หน้าหลัก / แฟนตาซี / ภรรยาข้าคือนางร้าย / บทที่ 35 กระประมูลที่น่าตื่นเต้น

แชร์

บทที่ 35 กระประมูลที่น่าตื่นเต้น

ผู้เขียน: malinee
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-09-13 00:04:19

หลังจากนั้นก็ยังคงมีการประมูลรายการสินค้าอีกหลายอย่างจากหอการค้าหมิงเหมิง ซึ่งซีซุยตันยังไม่ได้เข้าร่วมประมูลโดยตรง

หลูมู่หยานยังได้เก็บภาพดอกไม้ลิงสีม่วงที่จำเป็นสำหรับการปรับแต่งจีตัน รวมไปถึงการฝึกฝนอื่น ๆ ทั้งเครื่องมือจิตวิญญาณ ชุดเกราะวิญญาณ แต่นางไม่ได้ต้องการ เพราะรวม ๆ แล้วนางเองได้ประโยชน์มากมายจากการประมูลในครั้งนี้ 

ณ ห้องประมูลส่วนตัว แขกที่เข้าร่วมการประชุมมักจะเก็บภาพรายการประมูลที่พวกเขาชื่นชอบ ขณะที่เม็ดยาซีซุยไม่ได้รับความสนใจมากนัก ซึ่งอาจเป็นเพราะรูปลักษณ์ของมันที่ไม่ได้ดึงดูดอะไร

หลังจากที่รายการสินค้าทั้งหมดถูกประมูลแล้ว หนี่จุนก็ได้คลี่ยิ้มพร้อมกับเอ่ยว่า “การประมูลต่อไปคือรายการสุดท้ายที่ค่อนข้างหนักเป็นพิเศษของหอการค้าหมิงเหมิง และเราก็เพิ่งได้รับเกียรติจากเหล่าเย่ ผู้รับผิดชอบการประมูลโจวกั๋วขึ้นมาเป็นประธาน” 

เมื่อจบคำพูดของหนี่จุน ผู้เข้าร่วมการประมูลที่อยู่ข้างล่างก็ต่างพากันส่งเสียงวุ่นวาย

รายการประมูลใดกันที่จะสามารถรบกวนเหล่าเย่ได้ เพราะเขาไม่เพียงแต่เป็นราชาแห่งดาบที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้สะกัดระดับกลางอีกด้วย นั่นทำให้เป็นเรื่องยากที่เขาจะออกมาสนับสนุนการประมูล

… และนั่นก็ยิ่งทำให้เหล่าแขกผู้มีเกียรติผู้เข้าร่วมการประมูลหอการค้าหมิงเหมิงต่างตั้งหน้าตั้งตารอของชิ้นสุดท้ายอย่างใจจดใจจ่อ

เหล่าเย่เดินขึ้นไปบนเวทีประมูล ที่ข้างกายของเขามีสตรีรูปงามถือถาดที่มีขวดกระเบื้องสีขาวตั้งอยู่

เมื่อเห็นว่าของประมูลคือขวดกระเบื้องเคลือบสีขาว สายตาของใครหลาย ๆ คนที่เข้าร่วมประมูลก็เริ่มลุกเป็นไฟ เพราะขวดสีขาวชนิดนี้ มักบรรจุยาแห่งความเป็นอมตะ 

นักเล่นแร่แปรธาตุของทวีปเทียนเหลิงนั้นหาได้ยาก โดยเฉพาะยาเม็ดที่หาได้ยากกว่าและจะมีเพียงยาเม็ดระดับแรก เพียงสองสามเม็ดเป็นบางครั้ง ฉะนั้นต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่ ๆ เพราะราชาแห่งดาบที่มีชื่อเสียงอย่างเหล่าเย่จะขึ้นมาประมูลด้วยตนเอง

เหล่าเย่กระแอมเบา ๆ ในลำคอ ทำให้ผู้คนที่อยู่ด้านล่างเงียบลงในทันที เขายิ้มอย่างอ่อนโยนราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิ “คราวนี้ชายชราเป็นคนบอกรายการสุดท้ายเป็นการส่วนตัว ฉะนั้นจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังแน่นอน” 

เมื่อเห็นสายตาที่ไม่สามารถนับได้หมดจากด้านล่างจับจ้องมาที่เขา เหล่าเย่ยิ้มด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะพูดต่อไปว่า “รายการสุดท้ายของหอการค้าหมิงเหมิง ของในครั้งนี้คือเม็ดยาระดับสองที่เรียกว่ายาซีซุย” 

“ยาซีซุยนี้หลายท่านคงไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่มันให้ผลที่ดีมาก แม้ว่าจะเป็นเพียงเม็ดยาระดับสอง แต่ก็สามารถใช้ร่วมกับยาเม็ดระดับสามได้ และแน่นอนว่ามันจะมีค่ามากกว่ายาระดับสามทั่วไป” เหล่าเย่เอ่ย 

ด้านล่างผู้เข้าร่วมประมูลที่ได้ฟังเหล่าเย่อธิบายก็เริ่มเกิดความวุ่นวาย พวกเขาไม่คาดคิดว่าการประมูลครั้งนี้จะเป็นยาเม็ดระดับสองที่สามารถเข้าได้กับยาเม็ดระดับสามได้ และเพียงแค่ชื่อก็สามารถทำให้ผู้เข้าร่วมประมูลตั้งหน้าตั้งตารอได้แล้ว

“เหล่าเย่ ช่วยพูดถึงประสิทธิภาพของยาเม็ดล้างไขกระดูกนี้เถิด” เสียงจากผู้เข้าร่วมการประมูลท่านหนึ่งดังขึ้น รวมไปถึงคนอื่น ๆ ที่เริ่มคิดแบบเดียวกันต่างก็พากันตะโกนอย่างตื่นเต้น

เหล่าเย่หัวเราสองสามครั้งเบา ๆ “ยาซีซุยนี้สามารถทำความสะอาด ชำระล้างไขกระดูก และยังสามารถขยายเส้นลมปราณ ปรับปรุงร่างกายที่จะมีประสิทธิภาพสูงสุดเมื่ออยู่ภายใต้จักรพรรดิแห่งดาบ ไม่มีผลค้างเคียง แม้แต่ชายชราแบบข้าก็ยังห้ามใจไม่ได้ ข้าก็จะรอ และจะตามประมูลเช่นกัน” 

เมื่อสิ้นเสียงของเหล่าเย่ ความโกลาหลด้านล่างก็เกิดขึ้นอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง แสดงว่ายาเม็ดนี้มีพลังต้านฟ้าจริง ๆ 

“เหล่าเย่ พวกเราไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับยาเม็ดนี้มาก่อน มันจะมีผลตามที่ท่านกล่าวอ้างจริงหรือ?” ผู้เข้าร่วมประมูลท่านหนึ่งเอ่ยถาม 

เหล่าเย่รู้ว่าคนที่อยู่ในห้องประมูลล้วนแล้วแต่ไม่ธรรมดา เขาแสดงท่าทีอ่อนโยน พร้อมกับพยักหน้าและพูดต่อไปว่า “มันมีผลเช่นนั้น” 

“ทุกท่านรู้จักสตรีจากคฤหาสน์นายพลแห่งจักรพรรดิผู้ซึ่งมีร่างกายไม่เหมือนใครหรือไม่?” 

“ข้ารู้ สตรีไร้ค่าจากคฤหาสน์แม่ทัพ ผู้ที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีชื่อเสียงแค่ไหน” เสียงของผู้เข้าร่วมประมูลผู้หนึ่งดังออกมาจากห้องของราชาเจิ้งซี

เหล่าเย่รีบปกปิดความทุกข์ที่ฉายผ่านดวงตาของเขา ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “แม่นางหลูเพิ่งได้รับยาไขกระดูกไปไม่นานมานี้ ไม่เพียงร่างกายของนางเท่านั้นที่ถูกกำจัด แต่นางยังสามารถเลื่อนขั้นจากนักดาบรุ่นเยาว์ไปสู่นักดาบผู้ยิ่งใหญ่ในรุ่นได้อีกด้วย” 

“ทุกคนที่นี่รู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนที่มีร่างกายอยู่ในช่วงวัยเยาว์จะสามารถบ่มเพาะให้ถึงระดับนักดาบ และแม้แต่หมอที่เก่งที่สุดก็ไม่สามารถรักษาได้ แต่ยาล้างไขกระดูกนี้สามารถทำได้” 

เมื่อเห็นว่าผู้คนด้านล่างเริ่มแตกตื่นอีกครั้ง เหล่าเย่จึงรีบแจ้งข่าวที่น่าตื่นเต้นมากกว่าเก่า “ยังมีอีกหนึ่งเรื่องสำคัญ หลังจากที่แม่นางหลูได้กินยาซีซุยไปแล้ว นอกเหนือจากสิ่งที่ข้าพูดมาทั้งหมดเมื่อครู่ที่เป็นหลักประกันถึงประสิทธิภาพหลังรับยาได้แล้ว เส้นลมปราณของนางก็ถูกขยายเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอีกด้วย” 

“นี่คือสิ่งที่ชายชราได้ทำการตรวจสอบส่วนตัวแล้วเมื่อครู่นี้ เส้นลมปราณในร่างกายของนางขยายกว้างกว่าคนทั่วไปถึงสองเท่า มันหมายความว่าเมื่อเส้นลมปรารถูกขยาย การดูดซับพลังแห่งสวรรค์และโลกก็จะเร็วกว่าคนอื่น ความจริงแล้วยังมีอีกมาก แต่ข้าจะไม่พูดมันเมื่อทุก ๆ คนรู้คุณค่าอยู่แล้ว” 

ยิ่งเหล่าเย่อธิบายถึงประสิทธิผลของยาซีซุยมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ผู้ที่เข้าร่วมประมูลยิ่งตกใจมากขึ้นเท่านั้น แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในห้องประมูลส่วนนี้ ก็ยังไม่สามารถเก็บดวงตาที่ลุกโชน และพร้อมที่จะประมูลยานี้ได้ 

หลังจากที่เหล่าเย่แนะนำยาซีซุยเสร็จสิ้น เขาส่งต่อการประมูลต่อให้หนี่จุน ก่อนที่เขาจะนั่งลงเพื่อรอเสนอราคาประมูล

หนี่จุนเองก็อยากจะเป็นผู้เสนอราคาประมูลเช่นเดียวกัน แต่เขาเองก็ไม่มีกำลังทางด้านการเงินมากพอ ฉะนั้นเขาจึงทำได้เพียงยิ้ม และดำเนินการประมูลต่อไปตามคำแนะนำของเหล่าเย่

หอการค้าหมิงเหมิงไม่ได้มีกฎว่าห้ามสมาชิกเข้าร่วมประมูล ในทางกลับกันหากสมาชิกต้องการเข้าร่วมประมูล ทางหอการค้าก็ได้ให้ส่วนลดสองเปอร์เซ็นต์ในการทำธุรกรรม และนี่ก็คือผลประโยชน์ที่จะได้รับเมื่อเป็นสมาชิกหอการค้า

ยังมีปรมจารย์ดาบอีกจำนวนไม่น้อย ที่ต้องการจะเข้าร่วมกับหอการค้าหมิงเหมิง ซึ่งในทุก ๆ ปีจะมีคนจำนวนมากเหมือนพายุลูกใหญ่หลั่งไหลข้ามน้ำข้ามทะเลเข้ามา แต่ก็มีแค่เพียงคนบางส่วนเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมได้ หากมีทรัพยากรดี ๆ วางอยู่ คนที่อยากเข้าก็จะต้องมีความสามารถมากพอที่ได้ไป

“ข้าเชื่อว่าสิ่งที่เหล่าเย่พูดนั้นชัดเจนมากแล้ว และทุกท่านก็น่าจะรู้คุณค่าของยาดี ฉะนั้นข้าจะไม่พูดมาก การประมูลกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ส่วนราคาของยาเม็ดนี้ เริ่มต้นที่ สิบล้านเหรียญทอง” 

ทันทีที่สิ้นเสียงของหนี่จุน ก็มีเสียงเสนอราคาดังขึ้นมาจากด้านล่าง “ยี่สิบล้าน” 

“สามสิบล้าน”

“ห้าสิบล้าน” 

“แปดสิบล้าน” 

… 

ตามลำดับ

ตอนนี้ราคาของซีซุยตันเริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ 

“หนึ่งร้อยล้าน” เหล่าเย่เสนอราคา

ทว่าราคาสูงขนาดนี้ก็ไม่สามารถหยุดความต้องการของคนอื่น ๆ ได้เช่นกัน 

“หนึ่งร้อยสิบล้าน” 

“หนึ่งร้อยยี่สิบล้าน” 

“สองร้อยล้าน” ในที่สุดมูลค่าของยาเม็ดนี้ก็มีมูลค้าถึงสองร้อยล้านเหรียญ

เหล่าเย่มองไปยังบริเวณห้องส่วนตัว ด้วยดวงตาที่ฉายแววความชัดเจนมากขึ้น และเขาก็ไม่สามารถยับยั้งความต้องการที่จะครอบครองซีซุยตันได้

“สองร้อยห้าสิบล้าน” 

“สองร้อยหกสิบล้าน” เสียงเสนอราคาของผู้ประมูลคนหนึ่งดังขึ้น

“สองร้อยเจ็ดสิบล้าน” เหล่าเย่ยังคงไม่ยอมแพ้

“สองร้อยแปดสิบล้าน” เสียงเสนอราคาของผู้เข้าร่วมประมูลคนหนึ่งดังขึ้น ซึ่งน้ำเสียงของเขาบ่งบอกได้ว่าเงินที่เสนอถึงขีดสุดแล้ว

“สองร้อยเก้าสิบล้าน” เสียงเสนอราคายังคงดังขึ้น หลังจากที่ทั้งห้องเงียบไปชั่วครู่

“สามร้อนล้าน” เหล่าเย่เสนอราคาด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เพราะเขาสามารถประหยัดเงินได้มากหลังจากเข้าร่วมเป็นสมาชิกของหอการค้าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

ตอนนี้ราคาของเม็ดยาซีซุยได้เกินขีดจำกัดแล้ว และผู้คนที่อยู่ในห้องประมูลก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยุดประมูล เพราะท้ายที่สุดในประเทศขนาดเล็ก และกลางหยานโจวมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นจะสามารถสู้ราคาที่มากกว่าสามร้อยล้านเหรียญทองได้

ช่วงท้ายของการประมูล เหล่าเย่ก็เป็นผู้ที่ได้ยาเม็ดไขกระดูกนี้ไปในราคาสามร้อยล้านเหรียญทองหมึก แม้ว่าคนอื่น ๆ จะเสียใจที่พลาดยาตัวนี้เพราะมีเหรียญไม่มากพอ แต่พวกเขาก็คิดว่าจะตัดสินใจถามถึงที่มาของซีซุยตันภายหลังจากการประมูลแทน

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 36 คำสั่งการของผู้บำเพ็ญเพียร

    ราคาของการประมูลของซีซุยตันทำให้คนที่อยู่ในห้องประมูลส่วนตัวหมายเลขเก้าต้องตกใจ สายตาที่เต็มไปด้วยความริษยาจับจ้องไปทางหลูมู่หยานแทบจะเป็นสายตาเดียว เพราะตอนนี้นางจะกลายเป็นสตรีผู้ร่ำรวย ต่อให้พวกเขากลับบ้านไปได้ช่วงหนึ่ง ก็ไม่สามารถหาเหรียญทองคำจำนวนมหาศาลนี้ได้หยุนจินเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ “ดูเหมือนจะทำกำไรถึงสามร้อยล้านเหรียญทองเลยนะ” เมื่อมองไปยังใบหน้าที่หล่อเหลาของหยุนจิน หยุนหลัวก็อดมองว่าเขางี่เง่าไม่ได้ เขาอิจฉาที่ลูกพี่ลูกน้องเขาผู้นี้ได้ยามูลค่าสามร้อยล้านเหรียญไปครอบครอง เสี่ยวเซียงเองก็อดไม่ได้ที่จะมองหยุนจินด้วยความไม่สบอารมณ์ เพราะเขาเองก็อยากจะได้ยาเม็ดไขกระดูกเหมือนกันหลังจากการประมูลซีซุยตันในวันนี้ จะสร้างความตื่นเต้นให้อาณาจักรแห่งอัคคี และประเทศอื่น ๆ ในทวีปวิญญาณสวรรค์ เพราะการจะได้มาซึ่งยาเม็ดนั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากดวงตาของกู่ยันรันเต็มไปด้วยเจตนาปองร้ายและอาฆาตแค้น นางไม่เข้าใจว่าทำไมหลูมู่หยานถึงเปลี่ยนไปได้เพียงระยะเวลาแค่ไม่ถึงสามเดือน และนางก็ดีกว่าหลูมู่หยานทุกเรื่อง เว้นพื้นฐานครอบครัว แต่ทำไมนางถึงไม่ได้รับยาซีซุยนั่นนางเกลียด เกลียดหลูมู่หยานขณะ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-13
  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 37 เดิมพันกับราชาแห่งดาบ

    หลังจากที่หลูมู่หยานเสร็จสิ้นกับการพูดคุยกับเหล่าเย่ นางก็รีบไปพบหยุนหลันทันที และเมื่อนางออกจากประตูของหอการค้า นางสังเกตเห็นบุรุษวัยกลางคนร่างกายกำยำ และชายชราในชุดสีดำผอมแห้งหยุดอยู่ตรงหน้าหยุนหลัน ก่อนที่นางจะเกิดคำถามขึ้นในใจว่าสองคนนี้เป็นใคร?“มู่หยาน ข้าจะส่งเจ้ากลับไปที่คฤหาสน์นายพล” หยุนหลันพูด ก่อนจะเดินมาหาหลูมู่หยานที่ยืนอยู่ย้อนหลับไปเมื่อครู่ ราชาแห่งเจิ้นซีได้เอ่ยถามพวกเขาถึงผู้ที่ครอบครองฮั่วหยุนเตียว พวกเขาจึงพยายามบ่ายเบี่ยงเพื่อเก็บมันไว้เป็นความลับ ทว่ากู่ยันรันกลับพูดออกไปเสียหมด นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาจึงต้องไปส่งหลูมู่หยานที่คฤหาสน์นายพล“ตกลง” หลูมู่หยานยิ้ม และพยักหน้าแม้ว่าหลูมู่หยานจะตกลงออกไปแบบนั้น แต่นางสัมผัสได้ว่าการที่นางจะเดินทางกลับนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ ๆ “ทำไมต้องกังวลขนาดนั้นด้วยเล่า” หวังเจิ้นซีเอ่ย ก่อนจะยื่นมือออกไปข้างหน้าเพื่อหยุดหยุนหลันเอาไว้ เขาจะปล่อยให้คน ๆ นั้นออกไปได้อย่างไรหวังเจิ้นซีมองไปยังหลูมู่หยานที่สวมใส่ชุดสีม่วง ผมยาวม้วนขึ้นเป็นมวยแบบธรรมชาติ ดวงตานิ่งเรียบ ประกอบกับใบหน้าที่สวยงามน่าเย้ายวนแม้ว่าอายุยังน้อยหลูมู่ห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-13
  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 38 นรก

    ชายชราชุดดำก้าวไปด้านหน้าสองก้าว ก่อนจะยกฮั่วหยุนเตียวจากพื้นด้วยมือของเขา พร้อมกับแสยะรอยยิ้มแปลก ๆ ออกมา เขายังคงท่องคาถายอมจำนนอสูรร้ายอย่างเงียบ ๆ ในปากและหลังจากท่องเสร็จเขาก็ใช้ดาบลมของหยุนลี่กรีดไปที่นิ้วชี้ และหยดเลือดสีแดงลงที่ขนของเสี่ยวซูหลูมู่หยานคลี่ยิ้มเบา ๆ กอดอก พร้อมกับมองไปที่ชายชราที่กำลังทำการแสดงด้วยท่าทีเย้ยหยันชายชราผู้นี้ยังคงต้องการที่จะปราบอสูรร้ายกลืนกินวิญญาณด้วยวิธีนี้ ช่างเป็นความฝันที่เพ้อเจ้อเสียจริงหลังจากนั้นไม่นาน ชายชราก็พบว่าเลือดที่เขาหยดไปนั้น ไม่สามารถเข้ากับร่างกายของอสูรกลืนกินวิญญาณได้ เขาตกใจ และสายตาของเขาก็เริ่มนิ่ง ก่อนจะหยิบเครื่องรางสีแดงออกมาจากแหวนจักรวาล โดยที่ปากยังคงพึมพำท่องคาถาอย่างเงียบ ๆ และแตะเครื่องรางสีแดงด้วยมือของเขา ก่อนที่มันจะตกใส่ร่างของอสูรร้ายจากนั้นชายชราก็ได้สร้างผนึกที่มีพลังชีวิตแข็งแกร่งขึ้นในอากาศ พร้อมกับบังคับให้เข้าสู่ก้องสำนึกของสัตว์ร้าย จากนั้นก็ได้หยดเลือดลงบนหน้าผากของมันอีกสองสามหยด ดวงตาของมันประกายแสงราวกับมีดาวนับล้าน และนี่คือสัญญาณนักฆ่าในฐานะปรมจารย์อสูรวิญญาณ เขาไม่เชื่อว่าเขาจะยังสามารถจั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-13
  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 39 ข้าเป็นหนี้บุญคุณเทพ

    ทันใดนั้นก็มีพลังที่นุ่มนวลจำนวนหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า ห่อหุ้มไปด้วยก้อนกรวดที่ถูกรัศมีดาบของชายชราในชุดดำบดขยี้ ก่อนจะรวมตัวกันอีกครั้งทีละชิ้น แค่เพียงครู่เดียวรอยแตกที่พื้นบลูสโตนใต้ดินก็เริ่มสมาน และกลับคืนสู่สภาพเดิม“แม่นาง เจ้าเป็นหนี้บุญคุณต่อเทพอีกแล้ว” เสียงของบุรุษที่ฟังแล้วเหมือนจะมีความเป็นผู้ใหญ่ดังแว่วผ่านโสตประสาทของหลูมู่หยานราวกับสายลม ความเฉยเมยระหว่างคิ้วและดวงตาของหลูมู่หยานเริ่มถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้ม แท้จริงแล้วมือนั้นเป็นฝ่ามือของบุรุษผู้มากไปด้วยเสน่ห์ … หมิงซิ่ว! เมื่อมองไปยังฝ่ามือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง นางรู้ได้ทันทีว่านี่เป็นคลื่นของการทำสมาธิ และความรู้สึกไว้วางใจก็เกิดขึ้นในใจของนางอย่างอธิบายไม่ได้ หลูมู่หยานหันกลับมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบุรุษผู้กล้าหาญรูปร่างสูงโปร่ง และสวมหน้ากากสีเงินที่กำลังเดินเหมือนกับอยู่ที่บ้านตัวเอง ชุดสีแดงของเขาพริ้วไหวไปตามสายลม และพลังที่แผ่กระจายออกมารอบตัวของเขาก็เผยให้เห็นโดยธรรมชาติ และเมื่อเทียบกับบุรุษทุกคนที่อยู่ตรงนั้น คนอื่น ๆ เปรียบเสมือนเป็นเกราะป้องกันของเขา เหมือนกับหิ่งห้อยที่ไม่สามารถเทียบกับเฮาเยว่ได้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-13
  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 40 ความลับแห่งโซลอีทเตอร์

    หมิงซิ่วไม่ได้สนใจคนรอบข้างที่ลอบมองเขา หากแต่ดวงตาฟีนิกซ์ที่ยาวเรียวภายใต้หน้ากากทำให้หลูมู่หยานมองลึกลงไป แต่เพียงเสี้ยววินาทีมันก็หายวับอย่างรวดเร็วจนคนอื่นไม่สามารถสังเกตได้ทัน เขาหยุดพูด ก่อนจะหายตัวไปเหล่าเย่ที่รอให้หมิงซิ่วจากไป ค่อย ๆ เดินมาหาหลูมู่หยานด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “แม่นางไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?” “ขอบคุณท่านเหล่าเย่ที่เป็นห่วงข้า แต่ข้าไม่เป็นไร” หลูมู่หยานยิ้มตอบ พร้อมกับส่ายหัวไปมา หลูมู่หยานรู้สึกถึงแรงสั่นที่มาจากอสูรน้อยในมือของนางที่เริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาของนางกลับนิ่งเรียบ ก่อนจะเอ่ยกับเหล่าเย่ทั้งที่ยังยิ้มว่า “เหล่าเย่ ข้าคงต้องไปก่อน ข้ามีอะไรต้องทำต่อ” “ตกลง เจ้าทำเถิด” เหล่าเย่สังเกตเห็นอสูรร้ายตัวเล็กในมือของนางอยู่ในสภาพที่ไม่ดีนัก เขาจึงค่อย ๆ พรูลมหายใจออกมาด้วยความเสียดาย หลูมู่หยานพยักหน้า จากนั้นจึงหยิบนกหวีดที่คล้องคอไว้ขึ้นเป่า ใช้เวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ ม้าอาชาตัวสีขาวสว่างก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้าทุกคน นางกล่าวลาหยุนหลัน และคนอื่น ๆ ก่อนจะขึ้นไปที่หลังม้าพร้อมกับอสูรกลืนกินวิญญาณ และออกจากหอการค้าหมิงเหมิงเพื่อมุ่งหน้ากลับไปที่บ้าน ใบหน้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-13
  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 1 ของเหลือใช้จากจูไม

    ทันทีที่หญิงสาวก้าวเข้าสู่ประตูของสถาบันจักรพรรดิ นางก็ได้รับสายตาที่หลากหลายโดยพลัน ทั้งดูหมิ่น แสดงความน่าขยะแขยง อิจฉา และเยาะเย้ย นางพรูถอนหายใจเบา ๆ ภายในจิต พลางคิดต่อไปว่า ‘นี่นางล้มเหลวขนาดไหน ถึงได้กลายเป็นศัตรูในสายตาของทุกคนเช่นนี้!’ นางพูดไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของคนเหล่านั้นไม่มีความเป็นมิตรเลยจริง ๆ ให้ตายเถอะ หญิงสาวเมินเฉยต่อสายตาไม่เป็นมิตรเหล่านั้นอย่างใจเย็น และเดินก้าวเท้าตรงไปยังห้องสมุดที่เปรียบเสมือนจุดหมายมุ่งในการเดินทางครั้งนี้ จากข้อมูลที่อยู่ในหัวสมองของนาง ห้องสมุดของสถาบันแห่งความทรงจำในจักรวรรดิก่อนหน้านี้ ส่วนมากจะรวบรวมหนังสือของทั้งจักรวรรดิเอาไว้อย่างครอบคลุมและเป็นระบบมากที่สุด รวมถึงยังมีหนังสือที่บันทึกสมุนไพรและวิญญาณต่าง ๆ ในทวีปเอาไว้อีกด้วยตอนนี้เองนางต้องการทราบว่าพื้นที่ในทวีปที่นางยืนอยู่ในขณะนี้มีสิ่งจำเป็นสำหรับการปรับแต่งเม็ดยาเพื่อชำระล้างไขกระดูกหรือไม่ เช่นพวก… หญ้าวิญญาณอะไรแบบนั้นนางคือ ‘หลูมู่หยาน’ ผู้ฝึกฝนรากฐานจิตวิญญาณแห่งสวรรค์ของอาณาจักร ที่ต้องเผชิญหน้ากับสองวิญญาณที่ต่อสู้กันอย่างดุเดือด และนางก็ดันโชคไม่ดีที่เข้าไปพัวพัน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-02
  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 2 ตบหน้า

    ดวงตาของหลูมู่หยานฉายแววเจตนาฆ่าอย่างชัดเจนในเวลาเพียงไม่กี่วินาที พร้อมหันไปมองเซงรูอย่างเย็นชาเซงรูตกตะลึงกับสายตาคู่นั้นของหลูมู่หยาน พลางคิดว่าทำไมคนไร้ค่าอย่างนางถึงได้ทำท่าทางดูน่ากลัวได้ขนาดนั้น เซงรูตัดสินใจส่ายหัวไปมาพร้อมกับสูดหายใจและแอ่นหน้าอกใหญ่โตของนางแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “หลูมู่หยาน ข้าบอกให้เจ้าไปได้แล้วอย่างนั้นหรือ เจ้ากล้าออกไปงั้นรึ”ทว่าแววเย็นของของหลูมู่หยานนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าเก่า ผู้หญิงคนนี้มักจะมีท่าทีเขินอายกับลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ ของของเซงรูอย่างฉีอี้ซวน เดิมทีร่างกายร่างนี้จะหลีกทางให้กับแค่ครอบครัวของตระกูลฉีเท่านั้น แต่นั่นก็มันทำให้ผู้หญิงคนนี้ดูเป็นพวกไร้สมอง หยิ่งยโสมากขึ้นเรื่อย ๆ…“เจ้าจะทำอะไร? ข้าจะอยู่ถ้าข้าอยากอยู่ และจะไปก็ต่อเมื่อต้องการไป ข้ายังต้องถามความเห็นของเจ้าอีกไหม” หลูมู่หยาน กล่าวด้วยความรังเกียจที่แสดงออกผ่านทางสายตาไม่ใช่ว่านางดูถูกพ่อค้าหรืออย่างไร แต่สถานะโดยรวมของพ่อค้าในหยานโจวไม่สูงมากนักในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เป็นเพราะพี่สาวของกู่ยันรันเข้าวังในฐานะนางสนมผู้สูงศักดิ์ ทำให้สถานะของพ่อค้าเริ่มดีขึ้น แน่นอนว่านางคิดว่ามั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-02
  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 3 ทำการนัดหมาย

    “อะไรที่ฟังมาจากฉีอี้ซวนเพื่อมาบอกให้ข้าหยุด แต่ข้าก็ไม่หยุดล่ะ? ทุกคนคิดว่าวันนี้ข้าจะไม่มาให้เขาเห็นหน้าได้อย่างไรกัน? ข้าเกี่ยวข้องอะไรกับเขาเหรอ? ข้าไม่ใช่คนในตระกูลฉีที่ไม่สามารถเฉิดฉายอย่างนางบำเรออะไรนั่น” หลูมู่หยานหัวเราะอย่างแผ่วเบา และถามต่อไปด้วยคำพูดที่เหยียดหยาม นางต้องการพูดคุยเพื่อให้ทุกอย่างมันจบสิ้นเสียที นางไม่ใช่คนเดิมที่จะมาใช้กำลังเพื่อแก้ปัญหาอีกต่อไปแล้ว“เจ้า” ใบหน้าของกู่ยันรันเปลี่ยนเป็นสีขาว นางเกลียดการนิยามตัวตนในระดับนี้ที่สุด นั่นจึงทำให้นางหวังที่จะพัฒนาความแข็งแกร่งในสถาบันฝึกจักรพรรดิเพื่อกำจัดตัวตนออกไปเสียทีนอกจากนี้ นางต้องการที่จะเป็นภรรยาจริง ๆ ของฉีอี้ซวน ไม่ใช่เพียงแค่นางสนมที่ดื้อรั้น หลูมู่หยานเก่งจริง ๆ เก่งมากที่สามารถกระตุ้นความโกรธของนางได้สำเร็จ“อะไรของเจ้า? ไม่มีอะไรจะพูด? คิดว่าข้าไม่รู้จริง ๆ หรือ ว่าไอ้สถาบันนางบำเรออะไรนั่นตั้งขึ้นโดยตระกูลฉีและมันกำลังจะเป็นสถาบันจักรพรรดิ? ตระกูลฉีนี่ดูผ่อนคลายจริง ๆ และพวกเขาก็ไม่ได้กลัวที่จะถูกสวมเขา” หลูมู่หยานแค่ต้องการกวนอารมณ์ของกู่ยันรันเมื่อกู่ยันรันได้ยินหลูมู่หยานพูดมากขึ้นเรื่อย ๆ ใ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-02

บทล่าสุด

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 40 ความลับแห่งโซลอีทเตอร์

    หมิงซิ่วไม่ได้สนใจคนรอบข้างที่ลอบมองเขา หากแต่ดวงตาฟีนิกซ์ที่ยาวเรียวภายใต้หน้ากากทำให้หลูมู่หยานมองลึกลงไป แต่เพียงเสี้ยววินาทีมันก็หายวับอย่างรวดเร็วจนคนอื่นไม่สามารถสังเกตได้ทัน เขาหยุดพูด ก่อนจะหายตัวไปเหล่าเย่ที่รอให้หมิงซิ่วจากไป ค่อย ๆ เดินมาหาหลูมู่หยานด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “แม่นางไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?” “ขอบคุณท่านเหล่าเย่ที่เป็นห่วงข้า แต่ข้าไม่เป็นไร” หลูมู่หยานยิ้มตอบ พร้อมกับส่ายหัวไปมา หลูมู่หยานรู้สึกถึงแรงสั่นที่มาจากอสูรน้อยในมือของนางที่เริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาของนางกลับนิ่งเรียบ ก่อนจะเอ่ยกับเหล่าเย่ทั้งที่ยังยิ้มว่า “เหล่าเย่ ข้าคงต้องไปก่อน ข้ามีอะไรต้องทำต่อ” “ตกลง เจ้าทำเถิด” เหล่าเย่สังเกตเห็นอสูรร้ายตัวเล็กในมือของนางอยู่ในสภาพที่ไม่ดีนัก เขาจึงค่อย ๆ พรูลมหายใจออกมาด้วยความเสียดาย หลูมู่หยานพยักหน้า จากนั้นจึงหยิบนกหวีดที่คล้องคอไว้ขึ้นเป่า ใช้เวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ ม้าอาชาตัวสีขาวสว่างก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้าทุกคน นางกล่าวลาหยุนหลัน และคนอื่น ๆ ก่อนจะขึ้นไปที่หลังม้าพร้อมกับอสูรกลืนกินวิญญาณ และออกจากหอการค้าหมิงเหมิงเพื่อมุ่งหน้ากลับไปที่บ้าน ใบหน้

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 39 ข้าเป็นหนี้บุญคุณเทพ

    ทันใดนั้นก็มีพลังที่นุ่มนวลจำนวนหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า ห่อหุ้มไปด้วยก้อนกรวดที่ถูกรัศมีดาบของชายชราในชุดดำบดขยี้ ก่อนจะรวมตัวกันอีกครั้งทีละชิ้น แค่เพียงครู่เดียวรอยแตกที่พื้นบลูสโตนใต้ดินก็เริ่มสมาน และกลับคืนสู่สภาพเดิม“แม่นาง เจ้าเป็นหนี้บุญคุณต่อเทพอีกแล้ว” เสียงของบุรุษที่ฟังแล้วเหมือนจะมีความเป็นผู้ใหญ่ดังแว่วผ่านโสตประสาทของหลูมู่หยานราวกับสายลม ความเฉยเมยระหว่างคิ้วและดวงตาของหลูมู่หยานเริ่มถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้ม แท้จริงแล้วมือนั้นเป็นฝ่ามือของบุรุษผู้มากไปด้วยเสน่ห์ … หมิงซิ่ว! เมื่อมองไปยังฝ่ามือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง นางรู้ได้ทันทีว่านี่เป็นคลื่นของการทำสมาธิ และความรู้สึกไว้วางใจก็เกิดขึ้นในใจของนางอย่างอธิบายไม่ได้ หลูมู่หยานหันกลับมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบุรุษผู้กล้าหาญรูปร่างสูงโปร่ง และสวมหน้ากากสีเงินที่กำลังเดินเหมือนกับอยู่ที่บ้านตัวเอง ชุดสีแดงของเขาพริ้วไหวไปตามสายลม และพลังที่แผ่กระจายออกมารอบตัวของเขาก็เผยให้เห็นโดยธรรมชาติ และเมื่อเทียบกับบุรุษทุกคนที่อยู่ตรงนั้น คนอื่น ๆ เปรียบเสมือนเป็นเกราะป้องกันของเขา เหมือนกับหิ่งห้อยที่ไม่สามารถเทียบกับเฮาเยว่ได้

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 38 นรก

    ชายชราชุดดำก้าวไปด้านหน้าสองก้าว ก่อนจะยกฮั่วหยุนเตียวจากพื้นด้วยมือของเขา พร้อมกับแสยะรอยยิ้มแปลก ๆ ออกมา เขายังคงท่องคาถายอมจำนนอสูรร้ายอย่างเงียบ ๆ ในปากและหลังจากท่องเสร็จเขาก็ใช้ดาบลมของหยุนลี่กรีดไปที่นิ้วชี้ และหยดเลือดสีแดงลงที่ขนของเสี่ยวซูหลูมู่หยานคลี่ยิ้มเบา ๆ กอดอก พร้อมกับมองไปที่ชายชราที่กำลังทำการแสดงด้วยท่าทีเย้ยหยันชายชราผู้นี้ยังคงต้องการที่จะปราบอสูรร้ายกลืนกินวิญญาณด้วยวิธีนี้ ช่างเป็นความฝันที่เพ้อเจ้อเสียจริงหลังจากนั้นไม่นาน ชายชราก็พบว่าเลือดที่เขาหยดไปนั้น ไม่สามารถเข้ากับร่างกายของอสูรกลืนกินวิญญาณได้ เขาตกใจ และสายตาของเขาก็เริ่มนิ่ง ก่อนจะหยิบเครื่องรางสีแดงออกมาจากแหวนจักรวาล โดยที่ปากยังคงพึมพำท่องคาถาอย่างเงียบ ๆ และแตะเครื่องรางสีแดงด้วยมือของเขา ก่อนที่มันจะตกใส่ร่างของอสูรร้ายจากนั้นชายชราก็ได้สร้างผนึกที่มีพลังชีวิตแข็งแกร่งขึ้นในอากาศ พร้อมกับบังคับให้เข้าสู่ก้องสำนึกของสัตว์ร้าย จากนั้นก็ได้หยดเลือดลงบนหน้าผากของมันอีกสองสามหยด ดวงตาของมันประกายแสงราวกับมีดาวนับล้าน และนี่คือสัญญาณนักฆ่าในฐานะปรมจารย์อสูรวิญญาณ เขาไม่เชื่อว่าเขาจะยังสามารถจั

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 37 เดิมพันกับราชาแห่งดาบ

    หลังจากที่หลูมู่หยานเสร็จสิ้นกับการพูดคุยกับเหล่าเย่ นางก็รีบไปพบหยุนหลันทันที และเมื่อนางออกจากประตูของหอการค้า นางสังเกตเห็นบุรุษวัยกลางคนร่างกายกำยำ และชายชราในชุดสีดำผอมแห้งหยุดอยู่ตรงหน้าหยุนหลัน ก่อนที่นางจะเกิดคำถามขึ้นในใจว่าสองคนนี้เป็นใคร?“มู่หยาน ข้าจะส่งเจ้ากลับไปที่คฤหาสน์นายพล” หยุนหลันพูด ก่อนจะเดินมาหาหลูมู่หยานที่ยืนอยู่ย้อนหลับไปเมื่อครู่ ราชาแห่งเจิ้นซีได้เอ่ยถามพวกเขาถึงผู้ที่ครอบครองฮั่วหยุนเตียว พวกเขาจึงพยายามบ่ายเบี่ยงเพื่อเก็บมันไว้เป็นความลับ ทว่ากู่ยันรันกลับพูดออกไปเสียหมด นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาจึงต้องไปส่งหลูมู่หยานที่คฤหาสน์นายพล“ตกลง” หลูมู่หยานยิ้ม และพยักหน้าแม้ว่าหลูมู่หยานจะตกลงออกไปแบบนั้น แต่นางสัมผัสได้ว่าการที่นางจะเดินทางกลับนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ ๆ “ทำไมต้องกังวลขนาดนั้นด้วยเล่า” หวังเจิ้นซีเอ่ย ก่อนจะยื่นมือออกไปข้างหน้าเพื่อหยุดหยุนหลันเอาไว้ เขาจะปล่อยให้คน ๆ นั้นออกไปได้อย่างไรหวังเจิ้นซีมองไปยังหลูมู่หยานที่สวมใส่ชุดสีม่วง ผมยาวม้วนขึ้นเป็นมวยแบบธรรมชาติ ดวงตานิ่งเรียบ ประกอบกับใบหน้าที่สวยงามน่าเย้ายวนแม้ว่าอายุยังน้อยหลูมู่ห

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 36 คำสั่งการของผู้บำเพ็ญเพียร

    ราคาของการประมูลของซีซุยตันทำให้คนที่อยู่ในห้องประมูลส่วนตัวหมายเลขเก้าต้องตกใจ สายตาที่เต็มไปด้วยความริษยาจับจ้องไปทางหลูมู่หยานแทบจะเป็นสายตาเดียว เพราะตอนนี้นางจะกลายเป็นสตรีผู้ร่ำรวย ต่อให้พวกเขากลับบ้านไปได้ช่วงหนึ่ง ก็ไม่สามารถหาเหรียญทองคำจำนวนมหาศาลนี้ได้หยุนจินเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ “ดูเหมือนจะทำกำไรถึงสามร้อยล้านเหรียญทองเลยนะ” เมื่อมองไปยังใบหน้าที่หล่อเหลาของหยุนจิน หยุนหลัวก็อดมองว่าเขางี่เง่าไม่ได้ เขาอิจฉาที่ลูกพี่ลูกน้องเขาผู้นี้ได้ยามูลค่าสามร้อยล้านเหรียญไปครอบครอง เสี่ยวเซียงเองก็อดไม่ได้ที่จะมองหยุนจินด้วยความไม่สบอารมณ์ เพราะเขาเองก็อยากจะได้ยาเม็ดไขกระดูกเหมือนกันหลังจากการประมูลซีซุยตันในวันนี้ จะสร้างความตื่นเต้นให้อาณาจักรแห่งอัคคี และประเทศอื่น ๆ ในทวีปวิญญาณสวรรค์ เพราะการจะได้มาซึ่งยาเม็ดนั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากดวงตาของกู่ยันรันเต็มไปด้วยเจตนาปองร้ายและอาฆาตแค้น นางไม่เข้าใจว่าทำไมหลูมู่หยานถึงเปลี่ยนไปได้เพียงระยะเวลาแค่ไม่ถึงสามเดือน และนางก็ดีกว่าหลูมู่หยานทุกเรื่อง เว้นพื้นฐานครอบครัว แต่ทำไมนางถึงไม่ได้รับยาซีซุยนั่นนางเกลียด เกลียดหลูมู่หยานขณะ

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 35 กระประมูลที่น่าตื่นเต้น

    หลังจากนั้นก็ยังคงมีการประมูลรายการสินค้าอีกหลายอย่างจากหอการค้าหมิงเหมิง ซึ่งซีซุยตันยังไม่ได้เข้าร่วมประมูลโดยตรงหลูมู่หยานยังได้เก็บภาพดอกไม้ลิงสีม่วงที่จำเป็นสำหรับการปรับแต่งจีตัน รวมไปถึงการฝึกฝนอื่น ๆ ทั้งเครื่องมือจิตวิญญาณ ชุดเกราะวิญญาณ แต่นางไม่ได้ต้องการ เพราะรวม ๆ แล้วนางเองได้ประโยชน์มากมายจากการประมูลในครั้งนี้ ณ ห้องประมูลส่วนตัว แขกที่เข้าร่วมการประชุมมักจะเก็บภาพรายการประมูลที่พวกเขาชื่นชอบ ขณะที่เม็ดยาซีซุยไม่ได้รับความสนใจมากนัก ซึ่งอาจเป็นเพราะรูปลักษณ์ของมันที่ไม่ได้ดึงดูดอะไรหลังจากที่รายการสินค้าทั้งหมดถูกประมูลแล้ว หนี่จุนก็ได้คลี่ยิ้มพร้อมกับเอ่ยว่า “การประมูลต่อไปคือรายการสุดท้ายที่ค่อนข้างหนักเป็นพิเศษของหอการค้าหมิงเหมิง และเราก็เพิ่งได้รับเกียรติจากเหล่าเย่ ผู้รับผิดชอบการประมูลโจวกั๋วขึ้นมาเป็นประธาน” เมื่อจบคำพูดของหนี่จุน ผู้เข้าร่วมการประมูลที่อยู่ข้างล่างก็ต่างพากันส่งเสียงวุ่นวายรายการประมูลใดกันที่จะสามารถรบกวนเหล่าเย่ได้ เพราะเขาไม่เพียงแต่เป็นราชาแห่งดาบที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้สะกัดระดับกลางอีกด้วย นั่นทำให้เป็นเรื่องยากที่เข

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 34 แผนที่เกี่ยวข้อง

    ทั้งสองคนเป็นสมาชิกราชวงศ์ และพื้นฐานครอบครัวท่านแม่ของหยุนจินก็แข็งแกร่งมาก หากหลูมู่หยานให้ยาซีซุยแก่พวกเขา และบุคคลที่มีอำนาจระดับสูงของราชวงศ์ก็จะไม่ทำให้นางอับอายอย่างแน่นอน“เอาเถิด ท่านป้าก็รักข้าเหมือนลูกตัวเองมาตั้งข้ายังเด็ก เราเป็นญาติกันแค่ยาเม็ดเดียวอย่าให้มันรบกวนเลย” หลูมู่หยานเอ่ย พร้อมกับคลี่ยิ้มออกเล็กน้อยหยุนหลันแสดงความขอบคุณต่อลูกพี่ลูกน้องผ่านทางใบหน้า เขาไม่ได้คาดหวังว่าหลูมู่หยาน ลูกพี่ลูกน้องที่พบหน้ากันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่กลับกลายเป็นคนที่ใจกว้างและกล้าเช่นนี้ นี่คงเป็นเหตุผลที่ท่านแม่ของเขาเห็นเป็นแน่“ตกลง ถ้าอย่างนั้นข้ายินดี ยาซีซุยตันนี้สำคัญมากสำหรับข้า และข้าจะเขียนความรู้สึกนี้ลงไปในวงแหวน หากมู่หยานมีอะไรให้ข้าช่วยในอนาคต บอกข้าได้” หยุนหลันสัญญาด้วยรอยยิ้ม “ตกลง” หลูมู่หยานตอบกลับ“หลูมู่หยาน หยุนหลันเป็นญาติของเจ้า มันก็ชัดเจนที่เจ้าจะให้เขา แต่ทำไมเจ้าถึงให้มันแก่ข้า?” หยุนจินไม่เข้าใจว่าทำไมหลูมู่หยานถึงต้องการให้ยาเม็ดนี้กับเขา เป็นเพราะเขาให้เหรียญสนับสนุนนางงั้นหรือ? เป็นไปไม่ได้“ครั้งที่แล้วที่ข้าได้รับบาดเจ็บจากดอกไม้สีขาวดอกเล็ก ๆ นั่น ก

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 33 รับของขวัญ

    จากการยืนยันของเหล่าเย่ สายตาของผู้คนในห้องที่มองหลูมู่หยานก็เปลี่ยนไป แม้แต่คนที่ติดตามเหล่าเย่ก็มองมาที่ขวดยาสีขาวอย่างไม่วางตาเหล่าเย่ใช้เวลาคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะมองไปที่หลูมู่หยานด้วยรอยยิ้ม และถามว่า “แม่นางหลู เจ้ากำลังกำหนดราคาสำหรับซีซุยตันหรือไม่?” “ข้าไม่รู้เรื่องนี้มากนัก แต่ข้าเชื่อว่าหอการค้าหมิงเหมิงจะช่วยให้ข้าขายได้ในราคาดี ฉะนั้นโปรดให้ท่านเหล่าเย่เรียกราคาเริ่มต้น” หลูมู่หยานแสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยนต่อหอการค้าหมิงเหมิง เหล่าเย่ยิ้มพร้อมกับพยักหน้ารับ “ในกรณีนี้ ชายชราจะได้ตั้งราคาให้กับแม่นาง” “ปัญหาของเหล่าเย่คือเริ่มอายุมากขึ้น” หลูมู่หยานตอบกลับอย่างสุภาพ เหล่าเย่ยิ้มและพยักหน้า ก่อนเอ่ยถามสิ่งที่คิดอยู่ในใจ “แม่นางหลู เจ้ายังมียาไขกระดูกนี้อีกหรือไม่?” เดิมทีเหล่าเย่เพียงแค่ต้องการถามถึงที่มาของซีซุยตัน ว่าหลูมู่หยานได้มาจากที่ใด ไม่ว่าเขาจะรู้จะจักนักเล่นแร่แปรธาตุที่เก่งกาจแค่ไหน แต่เขาก็ยังคงต่อต้าน เพราะนักเล่นแร่แปรธาตุส่วนมากมักมีนิสัยแปลก ๆ และไม่ชอบให้ผู้อื่นถาม ฉะนั้นเขาจึงอยากที่จะผูกมิตรกับหลูมู่หยานให้ดีเสียก่อน คนอื่น ๆ ก็เริ่มมองมาที่หลูมู่หยาน

  • ภรรยาข้าคือนางร้าย   บทที่ 32 ฝ่าบาท

    บนห้องแห่งความลับชั้นสามของหอการค้าหมิงเหมิง มีบุรุษชุดแดงสวมหน้ากากสีเงินนั่งอยู่อย่างเกียจคร้าน และมีคนสองคนยืนอยู่ด้านหน้าเพื่อคอยรายงานสถาณการณ์ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น บุรุษชุดแดงหยักหน้าให้หญิงสาวทรงเสน่ห์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กัน ก่อนที่เด็กหนุ่มจะเดินไปเปิดประตู “ผู้พิทักษ์หลาน” เจ้าของร้านหลู่ตะโกนออกมาด้วยความเคารพ และสตรีผู้นั้นก็เหลือบมองมาที่เขาขณะที่ยังยืนอยู่ข้างบุรุษผู้นั้น“องค์รัชทายาท!” เจ้าของร้านหลู่เดินเข้าไปที่ห้องลับ และก็พบว่าไม่ใช่แค่ผู้อาวุโสสองคนเท่านั้นที่นั่งอยู่ แต่ยังมีองค์รัชทายาทอยู่ในห้องด้วย เจ้าของร้านหลู่จึงก้มลงเพื่อแสดงความเคารพ “อะไรจะเร่งด่วนปานนั้น” หมิงซิ่วเอ่ยอยากเฉื่อยชา“เมื่อครู่นี้แขกผู้มีเกียรติห้องประมูลส่วนตัวที่เก้า หยิบยาออกมาเพื่อให้ทางหอการค้าของเราทำการประมูล แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเราไม่เคยเห็นยาเม็ดนี้มาก่อน พวกเขาเลยตัดสินไปก่อนว่าเป็นเพียงยาระดับสองเท่านั้น” เจ้าของร้านหลู่นำขวดยาสีขาวออกมา “แขกผู้มีเกียรติผู้นั้นบอกว่ายาเม็ดนี้เรียกว่าซีซุยตัน แม้ว่ายาจะอยู่ในระดับที่สอง แต่ผลลัพธ์ของมันไม่น้อยกว่าระดับที่สาม”

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status