เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1522
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1523
"…แก…! ฉันไม่คิดเลยนะว่าแกยังจะกล้าพูดจาอวดดี ทั้ง ๆ ที่แกกำลังจะตายอยู่แล้ว!” นักบวชคำรามด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรอีก นักบวชก็ตัวแข็งไปชั่วขณะ เขากำลังจ้องมองเจอรัลด์ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เพราะเขาสามารถมองเห็นเปลวไฟที่สะท้อนในดวงตาของเจอรัลด์ได้อย่างชัดเจน และเขาก็ไม่สามารถละสายตาไปไหนได้เลย หลังจากนั้นไม่นาน นักบวชก็เริ่มรู้สึกแสบร้อนที่ฝ่าเท้า... นักบวชก็กรีดร้องออกมาอย่างน่าสมเพช ก่อนที่จะกลายเป็นเพียงฝุ่นผงภายในเวลาไม่ถึงวินาที! “และสำหรับฉันแล้ว ชีวิตของมดนั้นไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลย!” เจอรัลด์ประกาศ ในขณะที่เขาส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะเอามือไขว้หลัง เมื่อจัดการกับเรื่องนั้นเสร็จแล้ว ร่างของเจอรัลด์ก็ค่อย ๆ โอนเอนไปตามสายลม! ด้วยเหตุนั้น เขาจึงกลับไปยังถ้ำที่ซีเรียลถูกพาตัวเข้าไปเป็นครั้งสุดท้ายได้อย่างรวดเร็ว ถ้ำแห่งนี้ยังคงมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา และในวินาทีที่ผู้คุมสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเจอรัลด์ พวกเขาก็พยายามหยุดไม่ให้เขาเข้าไปข้างในทันที อย่างไรก็ตาม อย่างที่เจอรัลด์ได้พูดไว้ก่อนหน้านี้ คนเหล่านี้เปรียบเสมือนมดที่ไร้พิษภัยสำหรับเขา เขาจึงรีบกำจัดพ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1524
ในขณะนั้นเอง ผู้นำของชายสวมหน้ากากทั้งสามคน ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังซีเรียลตลอดเวลาได้ก้าวออกมา และกล่าวว่า “ขอบคุณที่มาช่วยเหลือเรานะครับ ท่าน! ผมมีชื่อว่า ฮิวเบิร์ต ยังเกอร์!” "โอ้? คุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ คุณฮิวเบิร์ต?” นักบวชชราอุทาน ขณะที่เขาทักทายชายสวมหน้ากากทั้งสามทันทีเช่นกัน ทำให้เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคุ้นเคยกันดี "ใช่ครับ! หลังจากที่ได้รับข้อความลับจากคุณที่ระบุว่าภูเขาซาคราโซลิสกำลังประสบกับปัญหา เราจึงรีบเดินทางมาตรวจสอบทันที ถึงกระนั้น ผมก็ไม่คิดเลยว่าฮอยท์จะแข็งแกร่งขึ้นถึงเพียงนี้ ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา นับตั้งแต่ที่ผมพบเขาเป็นครั้งสุดท้าย... มันยากเหลือเกินที่จะต้านทานการโจมตีของเขาแม้แต่ครั้งเดียว หากผมไม่ส่งมังกรพิฆาตออกไป ผมคงไม่สามารถต่อกรกับเขาและคนของเขาได้! นอกเหนือจากนั้น วันนี้ผมได้ทำผิดพลาดอย่างมหันต์ เมื่อตัดสินใจที่จะช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้! จากการกระทำนั้น พวกเราทั้งสามคนจึงถูกคนของเขาจับตัวมาขังไว้ที่นี่!” ฮิวเบิร์ตอธิบาย หลังจากนั้นฮิวเบิร์ตก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตอุปนิสัยที่ไม่ธรรมดาของเจอรัลด์ จากสิ่งที่เขาได้เห็น เจอรัลด์เป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้วิธ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1525
"ฮึ! แกนี่เก่งเรื่องพูดจาอวดดีอย่างแท้จริง เจอรัลด์! ดูเหมือนว่าแกจะยังไม่เข้าใจว่าช่องว่างระหว่างเรานั้นกว้างแค่ไหน จนกว่าฉันจะแสดงให้แกได้เห็นถึงฝีมืออันร้ายกาจของฉัน!” ลูเธอร์ตอบโต้ก่อนจะหัวเราะอีกครั้ง “แกเป็นอาจารย์ระดับสองใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม "โอ้? ช่างน่าประหลาดใจนัก! แกก็พอจะมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องการฝึกฝนเพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณด้วย!” ลูเธอร์ตอบ ขณะที่เขาจ้องไปที่เจอรัลด์อย่างน่ากลัว “ฉันแค่สงสัย แล้วฮอยท์ล่ะเป็นอาจารย์ระดับไหน?” เจอรัลด์ถาม “ฮะ! หัวหน้าของเราถือเป็นอาจารย์ระดับตำนานที่อยู่ในระดับใกล้เคียงกับอาจารย์ระดับห้าแล้ว! ดินแดนที่ไม่มีคนธรรมดาคนไหนสามารถเข้าถึงได้!” ลูเธอร์กล่าว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมอยู่ชั่วขณะ "ฉันเข้าใจแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากในตระกูลคลอฟอร์ดเลยทีเดียว… ไม่คิดเลยว่าจะมีอาจารย์ระดับห้าด้วยซ้ำ!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาเอามือไขว้หลัง “ฉันสงสัยว่าทำไมแกยังจะถามคำถามเยอะแยะมากมายอีก ไม่เป็นไร! ฉันจะจับตัวแกก่อน แล้วส่งตัวแกให้กับหัวหน้า เพื่อที่เขาจะได้จัดการกับแกด้วยตัวของเขาเอง!” หลังจากนั้น ลูเธอร์ก็วางมือของ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1526
วินาทีที่ประโยคของเขาจบลง เจอรัลด์ก็เพิ่มแรงกดที่เท้าของเขาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า! เสี้ยววินาทีต่อมา เสียงที่น่าสะอิดสะเอียนก็ดังขึ้น ในขณะที่หัวของลูเธอร์ระเบิดออกเหมือนกับลูกแตงโม! เมื่อเห็นว่าลูเธอร์ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ก่อนที่เขาจะทันได้กรีดร้องเสียด้วยซ้ำ สมาชิกตระกูลคลอฟอร์ดที่เหลือก็ร้องโวยวายทันที “เร็วเข้า! รีบไปรายงานเรื่องนี้กับหัวหน้าเดี๋ยวนี้…!” ด้วยคำพูดนั้น ผู้คนที่หวาดกลัวกว่าร้อยคนก็เริ่มกระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง โดยหวังจะหลบหนีเพื่อเอาชีวิตรอดให้ได้! "โอ้? ตอนนี้พวกแกกำลังพยายามจะหนีงั้นเหรอ?” เจอรัลด์พูดด้วยรอยที่มีเลศนัยก่อนจะหลับตาลง... ทันทีที่เขาทำเช่นนั้น ดวงตาสีทองก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา! ทันใดนั้นเอง แสงจ้าก็พุ่งออกมาจากดวงตา! แสงนั้นสามารถทะลุเข้าไปในร่างของศัตรูทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นได้อย่างง่ายดาย และเมื่อใดก็ตามที่แสงนั้นทะลุผ่านใครบางคน ร่างของพวกเขาจะจบลงด้วยการระเบิดจนเกิดเสียงดังสนั่น และตามมาด้วยฉากนองเลือด! ในขณะที่เหตุการณ์ทั้งหมดยังคงดำเนินต่อไป กลุ่มคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเจอรัลด์ก็ได้แต่กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องท
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1527
เมื่อตระหนักว่าพวกเขาทั้งหมดได้ยินในเสียงเดียวกัน ทุกคนจึงหันไปมองที่ประตู... ต่อจากนั้น นักบวชหนุ่มที่ตัวสั่นด้วยความกลัวก็เดินเข้ามาในห้อง... ฮอยท์มองมาที่เขาแล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีอะไร?” ก่อนที่คำถามของเขาจะจบลง ร่างของใครคนหนึ่ง ซึ่งซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของนักบวชก็ค่อย ๆ เปิดเผยตัวออกมา และแน่นอนว่ามันคือ เจอรัลด์ ฮอยท์หยุดชะงักไปชั่วครู่ แต่ในที่สุด เมื่อเขารู้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นใคร เขาก็พึมพำออกมาว่า “…แก… แกคือเจอรัลด์จากตระกูลคลอฟอร์ดใช่ไหม?” “ถูกต้องแล้ว!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ทะ ท่านอาจารย์คลอฟอร์ด…! ผมก็พาท่านมาที่นี่แล้ว! ท่าน… ท่านให้สัญญาว่าจะไว้ชีวิตผม หากผมทำตามคำสั่งของท่าน ใช่หรือไม่ครับ…?” นักบวชพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัว อย่างไรก็ตาม ในวินาทีที่ประโยคของเขาจบลง เจอรัลด์เพียงแค่สะบัดหลังฝ่ามือของเขาไปที่กระโหลกของนักบวช… และทันใดนั้น หัวของนักบวชก็ระเบิดกระจุย! ราวกับว่านั่นยังไม่เพียงพอ ร่างของนักบวชยังสลายกลายเป็นหมอกสีเลือดไปอย่างรวดเร็วอีกด้วย! ช่างตลกเสียจริง… ราวกับว่าเจอรัลด์คิดที่จะไว้ชีวิตเขาจริง ๆ อย่างนั้นแหละ! ฮอยท์แ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1528
"แต่แน่นอน! ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างกำลังใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว! หลังจากการรอคอยกว่าหลายชั่วอายุคน ในที่สุดคำทำนายของภาพวาดดวงอาทิตย์ก็กลายเป็นความจริง! แกคือผู้ที่ถือจิตวิญญาณดั้งเดิมของวิญญาณบรรพกาลอย่างแท้จริง!” ฮอยท์ประกาศพร้อมกับเสียงหัวเราะ “สิ่งที่ฉันได้ยินมาก็คือ เมื่อภารกิจเสร็จสิ้น ครอบครัวของฉัน และฉันก็จะไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ถูกต้องไหม?” เจอรัลด์ถาม “มันควรจะเป็นเช่นนั้น แม้ว่าฉันจะยอมรับว่าแกจะเป็นคนที่มองปัญหาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง แต่ก็น่าเสียดายที่แกและครอบครัวไม่มีทางเลือกอื่นอีกต่อไปแล้ว ชะตากรรมของพวกแกได้ถูกกำหนดไว้แล้วตั้งแต่วินาทีที่แกเกิดมา! แกถูกกำหนดให้จบลงด้วยน้ำมือของเราเสมอมา!” ฮอยท์ตอบโต้ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย หลังจากรับทราบทุกอย่างแล้ว เจอรัลด์ก็หัวเราะอย่างขมขื่นก่อนจะตอบว่า “แกคงจะภูมิใจในตัวเองสินะที่สามารถบงการผู้อื่น และเล่นบทของพระเจ้าได้” “แน่นอน ฉันต้องถูมิใจอยู่แล้ว! อย่างกับว่าโลกนี้มีอะไรที่น่าตื่นเต้นมากกว่านั้นอีก!” ฮอยท์เย้ยหยันก่อนจะหัวเราะเสียงดังลั่น “จากที่แกพูด ดูเหมือนว่านอกจากความแข็งแกร่งของฉันแล้ว ทุกสิ่งทุ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1529
“เพียงเพราะพวกแกเป็นผู้มีอำนาจบาตรใหญ่และเหนือกว่าผู้อื่น พวกแกทุกคนจึงคิดว่าพวกแกไร้เทียมทานมาก… และการได้เป็นผู้ที่แข็งแกร่ง มันทำให้พวกแกคิดว่าการบงการชีวิตของผู้อื่นเป็นเรื่องที่ดีงั้นเหรอ? รู้อะไรไหม สำหรับฉันแล้ว ชีวิตของพวกแกมันก็ไม่ต่างอะไรจากเศษดินที่สกปรกหรอก!” เจอรัลด์คำราม “ทุกคนระวังตัวด้วย! โจมตีมันพร้อมกัน ไม่งั้นเราจะจับไอ้เจอรัลด์ไม่ได้!” ฮอยท์ที่เปลือกตายังคงกระตุกอยู่ออกคำสั่ง เนื่องจากตอนนี้ผู้เชี่ยวชาญที่เหลือทั้งเจ็ดคนมีศัตรูคนเดียวกัน พวกเขาจึงทำการผนึกกำลังให้แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมทันที ก่อนที่จะพุ่งโจมตีเจอรัลด์พร้อมกัน! เนื่องจากการปลดปล่อยพลังลมปราณที่จำเป็นอย่างมหาศาล พื้นที่ทั้งหมดในบริเวณนั้นจึงเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง... ด้วยเศษซากและฝุ่นละอองที่ปลิวว่อนไปทั่ว ชายทั้งเจ็ดกำลังจะโจมตีเจอรัลด์ แต่ทันใดนั้น ดูเหมือนเขาจะหายวับไปในอากาศ! ก่อนที่ใครจะทันได้ตอบโต้ เสียงคร่ำครวญจากความเจ็บปวดและสิ้นหวังก็ดังขึ้นอีกครั้ง… อีกครั้ง… และอีกครั้ง… เมื่อถึงเวลาที่ฝุ่นสงบลงแล้ว ศพเจ็ดศพที่แหลกเหลวและเปื้อนเลือดก็วางเรียงรายอยู่ที่เท้าของเจอรัลด์ ดูเหมือน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1530
หลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์พูด ความกังวลใจและความหวาดกลัวของฮอยท์ก็เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุดในทันที เขารู้สึกได้ว่าเหงื่อเย็น ๆ ไหลลงมาที่หน้าผากของเขา มือของเขาสั่นจนแทบจะถือลูกปัดเอาไว้ไม่อยู่ “ฉันขอแนะนำให้แกคิดเรื่องนี้ให้ดี รู้ไว้เถอะว่าถ้าแกประมาทแม้แต่นิดเดียว ฉันจะจัดการถอดชิ้นส่วนของแกออกให้หมด ในขณะที่แกมองดูร่างกายของแกแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ก่อนที่แกจะมีโอกาสได้เปิดใช้งานลูกปัดของเล่นนั้นด้วยซ้ำ… ฉันไม่ใช่คนที่ชอบพูดล้อเล่น เผื่อว่าแกจะสงสัย” เจอรัลด์ตอบ “…นะ นั่น…!” ฮอยท์พึมพำ ขณะที่เขาจ้องมองการสังหารที่เจอรัลด์ทิ้งไว้เบื้องหลัง เขาประหม่าเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาอีก ตอนนี้มือทั้งสองของฮอยท์สั่นอย่างรุนแรง เขาจ้องมองเจอรัลด์ที่กำลังยื่นมือออกมาเพื่อดึงลูกปัดของเขาไป “แล้ว… นี่น่ะเหรอลูกปัดเจ้าพายุ?” เจอรัลด์ถาม ขณะสังเกตลูกปัดอย่างระมัดระวัง จริงอยู่ว่าเจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่อยู่ภายในลูกปัด “ชะ ใช่!” ฮอยท์ตอบ ในขณะที่เขาพยักหน้าเหมือนคนงี่เง่า หลังจากนั้น ดวงตาของทั้งฮอยท์และผู้นำวิญญาณก็เบิกกว้าง ขณะที่เจอรัลด์โยนลูกปัดขึ้นไปในอากาศ... วินาที
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
