เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 941
บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 942
เดิมทีเขารู้สึกไม่สบายใจมาตลอด เรื่องที่เขาอาจทำร้ายจิตใจของหยางเฉียนเฉียน แต่หลังจากที่วันนี้เขาเห็นหลินหว่านหรูเป็นแบบนั้น เขาก็ตัดสินใจได้ในที่สุด ว่าเขาไม่อาจสนใจอะไรมากมายแบบนั้นได้อีกแล้วเขายอมปล่อยให้หว่านหรูเศร้าเสียใจแบบนั้นไม่ได้จริง ๆ“บ…แบบนั้นไม่น่าจะดีเท่าไหร่” หลินหว่านหรูเป็นกังวล ถ้าแม่สามีในอนาคตของเธอเป็นอะไรไปเพราะตัวเธอเอง เธอก็เป็นคนบาปน่ะสิแต่เธอจะยอมให้เย่เทียนหยู่กับหยางเฉียนเฉียนแสดงละครจนกลายเป็นเรื่องจริงไม่ได้“ไม่มีอะไรไม่ดีหรอกครับ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการกระทำของเราเอง เราเลิกสนเรื่องนั้นเถอะ ตอนนี้คุณคงไม่โกรธผมแล้วใช่มั้ย” เย่เทียนหยู่ถามด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาเห็นหลินหว่านหรูดูผ่อนคลายลงแล้วใบหน้าของหลินหว่านหรูแดงระเรื่อขึ้นมาทันที ก่อนที่เธอจะพูดด้วยความโกรธ “ฉันจะโกรธต่อ ใครใช้ให้นายไม่บอกฉันเรื่องนี้ก่อนละ ทำเอาฉันนึกว่านายไม่ต้องการฉันแล้วซะอีก”“ได้ยังไงกันครับ ผมบอกแล้ว ขอแค่คุณยอม ผมก็จะปกป้องคุณตลอดไป ก่อนหน้าที่ผมไม่พูดแค่กลัวเรื่องราวมันจะแพร่งพราย”“ฉันเข้าใจแล้ว!”หลินหว่านหรูขัดจังหวะเขาก่อนที่เธอจะก้าวไปปิดปากของเย่เทียนหยู่ด้วยริม
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 943
ในเวลานี้ เย่เทียนหยู่ยังไม่รับรู้เรื่องราว เขาไม่รู้เลยว่าการกระทำอันหลบซ่อนของเขาตกอยู่ในสายตาของผู้เป็นแม่หมดแล้วและเพราะภาพฉากสัมพันธ์ทางกายของทั้งสองไม่เหมาะกับเด็กเท่าไหร่นัก เราคงไม่ต้องอธิบายอย่างละเอียดเช้าวันรุ่งขึ้น ดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ลอยสูงขึ้นไปเหนือฟ้า แสงแดดสะท้อนผ่านผ้าม่าน และหลินหว่านหรูก็ค่อย ๆ เปิดตาของเธอด้วยอาการสะลึมสะลือเธอมองไปรอบ ๆ ด้วยความประหม่าทันที ในตอนนี้เทียนหยู่ลุกขึ้นนั่งบนเตียงอยู่ก่อนแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่สังเกตว่าเธอตื่นแล้วทุกอย่างเมื่อวานไม่ใช่ความฝันสินะเป็นครั้งแรกที่ความทรงจำของเธอเลือนลาง แต่ภาพฉากเมื่อคืนกลับชัดเจนอยู่ในสมองของเธอโดยเฉพาะความรู้สึกแบบนั้น มันชัดเจน น่าตื่นเต้นและเธอก็ชอบมันมากเมื่อนึกถึงความบ้าคลั่งของตัวเองเมื่อคืน ใบหน้าของหลินหว่านหรูก็แดงก่ำด้วยความเขินอาย แม้ว่าเมื่อคืนนี้เย่เทียนหยู่จะเป็นคนเริ่มก่อน แต่ตลอดกระบวนการเธอก็กะตือรือร้นให้ความร่วมมือไม่น้อยยิ่งเธอคิดว่าตัวเธอตอนอยู่บนเตียงเป็นยังไงบ้าง เธอก็ยิ่งรู้สึกเขินอายมากขึ้นไปอีกเธอช่างไร้ยางอายขนาดนั้นได้ยังไง!เธอรีบหลับตาอีกครั้งและแกล้งทำเป็นหลับ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 944
“อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะ ระยะหลังมานี้ลูกคอยสนับสนุนเขาอยู่ตลอดเลยนี่ บางทีเขาอาจจะดีกับลูกมากกว่าคนอื่น ๆ ก็ได้นะ”“ช่างมันเถอะครับ ผมจะได้นะว่าตอนแรกผมทำตัวแย่กับเขาที่สุดเลย”“เฮ้อ โทษที่ก่อนหน้านั้นเราต่างก็หน้ามืดตามัว ไม่เคยเชื่อลูกเลยสักครั้ง ไม่อย่างนั้น เราก็คงไม่เดินมาถึงจุดนี้กันหรอก”คุณปู่ตระกูลหลินถอนหายใจและพูดอย่างช่วยไม่ได้“คุณปู่ พูดแบบนั้นจะมีประโยชน์อะไรครับ ผมเคยบอกไปแล้วว่าพวกปู่จะต้องผิดหวังแน่”หลินจื่อตงพูดด้วยความหดหู่ ถ้าพี่เขยของเขายังอยู่ที่นี่ เขาก็คงมีวิธีจัดการกับเรื่องนี้แน่นอน เพราะถึงยังไง พี่เขยของเขาก็สามารถต่อกรกับตระกูลเย่แห่งเมืองหลงตูได้ แล้วเขาจะกลัวตระกูลซุนได้ยังไง “พี่ตง ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ช่างมันเถอะค่ะ ฉันจะกลับไปทำให้พวกเขาสงบลงก่อน แล้วเราค่อยมองหาโอกาสกันทีหลัง” สวี่เจียเจียพูดเสียงแผ่วสวี่เจียเจียเป็นคนตัวเล็ก ท่าทางดูเป็นเด็กดี ทำให้มองแล้วสบายตา รูปลักษณ์งดงามและรูปร่างได้สัดส่วนไม่ว่าจะเป็นต้นกำเนิดหรือรูปลักษณ์ อันที่จริงตระกูลหลินถูกใจเธอมาก“ไม่ เรื่องแบบนี้ผู้ชายควรเป็นคนรับผิดชอบ ผมจะปล่อยให้คุณไปออกหน้าแทนได้ยัง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 945
“แม่!”หลินจื่อตงตะโกนห้ามเธอทันที นี่มันเวลาไหนแล้ว ทำไมถึงยังไปรบกวนพี่อีก“แม่อะไรของแก เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ จะไม่บอกพี่แกหน่อยเหรอ หรือคิดจะไม่สนใจใยดีแฟนแก แล้วให้เธอต้องคอยทุนทุกข์ระกำลำบากไปตลอดชีวิตหรือไง” แม่ตระกูลหลินจงใจถามเสียงดังหลินหว่านหรูได้ยินทุกอย่างอย่างชัดเจน และอดไม่ได้ที่จะถามทันที “จื่อตง เกิดอะไรขึ้นเหรอ”“พี่สาว คุณเป็นแบบนี้ ฉันไม่อยากจะพูดในตอนแรก แต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ” หลินจื่อตงพูดสั้น ๆ เกี่ยวกับกิจการของบ้านแฟนสาวของเขาหลังจากได้ยินแบบนั้น หลินหว่านหรูก็อดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองเย่เทียนหยู่เพียงเพื่อจะพบว่าเขากำลังจ้องมองที่หน้าอกของเธอ เธอก้มศีรษะลงแล้วพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ “คุณกำลังทำอะไรอยู่”หลินจื่อตงตกใจเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะได้ยินไม่ชัดเจน แต่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เขาถามด้วยเสียงต่ำ “พี่ พี่สบายดีมั้ย”“พี่ พี่สบายดี แต่อย่ากังวลเรื่องนี้ ฉันจะช่วยคุณคิดหาวิธีแก้ปัญหา” หลินหว่านหรูกล่าว“โอเค ขอบคุณนะพี่!”หลินจื่อตงวางสายโทรศัพท์ และในขณะนี้สวี่เจียเจียพูดด้วยความตื่นตระหนก “มันจบลงแล้ว พี่ชายของฉันมาที่เมืองเทียนไห่ด้วย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 946
แต่ยิ่งเย่เทียนหยู่เป็นแบบนี้ หัวใจของหลินหว่านหรูก็ยิ่งรู้สึกผิด เธออดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า “เทียนหยู่ ก่อนหน้านี้ฉันทำตัวงี่เง่าขนาดนั้น ไม่เคยเชื่อนายเลยตั้งหลายครั้ง แถมยังหย่ากับนายอีก นายไม่โกรธฉันเลยเหรอ”“ผมไม่โทษคุณหรอก ถ้าผมโกรธละก็ ผมคงไม่มาเจอหน้าคุณแล้ว”“ส่วนเรื่องที่เราหย่ากัน ผมเข้าใจว่าตอนนั้นคุณกลัวจะเอี่ยวผมไปลำบากด้วย”เย่เทียนหยู่ยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น หลินหว่านหรูก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดอย่างมีความสุข “เทียนหยู่ นายดีจังเลย!”“ใช่ แถมผมยังเก่งด้วยนะ โดยเฉพาะร่างกายผมเนี่ย เก่งคูณสอง!”“อะไรของนาย แต่ก่อนไม่ได้ร้ายขนาดนี้นี่”“อะไร คุณคิดอะไรอยู่ ผมหมายถึง ผมสุขภาพดี คุณคิดมากไปหรือเปล่า”หลินหว่านหรูอายมาก วันนี้เธอดูเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เพิ่งได้ลิ้มรสความรักเป็นครั้งแรก ไร้ซึ่งท่าทีประธานบริษัทอย่างสิ้นเชิงตอนนี้ความบาดหมางในอดีตได้ยุติลงแล้ว แต่เพื่อหลีกเลี่ยงบุคคลลึกลับรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับหลินหว่านหรู เย่เทียนหยู่จึงบอกให้หลินหว่านหรูระวังตัวตอนอยู่ด้านนอกตอนนี้พวกเขายังคงเลิกกันอยู่ในเวลานี้ แขกไม่ได้รับเชิญหลายคนบุกเขามา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 947
สวี่กวางทำความเข้าใจเกี่ยวกับหลินซื่อกรุ๊ปมาก่อนแล้ว หลังจากรู้ว่าลูกสาวของพวกเขามีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหลินจื่อตงมาก พวกเขาจึงทำการตรวจสอบประวัติของหลินจื่อตงทันทีหลินจื่อตงคนนี้เป็นแค่พวกไร้ความสามารถ ชอบถเลถไหลในทางกลับกันระยะหลังมานี้ตระกูลหลินทำผลงานได้ไม่น้อย แต่เมื่อเทียบกับตระกูลของพวกเขาแล้วก็ยังห่างชั้นกันมากสิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้เธอเป็นที่ชอบพอของนายน้อยตระกูลซุนจากสี่ตระกูลหลักเมืองตงเฉิง มันเป็นคู่ต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบจากสวรรค์ เขาจะได้รับอันตรายจากตระกูลขยะเช่นนี้ได้ยังไงใบหน้าของคุณปู่หลินกลายเป็นสีแดงและขาวหลังจากถูกดุ เขารู้สึกเขินอายอย่างยิ่ง ถ้าเขารู้ เขาคงไม่ออกมาเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เนื่องจากเขาขับไล่เย่เทียนหยู่ออกไป เขาจึงรู้สึกอับอายทุกวัน และใบหน้าเก่าของเขาก็หายไปเดิมทีหลินหงต้องการออกมาเพื่อปกป้องภรรยาของเขา แต่ในเวลานี้เขาเพียงปฏิเสธที่จะออกมาเขารู้สึกว่าการออกมาเป็นเพียงอีกคนหนึ่งที่ทำให้อีกฝ่ายต้องอับอาย และมันจะไม่ส่งผลอื่นใดเลยไม่มีทาง ทำไมพวกเขาถึงเรียกว่าตระกูลอ่อนแอในตอนนั้นเอง เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเย่เทียนหยู่หากเทียนหยู่อ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 948
สวี่เจียเจียสีหน้าย่ำแย่มาก เธออดไม่ได้ที่จะหันไปมองหลินจื่อตงหลินจื่อตงรู้สึกร้อนใจมาก “เจียเจีย อย่าไปฟังเขา ผมไม่กลัวเขาหรอก” เขารีบตอบกลับ“เจ้าหนู ดูเหมือนว่าเจ้าอยากจะตายจริง ๆ โอเค ข้าจะฆ่าเจ้าก่อน” สวี่กวางได้เรียนรู้วิชาวรยุทธ์แล้ว และความแข็งแกร่งของเขาก็ดีมากนี่คือสาเหตุที่สวี่เจียเจียกังวลและกลัวมากสวี่เจียเจียรีบพูดว่า “ไม่ พี่ชาย ฉันจะไปกับคุณ ฉันจะกลับไปกับคุณ”“เจียเจีย...”“พี่ตง พอเถอะค่ะ หนูจะกลับไปก่อน ไม่ต้องกังวล ฉันจะรอคุณ”สวี่เจียเจียพูดอย่างรวดเร็ว“ผม…”หลินจื่อตงต้องการพูดอย่างอื่น แต่เขารู้สึกกดดันอย่างมากที่มาที่เขา สวี่กวางเหลือบมองเขาอย่างเย็นชาราวกับว่าเขากำลังจะฆ่าเขาเมื่อใดก็ได้แต่เขายังคงกัดฟันและพูดว่า “เจียเจีย รอฉันด้วย ฉันจะไปรับคุณที่ตงเฉิงแน่นอน!”“อือ!”สวี่เจียเจียหันหน้าไปทางพี่ชายของเธออีกครั้งและพูดเสียงดัง “พี่ชาย ถ้าคุณกล้าทำร้ายพี่ตง ฉันจะไม่กลับไปจนกว่าฉันจะตาย”ใบหน้าของ สวี่กวางเปลี่ยนเป็นเย็นชาและเขาพูดอย่างเย็นชา “ฮะ ฉันขี้เกียจเกินไปที่จะทำอะไรกับขยะประเภทนี้ แต่ถ้าเขากล้ามาที่ตงเฉิงเพื่อตามหาคุณ ฉันสัญญาว่าจะหักมือแล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 949
เดิมทีหลินหว่านหรูไม่ได้คิดจะกลับบ้านเร็วขนาดนี้ แต่เพราะได้ยินว่าเกิดเรื่องกับน้องชาย เธอจึงตัดสินใจกลับมาเร็วกว่าเดิม เพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์แต่ไม่คิดเลยว่า ทันทีที่เธอกลับมา เธอจะได้ยินแม่ของเธอกำลังกล่าวโทษเทียนหยู่ที่ไม่ยอมกลับมาหาตระกูลหลิน แต่เรื่องนี้จะตำหนิเย่เทียนหยู่ได้ยังไงกัน“แม่ สิ่งที่แม่พูดไม่ใช่แค่ผิดนะ แต่ยังผิดมหันต์เลยด้วย!”“ตอนที่เทียนหยู่ยังอยู่ ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาไม่ยื่นมือมาช่วยเรา แต่ตอนนั้นเป็นเราเองที่ทำให้เขาเสียใจแล้วยังขับไล่เขาออกจากบ้าน”“แล้วทำไมตอนที่เราอยากไล่เขาไป เขาก็ต้องไป ตอนเราอยากให้เขามา เขาก็ต้องมา คิดว่าเขาเป็นใครกันคะ”หลินหว่านหรูถามอย่างโกรธ ๆ แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่บ้าน แต่เธอก็รับคำพูดของแม่เธอไม่ได้จริงๆแม่ตระกูลหลินพูดไม่ออกเมื่อถูกถาม และเธอก็พูดด้วยความโกรธทันที “หลินหว่านหรู แกไม่รับสายเราเลยนะ แล้วกล้าดียังไงกลับมาเอาป่านนี้”“แกไปอยู่ไหนมาตอนที่แม่แก ปู่แก กระทั่งน้องชายของแกกำลังถูกนายน้อยสวี่ดูถูกฮะ”“ตอนที่แฟนน้องชายแกถูกแย่งเอาตัวไป แกมัวไปมุดหัวอยู่ไหนมา”“ลูกก็ไม่ได้สนใจครอบครัวตัวเองนักหรอก สนใจแต่
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1255
แม้ว่าจะเป็นเพียงกระบวนท่าเดียว แต่ก็สามารถทำให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของเย่เทียนหยู่ได้ ประมุกสำนักดอกไม้อย่างเยว่เหลียนหานและศิษย์ในสำนักนอกจากรู้สึกตกใจกับความแข็งแกร่งของเย่เทียนหยู่แล้ว ยังรู้สึกอับอายในใจอีกด้วยตอนแรกพวกเธอต่างพากันดูถูกอีกฝ่ายแทบจะตลอดเวลา กระทั่งยังคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กไม่รู้จักโตด้วยซ้ำแม้จะสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงก่อนจะลงไปต่อสู้กับเจวี๋ยเทียน แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังรู้สึกว่าไม่น่าเชื่อถืออยู่ดี โชคดีที่ไม่ได้พูดออกไปจริง ๆ ไม่เช่นนั้นคงจะรู้สึกอายมากกว่านี้เป็นแน่ในเวลานี้ เมื่อเห็นท่าทีสง่างามและดูมั่นใจของเย่เทียนหยู่แล้ว ดวงตาของสองพี่น้องเยว่เหลียนหานและเยว่เหลียนเวยต่างก็แสดงออกถึงความชื่นชมอย่างลึกซึ้งออกมาคนที่มีความสง่างามและทรงพลังเช่นนี้ ช่างทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจและรู้สึกชอบได้จริง ๆเพียงแต่น่าเสียดาย ที่หน้าตาอาจจะบกพร่องไปนิดหน่อยเพราะไม่อย่างนั้น ป่านนี้คงทำให้ผู้หญิงนับหมื่นหลงใหลได้แน่ ต่อให้เป็นพวกเธอสองพี่น้องก็อาจจะตกหลุมรักได้เช่นกันหลินเจวี๋ยตาเบิกกว้าง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าตำหนักถึงไม่ต้องการให้เขาช่วย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1254
“งั้นก็เข้ามาเลย!”สีหน้าเจวี๋ยเทียนดูเย็นชา เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีก ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจจะแค่ขู่เฉย ๆ ก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตนยังมีเวทอาคมที่เตรียมเอาไว้อยู่ในมือ ใครหน้าไหนจะสู้กับตนได้กัน?เสียงพูดยังไม่ทันจะจบ เขาก็เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วราวกับภูตผี ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่ตรงตำแหน่งจุดศูนย์กลางของลานประลองทันทีเย่เทียนหยู่เองก็เช่นกัน เขาเคลื่อนไหวแทบจะในทันที ก่อนจะมายืนอยู่ตรงข้ามกับเจวี๋ยเทียนเพียงแต่ว่า พลังที่ทั้งสองแสดงออกมานั้นไม่ได้ชัดเจนสักเท่าไหร่ จึงยากที่จะบอกได้ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากันโดยเฉพาะเย่เทียนหยู่ ดูเหมือนว่าพลังของเขานั้นจะถูกควบคุมเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ราวกับน้ำในบ่อที่นิ่งสงบ ซึ่งทำให้เขาดูไม่เหมือนปรมาจารย์ผู้ทรงพลังเลยแม้แต่น้อยแต่ยิ่งมันเป็นแบบนี้ เจวี๋ยเทียนก็ยิ่งไม่กล้าที่จะประมาท เขามองตรงไปข้างหน้า ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาออกไปว่า “เจ้าตำหนักหยู่ ผมจะลงมือแล้วนะ รับเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”“เริ่มเลยเถอะ!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น ท่าทีดูไม่รีบร้อนแต่อย่างใดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูถูกตนแบบนี้ นั่นจึงทำให้เจวี๋ยเทียนรู้สึกโ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1253
“ครับ เจ้านาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ หยางผั่วจวินก็กลับไม่โต้แย้งเลยแม้แต่คำเดียว เขาเพียงก้มตัวและโน้มศีรษะด้วยท่าทีเคารพเท่านั้น ก่อนจะถอยกลับไปฉากนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงอีกครั้งอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อกี้ท่าทีของหยางผั่วจวินดูหยิ่งยโสอย่างมาก แทบจะไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้เลย แต่เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเจ้าตำหนักหยู่ กลับแสดงท่าทีเคารพออกมาเสียอย่างนั้น ให้เกียรติมากถึงขั้นเรียกว่าเจ้านายเลยด้วยที่สำคัญเลยก็คือ ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพราะความเต็มใจเสียด้วยซ้ำนี่จึงยิ่งทำให้ในใจของเจวี๋ยเทียนเกิดความมืดมนขึ้นมานิดหน่อย แต่เมื่อลองนึกดูอีกที ต่อให้เจ้าตำหนักหยู่จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็คงไม่มีทางแข็งแกร่งถึงขั้นนั้นแน่นอนเว้นเสียแต่ว่า เขาจะเลื่อนขั้นถึงระดับเทพยดาแดนดินแล้วแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในวัยแค่นี้ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถทำได้ส่วนหยางผั่วจวิน เจ้าเด็กนั่นมีร่างกายที่แปลกประหลาด เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง นั่นจึงไม่อาจมองเขาเป็นแค่คนธรรมดาได้เพราะด้วยเหตุนี้ เจวี๋ยเทียนจึงคิดว่าเย่เทียนห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1252
แต่สีหน้าของเจวี๋ยซินกลับเริ่มเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาถึงขั้นยอมสละทุกอย่างออกไปจนหมดแล้วแท้ ๆ แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายได้เลยไม่มีกระทั่งบาดแผลเลยแม้แต่น้อย!เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกจากปาก ก่อนจะสลบไปในทันที“เจวี๋ยซิน!”เจวี๋ยเทียนตกใจมาก เขาจึงรีบตรวจสอบร่างกายของเขาโชคดี ที่มันเป็นแค่ผลข้างเคียงจากการใช้ยาจนร่างกายอ่อนแอลงก็เท่านั้น ก่อนจะนำยาสองสามเม็ดให้เขากิน จากนั้นจึงเรียกให้ยอดฝีมือคนอื่นพาไปดูแลต่อเมื่อเห็นเจวี๋ยซินกำลังถูกยกลงไปจากสนาม แววตาของหยางผั่วจวินก็เป็นประกาย ก่อนจะพูดว่า “เจวี๋ยเทียน เจวี๋ยซินถูกฉันจัดการจนอยู่ในสภาพนี้แล้ว มันกลายเป็นสวะไปแล้ว งั้นแกก็รีบขึ้นมาแก้แค้นแทนเขาเถอะ มาจัดการฉันซะสิ?”“......”คนอื่น ๆ ต่างก็หมดคำจะพูด หยางผั่วจวินคนนี้ต้องการจะทำให้เจวี๋ยเทียนโกรธจนตายเลยรึไง อวดดีเกินไปแล้วพวกเขาคิดแค่ว่าหยางผั่วจวินกำลังตั้งใจจะดูถูกเจวี๋ยเทียน แต่จริง ๆ แล้วหยางผั่วจวินแค่ต้องการต่อสู้เท่านั้นทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจวี๋ยเทียน เพื่อดูว่าจะรับมือกับอีกฝ่ายอย่างไรหากเขาปฏิเสธ นั่นก็เท่ากับ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1251
เจวี๋ยซินส่งเสียงคำรามออกมาเสียงดัง ร่างกายของเขากลับมามีพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ทำให้ท่าทีของเขาดูเหมือนคนบ้ายิ่งกว่าเดิม ดวงตาของเขาแดงก่ำสีหน้าของหยางผั่วจวินดูมืดลง เขารู้ ว่าอีกฝ่ายกำลังจะใช้ท่าไม้ตายแล้วหลังจากท่านี้ถูกปล่อยออกมา อีกฝ่ายจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแน่นอนตัวเขาเองก็ทำการรวบรวมกำลังภายในของตนด้วยเช่นกัน ความน่าสะพรึงกลัวของชี่แท้ถูกหลอมรวมเอาไว้ที่หมัดทั้งสองข้างทันที เพื่อเตรียมพร้อมรับการโจมตีที่ดีที่สุดทุกคนต่างจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยความตั้งใจ เพราะพวกเขารู้ดีว่าหลังจากทำการปล่อยท่านี้ออกไป ผลแพ้ชนะของทั้งสองก็จะปรากฏออกมาแล้วเป็นอย่างที่คิด เวลาหลังจากนั้นผ่านไปเพียงชั่วขณะ ความแข็งแกร่งอันทรงพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างรุนแรงทันใดนั้น บรรยากาศรอบ ๆ ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นซ้อนกันเป็นระยะ ๆ ทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบมีเพียงกระแสของกำลังภายในที่น่าทึ่งลอยเต็มไปหมดพื้นที่ทั้งหมดถูกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ กลายเป็นพายุหมุนที่พัดผ่านไปมาทั้งสองคนติดอยู่ด้านในกับสถานการณ์ที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนผลกระทบที่เกิดจากพลังอันน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1250
“สายเกินว่าที่แกจะเข้าไปขวางแล้วล่ะ”“ก็แล้วแต่แกจะคิด เสร็จรึยัง ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วเนี่ย” หยางผั่วจวินพูดด้วยความตื่นเต้น รู้สึกราวกับว่าคนตรงหน้าคือสาวงามที่หาใดเปรียบแทบอยากกระโจนเข้าไปกระชากเสื้อผ้าออกจนเกลี้ยงเขาแทบรอไม่ไหวแล้วจริง ๆคนอื่น ๆ ต่างมองฉากนี้ด้วยความงงงวย และหมดคำจะพูดไปโดยสิ้นเชิงบางครั้งพวกเขาก็อยากจะพูดออกไปว่า เจ้าเด็กนี่กำลังรนหาที่ตายอยู่รึไง ในตอนแรกพวกเขาอาจจะคิดแบบนี้ แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นว่าหมัดที่ทรงพลังนั้นได้ตอบคำถามทั้งหมดกับพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคิดผิด กระทั่งผิดจนไม่อาจให้อภัยได้เลยทีเดียวแต่คำพูดนี้ กลับทำให้เจวี๋ยซินโกรธจัดทันทีเห็นเพียงกำลังภายในของเจวี๋ยซินที่กำลังพุ่งสูงขึ้นจนถึงจุดที่น่ากลัว ดวงตาสองข้างแดงก่ำ จ้องมองไปทางหยางผั่วจวินอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เจ้าหนู แกตายซะเถอะ!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจวี๋ยซินก็พุ่งตรงเข้าหาหยางผั่วจวินทันที พร้อมกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวจนน่าตกใจ“เข้ามาเลย!”หยางผั่วจวินเองก็ตรงเข้าไปเผชิญหน้าโดยตรงเช่นกัน เมื่อเขาเห็นพลังที่เพิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1249
เมื่อเห็นว่าหยางผั่วจวินไม่ได้รับบาดแผลเลยแม้แต่น้อย แถมยังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อีกต่างหาก เจวี๋ยซินกลับแทบพังทลายอยู่รอมร่อ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่ภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด จะให้ทนอับอายอยู่แบบนี้ได้อย่างไรเมื่อเจวี๋ยเทียนเห็นฉากนี้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแย่แล้ว! สถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่ เกรงว่าเขาคงจะเปิดใช้เวทอาคมเป็นแน่ จะทำอย่างไรดีเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงแววตาแดงก่ำของเจวี๋ยซิน เขาบ่นพึมพำขึ้นมาว่า “เวรเอ้ย ฉันไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืนอย่างแกแน่!”ทันทีที่เขาพูดจบ มือขวาของเขาก็ยาเม็ดหนึ่งออดมา ก่อนจะกลืนมันลงไปทันทีสีหน้าเจวี๋ยเทียนเปลี่ยนไปอย่างมาก คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ แต่เขากลับรู้ดีว่าเจวี๋ยซินคิดจะทำอะไรเขาต้องการที่จะหยุดยั้งเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ทันแม้แต่จะได้เอ่ยปาก เพราะนอกจากสิ่งนี้ ก็แทบจะไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้วทุกคนต่างพากันชะงักไปชั่วขณะ การที่เลือกกินยารักษาบาดแผลในเวลานี้ เกรงว่าคงจะไม่ช่วยอะไรมากนักแต่ในเวลาต่อมา เจวี๋ยซินก็ได้เริ่มทำการใช้วิชามารที่คนทั่วไปไม่สามารถใช้ได้อย่าง วิชามหาเวทสลายชีพจรทันที ผ่านไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1248
“เข้ามาเลย!”สีหน้าหยางผั่วจวินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็เริ่มด้วยเช่นกันในชั่วพริบตา ทั้งสองต่างก็นำพาพลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ในเวลาอันสั้น ทั้งสองกลับมีการแลกกระบวนท่ากันไปแล้วกว่าสิบกระบวนท่าภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ได้มีการปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมาเรื่อย ๆ ทำให้ผู้ชมต้องตกตะลึงไปกับความตื่นตาตื่นใจทุกคนต่างจ้องมองการต่อสู้บนสนามโดยไม่ละสายตาหลัก ๆ แล้วการต่อสู้ของทั้งสองนั้นน่ากลัวและแข็งแกร่งมาก ทั้งชีวิตนี้ เกรงว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นการต่อสู้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนี้ พวกเขาต่างก็มีผู้สนับสนุนของตนเองเวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสองถึงได้แยกออกจากกันหลังจากการเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง หยางผั่วจวินหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะพูดอย่างมีความสุขออกไปว่า “สะใจ นี่สิ ถึงจะเรียกว่าการต่อสู้!”“คนเมื่อกี้ มารโลหิตอะไรนั่นก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้นแหละ!”“......”ทุกคนที่กำลังตั้งใจดูการต่อสู้ จู่ ๆ พูดแบบนี้ขึ้นมา เสียมารยาทเกินไปไหมถ้าบอกว่ามารโลหิตคือขยะ เช่นนั้นพวกเราล่ะ?สีหน้าเจวี๋ยซินดูเคร่งเครียด แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เขาก็แทบจะใช
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1247
ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์พากันตกตะลึงไปตาม ๆ กันทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาให้ได้ตอบสนองเลยด้วยซ้ำในเวลาอันสั้น เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ สถานการณ์ในสนามก็เปลี่ยนแปลงอย่างมาก มารโลหิตถูกสังหารในทันทีไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่าหยางผั่วจวินจะลงมือได้อย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนี้ แถมยังลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมอีกต่างหากบอกได้เลยว่า ในตอนนั้นมารโลหิตเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าตนจะต้องมาพบกับชะตากรรมเช่นนี้ในใจของตู๋เปียนฝูและบรรพจารย์หวงเฉวียนต่างก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พลังของพวกเขาต่างจากมารโลหิตก็จริง กระทั่งยังแข็งแกร่งกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ แต่เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากพวกเขาบุกเข้าไป ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่ในเวลานี้ พวกเขารู้สึกโชคดีมากจริง ๆโดยเฉพาะตู๋เปียนฝู เมื่อกี้เขาเองก็กำลังคิดที่จะลงมือเช่นกันถ้าหากเขาลงมือจริง ๆ ตอนนี้คนที่นอนกองอยู่บนพื้นก็คงเป็นเขาไปแล้วปรมาจารย์ที่แท้จริง น่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ?พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าระดับปรมาจารย์ที่ตนมีอยู่ตอนนี้จะเป็นของปลอมรึเปล่าเย
