยิ้มแล้วตอบว่า “จริงเหรอครับ? ผมไม่คิดว่าเธอจะสวยขนาดนั้น!” “ผมเข้าใจแล้ว… น่าเสียดายจัง! ในเมื่อคุณไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่มีหญิงงามเช่นนี้อยู่เคียงข้าง ทำไมคุณไม่ยกเธอให้เราแทนล่ะ?” นักบวชพูดพร้อมกับหัวเราะ ก่อนจะยิ้มอย่างเย็นชา ในที่สุดเขาก็แสดงธาตุแท้ออกมาแล้วงั้นเหรอ? ไม่ว่าในกรณีใด เจอรัลด์ก็ยังแสร้งทำเป็นประหลาดใจชั่วครู่ ก่อนที่จะโต้กลับอย่าโกรธเกรี้ยว “อะไรนะ? คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ? คุณเป็นนักบวชไม่ใช่เหรอ?! คุณไม่กลัวว่าผมจะเอาเรื่องนี้ไปรายงานหัวหน้านักบวชหรืออย่างไร?!” “ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้โง่เอ๊ย! แกคิดที่จะเอาเรื่องของฉันไปรายงานจริงเหรอ? แกคิดว
และพลังลมปราณที่เธอปล่อยออกมาก็ส่งผลให้ร่างของนักบวชกระเด็นออกไปไกล… ก่อนที่มันจะระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างน่าสยดสยอง! ปฏิกิริยาแรกของซีเรียลคือการกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวสุดขีด เธอเบิกตาเบิกกว้างด้วยความตกใจกับฉากนองเลือดที่เกิดขึ้นจากฝีมือของเธอเอง หลังจากสงบลงเล็กน้อย ซีเรียลที่กำลังมึนงงก็ก้มลงไปมองฝ่ามือของเธอ แม้จะรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในใจ แต่เธอก็สงสัยว่าพลังทั้งหมดนั้นมาจากไหนกันแน่ ในขณะเดียวกัน นักบวชอีกคนก็เพิ่งมาถึงที่เกิดเหตุ และเห็นผลที่เกิดจากการโจมตีโดยไม่ได้ตั้งใจของเธอ เขารู้สึกตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาก็ตะโกนเสียงดังว่า “บ้าเอ๊ย! เธอแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียวหรือ?!” เมื่อตระหนักว่าตอนนี้มีนักบวชอีกคนอยู่ด้วย ซีเรียลที่กำลังหวาดกลัวก็เริ่มถอยห่างทันที ขณะที่เธอตะโกนว่า “กะ แก… อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ…!” ในขณะที่ซีเรียลยื่นมือออกไป โดยหวังว่ามันจะช่วยขัดขวางไม่ให้เขาเข้ามาใกล้เธอมากกว่านี้ นักบวชซึ่งคิดว่าเธอกำลังจะจู่โจม ก็รู้สึกหวาดกลัวจนแทบจะปัสสาวะรดกางเกงตัวเอง! อย่างไรก็ตาม ไม่นานนัก นักบวชก็ตระหนักว่าไม่มีการโจมตี
เมื่อนักบวชตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็เห็นภาพจากทางด้านหลังของชายหนุ่มคนหนึ่ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เขาถูกดึงโดยพลังบางอย่างที่แข็งแกร่งและมองไม่เห็น ก่อนที่เขาจะสลบไป นักบวชผู้ตกตะลึงจึงพึมพำว่า “คะ คุณเป็นใคร…?” “ฉันเป็นใครมันไม่สำคัญหรอก อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือคนของนายเป็นใคร และพวกนายวางแผนจะทำอะไรที่นี่ บนภูเขาซาคราโซลิสแห่งนี้” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาหันกลับมา ก่อนจะจ้องมองชายคนนั้นอย่างเย็นชา วินาทีที่ชายคนนั้นเห็นเจอรัลด์ ร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เขาพูดตะกุกตะกักว่า “นายน้อย?! เป็นคุณเองเหรอ?!" เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เขาพึมพำด้วยความอยากรู้อยากเห็น “…นายน้อยงั้นเหรอ?” "ครับ! ว่าแต่ว่า คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ นายน้อย?” นักบวชถาม “ฉันจะไปหรือมาเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่ใจต้องการ ไม่ใช่เหรอ?” เจอรัลด์เย้ยหยัน แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าทำไมนักบวชถึงเรียกเขาว่า 'นายน้อย' แต่เจอรัลด์ก็ยังรู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่เขาจะหลอกถามข้อมูลบางอย่างจากชายผู้นี้ได้ เขาหวังว่าการสอบถามแบบอ้อม ๆ น่าจะพอช่วยได้บ้าง ไม่มากก็น้อย “ว่าแต่ว่า นายยั
ในขณะที่นักบวชพยายามจะหลบหนี เขาก็ไม่สามารถผ่านขั้นตอนที่สามไปได้ ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกยกขึ้นจากพื้นด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง! อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เขารู้สึกเหมือนอวัยวะภายในทั้งหมดของเขากำลังถูกทำลายพร้อม ๆ กัน! นักบวชสั่นสะท้านอย่างรุนแรงจากความเจ็บปวดที่แทบจะทนไม่ไหว เขารีบตะโกนว่า “ไว้ชีวิตผมด้วย! ดะได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยครับ…!” “ฉันจะพิจารณาเมื่อนายตอบคำถามของฉัน หากนายอยากให้ฉันทวนคำถามอีกครัง ฉันถามนายไปว่าทำไมนายถึงคิดว่าฉันเป็นนายน้อยของนาย?” เจอรัลด์ตอบ “อืม คุณมีรูปร่างหน้าตาเหมือนนายน้อยมาก! ราวกับว่าคุณเป็นฝาแฝดของเขาอย่างไรอย่างนั้น! จากที่กล่าวมา ไม่มีทางที่ผมจะแยกออกเลยครับว่าใครเป็นใคร! ผมยังสงสัยอีกว่าคุณเป็นสมาชิกของตระกูลคลอฟอร์ดด้วยหรือไม่… เพราะมันไม่มีเหตุผลอื่นเลย ที่จะทำให้คุณดูคล้ายกันได้ถึงเพียงนี้!” ชายที่ยังคงเจ็บปวดอธิบาย "…โอ้? นายบอกว่าครอบครัวคลอฟอร์ดใช่ไหม?” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขาตาสว่างขึ้นชั่วขณะ เมื่อสังเกตชายที่กำลังดิ้นทุรนทุราย เจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ว่านักบวชคนนี้น่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการฝึกฝนทักษะวิชา แม้ว่าเขาอาจจะยังห่างไก