แชร์

บทที่ 941

เย่เทียนหยู่ตะลึงไปเล็กน้อย ยัยเด็กอ๊องนี่คิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือไง มีใครเขายืนฝันแบบนี้กันเล่า

แต่สงสัยว่าเธอคงนึกว่านี่เป็นแค่ภาพลวงตาของตัวเองมากกว่า

เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มร้องไห้อีกครั้ง สีหน้าของเย่เทียนหยู่ก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด จากนั้นเขาก็รีบพูดทันทีว่า “ยัยเด็กโง่ อย่าร้องไห้สิ ฝันนั่น คุณจะตื่นหรือไม่ตื่นผมก็อยู่ตรงนี้ไม่ใช่รึไง”

“คนโกหก ถ้าฉันตื่นจากความฝัน นายก็ต้องหายไปแล้วสิ” หลินหว่านหรูไม่อยากตื่น

“ลืมตาดูให้ชัด ๆ สิ นี่ไม่ใช่ความฝัน มันเป็นเรื่องจริง วันนี้ผมเห็นคุณเสียใจ ผมก็เลยรีบตามคุณออกมาจนถึงที่โรงแรมนี่”

เย่เทียนหยู่พูดอย่างช่วยไม่ได้

หลินหว่านหรูลืมตาขึ้นและมองดูใบหน้าที่คุ้นเคยตรงหน้าเธอ จินตนาการของเธอเหมือนจริงขนาดนี้เลยเหรอ แต่เย่เทียนหยู่พูดว่าอะไรนะ เขาตามเธอมาตั้งแต่ที่วิลล่าเหรอ

ทันใดนั้น หลินหว่านหรูก็ได้สติ ขณะที่มองดูใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูเหมือนจริงตรงหน้า เธอก็เอื้อมมือไปหยิกใบหน้าของอีกฝ่าย

เย่เทียนหยู่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “หน้าผมหยิกสนุกมือมั้ย” เขาถาม

“นาย นายเป็นของจริงเหรอ!”

ในที่สุด หลินหว่านหรูก็ตอบสนอง

“ถ้าไม่ใช่ของ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status