ในขณะที่นักบวชพยายามจะหลบหนี เขาก็ไม่สามารถผ่านขั้นตอนที่สามไปได้ ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกยกขึ้นจากพื้นด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง! อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เขารู้สึกเหมือนอวัยวะภายในทั้งหมดของเขากำลังถูกทำลายพร้อม ๆ กัน! นักบวชสั่นสะท้านอย่างรุนแรงจากความเจ็บปวดที่แทบจะทนไม่ไหว เขารีบตะโกนว่า “ไว้ชีวิตผมด้วย! ดะได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยครับ…!” “ฉันจะพิจารณาเมื่อนายตอบคำถามของฉัน หากนายอยากให้ฉันทวนคำถามอีกครัง ฉันถามนายไปว่าทำไมนายถึงคิดว่าฉันเป็นนายน้อยของนาย?” เจอรัลด์ตอบ “อืม คุณมีรูปร่างหน้าตาเหมือนนายน้อยมาก! ราวกับว่าคุณเป็นฝาแฝดของเขาอย่างไรอย่างนั้น! จากที่กล่าวมา ไม่มีทางที่ผมจะแยกออกเลยครับว่าใครเป็นใคร! ผมยังสงสัยอีกว่าคุณเป็นสมาชิกของตระกูลคลอฟอร์ดด้วยหรือไม่… เพราะมันไม่มีเหตุผลอื่นเลย ที่จะทำให้คุณดูคล้ายกันได้ถึงเพียงนี้!” ชายที่ยังคงเจ็บปวดอธิบาย "…โอ้? นายบอกว่าครอบครัวคลอฟอร์ดใช่ไหม?” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขาตาสว่างขึ้นชั่วขณะ เมื่อสังเกตชายที่กำลังดิ้นทุรนทุราย เจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ว่านักบวชคนนี้น่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการฝึกฝนทักษะวิชา แม้ว่าเขาอาจจะยังห่างไก
"…แก…! ฉันไม่คิดเลยนะว่าแกยังจะกล้าพูดจาอวดดี ทั้ง ๆ ที่แกกำลังจะตายอยู่แล้ว!” นักบวชคำรามด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรอีก นักบวชก็ตัวแข็งไปชั่วขณะ เขากำลังจ้องมองเจอรัลด์ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เพราะเขาสามารถมองเห็นเปลวไฟที่สะท้อนในดวงตาของเจอรัลด์ได้อย่างชัดเจน และเขาก็ไม่สามารถละสายตาไปไหนได้เลย หลังจากนั้นไม่นาน นักบวชก็เริ่มรู้สึกแสบร้อนที่ฝ่าเท้า... นักบวชก็กรีดร้องออกมาอย่างน่าสมเพช ก่อนที่จะกลายเป็นเพียงฝุ่นผงภายในเวลาไม่ถึงวินาที! “และสำหรับฉันแล้ว ชีวิตของมดนั้นไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย!” เจอรัลด์ประกาศ ในขณะที่เขาส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะเอามือไขว้หลัง เมื่อจัดการกับเรื่องนั้นเสร็จแล้ว ร่างของเจอรัลด์ก็ค่อย ๆ โอนเอนไปตามสายลม! ด้วยเหตุนั้น เขาจึงกลับไปยังถ้ำที่ซีเรียลถูกพาตัวเข้าไปเป็นครั้งสุดท้ายได้อย่างรวดเร็ว ถ้ำแห่งนี้ยังคงมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา และในวินาทีที่ผู้คุมสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเจอรัลด์ พวกเขาก็พยายามหยุดไม่ให้เขาเข้าไปข้างในทันที อย่างไรก็ตาม อย่างที่เจอรัลด์ได้พูดไว้ก่อนหน้านี้ คนเหล่านี้เปรียบเสมือนมดที่ไร้พิษภัยสำหรับเขา เขาจึงรีบกำจัดพ
ในขณะนั้นเอง ผู้นำของชายสวมหน้ากากทั้งสามคน ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังซีเรียลตลอดเวลาได้ก้าวออกมา และกล่าวว่า “ขอบคุณที่มาช่วยเหลือเรานะครับ ท่าน! ผมมีชื่อว่า ฮิวเบิร์ต ยังเกอร์!” "โอ้? คุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ คุณฮิวเบิร์ต?” นักบวชชราอุทาน ขณะที่เขาทักทายชายสวมหน้ากากทั้งสามทันทีเช่นกัน ทำให้เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคุ้นเคยกันดี "ใช่ครับ! หลังจากที่ได้รับข้อความลับจากคุณที่ระบุว่าภูเขาซาคราโซลิสกำลังประสบกับปัญหา เราจึงรีบเดินทางมาตรวจสอบทันที ถึงกระนั้น ผมก็ไม่คิดเลยว่าฮอยท์จะแข็งแกร่งขึ้นถึงเพียงนี้ ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา นับตั้งแต่ที่ผมพบเขาเป็นครั้งสุดท้าย... มันยากเหลือเกินที่จะต้านทานการโจมตีของเขาแม้แต่ครั้งเดียว หากผมไม่ส่งมังกรพิฆาตออกไป ผมคงไม่สามารถต่อกรกับเขาและคนของเขาได้! นอกเหนือจากนั้น วันนี้ผมได้ทำผิดพลาดอย่างมหันต์ เมื่อตัดสินใจที่จะช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้! จากการกระทำนั้น พวกเราทั้งสามคนจึงถูกคนของเขาจับตัวมาขังไว้ที่นี่!” ฮิวเบิร์ตอธิบาย หลังจากนั้นฮิวเบิร์ตก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตอุปนิสัยที่ไม่ธรรมดาของเจอรัลด์ จากสิ่งที่เขาได้เห็น เจอรัลด์เป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้วิธ
"ฮึ! แกนี่เก่งเรื่องพูดจาอวดดีอย่างแท้จริง เจอรัลด์! ดูเหมือนว่าแกจะยังไม่เข้าใจว่าช่องว่างระหว่างเรานั้นกว้างแค่ไหน จนกว่าฉันจะแสดงให้แกได้เห็นถึงฝีมืออันร้ายกาจของฉัน!” ลูเธอร์ตอบโต้ก่อนจะหัวเราะอีกครั้ง “แกเป็นอาจารย์ระดับสองใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม "โอ้? ช่างน่าประหลาดใจนัก! แกก็พอจะมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องการฝึกฝนเพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณด้วย!” ลูเธอร์ตอบ ขณะที่เขาจ้องไปที่เจอรัลด์อย่างน่ากลัว “ฉันแค่สงสัย แล้วฮอยท์ล่ะเป็นอาจารย์ระดับไหน?” เจอรัลด์ถาม “ฮะ! หัวหน้าของเราถือเป็นอาจารย์ระดับตำนานที่อยู่ในระดับใกล้เคียงกับอาจารย์ระดับห้าแล้ว! ดินแดนที่ไม่มีคนธรรมดาคนไหนสามารถเข้าถึงได้!” ลูเธอร์กล่าว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมอยู่ชั่วขณะ "ฉันเข้าใจแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากในตระกูลคลอฟอร์ดเลยทีเดียว… ไม่คิดเลยว่าจะมีอาจารย์ระดับห้าด้วยซ้ำ!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาเอามือไขว้หลัง “ฉันสงสัยว่าทำไมแกยังจะถามคำถามเยอะแยะมากมายอีก ไม่เป็นไร! ฉันจะจับตัวแกก่อน แล้วส่งตัวแกให้กับหัวหน้า เพื่อที่เขาจะได้จัดการกับแกด้วยตัวของเขาเอง!” หลังจากนั้น ลูเธอร์ก็วางมือของ
วินาทีที่ประโยคของเขาจบลง เจอรัลด์ก็เพิ่มแรงกดที่เท้าของเขาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า! เสี้ยววินาทีต่อมา เสียงที่น่าสะอิดสะเอียนก็ดังขึ้น ในขณะที่หัวของลูเธอร์ระเบิดออกเหมือนกับลูกแตงโม! เมื่อเห็นว่าลูเธอร์ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ก่อนที่เขาจะทันได้กรีดร้องเสียด้วยซ้ำ สมาชิกตระกูลคลอฟอร์ดที่เหลือก็ร้องโวยวายทันที “เร็วเข้า! รีบไปรายงานเรื่องนี้กับหัวหน้าเดี๋ยวนี้…!” ด้วยคำพูดนั้น ผู้คนที่หวาดกลัวกว่าร้อยคนก็เริ่มกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง โดยหวังจะหลบหนีเพื่อเอาชีวิตรอดให้ได้! "โอ้? ตอนนี้พวกแกกำลังพยายามจะหนีงั้นเหรอ?” เจอรัลด์พูดด้วยรอยที่มีเลศนัยก่อนจะหลับตาลง... ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น ดวงตาสีทองก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา! ทันใดนั้นเอง แสงจ้าก็พุ่งออกมาจากดวงตา! แสงนั้นสามารถทะลุเข้าไปในร่างของศัตรูทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นได้อย่างง่ายดาย และเมื่อใดก็ตามที่แสงนั้นทะลุผ่านใครบางคน ร่างของพวกเขาจะจบลงด้วยการระเบิดจนเกิดเสียงดังสนั่น และตามมาด้วยฉากนองเลือด! ในขณะที่เหตุการณ์ทั้งหมดยังคงดำเนินต่อไป กลุ่มคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเจอรัลด์ก็ได้แต่กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องท
เมื่อตระหนักว่าพวกเขาทั้งหมดได้ยินในเสียงเดียวกัน ทุกคนจึงหันไปมองที่ประตู... ต่อจากนั้น นักบวชหนุ่มที่ตัวสั่นด้วยความกลัวก็เดินเข้ามาในห้อง... ฮอยท์มองมาที่เขาแล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีอะไร?” ก่อนที่คำถามของเขาจะจบลง ร่างของใครคนหนึ่ง ซึ่งซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของนักบวชก็ค่อย ๆ เปิดเผยตัวออกมา และแน่นอนว่ามันคือ เจอรัลด์ ฮอยท์หยุดชะงักไปชั่วครู่ แต่ในที่สุด เมื่อเขารู้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นใคร เขาก็พึมพำออกมาว่า “…แก… แกคือเจอรัลด์จากตระกูลคลอฟอร์ดใช่ไหม?” “ถูกต้องแล้ว!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ทะ ท่านอาจารย์คลอฟอร์ด…! ผมก็พาท่านมาที่นี่แล้ว! ท่าน… ท่านให้สัญญาว่าจะไว้ชีวิตผม หากผมทำตามคำสั่งของท่าน ใช่หรือไม่ครับ…?” นักบวชพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัว อย่างไรก็ตาม ในวินาทีที่ประโยคของเขาจบลง เจอรัลด์เพียงแค่สะบัดหลังฝ่ามือของเขาไปที่กระโหลกของนักบวช… และทันใดนั้น หัวของนักบวชก็ระเบิดกระจุย! ราวกับว่านั่นยังไม่เพียงพอ ร่างของนักบวชยังสลายกลายเป็นหมอกสีเลือดไปอย่างรวดเร็วอีกด้วย! ช่างตลกเสียจริง… ราวกับว่าเจอรัลด์คิดที่จะไว้ชีวิตเขาจริง ๆ อย่างนั้นแหละ! ฮอยท์แ
"แต่แน่นอน! ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างกำลังใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว! หลังจากการรอคอยกว่าหลายชั่วอายุคน ในที่สุดคำทำนายของภาพวาดดวงอาทิตย์ก็กลายเป็นความจริง! แกคือผู้ที่ถือจิตวิญญาณดั้งเดิมของวิญญาณบรรพกาลอย่างแท้จริง!” ฮอยท์ประกาศพร้อมกับเสียงหัวเราะ “สิ่งที่ฉันได้ยินมาก็คือ เมื่อภารกิจเสร็จสิ้น ครอบครัวของฉัน และฉันก็จะไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ถูกต้องไหม?” เจอรัลด์ถาม “มันควรจะเป็นเช่นนั้น แม้ว่าฉันจะยอมรับว่าแกจะเป็นคนที่มองปัญหาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง แต่ก็น่าเสียดายที่แกและครอบครัวไม่มีทางเลือกอื่นอีกต่อไปแล้ว ชะตากรรมของพวกแกได้ถูกกำหนดไว้แล้วตั้งแต่วินาทีที่แกเกิดมา! แกถูกกำหนดให้จบลงด้วยน้ำมือของเราเสมอมา!” ฮอยท์ตอบโต้ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย หลังจากรับทราบทุกอย่างแล้ว เจอรัลด์ก็หัวเราะอย่างขมขื่นก่อนจะตอบว่า “แกคงจะภูมิใจในตัวเองสินะที่สามารถบงการผู้อื่น และเล่นบทของพระเจ้าได้” “แน่นอน ฉันต้องถูมิใจอยู่แล้ว! อย่างกับว่าโลกนี้มีอะไรที่น่าตื่นเต้นมากกว่านั้นอีก!” ฮอยท์เย้ยหยันก่อนจะหัวเราะเสียงดังลั่น “จากที่แกพูด ดูเหมือนว่านอกจากความแข็งแกร่งของฉันแล้ว ทุกสิ่งทุ
“เพียงเพราะพวกแกเป็นผู้มีอำนาจบาตรใหญ่และเหนือกว่าผู้อื่น พวกแกทุกคนจึงคิดว่าพวกแกไร้เทียมทานมาก… และการได้เป็นผู้ที่แข็งแกร่ง มันทำให้พวกแกคิดว่าการบงการชีวิตของผู้อื่นเป็นเรื่องที่ดีงั้นเหรอ? รู้อะไรไหม สำหรับฉันแล้ว ชีวิตของพวกแกมันก็ไม่ต่างอะไรจากเศษดินที่สกปรกหรอก!” เจอรัลด์คำราม “ทุกคนระวังตัวด้วย! โจมตีมันพร้อมกัน ไม่งั้นเราจะจับไอ้เจอรัลด์ไม่ได้!” ฮอยท์ที่เปลือกตายังคงกระตุกอยู่ออกคำสั่ง เนื่องจากตอนนี้ผู้เชี่ยวชาญที่เหลือทั้งเจ็ดคนมีศัตรูคนเดียวกัน พวกเขาจึงทำการผนึกกำลังให้แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมทันที ก่อนที่จะพุ่งโจมตีเจอรัลด์พร้อมกัน! เนื่องจากการปลดปล่อยพลังลมปราณที่จำเป็นอย่างมหาศาล พื้นที่ทั้งหมดในบริเวณนั้นจึงเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง... ด้วยเศษซากและฝุ่นละอองที่ปลิวว่อนไปทั่ว ชายทั้งเจ็ดกำลังจะโจมตีเจอรัลด์ แต่ทันใดนั้น ดูเหมือนเขาจะหายวับไปในอากาศ! ก่อนที่ใครจะทันได้ตอบโต้ เสียงคร่ำครวญจากความเจ็บปวดและสิ้นหวังก็ดังขึ้นอีกครั้ง… อีกครั้ง… และอีกครั้ง… เมื่อถึงเวลาที่ฝุ่นสงบลงแล้ว ศพเจ็ดศพที่แหลกเหลวและเปื้อนเลือดก็วางเรียงรายอยู่ที่เท้าของเจอรัลด์ ดูเหมือน