เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่4 ช่วยฉันด้วย
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-07 11:25:35"มันจะยากอะไร ให้ลูกน้องของคุณจับเธอเข้าไปขังในห้องนอน จากนั้นคุณก็เข้าไปจัดการให้เสร็จสิ้น คราวนี้ก็เรียบร้อยแล้ว!" ซ่งปันซานพูดอย่างไม่อาย
"แผนนี้ไม่เลวเลย ทำตามที่คุณว่าแล้วกัน" จางฟานพยักหน้าอย่างพอใจ
ซ่งเชี่ยนฟังคำพูดที่แสนโหดร้ายของพ่อ ก็ถึงกับน้ำตาคลอด้วยความโกรธ ไม่คิดเลยว่าผู้เป็นพ่อจะกล้าผลักเธอลงนรกให้ตายทั้งเป็น
"ทำไมพ่อใจร้ายแบบนี้ จะปล่อยให้พวกมันทำร้ายฉันจริงเหรอ" เธอพูดทั้งน้ำตา
"เพราะแกไม่เชื่อฟัง ไม่ยอมแต่งงานกับจางฟาน ดันไปทำทะเบียนสมรสปลอมมาหลอกพวกเรา!" น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา โกรธที่ลูกสาวไม่เชื่อฟัง
"ใช่แล้วเชี่ยนเอ๋อร์ พ่อของเธอทำแบบนี้ก็เพื่อตัวเธอเอง ถ้าเธอแต่งงานกับจางฟาน ชีวิตจะสบายไม่ต้องทำงานหาเงินอีกเลย!" ผู้เป็นแม่พยายามโน้มน้าวใจด้วยอีกแรง
"ฉันไม่ได้หลอก ทะเบียนสมรสนี้เป็นของจริง ฉันกับหลิงหยางจดทะเบียนสมรสกันแล้ว!" เธอพยายามอธิบายให้พ่อแม่เข้าใจ
"งั้นบอกมาสิ หลิงหยางอะไรนั่นทำงานอะไร อยู่ที่ไหน?"
ซ่งเชี่ยนไม่รู้ว่าเขาทำงานที่ไหนหรือทำงานอะไร จึงอ้ำอึ้งตอบไม่ได้
"เห็นไหม ตัวแกก็ยังไม่รู้ เชี่ยนเอ๋อร์ ฟังพ่อเถอะ ยอมไปกับจางฟานดีๆ เข้าไปในห้องนอนซะ อย่าบังคับให้พ่อใช้กำลัง!" เห็นลูกสาวตอบไม่ได้ก็คิดไปแล้วว่าคงโกหกแน่นอน
"พ่อ! ทำแบบนี้มันผิดกฏหมายนะ"
"ในบ้านนี้ ฉันคือกฎหมาย!" จากนั้นเขาหันไปพูดกับจางฟาน "จางฟาน ฉันจะยกลูกสาวให้คุณเดี๋ยวนี้ รีบจับเธอเข้าไปในห้องนอนและจัดการให้จบเถอะ!"
เป็นเพราะรับเงินมาแล้ว หนี้ทั้งหมดจางฟานก็ใช้ให้แทนแล้ว หากเขาเรียกร้องขอคืนคงไม่มีหน้าเอาเงินมาคืนให้ สู้ยัดเยียดลูกสาวตามที่เขาต้องการ แค่นี้ก็จบเรื่อง
ซ่งเชี่ยนเห็นท่าไม่ดี จึงรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนและล็อคประตู ผู้เป็นพ่อเดินไปที่ดูและพยายามเปิด แต่พบว่ามันถูกล็อค น่าโมโหนักทำไมลูกสาวคนนี้ไม่ได้ดั่งใจเลย!
"เชี่ยนเอ๋อร์ เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพ่อจะพังประตูแล้ว!"
"พ่อ หนูเป็นลูกสาวของคุณหรือเปล่า ทำไมถึงทำแบบนี้กับหนู" ซ่งเชี่ยนกดตัวกับประตูร้องไห้ด้วยความคับแค้นใจ
"ฉันไม่มีทางเลือก ถ้าแกยอมแต่งงานกับจางฟาน ฉันถึงจะมีทางรอด แกคงไม่อยากเห็นฉันตายหรอกใช่ไหม?" ซ่งปันซานพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
หลังจากวางสายโทรศัพท์ หลิงหยางก็สั่งให้เลขาฯ และบอดี้การ์ดของเขาขับรถไปโรงพยาบาลในเมืองทันที เมื่อรถจอดที่หน้าตึกผู้ป่วย หลิงหยางก็ลงจากรถและรีบขึ้นลิฟต์ไปชั้น 10 มาถึงห้องผู้ป่วยหมายเลข 3 ก็เห็นคุณย่ากำลังนอนพักรักษาตัวอยู่
"เจ้าหนู ยังรู้จักมาหาย่าคนนี้อีกเหรอ?"
"คุณย่า ใครชนคุณย่าครับ แล้วใครพามาส่งโรงพยาบาล?" หลิงหยางรีบวิ่งเข้าไปจับมือคุณย่าไว้
"เมื่อคืนย่าโทรหาเธอแต่เธอปิดเครื่องเลยติดต่อไม่ได้ เช้านี้ย่าก็ไปหาเธอที่บ้าน..." ผู้เป็นย่าอธิบายเรื่องราวให้หลานชายฟัง
"คุณย่าไม่ต้องห่วง ผมจะติดต่อทางตำรวจเพื่อหาคนขับรถที่ชนให้ได้!" เมื่อรับรู้เรื่องทั้งหมดเขาไม่นิ่งนอนใจ ชนแล้วหนีผิดกฏหมาย เขาต้องไปลากตัวมาลงโทษให้ได้
"เรื่องมันเกิดไปแล้วก็แล้วไปเถอะ ลืมๆ มันไปซะ"
หลิงหยางรู้ว่าคุณย่ามีจิตใจดีจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาจึงถามถึงผู้หญิงที่พาคุณย่ามาส่ง เพราะตอนรับสายเป็นเสียงผู้หญิงแต่พอเขามาถึงก็ไม่เจอตัวแล้ว
"ผู้หญิงที่พาคุณย่ามาคือคนที่โทรหาผมใช่ไหมครับ?"
"ใช่แล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีมาก ถ้าไม่ได้เธอย่าคงไม่รอดแล้ว ย่าอยากจะแนะนำให้รู้จัก แต่เธอบอกว่าเธอแต่งงานแล้ว แย่จัง คงไม่มีโอกาสแล้วล่ะ"
หลิงหยางอยากบอกเหลือเกินว่าตอนนี้เขาก็แต่งงานแล้วเช่นกัน แต่ยังไม่มีโอกาสได้พูดคุณย่าก็ขัดขึ้นเสียก่อน
"เธออายุมากแล้วยังไม่แต่งงานเลย ย่าอยากอุ้มเหลนก่อนตาย"
"คุณย่าไม่ต้องห่วง จะได้อุ้มเหลนแน่นอน" เพราะตอนนี้เขาแต่งงานแล้วยังไงล่ะ! "แล้วผู้หญิงที่พาคุณย่ามาที่โรงพยาบาลไปไหนแล้วครับ?"
"เธอบอกว่ามีธุระด่วนที่บ้านก็เลยออกไปก่อน เธอยังจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ย่าด้วยนะ เธอเป็นคนดีมากเลย รีบติดต่อเธอแล้วคืนเงินให้เธอเถอะ"
หลิงหยางรีบโทรกลับไปหาเธอทันที เป็นเสียงของ ซ่งเชี่ยน ดังมาจากปลายสายฟังดูตื่นตระหนกมาก
"ฉันคือซ่งเชี่ยน ช่วยฉันด้วย!"
"คุณคือซ่งเชี่ยนเหรอ คุณอยู่ที่ไหน?" หลิงหยางตกใจแต่ไม่มีเวลาให้ถามมากนัก น้ำเสียงเธอฟังแล้วร้อนรนเหมือนกำลังเกิดเรื่อง
"ฉันอยู่ที่บ้านเลขที่ 402 ตึก 3 เขตเป่ยกวง..."
แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบสายก็ถูกตัดขาด หลิงหยางพยายามโทรกลับ แต่พบว่าโทรศัพท์ของเธอปิดเครื่องไปแล้ว
ซ่งเชี่ยนต้องมีอันตรายแน่!
“คุณย่า ตอนนี้ผมต้องออกไปทำธุระสักหน่อย เดี๋ยวผมจะให้นางพยาบาลย้ายไปห้องพักผู้ป่วยเดี่ยว” หลังจากวางสายโทรศัพท์ หลิงหยางรีบพูดกับคุณย่าที่นอนอยู่บนเตียง
“หลานจะไปไหน?” เห็นท่าทางร้อนรนของหลานก็อดสงสัยไม่ได้
ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว ไว้ผมจะอธิบายให้ฟังทีหลังนะครับ!”
ทันทีที่พูดจบหลิงหยางก็รีบวิ่งออกจากห้องผู้ป่วยไป บังเอิญเจอเข้ากับเกาหมิงที่เพิ่งจอดรถเสร็จและมาเยี่ยมคุณย่าพอดี
“เจ้านาย จะไปไหน?” เกาหมิงถามด้วยความประหลาดใจ
“ไปช่วยคน รีบไปกับฉันเร็ว!”
ห้องนอนของซ่งเชี่ยนปิดสนิท ไม่ว่าซ่งปันซานจะเคาะประตูหรืออ้อนวอนแค่ไหน เธอก็ยังไม่ยอมเปิดประตู จางฟานเริ่มรู้สึกหงุดหงิด
“ตาเฒ่าเลิกตะโกนได้แล้ว ต่อให้ประตูพังไปแล้ว หรือคอหอยแตกเป็นชิ้นๆ ลูกสาวของแกก็ไม่เปิดประตูอยู่ดี ในเมื่อเธอไม่เต็มใจ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องบังคับแล้ว ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว...”
“เปลี่ยนใจยังไง?” ซ่งปันซานถามอย่างเร่งรีบ
“เอาเป็นว่า คืนฉัน 1 ล้านหยวนที่ฉันจ่ายหนี้การพนันให้ แล้วคืน 8 แสนหยวนสินสอดให้ฉันด้วย เพิ่มดอกเบี้ยอีก 2 แสนหยวน รวมเป็น 2 ล้านหยวน คืนให้ฉันแล้วเราจะหมดเรื่องกัน” จางฟานพูดด้วยท่าทีเย็นชา
“ฉัน...ฉันจะไปเอาเงินมากขนาดนั้นมาจากไหน?” ซ่งปันซานรู้สึกสิ้นหวังมาก
“ถ้าไม่มีเงิน งั้นเราก็จะหักแขนขาของแกแทน ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”
“ต่อให้คุณฆ่าเขา เราก็ไม่มีเงินขนาดนั้น ถ้าแขนขาของสามีฉันถูกคุณทำลาย เขาจะใช้ชีวิตอย่างไร?” อู๋ซิ่วหลานรีบเข้ามาอ้อนวอน กลัวสามีจะกลายเป็นคนพิการ
“นั่นเป็นเรื่องของพวกแก ฉันไม่สนใจ หนี้ต้องใช้คืนเป็นหลักการพื้นฐาน ถ้าคืนไม่ได้ก็ต้องทนเจ็บหน่อยแล้วกัน!”
“อย่างนี้ได้ไหม? พวกเราคืนสินสอด 8 แสนหยวนให้คุณ แล้วส่วนที่เหลือเราจะหาทาง...” อู๋ซิ่วหลานยื่นข้อเสนอ เผื่อจะตกลงกันได้
“ไม่ได้ ถ้าไม่คืนทั้งหมด 2 ล้านหยวนก็จบกัน หรือไม่ก็ให้ลูกสาวคุณมาเป็นหลักประกันหนี้แทน” จางฟานปฏิเสธอย่างหนักแน่น
คนคนนี้ตั้งใจจะเอาซ่งเชี่ยนอย่างแน่นอน ซ่งปันซานตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว พุ่งหัวเข้าชนประตูห้องนอน
ในขณะนั้นซ่งเชี่ยนกำลังคุยโทรศัพท์กับหลิงหยาง แต่ผู้เป็นพ่อเข้าใจผิด คิดว่าเธอกำลังโทรแจ้งตำรวจ รีบกระชากโทรศัพท์จากเธอ ทำให้การสนทนาของพวกเขาถูกตัดขาด และก็รีบหยิบมือถือมาปิดเครื่องทันที
“คืนโทรศัพท์มาให้ฉัน!” ซ่งเชี่ยนตะโกนและพุ่งเข้าหาพ่อของเธอ พยายามจะแย่งโทรศัพท์คืน ซ่งปันซานยกมือขึ้นและตบหน้าเธออย่างแรง
เพี๊ยะ!
เสียงดังสนั่น บนใบหน้าของซ่งเชี่ยนปรากฎรอยนิ้วมือขึ้นทันที ความเจ็บปวดแสบซ่าแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า เธอใช้มือกุมหน้าและถามอย่างแข็งกร้าว
“พ่อ...ตบฉันทำไม!”
“ฉันจะตบแกอีกเจ้าลูกอกตัญญู! คืนนี้แกต้องมีอะไรกับคุณชายจาง จะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม!” ซ่งปันซานตะโกนด่าด้วยความโกรธ
พูดจบเขาก็เรียกให้บอดี้การ์ดสองคนที่จางฟานพามาเข้าไปในห้อง
“จับเธอไว้เดี๋ยวนี้ ผลที่ตามมาฉันรับผิดชอบเอง!”
บอดี้การ์ดสองคนหันไปมองจางฟาน เห็นเจ้านายพยักหน้า บอดี้การ์ดสองคนก็พุ่งเข้าไปในห้องนอนของซ่งเชี่ยน กดเธอลงบนเตียงใหญ่กลางห้อง
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย...” ซ่งเชี่ยนพยายามดิ้นรนและร้องขอความช่วยเหลือ
บอดี้การ์ดคนหนึ่งรีบดึงเทปกาวใสออกจากกระเป๋าและปิดปากเธอจนสนิท ใช้เชือกมัดแขนขาเธอจนขยับตัวไม่ได้ ซ่งเชี่ยนถูกมัดแน่นเหมือนขนมบ๊ะจ่าง ไม่สามารถขยับตัวได้เลย
“คุณชายจาง ต่อไปเป็นหน้าที่ของคุณแล้ว!”
ซ่งปันซานส่งสายตาให้จางฟาน แล้วเขาก็ออกจากห้องนอนไปพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคน ปิดประตูให้เรียบร้อย จางฟานนั่งลงที่ขอบเตียง เขายื่นมือไปลูบไล้ใบหน้าของเธอ
“ผิวขาวเนียน นี่สิสาวงามตัวจริง!”
ซ่งเชี่ยนมองเขาด้วยความหวาดกลัว เธอส่ายหัวและดิ้นรนเพื่อหาทางรอด จางฟานดึงเทปกาวที่ปิดปากเธอออก
“คุณ...คุณจะทำอะไร? ช่วยด้วย! ช่วยด้วย...” เธอร้องด้วยเสียงสั่นเทา
“เธอไม่ต้องร้องหรอก ร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ พ่อของเธอได้ยกเธอให้ฉันแล้ว และยังมีบอดี้การ์ดของฉันเฝ้าอยู่ข้างนอก ไม่มีใครจะมาช่วยเธอหรอก ยอมเป็นของฉันเถอะ!” จางฟานพูดอย่างไร้ยางอาย
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย...” ซ่งเชี่ยนไม่สนใจและยังคงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นเรื่อยๆ
ในขณะนั้นเอง เธอปรารถนาอย่างยิ่งว่าจะมีใครสักคนได้ยินเสียงร้องของเธอ!
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง บทที่5 มาทันเวลา
จางฟานใช้เทปใสปิดปากของซ่งเชี่ยนอีกครั้ง เริ่มลวนลามเธอแม้รู้ว่าหญิงสาวไม่เต็มใจ ซ่งเชี่ยนพยายามดิ้นรนหนี แต่ยิ่งดิ้นเขายิ่งรุกหนักเข้าไปอีก เพราะมือและเท้าของเธอโดนมัดด้วยเชือก จึงไม่สามารถหลุดพ้นจากมือสกปรกของจางฟานได้เลยในที่สุดเรี่ยวแรงของเธอก็หมดลงจางฟานดึงเทปออกจากปากเธอ ซ่งเชี่ยนเกลียดเขาจนถึงขีดสุด สูดลมหายใจเข้าออกอย่างหนัก แล้วใช้แรงที่เหลือทั้งหมดกัดมือของเขาอย่างแรง“โอ๊ย!” จางฟานร้องเสียงดังและตบหน้าซ่งเชี่ยนอย่างแรง“แกเป็นหมาหรือไง?” เขาตะโกนด่า พลางบีบคอเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆซ่งเชี่ยนรู้สึกเวียนหัวเหมือนคนขาดอากาศหายใจ ต่อให้เธอตายก็ดีกว่าเป็นของไอ้ชายชั่วคนนี้ จึงปล่อยให้มันบีบไปเรื่อยๆ พลางเสียดายหน่อยๆ เพราะยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ทำ“ถ้าแกยังขัดขืนอีก ฉันจะฆ่าแกซะ แต่ถ้ายอมให้ฉันเล่นด้วยสักหน่อย มันก็จะไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้าไม่...แกตายแน่!” เขาแค่จะขู่ไม่ได้จะคิดฆ่าเธอตอนนี้จึงเริ่มผ่อนแรงลงในขณะที่เธอหมดหวัง ก็นึกถึงตอนที่ได้รับจากซึ่งเป็นคนของคุณย่า บางทีหลานชายคนนั้นอาจมาช่วยเธอก็ได้ จึงตัดสินใจถ่วงเวลา แกล้งทำเป็นยอมแพ้เพื่อให้อีกฝ่ายตายใจ “จางฟาน ถ้าคุณช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง บทที่6 ใครกล้ายุ่งกับภรรยาคุณชายหลิง
“คะ คุณชายหลิง ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” “แกนามสกุลจางสินะ แกนี่กล้าจริงๆ กล้าขนาดที่มาแตะต้องผู้หญิงของฉัน แกเตรียมตัวหาวิธีตายไว้แล้วหรือยัง?” หลิงหยางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“หา? คุณพูดอะไรนะ? ผู้หญิงของคุณ ใคร…ใครกัน” จางฟานตกใจคิดไม่ถึงว่าเหตุการณ์จะเป็นเช่นนี้“แกไม่รู้เหรอว่าผู้หญิงที่แกเพิ่งทำระยำกับด้วยเป็นของใคร?” หลิงหยางตะโกนด้วยความโกรธ พร้อมกับยกขาขึ้นเตะเข้าที่ท้องของมันจางฟานเซถอยหลังไปและล้มลงนั่งก้นกระแทกพื้น รีบลุกขึ้นจากพื้น คุกเข่าลงขอโทษหลิงหยางด้วยความหวาดกลัว “คุณชายหลิง ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าซ่งเชี่ยนเป็นผู้หญิงของคุณ ผม…”เพี๊ยะ!ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ หลิงหยางก็ตบหน้าเขาอย่างแรง จนทำให้หน้าครึ่งหนึ่งของจางฟานบวมขึ้นทันที คนชั่วโฉดพยายามถุยเลือดที่คั่งอยู่ในปากออกมา และพบว่ามีฟันหน้าหลุดออกมาด้วย ฟันซี่นั้นกระเด็นไปตกอยู่บนพื้นในขณะนั้นเองซ่งเชี่ยนที่แต่งตัวเรียบร้อย และจัดผมให้เข้าที่ก็ออกมาจากห้องนอน เธอชี้หน้าจางฟานและตะโกนด้วยความโกรธ “แกมันสัตว์เดรัจฉาน กล้าดียังไงถึงคิดจะข่มขืนฉัน วันนี้ฉันจะเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุด!” เธอหยิบขวดเบียร์ที่ดื่มหมดแล้วจา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง บทที่7 ขายลูกกิน
"คุณชายหลิง ขอโทษครับ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าซ่งเชี่ยนเป็นภรรยาของคุณ พ่อแม่ของซ่งเชี่ยนบอกว่าทะเบียนสมรสนั่นเป็นของปลอม ผมเลยถูกพวกเขาหลอกให้ทำแบบนั้น แต่ผมสาบานได้ว่าเราไม่ได้มีความสัมพันธ์..." จางฟานรีบขอโทษด้วยความร้อนรน"ดีที่แกยังไม่ได้มีความสัมพันธ์กับภรรยาของฉัน ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันจะหักขาพวกแกทั้งสามไปพร้อมกัน!" หลิงหยางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"ผมเข้าใจแล้ว จากนี้ไปผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับซ่งเชี่ยนอีก"หลิงหยางมองไปที่ซ่งปันซานและอู๋ซิ่วหลานด้วยสายตาเย้ยหยัน "แล้วพ่อแม่ของซ่งเชี่ยนล่ะ? แกยังคิดจะหาเรื่องพวกเขาอีกไหม?""ในเมื่อซ่งเชี่ยนแต่งงานกับคุณแล้ว พ่อแม่ของเธอก็คือพ่อตาแม่ย่าของคุณ ผมก็ไม่กล้ามาหาเรื่องพวกเขาอีก!" จางฟานพยายามเอาใจ"แล้วหนี้ที่พวกเขาเป็นหนี้แกอยู่ล่ะ? แกยังคิดจะเอาคืนอยู่ไหม?" เขาไม่ยอมให้ภรรยาของเขามีเรื่องกวนใจอีก หากพ่อของแม่ซ่งเชี่ยนยังเป็นหนี้ ก็คงยังวุ่นวายกับเธอไม่จบสิ้น"ไม่เอาแล้ว ผมถือว่าเป็นการบริจาคช่วยเหลือพวกเขา!" จางฟานรีบส่ายหัว"แบบนี้ก็พอจะรับได้ รีบออกไปซะ ฉันไม่อยากเห็นพวกมันอีก!" หลิงหยางพยักหน้าอย่างพอใจและโบกมือไล่"ได้ครับ เราจะไปเดี๋ยวนี้!"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง บทที่8 รับเงื่อนไข
“เงื่อนไขอะไรเหรอ?” อู๋ซิ่วหลานถามด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่าหลิงหยางจะให้เงินจำนวนมากขนาดนั้น ตาของเธอลุกวาวเป็นประกายสุกใส มีคนเอาเงินมาให้ถึงบ้านทำไมต้องปฏิเสธล่ะ! “เมื่อพวกคุณได้รับเงินแล้ว ต้องไม่ติดต่อกับซ่งเชี่ยนอีกเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกคุณก็ต้องตัดขาดจากเธอจริงๆ จะตกลงไหม?” เขาต้องการคำยืนยันจากทั้งคู่ก่อน พ่อกับแม่ของซ่งเชี่ยนดูไว้ใจไม่ค่อยได้“ตกลงได้ครับ ตกลง” ซ่งปันซานรีบตอบแทนอู๋ซิ่วหลาน “จากนี้ไปซ่งเชี่ยนจะเป็นภรรยาของคุณ เราจะไม่เกี่ยวข้องกับเธออีกเลย!”“นี่คือพ่อแม่ของคุณใช่ไหม?” หลิงหยางมองซ่งเชี่ยนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเห็นใจ ทั้งคู่ทำเหมือนว่าเก็บเธอมาเลี้ยงอย่างนั้นแหละ เลี้ยงไว้เพื่อขายเอาเงินอย่างเดียวซ่งเชี่ยนหน้าซีดเผือด ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เธอไม่เคยคิดเลยว่าพ่อแม่ของเธอจะเป็นคนหน้าเงินถึงเพียงนี้ ถึงขั้นใจจืดใจดำไม่สนใจความรู้สึกของเธอเลย ตั้งแต่เด็กพ่อแม่ของเธอมักจะรังเกียจเธอเพราะว่าเป็นผู้หญิง ไม่เคยให้ความสนใจเธอเลย ทั้งหมดมุ่งไปที่น้องชายที่ไม่เอาไหนของเธอ ‘ซ่งฟง’ ดังนั้นซ่งเชี่ยนจึงได้รับการดูแลและเอาใจใส่จากพ่อแม่เพียงเล็กน้อย จึงทำให้เธอม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง บทที่ 9 พบหน้าพ่อแม่
รถยนต์คันหรูแล่นไปตามถนนที่มีการสัญจรติดขัด ในขณะนี้ซ่งเชี่ยนรู้สึกกระวนกระวายเหมือนเด็กที่ทำอะไรผิดบางอย่าง หน้าของเธอแดงด้วยความอับอาย มือไม้ขยับไปมาด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ วันนี้พ่อแม่ของเธอทำให้ทุกคนได้เห็นธาตุแท้ที่น่ารังเกียจ ซ่งเชี่ยนไม่รู้จะเผชิญหน้ากับหลิงหยางอย่างไรชายหนุ่มเหมือนจะมองออกว่าเธอรู้สึกยังไง จึงเริ่มพูดเพื่อคลายความตึงเครียด “ซ่งเชี่ยน เธอได้เข้าไปดูห้องที่ฮั่นถิงอินเตอร์เนชันแนลหรือยัง?”“ยังเลยค่ะ” ซ่งเชี่ยนส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ตอนที่ฉันกำลังจะเข้าไปในหมู่บ้าน ฉันเห็นคุณย่าของคุณถูกชนล้มลงไป จึงรีบพาไปส่งที่โรงพยาบาล”“เธอเห็นคนที่ขี่มอเตอร์ไซค์ชนคุณย่าของฉันไหม?” หลิงหยางถามอย่างมีความหวัง“ไม่เห็นค่ะ” ซ่งเชี่ยนส่ายหัว “ตอนที่ฉันไปถึงคู่กรณีไม่อยู่แล้ว คุณย่าของคุณอยู่ท่ามกลางฝูงชน แต่ไม่มีใครช่วยท่านเลย”“คุณย่าของฉันบอกว่า ขอบคุณที่คุณพาเธอไปโรงพยาบาลทันเวลา มิฉะนั้นท่านอาจจะตายอยู่กลางถนน ดูเหมือนว่าเราจะมีวาสนาต่อกันจริงๆ” หลิงหยางยิ้มอย่างมีความหมาย“ไม่น่าจะใช่นะคะ วาสนาอะไรกัน สภาพครอบครัวของฉันคุณเห็นแล้วนี่ว่าเป็นยังไง ฉันรู้สึกว่าไม่คู่ควรกับคุณ เรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง บทที่ 10 ทำไมต้องปิดบัง
“เธอคือ…”“เธอชื่อซ่งเชี่ยน หลังจากที่ฉันถูกรถมอเตอร์ไซค์จนได้รับบาดเจ็บ เธอเป็นคนโทรเรียกรถพยาบาลพาฉันมาที่โรงพยาบาล แล้วยังช่วยจ่ายค่าผ่าตัดและมัดจำค่ารักษาให้ด้วย!” หลิงหยางกำลังจะเริ่มแนะนำซ่งเชี่ยนให้ทุกคนรู้จัก แต่คุณย่าที่นอนอยู่บนเตียงรีบพูดแนะนำแทนเขา“คุณย่า คุณรู้สึกดีขึ้นบ้างไหมคะ?” ซ่งเชี่ยนรีบเดินไปที่ข้างเตียงของคุณย่า“ฉันดีขึ้นมากแล้ว” คุณย่าจับมือของเธอด้วยความรัก “หนูเอ๋ย หนูช่างเป็นคนดีจริงๆ ทุกวันนี้ไม่ค่อยมีเด็กสาวที่ใจดีแบบนี้แล้ว ถ้าหนูได้เป็นหลานสะใภ้ของฉันก็คงดี แต่เสียดายที่หนูแต่งงานแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะให้หลิงหยางตามจีบหนูแล้วล่ะ!” “คุณย่า คุณพูดอะไรน่ะ ซ่งเชี่ยนเธอคือ…” หลินหยางพยายามแนะนำแต่มารดาดันขัดขึ้นเสียก่อน“เมื่อคืนลูกหายไปไหน จางเมิ่งเสวี่ยโทรมาบอกแม่ว่าหล่อนติดต่อลูกไม่ได้เลยทั้งคืน หล่อนกังวลมากจนเราต้องรีบบินกลับจากต่างประเทศ ทำไมลูกถึงละเลยหล่อนเช่นนี้?”“ละเลย? ผมไม่ชอบจางเมิ่งเสวี่ย ไม่เคยคิดจะอยู่กับหล่อน แล้วหล่อนจะกังวลเรื่องผมทำไม?” หลิงหยางตอบกลับอย่างหนักแน่น ในสายตาของเขาตอนนี้มีแค่ซ่งเชี่ยนเท่านั้น“ถ้าลูกไม่ชอบจางเมิ่งเสวี่ย แล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง บทที่11 พ่อแม่ไม่เห็นด้วย
"หยางหยาง นี่ลูกพูดกับแม่อย่างนี้ได้ยังไง?" หลิวฮุ่ยหลิงถามเสียงดัง ไม่พอใจที่ลูกชายเข้าข้างผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า หล่อนเป็นใครก็ไม่รู้อยู่ๆ ก็มาแต่งงานกัน คงไม่พ้นหวังสมบัติแบบที่คิดแน่"ผมก็พูดแบบนี้แหละ แล้วแม่จะทำไม? แม่มีสิทธิ์อะไรไปว่าเธอ เจอหน้ากันครั้งแรกก็ทำเหมือนกลืนยาขม คอยจับผิดเธอ เพียงเพราะผมไม่ทำตามคำสั่ง ไม่ได้ไปอยู่กับจางเมิ่งเสวี่ยคนนั้น" เขาพูดอย่างจริงจัง ประกาศให้รู้ว่าเรื่องคู่ครองเขาต้องเป็นคนเลือกเองเท่านั้น"ลูกพูดผิดแล้ว จางเมิ่งเสวี่ยไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นหรอกนะ แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างลูกต่างหากล่ะที่เป็นคนเจ้าเล่ห์!" หลิวฮุ่ยหลิงยังคงตั้งแง่กับลูกสะใภ้ที่เธอไม่ยอมรับ"หลิวฮุ่ยหลิง เธอต้องการอะไรกันแน่? ทำไมถึงได้รังเกียจซ่งเชี่ยนเธอมีอะไรดีนักหนากัน หึ วันนั้นฉันถูกมอเตอร์ไซค์ชน ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งเชี่ยนรีบพาฉันส่งโรงพยาบาล คงนอนตายอยู่ข้างถนนไปแล้ว เด็กสาวที่จิตใจดีขนาดนี้ เธอกลับหาว่าหล่อนเป็นคนเจ้าเล่ห์ นี่เธอสมองกลับไปแล้วหรือไงกัน หรือว่าอยากจะทำให้ฉันโมโหจนตายกันแน่!" ในที่สุดคุณย่าหลิงที่เงียบอยู่นานก็ทนไม่ไหวต้องออกปากปกป้องแม่หนูคนนั้นอีกแรง"แม่คะ แม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง บทที่12 แค่แต่งงานหลอกๆ เท่านั้นเอง
ระหว่างที่คุยกันนั้นลิฟต์ก็ลงมาถึงโถงชั้นหนึ่ง ทันทีที่พวกเขาออกมาเกาหมิงก็รีบวิ่งเข้ามาจากด้านนอกหลิงหยางถามอย่างตำหนิ เพิ่งจะมาอะไรเอาป่านนี้! “แกไปไหนมา ทำไมเพิ่งมาถึง” “ที่จอดรถในโรงพยาบาลเต็มหมดเลยครับ ผมต้องไปหาที่จอดข้างนอก ก็เลยใช้เวลานานไปหน่อย...” เกาหมิงอธิบายอย่างร้อนรน วันนี้คนมาใช้บริการเยอะมาก จึงหาที่จอดรถไม่ได้“พอแล้ว” หลิงหยางพูดขัดขึ้นมา “พวกเราจะไปรอที่หน้าโรงพยาบาล แกไปเอารถมาได้แล้วพวกเราจะกลับบ้านกัน!”“ถ้ากลับกันหมดแล้ว แล้วใครอยู่ดูแลคุณย่าหลิงล่ะครับ?” เกาหมิงถามด้วยความกังวล “พ่อแม่ฉันกลับมาแล้ว ให้พวกเขาดูแลคุณย่าก็พอ ฉันจะพาพี่สะใภ้ของแกกลับบ้าน ไปใช้เวลาด้วยกันสองต่อสองเสียหน่อย!”“เจ้านาย คุณนี่โชคดีจริงๆ!” เกาหมิงมองด้วยสายตาแพรวพราว รู้ความหมายของเจ้านายทันที“ไปให้พ้นเลย!” หลิงหยางด่าแบบหยอกๆเกาหมิงยิ้มแล้วรีบเดินออกไป ในขณะที่หลิงหยางจับมือซ่งเชี่ยนแล้วพาเดินไปที่ประตูโรงพยาบาล ไม่นานนัก เลขาคนสนิทก็ขับรถมายบัคมาถึงหลิงหยางเปิดประตูรถเชิญซ่งเชี่ยนขึ้นรถ เธอนั่งลงที่เบาะหลังข้างๆ เขา ครึ่งชั่วโมงต่อมา กาหมิงขับรถเข้ามาในหมู่บ้านฮั่นถิง หยุดรถไว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20
บทล่าสุด
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่ 62 ครอบครัวแสนสุข (จบ)
หลิงหยางมองดูชายหัวล้านตรงหน้า ด้วยสายตาเย็นชาแล้วเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ที่แท้ลูกพี่ที่ว่าก็คือเขาคนนี้นี่เอง"อาคัง นายกล้าจริงๆ เหรอ ส่งลูกน้องมาแย่งของจากฉัน แถมยังจะช่วยออกหน้าอีก นายมีเงินมากหรือว่ามีอำนาจใหญ่โตขนาดเชียวเหรอ?"ชายหัวล้านรีบยิ้มอย่างประจบ "คุณชายหลิง ผมจะกล้าได้ยังไง เมื่อเทียบกับคุณแล้ว พวกเราเป็นแค่เศษฝุ่นในสายตาคุณ ถึงจะให้ผมมีความกล้าร้อยเท่า ผมก็ไม่กล้าแย่งของจากคุณหรอก!""ถ้างั้นนายก็รู้แล้วใช่ไหมว่าควรทำยังไง?" หลิงหยางพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก"รู้แล้วครับ" อาคังพยักหน้ารัวๆ แล้วรีบยกมือขึ้นตบผู้ชายที่อยู่ข้างๆ อย่างแรง ก่อนจะตะโกนด่า "ไอ้หนู นายอยากตายใช่ไหม? รีบคุกเข่าลงขอโทษคุณชายหลิงเดี๋ยวนี้!"ชายคนนั้นเห็นสถานการณ์ไม่ดี จึงรีบคุกเข่าลงกับพื้นและขอโทษหลิงหยาง "คุณชายหลิง ผมขอโทษครับ ผมตาไม่ดีเองเอง ไม่ควรแย่งของจากคุณ ได้โปรดให้อภัยผมด้วย!"หลิงหยางไม่สนใจและไม่ได้แสดงท่าทางใดๆ ว่าจะยอมรับคำขอโทษนั้น แต่กลับจับมือซ่งเชี่ยนออกจากร้าน คนมาซื้อของดีๆ กลับถูกหาเรื่องเสียได้"ที่รัก ไปกันเถอะ!"ซ่งเชี่ยนคล้องแขนเขา แล้วทั้งสองก็เดินออกจากร้านเครื่องป
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่ 61 เลือกซื้อแหวนหมั้น
หลังจากลงมายังชั้นล่าง ก็เห็นรถยนต์ของหลิงหยางจอดอยู่ที่หน้าอาคาร ซ่งเชี่ยนนั่งลงที่ข้างๆ คนขับ ก่อนจะหันไปพูดกับหลิงหยาง“คุณคะ คุณเพิ่งใช้เงินไป 6 ล้านหยวน เพื่อซื้อบริษัทโฆษณาหลานเถียนให้ฉัน นั่นก็เยอะพอแล้ว ฉันจะกล้าขอให้คุณซื้อแหวนแต่งงานให้ฉันได้ยังไง?”“การแต่งงานเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าฉันไม่ซื้อเครื่องประดับที่เหมาะสมให้ คนอื่นจะดูถูกเอาได้ ดังนั้นให้ฉันซื้อให้เถอะ”ซ่งเชี่ยนลังเลเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “ก็ได้ค่ะ ฉันจะฟังคุณ”“ดี งั้นตอนนี้ฉันจะพาเธอไปที่ร้านเครื่องประดับ”หลิงหยางพูดเสร็จก็สตาร์ทรถ และขับไปที่ร้านเครื่องประดับไฮโซ ซึ่งตั้งอยู่ในย่านใจกลางเมือง ไม่นานนักหลิงหยางก็ขับมาถึง ที่นี่เป็นหนึ่งในร้านเครื่องประดับที่หรูหรา และมีสไตล์ที่สุดในเมือง มีเครื่องประดับหลากหลายประเภท ทั้งแหวน, ต่างหู, สร้อยคอ, กำไล, และจี้ ในบรรดาเครื่องประดับเหล่านี้ มีผลงานของนักออกแบบชื่อดังจากทั้งในและต่างประเทศ ซึ่งออกแบบและสร้างสรรค์ขึ้นอย่างพิถีพิถัน เป็นเครื่องประดับที่มีชื่อเสียงระดับโลกหลิงหยางจอดรถเรียบร้อย ซ่งเชี่ยนควงแขนเขาแ ละเดินเข้าร้านเครื่องประดับไปด้วยกัน พนักงานขายสาวอายุประมาณย
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่ 60 วันแรกของการเป็นเจ้านาย
หลังจากหลิงหยางส่งวิดีโอ ที่จางเมิ่งเสวี่ยถูกจับได้ว่าเป็นชู้ไปให้แม่ของเขาดู หลิวฮุ่ยหลิงก็ไม่โทรกลับมาอีกเลย น่าจะเป็นเพราะท่านรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียน้อยของคนอื่น จึงไม่กล้าพูดถึงจางเมิ่งเสวี่ยต่อหน้าเขาอีก และยิ่งไม่อยากช่วยพูดแทนแล้วเรื่องนี้ทำให้หลิงหยางและซ่งเชี่ยน รู้สึกโล่งใจและสบายใจขึ้นมาก จากนี้ไปหลิวฮุ่ยหลิงก็ไม่มีเหตุผลอะไร ที่จะจับคู่หลิงหยางกับจางเมิ่งเสวี่ยอีกต่อไปแล้ว และจะไม่มาทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองด้วยเมื่อครู่ขณะที่ทั้งสองคนเล่นรักกันบนโซฟายาว ในห้องทำงานของผู้จัดการทั่วไป มันให้ความรู้สึกที่แปลกใหม่อย่างมาก และพวกเขาก็เข้าใจว่า ทำไมโจวหยุนหลงถึงชอบให้จางเมิ่งเสวี่ย มาพลอดรักในห้องทำงาน มันเป็นการเล่นที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและหวาดเสียวปัจจุบันห้องทำงานนี้รวมถึงบริษัททั้งหมด เป็นของซ่งเชี่ยนแล้ว อย่างไรก็ตามในมุมมองของหญิงสาว แม้ว่าพวกเธอจะทำเรื่องส่วนตัวในห้องทำงาน โดยที่ไม่มีใครว่าอะไรแต่มันก็ไม่ส่งผลดีต่อภาพลักษณ์"เพราะคุณเลย! คนนิสัยไม่ดี!" หลังจากจัดเสื้อผ้าและผมของเธอเรียบร้อยแล้ว ซ่งเชี่ยนหันมามองหลิงหยางด้วยสายตาตำหนิ "ต่อไปห้ามทำอะไรฉ
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่59 โกรธจนควันออกหู
วิดีโอที่หลิงหยางส่งมา เป็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตรงหน้าประตูห้องทำงานของผู้จัดการบริษัทหลานเถียน ซึ่งบันทึกเหตุการณ์ทั้งหมด ขณะที่ภรรยาของโจวหยุนหลงมาจับชู้ เมื่อดูจบหลิวฮุ่ยหลิงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง จึงพยายามแก้ตัวให้จางเมิ่งเสวี่ย “ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด เมิ่งเอ๋อร์ไม่ใช่คนแบบนั้น เธอจะไปมีอะไรกับผู้ชายแก่ๆ ได้ยังไง?”“ยังมีอะไรที่เป็นไปไม่ได้อีก? ภรรยา คุณควรยอมรับความจริงได้แล้ว วิดีโอนี่เป็นของจริง โชคดีที่หลิงหยางไม่ได้ไปยุ่งกับผู้หญิงแบบนั้น ไม่งั้นตระกูลหลิงของเราคงเสียหน้าไปหมดแล้ว!” หลิงฉิงซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ดูวิดีโอด้วยกันก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจหลิวฮุ่ยหลิงขมวดคิ้ว “หมายความว่าจางเมิ่งเสวี่ย หลอกเราให้เห็นว่าเธอเป็นเด็กดี?” “ชีวิตส่วนตัวของเธอไม่ดีนัก ถ้าไม่ใช่การแสดงแล้วจะเป็นอะไร?” หลิงฉิงไม่ได้สนิทกับครอบครัวนั้นเหมือนภรรยา รู้จักเพียงแค่ผิวเผินจึงพูดไปตามเนื้อผ้า “ดูเหมือนว่าหลิงหยางตัดสินใจถูก ที่ไม่ไปคบกับจางเมิ่งเสวี่ย และเลือกแต่งงานกับซ่งเชี่ยนแทน!” มาถึงตอนนี้แม้ยากจะยอมรับ แต่ทุกอย่างมันคือเรื่องจริง หลิวฮุ่ยหลิงถอนหายใจออกมาดังๆ“ใช่แล้ว แม้ว่า
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่58 ไม่ยอมแพ้
จางเมิ่งเสวี่ยขับรถกลับบ้าน แล้วก็พุ่งตัวเข้าไปในห้องนอนส่วนตัว ก่อนจะซบหน้าลงบนเตียงและร้องไห้ออกมา จ้าวชิงหย่าเปิดประตูห้องเห็นลูกเศร้าโศกจึงเดินเข้ามาถาม "เมิ่งเอ๋อร์ ลูกไม่ได้ไปทำงานที่บริษัท เพื่อตรวจสอบการทำงานของพนักงานหรอกเหรอ? ทำไมกลับมาถึงบ้านแล้วก็ร้องไห้แบบนี้ล่ะ บอกฉันสิใครรังแกเธอ?"จางเมิ่งเสวี่ยกลัวว่าแม่ของเธอ จะรู้เรื่องที่เธอแอบมีความสัมพันธ์กับโจวหยุนหลงในห้องทำงาน และภรรยาของโจวหยุนหลงจับได้ พนักงานในบริษัทก็แห่ไปดูเหตุการณ์ ดังนั้นเธอจึงนั่งขึ้นมาจากเตียง และตอบด้วยน้ำตาคลอเบ้า "เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแม่เลย แม่ออกไปก่อนเถอะ ให้หนูได้อยู่คนเดียวสักพัก!""ไม่!" จ้าวชิงหย่าปฏิเสธอย่างหนักแน่น "ถ้าลูกไม่บอกว่าเกิดอะไรขึ้น แม่จะไม่ออกไปจากห้องนี้เด็ดขาด รีบบอกมาว่ามีเรื่องอะไร""ฉัน... ฉันโดนไล่ออกแล้ว..." ถูกคาดคั้นเลยจำเป็นต้องตอบ เพราะอย่างไรไม่ช้าหรือเร็วแม่ก็ต้องรู้อยู่ดี"อะไรนะ? โดนไล่ออกเหรอ?" จ้าวชิงหย่าถามด้วยเสียงตกใจ "ใครไล่เธอออกล่ะ? หรือว่าคุณโจวไล่ออก ทำไมเขาทำแบบนั้นล่ะ ลูกไปทำอะไรผิดพลาดไว้หรือเปล่า?""ไม่ใช่ค่ะ" จางเมิ่งเสวี่ยส่ายหัว "ฉันถูกหลิงหยา
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่57 ทุกการกระทำมีราคาต้องจ่าย
เมื่อได้ยินว่าหลิงหยางซื้อบริษัทโฆษณาหลานเถียนในนามของเธอ และซ่งเชี่ยนเป็นเจ้าของบริษัทแล้ว หญิงสาวรู้สึกเหมือนกำลังฝันไป ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง และเมื่อสามีตัดสินใจไล่โจวหยุนหลงและจางเมิ่งเสวี่ยออก เธอจึงรู้สึกเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน “ฉันไม่มีปัญหา แต่ฉันขอไล่คนเพิ่มอีกสองคนได้ไหม?” “เธอเป็นเจ้าของบริษัทนี้ ใครที่อยากไล่ก็ไล่ได้เลย ไม่จำเป็นต้องถามความเห็นฉัน” ยิ้มกว้างให้ภรรยา ตอนนี้เธอมีสิทธิ์ขาดอย่างเต็มที่ จะไล่ใครก็ตามสะดวก“ถ้าอย่างนั้น” ซ่งเชี่ยนหันไปมองซุนจิ่นเหยาแล้วพูด “วันนั้นคุณร่วมมือกับหลิวจื้อกังและจางเมิ่งเสวี่ยเพื่อรังแกฉัน คุณก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป ตั้งแต่ตอนนี้คุณและหลิวจื้อกังจะไม่ใช่พนักงานของบริษัทโฆษณาหลานเถียนอีกต่อไป เก็บข้าวของของคุณแล้วออกไปได้เลย” “ท่านประธานซ่ง ฉันผิดไปแล้ว โปรดยกโทษให้ฉันเถอะ ฉันมีพ่อแม่ต้องดูแลและลูกเล็กๆ ฉันไม่อยากเสียงานนี้ไป!” ซุนจิ่นเหยารีบคุกเข่าขอร้อง “แล้วตอนที่คุณร่วมมือกับจางเมิ่งเสวี่ยเพื่อต่อต้านฉัน ทำไมคุณไม่คิดถึงเรื่องนี้บ้าง?” ไม่ได้อยากใจร้าย แต่คนพวกนี้ทำร้ายเธอก่อน จะมีหน้าร่วมงานกันได้อย่างไรอีกซุน
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่56 ถูกจับได้
"อ๊า!"จางเมิ่งเสวี่ยร้องเสียงหลง พร้อมกับผลักโจวหยุนหลงออกจากตัวอย่างแรง ชายแก่รีบลุกขึ้นจากตัวเธอทันที พร้อมดึงกางเกงขึ้นและมองไปที่ห่าวเหมย ซึ่งโกรธจนบุกเข้ามาในห้องทำงานด้วยความตะลึง ก่อนถามออกมาอย่างตะกุกตะกัก“หะ...ห่าวเหมย คุณ...คุณมาที่นี่ได้ยังไง?” “โจวหยุนหลง! แกมันเลวจริงๆ กล้าไปหาผู้หญิงคนอื่น ดูสิวันนี้ฉันจะจัดการแกกับอีผู้หญิงชั่วๆ นี่ยังไง!” เธอตะโกนด่าเสียงเข้มพูดจบเธอก็ตรงเข้ามาตบหน้าโจวหยุนหลงไปสองทีอย่างแรงจางเมิ่งเสวี่ยพอเห็นว่าโจวหยุนหลงเข้ามาขวางห่าวเหมยไว้ เธอจึงตั้งสติรีบใส่ชุดชั้นในแล้วดึงกระโปรงลง ทันใดนั้นเองก็เห็นหลิงหยางกำลังถ่ายรูปพวกเธออยู่ ด้านหลังของหลิงหยางมีซ่งเชี่ยน ซุนจิ๋นเหยา อู๋เสี่ยวลี่ หยางตัน และหลี่น่า ทำให้จางเมิ่งเสวี่ยอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีถ้าแค่หลิงหยางกับซ่งเชี่ยนอยู่ที่นี่ เธอก็ยังพอเข้าใจได้ ว่าพวกเขาอาจตามเธอมา และเป็นคนโทรศัพท์บอกห่าวเหมย แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ คนที่เคยอยู่ข้างเธออย่างซุนจิ๋นเหยา อู๋เสี่ยวลี่ และหลี่น่า รวมถึงหยางตันที่สนิทกับซ่งเชี่ยนก็มาอยู่ที่นี่ด้วยสิ่งนี้ทำให้เธออับอายขายหน้ามาก และคิดว่าซ่งเชี
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่55 การแก้แค้น
คืนนี้ห่าวเหมยทำเหมือนทุกวัน หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็นั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นดูทีวี ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเธอหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะชาขึ้นแล้วดู ปรากฏว่าเป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย เข้าใจผิดว่าเป็นสายรบกวนจึงกดตัดสาย แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง จึงเริ่มรู้สึกหงุดหงิดจึงกดรับสายเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากโทรศัพท์ "คุณเป็นภรรยาของโจวหยุนหลงใช่ไหม?""คุณเป็นใคร?" ห่าวเหมยถามด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด"ฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก ประเด็นคือสามีของคุณตอนนี้ อยู่ที่สำนักงานหลานเทียน และกำลังมีความสัมพันธ์กับพนักงานคนหนึ่งของบริษัท""อะไรนะ? เป็นไปได้ยังไง? ไม่น่าแปลกใจเลยที่โจวหยุนหลงดูเหม่อลอยบ่อยๆ เพราะเขาไปยุ่งกับผู้หญิงในบริษัทนี่เอง!" ห่าวเหมยตกใจ และเชื่อสนิทใจเพราะพักหลังมานี้สามีทำตัวแปลกไป"เขามีคำพูดว่า 'จับโจรต้องจับของกลาง จับชู้ต้องจับให้ได้คาหนังคาเขา' ถ้าคุณอยากจับพวกเขาให้ได้ คุณควรรีบมาที่นี่!" ไม่ทันให้ห่าวเหมยพูดอะไร ปลายสายก็วางสายไปแล้วจึงตั้งใจจะโทรหาสามีเพื่อถามยืนยันว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่คิดว่าการทำแบบนั้นจะทำให้เขารู้ตัวเลยเปลี่ยนใจ เธอจึงถอดชุดนอนออก เปลี่ยนเสื้อผ
ภรรยาใบสมรสของคุณหลิง ตอนที่54 ความเชื่อมั่น
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นสายจากโจวหยุนหลง จางเมิ่งเสวี่ยกลัวว่าแม่จะรู้เรื่อง ที่เธอมีความสัมพันธ์กับชายชราผู้นี้ จึงไม่กล้ารับสายและรีบตัดสายทิ้งทันทีจ้าวชิงหย่าถามอย่างสงสัย "เมิ่งเอ๋อร์ทำไมไม่รับสายล่ะ?""เป็นเบอร์รบกวน ไม่มีความจำเป็นต้องรับค่ะ" ได้แต่ตอบเลี่ยงๆ ไป"ฉันเห็นว่าชื่อที่แสดงบนหน้าจอคือชื่อคุณโจวนี่ เขาไม่ใช่เจ้านายของเธอหรอกเหรอ?" จ้าวชิงหย่าเป็นคนหูตาไว มองปราดเดียวก็เห็นอย่างแจ่มชัดว่าใครโทรมา ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวถึงโกหก"ฉัน..." จางเมิ่งเสวี่ยไม่รู้จะตอบอย่างไร เธอหยุดคิดคำพูดชั่วคราวก่อนพูดต่อ "ตอนนี้เลิกงานแล้วค่ะ ฉันไม่อยากรับสายจากบริษัท""แล้วถ้าเขาโทรมาสอบถามเรื่องการลักพาตัวซ่งเชี่ยนล่ะ?" เรื่องนี้ไม่ใช่เล็กๆ อย่างไรเสียซ่งเชี่ยนก็เป็นคนในบริษัทเหมือนกัน กลัวว่าเรื่องไปถึงหูคุณโจวแล้ว เรื่องของเรื่องคือกังวลว่าลูกสาวจะเดือดร้อน"คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ" จางเมิ่งเสวี่ยส่ายหัว "เขาไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นคนสร้างเรื่อง และอีกอย่างซ่งเชี่ยนก็ถูกช่วยออกมาแล้ว เขาจะโทรมาหาฉันเรื่องนี้ทำไม แม่ไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ" พยายามหาเหตุผลมาอธิบายให้แม่ฟัง แต่ถึงโจวหยุนหลงจะรู้อย่
