หลังจากเวลาผ่านไปนาน หลินหว่านหรูก็ไม่รู้ว่าความคิดอะไรเกิดขึ้นในใจ การลงจากรถและเดินเข้าไปในโรงแรม ความทรงจำในอดีตลอยเข้ามาในหัว เมื่อก่อนห้องหมายเลขไหนนะ เธอไม่สามารถนึกออกได้เลย เพราะห้องนั้นไม่ใช่ห้องที่เธอจอง แต่ว่าวันนั้น เธอกลับจำได้อย่างชัดเจน เธอไม่รู้ว่าตัวเองต้องการทำอะไร อาจจะเพราะไม่อยากกลับบ้านก็ได้ เธอจึงไปที่เคาน์เตอร์แลกบัตรและสอบถามถึงห้องที่จองไว้ด้วยชื่อเย่เทียนหยู่ในวันนั้น พนักงานที่เคาน์เตอร์ชะงักเล็กน้อย นี่คือข้อมูลลับของลูกค้า เธอคงไม่สามารถเปิดเผยได้ง่าย ๆ แต่ไม่สามารถต้านทานได้ เพราะหลินหว่านหรูหยิบเงินสดมาหนึ่งกองจำนวนห้าหมื่นบาทออกมา ตอนที่เย่เทียนหยู่จองห้อง เขาใช้ชื่อจริงของเขาจองห้องไว้ หากไม่เช่นนั้นอาจจะไม่สามารถหาห้องนี้ได้ “ห้องหมายเลข 1006!” “ตอนนี้ห้องว่างไหม?” หลินหว่านหรูถาม “ว่างอยู่” พนักงานที่เคาน์เตอร์รู้สึกสงสัย ไม่รู้ว่าหญิงสาวที่สวยงามและเพียบพร้อมเช่นนี้ต้องการทำอะไร เพราะไม่ได้เป็นการเข้าพักครั้งแรก นั่นอาจจะจับคนนอกใจได้ นี่มันก็ผ่านมาเป็นเวลานานแล้ว “ให้ฉันเข้าเถอะ ฉันต้องการเข้าพักคืนนี้” “ได้เลย!” พนักงานรี
เย่เทียนหยู่ตะลึงไปเล็กน้อย ยัยเด็กอ๊องนี่คิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือไง มีใครเขายืนฝันแบบนี้กันเล่าแต่สงสัยว่าเธอคงนึกว่านี่เป็นแค่ภาพลวงตาของตัวเองมากกว่าเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มร้องไห้อีกครั้ง สีหน้าของเย่เทียนหยู่ก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด จากนั้นเขาก็รีบพูดทันทีว่า “ยัยเด็กโง่ อย่าร้องไห้สิ ฝันนั่น คุณจะตื่นหรือไม่ตื่นผมก็อยู่ตรงนี้ไม่ใช่รึไง”“คนโกหก ถ้าฉันตื่นจากความฝัน นายก็ต้องหายไปแล้วสิ” หลินหว่านหรูไม่อยากตื่น“ลืมตาดูให้ชัด ๆ สิ นี่ไม่ใช่ความฝัน มันเป็นเรื่องจริง วันนี้ผมเห็นคุณเสียใจ ผมก็เลยรีบตามคุณออกมาจนถึงที่โรงแรมนี่”เย่เทียนหยู่พูดอย่างช่วยไม่ได้หลินหว่านหรูลืมตาขึ้นและมองดูใบหน้าที่คุ้นเคยตรงหน้าเธอ จินตนาการของเธอเหมือนจริงขนาดนี้เลยเหรอ แต่เย่เทียนหยู่พูดว่าอะไรนะ เขาตามเธอมาตั้งแต่ที่วิลล่าเหรอทันใดนั้น หลินหว่านหรูก็ได้สติ ขณะที่มองดูใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูเหมือนจริงตรงหน้า เธอก็เอื้อมมือไปหยิกใบหน้าของอีกฝ่ายเย่เทียนหยู่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “หน้าผมหยิกสนุกมือมั้ย” เขาถาม“นาย นายเป็นของจริงเหรอ!”ในที่สุด หลินหว่านหรูก็ตอบสนอง“ถ้าไม่ใช่ของ
เดิมทีเขารู้สึกไม่สบายใจมาตลอด เรื่องที่เขาอาจทำร้ายจิตใจของหยางเฉียนเฉียน แต่หลังจากที่วันนี้เขาเห็นหลินหว่านหรูเป็นแบบนั้น เขาก็ตัดสินใจได้ในที่สุด ว่าเขาไม่อาจสนใจอะไรมากมายแบบนั้นได้อีกแล้วเขายอมปล่อยให้หว่านหรูเศร้าเสียใจแบบนั้นไม่ได้จริง ๆ“บ…แบบนั้นไม่น่าจะดีเท่าไหร่” หลินหว่านหรูเป็นกังวล ถ้าแม่สามีในอนาคตของเธอเป็นอะไรไปเพราะตัวเธอเอง เธอก็เป็นคนบาปน่ะสิแต่เธอจะยอมให้เย่เทียนหยู่กับหยางเฉียนเฉียนแสดงละครจนกลายเป็นเรื่องจริงไม่ได้“ไม่มีอะไรไม่ดีหรอกครับ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการกระทำของเราเอง เราเลิกสนเรื่องนั้นเถอะ ตอนนี้คุณคงไม่โกรธผมแล้วใช่มั้ย” เย่เทียนหยู่ถามด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาเห็นหลินหว่านหรูดูผ่อนคลายลงแล้วใบหน้าของหลินหว่านหรูแดงระเรื่อขึ้นมาทันที ก่อนที่เธอจะพูดด้วยความโกรธ “ฉันจะโกรธต่อ ใครใช้ให้นายไม่บอกฉันเรื่องนี้ก่อนละ ทำเอาฉันนึกว่านายไม่ต้องการฉันแล้วซะอีก”“ได้ยังไงกันครับ ผมบอกแล้ว ขอแค่คุณยอม ผมก็จะปกป้องคุณตลอดไป ก่อนหน้าที่ผมไม่พูดแค่กลัวเรื่องราวมันจะแพร่งพราย”“ฉันเข้าใจแล้ว!”หลินหว่านหรูขัดจังหวะเขาก่อนที่เธอจะก้าวไปปิดปากของเย่เทียนหยู่ด้วยริม
เย่เทียนหยู่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่เขารู้สึกได้ถึงสัมผัสอันนุ่มนวลที่ฝ่ามือข้างขวา ก่อนที่เขาจะบีบมันเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เป็นสัมผัสที่ไม่เลวเลยเมื่อเขาหันหน้าไปมอง ใบหน้าอันงดงามดุจสาวงามล่มเมืองก็เข้าสู่วิสัยทัศน์ของเขา ผิวพรรณขาวเนียนละเอียด และเปล่งปลั่งนุ่มนิ่ม“อ๊ะ…”หลินหว่านหรูถูกบีบจนตื่น ก่อนจะพบว่าเธอกำลังโป๊เปลือย เธอกรีดร้องแล้วผลักเย่เทียนหยู่ออกมือข้างหนึ่งดึงผ้าห่มไว้ และมืออีกข้างก็ถือหมอนทุบออกไปอย่างแรง“ไอ้คนชั่ว ไอ้คนลามก แกทำอะไรฉัน!”“เรื่องนั้น เหมือนจะทำไปทุกท่าเลย”“หน้าด้าน ไอ้คนไร้ยางอาย” หลินหว่านหรูทั้งอับอายทั้งโกรธ“จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกมั้งครับ เมื่อคืนคุณเป็นคนเริ่มก่อนนี่” เย่เทียนหยู่น้อยเนื้อต่ำใจ“เหลวไหล ก็…”หลินหว่านหรูอยากจะเถียงแต่ก็พูดต่อไม่ออก เพราะสมองของเธอกำลังฉายภาพฉากเมื่อคืนเมื่อคืนวานเพื่อจะเก็บหนี้ก้อนโต เธอถูกคนวางยา และเมื่อพบความผิดปกติก็ใช้โอกาสหนีออกมาตอนไปเข้าห้องน้ำอีกฝ่ายพาเธอมาส่งที่ประตูโรงแรมและจะกลับออกไป แน่นอนว่าเธอเองเป็นคนรั้งเขาไว้และกระโจนใส่เขา“ฮือ ฮือ…”หลินหว่านหรูกลั้นเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป เธ
“นี่เป็นแบล็กการ์ดหลงเถิง ข้างในบัตรมีเงินอยู่ห้าร้อยล้านบาท สามารถใช้ได้ทุกร้านค้าที่อยู่ในเครือหอการค้าหลงเถิงเมืองเทียนไห่ครับ”“อีกทั้งท่านเองคงเพิ่งมาถึง น่าจะยังไม่มีที่พัก นี่เป็นบัตรคีย์การ์ดวิลล่าของโซนสกายพาเลซหนึ่งครับ ได้โปรดรับมันไว้เถอะ”“ใจกว้างดีนะครับ มีเรื่องอะไรก็ว่ามาเถอะ” เย่เทียนหยู่เผยแววตาลึกล้ำราวกับเขามองทุกอย่างออกอยู่แล้ว“ราชามังกรช่างปรีชา หยางเฉียนเฉียนลูกสาวของกระผมมักมีอาการตัวเย็นมาตลอดครึ่งปีที่ผ่านมานี้ เราหาหมอมาไม่น้อย แต่ไร้หนทางครับ” หยางต้าฝูรีบพูด“ไม่ต้องกังวล แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น รอพรุ่งนี้ผมหาเวลาว่างไปช่วยเธอรักษาก็พอแล้ว”“ยอดไปเลยครับ กระผมขอขอบคุณท่านราชามังกร!”หยางต้าฝูพูดด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็ได้สอบถามผู้คนไปทั่วสารทิศ จนในที่สุดก็ค้นพบความลับอันยิ่งใหญ่ราชามังกรหนุ่มองค์ใหม่กลายเป็นแพทย์เซียนที่เขาตามหามาแสนนานแต่หาไม่พบเสียที เป็นแพทย์เซียนที่ชอบหลบซ่อนตัวช่างเหลือเชื่อจริง ๆ ใครจะคิดว่า แพทย์เซียนในตำนานจะยังเด็กขนาดนี้ และยังเป็นราชามังกรแห่งหลงเหมินอีกด้วยหลังจากได้รับคำตอบแล้ว หยางต้าฝูมีความสุขมากเขาจึงพูดขึ
“เทียนหยู่ ตั้งแต่ปู่ได้รับสายจากแพทย์เซียนเฒ่า ปู่ก็รอหลานมาตลอดเลย ในที่สุดวันนี้หลานก็มาสักที แล้วนั่นจะยังยืนอยู่หน้าประตูทำไมเล่า?”หลังจากที่ท่านปู่ได้รับแจ้งการมาถึงและรออยู่สักพักแล้วพบว่าเขาไม่เข้าไป ท่านปู่จึงมาถึงหน้าประตูด้วยตัวเองเย่เทียนหยู่หันมองก่อนจะเรียกเขาพร้อมรอยยิ้ม “ท่านปู่หลิน!”“พวกหลานรู้จักกันรึ?” ท่านปู่มองดูหลานสาวที่อยู่ด้านข้างแล้วถามขึ้นด้วยความสงสัยสีหน้าของหลินหว่านหรูกร่อยไปเล็กน้อยในพริบตา“เจอกันตอนกลางวันน่ะครับ” เย่เทียนหยู่รีบช่วยอธิบาย“อย่างนั้นก็บังเอิญจริง ๆ บางที นี่อาจเป็นพรหมลิขิตของสวรรค์ก็ได้ พอดีวันนี้เป็นฤกษ์ดีสำหรับการแต่งงาน รอเราทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว พวกหลานก็ไปจดทะเบียนกันเถอะ” ท่านปู่หลินพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง แพทย์เซียนเฒ่ามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ดังนั้นลูกศิษย์ของเขาก็น่าจะเก่งมากเช่นกันเย่เทียนหยู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สุดท้ายเขาจะตระหนักได้ว่าสาวสวยคนนี้คือคู่หมั้นของเขา หลินหว่านหรู เขาอดไม่ได้ที่จะมองดูรูปร่างของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง โดยเฉพาะ ‘ส่วนสำคัญ’หลินหว่านหรูเองก็สังเกตเห็นสายตาลามกของเ
“ฝันไปเถอะย่ะ ต่อให้ฉันต้องไปชอบหมาตัวไหนก็คงไม่ชอบนายหรอก!”หลินหว่านหรูพูดด้วยความโมโห ชายหนุ่มที่ทั้งหล่อ รวย มีความสามารถมากกว่านายยังมีอีกตั้งเท่าไร ฉันยังไม่ถูกใจเลย แล้วจะให้ถูกใจนายเนี่ยนะ?“หว่านหรู!”ในตอนนั้นเอง ผู้หญิงหน้าตาสละสวยที่สวมชุดสุดร้อนแรงคนหนึ่งเดินเข้ามา กางเกงขาสั้นยาวถึงสะโพกกับเสื้อยืดรัดสะดือเผยให้เห็นเรียวขาและเอวเรียวบางของเธออย่างสมบูรณ์ อีกทั้งเนินขาวเนียนนั้นก็สะดุดตามากเธอเหลือบมองเย่เทียนหยู่ข้าง ๆ อย่างไม่ตั้งใจเขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา ๆ แต่รูปร่างหน้าตาดีใช้ได้ แต่อย่างว่า คนบ้านนอกจากภูเขาแบบเขาไม่ว่าเขาจะใส่ชุดอะไร ก็คงเหมือนกับคางคกใส่สูทอยู่ดีเพ้อฝัน“มาสักที”หลินหว่านหรูกล่าวทักทาย ก่อนจะพูดกับเย่เทียนหยู่ “นี่คือเพื่อนสนิทของฉัน ซูถิง”เย่เทียนหยู่ยื่นมือออกแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “สวัสดีครับ!”แต่ซูถิงไม่ชายตามองเขาเลยด้วยซ้ำ เธอจับมือของหลินว่านหรูแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ นายน้อยหลิวและคนอื่น ๆ กำลังรอเราอยู่”หลินหว่านหรูพยักหน้า จากนั้นก็หันมาเรียกเขา “คุณก็มาด้วยกันสิ!”ซูถิงปรากฏตัวแค่เพียงเพื่อจัดการกับเขา ทำให้เขาลำ
ทุกคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง นี่เขากล้าขึ้นไปจริง ๆ เหรอ ก่อนจะพากันหัวเราะ“ฮ่า ๆ ฉันล่ะตลกเป็นบ้า คนบ้านนอกอย่างแกยังกล้าพูดจาอวดเบ่งขนาดนี้”“...”เย่เทียนหยู่ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจพวกเขา เขาหยิบดาบขึ้นมาแล้วเร่งเร้า: “ยังไม่รีบอีก?”หลิวเจี๋ยรู้สึกสับสนเล็กน้อย เขาจึงเดินเข้าไปแล้วพูดว่า “แกไม่สวมอุปกรณ์ป้องกันเหรอ?”“ไม่จำเป็นหรอก”เมื่อหลิวเจี๋ยได้ยินแบบนั้นก็โกรธจัด เขายิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ดี ถ้าอีกพักแกเจ็บตัวก็อย่ามาโทษฉันภายหลังแล้วกัน” เขาคิดจะใช้โอกาสนี้ทำให้มือและเท้าของเขาพิการ“พูดมากจริงจังเลยครับ” เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วไม่ต้องพูดว่าหลิวเจี๋ยโกรธมากขนาดนั้น แต่ทุกคนต่างก็หมดคำจะพูดแค่ดูท่าถือดาบของเขา ก็มองออกเลยว่าเป็นคนนอกวงการ ดันกล้ามาอวดแบบนี้ นี่มันรนหาที่ตายชัด ๆ ไม่ใช่เหรอ?หลินหว่านหรูกังวลเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเย่เทียนหยู่ และอยากให้เขาออกจากชีวิตเธอไปเสียเดี๋ยวนี้ แต่เธอก็ไม่ได้อยากให้มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับเขาซูถิงปลอบเธอทันที: “หว่านหรู ไม่ต้องกังวล ไม่เป็นไรหรอกหน่า นายน้อยหลิวมีทักษะมากและก็รู้จักขอบเขตด้วย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาหรอก”หลินห