บทที่ 39 ข้าเป็นหนี้บุญคุณเทพ

ทันใดนั้นก็มีพลังที่นุ่มนวลจำนวนหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า ห่อหุ้มไปด้วยก้อนกรวดที่ถูกรัศมีดาบของชายชราในชุดดำบดขยี้ ก่อนจะรวมตัวกันอีกครั้งทีละชิ้น แค่เพียงครู่เดียวรอยแตกที่พื้นบลูสโตนใต้ดินก็เริ่มสมาน และกลับคืนสู่สภาพเดิม

“แม่นาง เจ้าเป็นหนี้บุญคุณต่อเทพอีกแล้ว” เสียงของบุรุษที่ฟังแล้วเหมือนจะมีความเป็นผู้ใหญ่ดังแว่วผ่านโสตประสาทของหลูมู่หยานราวกับสายลม 

ความเฉยเมยระหว่างคิ้วและดวงตาของหลูมู่หยานเริ่มถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้ม แท้จริงแล้วมือนั้นเป็นฝ่ามือของบุรุษผู้มากไปด้วยเสน่ห์ … หมิงซิ่ว! 

เมื่อมองไปยังฝ่ามือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง นางรู้ได้ทันทีว่านี่เป็นคลื่นของการทำสมาธิ และความรู้สึกไว้วางใจก็เกิดขึ้นในใจของนางอย่างอธิบายไม่ได้ 

หลูมู่หยานหันกลับมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบุรุษผู้กล้าหาญรูปร่างสูงโปร่ง และสวมหน้ากากสีเงินที่กำลังเดินเหมือนกับอยู่ที่บ้านตัวเอง 

ชุดสีแดงของเขาพริ้วไหวไปตามสายลม และพลังที่แผ่กระจายออกมารอบตัวของเขาก็เผยให้เห็นโดยธรรมชาติ และเมื่อเทียบกับบุรุษทุกคนที่อยู่ตรงนั้น คนอื่น ๆ เปรียบเสมือนเป็นเกราะป้องกันของเขา เหมือนกับหิ่งห้อยที่ไม่สามารถเทียบกับเฮาเยว่ได้  

“จักรพรรดิแห่งยมโลก!” ชายชราชุดดำจับหน้าอกของตัวเอง ใบหน้าของเขาเริ่มเหยเก และดวงตาของเขาก็เริ่มแสดงความหวาดกลัวชัดเจน 

เขากลัวบุรุษผู้นี้อย่างใจจริง

จักรพรรดิแห่งนรก ประมุขแห่งวังเก้าชั้นของหอการค้าพันธมิตรแห่งรัตติกาล ตัวตนและความแข็งแกร่งของเขานั้นช่างลึกลับ และยากที่จะคาดเดา ในบรรดาจักรพรรดิดาบเหมือนกับเป็นการปัดกวาดที่คงกระพัน และแม้แต่คนในนิกายดาบก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุ 

หมิงซิ่วเหลือบมองไปที่ชายชรา ก่อนที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบว่า “เจ้ารู้จักเทพหรือไม่?” 

“ชื่อของจักรพรรดิแห่งยมโลกดังก้องไปทั่วทวีปวิญญาณและสวรรค์แล้ว แม้ว่าชายชราจะไม่เคยเห็นฝ่าบาทมาก่อน แต่ก็ได้ยินมามาก” ชายชราในชุดดำยิ้มออกมาอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็ลดท่าทีขึงขังลง

มักมีข่าวลือเกี่ยวกับจักรพรรดิแห่งยมโลกว่าชอบแต่งกายด้วยชุดสีแดง รวมไปถึงสวมหน้ากากสีเงิน พร้อมกับลักษณะของเขาที่เต็มไปด้วยความยิ่งยโส และในวันนี้ก็ได้เห็นแล้ว

ฝูงชนที่อยู่บริเวณนั้นเห็นว่าท่าทีของชายชราชุดดำนั้นกลับตาลปัตรจากก่อนหน้า เขาปฏิบัติต่อบุรุษชุดแดงด้วยความเคารพ บุรุษชุดแดงผู้นี้เป็นใครกัน ทำไมถึงได้มีสง่าราศรีไปทั้งตัว?

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้คนส่วนใหญ่จะไม่รู้จักชื่อของจักรพรรดิแห่งยมโลก แม้ว่าเขาจะมีชื่อเสียงมากในทวีปวิญญาณและสวรรค์ แต่ชื่อของเขาก็มักจะจำกัดไว้ในวงของปรมาจารย์ดาบชั้นสูงเท่านั้น

“หึ ได้ยินชื่อของเทพ และกล้ามากที่จะทำตัวยโสที่ประตูของหอการค้าหมิงเหมิง ดีจริง ๆ” เสียงเย็นชาจากการทำสมาธิ ทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดตามไปด้วย

“ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะรุกรานจักรพรรดิแห่งยมโลก ข้าเพียงแค่มีเรื่องขัดแย้งกันกับเด็กสาวนางหนึ่ง อย่าโทษจักรพรรดิแห่งยมโลก” ชายชราในชุดดำเริ่มโค้งงอ เขาทำได้เพียงก้มหัวต่อหน้าพละกำลังที่แสนเกรียงไกรเท่านั้น

ชายชราไม่สามารถต่อต้าน หรือดูหมิ่นใด ๆ จักรพรรดิแห่งยมโลกได้ เพราะเขามีพลังที่ไม่สามารถคาดได้ เขาชั่วร้าย เยือกเย็น และอารมณ์ของเขาก็ไม่แน่นอนยิ่งกว่าคนในนิกายภูติผี หากเผลอยั่วยุเข้า นั่นเท่ากับรนหาที่ตาย 

หมิงซิ่วเหลือบมองไปที่หลูมู่หยานที่อยู่ด้านข้าง รอยยิ้มที่หาได้ยากก็ปรากฏขึ้นในดวงตานกฟีนิกซ์ เมื่อเขาพลิกมือที่สง่างามราวกับหยกขึ้น ขวดยาก็ปรากฏขึ้นทันที 

“แม่นางหลูประมูลสินค้าในหอการค้านี้ มันเป็นความประมาทของหอการค้าหมิงเหมิงเองที่ทำให้เจ้าถูกคุกคาม ขวดยานี้ถือเป็นสิ่งไถ่โทษ” เสียงของหมิงซิ่วเยือกเย็น ไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ ก่อนจะส่งขวดยาที่อยู่ในมือของเขาให้แก่หลูมู่หยาน “เทพจะเป็นผู้อธิบายกับแม่นาง” 

หลูมู่หยานกรอกตาไปมาอยู่ในใจ บุรุษผู้นี้แสดงได้สมจริงยิ่งนัก นางกำลังจะอวดเรื่องซีซุยตัน แต่ก็คิดได้ว่าหากแสดงตัวว่ารู้จักกับเขาต่อหน้าฝูงชนเหล่านี้ เกรงว่าจะมีปัญหาใหญ่เกิดขึ้น 

“ขอบคุณจักรพรรดิหมิง!” หลูมู่หยานเอื้อมมือไปหยิบขวดยาด้วยความเคารพ ก่อนจะดึงฝาขวดออกเพื่อเทผงยาสีเหลืองอ่อนบนบาดแผล

เมื่อเลือดที่ข้อมือสัมผัสกับแป้งเลือดก็หยุดไหลตามธรรมชาติ ความรู้สึกร้อนผ่าวหายไป กลายเป็นความรู้สึกสดชื่นเข้ามาแทนที่ นางรู้ว่าสิ่งนี้ไม่ธรรมดา และขวดยาที่นางหยิบออกมาก็คือผงที่ถูกบดด้วยเม็ดยารักษาระดับที่สาม 

ตอนนี้หัวใจของชายชราเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่ความวิตกกังวลจะเข้าครอบครองเรื่อย ๆ เขาคิดเสียใจที่โจมตีหลูมู่หยานที่นี่ เพราะเขาควรจะแอบเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลหลูในตอนกลางคืนมากกว่า

“ในฐานะจักรพรรดิแห่งดาบ เจ้าโจมตีคนตัวเล็ก ๆ ผู้ที่เป็นปรมาจารย์ดาบผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าไม่อาย แต่เทพเห็น” 

หมิงซิ่วยื่นมือออกไปข้างหน้าด้วยท่าทางเกียจคร้านตบมือสองครั้ง ชายสามหน้ากากสองคนในชุดดำปล่อยพลังการบีบบังคับของผู้ที่แข็งแกร่งไปทั่วบริเวณ ตอนนี้พลังงานรอบกายของพวกเขาเต็มไปด้วยความอันตราย และดำมืดเหนือกว่าชายชราผู้นั้น

“ผู้ควบคุม!” ทั้งสองคุกเข่าลงด้วยความเคารพ และรอคำสั่งของผู้ที่ทำสมาธิ

“ส่งไปให้คนบังคับใช้กฎหมายของหอการค้าหมิงเหมิง หากเจ้ากล้าที่จะยั่วยุ เจ้าก็จะถูกลงโทษตามกฎหมาย” 

หอการค้าเหมิงเหมิงได้ประกาศกฎหมาย และข้อบังคับหลายฉบับของพวกเขามานานแล้ว และจะมีฝ่ายที่บังคับใช้กฎหมายพิเศษลงโทษผู้ที่ยั่วยุ หรือประสงค์ร้ายต่อหอการค้า แม้ว่าหลังถูกจับพวกเขาจะไม่ถูกฆ่า แต่ก็ต้องตกต่ำลงอย่างแน่นอน

ชายชราในชุดสีดำรู้สึกหวาดกลัว เมื่อได้ยินว่าจักรพรรดิแห่งยมโลกจะส่งเขาไปให้ฝ่ายกฎหมายของหอการค้าพันธมิตรแห่งรัตติกาล เขารู้จักสถานที่นั้น และเคยได้ยินมาว่าการมีชีวิตย่อมดีกว่าตาย และเมื่อเข้าก็จะไม่สามารถออกมาได้หากไม่ได้โดนถลกหนังสอง หรือสามชั้น 

“จักรพรรดิแห่งยมโลกได้โปรดเมตตา! ข้าเป็นผู้อาวุโสประตูชั้นนอกของนิกายหยิน โปรดอย่าเป็นกังวลเกี่ยวกับนิกายของเรา ข้าจะไม่มีวันรุกรานหอการค้าพันธมิตรแห่งรัตติกาลรัตติกาลอีกแล้ว” ชายชราชุดดำแสดงท่าทีอ่อนน้อม แม้ว่าเขาจะเป็นจักรพรรดิแห่งดาบ แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะยั่วยุบุรุษที่แสนผู้เย่อหยิ่ง และเต็มไปด้วยอำนาจผู้นี้

หมิงซิ่วหรี่ตามองไปที่ชายชราชุดดำ ชีวิตที่เต็มไปด้วยความโลภ และกลัวตายทำให้การฝึกฝนของเขาผู้นี้สูญเปล่า และหมิงซิ่วก็เกียจคร้านเกินกว่าจะทำทุกอย่างให้ปกติ แต่ชายชราผู้นี้ทำร้ายหลูมู่หยาน นั่นทำให้เขาไม่มีความสุข และเขาจะยกโทษให้ไม่ได้ 

“เอามันลงไป” หมิงซิ่วใช้มือส่งสัญญาณให้แก่ชายชุดดำสองคนอย่างไม่ตั้งใจ

“จักรพรรดิแห่งยมโลก ท่านจะทำกับข้าแบบนี้ไม่ได้ ข้าเป็นสมาชิกของนิกายหยิน อย่าหลอกลวงผู้คนมากเกินไป” ชายชราในชุดดำผู้ซึ่งเป็นจักรรพรรดิแห่งดาบเอ่ย 

“แล้วหยินซ่งล่ะ? เทพไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา” หมิงซิ่วตะคอกกลับด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น เขาเห็นว่าคนของหยินซ่งไม่พอใจมานานแล้ว ไม่ต้องพูดถึงแค่โยนพวกเขาให้กับฝ่ายบังคับใช้กฎหมาย แล้วฆ่าในที่สาธารณะ

ตอนนี้หัวใจของชายชราจมดิ่ง เขาระดมพลังทั่วทั้งร่างรวมกันที่ฝ่ามือ ก่อนจะค่อย ๆ ใช้คมฟันกัดที่ปลายนิ้วพร้อมกับท่องคาถาอย่างรวดเร็ว หากเขาสามารถหลบจากที่นี่ได้ เขาก็จะไม่ต้องถูกขัง และเขาจะจัดการกับคำสั่งการจังกุมของหอการค้าภายหลัง

รังสีเลือดค่อย ๆ แผ่กระจายออกมาจากชายชราชุดดำ จู่ ๆ สีทองที่อยู่ในมือคนของหมิ่งซิ่วที่กำลังถูกพันที่ตัวชายชราก็หลุดออก ทว่าหมิงซิ่วกลับล็อกเขาไว้ทั้งร่าง วิธีในการหลบหนีจากเจียหยินก็ถูกขัดขวางด้วย 

ชายชราชุดดำต้องการใช้วิชาดาบของเขาเพื่อต่อต้านพันธนาการ แต่พลังทั้งร่างของเขากลับไม่สามารถดึงออกมาใช้ได้ เขาถูกโซ่ทองพันเอาไว้ และดวงตาของเขาก็เริ่มแสดงความหวาดกลัวออกมา 

เมื่อจักรพรรดิแห่งดาบถูกชายชุดดำสองคนพาตัวไป เขาก็ก้มหัวและหันมามองหลูมู่หยานด้วยความอาฆาตพร้อมกับเจตนาที่ต้องการฆ่านาง หากเขาสามารถออกจากการคุมขัง หรือรอดจากฝ่ายกฎหมายของหอการค้าได้ หลูมู่หยานจะต้องกลายเป็นศพเพื่อสนองความเกลียดชังของเขา

หลูมู่หยานเหยียดยิ้มที่มุมปาก ชายชราผู้นี้ต้องการฆ่านางจริง ๆ แต่ในอนาคตใครกันแน่ที่จะต้องถูกฆ่า?

ราชาดาบที่แข็งแกร่งในชุดดำถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ตรวนสีทอง และหายไปพร้อมกับชายชุดดำสองคน ตอนนี้ฝูงชนมองไปที่หมิงซิ่วด้วยความหวาดกลัว บุรุษผู้นี้เป็นใครกัน?